Ważne daty

Polifem i Galatea

Rx9euV0STCvHD

Ilustracja interaktywna przedstawia malowidło na ścianie. Jest to całującą się para - Polifem i Galatea. Polifem siedzi na kamieniu przodem do widza, obejmuje kobietę prawą ręką w okolicach pasa, a drugą rękę trzyma na biodrze kobiety. Postać ma brązowy kolor skóry. Tyłem do widza stoi naga kobieta - Galatea, której ciało częściowo zakrywa postać mężczyzny. Materiał sukni przykrywa tylko jej nogi. Ma długie włosy, a prawą ręką obejmuje mężczyznę za szyję. U dołu obrazu w lewym rogu znajduje się baran z krętymi rogami. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące ilustracje: 1. „Galatea spotyka Polifema”, fresk z Portici. 2. „Polifem otrzymuje list od Galatei”, fresk z Herkulaneum. 3. Gustave Moreau, „Galatea”. „Galatea i Polifem”, Fontanna pod Pałacem Luksemburski w Paryżu.5. Jacob Jordaens, „Odyseusz w jaskini Polifema”.

Ilustracja interaktywna przedstawia malowidło na ścianie. Jest to całującą się para - Polifem i Galatea. Polifem siedzi na kamieniu przodem do widza, obejmuje kobietę prawą ręką w okolicach pasa, a drugą rękę trzyma na biodrze kobiety. Postać ma brązowy kolor skóry. Tyłem do widza stoi naga kobieta - Galatea, której ciało częściowo zakrywa postać mężczyzny. Materiał sukni przykrywa tylko jej nogi. Ma długie włosy, a prawą ręką obejmuje mężczyznę za szyję. U dołu obrazu w lewym rogu znajduje się baran z krętymi rogami. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące ilustracje: 1. „Galatea spotyka Polifema”, fresk z Portici. 2. „Polifem otrzymuje list od Galatei”, fresk z Herkulaneum. 3. Gustave Moreau, „Galatea”. „Galatea i Polifem”, Fontanna pod Pałacem Luksemburski w Paryżu.5. Jacob Jordaens, „Odyseusz w jaskini Polifema”.

1

2

3

4

5

1. „Galatea spotyka Polifema”, 45-79 r. n.e., fresk z Portici, Narodowe Muzeum Archeologiczne w Neapolu, wikimedia.org, domena publiczna

2. „Polifem otrzymuje list od Galatei”, 45-79 r. n.e., fresk z Herkulaneum, Narodowe Muzeum Archeologiczne w Neapolu, wikimedia.org, domena publiczna

3. Gustave Moreau, „Galatea”, 1880 r., Musée d'Orsay, Paryż, wikimedia.org, domena publiczna

4. „Galatea i Polifem”, Fontanna pod Pałacem Luksemburski w Paryżu, wikimedia.org, CC BY 2.5

5. Jacob Jordaens, „Odyseusz w jaskini Polifema”, I poł. XVII w., Muzeum Sztuk Pięknych im. Puszkina w Moskwie, wikimedia.org, domena publiczna

Neque tam foedus sum: nūper mē in aquā vīdī, et mihi vultus meus valdē placuit. Praetereā dīves sum et multa possideō. Prō domō antrum aestāte frīgidum, hieme vērō calidum habeō. Veniās igitur ad antrum meum! Sī in illud intrāverīs, etiam sī inexpectātā vēnēris, semper bene tē recipiam et multōs cibōs appōnam: mihi est enim magna cōpia lactis atque cāseī, quibus aestāte et hieme fruor, nam multae ovēs multaeque caprae in meīs vallibus errant. Sī forte eārum numerum rogāverīs, respondēre nōn poterō, nam sōlum pauperēs hominēs pecora numerant. Sunt mihi quoque ūvae aurō similēs, nucēs atque varia genera malōrum, melle multō dulciōra. Sī tibi haec omnia placuerint et plūra volueris, omnia quae mihi sunt habēbis. Tantum liceat tēcum versārī! Nōn ante requiēscam quam mea uxor fuerīs, Galatēa.

Źródłom1ed8e9600b461913_0000000000003Źródło

Polifem - słynny cyklop, syn Posejdona i nimfy Toosy. Dotarł do niego w czasie swoich wędrówek Odyseusz wraz z dwunastu towarzyszami. Sześciu spośród nich Polifem pożarł, pozostałych uratował Odyseusz, oślepiwszy podstępnie olbrzyma. Polifem prześladował swoją miłością nimfę morską Galateę, a swojego rywala, pięknego Akisa, zabił blokiem skalnym.

Galatea - nimfa morska, córka boga Nereusa, kochanka pięknego pasterza Akisa. Zakochany w niej cyklop Polifem zabił swego szczęśliwego rywala, cisnąwszy weń olbrzymim głazem. Galatea zamieniła Akisa w źródło.

Źródłom1ed8e9600b461913_0000000000003Źródło

Prezentacja 3D pt. Polyphemus – rzeźba Augusta Rodina (1840 – 1917)

Zadania

W tekście o Polifemie i Galatei pojawiły się nie omawiane wcześniej formy czasownika. To formy czasu przyszłego futurum exactum, który tworzymy przez dodanie końcówek do tematu perfecti. Jego tworzenie jest zatem niezależne od koniugacji i przebiega według schematu:

Zatem, aby utworzyć formy futurum exactum od czasownika veniō, venīre, venī, ventum używamy tematu perfecti venī i po odcięciu –ī dodajemy końcówki charakterystyczne dla futurum exactum:

Futurum exactum wyraża:

1. czynność przyszłą wcześniejszą od innej czynności przyszłej, wyrażonej w zdaniu nadrzędnym, np. Quī spērāverit vānam glōriam, habēbit vēram.

2. czynność, która wkrótce nastąpi, np. Mox vēnerō.

R1dzz3Nc51di5

Ćwiczenie 6

Odpowiedz na pytanie. Czyim synem był Polifem?

Odpowiedz na pytanie. Czyim synem był Polifem?

Wybierz dzieło sztuki przedstawiające mit o Polifemie i Galatei spośród zdjęć

• Opis ilustracji A
• Opis ilustracji B
• Opis poprawnej ilustracji C

Słowniki

Galeria dzieł sztuki

ROGPtkO2eooJl1

Ilustracja interaktywna przedstawia malowidło na ścianie. Jest to całującą się para - Polifem i Galatea. Polifem siedzi na kamieniu przodem do widza, obejmuje kobietę prawą ręką w okolicach pasa, a drugą rękę trzyma na biodrze kobiety. Postać ma brązowy kolor skóry. Tyłem do widza stoi naga kobieta - Galatea, której ciało częściowo zakrywa postać mężczyzny. Materiał sukni przykrywa tylko jej nogi. Ma długie włosy, a prawą ręką obejmuje mężczyznę za szyję. U dołu obrazu w lewym rogu znajduje się baran z krętymi rogami.

Ruls1zAOL8qnr1

Ilustracja przedstawia fresk na ścianie, na którym widać trzy postacie: dwie kobiety i mężczyznę. W centralnej części na kamieniu siedzi nagi mężczyzna. Ma zasłonięte skrawkiem materiału części intymne, a w lewej ręce trzyma drewnianą laskę. Prawą rękę ma zgiętą w łokciu, a palcem dotyka swoją brodę. Ma jasne, postrzępione włosy. Nogi ma założone jedna na drugą. W lewej części obrazu obok mężczyzny stoją dwie kobiety ubrane w długie suknie. Jedna z nich stoi bokiem do widza i w lewej ręce trzyma wachlarz. Druga kobieta stoi przodem trzymając ręce uniesione na wysokości klatki piersiowej wskazując w kierunku mężczyzny. W tle u góry obrazu widać niewyraźnie obeliks z rzeźbionymi postaciami.

R77pvUt2QFkAf1

Ilustracja przedstawia dwie postacie. W lewej części obrazu u dołu jest postać aniołka ze skrzydłami siedzącego na delfinie. Jest to dziecko, które wyciąga prawą dłoń do przodu w kierunku siedzącego na skale mężczyzny. W dłoni trzyma zwój papieru - list. Aniołek jest półnagi. Ma zarzucony na lewe ramię kawałek czerwonego materiału, który również spływa na prawą nogę aniołka. Po drugiej stronie obrazu znajduje się postać mężczyzny, siedzącego na skale. Jest nagi, jedynie nogi ma przykryte centkowanym materiałem. Wyciąga prawą dłoń w kierunku anioła, a drugą ręką przytrzymuje lirę opartą o skałę. Mężczyzna ma bujne brązowe włosy. W prawym rogu widać oparty o skałę kij z dwoma ostrymi końcami.

RD30Lae1JiNdW1

Ilustracja przedstawia obraz nagiej, siedzącej kobiety. Miejsce na którym siedzi pokryte jest kwiatami i roślinnością. Kobieta ma długie jasne włosy, które opadają prawie do samej ziemi. Na głowie ma wianek z białych kwiatów. Oczy ma zamknięte, a głowę obróconą bokiem. Lewą rękę trzyma pod głową, a prawa opada jej wzdłuż ciała. Na udzie widać kawałki wijących się roślin. Lewą nogę ma podwiniętą i schowaną pod prawą nogą. W lewej górnej części obrazu widać twarz mężczyzny. Ma długie, opadające włosy i spogląda w stronę kobiety. Minę ma poważną. Jedną rękę trzyma pod brodą opierając się na niej. Dokoła niego widać roślinność.

Bibliografia

Jan Wikarjak Gramatyka opisowa języka łacińskiego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978 r.

O. Jurewicz, L. Winniczuk, J. Żuławska Język łaciński. Podręcznik dla lektoratów szkół wyższych., Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2012 r.

Mała Encyklopedia Kultury Antycznej,Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1990r.