La pesca marítima es un sector de la economía que incluye la pesca comercial y recreativa, así como la pesca cuyo objetivo es la investigación científica o trabajos de desarrollo. La pesca marítima incluye también la pesca para la formación en el campo de la pesca marítima, así como la repoblación, cría o reproducción de organismos marinos. Después de la adhesión de Polonia a la UE, el sector de la pesca en Polonia es regulado por la Política Pesquera Común.

En Polonia, no obstante un amplio acceso al mar, la pesca marítima no está bien desarrollada. Esto se debe al pequeño consumo de pescado por parte de la población polaca y las restricciones de pesca en el Báltico que, en los últimos diez años, provocaron el desguace de una parte de la flota pesquera.

La profesión de técnico en pesca marítima está estrechamente relacionada con la economía marítima y, en particular, con el sector de la pesca marítima, incluidas la pesca en alta mar y la pesca en aguas costeras.

El técnico en pesca marítima está preparado para hacer guardia en buques pesqueros (de conformidad con el Convenio STCW 78/95, a nivel del capitán de pesca marítima).

Durante cuatro años de estudios en la escuela técnica marítima, la formación se lleva a cabo de conformidad con el Convenio STCW, sobre la base del «Programa de formación y requisitos de examen para los diplomas de capitán de pesca marítima de 1ª y 2ª clase». Antes de realizar el período de embarco, el estudiante recibe un certificado de formación en materia de seguridad, necesario para hacer parte de una tripulación en un buque pesquero.

La situación en el mercado laboral de los países que forman el Espacio Económico Europeo, es decir, en los países a los que se aplica el principio de la libre circulación de los trabajadores, puede observarse, entre otros, en el Portal Europeo de la Movilidad Laboral [www.eures.europa.eu].

Rybołówstwo morskie jest gałęzią gospodarki obejmującą połów ryb w ramach wykonywania rybołówstwa komercyjnego i rekreacyjnego oraz w celach prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych. Obejmuje także połów w celu kształcenia w zakresie rybołówstwa morskiego, a także zarybianie oraz chów lub hodowlę organizmów morskich. Po wejściu Polski do UE polskie rybołówstwo objęte zostało Wspólną Polityką Rybołówstwa.

Rybołówstwo morskie nie jest w Polsce dobrze rozwinięte mimo szerokiego dostępu do morza. Wynika to z niewielkiego spożycia ryb przez Polaków oraz z ograniczeń połowów na Bałtyku, które w ostatnich dziesięciu latach skutkowały złomowaniem części floty rybackiej.

Zawód Technik rybołówstwa morskiego jest ściśle związany z gospodarką morską, a w szczególności z sektorem rybołówstwa morskiego, obejmującego zarówno połowy oceaniczne, jak i prowadzone na akwenach przybrzeżnych.

Technik rybołówstwa morskiego jest przygotowany do pełnienia wachty na statku rybackim (zgodnie z Konwencją STCW 78/95 – na poziomie szypra rybołówstwa morskiego).

W trakcie czteroletniej nauki w technikum morskim kształcenie realizowane jest zgodnie z Konwencją STCW w oparciu o „Program szkolenia i wymagania egzaminacyjne na dyplom szypra 1 i 2 klasy rybołówstwa morskiego”. Przed odbyciem praktyk morskich uczeń otrzymuje świadectwo przeszkolenia w zakresie bezpieczeństwa, której jest niezbędne do zamustrowania na statku.

Sytuację na rynku pracy krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego, czyli objętych swobodnym przepływem pracowników, można obserwować m.in. poprzez Europejski Portal Mobilności Zawodowej [www.eures.europa.eu].