Ilustracja interaktywna przedstawia mapę Polski na tle błękitnego nieba z jasnymi chmurami i rozległego terenu porośniętego zielenią. W oddali, po prawej stronie, widać wysokie góry. Mapa ma kolor jasnofioletowy, nieco ciemniejszą linią zaznaczono granice województw. W prawym górnym rogu znajduje się fioletowy przycisk z białym symbolem głośnika, umożliwiający odtworzenie nagrania. Treść nagrania brzmi: „Na terenie Polski znajdują się 23 parki narodowe. Są to tereny objęte ochroną prawną i są niezwykle wartościowe pod względem przyrodniczym, krajobrazowym, kulturowym i naukowym. Poznaj je”. Na mapie są oznaczone i podpisane polskie parki narodowe. W miejscu, w którym znajduje się konkretny park, jest na mapie jego okrągłe logo. Po jego kliknięciu wyświetla się kolejny ekran. Jest na nim powiększone logo parku na tle grafiki przedstawiającej błękitne niebo i fragment lasu. Poniżej znajduje się nazwa parku. W lewym górnym rogu jest fioletowy przycisk z białą strzałką skierowaną w lewo, umożliwiający powrót do poprzedniego ekranu. W prawym górnym rogu jest kolejny przycisk, z białym symbolem głośnika. Umożliwia on odtworzenie nagrania. Poniżej znajduje się trzeci przycisk, z białym symbolem aparatu fotograficznego. Po jego kliknięciu pojawia się kolejny ekran, zawierający galerię zdjęć z opisami. Po galerii można poruszać się, klikając znajdujące się po bokach przyciski ze strzałkami. Na północy jest oznaczony Słowiński Park Narodowy. Jego logo przedstawia białą mewę w locie na tle niebieskiego nieba i fragmentu plaży. Dookoła niego znajduje się zielona ramka z nazwą parku napisaną białą czcionką. Tekst lektora brzmi: „Słowiński Park Narodowy utworzony został w tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym siódmym roku w województwie pomorskim, a jego siedzibą jest Smołdzino. Symbolem parku jest mewa srebrzysta”. Pierwsze zdjęcie w galerii przedstawia wydmy na tle niebieskiego nieba z chmurami. Wydmy są piaszczystymi pagórkami, które można podziwiać, będąc nad morzem. Gdzieniegdzie rosną niewielkie kępki traw. Podpis brzmi: „Najbardziej charakterystycznymi elementami dla krajobrazu parku są jeziora, łąki, bagna, torfowiska, plaże, a także oczywiście ruchome wydmy”. Kolejne trzy zdjęcia przedstawiają zielone rośliny na wydmach. Pierwsza z nich przypomina wysoką trawę o grubych źdźbłach, druga ma bardzo pofałdowane liście, trzecia rośnie w skupisku, a jej zielone łodygi są zakończone drobnymi białymi kwiatkami. Podpis brzmi: „Na terenie parku występują zbiorowiska roślinności wydmowej, łąkowej, torfowiskowej, np.: wydmuchrzyca piaskowa, rukwiel nadmorska, mikołajek nadmorski będący pod ścisłą ochroną”. Kolejne trzy zdjęcia przedstawiają ptaki. Pierwszy z nich stoi na trawie i ma biało‑czarno‑brązowe upierzenie. Drugi stoi na skale i ma biało‑szare upierzenie z czarnymi końcówkami skrzydeł. Trzeci idzie brzegiem morza, ma upierzenie w odcieniach brązu i długi dziób. Podpis brzmi: „Wśród fauny najliczniejsze są gatunki ptaków, na przykład bataliony, mewy srebrzyste czy kuliki wielkie”. Poniżej Słowińskiego Parku Narodowego jest oznaczony Park Narodowy bory Tucholskie. Jego logo przedstawia ptaka siedzącego na gałęzi drzewa liściastego. W tle widać fragment zbiornika wodnego i zieleń rosnącą na brzegu. Dookoła jest nazwa parku napisana brązową czcionką na białym tle. Tekst lektora brzmi: „Park Narodowy Bory Tucholskie został utworzony w tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym szóstym roku na terenie województwa pomorskiego, swoją siedzibę ma w miejscowości Charzykowy. Symbolem parku jest głuszec”. Pierwsze zdjęcie z galerii przedstawia las iglasty. Większość widocznych drzew ma grube pnie. Podpis brzmi: „Spośród wszystkich siedlisk leśnych na terenie parku dominującymi są siedliska borowe. Bory są to lasy, w których większość drzew jest iglastych”. Drugie zdjęcie przedstawia fragment jeziora. W tle widać błękitne niebo i gęsty las. Na pierwszym planie rośnie zielona trzcina, wśród której po lewej stronie są zacumowane trzy zielone łódka. Podpis brzmi: „Na terenie parku znajduje się 21 jezior, spośród których najgłębsze jest Jezioro Ostrowite. Na tych terenach znajdują się głównie mchy, porosty, grzyby i rośliny naczyniowe”. Kolejne cztery zdjęcia przedstawiają owady. Na pierwszym jest pomarańczowy motyl, na drugim mrówka, na trzecim zielona ważka, a na czwartym pszczoła. Podpis brzmi: „Charakterystyczne są też gatunki roślin wodnych. Z kolei wśród zwierząt najliczniejsze są tu stawonogi, między innymi różne gatunki motyli, mrówek, ważek i pszczół”. Na kolejnym ekranie w galerii są dwa zdjęcia. Pierwsze przedstawia długą szarozieloną rybę z jasnożółtymi płetwami, a drugie zieloną żabę wyłaniającą się z wody. Podpis brzmi: „Liczną grupę stanowią także ryby i płazy”. Kolejne cztery zdjęcia przedstawiają ptaki. Na pierwszym jest biały łabędź, na drugim szara gęś, na trzecim szara cyraneczka z czerwonym upierzeniem na głowie, a na czwartym samiec i samica tracza bielaczka. Samiec jest biało‑czarny, a samica jasnoszara z brązowym upierzeniem na głowie. Podpis brzmi: „W parku gniazduje aż 86 gatunków ptaków. Są to między innymi: łabędź krzykliwy, cyraneczka, gęś zbożowa i tracz bielaczek. Pomimo tego, że w logo parku jest głuszec, to ten gatunek już nie występuje na tym terenie”. Przy północno‑zachodniej granicy kraju jest oznaczony Woliński Park Narodowy. Jego logo przedstawia brązowego orła z żółtym dziobem i żółtymi pazurami. W miejscu, w którym pazury ptaka stykają się z podłożem, znajdują się trzy białe litery: „W”, „P”, „N”. Dookoła jest nazwa parku napisana białą czcionką na zielonym tle. Tekst lektora brzmi: „Woliński Park Narodowy utworzony został w tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym roku na terenie województwa zachodniopomorskiego, a swoją siedzibę ma w Międzyzdrojach. Symbolem parku jest orzeł bielik. Park położony jest pomiędzy Zatoką Pomorską a Zalewem Szczecińskim”. Pierwsze zdjęcie w galerii przedstawia morze. W tle widać bezchmurne niebo i wysoki brzeg porośnięty zielenią. Podpis brzmi: „Charakterystyczne dla krajobrazu parku jest pasmo wzniesień moreny czołowej, występują tu wybrzeża klifowe porośnięte gęstymi zaroślami rokitnika zwyczajnego”. Drugie zdjęcie przedstawia widok z góry na rzekę wpadającą do morza. Po obu stronach rzeki jest teren porośnięty zielenią, a nad brzegiem morza rozciąga się plaża. Podpis brzmi: „Ciekawym elementem krajobrazu jest również delta rzeki Świny z bagnistymi wysepkami”. Kolejne dwa zdjęcia przedstawiają zieloną roślinność wyrastającą z jasnego piasku. Podpis brzmi: „Na tym terenie znajduje się 1300 gatunków roślin naczyniowych, a spora część z nich objęta jest ochroną: honkenia piaskowa, solanka kolczasta”. Następny ekran zawiera cztery zdjęcia przedstawiające ptaki. Pierwszy z nich to biało‑szary orzeł bielik zwyczajny, drugim jest niewielka brązowa wodniczka, trzeci to brązowy biegus zmienny z długim dziobem, a czwartym jest muchówka mała z jasnym upierzeniem na brzuchu, ciemnoszarym na grzbiecie i skrzydłach, niebieskim wokół oczu oraz czerwonym na szyi. Podpis brzmi: „Fauna tego obszaru bogata jest zwłaszcza w wiele gatunków ptaków: bielik zwyczajny, wodniczka, biegus zmienny, muchołówka mała”. Ostatni ekran w galerii zawiera dwa zdjęcia. Pierwsze z nich przedstawia długie i kręte drewniane schody prowadzące do tarasu znajdującego się na szczycie wysokiego wzniesienia. Przy wejściu na schody stoi biała tablica informacyjna, a teren dookoła jest porośnięty trawą i licznymi drzewami. Drugie zdjęcie przedstawia fragment morza po lewej stronie i plażę po prawej. Na plaży jest dużo ludzi. W tle widać bezchmurne niebo i wysokie wzniesienie porośnięte zielenią. Podpis brzmi: „Jednymi z największych atrakcji turystycznych są tutaj Kawcza Góra i Międzyzdroje”. Poniżej Wolińskiego Parku Narodowego jest oznaczony Park Narodowy „Ujście Warty”. Jego logo przedstawia brązową gęś w locie na tle niebieskiego nieba. Dookoła jest nazwa parku napisana czarną czcionką na jasnoszarym tle. Tekst lektora brzmi: „Park Narodowy Ujście Warty powstał w 2001 roku na terenie województwa lubuskiego. Miejscem, które stanowi siedzibę parku, jest Chyrzyno. Symbolem parku jest gęś zbożowa”. Pierwsze dwa zdjęcia w galerii przedstawiają podmokłe tereny porośnięte bujnymi trawami. W centralnej części każdego ze zdjęć widać wodę. Podpis brzmi: „Park leży głównie na terenie ujścia Warty, a niewielka część także w dolinie dolnej Odry. Często występują tu pastwiska i podmokłe łąki”. Na kolejnym ekranie jest sześć zdjęć przedstawiających ptaki. Pierwszy to niewielka brązowa wodniczka, drugim jest derkacz o brązowym upierzeniu w plamki, trzeci to brązowo‑beżowy rycyk z długim dziobem, czwartym jest żuraw o szarym upierzeniu na ciele i biało‑czarno‑czerwonym na głowie, piątym jest niewielki czarno‑brązowy bąk, a szóstym bardzo podobny do niego bączek. Podpis brzmi: „Obszar ten charakteryzuje się występowaniem licznych gatunków ptaków wodno‑błotnych i drapieżnych, między innymi wodniczka, derkacz, rycyk, żuraw, bąk, bączek”. Ostatni ekran w galerii zawiera dwa zdjęcia. Na pierwszym widać las jesienią. Na ziemi leży dużo żółtych i brązowych liści, a w centralnej części stoi czerwono‑biała tablica informacyjna. Drugie zdjęcie przedstawia beżowy budynek kościoła z czerwonym dachem i jedną wieżą, na której dach jest jasnoszary. Kościół jest ogrodzony szarym płotem, dookoła niego rosną drzewa. Podpis brzmi: „W tych okolicach warto odwiedzić między innymi rezerwat przyrody Dolina Postomii oraz Pamięcin”. Nieco dalej na prawo od Parku Narodowego „Ujście Warty” oznaczono Drawieński Park Narodowy. Jego logo przedstawia ciemnobrązową wydrę nad brzegiem wody. Nad wydrą znajduje się nazwa parku napisana ciemnożółtą czcionką na ciemnozielonym tle. Tekst lektora brzmi: „Drawieński Park Narodowy założony został w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesątym roku, a położony jest na terenie trzech województw: wielkopolskiego, zachodniopomorskiego i lubuskiego. Jego siedzibą jest Drawno. Symbolem parku jest wydra. Park znajduje się na Równinie Drawskiej, na terenie Puszczy Drawskiej. Większą część parku zajmują lasy, głównie bukowe i dębowo‑bukowe, znajdują się tu również bory sosnowe. Przez teren parku przepływają rzeki Drawa i Płociczna”. Pierwsze zdjęcie w galerii przedstawia drewniany pomost nad jeziorem. W tle widać las i błękitne niebo. W wodzie rośnie trzcina, a na pierwszym planie jest fragment drzewa liściastego. Podpis brzmi: „Oprócz tego na terenie parku znajduje się 20 zbiorników wodnych, między innymi Jezioro Czarne i Jezioro Ostrowiec. Znajduje się tu około 900 gatunków roślin”. Kolejny ekran w galerii zawiera trzy zdjęcia przedstawiające ryby. Pierwszą z nich jest troć o jasnoczerwonym ubarwieniu na brzuchu i ciemnoszarym w żółte plamki na reszcie ciała. Druga to podłużny żółto‑ciemnoszary lipień, a trzecią jest niewielka srebrno‑szara sielawa. Podpis brzmi: „Wśród zwierząt licznymi gatunkami są ryby: troć, pstrąg, lipień, sielawa. Na następnym ekranie są trzy zdjęcia przedstawiające ptaki. Pierwszy to biało‑brązowy orzeł bielik, drugim jest szary rybołów z żółtym dziobem i żółtymi pazurami, a trzeci to ciemnobrązowy orlik krzykliwy. Podpis brzmi: „Ptaki – bielik, rybołów, orlik krzykliwy”. Na ostatnim ekranie jest osiem zdjęć przedstawiających zwierzęta. Na pierwszym zdjęciu jest brązowy jeleń z dużymi rogami, na drugim brązowa sarna, na trzecim ciemnobrązowy bóbr nad wodą, na trzecim brązowa wydra, na czwartym ciemnobrązowy dzik, na szóstym biało‑szary wilk, na czwartym biało‑szaro‑czarny szop pracz, a na ósmym ciemnoszary nietoperz w locie. Podpis brzmi: „Występuje tu także wiele gatunków ssaków: jelenie, sarny, bobry, wydry, dziki, wilki, szopy pracze nietoperze”. Poniżej Drawieńskiego Parku Narodowego oznaczono Wielkopolski Park Narodowy. Jego logo jest ciemnożółto‑czarne i przedstawia sowę. Dookoła jest nazwa parku napisana czarną czcionką na ciemnożółtym tle. Tekst lektora brzmi: „Wielkopolski Park Narodowy utworzony został w tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym siódmym roku na terenie województwa wielkopolskiego z siedzibą w miejscowości Jeziory. Symbolem parku jest puszczyk”. Pierwsze zdjęcie w galerii przedstawia widok z brzegu na jezioro. W tle jest błękitne niebo i las po drugiej stronie zbiornika. Na pierwszym planie znajdują się wysokie trawy i drzewa liściaste. Podpis brzmi: „Obejmuje tereny leżące nad Wartą na południe od Poznania. Występują tu także różne formy jezior. Charakterystyczne są tu również stare bory sosnowe”. Kolejne dwa zdjęcia przedstawiają owady, a konkretnie chrząszcze. Pierwszy to czarny jelonek rogacz z bordowymi rogami, a drugim jest czarny kozioróg dębosz z długimi wąsami i czerwonym ubarwieniem na końcu odwłoku. Podpis brzmi: „Wśród fauny najliczniejsze są bezkręgowce, głównie owady oraz chrząszcze: jelonek rogacz, kozioróg dębosz”. Na kolejnym ekranie są cztery zdjęcia przedstawiające zwierzęta. Pierwsze z nich to mała ciemnobrązowa ryjówka z długim ogonem, drugie to brązowa kuna z żółtą sierścią przy szyi, trzecim jest szaro‑biało‑czarny borsuk, a czwartym rudy lis. Podpis brzmi: „Spotkać można ssaki: ryjówki, kuny, borsuki, lisy”. Ostatni ekran zawiera cztery zdjęcia przedstawiające ptaki. Pierwszy z nich to biało‑brązowa kania czarna ukazana w locie, drugim jest biało‑brązowy myszołów zwyczajny ukazany w locie, trzeci to zimorodek o turkusowo‑pomarańczowym upierzeniu, a czwartym jest błękitno‑brązowa kraska. Podpis brzmi: „Występuje tu również wiele gatunków ptaków, między innymi kania czarna, myszołów zwyczajny, zimorodek, kraska”. Przy zachodnio‑południowej granicy Polski oznaczono Karkonoski Park Narodowy. Jego logo przedstawia niebieski kwiat na tle zielonej góry. Dookoła jest nazwa parku napisana białą czcionką na ciemnozielonym tle. W dolnej części jest biały napis: „M”, „A”, „B”. Tekst lektora brzmi: „Karkonoski Park Narodowy to park, który powstał w tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym dziewiątym roku w województwie dolnośląskim z siedzibą w Jeleniej Górze. Symbole parku to dzwonek karkonoski i goryczka trojeściowa”. Pierwszy ekran w galerii zawiera trzy zdjęcia. Na górnym zdjęciu widać panoramę zimowego krajobrazu górskiego z błękitnym niebem i słońcem w tle. Gdzieniegdzie rosną w skupiskach drzewa iglaste. Każde z dwóch dolnych zdjęć przedstawia inny wodospad wypływający z gór. Podpis brzmi: „Najbardziej charakterystycznymi elementami tego krajobrazu są góry. W Karkonoszach można zobaczyć liczne wodospady, np. Wodospad Kamieńczyka i Wodospad Szklarski”. Na kolejnym ekranie są cztery zdjęcia przedstawiające zwierzęta. Pierwsze to brązowa sarna, drugim jest ciemnobrązowy bóbr, trzecim rudy lis, a czwartym ciemnobrązowy muflon z długimi, zawiniętymi rogami. Podpis brzmi: „Na tym terenie znajduje się wiele gatunków zwierząt leśnych, takich jak sarny, bobry, lisy i muflony”. Następny ekran zawiera pięć zdjęć przedstawiających ptaki. Pierwszym z nich jest biało‑brązowa włochatka, drugim brązowa sóweczka, trzecim czarny cietrzew z czerwonym upierzeniem z przodu głowy i białym przy końcówkach skrzydeł, czwartym czarny głuszec z białym upierzeniem na szyi, a piątym czarno‑brązowy drozd obrożny z czerwonym upierzeniem z przodu głowy. Podpis brzmi: „Występuje także wiele gatunków ptaków: włochatka, sóweczka, cietrzew, głuszec, drozd obrożny”. Następny ekran zawiera trzy zdjęcia przedstawiające rośliny. Pierwsza z nich to fioletowy dzwonek karkonoski na cienkich zielonych łodygach. Drugą jest skalnica bazaltowa o żółtych kwiatach, a trzecią gnidosz sudecki, czyli roślina o fioletowych kwiatach, przypominająca kępkę trawy. Podpis brzmi: „Występuje tu także wiele gatunków roślin, między innymi: dzwonek karkonoski, skalnica bazaltowa, gnidosz sudecki”. Ostatni ekran w galerii zawiera dwa zdjęcia przedstawiające wysokie góry na tle błękitnego nieba. Są one częściowo porośnięte zielenią. Do góry znajdującej się na pierwszym zdjęciu prowadzi ścieżka, po której idą turyści. Podpis brzmi: „Park posiada wiele pieszych szlaków turystycznych, a także szlaki narciarskie. Jeśli idziesz w góry, to koniecznie musisz zdobyć Śnieżkę oraz Szrenicę”. Nieco na południe od Karkonoskiego Parku Narodowego oznaczono Park Narodowy Gór Stołowych. Jego logo przedstawia biały zarys Szczelińca Wielkiego na zielonym tle. Jest to wysoka, podłużna góra. Na pierwszym planie rośnie drzewo iglaste, a drugie nieco w oddali. Dookoła znajduje się ciemnozielona ramka, na której po lewej stronie jest nazwa parku napisana białą czcionką. Tekst lektora brzmi: „Park Narodowy Gór Stołowych został utworzony w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym trzecim roku na terenie województwa dolnośląskiego, a jego siedziba znajduje się w miejscowości Kudowa‑Zdrój. Symbolem parku jest zarys Szczelińca Wielkiego. Park leży na terenie Sudetów Środkowych”. Pierwszy ekran w galerii zawiera dwa zdjęcia przedstawiające skaliste góry na tle błękitnego nieba. Dookoła rosną zielone drzewa. Podpis brzmi: „Charakterystycznym elementem krajobrazu tego terenu są niezwykłe formy skalne, szczeliny, labirynty, co czyni Góry Stołowe unikatowymi”. Drugi ekran zawiera sześć zdjęć przedstawiających zwierzęta. Pierwszym jest brązowy jeleń z dużymi rogami, drugim brązowa sarna, trzecim ciemnobrązowy dzik, czwartym rudy lis, piątym szara wiewiórka, a szóstym szaro‑biało‑czarny borsuk. Podpis brzmi: „Najczęściej pojawiającymi się na tym obszarze ssakami są jelenie, sarny, dziki, lisy, wiewiórki i borsuki”. Przy północno‑wschodniej granicy Polski oznaczono Wigierski Park Narodowy. Jego logo przedstawia brązowego bobra na tle jeziora. Tło jest zielone. Dookoła jest nazwa parku napisana białą czcionką na ciemnozielonym tle. Tekst lektora brzmi: „Wigierski Park Narodowy utworzony został w tysiąc dziewięćset osiemdziesiątym dziewiątym roku w województwie podlaskim, a swoją siedzibę ma w miejscowości Krzywe. Symbolem parku jest bóbr”. Pierwszy ekran w galerii zawiera zdjęcie przedstawiające zbiornik wodny z zielono‑pomarańczową roślinnością przy brzegu. W tle widać las iglasty i błękitne niebo. Podpis brzmi: „Park obejmuje północną część Puszczy Augustowskiej. Na terenie parku znajdują się 42 naturalne zbiorniki wodne. Główną rzeką jest tu Czarna Hańcza. Na tym terenie dominujące są mszyste lasy iglaste sosnowo- świerkowe”. Na kolejnym ekranie jest zdjęcie przedstawiające roślinę o grubej zielonej łodydze i licznych biało‑różowych kwiatach przypominających dzwoneczki. Podpis brzmi: „Występują tu 22 gatunki storczyków”. Ostatni ekran w galerii zawiera zdjęcie przedstawiające widok z brzegu na jezioro. W tle jest błękitne niebo z jasnymi chmurami i las. Na pierwszym planie znajduje się biała łódka zacumowana przy drewnianym pomoście. Dookoła rosną wysokie trzciny, widać również fragmenty drzew. Podpis brzmi: „Wśród fauny tego obszaru występuje wiele gatunków ptaków, ryb, płazów, gadów i ptaków, a duża część z nich pozostaje pod ochroną. Szczególnej ochronie podlegają ryby i bobry. Dużą atrakcją turystyczną jest tu jezioro Wigry”. Poniżej Wigierskiego Parku Narodowego oznaczono Biebrzański Park Narodowy. Jego logo przedstawia biało‑czarno‑pomarańczowego ptaka z uniesionymi skrzydłami. Jest to batalion. Po lewej i prawej stronie jest biały symbol pałki wodnej. Dookoła jest nazwa parku napisana białą czcionką na ciemnozielonym tle. Tekst lektora brzmi: „Biebrzański Park Narodowy powstał w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym trzecim roku na terenie województwa podlaskiego z siedzibą w Osowcu‑Twierdzy. Symbolem parku jest batalion”. Pierwszy ekran w galerii zawiera zdjęcie przedstawiające zbiornika wodnego porośniętego zieloną roślinnością. W tle widać bezchmurne błękitne niebo. Podpis brzmi: „Park swoim obszarem obejmuje dolinę rzeki Biebrzy. Jego cechą charakterystyczną jest obecność wielu zbiorowisk wodnych, takich jak bagna, torfowiska czy szuwary”. Kolejny ekran zawiera cztery zdjęcia przedstawiające kwiaty. Pierwszym z nich jest storczyk krwisty o grubej zielonej łodydze i drobnych fioletowych kwiatkach przypominających dzwoneczki, drugim obuwik pospolity o dużych zielonych liściach i żółto‑bordowych kwiatach, trzecim podkolan biały o drobnych białych kwiatach, a czwartym kruszczyk rdzawoczerwony o pojedynczej łodydze porośniętej drobnymi fioletowymi kwiatkami. Podpis brzmi: „Roślinność jest bardzo różnorodna, wśród której występuje wiele gatunków rzadkich, np. storczyk krwisty, obuwik pospolity, podkolan biały, kruszczyk rdzawoczerwony”. Następny ekran zawiera cztery zdjęcia przedstawiające ptaki. Pierwszy z nich, batalion, ma biało‑czarno‑brązowe upierzenie. Drugim jest duży szary żuraw z biało‑czarno‑czerwonym upierzeniem na głowie i czarnym upierzeniem na końcówkach skrzydeł. Trzeci to brązowy puchacz, a czwartym jest beżowo‑brązowa sowa błotna. Podpis brzmi: „Biebrzański Park Narodowy jest największym parkiem narodowym w Polsce. Najliczniejszymi zwierzętami są tu ptaki, zwłaszcza te, które przystosowane są do środowisk bagiennych: batalion, żuraw, puchacz, sowa błotna oraz wiele innych”. Ostatni ekran zawiera zdjęcie przedstawiające dużego ciemnobrązowego łosia brodzącego w wodzie. Na brzegu rosną wysokie i bujne zielone trawy. W tle widać fragment lasu. Podpis brzmi: „Oprócz tego występuje wiele innych gatunków zwierząt. Wśród ssaków najliczniejszy jest łoś, około 400 sztuk”. Poniżej Biebrzańskiego Parku Narodowego oznaczono Narwiański Park Narodowy. Jego logo przedstawia ciemnobrązowego ptaka w locie na błękitno‑żółto‑zielonym tle. Jest to błotniak stawowy. Dookoła jest nazwa parku napisana białą czcionką na granatowym tle. Tekst lektora brzmi: „Narwiański Park Narodowy został utworzony w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym szóstym roku w województwie podlaskim, a jego siedzibą jest Kurowo. Teren parku znajduje się na terenie Doliny Górnej Narwi. Jest to jedyny park narodowy w Polsce, który nie ma wydzielonego obszaru ochrony ścisłej”. Pierwszy ekran w galerii zawiera trzy zdjęcia przedstawiające roślinność. Na pierwszym z nich jest grążel żółty, czyli roślina wodna o dużych zielonych liściach i drobnych żółtych kwiatkach. Na drugim są grzybienie białe, czyli kolejna roślina wodna, o dużych zielonych liściach i rozłożystych białych kwiatach. Na trzecim widać rosiczkę okrągłolistną, czyli kwiat o czerwonych łodygach zakończonych okrągłymi zielonymi liśćmi. Liście są pokryte czerwonymi włoskami wydzielającymi lepką ciecz, dzięki której roślina wabi owady. Podpis brzmi: „Na tym terenie w większości pojawia się roślinność bagienna, głównie zbiorowiska szuwarowe. Występuje tu wiele gatunków roślin chronionych, na przykład: grążel żółty, grzybienie białe, rosiczka okrągłolistna”. Drugi ekran zawiera dwa zdjęcia przedstawiające ptaki. Pierwszym jest batalion o biało‑czarno‑brązowym upierzeniu, a drugim biało‑szary orzeł bielik zwyczajny. Podpis brzmi: „Wśród zwierząt na terenie parku znaleźć można wiele gatunków ptaków, w tym tych zagrożonych wyginięciem, takich jak bojownik batalion czy bielik zwyczajny”. Ostatni ekran w galerii zawiera osiem zdjęć przedstawiających zwierzęta. Na pierwszym z nich są dwa tchórze o brązowo‑białym futrze z przodu głowy i brązowym na pozostałych częściach ciała. Na drugim są dwa beżowo‑brązowe gronostaje. Na trzecim jest ciemnobrązowy bóbr, na czwartym szaro‑brązowy jeż, na piątym brązowy piżmak z długim ogonem, na szóstym brązowy jeleń z dużymi rogami, na siódmym ciemnobrązowy łoś z wielkim porożem, a na ósmym brązowa sarna. Podpis brzmi: „Wśród ssaków występują głównie: tchórze, gronostaje, bobry, jeże i piżmaki, jak również jelenie, łosie i sarny”. Na prawo od Narwiańskiego Parku Narodowego, tuż przy granicy kraju, oznaczono Białowieski Park Narodowy. Jego logo przedstawia brązowo‑białą głowę żubra z krótkimi rogami na zielonym tle. Dookoła jest nazwa parku napisana brązową czcionką na jasnoszarym tle. Tekst lektora brzmi: „Białowieski Park Narodowy został założony w tysiąc dziewięćset trzydziestym drugim roku w województwie podlaskim, a jego siedzibą jest Białowieża. Symbolem parku jest żubr. Jest to jeden z pierwszych parków narodowych w Polsce i Europie. Na jego terenie znajduje się najlepiej zachowany fragment Puszczy Białowieskiej, ostatniego w Europie lasu pierwotnego. Park ten wpisany jest na listę UNESCO”. Pierwsze zdjęcie w galerii przedstawia dużego brązowego żubra z krótkimi rogami. Podpis brzmi: „Charakterystycznym zwierzęciem parku jest żubr, ponieważ właśnie tu ocalono ten gatunek od wyginięcia. W Puszczy Białowieskiej żyje około dziewięciuset pięćdziesięciu żubrów”. Zdjęcie znajdujące się na kolejnym ekranie przedstawia las liściasty. Podpis brzmi: „Większą część parku zajmują lasy liściaste, a spośród nich najliczniejsze są lasy grądowe. W parku znajduje się ponad 1000 gatunków roślin”. Ostatni ekran w galerii zawiera zdjęcie przedstawiające trzy żubry znajdujące się na ogrodzonym terenie. Dwa stoją, a trzeci siedzi przy płocie. W tle widać drewnianą konstrukcję z dachem, pod którym stoi czwarty żubr. Podpis brzmi: „Największymi atrakcjami parku są Rezerwat Pokazowy Żubrów oraz muzeum Białowieskiego Parku Narodowego”. Na lewo od Narwiańskiego i Białowieskiego Parku Narodowego, nieco w głąb kraju, oznaczono Kampinoski Park Narodowy. Jego logo przedstawia brązowego łosia na zielonym tle. Dookoła jest nazwa parku napisana ciemnobrązową czcionką na jasnoszarym tle. Tekst lektora brzmi: „Kampinoski Park Narodowy powstał w tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym dziewiątym roku na terenie obecnego województwa mazowieckiego z siedzibą w Izabelinie. Symbolem parku jest łoś”. Pierwsze zdjęcie w galerii przedstawia rozległy teren porośnięty zielenią. Na pierwszym planie widać fragment łąki, a w tle błękitne niebo z jasnymi chmurami i fragment lasu w oddali. Podpis brzmi: „Najbardziej charakterystycznymi elementami tutejszego krajobrazu są wydmy w pradolinie Wisły i obszary bagienne”. Kolejny ekran zawiera trzy zdjęcia przedstawiające roślinność. Na pierwszym jest cienka zielona łodyga zakończona podłużnym bordowym kwiatem, na drugim podmokły teren leśny, a na trzecim teren porośnięty zielenią, za którym widać gęsty las iglasty. Podpis brzmi: „Występują tu roślinność łąkowa, turzyce i lasy bagienne. Najczęściej spotykanym zespołem leśnym jest kontynentalny bór sosnowy”. Kolejny ekran zawiera trzy zdjęcia przedstawiające zwierzęta. Pierwszym jest ciemnobrązowy łoś brodzący w wodzie, drugim ciemnobrązowy bóbr, a trzecim beżowo‑brązowy ryś w czarne cętki. Podpis brzmi: „Na tym obszarze występuje wiele gatunków zwierząt, wśród których najczęstszymi są łoś, bóbr i ryś”. Ostatni ekran zawiera zdjęcie przedstawiające cmentarz. W tle widać błękitne niebo i fragment lasu. Przy lesie stoją trzy wysokie krzyże, największy na środku i dwa mniejsze po bokach. Od krzyży stojących w tle do pierwszego planu zdjęcia biegną równolegle ułożone szare chodniki, wzdłuż których na trawie stoi bardzo dużo mniejszych szarych krzyży. Na każdym z nich jest czarna tabliczka z tekstem. Podpis zdjęcia brzmi: „W parku tym turyści mogą odwiedzić powstańcze mogiły w Palmirach”. W połowie wschodniej granicy Polski oznaczono Poleski Park Narodowy. Jego logo przedstawia brązowego żurawia na beżowo‑błękitnym tle. Dookoła jest nazwa parku napisana beżową czcionką na ciemnobrązowym tle. W dolnej części jest beżowy napis: „M”, „A”, „B”. Tekst lektora brzmi: „Poleski Park Narodowy powstał w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym roku w województwie lubelskim, a jego siedzibą jest Urszulin. Symbolem parku jest żuraw”. Pierwszy ekran w galerii zawiera dwa zdjęcia. Na lewym jest rozległy, pagórkowaty teren porośnięty zielono‑pomarańczowo‑czerwonymi trawami. Gdzieniegdzie leżą pojedyncze kamienie, a w tle widać błękitne niebo. Na prawym jest zbiornik wodny, w którym rośnie wysoka trzcina. W tle widać zarys lasu i błękitne niebo z jasnymi chmurami. Podpis brzmi: „Cechą charakterystyczną krajobrazu są liczne bagna, torfowiska oraz jeziora i stawy. Jest to teren równinny i silnie podmokły. Na tym terenie spostrzec można namiastkę tundry bądź lasotundry. Roślinność jest typowa dla obszarów bagiennych. Wiele gatunków roślin podlega ochronie. Obszary leśne zajmują głównie brzeziny bagienne”. Drugi ekran zawiera trzy zdjęcia. Na pierwszym z nich jest ciemnobrązowy żółw, na drugim zielono‑brązowa żaba w ciemne plamki, a na trzecim traszka, czyli zielonobrązowy płaz w ciemne plamki, z długim ogonem i krótkimi łapkami. Podpis brzmi: „Na tym terenie znajduje się wiele gatunków zwierząt będących pod ochroną, np. żaby, żółwie błotne, ropuchy, traszki”. Kolejny ekran zawiera trzy zdjęcia przedstawiające ptaki. Pierwszym z nich jest czapla biała o długim dziobie i długich czarnych nogach, drugim brązowy derkacz, a trzecim niewielki czarno‑brązowy bąk. Podpis brzmi: „Jest to obszar, na którym występuje wiele gatunków ptaków, między innymi: czaple białe, derkacze, bąki”. Ostatni ekran zawiera cztery zdjęcia zwierząt. Pierwszym z nich jest brązowy piżmak z długim ogonem, drugim beżowo‑brązowa łasica, na trzecim zdjęciu są dwa tchórze o brązowo‑białym futrze z przodu głowy i brązowym na pozostałych częściach ciała, a na czwartym dwa beżowo‑brązowe gronostaje. Podpis brzmi: „Wśród ssaków można wyróżnić piżmaki, łasicę pospolitą, tchórza czy gronostaja europejskiego”. Poniżej Poleskiego Parku Narodowego oznaczono Roztoczański Park Narodowy. Jego logo przedstawia białego konia z czarną grzywą i czarnym ogonem, nad którym są trzy czarne litery: „R”, „P”, „N”. Od litery „P” biegnie w dół czarny pasek, a od liter „R” i „N” biegną dwa ciemnozielone paski. Dookoła jest nazwa parku napisana jasnożółtą czcionką na ciemnozielonym tle. W dolnej części jest jasnożółty napis: „tysiąc dziewięćset siedemdziesiąt cztery”. Tekst lektora brzmi: „Roztoczański Park Narodowy powstał w tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym czwartym roku na terenie województwa lubelskiego z siedzibą w Zwierzyńcu. Symbolem parku jest konik polski. Istnieje tutaj duża hodowla koników polskich, które mogą biegać po wyznaczonym terenie. Zwierzęta żyją tam bez ingerencji człowieka i są dokarmiane tylko zimą”. Pierwszy ekran w galerii zawiera pięć zdjęć drzew. Na pierwszym jest gęsty las liściasty, drugie zdjęcie wygląda podobnie, na trzecim jest duże drzewo o wielu pomarańczowych liściach, na czwartym las podobny do tego znajdującego się na pierwszym i drugim zdjęciu, a na piątym duże drzewo o grubym pniu i wielu zielonych liściach. Podpis brzmi: „Jest to najbardziej zalesiony polski park narodowy. Na najżyźniejszych glebach rosną grądy, które tworzą buki, dęby, graby, klony zwyczajne, lipy i jawory”. Kolejny ekran zawiera dwa zdjęcia. Na pierwszym z nich jest ciemnobrązowy żółw, a na drugim jasnobrązowy wąż. Podpis brzmi: „Wśród zwierząt na terenie parku najliczniejszymi są różne gatunki ślimaków, owadów, pajęczaków i krocionogów. Wśród gadów wyróżnić można żółwia błotnego i padalca zwyczajnego”. Ostatni ekran w galerii zawiera cztery zdjęcia ptaków. Pierwszym jest brązowo‑czarny orlik krzykliwy w locie, drugim czarny bocian z białym upierzeniem na brzuchu, długim czerwonym dziobem i długimi czerwonymi nogami, trzecim zielono‑szary dzięcioł z czarno‑czerwonym upierzeniem na czubku głowy, a czwartym brązowo‑biały kobuz w brązowe plamki. Podpis brzmi: „Występuje tu również wiele gatunków ptaków, między innymi: orlik krzykliwy, bocian czarny, dzięcioł zielonosiwy, kobuz”. Na lewo od Roztoczańskiego Parku Narodowego, nieco w głąb kraju, oznaczono Świętokrzyski Park Narodowy. Jego logo przedstawia ciemnobrązowego jelenia na zielonym tle. Dookoła jest nazwa parku napisana białą czcionką na ciemnozielonym tle. Tekst lektora brzmi: „Świętokrzyski Park Narodowy powstał w tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym roku na terenie województwa świętokrzyskiego, a swoją siedzibę ma w Bodzentynie. Symbolem parku jest jeleń. Park leży w centralnej części Gór Świętokrzyskich. Lasy obejmują 95% powierzchni parku, najczęściej występują mieszane bory jodłowe”. Pierwszy ekran w galerii zawiera zdjęcie przedstawiające widok z dołu na drzewo iglaste. W centralnej części zdjęcia jest gruby pień, zwężający się ku niebu. Podpis brzmi: „Na terenie parku znajduje się jodła pospolita, licząca 270 lat i mierząca 51 metrów, która uważana jest za najwyższe drzewo w Polsce”. Kolejny ekran zawiera trzy zdjęcia zwierząt. Pierwszym jest brązowa sarna, drugim ciemnobrązowy dzik, a trzecim brązowy jeleń z dużym porożem. Podpis brzmi: „Licznie występują tu ssaki, wśród których można wyróżnić głównie sarny, jelenie oraz dziki”. Następny ekran zawiera sześć zdjęć przedstawiających ptaki. Pierwszym jest czarno‑biało‑czerwony dzięcioł, drugim zięba zwyczajna o turkusowym upierzeniu na głowie, czerwonym na szyi i brzuchu, brązowym na grzbiecie i czarno‑białym na skrzydłach, trzecim brązowo‑biały myszołów zwyczajny w locie, czwartym kowalik o ciemnożółtym upierzeniu na brzuchu oraz biało‑szaro‑błękitnym na pozostałych częściach ciała, piątym brązowo‑biały puszczyk, a szóstym mały brązowy strzyżyk zwyczajny. Podpis brzmi: „Występują tu również liczne gatunki ptaków: dzięcioł duży, kowalik zwyczajny, zięba zwyczajna, strzyżyk zwyczajny, myszołów zwyczajny i puszczyk zwyczajny”. Ostatni ekran w galerii zawiera dwa zdjęcia przedstawiające rumowiska skalne, czyli pagórki pokryte ogromną ilością kamieni. W tle każdego ze zdjęć widać błękitne niebo i drzewa iglaste. Podpis brzmi: „Charakterystyczną cechą krajobrazu są gołoborza, czyli rumowiska skalne. Warto również zdobyć najwyższy szczyt Gór Świętokrzyskich, czyli Łysicę”. Poniżej Świętokrzyskiego Parku Narodowego, nieco na zachód, oznaczono Ojcowski Park Narodowy. Jego logo przedstawia czarnego nietoperza na zielonym tle. Nad zwierzęciem znajdują się trzy czarne litery: „O”, „P”, „N”. Dookoła jest nazwa parku napisana białą czcionką na ciemnozielonym tle. Tekst lektora brzmi: „Ojcowski Park Narodowy został założony w tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym szóstym roku w województwie małopolskim, a jego siedzibą jest Ojców. Symbolem parku jest nietoperz. Znajduje się na terenie Wyżyny Krakowsko‑Częstochowskiej i obejmuje Dolinę Prądnika. Ojcowski Park Narodowy jest najmniejszym parkiem narodowym w Polsce. Najbardziej charakterystycznymi elementami tego krajobrazu są skały wapienne, które powstały na dnie dawnego morza ze szkieletów organizmów”. Pierwszy ekran w galerii zawiera cztery zdjęcia przedstawiające ogromne szare skały, dookoła których rosną trawy i drzewa. Podpis brzmi: „Można znaleźć tu wiele atrakcji turystycznych, jak na przykład Maczuga Herkulesa, Rękawice, Skały Kawalerskie i zamek w Pieskowej Skale”. Kolejny ekran zawiera dwa zdjęcia jaskiń. Na drugim z nich widać metalową bramę z napisem: „GROTA CIEMNA”. Podpis zdjęć brzmi: „Oprócz tego na tym terenie znajduje się około pięciuset jaskiń. Najdłuższe z nich to Jaskinia Łokietka i Jaskinia Ciemna”. Następny ekran zawiera trzy zdjęcia roślinności. Na pierwszym z nich jest róża alpejska o zielonych liściach i różowych kwiatach. Na drugim są brzozy rosnące na polanie. W oddali widać ciemnobrązowy budynek z szarym dachem, a w tle rozpościera się błękitne niebo. Na trzecim zdjęciu jest kruszczyk błotny, czyli roślina o długiej łodydze i drobnych jasnych kwiatkach. W tle widać gęstą zieloną łąkę. Podpis zdjęć brzmi: „Na terenie parku występuje zróżnicowana roślinność: róża alpejska, brzoza ojcowska, kruszczyk błotny”. Ostatni ekran zawiera siedem zdjęć zwierząt. Pierwszym jest ciemnoszary nietoperz, drugim brązowa sarna, trzecim brązowy zając, czwartym ciemnobrązowy dzik, piątym rudy lis, szóstym brązowa kuna z żółtą sierścią przy szyi. Na siódmym zdjęciu są dwa tchórze o brązowo‑białym futrze z przodu głowy i brązowym na pozostałych częściach ciała. Podpis brzmi: „Wśród zwierząt występują głównie nietoperze, sarny, zające szaraki, dziki, lisy, kuny, tchórze”. Poniżej Ojcowskiego Parku Narodowego oznaczono Gorczański Park Narodowy. Jego logo przedstawia czarną salamandrę plamistą na żółtym tle. Dookoła znajduje się czarna ramka, a w prawym górnym rogu jest nazwa parku napisana czarną czcionką. Tekst lektora brzmi: „Gorczański Park Narodowy utworzony został w tysiąc dziewięćset osiemdziesiątym pierwszym roku na terenie województwa małopolskiego z siedzibą w Porębie Wielkiej. Symbolem parku jest salamandra plamista”. Pierwszy ekran w galerii zawiera cztery zdjęcia roślin. Pierwszą jest tojad dzióbaty o fioletowych kwiatach, drugą jaskier platanolistny z małymi białymi kwiatkami, trzecią miłosna górska o dużych zielonych liściach i drobnych jasnofioletowych kwiatach, a czwartą omieg górski o niewielkich żółtych kwiatkach z podłużnymi płatkami. Podpis brzmi: „Jest to obszar bogaty w różnego rodzaju gatunki roślin, wśród których można wyróżnić liczne mchy, porosty, w tym wiele gatunków górskich: tojad dzióbaty, jaskier platanolistny, miłosna górska, omieg górski”. Kolejny ekran zawiera trzy zdjęcia drzew. Na pierwszym z nich jest drzewo iglaste, dookoła którego widać zimowy krajobraz górski, na drugim duże drzewo liściaste w gęstym lesie, a na trzecim drzewo iglaste, dookoła którego jest krajobraz wiosenny. Podpis brzmi: „Lasy stanowią aż 95% powierzchni parku. Znajdziemy tu świerki, buki, jodły”. Następny ekran zawiera sześć zdjęć zwierząt. Pierwszym z nich jest ciemnobrązowy dzik, drugim brązowa sarna, trzecim brązowy jeleń z dużym porożem, czwartym brązowa wydra, piątym czarno‑biały borsuk. Na szóstym zdjęciu są dwa beżowo‑brązowe gronostaje. Podpis brzmi: „Obszar ten jest niezwykle korzystny dla zwierząt. Wśród ssaków najliczniejsze są dziki, sarny, jelenie, wydry, borsuki i gronostaje”. Kolejny ekran zawiera trzy zdjęcia. Na pierwszym z nich jest traszka, czyli zielonobrązowy płaz w ciemne plamki, z długim ogonem i krótkimi łapkami. Na drugim jest cietrzew, czyli czarny ptak z czerwonym upierzeniem z przodu głowy i białym przy końcówkach skrzydeł, a na trzecim głuszec, czyli ciemnobrązowy ptak w białe plamki. Podpis brzmi: „Licznie występują tu także płazy – na przykład traszka karpacka – jak również ptaki, między innymi: cietrzew, głuszec”. Ostatni ekran w galerii zawiera dwa zdjęcia krajobrazów. Na pierwszym widać łąkę porośniętą fioletowymi kwiatami, z błękitnym niebem i górami w tle. Na drugim widać jasną polanę, na której rosną niskie i wysokie drzewa iglaste, również z błękitnym niebem i górami w tle. Podpis brzmi: „Charakterystyczne są tu polany gorczańskie, które są też największą atrakcją turystyczną. Warto odwiedzić najwyższy szczyt – Turbacz”. Po lewej stronie Gorczańskiego Parku Narodowego oznaczono Babiogórski Park Narodowy. Jego logo przedstawia białą roślinę na tle ciemnobrązowej góry i błękitnego nieba. Dookoła jest nazwa parku napisana jasnożółtą czcionką na ciemnozielonym tle. W dolnej części znajduje się czerwony napis: „M”, „A”, „B”. Tekst lektora brzmi: „Babiogórski Park Narodowy powstał w tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym czwartym roku na terenie obecnego województwa małopolskiego. Siedziba parku mieści się w Zawoi. Symbolem parku jest okrzyn jeleni. Park utworzono głównie ze względu na piętrowy układ roślinności górskiej. Są to następujące piętra wraz z charakterystyczną roślinnością:”. Pierwszy ekran w galerii zawiera zdjęcie przedstawiające gęsty las liściasty. Dookoła unosi się mgła. Podpis brzmi: „Regiel dolny (od siedmiuset do tysiąca stu pięćdziesięciu metrów nad poziomem morza) – buk zwyczajny, świerk pospolity, jodła”. Zdjęcie znajdujące się na kolejnym ekranie przedstawia wysoką górę z jasnym szczytem, gęsto porośniętą drzewami iglastymi. W tle widać błękitne niebo. Podpis brzmi: „Regiel górny (od tysiąca stu pięćdziesięciu do tysiąca trzystu pięćdziesięciu metrów nad poziomem morza) – świerk”. Następny ekran zawiera zdjęcie przedstawiające kamieniste zbocze góry porośnięte gdzieniegdzie zieloną roślinnością. Podpis brzmi: „Piętro kosodrzewiny (od tysiąca trzystu pięćdziesięciu do tysiąca sześciuset pięćdziesięciu metrów nad poziomem morza) – kosodrzewina, jarzębina, zawilec narcyzowy, lilia złotogłów”. Kolejny ekran zawiera zdjęcie przedstawiające widok ze szczytu na wysoką górę porośniętą zielenią. Wzdłuż szczytu góry biegnie ścieżka, po której idzie turystka. W tle widać błękitne niebo. Podpis brzmi: „Piętro alpejskie (od tysiąca sześciuset pięćdziesięciu do tysiąca siedmiuset dwudziestu pięciu metrów nad poziomem morza) – sit skucina, kosmatka brunatna, rogownica alpejska”. Następny ekran zawiera pięć zdjęć ptaków. Pierwszym z nich jest krogulec o ciemnoszarym upierzeniu na grzbiecie i skrzydłach oraz beżowo‑pomarańczowo‑brązowym pod szyją i na brzuchu, drugim jest brązowa pustułka o ciemnym upierzeniu na końcówkach skrzydeł i ogona, trzecim beżowo‑brązowa sowa, czwartym beżowo‑brązowy jastrząb, a piątym czarny dzięcioł z czerwonym upierzeniem na czubku głowy. Podpis brzmi: „Obszar parku jest siedliskiem wielu gatunków ptaków, takich jak krogulce, pustułki, sowy, jastrzębie, dzięcioły”. Kolejny ekran zawiera cztery zdjęcia zwierząt. Pierwszym z ich jest beżowo‑brązowy ryś w ciemne cętki, drugim brązowy jeleń z dużym porożem, trzecim szaro‑biały wilk. Na czwartym zdjęciu są dwa brązowe niedźwiedzie. Podpis brzmi: „Często występującymi zwierzętami są: jelenie, wilki, rysie i niedźwiedzie”. Ostatni ekran w galerii zawiera zdjęcie przedstawiające podłużną górę na tle błękitnego nieba z jasnymi chmurami. Dookoła rozpościera się zielona polana, gdzieniegdzie rosną drzewa. Podpis brzmi: „Wartymi odwiedzenia miejscami są tu między innymi Muzeum Babiogórskiego Parku Narodowego oraz oczywiście najwyższy szczyt – Babia Góra”. Poniżej Babiogórskiego Parku Narodowego, przy południowej granicy kraju, oznaczono Tatrzański Park Narodowy. Jego logo przedstawia czarną kozicę na okrągłym niebieskim tle. Obok, po prawej stronie, jest nazwa parku napisana czarną czcionką na białym tle. Tekst lektora brzmi: „Tatrzański Park Narodowy utworzony został w tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym piątym roku na terenie województwa małopolskiego z siedzibą w Zakopanem. Symbolem parku jest kozica tatrzańska”. Pierwszy ekran w galerii zawiera zdjęcie przedstawiające wysokie i strome góry, gdzieniegdzie pokryte zielenią. W dolnej części zdjęcia widać zbiornik wodny, a w tle błękitne niebo z jasnymi chmurami. Podpis brzmi: „Tatry mają charakter wysokogórski, co spowodowane jest tym, że występuje tam piętrowość klimatu, duże różnice wzniesień, a także różnorodność flory i fauny”. Kolejne zdjęcie w galerii przedstawia widok na szczyt góry porośniętej zielenią. Wzdłuż szczytu biegnie ścieżka. Podpis brzmi: „Piętro regla dolnego porastają głównie lasy liściaste, regla górnego bory świerkowe, natomiast piętro hal porasta bogata roślinność alpejska”. Następny ekran zawiera sześć zdjęć zwierząt. Pierwszym jest brązowa kozica z ciemniejszym futrem wzdłuż grzbietu i na nogach, drugim brązowy świstak. Na trzecim zdjęciu są dwie brązowe sarny. Czwarte zwierzę to brązowa łasica z białym futrem na brzuchu, piąte to beżowo‑brązowy ryś w ciemne cętki. Na szóstym zdjęciu są dwa brązowe niedźwiedzie. Podpis brzmi: „Wśród ssaków najbardziej charakterystyczne są: kozica tatrzańska, świstak tatrzański, jeleń, sarna europejska, łasica pospolita, ryś i niedźwiedź brunatny”. Ostatni ekran zawiera dwa zdjęcia wysokich gór na tle niebieskiego nieba. W dolnej części pierwszego zdjęcia widać fragment zbiornika wodnego. Podpis brzmi: „Największymi atrakcjami są tu Morskie Oko oraz Giewont”. Po prawej stronie Tatrzańskiego Parku Narodowego, na kolejnym odcinku granicy, oznaczono Pieniński Park Narodowy. Jego logo przedstawia trzy zielone góry, pod którymi widnieje biały napis na niebieskim tle: „tysiąc dziewięćset trzydzieści dwa”. Poniżej znajduje się biała ramka w kształcie półkola, na której jest nazwa parku napisana zieloną czcionką. Tekst lektora brzmi: „Pieniński Park Narodowy został utworzony w tysiąc dziewięćset trzydziestym drugim roku. Znajduje się na terenie województwa małopolskiego, a swoją siedzibę ma we wsi Krościenko nad Dunajcem. Symbolem parku są Trzy Korony. Pieniński Park Narodowy jest najstarszym parkiem narodowym w Polsce”. Pierwszy ekran w galerii zawiera cztery zdjęcia roślinności. Pierwsza ma długie zielone liście i drobne zielonożółte kwiaty przypominające pąki. Druga to kwiat o cienkich białych płatkach i żółtym środku. Trzeci jest krzew o brązowych gałązkach i licznych igiełkowatych liściach. Czwarta roślina ma zielone liście i fioletowe kwiaty wyrastające z okrągłych koszyczków przypominających kule. Podpis brzmi: „Występuje tu ogromna liczba roślin. Wiele z nich rośnie tylko na tym terenie. Są to: bylica piołunu, chryzantema Zawadzkiego, jałowiec sabiński, ostrożeń głowacz”. Drugi ekran zawiera zdjęcie przedstawiające grzyb o grubej beżowej nodze i brązowym kapeluszu. Podpis brzmi: „Oprócz tego występują między innymi liczne mchy, glony, porosty i grzyby”. Kolejny ekran zawiera sześć zdjęć zwierząt. Pierwszym jest brązowa sarna, drugim brązowy pręgowany żbik, trzecim brązowa kuna z żółtą sierścią przy szyi, czwartym beżowo‑brązowy ryś w ciemne cętki, piątym brązowy jeleń z dużym porożem, a szóstym ciemnobrązowy dzik. Podpis brzmi: „Najliczniejszymi gatunkami zwierząt są: sarna, żbik, kuna leśna, ryś, jeleń i dzik”. Ostatni ekran w galerii zawiera trzy zdjęcia. Pierwsze z nich przedstawia rzekę, po której łódką płynie kilka osób. W oddali widać wysokie góry na tle błękitnego nieba. Na drugim zdjęciu jest rozległy teren porośnięty zielenią, z górami widocznymi w oddali i rozpościerającym się nad nimi błękitnym niebem. Gdzieniegdzie rosną drzewa iglaste. Trzecie zdjęcie przedstawia ruiny zamku na wysokim wzgórzu. Podpis pod zdjęciami brzmi: „Obszar ten jest chętnie odwiedzany przez turystów. Warto odwiedzić między innymi galerie widokowe na Trzech Koronach, spływ Dunajcem i Zamek w Czorsztynie”. Po prawej stronie Pienińskiego Parku Narodowego, również na granicy kraju, oznaczono Magurski Park Narodowy. Jego logo przedstawia czarnego ptaka w locie na tle zielonych gór i błękitnego nieba. Dookoła jest nazwa parku napisana ciemnozieloną czcionką na jasnozielonym tle oraz rok jego powstania. Tekst lektora brzmi: „Magurski Park Narodowy został utworzony w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym piątym roku na granicy województw podkarpackiego i małopolskiego, a jego siedziba znajduje się we wsi Krempna. Symbolem parku jest orlik krzykliwy. Park leży na terenie Beskidu Niskiego, pomiędzy Karpatami Zachodnimi a Karpatami Wschodnimi. Około dziewięćdziesięciu procent terenu parku zajmują lasy”. Pierwszy ekran w galerii zawiera trzy zdjęcia. Pierwsze z nich przedstawia kilka krów na zielonej polanie. Niektóre są białe, a inne brązowe. Dwie leżą, a pozostałe stoją. W tle widać drzewa liściaste. Drugie zdjęcie przedstawia polanę z lasem i błękitnym niebem w tle. Na trzecim zdjęciu jest rozległy podmokły teren porośnięty trawą. Gdzieniegdzie widać cienkie pnie małych drzew. W tle jest las i błękitne niebo. Podpis brzmi: „Na tym terenie wyróżnia się dwa rodzaje pięter roślinnych: pogórze i regiel dolny. Znajdują się tu również liczne pastwiska i łąki, jak również torfowiska”. Kolejne dwa zdjęcia przedstawiają drobne fioletowe kwiaty na zielonych łodygach. Podpis brzmi: „W parku występuje prawie 800 gatunków roślin i prawie 200 gatunków zwierząt (nie licząc owadów). Wśród roślin 59 gatunków objętych jest ochrona ścisłą, 11 częściową, a 12 wpisanych jest do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin”. Następny ekran zawiera dwa zdjęcia. Na pierwszym jest duży, okrągły biały grzyb. Drugie zdjęcie przedstawia dwa grzyby o beżowych nogach i pofałdowanych jasnobrązowych kapeluszach. Podpis brzmi: „Występuje tu także wiele gatunków grzybów, między innymi: purchawica olbrzymia, smardz jadalny”. Kolejny ekran zawiera pięć zdjęć zwierząt. Na pierwszym są dwa brązowe niedźwiedzie, na drugim brązowy jeleń z dużym porożem. Kolejne zwierzę to ciemnobrązowy łoś z ogromnym porożem, dalej jest brązowy piżmak z długim ogonem. Piąte zdjęcie przedstawia dwa brązowe jenoty. Podpis brzmi: „Najczęściej występującymi zwierzętami są: niedźwiedź, jeleń, łoś, piżmak, jenot”. Ostatni ekran w galerii zawiera zdjęcie przedstawiające niewielki wodospad wypływający z góry. Dookoła widać las. Podpis brzmi: „W okolicy znajduje się wiele atrakcji, między innymi Cerkiew w Chyrowej czy też Wodospad Magurski”. Po prawej stronie Magurskiego Parku Narodowego, na południowo‑wschodniej granicy Polski, oznaczono Bieszczadzki Park Narodowy. Jego logo przedstawia brązowego rysia na zielonym tle. Dookoła widać nazwę parku napisaną białą czcionką na czarnym tle oraz trzy białe gwiazdki. Tekst lektora brzmi: „Bieszczadzki Park Narodowy powstał w tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym trzecim roku na terenie województwa podkarpackiego, a jego siedziba znajduje się w Ustrzykach Górnych. Powierzchnia parku to 292,02 kilometra kwadratowego, co sprawia, że jest to największy park narodowy w polskich górach oraz trzeci co do wielkości park narodowy w Polsce. Symbolem parku jest ryś”. Pierwszy ekran w galerii zawiera zdjęcie przedstawiające zieloną polanę z górami oraz błękitnym niebem w tle. Podpis brzmi: „Ochroną objęte są dwie największe części Karpat Wschodnich. Wyróżnia się tu dwa piętra roślinno‑klimatyczne: połoniny i regiel dolny. Większą część tego obszaru zajmują lasy liściaste”. Kolejny ekran zawiera dwa zdjęcia roślin. Na pierwszym jest roślina o cienkiej zielonej łodydze i jasnoróżowych kwiatach, a na drugim roślina o zielonych liściach i cienkich łodygach, z których wyrastają białe kwiaty przypominające dzwoneczki. Podpis brzmi: „Podczas wędrówek można zobaczyć niezwykłe rośliny, jak goździk kartuzek i śnieżyca wiosenna”. Następny ekran zawiera sześć zdjęć zwierząt. Na pierwszym zdjęciu są dwa brązowe niedźwiedzie, na drugim jest szaro‑biały wilk. Kolejne zwierzę to beżowo‑brązowy ryś w czarne cętki, a trzy ostatnie to brązowy pręgowany żbik, brązowy jeleń z dużym porożem i ciemnobrązowy żubr. Podpis brzmi: „Na tym terenie występuje wiele gatunków ssaków, a spośród nich najliczniejszymi są: niedźwiedzie, wilki, rysie, żbiki, a także jelenie karpackie i żubry”. Następny ekran zawiera dwa zdjęcia. Na każdym z nich jest duży brązowy ptak. Podpis brzmi: „Spotkać można tu także wiele gatunków ptaków, w tym drapieżnych, takich jak orzeł przedni i orlik krzykliwy”. Na kolejnym zdjęciu w galerii jest długi zielony wąż z ciemnozielonym zygzakiem wzdłuż ciała. Podpis brzmi: „Gady reprezentuje żmija zygzakowata”. Ostatni ekran w galerii zawiera trzy zdjęcia. Pierwsze przedstawia budynki miejskie w górach. W tle widać błękitne niebo. Drugie zdjęcie przedstawia zazielenione góry na tle nieba pokrytego gęstymi jasnymi chmurami. Na trzecim zdjęciu jest budynek stojący na zboczu góry. Otaczają go turyści. W tle widać jasne niebo. Podpis brzmi: „Wartymi odwiedzenia miejscami są Ośrodek Naukowo‑Dydaktyczny, Muzeum Przyrodnicze Bieszczadzkiego Parku Narodowego znajdujące się w Ustrzykach Dolnych, Połonina Wetlińska i Tarnica”.