Scenariusz lekcji dla nauczyciela
I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:
1) wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: malarstwa, rzeźby, grafiki, architektury (łącznie z architekturą wnętrz), rysunku, scenografii, sztuki użytkowej dawnej i współczesnej (w tym rzemiosła artystycznego); rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin; zna współczesne formy wypowiedzi artystycznej, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom, jak: happening, performance, asamblaż; sztuka nowych mediów;
II. Doskonalenie umiejętności plastycznych – ekspresja twórcza przejawiająca się w działaniach indywidualnych i zespołowych. Uczeń:
2) wyraża w pracach plastycznych uczucia i emocje wobec rzeczywistości, a także płynące z inspiracji muzycznych czy literackich (impresja i ekspresja); rysuje, maluje, ilustruje zjawiska i wydarzenia realne i wyobrażone (także w korelacji z innymi przedmiotami);
III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:
8) zna i stosuje zasady prezentacji i upowszechniania dzieł zgodnie z prawem i etyką.
poznasz pojęcie karykatury;
zrozumiesz jaki jest cel tworzenia karykatury;
poznasz techniki plastyczne wykorzystywane w karykaturze;
stworzysz samodzielnie karykaturę;
będziesz potrafił odróżnić karykaturę od portretu;
opiszesz emocje, które wywołuje karykatura.
Karykatura
Karykatura jest odmianą portretuportretu. Z jednej strony nawiązuje do fizycznego podobieństwa modela, zaś z drugiej chociaż dość mocno je zmienia, przeważnie zniekształca. Autor tak ukazuje wybraną osobę, że można ją rozpoznać, jednak jej wygląd zwraca szczególną uwagę, zaciekawia lub rozśmiesza.
Karykaturzysta, zmieniając wygląd, stara się zwrócić naszą uwagę na charakter lub zachowanie osoby przedstawionej w krzywym zwierciadle. Najczęściej chodzi o to, aby wydrwić jej pewne cechy.
Techniki
Służąc władcom, artyści często upiększali swoich modeli, aby ich w pełni zadowolić i uzyskać satysfakcjonującą zapłatę. Jednak byli też malarze, którzy nie dla zysku, ale dla wyrażenia własnych odczuć, uwydatniali brzydotę w swoich obrazach. Wśród nich znalazł się siedemnastowieczny twórca, David Teniers II, który w swych karykaturach uwidaczniał ludzkie słabości.
Podobnie do portretu, karykaturę można stworzyć rysując, malując, fotografując, korzystając z grafiki komputerowej lub tradycyjnej. Każda technika daje inne możliwości i tylko od karykaturzysty zależy, którą wybierze. Można także łączyć więcej narzędzi, np. fotografię z graficznym programem komputerowym.
Wprawnemu fotografowi wystarczy czasem odpowiednio ustawić się z aparatem, a zniekształcony model już będzie wyglądał karykaturalnie na zdjęciu.
Sposoby na udaną karykaturę
Warto przyjrzeć się filmom animowanymanimowanym, ponieważ postacie z niektórych kreskówek przypominają karykatury. Mają wydłużone lub nadmiernie zaokrąglone twarze, przesadnie krótkie lub długie ręce i nogi, nieproporcjonalną budowę ciała. Na przykład drobne ciało dźwiga ogromną głowę. Ważne jest, aby zaciekawić widza nietypowym wyglądem.
Karykaturzyści stosują także inne efekty:
całkowite zastąpienie – zwierzęciem lub postacią z bajki – jakiejś osoby albo przedstawiciela zawodu, to okazja do wyolbrzymienia pewnych cech bohatera karykatury;
karykaturzyści chętnie sięgają po motywymotywy zwierzęce. Oprócz zastąpienia całej postaci, stosują dwa inne trikitriki: wymianę głowy lub reszty ciała;
popularnym sposobem na uzyskanie karykatury jest pomniejszenie tego, co małe i wyolbrzymienie największych części twarzy lub całego ciała. Zmieniając proporcje, karykaturzysta powiększa kontrasty rozmiarów, a to powoduje śmiech u odbiorcy dzieła. Król Edward VII i jego żona Aleksandra panowali w Wielkiej Brytanii na początku XX wieku. Malarz Luke Fildes uwiecznił ich w trakcie przygotowań do koronacji. Obraz i nietypowe zachowania króla zainspirowały innego twórcę do sporządzenia karykatury dzieła.
Co jeszcze warto wiedzieć o karykaturach?
Najnowszym pomysłem, rodem z XXI w., jest zaproszenie karykaturzysty do pracy podczas wesela lub innego przyjęcia. W ten sposób może powstać niezwykła pamiątka, która w trakcie wspomnień będzie okazją do śmiechu. Od lat w krzywym zwierciadle rysują polską rzeczywistość Andrzej Mleczko i Henryk Sawka.
Artyści dzięki swej wrażliwości za pomocą sztuki zabierają głos w różnych sprawach. Protestują, popierają. Karykatura jest dobrym narzędziem do wypowiedzi. Rafaela Tasca i Carlos Latuff posłużyli się nią, by zwrócić uwagę na wykorzystywanie dzieci jako żołnierzy podczas wojny, która uczy okrucieństwa i niszczy im życie.
Tworząc karykatury, trzeba pamiętać, że najczęściej nie rozśmieszają osób na nich przedstawionych. Wizerunek każdej osoby chroni prawo, dlatego karykatura nie może zawierać informacji, które komuś mogą zaszkodzić, np. nieprawdy.
Podsumowanie
Jaką masz wiedzę?
karykatura to celowo zniekształcony portret, który uwidacznia czyjeś wady;
można ją wykonać za pomocą różnych technik, np. rysunkową, malarską, graficzną, fotograficzną lub rzeźbiarską;
karykaturę uzyskuje się zmieniając proporcje ciała, zastępując całą postać lub części ciała motywami zwierzęcymi lub innymi;
David Teniers, Carlos Latuff to twórcy karykatur spoza Polski. Wśród polskich autorów znajdują się Andrzej Mleczko i Henryk Sawka;
Teraz potrafisz:
wskazać cechy, które odróżniają karykaturę od zwykłego portretu,
rozpoznać nazwiska poznanych dziś karykaturzystów,
samodzielnie wykonać karykaturę, stosując informacje z lekcji.
Zadania
Zastanów się nad znaczeniem pojęć związanych z karykaturą. Przeciągając podane elementy, połącz w pary określenie z odpowiadającą mu definicją.
Film rysunkowy, kukiełkowy, Dzieło sztuki plastycznej, przedstawiające określoną osobę albo grupę osób z zachowaniem podobieństwa., Sprytne posunięcie służące osiągnięciu jakiegoś celu., Twarz, Osoba pozująca artyście do obrazu, rzeźby, zdjęcia.
Portret | |
Model | |
Fizjonomia | |
Animowany | |
Trik |
Zaznacz, które zdania są prawdziwe, a które fałszywe.
Prawda | Fałsz | |
Służąc władcom, artyści często uwydatniali brzydotę swoich modeli, aby ich w pełni zadowolić i uzyskać zapłatę. | □ | □ |
Zmieniając proporcje, karykaturzysta powiększa kontrasty rozmiarów. | □ | □ |
Wizerunek każdej osoby chroni prawo, dlatego karykatura nie może zawierać informacji, które komuś zaszkodzą, np. nieprawdy. | □ | □ |
Polskimi znanymi karykaturzystami jest Henryk Mleczko i Andrzej Sawka. | □ | □ |
Znając przywary króla Edwarda VII, stwórz własną karykaturę tego władcy.
Do wykonania polecenia użyj narzędzi dostępnego poniżej programu miniPaint.
Słownik pojęć
trójwymiarowe dzieło sztuki wykonane w kamieniu, drewnie, gipsie itp.
dzieło sztuki plastycznej, przedstawiające określoną osobę albo grupę osób z zachowaniem podobieństwa.
dział sztuk plastycznych obejmujący dzieła wykonane techniką powielania na dowolnym podłożu odbitek z uprzednio wykonanej formy; też: dzieło wykonane tą techniką.
osoba pozująca artyście do obrazu, rzeźby, zdjęcia.
osoba powoływana do wydawania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, wchodzących w zakres jej kwalifikacji.
film rysunkowy, kukiełkowy.
osoba utrzymująca porządek w budynku mieszkalnym.
powtarzający się element kompozycyjny lub zdobniczy w dziełach sztuki lub przedmiotach użytkowych.
sprytne posunięcie służące osiągnięciu jakiegoś celu.
twarz.
stosowanie w malarstwie jednej barwy w różnych odcieniach.
to, co zaszło lub zachodzi w rzeczywistości.
ubiór domowy przypominający luźny płaszcz lub rozpinaną sukienkę, nakładany zwykle na nocną bieliznę.
ujemna cecha charakteru.
członek lub zwolennik partii republikańskiej w USA.
Źródło:
encyklopedia.pwn.pl