JAK MALOWAĆ SŁOWEM?

ĆWICZYMY OPIS OBRAZU

  1. Uczniowie oglądają obrazy.

R3PCV53ZvANEx
RzH7bxhmlC5KI
R1TZpbA6PdmgH
RarFuydrlJhZ5
RR7eQfvnfiSOM
R12JudMpKhKg3
R1BHzM9VdH6xi
R1V4JSt2j2sev
  1. Dobierają do każdego obrazu odpowiednie określenia z ramki niżej

radość

młodość

pełnia życia

żywioł

marzenia

dobrobyt

szczęście

spokój

stagnacja

przemijanie

niepokój

cisza

niebo

chmury

obłoki

  1. Odpowiadają samodzielnie na pytania:

  • Który obraz/pejzaż podoba się wam najbardziej? Dlaczego?

  • Jakie kolory/barwy występują na tym obrazie/pejzażu? Czy kolor coś tu znaczy?

  • Co łączy wszystkie przedstawione obrazy?

  1. Do słów wymienionych poniżej w ramce uczniowie samodzielnie dodają określenia, które odnoszą się do oglądanych obrazów:

Niebo (jakie?)

Chmury (jakie?)

Obłoki (jakie?)

Żywioł (jaki?)

Możemy wykorzystać do analizy utworu plastycznego metodę Erwina Panofsky’egoIndeks górny 1.

Zadajemy wtedy uczniom pytania zgodnie z tą metodą czyli „od ogółu do szczegółu”, odnosząc pytania do wybranego obrazu.

  1. Co przedstawia utwór? [oczekujemy odpowiedzi prostych, np. las, jezioro, błyskawica]

  2. Kim są postaci na obrazie? Czy możemy je zidentyfikować? [chodzi o kolor, barwy, szczegóły przyrody, miejsca].

    Które określenia z ramki numer 2 można by zastosować do opisu przyrody na wybranym obrazie?

  3. Docieramy z uczniami do głębszych znaczeń wyobrażeń przedstawionych na wybranym obrazie [chodzi nam tu o symbole wody, kolorów, tęczy, jeziora, drzewa, liści, mostu...itd.]

  4. Uczniowie w grupach lub w domu metodą poznaną na lekcji dokonują opisu kolejnego wybranego obrazu. Mogą zamiast malowania słowem, namalować obraz farbami. Będzie go można opisać wspólnie na kolejnej lekcji.


  1. Niemiecki historyk sztuki i eseista, jeden z twórców metody ikonologicznej (= odczytanie dzieła nie może ograniczyć się do sfery formalno‑przedmiotowej, musi rozciągnąć się na sferę znaczeń umownych i dotrzeć do ich wewnętrznego sensu, ujawniając postawę ideową artysty).