Scenariusz zajęć

I etap edukacyjny, edukacja wczesnoszkolna

Temat: Czy samoocena jest trudna?

Treści kształcenia:

Uczeń:

1) Doskonali samodzielne i odpowiedzialne działanie; dokonuje samokontroli i samooceny – treści rozszerzające,

2) Wyszukuje w tekście potrzebne informacje i w miarę możliwości korzysta ze słowników i encyklopedii przeznaczonych dla dzieci – edukacja polonistyczna (1.1c),

3) Czyta teksty i recytuje wiersze, z uwzględnieniem interpunkcji i intonacji – edukacja polonistyczna (1.2c),

4) Uważnie słucha wypowiedzi i korzysta z przekazywanych informacji – edukacja polonistyczna (1.1a),

5) Uczestniczy w rozmowach, także inspirowanych literaturą: zadaje pytania, udziela odpowiedzi, prezentuje własne zdanie i formułuje wnioski; poszerza zakres słownictwa i struktur składniowych – edukacja polonistyczna (1.3c),

6) Pisze czytelnie i estetycznie, dba o poprawność gramatyczną, ortograficzną oraz interpunkcyjną – edukacja polonistyczna (1.3f),

7) Realizuje proste projekty w zakresie form użytkowych – edukacja plastyczna (4.2c).

Cele operacyjne:

Uczeń:

• Działa samodzielnie,

• Dokonuje samooceny,

• Dokonuje samodzielnego wyboru i uzasadnia go,

• Czyta ze zrozumieniem,

• Korzysta ze słowników i encyklopedii,

• Wyszukuje w tekście potrzebne informacje,

• Redaguje krótką notatkę,

• Wykorzystuje nabytą wiedzę w innych sytuacjach zadaniowych,

• Pisze estetycznie i poprawnie,

• Prezentuje własne zdanie,

• Realizuje proste projekty.

Nabywane umiejętności:

Uczeń:

• Samodzielnie działa i dokonuje samooceny,

• Dokonuje świadomego wyboru,

• Korzysta ze słowników i encyklopedii,

• Czyta ze zrozumieniem,

• Sporządza notatki,

• Stosuje nabytą wiedzę w innych sytuacjach zadaniowych,

• Prezentuje własne zdanie.

Środki dydaktyczne:

• Zasoby multimedialne: zadanie interaktywne Kogo najbardziej przypominam?, karty pracy (Jakim jestem zwierzakiem? oraz Oto mój zwierzak),

• Encyklopedie dla dzieci, książki o zwierzętach, czasopisma przyrodnicze, dostęp do Internetu,

• Kartki na notatki, narzędzia do pisania, cienkopisy, flamastry,

• Tablica interaktywna.

Metody nauczania:

• programowana: z użyciem komputera,

• problemowa aktywizująca: gry dydaktyczne,

• praktyczna: metoda realizacji zadań wytwórczych,

• waloryzacyjna: ekspresyjna.

Formy pracy:

• indywidualna jednolita,

• indywidualna zróżnicowana,

• Zbiorowa jednolita.

Przebieg zajęć:

1. Punktem wyjścia jest zadanie interaktywne pt. Kogo najbardziej przypominam? – uczniowie wybierają zwierzęta, w których dopatrują się swojego podobieństwa. Uzasadniają swój wybór.

2. Dalsza część zajęć odbywa się w bibliotece, gdzie dzieci, z pomocą bibliotekarza, nauczyciela i uczniów dobrze czytających oraz piszących, poszukują wiedzy o swoim zwierzęciu w materiałach źródłowych (książki o zwierzętach, encyklopedie dla dzieci, czasopisma, Internet).

Następnie sporządzają krótką notatkę dotyczącą charakterystycznych cech zwierzaka i wracają do klasy.

Uwaga: Praca w bibliotece powinna zostać wcześniej uzgodniona, żeby bibliotekarz mógł zarezerwować czas dla grupy i przygotować odpowiednie materiały.

3. Uczniowie cicho czytają własne notatki, podkreślając w nich fragmenty, które wskazują na charakterystyczne cechy wybranego zwierzęcia.

Uwaga: Dziecko uzdolnione aktorsko lub literacko może wyrecytować wierszyk, którego bohaterem lub bohaterami są zwierzęta; nauczyciel powinien o to poprosić ucznia, który rzeczywiście może znać takie utwory, bo np. występował na akademii itp.

4. Wykorzystanie nabytej wiedzy – karta pracy Jakim jestem zwierzakiem? (praca jednostkowa).

Każdy uczeń pracuje indywidualnie, ponieważ dotyczy to jego osoby i jego wyboru. Dzieci mogą pracować równym frontem. Uczeń dobrze czytający (zdolny) czyta głośno polecenia oraz przymiotniki, a pozostali wybierają odpowiednie wyrazy i podkreślają je. Dziecko wolniej pracujące powinno być wspierane przez ucznia szybko pracującego (zdolnego), a także nauczyciela.

Po wykonaniu zadania dzieci czytają przymiotniki wskazujące cechy wspólne ucznia i zwierzaka. Próbują odpowiedzieć na pytanie: „O czym świadczą wypisane przymiotniki?”.

5. Rozmowa w kręgu pt. Gdybym był zwierzęciem, to byłbym/byłabym…

Uczniowie wychodzą z ławek, stają w kręgu, wykonują kilka przysiadów i kończą zdanie, a następnie uzasadniają swój wybór. Po jednej rundce wykonują znów kilka przysiadów i wracają do ławek.

6. Dzieci otrzymują karty pracy pt. Oto mój zwierzak, które składają się z dwóch zadań.

Najpierw uczniowie wykonują rysunek wybranego zwierzęcia za pomocą słowa – nazwy zwierzaka.

Kaligram to słowo, które piszemy w taki sposób, że jego kształt odzwierciedla znaczenie, np. słowo „słońce” pisane promieniście tworzy rysunek słońca, a jednocześnie poprzez kilkakrotne powtarzanie zapisu uczeń utrwala pisownię tego wyrazuIndeks górny 1¹.

Następnym zadaniem uczniów jest zaprojektowanie stroju wizytowego dla swojego zwierzaka. Po wykonaniu go uczniowie siadają w kręgu i prezentują wyniki swojej pracy.

7. Na zakończenie zajęć każdy uczeń odpowiada na pytania:

• Co chciałbyś/chciałabyś powiedzieć swojemu zwierzakowi?

• Dokąd chciałbyś/chciałabyś go zabrać?

• Czego nauczyłeś/nauczyłaś się na zajęciach?

1. Źródło: Dorota Gołębniak, Grażyna Teusz, Edukacja poprzez język, Wydawnictwo CODN, Warszawa 1999, s. 125–129.↩