Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

JAK MALOWAĆ SŁOWEM?

ĆWICZYMY OPIS OBRAZU

  1. Uczniowie oglądają obrazy.

R3PCV53ZvANEx
RzH7bxhmlC5KI
R1TZpbA6PdmgH
RarFuydrlJhZ5
RR7eQfvnfiSOM
R12JudMpKhKg3
R1BHzM9VdH6xi
R1V4JSt2j2sev
  1. Dobierają do każdego obrazu odpowiednie określenia z ramki niżej

radość

młodość

pełnia życia

żywioł

marzenia

dobrobyt

szczęście

spokój

stagnacja

przemijanie

niepokój

cisza

niebo

chmury

obłoki

  1. Odpowiadają samodzielnie na pytania:

  • Który obraz/pejzaż podoba się wam najbardziej? Dlaczego?

  • Jakie kolory/barwy występują na tym obrazie/pejzażu? Czy kolor coś tu znaczy?

  • Co łączy wszystkie przedstawione obrazy?

  1. Do słów wymienionych poniżej w ramce uczniowie samodzielnie dodają określenia, które odnoszą się do oglądanych obrazów:

Niebo (jakie?)

Chmury (jakie?)

Obłoki (jakie?)

Żywioł (jaki?)

Możemy wykorzystać do analizy utworu plastycznego metodę Erwina Panofsky’egoIndeks górny 1.

Zadajemy wtedy uczniom pytania zgodnie z tą metodą czyli „od ogółu do szczegółu”, odnosząc pytania do wybranego obrazu.

  1. Co przedstawia utwór? [oczekujemy odpowiedzi prostych, np. las, jezioro, błyskawica]

  2. Kim są postaci na obrazie? Czy możemy je zidentyfikować? [chodzi o kolor, barwy, szczegóły przyrody, miejsca].

    Które określenia z ramki numer 2 można by zastosować do opisu przyrody na wybranym obrazie?

  3. Docieramy z uczniami do głębszych znaczeń wyobrażeń przedstawionych na wybranym obrazie [chodzi nam tu o symbole wody, kolorów, tęczy, jeziora, drzewa, liści, mostu...itd.]

  4. Uczniowie w grupach lub w domu metodą poznaną na lekcji dokonują opisu kolejnego wybranego obrazu. Mogą zamiast malowania słowem, namalować obraz farbami. Będzie go można opisać wspólnie na kolejnej lekcji.


  1. Niemiecki historyk sztuki i eseista, jeden z twórców metody ikonologicznej (= odczytanie dzieła nie może ograniczyć się do sfery formalno‑przedmiotowej, musi rozciągnąć się na sferę znaczeń umownych i dotrzeć do ich wewnętrznego sensu, ujawniając postawę ideową artysty).