Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
RW4h5NIdIUQiK1

Indywidualizm rokokowy w malarstwie Chardina

Jean Chardin, Martwa natura z owocami granatu, 1740, Miejsce nieznane, artsdot.com, CC BY 3.0

Ważne daty

1699–1779 - lata życia Jeana- Baptiste Simone Chardina

1720–1790 - czas trwania nurtu stylistycznego- rokoko

ok. 1725–1726 - powstaje Martwa natura z zabitą płaszczką (Raja)

1735–1736 - powstaje obraz Młoda nauczycielka

1739 - Młoda guwernantka

1740 - Pracowita matka

1740‑1741 - Poranna toaleta

1740 - Modlitwa przed jedzeniem

1760 - Martwa natura z butelką oliwek

1763 - Martwa natura z winogronami i owocami granatu

1771 - Autoportret z okularami

m79c356dd76d78090_0000000000029
1
1

Scenariusz lekcji dla nauczyciela

R1LMmkQUBHxKL
Pobierz plik: scenariusz_lekcji.pdf
Plik PDF o rozmiarze 172.42 KB w języku polskim

I. Rozwijanie zdolności rozumienia przemian w dziejach sztuki w kontekście ich uwarunkowań kulturowych, środowiskowych, epok, kierunków, stylów i tendencji w sztuce. Uczeń:

10. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat epok, kierunków, stylów i tendencji w sztuce oraz środowisk artystycznych.

1. wykazuje się znajomością chronologii dziejów sztuki, z uwzględnieniem:

d) sztuki nowożytnej (renesans, manieryzm, barok, rokoko, klasycyzm),

4. prawidłowo sytuuje w czasie i w przestrzeni geograficznej poszczególne epoki, style, kierunki i tendencje w sztuce;

5. charakteryzuje i opisuje sztukę powstałą w obrębie poszczególnych epok, kierunków i tendencji;

II. Zapoznawanie z najwybitniejszymi dziełami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

13. dokonuje opisu i analizy, w tym porównawczej, dzieł z uwzględnieniem ich cech formalnych:

c) w malarstwie i grafice: kompozycji, koloru, sposobów ukazania iluzji przestrzeni, kształtowania formy przez światło, w dziełach figuratywnych stopnia oddania rzeczywistości lub jej deformacji;

17. analizuje dzieła pod względem ikonograficznym, z wykorzystaniem słowników symboli;

18. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat dzieł sztuki.

5. wymienia podstawowe gatunki w dziełach sztuk plastycznych, m.in. portret (w tym autoportret, portret psychologiczny i oficjalny), pejzaż (w tym: weduta, marina, pejzaż ze sztafażem), sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna (w tym batalistyczna), martwa natura, akt;

III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

4. łączy wybrane dzieła z ich autorami na podstawie charakterystycznych środków formalnych;

5. na podstawie przedłożonych do analizy przykładów dzieł formułuje ogólne cechy twórczości następujących twórców: Fidiasz, Poliklet, Praksyteles, Giotto, Jan van Eyck, Hieronim Bosch, Masaccio, Sandro Botticelli, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Andrea Mantegna, Piero della Francesca, Rafael Santi, Giorgione, Tycjan, Jacopo Tintoretto, Pieter Bruegel Starszy, Albrecht Dürer, Hans Holbein Młodszy, Donatello, Filippo Brunelleschi, Andrea Palladio, El Greco, Caravaggio, Gianlorenzo Bernini, Francesco Borromini, Diego Velázquez, Bartolomé Esteban Murillo, Georges de la Tour, Nicolas Poussin, Claude Lorrain, Peter Rubens, Anton van Dyck, Frans Hals, Rembrandt van Rijn, Jan Vermeer van Delft, Antoine Watteau, Jacques Louis David, Jean Auguste Dominique Ingres, Antonio Canova, Berthel Thorvaldsen, Francisco Goya, Eugène Delacroix, Caspar David Friedrich, William Turner, John Constable, Gustave Courbet, Jean François Millet, Eduard Manet, Claude Monet, Edgar Degas, August Renoir, Georges Seurat, Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Paul Cézanne, Henri de Toulouse‑Lautrec, August Rodin, Gustaw Klimt, Alfons Mucha, Antonio Gaudí, Edward Munch, Henri Matisse, Pablo Picasso, Umberto Boccioni, Wasyl Kandinsky, Piet Mondrian, Kazimierz Malewicz, Marcel Duchamp, Giorgio de Chirico, Salvador Dalí, René Magritte, Marc Chagall, Amadeo Modigliani, Jackson Pollock, Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Francis Bacon, Yves Klein, Niki de Saint Phalle, Christo, Duane Hanson, Victor Vasarelly, Alberto Giacometti, Constantin Brançusi, Henry Moore, Le Corbusier, Frank Lloyd Wright, oraz artystów polskich i działających w Polsce (m.in. takich jak: Wit Stwosz, Bartłomiej Berrecci, Tylman z Gameren, Dominik Merlini, Bernardo Belotto, Marceli Bacciarelli, Piotr Aigner, Piotr Michałowski, Artur Grottger, Henryk Rodakowski, Jan Matejko, Józef Chełmoński, Maksymilian i Aleksander Gierymscy, Józef Brandt, Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Jan Stanisławski, Leon Wyczółkowski, Henryk Siemiradzki, Xawery Dunikowski, Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer, Jacek Malczewski, Witold Wojtkiewicz, Witkacy, Leon Chwistek i inni przedstawiciele grupy formistów, przedstawiciele grupy Rytm, kapistów i grupy „a.r.”, Tadeusz Makowski, Andrzej Wróblewski, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski, Alina Szapocznikow, Władysław Hasior, Roman Opałka, Magdalena Abakanowicz);

IV. Kształcenie w zakresie rozumienia i stosowania terminów i pojęć związanych z dziełami sztuki, ich strukturą i formą, tematyką oraz techniką wykonania. Uczeń:

2. zna terminologię związaną z opisem formy i treści dzieła malarskiego, rzeźbiarskiego i graficznego, w tym m.in. nazwy formuł ikonograficznych, słownictwo niezbędne do opisu kompozycji, kolorystyki, relacji przestrzennych i faktury dzieła;

6. właściwie stosuje terminy dotyczące opisu treści i formy dzieł sztuk plastycznych;

7. rozpoznaje i nazywa technikę artystyczną zastosowaną przy wykonywaniu dzieła;

V. Zapoznanie ze zbiorami najważniejszych muzeów i kolekcji dzieł sztuki na świecie i w Polsce, a także z funkcją mecenatu artystycznego oraz jego wpływem na kształt dzieła sztuki. Uczeń:

3. łączy dzieło z muzeum lub miejscem (kościoły, pałace, galerie), w którym się ono znajduje.

Nauczysz się

określać czas trwania oraz warunki społeczne i polityczne dla rozwoju sztuki Jeana- Baptiste Simeona Chardina;

charakteryzować twórczość malarską Jeana- Baptiste Simeona Chardina w kontekście założeń programowych epoki;

rozpoznawać konkretne dzieła Chardina - Martwa natura z zabitą płaszczką (rają), Młoda nauczycielka, Młoda Guwernantka, Dziewczyna z lotką, Pracowita matka, Poranna Toaleta, Modlitwa przed posiłkiem, Martwa natura z butelką oliwek, Martwa natura z owocem granatu, Autoportret z okularami ;

dokonywać krótkiego opisu i analizy dzieł sztuki Chardina;

określać miejsca przechowywania konkretnych obrazów Chardina.

Wczesna twórczość Chardina

Jean- Baptiste Simeon Chardin (1699- 1779) urodził się w paryskiej rodzinie, w której ojciec był cenionym stolarzem - ebenistąebenistaebenistą, rzec zatem można rzemieślnikiem- artystą, działającym na zamówienie i cieszącym się dużym powodzeniem wśród ówczesnej salonowo- arystokratycznej societé. Wnioskować można zatem już na wstępie, że w całej twórczości Chardina- juniora dostrzegamy kult rzemiosła i starannie wykonanej roboty, porządek, rzetelność i schludność.

Chardin sprzeciwił się woli ojca, który chciał by syn poszedł w jego ślady, i nie wiadomo czy zaistniała jakaś bezpośrednia przyczyna podjęcia przez niego nauki malarstwa u Pierra Jacquesa Cazesa i Noëla Nicolasa Coypela. Z dala od Akademii pracował Chardin nad swoimi obrazami wytrwale i nie pokusił się o łatwy, efektowny sukces. Żył spokojnie, bez sensacji, oddając się całkowicie swojej pasji co zaowocowało nieskazitelnością jego kariery i kunsztu.

Portret, martwa naturamartwa naturamartwa naturasceny rodzajowescena rodzajowasceny rodzajowe czyli gatunki malarskie, które Chardin szczególnie sobie upodobał nie znajdowały się w orbicie zainteresowań współczesnych mu artystów‑malarzy i nie odpowiadały ówczesnemu stylowi i modzie rokokowej arystokracji.

Martwe natury, które budował z cierpliwych barwnych zestawień, bez pośpiechu, nieomylnie, sceny rodzajowe dalekie od rokokowych fêtes galantes czy intymne portrety tak charakterystyczne dla Chardina, mimo iż tworzone bez cenionej wtedy nonszalancji i brawury, przysporzyły mu wielu zwolenników i entuzjastów. Do końca życia był Chardin artystą cenionym i wziętym.

Wczesne lata twórczości- lata 20‑te i 30‑te XVIII wieku, poświęcił na malowanie martwych natur i bliski stał się w tym siedemnastowiecznym mistrzom holenderskim (Vermeerowi, Dou, Metsu). Jednak o ile u poprzedników martwa natura pełna jest przepychu, bogactwa i obfitości widocznych w nagromadzeniu pięknych srebrnych naczyń, soczystych wiktuałów, u Chardina jest przede wszystkim rejestracją zwykłych przedmiotów, utensyliów kuchennych, kamiennych blatów, prostej niewyszukanej żywności.

R1JD6TaNzjqGy
Ilustracja przedstawia obraz Jeana Chardina "Raja". Na kamiennej półce, pokrytej w połowie białym materiałem artysta ukazał martwą naturę. Po lewej stronie, obok brązowego talerza z porą, widzimy biało-czarnego kota, zbliżającego się do leżących na kamiennej powierzchni ryb. Na haku, oparta o ścianę, wisi duża, różowa raja. Po prawej stronie, na obrusie stoją naczynia – gliniana, brązowa butelka z korkiem, zielony dzbanek, metalowa, brązowa miska, nóż, druga metalowa miska oparta jest o ścianę. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Martwe natury Chardina są przeznaczone dla skromnych mieszczan i opowiadają poniekąd o ich życiu - miedziane talerze, zużyte blaszane chochle, ceramiczne dzbanki zdają się wydobywać ich ukryty świat. Malowane są bardzo sugestywnie- tak, że w mistrzowski sposób każda z tych powierzchni inaczej odbija światło.
Jean Chardin, „Raja”, ok, 1725‑1726, Luwr, Paryż, Francja, wikioo.org, CC BY 3.0

Od połowy lat 30‑tych Chardin przenosi swoje zainteresowania na rejestrację życia współczesnych mieszczan i życie ich zamienia w piękno, jednocześnie daleki będąc od jego idealizowania. Najzwyklejsze tematy życia codziennego - Pracowitą matkęPoranną toaletę czy Modlitwę przed posiłkiem - sceny domowe i kuchenne, ujmuje bez zbędnego patosu, ckliwego rokokowego sentymentalizmu, ale też bez trywializmu.

Rve0ApElt55Na
Zdjęcie przedstawia obraz Jeana Baptiste Chardin pt. "Pracowita matka", ukazujący kobietę przy pracach krawieckich, obok niej stoi dziewczynka, która pomaga matce. Kobieta siedzi na krześle, na kolanach ma materiał, który, z drugiej strony trzyma dziewczynka. Kobieta ubrana jest w sukienkę w biało – brązowe pasy, na sukni założony ma biały fartuch, na głowie biały czepek. Przed kobietą stoi kołowrotek z nawiniętą różową wełną. Po jej prawej stronie, zwrócona do niej, stoi córka w biało – niebieskiej sukience. Obie kierują wzrok na trzymany materiał. Za kobietą znajduje się niebieski parawan. Z przodu, po lewej stronie, leży pies oraz stoi mała skrzynka na akcesoria krawieckie. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. W trendzie nawiązywań do intymnego holenderskiego malarstwa rodzajowego z niewieloma figurami, zazwyczaj kobiecymi, w skromnych wnętrzach mieszczańskich znajduje się obraz Pracowita matka. W tmy dziele ukazaną mamy prostą scenę z domowego życia francuskich mieszczan, w której kobieta- matka siedzi w kuchni i objaśnia swojej córce tajniki tworzenia haftu. Piękna to rejestracja relacji matka- córka w zaciszu domowego wnętrza.
Jean Baptiste Chardin, Pracowita matka, 1740, Luwr, Paryż, Francja, front.net, CC BY 3.0
RhU5TpySvTTLu1
Źródło: online-skills.

Obraz Modlitwa przed jedzeniem namalowana w 1740 oku i przechowywana dzisiaj w Luwrze to jedna z kilku realizacji tego tematu. Zapewne najwcześniejsze to i najpewniej najlepsze przedstawienie rodzajowej sceny w intymnym wnętrzu, która tchnie spokojem, atmosferą sacrum, prostotą i ciszą. Wydobywa te efekty Chardin za pomocą zgaszonej kolorystyki i łagodnego modelunku światłocieniowego.

RurgPZBgNivbD
Zdjęcie przedstawia obraz Jeana Chardin pt. "Modlitwa przed jedzeniem", ukazujący kobietę oraz dwójkę dzieci, siedzących przy stole. Ściany pomieszczenia są ciemne, światło pada na ustawiony w centrum obrazu okrągły stół, nakryty białym obrusem i znajdujące się przy nim postacie. Na stole stoją białe talerze, naczynie z parującą potrawą i srebrne łyżki. Po prawej stronie kobieta pochyla się lekko nad blatem, w prawej dłoni trzyma łyżkę, lewą dłoń opiera o blat, przy talerzu, patrzy na małą dziewczynkę, siedzącą z lewej strony stołu. Ubrana jest w długą, ciemnobrązową spódnicę, białą bluzkę z kołnierzem i mankietami, zdobionymi falbanami oraz jasnobrązowy żakiet, sięgający kolan. Z przodu założony ma szaroniebieski fartuch, na głowie biały czepek z różową kokardką. Za kobietą stoi fotel pokryty tapicerką w niebieskie, czerwone i żółte paski. Naprzeciw kobiety, na mniejszym, drewnianym krzesełku, ze zdobionymi oparciami, siedzi dziewczynka, która trzyma złożone na piersi rączki, w geście modlitwy, zwróconą ma główkę ku matce. Ubrana jest w biało - malinową sukienkę i malinowy czepek. Jej główka ledwo wystaje znad stołu. Obok niej, z prawej strony, na dużym fotelu, obitym materiałem w niebieskie, czerwone i żółte paski, siedzi starsza dziewczynka i patrzy na młodszą siostrę. Jej sukienka jest biało – niebieską, na głowie ma biały czepek z niebieską wstążką. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Matka i jej dwie córki znajdują się przy wspólnym stole. Matka jeszcze się krząta, podaje jedzenie podczas gdy córki rozpoczynają modlitwę przed posiłkiem. Z obrazu emanuje wręcz charakter powagi i skupienia, ale w najpiękniejszym subtelnym i spokojnym wydaniu.
Jean Chardin, Modlitwa przed jedzeniem, 1744, Ermitaż, St. Petersburg, it.artsdot.com, CC BY 3.0

W takim podejściu odbijają się również echa sztuki Holendrów, głównie przejawiające się w pobudzeniu inwencji Chardina oraz ujęciu ponadczasowej sugestywności nastroju jego scen.

Sytuacje odtworzone w obrazach Młoda nauczycielkaDziewczyna z lotką są tak jednoznaczne, że bez trudu odgadujemy ich temat. Już pierwsze spojrzenie daje nam odpowiedź czy w obrazie widać rozmowę, wspólny posiłek, pracę, czy zabawę.

RM52Ha97mLRW51
Źródło: online-skills.
RMSYz0cVgHLnA1
Jean Chardin, Młoda guwernantka, 1736, National Gallery, Londyn, blog.yzjy.com.cn, CC BY 3.0
R1Xcwc9Q2C0b41
Źródło: online-skills.
RJMjofZ6WzGSS
Zdjęcie przedstawia obraz Jeana Baptiste Chardin pt. "Martwa natura z butelką oliwek". Na brązowej półce, przy brązowej ścianie, leży od lewej strony, chleb, stoją dwa kieliszki z winem, jeden pełny, drugi prawie pusty, owoce – jabłka i gruszki w głębokim talerzu, a także butelka z oliwkami. Po prawej stronie stoi zamknięta, porcelanowa waza zdobiona kwiatowym, niebiesko – czerwonym ornamentem. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Największą sławę i uznanie przyniosły Chardinowi obrazy martwych natur. Wraca do nich zatem przez cały okres swojej twórczości. Mistrzowsko zakomponowane, harmonijne kolorystycznie i subtelne światłocieniowo nadają prozaicznym przedmiotom pewnej magicznej atmosfery jak choćby w prezentowanej w Luwrze Martwej naturze z butelką oliwek z 1760 roku. Prostota tematu razem z perfekcją wykonania dają niespotykane dotychczas w historii malarstwa efekty.
Jean Baptiste Chardin, Martwa natura z butelką oliwek, 1760, Luwr, Paryż, Francja, wahooart.com, CC BY 3.0

Podobnie rzecz się ma z jego intymnymi portretami. Tłem w nich jest zawsze jasnoszara ściana. Akcesoria i rekwizyty zredukowane są do minimum, chyba, że służą identyfikacji przedstawianego właśnie tematu, a twarze postaci ujęte często z profilu lub półprofilu.

Chardin, który całe życie malował głównie farbami olejnymimalarstwo olejneolejnymi w końcowych latach swojej twórczości przeniósł swoje zainteresowanie na pastele, które były wówczas we Francji bardzo modne. W tej technice powstają jego autoportrety, które zapowiadają już o wiele późniejsze zasady techniki dywizjonistycznejdywizjonizmdywizjonistycznej.

R1ba7kmV1mMKd
Zdjęcie przedstawia obraz Jeana Chardin pt. "Martwa natura z owocami granatu". Tło obrazu jest jasne, utrzymane w odcieniach szarości. Artysta przedstawił na obrazie, od lewej strony, dwa dorodne granaty, w tym jeden rozcięty, następnie kiście winogron, niebieskiego i zielonych. Zza winogron wystaje biały dzbanek z delikatnym, niebiesko – czerwonym ornamentem. Po prawej stronie obrazu znajduje się gruszka, dwa jabłka oraz dwa kieliszki z winem, jednym pełnym, drugim prawie pustym. Chardin przedstawił bardzo przemyślaną kompozycję – krągłością brzuchatego dzbanka odpowiadają pojedyncze owoce winogron, szyja naczynia wznosi się ponad owoce, gruszka zdaje się powtarzać odwrócony kształt kieliszków. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. W tej późnej już Martwej naturze z winogronami i owocami granatu z 1763 roku Chardin przedstawił bardzo przemyślaną kompozycję- krągłościom brzuchatego dzbanka odpowiadają pojedyncze owoce winogron, szyja naczynia wznosi się ponad owoce, ale równoważona jest przez zwisającą kiść winnych gron; gruszka zdaje się powtarzać odwrócony kształt kieliszków ze strony prawej. Widać, że artysta zaplanował ogólne wrażenie płynące z odbioru dzieła, ale nie przesłoniło to jego programowej simplicité., 2. Istotną treścią tej martwej natury jest niewypowiedziana i nieprzetłumaczalna na język jakość malarska oraz wzajemne relacje optyczne, które tworzą czytelną namacalną realność.
Jean Chardin, „Martwa natura z owocami granatu”, 1763, Luwr, Paryż, Francja, artsdot.com, CC BY 3.0

Techniki i środki malarskie w malarstwie Chardina

Specyfika tematyczna oraz pokrewieństwo jakie łączy malarstwo Jeana Baptiste Chardina z siedemnastowiecznym malarstwem holenderskim wymusiły na artyście stosowanie konkretnych i charakterystycznych technik i trików malarskich, które pomogły w osiągnięciu siły wyrazu jego dzieł.

Aksamitne lśnienie obrazów i zmysłowy sposób przedstawiania prozaicznych przedmiotów osiągnął Chardin poprzez zgranie subtelnej gamy odcieni pokrewnych sobie, subtelny światłocień oraz dzięki stosowanej technice przejrzystych laserunkówlaseruneklaserunków.

RbfQUxUh1hnia
Ilustracja przedstawia obraz Jeana Chardina "Autoportret". Artysta został przedstawiony z profilu, głowę ma zwróconą w prawą stronę widza. Ubrany jest w ciemnobeżową marynarkę, na szyi ma zawiązaną różową apaszkę, a na głowie założony biały czepek z niebieską wstążką. Na nosie widnieją okulary. Mężczyzna jest w średnim wieku. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje:
Jean Chardin, Autportret, 1771, Luwr, Paryż, Francja, imagesait.ru, CC BY 3.0

Geniusz twórczości Chardina

Indywidualizm twórczy Jeana Baptiste Chardina w kontekście ówczesnych mód i wyobrażeń o sztuce wziął się zapewne z czynników najbardziej podstawowych, a więc od pochodzenia z rzemieślniczej rodziny oraz braku akademickiego wykształcenia. Niewątpliwie to one stały się bezpośrednią przyczyną ogromnego geniuszu i wyjątkowości twórczej Chardina, pozostającego w kontraście z programowymi założeniami epoki rokoka.

Chardin nie odbył podróży do Włoch stąd nie ma w jego malarstwie tak pożądanej wówczas fascynacji starożytnym Rzymem, antycznymi posągami czy tematyką mitologiczną. Przez całe życie zadowalał się on malowaniem prozaicznych przedmiotów i rodzajowych scen, które były odrzucane przez Akademię. Za to jednak tworzył zgodnie z własnym doświadczeniem, sumieniem i własną naturą i dzięki temu jego malarstwo jest tak fascynujące.

m79c356dd76d78090_0000000000182
R1G9G8sEi3Ngp
Ćwiczenie 1
W jakim kraju urodził się Jean Baptiste Simeon Chardin? Możliwe odpowiedzi: 1. Francja, 2. Anglia, 3. Holandia
R13f13bF7grd21
Ćwiczenie 2
Dopasuj tytuły do dzieł.
Podaj tytuły dwóch dzieł przedstawiających martwą naturę.
RwYPQfvmrVS8V1
Ćwiczenie 3
Dopasuj odpowiednią nazwę do przytoczonej definicji: Definicja: przezroczysta warstwa wykończeniowa farby, położona na powierzchni obrazu olejnego lub temperowego, Możliwe odpowiedzi: 1 - scena rodzajowa, genre 2 - simplicité, 3 - laserunek: Definicja: przedstawienie w malarstwie, grafice, rzeźbie sceny z życia codziennego, również sceny związane ze zwyczajami lub obrzędami, a także życiem towarzyskim, Możliwe odpowiedzi: 1 - scena rodzajowa, genre, 2 - simplicité 3 - laserunek; Definicja: prostota, niezłożoność, szczerość artystycznej wypowiedzi, Możliwe odpowiedzi: 1 - scena rodzajowa, genre, 2 - simplicité 3 - laserunek
Źródło: online-skills.
R1Z83znWXYYSc
Ćwiczenie 4
Wskaż miejsce przechowywania dzieł Martwa natura z zabitą płaszczką (rają)Pracowita matka. Możliwe odpowiedzi: 1. Musée d’Orsay, 2. Tate Gallery, 3. Freer Gallery of Art, 4. Luwr, 5. Muzeum Narodowe we Wrocławiu
R1FczwHZCXGxJ1
Ćwiczenie 5
Polecenie do zadania brzmi: Zaznacz, które odpowiedzi na pytanie: Sztuka którego kraju inspirowała Chardina? są prawdziwe, a które fałszywe. 1. Anglia. Możliwe odpowiedzi: A. Prawda. B. Fałsz. 2. Wochy. Możliwe odpowiedzi: A. Prawda. B. Fałsz. 3. Holandia. Możliwe odpowiedzi: A. Prawda. B. Fałsz.
Źródło: online-skills.
RyDGMG4ZnqrJY
Ćwiczenie 6
Spośród podanych wybierz 8 haseł, które łączą się ze sztuką Chardina. Możliwe odpowiedzi: 1. rzeźba rokokowa, 2. malarstwo olejne, 3. Nazareńczycy, 4. martwa natura, 5. buduar, 6. pastel, 7. echinus, 8. impost, 9. scena rodzajowa, 10. stiuk, 11. intymność, 12. cyrk, 13. portret, 14. dalmatyka, 15. laserunek.
R1PlR4uGtwkmB
Ćwiczenie 7
Jaką technikę zapoczątkował Jean Baptiste Chardin w swoim późnym autoportrecie z 1771 roku? Możliwe odpowiedzi: 1. okulary, dywizjonizm, 2. pędzel, impresjonizm, 3. globus, enkaustyka
m79c356dd76d78090_0000000000208

Słownik pojęć

dywizjonizm
dywizjonizm

metoda malarska zapoczątkowana przez impresjonizm, wykorzystująca odkrycia optyki w zakresie rozbicia wiązki światła białego na barwy spektralne (czyste); w praktyce malarstwo dywizjonistyczne polegało na rozbiciu plamy koloru na zasadnicze barwy widma słonecznego, kładzione na płótnie drobnymi, nieregularnymi plamkami czystych farb, łączących się w oku widza w jednolite płaszczyzny barwne o dużej intensywności i świetlistości; metodę dywizjonizmu rozwinął neoimpresjonizm przekształcając w pointylizm

ebenista
ebenista

stolarz- artysta wyrabiający meble; we Francji XVI w. rzemieślnik wykonujący na meblach intarsje z hebanu

laserunek
laserunek

przezroczysta warstwa wykończeniowa farby, położona na powierzchni obrazu olejnego lub temperowego, zmieniająca zabarwienie partii pokrytej laserunkiem

malarstwo olejne
malarstwo olejne

technika malarska polegająca na posługiwaniu się farbami olejnymi, w których spoiwem jest głównie olej lniany; za podłoże malarskie służą najczęściej drewno, płótno, blacha, rzadziej papier lub pergamin

martwa natura
martwa natura

przedstawienie plastyczne, głównie malarskie, wszelkiego rodzaju przedmiotów, przeważnie użytkowych, często naczyń kuchennych i stołowych, owoców, kwiatów, zabitych (rzadziej żywych) zwierząt, broni, artykułów spożywczych, skomponowanych w grupy dające możliwość efektownych zestawień kolorystycznych i gry świateł

pastel
pastel

technika malarska posługująca się pastelami czyli farbami uformowanymi w cienkie, miękkie pałeczki z pigmentów, kredy, gipsu i małej ilości spoiwa (gł. gumy tragakantowej), mająca charakter pośredni między rysunkiem a malarstwem

scena rodzajowa
scena rodzajowa

przedstawienie w malarstwie, grafice, rzeźbie sceny z życia codziennego, również sceny związane ze zwyczajami lub obrzędami, a także życiem towarzyskim

simplicité
simplicité

prostota, niezłożoność, szczerość artystycznej wypowiedzi

Źródło: encyklopedia.pwn.pl

m79c356dd76d78090_0000000000231

Galeria dzieł sztuki