Janko Muzykant przed sądem
Janko Muzykant przed sądem
(Lekcja przeznaczona dla uczniów z lekką niepełnosprawnością umysłową)
Uczeń zna prawdy o życiu biedoty wiejskiej pod koniec XIX wieku.
Uczeń posługuje się pojęciami dotyczącymi warunków życia ludzi w XIX wieku.
Uczeń współpracuje w grupie.
Uczeń słucha krytycznie.
Uczeń przejawia humanitarną postawę wobec ludzi skrzywdzonych.
Uczeń twórczo myśli.
Uczeń rozmawia na zadany temat
Uczeń wyciąga wnioski.
Uczeń potrafi redagować opis.
Metoda i forma pracy
praca indywidualna (monolog),
praca w małych grupach,
praca z tekstem noweli H. Sienkiewicza „Janko Muzykant”,
technika dramowa:
- żywe obrazy,
- improwizowany monolog w oparciu o treść noweli,
rozmowa.
Środki dydaktyczne
ilustrowane wydanie „Janka Muzykanta” H. Sienkiewicza,
kostium sędziowski,
etykiety z nazwami uczuć (smutek, cierpienie, boleść, rozpacz).
Przebieg lekcji
1. Powitanie. Lekcję rozpoczynamy ćwiczeniem „Hej”. Zabawa ma następujący przebieg: okrzyk z klaśnięciem o różnym charakterze przekazujemy po kole („hej” ponure, agresywne, proszące, wesołe, szybkie, pojedyncze i podwójne), aż wróci do prowadzącego.
2. Następnie przechodzimy do działań dramowych: żywe obrazy, improwizowany monolog. Nauczyciel dzieli klasę na trzy grupy i przydziela zadania każdej z nich:
Grupa I – odczytanie wskazanego fragmentu noweli „Janko Muzykant” od słów „Na drugi dzień…” do słów „Weź go i daj mu na pamiątkę…” z podziałem na role.
Grupa II – opracowanie monologu wójta sądzącego chłopca (grupa ta pracuje z udziałem nauczyciela).
Grupa III – przygotowanie żywego obrazu „Janko Muzykant przed sądem”.
W czasie przygotowywania prezentacji odbywa się omówienie przez grupy następujących elementów:
- rozwiązań akcji,
- sposobu pracy,
- sposobu kreowania sytuacji,
- celowości poszczególnych ról.
Uczniowie mogą też wykorzystać rekwizyty przyniesione przez nauczyciela (np. kostium sędziowski).
3. Każda z grup prezentuje swoje zadanie. Grupa I odczytuje wskazany fragment noweli z podziałem na role, grupa II wygłasza opracowany monolog wójta, grupa III prezentuje zadaną dramę. Po obejrzeniu i wysłuchaniu wszystkich prezentacji, na ich podstawie, nauczyciel inicjuje rozmowę pytaniem: Co sądzicie o sytuacji, w jakiej się znalazł Janko Muzykant? Uczniowie zabierający głos powinni posługiwać się słownictwem zgromadzonym na poprzednich lekcjach.
4. W ramach podsumowania wiadomości z lektury nauczyciel wspólnie z uczniami redaguje opis Janka Muzykanta stojącego przed sądem, po uprzednim zgromadzeniu słownictwa (chuderlawy, wątły, słaby, zamorusany, nierozgarnięty). Uczniowie zapisują zredagowany na lekcji opis do zeszytu.
5. Po obejrzeniu scenek i zredagowaniu opisu nauczyciel odczytuje uczniom zakończenie noweli.
6. W nawiązaniu do wiadomości poznanych na lekcji oraz do treści noweli, nauczyciel przeprowadza ćwiczenie językowe - gromadzenie wyrazów bliskoznacznych rzeczownika żal. Zapisanie proponowanych przez uczniów synonimów na tablicy.
7. Dokładne omówienie z uczniami pracy domowej, w której uczniowie mają ułożyć wyrazy bliskoznaczne rzeczownika żal od najsłabszego do najmocniejszego.
Bibliografia
Henryk Sienkiewicz, Janko Muzykant, wyd. GREG, Kraków, 2006.
Który z wyrazów bliskoznacznych rzeczownika żal (smutek, cierpienie, boleść, rozpacz) najtrafniej określa uczucia matki Janka? Ułóż je od uczucia najsłabszego do najmocniejszego.