„Jedyny kwiat na świecie…”, czyli w poszukiwaniu prawdziwej przyjaźni
„Jedyny kwiat na świecie…”, czyli w poszukiwaniu prawdziwej przyjaźni
Jesteście piękne, lecz puste (…) nie można dla was umrzeć.
(Antoine de Saint‑Exupéry, Mały Książę)**
1. Cele lekcji
a) Wiadomości
Uczeń:
zapoznaje się z hasłami przedmiotowymi: róża i Wenus zawartymi w Słowniku mitów i tradycji kultury Władysława Kopalińskiego,
zna zasady posługiwania się słownikiem.
b) Umiejętności
Uczeń potrafi:
dokonać porównawczego zestawienia materiałów reprezentujących różne dziedziny sztuki,
określić stosunek Małego Księcia do róży.
2. Metoda i forma pracy
Praca indywidualna, analiza tekstu Małego Księcia, obserwacja *(*reprodukcji obrazu Sandro Botticellego), nauczanie sytuacyjne, pogadanka, dyskusja.
3. Środki dydaktyczne
Egzemplarze powieści Mały Książę Antoine de Saint- Exupéry’ego, reprodukcja obrazu Narodziny Wenus Sandro Botticellego, karta pracy ucznia.
4. Przebieg lekcji
a) Faza przygotowawcza
Rozpoczynamy zajęcia od rozdania uczniom malarskiej reprodukcji obrazu Sandro Botticellego.
Nauczyciel prosi o uważną obserwację i formułowanie wniosków na temat jego treści. W tym czasie dwoje uczniów wyszukuje hasła „Wenus” i „Róża” w Słowniku mitów i tradycji kultury Władysława Kopalińskiego.
b) Faza realizacyjna
Nauczyciel prosi, by wnioski z analizy obrazu i lektury umieścić w tabeli (karta pracy ucznia):
Tabela porównawcza zestawiająca wizerunki Wenus i róży
NARODZINY WENUS | ZNACZENIA METAFORYCZNE | CO / KOGO SYMBOLIZUJE | |
Wenus przedstawiona jest jako kobieta (nie dziecko – a przecież mowa o narodzinach), która nieśmiało zasłania swoją kobiecość | Róża jest niezwykle piękna, cudowna, pełna słodyczy, „zupełnie niepodobna do innych”, próżna, kokieteryjna, również wyłania się jako dojrzały kwiat | - miłość zachwyca swoją urodą, czaruje - zna moc swego piękna - rodzi się powoli | Wenus, albo Wenera gr. Afrodyta – bogini wiosny i ogrodów, od III w p.n.e. stała się boginią piękna i miłości Róża – symbol cnoty, tajemnicy atrybut Afrodyty |
Nie wiadomo, skąd przybywa bogini | Nie znamy miejsca, z którego róża przybywa | - miłość przychodzi niespodziewanie - jest tajemnicza, zagadkowa, zjawia się nie wiadomo kiedy i skąd | Uczucie mężczyzny do kobiety |
Na spotkanie bogini przybywa młoda dziewczyna, która przynosi czerwony płaszcz zdobiony drobnymi kwiatami | Na spotkanie rozwijającej się róży wychodzi Mały Książę osłaniający ją parawanem | - o miłość należy dbać - to uczucie kruche i delikatne, wymagające stałej troski i pielęgnacji | Kobieta |
Niezwykle ciepła, jasna kolorystyka wprowadza wiosenny, ciepły nastrój | „Urodziłam się równocześnie ze słońcem …”; narodziny wraz ze słońcem uosabiającym życiodajną moc | - miłość to jednocześnie uczucie potężne, gdyż zapewnia i daje życie | Potęga życia |
„Wkrótce zaczęła zamęczać swą naburmuszoną próżnością. Mały Książę dobrze odgadł, że róża nie jest zbyt skromna” | - miłość często jest kapryśna - to uczucie pyszne i wyniosłe | Duma |
Nauczyciel prosi, by na podstawie zebranych w tabeli cech wskazać dwie, które, zdaniem Księcia, są u róży najważniejsze.
piękno i kobiecość (miłość)
Prowadzący inicjuje dyskusję pytaniem: Kiedy bohater dostrzegł u róży wyłącznie piękno, a kiedy zaczął widzieć w niej kobietę?
Wypowiedzi uczniów: piękno – na początku znajomości, aż do momentu opuszczenia planety – wobec czego tkwiła w nim potrzeba odpowiedzi na pytanie: kim naprawdę jest róża?; kobiecość – po powrocie na planetę, ale także już na Ziemi, kiedy wyznaje lotnikowi: „byłem zbyt młody, żeby umieć ją kochać”.
c) Faza podsumowująca
Kończąc dyskusję, nauczyciel prosi o interpretację zdania: „byłem zbyt młody, żeby umieć ją kochać”.
W czasie wędrówki bohater dojrzał do poczucia odpowiedzialności za różę: „jestem odpowiedzialny za moją różę”. Uświadomiony przez lisa zrozumiał, iż dla tej jednej jedynej poświęci się wszystko, nawet życie.
Funkcję klamry spotkania pełni odczytanie przez ucznia fragmentu utworu, dotyczącego refleksji Małego Księcia w różanym ogrodzie.
Jeśli wystarczy czasu, można przeprowadzić krótką dyskusję nawiązującą do motta lekcji.
5. Bibliografia
Botticelli S., Narodziny Wenus, [w:] Historia sztuki w obrazach. Sztuka zachodnia od prehistorii do dziś, tekst Gilles Plazy, przedmowa Jean Lacouture, Wyd. Prószyński i S‑ka, Warszawa 2002, s. 99.
Kopaliński W., Słownik mitów i tradycji kultury, PIW, Warszawa 1993.
Saint‑Exupéry A. de, Mały Książę, przeł. Jan Szwykowski, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1998.
6. Załączniki
a) Karta pracy ucznia
Motto: „Jesteście piękne lecz puste (…) nie można dla was umrzeć” (Antoine de Saint‑Exupéry, Mały Książę).
Porównawcze zestawienie wizerunku Wenus i róży na podstawie reprodukcji obrazu Sandro Botticellego Narodziny Wenus oraz haseł przedmiotowych: róża i Wenus zawartych w „Słowniku mitów i tradycji kultury” Władysława Kopalińskiego, a także tekstu utworu Mały Książę.
NARODZINY WENUS | ZNACZENIA METAFORYCZNE | CO LUB KOGO SYMBOLIZUJE | |
Wenus przedstawiona jest jako kobieta (nie dziecko – a przecież mowa o narodzinach), która nieśmiało zasłania swoją kobiecość | Róża jest niezwykle piękna, cudowna, pełna słodyczy, „zupełnie niepodobna do innych”, próżna, kokieteryjna również wyłania się jako dojrzały kwiat | ||
Nie wiadomo, skąd przybywa bogini | Nie znamy miejsca, z którego róża przybywa | ||
Na spotkanie bogini przybywa młoda dziewczyna, która przynosi czerwony płaszcz zdobiony drobnymi kwiatami | Na spotkanie narodzinom róży wychodzi Mały Książe osłaniający ją parawanem | ||
Niezwykle ciepła, jasna kolorystyka wprowadza wiosenny, ciepły nastrój | „Urodziłam się równocześnie ze słońcem …”; narodziny wraz ze słońcem uosabiającym życiodajną moc | ||
„Wkrótce zaczęła zamęczać swą naburmuszoną próżnością. Mały Książę dobrze odgadł, że róża nie jest zbyt skromna” |
Wniosek:
..........................................to dwie cechy róży, które dla Małego Księcia najwyższą
wartość.
Piękno dostrzegał bohater aż do momentu opuszczenia planety – wobec czego tkwiła w nim
potrzeba odpowiedzi na pytanie: kim naprawdę jest róża?
Kobietę ujrzał Mały Książę w róży po powrocie na planetę, ale także już na Ziemi, kiedy
wyznaje lotnikowi: „byłem zbyt młody, żeby umieć ją kochać”.
W czasie wędrówki bohater dojrzał do poczucia odpowiedzialności za różę; „jestem
odpowiedzialny za moją różę”. Uświadomiony przez lisa zrozumiał, iż dla tej jednej
jedynej poświęci się wszystko, nawet życie.
7. Czas trwania lekcji
45 minut
8. Uwagi do scenariusza
Zajęcia kończą cykl pięciu lekcji poświęconych analizie Małego Księcia (lekcja 5). Cytaty użyte w scenariuszu pochodzą z: Antoine de Saint‑Exupéry, Mały Książę, przeł. Jan Szwykowski, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1998. Lekcję zrealizowano w klasie III gimnazjum, w klasie integracyjnej.