Ja i cały świat
Wydaje się, że świat, który nas otacza, każdy człowiek powinien widzieć tak samo. Przecież o drzewach w parku wszyscy, którzy w nim byli, wiedzą, że widzieli klon, wielki dąb czy starą lipę. Jedni jednak boją się ciemnych dziupli w starych drzewach, inni uwielbiają się w nich chować. Podobnie jest z domami. Niektórym ich piwnice i strychy wydają się straszne, a inni szukają w nich skarbów. Wystarczy spojrzeć w lustro, by zobaczyć siebie i stwierdzić: to przecież ciągle ja, ta sama osoba co wczoraj. Tak, ale przecież jednego dnia podobamy się sobie bardziej, a innego mniej i często myślimy, że nie podobamy się wszystkim. Raz wydajemy się sobie troszkę poważniejsi, a innym razem nieodpowiedzialni i z tego powodu nie podejmujemy trudniejszych zadań, obawiając się kompromitacji. Podobnie widzimy zmiany u innych. Raz ktoś wydaje nam się sympatyczny, a kiedy indziej groźny lub zły. Gdy nie nauczymy się lekcji, boimy się najprostszego sprawdzianu. Gdy wątpimy w naszą pamięć, nie nauczymy się wiersza. Gdy dostaniemy jedynkę, świat przestaje być piękny, a przecież czasem, nawet gdy pada deszcz, wydaje się wspaniały. Jedno jest pewne: jeśli wierzymy w siebie, jesteśmy w stanie udźwignąć i przenieść przysłowiową górę.
Zastanów się i odpowiedz, jak ty poznajesz świat, a w jaki sposób odkrywają jego tajemnice i uroki inni ludzie.
Przeczytaj bajkę hinduską, a następnie wykonaj ćwiczenia.
Wieża o tysiącu lusterBył sobie raz piesek, który dowiedział się skądś, że istnieje podobno wieża o tysiącu luster. W tej wieży każdy może poznać prawdę o sobie i o całym świecie. Piesek szukał zaś odpowiedzi na pytanie, jaki jest on sam i jaki jest cały świat. Nie zwlekając, ruszył teraz w drogę, by odnaleźć cudowną wieżę. Nie wiedział wprawdzie, co to jest lustro ani jak ono działa, ale uporczywie szukał wieży, pytając o nią każdego, kogo tylko spotkał. I wreszcie dotarł na miejsce.
Ten piesek to było bardzo lękliwe stworzenie. Nie chciał jednak dać po sobie poznać, jak straszliwie się wszystkiego boi i dlatego na wszelki wypadek ciągle szczerzył kły. Kiedy więc stanął na progu wieży o tysiącu luster, pierwsze, co zobaczył, to był pies, który szczerzył kły. Piesek ogromnie się przestraszył i zaczął warczeć. Wtedy ujrzał wkoło siebie pełno psów, a każdy z nich warczał groźnie. Piesek ze strachu najeżył sierść i nagle okazało się, że wszystkie psy dookoła przerażająco jeżą sierść. Panika ogarnęła pieska. Zaczął w rozpaczy szczekać. I wtedy wszystkie psy dookoła odpowiedziały mu ostrym szczekaniem. Piesek chciał już tylko jak najprędzej wydostać się z wieży. W końcu wypadł z niej jakoś i pędząc do domu, wołał:
– Już wiem, już wiem, jaki jest ten świat! Jest pełen złych, wściekle ujadających psów!
Był sobie także drugi piesek. On również słyszał o wieży z tysiącem luster, w której każdy może poznać prawdę o sobie i całym świecie. Postanowił więc odnaleźć tę wieżę, choć wcale nie wiedział, ani co to jest lustro, ani jak ono działa. Ruszył w drogę i odnalazł wieżę po długiej wędrówce.
Ten piesek to było wesołe i przyjazne światu stworzenie. Toteż gdy stanął na progu wieży, z radości pomachał raźnie ogonkiem. I pierwsze, co zobaczył, to był piesek, który na powitanie machał do niego ogonkiem. Ucieszył się bardzo. Tak bardzo, że aż wyskoczył w górę. Zobaczył wtedy wokół siebie pełno piesków, które radośnie wyskoczyły w górę. Piesek był teraz tak szczęśliwy, że podniósł obie przednie łapki do góry, a wszystkie psy zrobiły w tym momencie to samo, jakby chciały powitać przybysza. Szczęście wypełniło serce pieska. Zaczął się bawić z innymi i każdy chętnie z nim się bawił, a kiedy już się nacieszył zabawą, zapragnął wrócić do domu. Wybiegł z wieży i pędził przepełniony szczęściem, wołając:
– Już wiem, już wiem, jaki jest świat! Jest pełen małych, przyjaznych piesków.
Źródło: Wieża o tysiącu luster. Bajka hinduska, x, dostępny w internecie: https://neuroroznorodni.com/2021/03/30/nasze-emocje-scenariusz-dla-dzieci-4-5-letnich/ [dostęp 26.10.2021].
Scharakteryzuj bohaterów bajki hinduskiej.
Dokończ zdania. Wybierz właściwą odpowiedź spośród podanych.
Sformułuj morał, jaki płynie z bajki hinduskiej.
Jej serdeczny stosunek do świata sprawia, że ma 1. ekstrawertykami, 2. introwertykami, 3. cierpią, 4. ekstrawertykami, 5. serce na dłoni, 6. introwertykami
Gdy Adama cierpiał, wydawało mu się, że drzewa i inni ludzie 1. ekstrawertykami, 2. introwertykami, 3. cierpią, 4. ekstrawertykami, 5. serce na dłoni, 6. introwertykami razem z nim.
Ludzie łatwo nawiązujący kontakty z innymi nazywani są 1. ekstrawertykami, 2. introwertykami, 3. cierpią, 4. ekstrawertykami, 5. serce na dłoni, 6. introwertykami, a ci, którzy przede wszystkim skupiają się na własnych przeżyciach, są 1. ekstrawertykami, 2. introwertykami, 3. cierpią, 4. ekstrawertykami, 5. serce na dłoni, 6. introwertykami.
Stwórz mapę myśli. Wpisz w poszczególne pola plusy oraz minusy odmiennego postrzegania otoczenia.
Napisz, jakie są plusy przyjaznego i otwartego podejścia do życia oraz minusy lękliwego i nieufnego podejścia do świata.
Sformułuj co najmniej dwa argumenty uzasadniające stwierdzenie, że odczuwanie strachu może mieć swoje dobre strony. Poprzyj każdy z argumentów przykładem.