Scenariusz lekcji dla nauczyciela
I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:
2) rozróżnia cechy i rodzaje kompozycji w naturze oraz w sztukach plastycznych (odnajduje je w dziełach mistrzów, a także w tworach i zjawiskach przyrody); tworzy różnorodne układy kompozycyjne na płaszczyźnie i w przestrzeni (kompozycje otwarte i zamknięte, rytmiczne, symetryczne, statyczne i dynamiczne); ustala właściwe proporcje poszczególnych elementów kompozycyjnych, umiejętnie równoważy kompozycję, wykorzystując kształt i kontrast form;
3) klasyfikuje barwy w sztukach plastycznych; wykazuje się znajomością pojęć: gama barwna, koło barw, barwy podstawowe i pochodne, temperatura barwy, walor barwy; rozróżnia i identyfikuje w dziełach mistrzów i własnych kontrasty barwne: temperaturowe, dopełnieniowe i walorowe; podejmuje działania twórcze z wyobraźni i z zakresu interpretacji natury, uwzględniające problematykę barwy;
5) charakteryzuje pozostałe środki wyrazu artystycznego, takie jak: linia, plama, faktura; wykorzystuje wskazane środki w działaniach plastycznych (kompozycjach z wyobraźni i transpozycji natury);
6) rozróżnia gatunki i tematykę dzieł w sztukach plastycznych (portret, autoportret, pejzaż, martwa natura, sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna i batalistyczna); niektóre z tych gatunków odnajduje w grafice i w rzeźbie; w rysunku rozpoznaje studium z natury, karykaturę, komiks, rozumie, czym jest w sztuce abstrakcja i fantastyka; podejmuje działania z wyobraźni i z natury w zakresie utrwalania i świadomości gatunków i tematów w sztuce, stosuje w tym zakresie różnorodne formy wypowiedzi (szkice rysunkowe, fotografie zaaranżowanych scen i motywów, fotomontaż).
II. Doskonalenie umiejętności plastycznych – ekspresja twórcza przejawiająca się w działaniach indywidualnych i zespołowych. Uczeń:
1) w zadaniach plastycznych interpretuje obserwowane przedmioty, motywy i zjawiska, stosując środki wyrazu zgodnie z własnym odczuciem; w wyższych klasach podejmuje również próby rysunkowego studium z natury;
2) wyraża w pracach plastycznych uczucia i emocje wobec rzeczywistości, a także płynące z inspiracji muzycznych czy literackich (impresja i ekspresja); rysuje, maluje, ilustruje zjawiska i wydarzenia realne i wyobrażone (także w korelacji z innymi przedmiotami);
III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:
4) wymienia, rozpoznaje i charakteryzuje najważniejsze obiekty kultury wizualnej w Polsce, wskazuje ich twórców;
5) rozpoznaje wybrane, najbardziej istotne dzieła z dorobku innych narodów.
tworzyć ilustracje w oparciu o inspirację dźwiękami natury i aglomeracji miejskich;
definiować pojęcia: abstrakcja geometryczna, abstrakcja organiczna, ekspresjonizm abstrakcyjny;
przyporządkowywać prace Pieta Mondriana, Wassiliy'ego Kandinsky'ego i innych autorów do odpowiednich nurtów w sztuce;
rozróżniać cechy i rodzaje kompozycji.
Świat ludzi
IlustrowaćIlustrować oznacza przedstawiać, interpretować np. treść utworu literackiego czy muzycznego za pomocą obrazów, fotografii, filmów, wykresów, muzyki, itp. Plastyk, operując różnorodnymi środkami plastycznymi, takimi jak kompozycja, perspektywa, barwa, linia, plama, faktura, bryła i kontrasty, może zilustrować dowolny aspekt otaczającej go rzeczywistości, np. dźwięk.
Świat brzmi, wydobywa dźwięki. Jedne głośne, niekiedy chaotyczne, inne ciche, delikatne, harmonijne. Ich gama i różnorodność są ogromne. Jeden z największych kontrastów pomiędzy dźwiękami można dostrzec porównując dźwięki aglomeracji miejskich – rzeczywistości wykreowanej przez człowieka – z dźwiękami natury. Oglądając ilustracje, można wyobrazić sobie dźwięki, które towarzyszą tym miejscom.
Świat zwierząt
Zadania
Inna wersja zadania
Połącz w pary poniższe określenia z ich definicją.
Termin stosowany wobec dzieł twórców, którzy traktowali formę jako środek przekazu treści emocjonalnych. Jednym z rodzajów jest malarstwo gestu – spontaniczny, intuicyjny, płynący z gestu ręki i ciała sposób malowania., Odmiana sztuki abstrakcyjnej, polegająca na operowaniu formami nieregularnymi, sugerującymi kształty należące do świata roślinnego lub zwierzęcego., Odmiana sztuki abstrakcyjnej, polegająca na operowaniu różnorodnymi formami geometrycznymi.
abstrakcja organiczna | |
abstrakcja geometryczna | |
ekspresjonizm abstrakcyjny |
Inna wersja zadania
Inna wersja zadania
Inna wersja zadania
Wysłuchaj dźwięki miasta i natury, a następnie do wybranego przez siebie dźwięku wykonaj ilustrację korzystając z programu graficznego lub na kartce papieru.
Słownik pojęć
odmiana sztuki abstrakcyjnej, polegająca na operowaniu (w kompozycjach malarskich, rzeźbiarskich, graficznych) różnorodnymi formami geometrycznymi.
odmiana sztuki abstrakcyjnej, polegająca na operowaniu (w rzeźbie, malarstwie i grafice) formami nieregularnymi, sugerującymi kształty organiczne.
termin stosowany wobec różnorodnych dzieł malarzy tworzących w Nowym Jorku od lat 40. do 60. XX wieku. Ekspresjoniści traktowali formę jako środek przekazu treści emocjonalnych. Dążyli do wyrażenia duchowego, wewnętrznego doświadczania rzeczywistości w sposób spontaniczny, intuicyjny, często automatyczny, płynący z gestu ręki i ciała (tzw. malarstwo gestu).
przedstawiać, unaoczniać za pomocą obrazów, fotografii, filmów, wykresów, muzyki, itp. Interpretować coś, posługując się słowem, gestem, mimiką, obrazem, itp.
Źródła:
encyklopedia.pwn.pl
sjp.pwn.pl