Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
R1C4GcsSxiMg41
Ilustracja przedstawia dłoń rzeźbiarza zaciśniętą na wbitym w drewnianą rzeźbę dłucie. W dole kadru, pod ręką artysty znajduje się fragment rzeźby o misternie wykonanym ornamencie. W oddali, na dalszym planie ukazany jest niewyraźny, zamglony fragment pracowni. Tytuł lekcji: Kamienie milowe rzeźby nowożytnej.

Kamienie milowe rzeźby nowożytnej

Źródło: online-skills, licencja: CC0.

Ważne daty

1401 – początek rzeźby nowożytnej – ogłoszenie konkursu na drzwi do baptysterium kościoła Santa Maria del Fiore we Florencji, który wygrał Lorenzo Ghiberti,

1425‑1450 – Lorenzo Ghiberti wykonuje Rajskie Wrota,

1408‑1409 – Donatello tworzy rzeźbę Dawid z marmuru,

1430‑1433 – Donatello tworzy rzeźbę Dawid z brązu,

1501‑1504 – Michał Anioł Buonarroti tworzy rzeźbę Dawid w marmurze,

1623 – Gianlorenzo Bernini tworzy rzeźbę Dawid w marmurze.

1

Scenariusz lekcji dla nauczyciela:

R11Rkk9gj5mvb1
Scenariusz zajęć do pobrania.
Źródło: online-skills, licencja: CC0.

I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:
1. wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: rzeźby; rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin;
III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:
5. rozpoznaje wybrane, najbardziej istotne dzieła z dorobku innych narodów;

Nauczysz się

rozróżniać wybrane dzieła rzeźby nowożytnej;

rozróżniać motywy religijne w dziełach;

wykazywać funkcje rzeźby.

Historia rzeźby nowożytnej i Lorenzo Ghiberti

W sztukach plastycznych okres nazywany nowożytnością obejmuje kilka stuleci. Zaczyna się w renesansieRenesansrenesansie, a kończy ok. połowy XIX w.

Historia rzeźby nowożytnej rozpoczęła się w 1401 r. wraz z ogłoszeniem konkursu na drzwi do baptysteriumBaptysteriumbaptysterium we Florencji. Konkurs wygrał Lorenzo Ghiberti. Płaskorzeźba umieszczona w kasetonieKasetonkasetonie odbiegała całkowicie od przedstawień, jakie były znane w średniowieczu. Nawiązywała rzeźbiarsko do sztuki hellenistycznejSztuka hellenistycznasztuki hellenistycznej i starożytnego Rzymu.

Przypatrz się poniższej fotografii, a następnie rozwiąż ćwiczenie interaktywne. Uzupełniając zdania zawarte w ćwiczeniach poznasz nowatorskie cechy tego projektu.

R1XZ1e1wJnanM
Ilustracja przedstawia płaskorzeźbę „Ofiarowanie Izaaka”, autorstwa Lorenzo Ghibertiego. W ośmiokątnej kwaterze o kształcie rąbu, przecinającego się z cztero-liściem, umieszczona została wykonana w brązie scena biblijna. W centrum kompozycji, na cokole ołtarza wyrzeźbiona została wygięta, naga postać związanego Izaaka, nad którym pochyla się w dynamicznym wykroku, potężna sylwetka Mojżesza. Brodaty mężczyzna trzyma lewą ręką głowę swojego syna. Prawa dłoń z nożem wycelowana jest w jego szyję. Nad Izaakiem wznosi się anioł, który silnym uchwytem powstrzymuje ojca przed zabiciem swego potomka. Artysta z niebywałym realizmem ukazał emocje towarzyszące ukazanym w centrum kompozycji postaciom. Po lewej stronie reliefu znajduje się baranek, który miał być pierwotnie złożony w ofierze. Poniżej dramatycznej sceny artysta umieścił osła oraz dwie postacie służących, zajmujących się swoimi czynnościami. Jeden z nich myje sobie nogi, zaś drugi ogląda trzymany w dłoniach kamień. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Omawiany kasetoboon to praca konkursowa przedstawiająca scenę: Ofiarowanie Izaaka. Artysta przedstawił scenę z Księgi Rodzaju, w której Abraham, w ostatniej chwili przed złożeniem swojego syna w ofierze Bogu, zostaje powstrzymany przez bożego wysłannika.
RAec4NfZGwfZf
Ćwiczenie 1
Uzupełnij zdania, wybierając za każdym razem jedną z dwóch propozycji podanych w nawiasach. Postać Abrahama jest ukazana w 1. spoczynku, 2. prawidłowych, 3. schematyczne, 4. łukowate wygięcie, 5. nieprawidłowych, 6. miękko, 7. statyczną, 8. ruchu, 9. zindywidualizowane, 10. charakterystyczne, 11. identyczne, 12. ostro, 13. wyprostowana postawa, 14. dynamiczną (spoczynku/ruchu),
co podkreśla jej 1. spoczynku, 2. prawidłowych, 3. schematyczne, 4. łukowate wygięcie, 5. nieprawidłowych, 6. miękko, 7. statyczną, 8. ruchu, 9. zindywidualizowane, 10. charakterystyczne, 11. identyczne, 12. ostro, 13. wyprostowana postawa, 14. dynamiczną (łukowate wygięcie/wyprostowana postawa).
Dzięki temu zabiegowi kompozycję płaskorzeźby możemy określić jako 1. spoczynku, 2. prawidłowych, 3. schematyczne, 4. łukowate wygięcie, 5. nieprawidłowych, 6. miękko, 7. statyczną, 8. ruchu, 9. zindywidualizowane, 10. charakterystyczne, 11. identyczne, 12. ostro, 13. wyprostowana postawa, 14. dynamiczną (statyczną/dynamiczną).
Wszystkie przedstawione postacie są 1. spoczynku, 2. prawidłowych, 3. schematyczne, 4. łukowate wygięcie, 5. nieprawidłowych, 6. miękko, 7. statyczną, 8. ruchu, 9. zindywidualizowane, 10. charakterystyczne, 11. identyczne, 12. ostro, 13. wyprostowana postawa, 14. dynamiczną (schematyczne/zindywidualizowane),
mają 1. spoczynku, 2. prawidłowych, 3. schematyczne, 4. łukowate wygięcie, 5. nieprawidłowych, 6. miękko, 7. statyczną, 8. ruchu, 9. zindywidualizowane, 10. charakterystyczne, 11. identyczne, 12. ostro, 13. wyprostowana postawa, 14. dynamiczną (charakterystyczne/identyczne) rysy,
a ich szaty 1. spoczynku, 2. prawidłowych, 3. schematyczne, 4. łukowate wygięcie, 5. nieprawidłowych, 6. miękko, 7. statyczną, 8. ruchu, 9. zindywidualizowane, 10. charakterystyczne, 11. identyczne, 12. ostro, 13. wyprostowana postawa, 14. dynamiczną (miękko/ostro) układają się na ich anatomicznie zbudowanym ciele.
Postacie ukazane są w 1. spoczynku, 2. prawidłowych, 3. schematyczne, 4. łukowate wygięcie, 5. nieprawidłowych, 6. miękko, 7. statyczną, 8. ruchu, 9. zindywidualizowane, 10. charakterystyczne, 11. identyczne, 12. ostro, 13. wyprostowana postawa, 14. dynamiczną (prawidłowych/nieprawidłowych) proporcjach.

Ghiberti w latach 1402‑1425 pracował nad tzw. drugimi drzwiami do baptysterium (pierwsze wykonał w latach 1330–1336 włoski rzeźbiarz i architekt Andrea Pisano). Powszechny zachwyt, odnoszący się do przedstawień umieszczonych na drzwiach, sprawił, że powierzono mu wykonanie jeszcze jednej pary drzwi. Artysta zrealizował to zlecenie w latach 1425–1450. To właśnie trzecie drzwi Michał Anioł Buonarroti nazwał Drzwiami do Raju. Nazwa ta przyjęła się i dzisiaj trzecie drzwi do baptysterium nazywane są Rajskimi Wrotami.

Cała twórczość rzeźbiarska Ghibertiego związana z tworzeniem drzwi do baptysterium, począwszy od pierwszego zwycięskiego kasetonu, przez drugie drzwi, a skończywszy na Rajskich Wrotach, stanowi ważny krok w wyznaczaniu kierunku rozwoju rzeźby nowożytnej. Poniżej możesz zobaczyć zdjęcia obu par drzwi wykonanych przez Ghibertiego.

R1S8e0G7q7fVj
Ćwiczenie 2
Przyjrzyj się niżej umieszczonym detalom, a następnie określ, z których drzwi pochodzą.
Inna wersja zadania

Wyjaśnij pojęcia baptysterium i sztuka hellenistyczna.

Donatello

Ghibertiemu pomagało w pracy wielu praktykujących w warsztacie mistrza młodych rzeźbiarzy. Jednym z nich był urodzony we Florencji Donato di Niccolò di Betto Bardi, znany jako Donatello. W twórczości Donatella po raz pierwszy pojawia się motyw Dawida, który potem często był wykorzystywany w rzeźbie nowożytnej. Motyw ten zaczerpnięty został z Biblii, dlatego nazywany jest motywem religijnym lub biblijnym.

Klikając na reprodukcję rzeźby Dawida autorstwa Donatella, dowiesz się więcej na temat walki Dawida z Goliatem.

RSZ8yYjjdvbT91
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźbę „Dawida”, autorstwa Donatella. Fotografia ukazuje marmurowy posąg młodego mężczyzny ustawionego w kontrapoście z lekkim wykrokiem. Ubrany w obcisłą togę młodzieniec z zarzuconym luźno na ramiona płaszczem, opiera zaciśniętą lewą dłoń na biodrze. Prawa ręka opada luźno na prawe udo. Zwieńczona drobnymi lokami krótkiej fryzury, młodzieńcza twarz spogląda poważnie w lewą stronę. U jego stóp leży z zamkniętymi oczami głowa brodatego mężczyzny, Goliata. Oddana z dużym realizmem zwycięska postać Dawida, uchwycona została w lekkim, swobodnym ruchu. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Opowieść o walce Dawida z Goliatem znana jest ze Starego Testamentu. Opowiada o młodym pasterzu Dawidzie, który w imieniu Izraelitów walczył z potężnym i mocno uzbrojonym Goliatem. Dawid wykorzystał procę i kamieniem ugodził przeciwnika w czoło. Gdy ten padł, odciął mu głowę jego własnym mieczem. Izraelici zwyciężyli, a Dawid stał się bohaterem i późniejszym legendarnym wielkim królem Izraela. W sztuce postać Dawida symbolizuje młodość, odwagę, męstwo i mądrość.

W tej rzeźbie postać jest ustawiona w taki sposób, że ciężar jej ciała opiera się na jednej nodze, a druga, wysunięta do tyłu i lekko zgięta, zostaje odciążona. Ten układ nóg równoważony jest przez wygięcie tułowia. Jeżeli linia bioder wychyla się w lewo, to linia barków pochyla się w prawo, a głowa znowu w lewą stronę – jest to naturalny efekt związany z mechaniką poruszania się, a decyduje o tym kręgosłup, który układa się w kształt litery „S”. Takie przedstawienie postaci nazywamy kontrapostem.

Donatello postanowił stworzyć również inną wersję rzeźby Dawida. Tym razem wybrał antyczną technikę wykonania posągu w brązie, na tak zwany „tracony wosk”. Jest to metalowy odlew rzeźby, pusty w środku. Rzeźba ta stanowi powrót do starożytnego umiłowania ludzkiego ciała i szacunku dla jego piękna. Do rzeźby klasycznej nawiązuje także poza, w której został przedstawiony Dawid. Widzimy tu bowiem młodego chłopca stojącego w kontrapoście. W dobie renesansu posąg wydawał się widzom dynamiczny i żywy, zwłaszcza w porównaniu z rzeźbami średniowiecznymi.

Donatello po mistrzowsku różnicuje także fakturęFakturafakturę rzeźby, co szczególnie widać w przedstawieniu jego nakrycia głowy, sandałów, głowy Goliata w hełmie, na której chłopiec trzyma nogę. Kliknij na zaznaczone na ilustracji punkty i obejrzyj zdjęcia detali, zwracając szczególną uwagę na staranność ich wykonania.

RHZWGnmuac2nK1
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźbę „Dawida”, autorstwa Donatella. Fotografia ukazuje brązowy posąg nagiego mężczyzny o smukłej, chłopięcej sylwetce, ustawionego w kontrapoście. Ciężar ciała młodzieńca spoczywa na prawej, wyprostowanej nodze. Lewą zgiętą, opiera w geście triumfu na leżącej u jego stóp, głowie Goliata. W prawej, opuszczonej wzdłuż tułowia dłoni trzyma miecz, natomiast w lewej, opartej o biodro znajduje się kamień. Młodzieńcza, lekko uśmiechnięta twarz Dawida z wyrazem zadumy spogląda w dół. Jego głowę zdobi kapelusz z liśćmi wawrzynu, spod którego na ramiona opadają pukle długich włosów. Donatello z dużym realizmem ukazał zwycięską postać Dawida. Rzeźba ustawiona jest na wysokim, rzeźbionym cokole we wnętrzu muzealnej sali. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Górny fragment rzeźby przedstawia lekko uśmiechniętą twarz Dawida. 2. Środkowy fragment rzeźby przedstawia wyprostowaną nogę w kolanie, która utrzymuje ciężar ciała młodzieńca. 3. Dolny fragment rzeźby przedstawia gdzie mężczyzna lewą zgiętą nogę, opiera w geście triumfu na leżącej u jego stóp, głowie Goliata.

W rzeźbie Donatella widać bardzo wyraźny kontrapost. Kliknij na interaktywne punkty i zapoznaj się z opisem ustawienia postaci.

Rkz4eZg6CeVva1
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźbę „Dawida”, autorstwa Donatella. Fotografia ukazuje brązowy posąg nagiego mężczyzny o smukłej, chłopięcej sylwetce, ustawionego w kontrapoście. Ciężar ciała młodzieńca spoczywa na prawej, wyprostowanej nodze. Lewą zgiętą, opiera w geście triumfu na leżącej u jego stóp, głowie Goliata. W prawej, opuszczonej wzdłuż tułowia dłoni trzyma miecz, natomiast w lewej opartej o biodro znajduje się kamień. Młodzieńcza, lekko uśmiechnięta twarz Dawida z wyrazem zadumy spogląda w dół. Jego głowę zdobi kapelusz z liśćmi wawrzynu, spod którego na ramiona opadają pukle długich włosów. Donatello z dużym realizmem ukazał zwycięską postać Dawida. Rzeźba ustawiona jest na wysokim, rzeźbionym cokole na tle ciepłej, czerwonej ściany. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. barki pochylone są w przeciwną stronę niż biodro – w tej rzeźbie w prawo, 2. biodro wychylone jest w inną stronę niż barki – w tej rzeźbie w lewo, 3. cały ciężar ciała opiera się na jednej nodze, 4. druga noga jest odciążona i lekko wspiera się na podłożu.

Rzeźba Michała Anioła

Dawid autorstwa Donatella uchodzi za arcydzieło sztuki rzeźbiarskiej. Wielu artystów realizowało potem ten motyw w sztuce. W okresie późnego renesansu wyrzeźbił go również Michał Anioł Buonarroti.

Posąg autorstwa Michała Anioła stanowi pierwsze przedstawienie całkowicie nagiego mężczyzny w sztuce nowożytnej rzeźb (u Donatella Dawid miał nakrycie głowy i sandały). Dawid Buonarrotiego to figura ponadnaturalnych rozmiarów, z wyidealizowaną, choć anatomicznie doskonale wyrzeźbioną muskulaturą ciała. Takie podejście było charakterystyczne dla rzeźb antycznych okresu hellenistycznego. Poza tym u Donatella Dawid został przedstawiony zaraz po zwycięstwie nad Goliatem, zaś Michał Anioł ukazuje bohatera w sposób nowatorski – przygotowującego się do ataku, w stanie psychicznego napięcia.

RRmiLlFqJDBAa1
Źródło: online-skills, licencja: CC0.
R14rJpJgrSNco
Ćwiczenie 3
Michał Anioł Buonarroti, podobnie jak Donatello, potrafił z niezwykłą precyzją oddać szczegóły anatomiczne rzeźbionych postaci. Przypatrz się detalowi posągu, a następnie dokończ zdanie, wybierając jedno z podanych haseł.
Inna wersja zadania

Wymień cechy sztuki rzeźbiarskiej.

Gianlorenzo Bernini

Kolejna znacząca rzeźba przedstawiająca Dawida została stworzona w 1623 r., a więc w okresie rozwoju sztuki, który nazywamy barokiemBarokbarokiem. Jej autorem był Gianlorenzo Bernini.

Dawid Berniniego wyrzeźbiony został zgodnie z zasadą barokowego dynamizmu – w energicznym skręcie ciała i z rozwianymi szatami. Takie, typowe dla rzeźby barokowej, przedstawienie nienaturalnie skręconej postaci (często wbrew zasadom ludzkiej anatomii) nazywamy figura serpentinata.

RHXpM6Mx7CGXu1
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R15CmGPkIAzJR
Ćwiczenie 4
Zastanów się, w jakim momencie ukazał biblijnego bohatera Bernini. Dokończ zdanie, wybierając jedno z podanych haseł.
Gianlorenzo Bernini ukazał Dawida. Możliwe odpowiedzi: 1. w oczekiwaniu na walkę, 2. w trakcie walki, 3. po skończonej walce.

Powyższe zdjęcia detali świadczą o tym, że Dawid został przedstawiony w trakcie walki.

Bernini był odkrywczy w przedstawianiu u rzeźbionych postaci ekstremalnych stanów emocjonalnych. Twarz Dawida jest pełna emocji, wyraża gniew. Bohater marszczy brwi i w napięciu gryzie dolną wargę. Przez długie lata przykład z Dawida Berniniego brali twórcy pomników wznoszonych ku czci walczących wojowników i żołnierzy.

Kliknij niżej przedstawione zdjęcia i dowiedz się, kto pozował artyście – czyja twarz została uwieczniona w rzeźbie.

RuJHnblPBVlh91
Ilustracja interaktywna przedstawia fragment rzeźby "Dawida". Jest to marmurowa rzeźba naturalnej wielkości wykonana przez Włocha Giovanniego Lorenza Berniniego. Biblijny bohater Dawid został przedstawiony w kulminacyjnym momencie walki z filistyńskim wojownikiem Goliatem, w chwili kiedy wyrzuca kamień w kierunku wroga. Jego twarz ma zacięty wyraz. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Prawdopodobnie modelem postaci biblijnego bohatera był sam Bernini. Dzieła, w których artysta utrwala własny wizerunek, nazywamy autoportretem.
RRKSr0APcQiKU
Ćwiczenie 5
Do każdej reprodukcji rzeźby „Dawida” przyporządkuj imię i nazwisko twórcy.
Inna wersja zadania

Wymień imiona i nazwiska twórców, którzy wykonali reprodukcję rzeźby „Dawida”.

R1XgvtJ4ytHbl
Ćwiczenie 6
Dokończ zdanie, wpisując jedno z podanych haseł: Motyw w sztuce to temat, wątek lub postać, powtarzające się w dziełach artystów różnych epok, który zazwyczaj zaczerpnięty jest z Biblii, mitologii, baśni. Wykorzystana w rzeźbach postać Dawida to 1. motyw baśniowy, 2. motyw biblijny, 3. motyw mitologiczny.
RP75UBLzA0SS5
Ćwiczenie 7
Przypomnij sobie co znaczą pojęcia „kontrapost” i „figura serpentinata”, a następnie, uwzględniając sposób przedstawienia postaci w rzeźbie, przenieś zdjęcia w odpowiednie miejsca tabeli.
Inna wersja zadania

Wyjaśnij pojęcia kontrapost i figura serpentinata.

Podsumowanie

W tej części e‑materiału zaprezentowano rzeźby przedstawiające pojedynczą postać. Warto prześledzić rozwój rzeźby nowożytnej także na przykładzie rzeźb wielopostaciowych. W tym celu zapoznaj się z e‑materiałem Kamienie milowe rzeźby nowożytnej. Cz. II

Słownik pojęć

Baptysterium
Baptysterium

budynek; kaplica lub miejsce wydzielone w budynku kościelnym do udzielania chrztu.

Barok
Barok

epoka w historii kultury europejskiej między XVI a XVIII wiekiem. W sztukach plastycznych charakteryzuje ją styl dynamiczny oparty na skłonności do przepychu, bogatej ornamentyki, dekoracyjności. Wprowadza wystudiowane, teatralne pozy i wykorzystuje mocne kontrasty świetlne. Nazwa „barok” pochodzi od portugalskiego wyrazu barocco, który oznacza perłę o dziwnym, nieregularnym kształcie.

Faktura
Faktura

charakterystyczne cechy powierzchni przedmiotu.

Kaseton
Kaseton

wgłębione pole czworoboczne lub wieloboczne, wykonane w drewnie, kamieniu lub stiuku, będące częścią układu takich pól zdobiących strop, sklepienie, drzwi. Wewnątrz kasetonu często umieszczano motywy zdobnicze – rozety, rzeźbione głowy, sceny.

Renesans
Renesans

(inaczej odrodzenie) to okres w historii kultury europejskiej odwołujący się do koncepcji antyku, określany też jako początek sztuki nowożytnej, który narodził się po 1400 roku we Włoszech. W wyniku przemian politycznych i społecznych, ruchów reformacyjnych, rozwoju mecenatu, odkryć geograficznych oraz wynalezienia druku nastąpił w tym czasie wielki rozkwit literatury i sztuki. Istotą była nowa humanistyczna postawa wobec rzeczywistości i nowy sposób naukowego myślenia.

Sztuka hellenistyczna
Sztuka hellenistyczna

sztuka grecka okresu hellenistycznego, będącego czasem ekspansji kultury greckiej, trwającej od śmierci Aleksandra Wielkiego do upadku Egiptu ptolemejskiego w 30 r. p.n.e. W tym czasie wzniesiono takie budowle, jak: ołtarz pergamoński, stoę Attalosa w Atenach, latarnię na Faros, powstały tak wybitne dzieła rzeźby, jak: Nike z Samotraki, Wenus z Milo, Umierający Gall, a w malarstwie – dzieła Apellesa.

Galeria dzieł sztuki

Bibliografia

Strony internetowe:

https://encyklopedia.pwn.pl

https://sjp.pwn.pl