Ilustracja przedstawia czarny nadmuchany balon, z którego wykonano sylwetkę psa.
Ważne daty
1955 – narodziny Jeffa Koonsa
1977 – wyjazd do Nowego Jorku, początek współpracy z Museum of Modern Art
1986 - powstanie rzeźby Rabbit
1988 – powstanie pracy Michael Jackson and Bubbles
1989‑1991 - powstanie cyklu Made in Heaven
1991 – ślub z włoską gwiazdą filmów pornograficznych Ciccioliną (Ilona Staller)
1992 – powstanie rzeźby Puppy
2008‑2009 – wystawa prac Koonsa w Wersalu
ma375c2c76d5f80b4_0000000000020
1
1
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
R1NVIelxqklwO
I. Rozwijanie zdolności rozumienia przemian w dziejach sztuki w kontekście ich uwarunkowań kulturowych, środowiskowych, epok, kierunków, stylów i tendencji w sztuce. Uczeń:
10. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat epok, kierunków, stylów i tendencji w sztuce oraz środowisk artystycznych.
1. wykazuje się znajomością chronologii dziejów sztuki, z uwzględnieniem:
h) sztuki 2 połowy XX wieku (socrealizm, informel, pop‑art, minimalart, hiperrealizm, land‑art, konceptualizm, neofiguracja, Nowy Realizm, opart, tendencja zerowa, modernizm i postmodernizm w architekturze, nurt organiczny i kinetyczny w rzeźbie oraz sztuka krytyczna i zaangażowana);
5. charakteryzuje i opisuje sztukę powstałą w obrębie poszczególnych epok, kierunków i tendencji;
7. łączy najistotniejsze dzieła ze środowiskiem artystycznym, w którym powstały;
II. Zapoznawanie z najwybitniejszymi dziełami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:
13. dokonuje opisu i analizy, w tym porównawczej, dzieł z uwzględnieniem ich cech formalnych:
b) w rzeźbie: bryły, kompozycji, faktury, relacji z otoczeniem,
14. wskazuje środki stylistyczne i środki ekspresji, które identyfikują analizowane dzieło z odpowiednim stylem, środowiskiem artystycznym lub autorem;
18. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat dzieł sztuki.
2. wskazuje twórców najbardziej reprezentatywnych dzieł;
III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:
1. wymienia najistotniejszych twórców dla danego stylu lub kierunku w sztuce;
2. zna najwybitniejsze dzieła z dorobku artystycznego wybitnych przedstawicieli poszczególnych epok, kierunków i tendencji w sztuce od starożytności po czasy współczesne, z uwzględnieniem artystów schyłku XX i początku XXI wieku;
4. łączy wybrane dzieła z ich autorami na podstawie charakterystycznych środków formalnych;
8. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat twórczości wybitnych artystów.
IV. Kształcenie w zakresie rozumienia i stosowania terminów i pojęć związanych z dziełami sztuki, ich strukturą i formą, tematyką oraz techniką wykonania. Uczeń:
2. zna terminologię związaną z opisem formy i treści dzieła malarskiego, rzeźbiarskiego i graficznego, w tym m.in. nazwy formuł ikonograficznych, słownictwo niezbędne do opisu kompozycji, kolorystyki, relacji przestrzennych i faktury dzieła;
6. właściwie stosuje terminy dotyczące opisu treści i formy dzieł sztuk plastycznych.
ma375c2c76d5f80b4_0000000000028
Nauczysz się
charakteryzować twórczość Jeffa Koonsa;
wskazywać wydarzenia, które ukształtowały artystę;
rozpoznawać prace artysty.
ma375c2c76d5f80b4_0000000000039
Koons - artysta, który łączy tendencje w sztuce
Jeff Koons to jedna z najważniejszych postaci sztuki amerykańskiej i światowej drugiej połowy XX. wieku. Koons w swoich pracach kontynuuje idee dadaizmu i pop‑artu - używa przedmiotów codziennego użytku, zabawek, które zamienia w pełnowartościowe dzieła sztuki. inspiruje się reklamą, używa prostych form zrozumiałych dla przeciętnego odbiorcy. Sprytnie skorzystał z rosnącej siły mediów w kreowaniu mody i popularności. Pełnymi garściami korzysta z planowo wyprodukowanej przez siebie sławy opartej na skandalu, nagości i kiczu. Jego prace osiągają niebotyczne wartości na aukcjach. W 2019 roku jego dzieło pt.: „Królik” z 1986 r. osiągnęło cenę 91,1 mln dolarów USD, stając się najdroższym dziełem sprzedanym na aukcji przez żyjącego artystę.
R1DLf0NP74f3Q
Kontrowersyjny artysta Jeff Koons polaryzuje ludzi. Wiele osób krytykuje go za przekroczenie granicy dobrego smaku, podczas gdy inni wynoszą tworzoną przez niego i opartą na kiczuKiczkiczu sztukę do statusu wysokiej sztuki. Jego prace uwielbiają dzieci, a Freudyści są zaintrygowani. Tworzone przez niego dzieła z pewnością testują nasze konwencjonalne postrzeganie kategorii sztuki. Piękne czy brzydkie? Śmieszne czy wysublimowane? A może wszystkie z powyższych?
Rc2xdP7VKl1c2
Gdyby jedna z moich prac została włączona, zostałaby zniszczona - mówi artysta o pracy New Hoover Convertibles, Green, Red, Brown, New Shelton Wet/Dry 10 Gallon Displaced Doubledecker.
To dzieło Koonsa jest jednym z jego ready made. Termin ten został po raz pierwszy użyty przez francuskiego artystę Marcela Duchampa i odnosi się do wybranych przez artystę przedmiotów, które zostały przedstawione jako sztuka. Duchamp dostrzegł wybór obiektu jako akt twórczy. Anulowanie funkcji użytecznej obiektów sprawiało, że stawały się sztuką.
W twórczości Koonsa widoczny jest wpływ i związek z m.in. dadaizmem, surrealizmem, pop‑artem, minimal‑artem, sztuką konceptualną. Prezentowana praca wykorzystuje wykorzystuje cechy pop‑artu, takie jak: zawłaszczenie i powtórzenia.
Praca ma również cechy minimalistycznej sztuki, z jej ekspresją i wykorzystaniem nowoczesnych materiałów. Fluorescencyjne światła przypominają dzieła minimalistycznego artysty Dana Flavina.
Kontrowersje w życiu i twórczości artysty
Na początku lat 90 tych kariera Koonsa dynamicznie przyspiesza. W roku 1991 bierze ślub z włoską gwiazdą filmów pornograficznych Ciccioliną. Ich małżeństwo przetrwało zaledwie rok (jeszcze przed rozwodem urodził im się syn Ludwig) ale zostawiło widoczny ślad w twórczości Koonsa i trwale przyczyniło się do popularności samego artysty. Cicciolina pozowała swojemu mężowi do cyklu erotycznych rzeźb i obrazów z serii Made in Heaven. Były one Inspirowane m.in. Kamasutrą, utrzymane w kiczowatej stylistyce, skandalizujące, przez wielu uznane za czystą pornografię, odbiły się szerokim echem nie tylko w świecie sztuki.
Popiersie portretowe Popiersie Bourgeois - Jeff i Ilona (Bourgeois Bust – Jeff and Ilona) to wyrzeźbione trójwymiarowe przedstawienie głowy i górnej części ciała. Forma popiersia powstała w starożytnym Rzymie, odrodziła się w XV wieku i szczególnie popularna była w XVIII wieku. W prezentowanej pracy Koons czerpie inspirację z baroku, stylu, w którym wyrażanie emocji jest jedną z jego charakterystycznych cech.
RPSkwjnASPLnu
Seria Made in Heaven zawiera również prace takie jak Mound of Flowers 1991 i billboard Made in Heaven 1989 z kolekcji ARTIST ROOMS. Po tym projekcie zmalało postrzeganie Koonsa jako artysty z głównego nurtu sztuki, ale wzrosła jego rozpoznawalność i komercyjna wartość jego prac.
Manipulacja widzem
W 1988 powstaje jedna z kluczowych prac Koonsa Michael Jackson and Bubbles. Ta porcelanowa, lśniąca złota rzeźba przedstawiająca króla Popu przyniosła Koonsowi sławę i pieniądze.
RMqkcGULBJ18u
Moja sztuka nie ma estetycznych wartości (...) Wierzę, że gust jest naprawdę̨ nieistotny - mówi artysta.
Jeff Koons traktuje estetykę̨ jako narzędzie manipulacji widzem. Warunkiem sukcesu artystycznego jest - jego zdaniem - dotarcie do jak największej liczby odbiorców. Estetyka służy mu więc do rozpoznania preferencji poszczególnych klas społecznych, czy też upodobań uniwersalnych. Nie chodzi oczywiście o schlebianie im, a o możliwość́ przesłania pod jakaś́ formą konkretnego przekazu.
Chcę mieć wpływ na życie ludzi. Chcę komunikować się z jak największą liczbą osób. A współczesnym sposobem komunikowania się ze społeczeństwem jest telewizja i reklama. Świat sztuki nie jest obecnie skuteczny. - mówi artysta
Podążając za ciosem Koons kontynuował zawłaszczanie gotowych przedmiotów w serii Equilibrium tworzonej w latach 1983‑1993. Najważniejsza w tej serii jest próba ujawnienia, w jaki sposób produkty konsumpcyjne przekazują wartości kulturowe i odzwierciedlają niepewność związaną z mobilnością społeczną.
RDLwRFZo2qahw
Prezentowane w ten sposób piłki do koszykówki stają się obiektami kultu i pożądania, o statusie quasi‑religijnym. Artysta po raz kolejny prezentuje nowe podejście do przedmiotu produkowanego masowo.
Koons jest najbardziej znany ze swoich nadmuchiwanych, lśniących rzeźb. Wykonane ze stali nierdzewnej obiekty wyglądają jakby zrobione zostały z balonów napełnionych helem. Koons zaczął tworzyć rzeźby z wykorzystaniem gumowych dmuchanych zabawek w latach 70. XX wieku. Wzorując się na popularnej zabawce nadmuchiwanym króliku stworzył jego własną stalową wersję.
R1FX01O3ZnA05
W swoich pracach Jeff Koons kontynuuje idee dadaizmu i pop‑artu - używa przedmiotów codziennego użytku, zabawek, które zamienia w pełnowartościowe dzieła sztuki, inspiruje się reklamą, używa prostych form zrozumiałych dla przeciętnego odbiorcy. Sprytnie korzysta z rosnącej siły mediów w kreowaniu mody i popularności. Pełnymi garściami czerpie z planowo wykreowanej przez siebie sławy opartej na skandalu, nagości i kiczu.
REB3t5OGHISJl
ma375c2c76d5f80b4_0000000000123
Zadania
RkErOeYR8u5Ly1
Ćwiczenie 1
Przyporządkuj kierunkowi w sztuce definicję. Postmodernizm możliwe odpowiedzi: 1. nurt w sztuce drugiej połowy dwudziestego wieku będącego próbą zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej, 2. styl ten dostępny jest wybór i arbitralny stosowność do tradycji, zgodność na relatywizm form, przeciwdziałanie awangardowej utopii. Składnikami są: parodia, pastisz, paradoksalne skojarzenia, dowolne komponowanie postaci i znaczeń, pluralizm, eklektyzm. 3. Międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce dwudziestego wieku, który ukształtował się w Europie i Stanach Zjednoczonych około 1915 roku; Pop Art możliwe odpowiedzi: 1. nurt w sztuce drugiej połowy dwudziestego wieku będącego próbą zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej, 2. styl ten charakteryzuje się wyborem i arbitralnym stosunkiem do tradycji, zgodą na relatywizm form, sprzeciw wobec awangardowej utopii. Składnikami są: parodia, pastisz, paradoksalne skojarzenia, dowolne komponowanie postaci i znaczeń, pluralizm, eklektyzm. 3. Międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce dwudziestego wieku, który ukształtował się w Europie i Stanach Zjednoczonych około 1915 roku; Dadaizm, możliwe odpowiedzi: 1. nurt w sztuce drugiej połowy dwudziestego wieku będącego próbą zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej, 2. styl ten oferuje różne opcje i arbitralne stosunki do tradycji, zgodność na relatywizm form, przeciwdziałanie awangardowej utopii. Składnikami są: parodia, pastisz, paradoksalne skojarzenia, dowolne komponowanie postaci i znaczeń, pluralizm, eklektyzm. 3) Międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce dwudziestego wieku, który ukształtował się w Europie i Stanach Zjednoczonych około 1915 roku. W dolnym rogu zadania zawarty jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Przyporządkuj kierunkowi w sztuce definicję. Postmodernizm możliwe odpowiedzi: 1. nurt w sztuce drugiej połowy dwudziestego wieku będącego próbą zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej, 2. styl ten dostępny jest wybór i arbitralny stosowność do tradycji, zgodność na relatywizm form, przeciwdziałanie awangardowej utopii. Składnikami są: parodia, pastisz, paradoksalne skojarzenia, dowolne komponowanie postaci i znaczeń, pluralizm, eklektyzm. 3. Międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce dwudziestego wieku, który ukształtował się w Europie i Stanach Zjednoczonych około 1915 roku; Pop Art możliwe odpowiedzi: 1. nurt w sztuce drugiej połowy dwudziestego wieku będącego próbą zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej, 2. styl ten charakteryzuje się wyborem i arbitralnym stosunkiem do tradycji, zgodą na relatywizm form, sprzeciw wobec awangardowej utopii. Składnikami są: parodia, pastisz, paradoksalne skojarzenia, dowolne komponowanie postaci i znaczeń, pluralizm, eklektyzm. 3. Międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce dwudziestego wieku, który ukształtował się w Europie i Stanach Zjednoczonych około 1915 roku; Dadaizm, możliwe odpowiedzi: 1. nurt w sztuce drugiej połowy dwudziestego wieku będącego próbą zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej, 2. styl ten oferuje różne opcje i arbitralne stosunki do tradycji, zgodność na relatywizm form, przeciwdziałanie awangardowej utopii. Składnikami są: parodia, pastisz, paradoksalne skojarzenia, dowolne komponowanie postaci i znaczeń, pluralizm, eklektyzm. 3) Międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce dwudziestego wieku, który ukształtował się w Europie i Stanach Zjednoczonych około 1915 roku. W dolnym rogu zadania zawarty jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Przyporządkuj kierunkowi w sztuce właściwą definicję.
nurt w sztuce 2. połowy XX wieku będący próbą zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej., Międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce XX wieku, który ukształtował się w Europie i Stanach Zjednoczonych ok. 1915., styl ten charakteryzuje wybiórczy i arbitralny stosunek do tradycji, zgoda na relatywizm form, sprzeciw wobec awangardowej utopii. Składnikami tak rozumianego postmodernizmu są parodia i pastisz, paradoksalne skojarzenia, dowolne komponowanie form i znaczeń, pluralizm, eklektyzm.
Dadaizm
Popart
Postmodernizm
Źródło: online-skills.
R1P3jliLspUC91
Ćwiczenie 2
RSJZVaslAvC2B1
Ćwiczenie 3
R1LTUfmy9Wu2a1
Ćwiczenie 4
RRmLPBasH1jKb1
Ćwiczenie 5
RNWT8lwXidgkL1
Ćwiczenie 6
RQRTPUl883i6c1
Ćwiczenie 7
ma375c2c76d5f80b4_0000000000143
Słownik pojęć
Dadaizm (dada)
Dadaizm (dada)
Międzynarodowy ruch artystyczno‑literacki w sztuce XX wieku, który ukształtował się w Europie i Stanach Zjednoczonych ok. 1915. Jego głównymi hasłami były dowolność wyrazu artystycznego, zerwanie z wszelką tradycją i swoboda twórcza odrzucająca istniejące kanony. Dadaiści negowali powszechnie przyjęte ideały estetyczne i wartości. Znaczenie dadaistów polegało na przesunięciu granic sztuki i umożliwieniu artystom swobody wypowiedzi. Odegrali także rolę w odrzuceniu tradycyjnie pojmowanej sztuki i estetyki, za dzieła uznając przedmioty codziennego użytku, wytwory przypadku czy wręcz śmieci. Na ruinach dadaizmu wyrósł surrealizm, po części tworzony przez tych samych artystów.
Kicz
Kicz
Potoczna nazwa określająca lichy, bezwartościowy wytwór sztuk plastycznych, używana od końca XIX wieku w monachijskim handlu dziełami sztuki i przyjęta w środowiskach artystycznych w 1 poł. XX wieku.
Theodor Adorno określa kicz jako piękno w brzydocie. Kicz chcąc być podziwiany i kupowany musi się podobać, dlatego nie może pozwolić sobie na bycie brzydkim. Piękno jakie sobą reprezentuje celuje w odbiorcę przeciętnego. Słowa zachwytu kierowane pod adresem rzeczy kiczowatej ma wypowiedzieć odbiorca mało wymagający. Cechy kiczu to:
masowość, czyli produkowanie nie dla indywidualnego, ale dla zbiorowego odbiorcy;
produkowanie według dobrze znanego, określonego schematu, by mieć pewność, że się sprzeda, np. schematyczni bohaterowie;
uproszczony obraz świata
upraszcza się bohaterów jak i świat wokół nich;
często tandetne wykonanie;
wzbudzanie w odbiorcy choć chwilowego zachwytu;
przeciętność: odnosi się do przeciętności odbiorcy, adresata oraz samego dzieła;
brak oryginalności, opieranie się na sprawdzonych, utartych schematach, które gwarantują sukces;
daje odbiorcy poczucie bezpieczeństwa, czyniąc świat prostym i zrozumiałym.
Konsumpcjonizm
Konsumpcjonizm
Postawa polegająca na nieusprawiedliwionym (rzeczywistymi potrzebami oraz kosztami ekologicznymi, społecznymi czy indywidualnymi) zdobywaniu dóbr materialnych i usług, lub pogląd polegający na uznawaniu tej konsumpcji za wyznacznik jakości życia (lub za najważniejszą, względnie jedyną wartość) – hedonistyczny materializm.
Pop‑art
Pop‑art
(z angielskiego popular art - sztuka popularna) nurt w sztuce 2. połowy XX wieku będący próbą zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej. Początkowo wykorzystujący głównie malarstwo, później także instalacje przestrzenne i inne środki plastyczne. W latach 50’ rozwijał się w Wielkiej Brytanii (Richard Hamilton, Peter Blake, David Hockney). W Stanach Zjednoczonych rozwijał się i był głównym zjawiskiem artystycznym w latach 60’ (Jasper Johns, Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Robert Rauschenberg, Andy Warhol).
Postmodernizm
Postmodernizm
Termin ten pojawił się na początku lat 60. XX wieku w odniesieniu do literatury amerykańskiej, od lat 70. XX stosowany również w odniesieniu do architektury, rzeźby i malarstwa. Często tym terminem obejmowane są przeciwstawne stylistyki. Termin odnosi się przede wszystkim do swoistej podstawy kulturowej, której sens oznacza: poawangardowy. Cechami, które zawiera sztuka postmodernistycznych twórców może być wybiórczy i arbitralny stosunek do tradycji, zgoda na relatywizm form, sprzeciw wobec awangardowej utopii. Składnikami tak rozumianego postmodernizmu są parodia i pastisz, paradoksalne skojarzenia, dowolne komponowanie form i znaczeń, pluralizm, eklektyzm.
Ready made
Ready made
Termin ten został po raz pierwszy użyty przez francuskiego artystę Marcela Duchampa i odnosi się do wybranych przez artystę przedmiotów użytkowych, które zostały przedstawione jako dzieło sztuki. Duchamp dostrzegł wybór obiektu jako akt twórczy, a anulowanie funkcji użytecznej obiektów sprawiało, że stawały się sztuką. Sposób prezentacji i nazewnictwo obiektu nadawały mu nowe znaczenie.