Katalog interaktywny przedstawia podpisane zdjęcia drzew oraz ich liści. Składa się z trzynastu ekranów. Na każdym ekranie znajduje się jedno duże zdjęcie drzewa i jedno mniejsze zdjęcie liści. W prawym górnym rogu widać okrągły biały przycisk z cyfrą 1. Po jego kliknięciu po prawej stronie pojawia się okno z tekstem oraz odtwarzaczem multimedialnym i kolejnym przyciskiem z tekstem „Transkrypcja”. Po kliknięciu tego przycisku pojawia się tekst. Ten sam tekst czyta lektor na nagraniu, które można wysłuchać dzięki odtwarzaczowi multimedialnemu. Poniżej przycisku z cyfrą 1 znajduje się przycisk z cyfrą 2. Po jego kliknięciu po prawej stronie pojawia się okno z tekstem oraz filmem lub zdjęciem przedstawiającym zbliżenie na dane drzewo. Pierwsze drzewo to brzoza. Ma czarno‑biały pień i cienkie gałązki. Liście brzozy są niewielkie, mają trójkątny kształt i ząbkowane brzegi. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Brzoza wyróżnia się na tle innych drzew swoją biało‑czarną korą i delikatnymi gałązkami”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Liście brzozy kształtem przypominają serca, zaś jej kwiaty mają postać zwisających z gałęzi, podłużnych kotków”. Drugie drzewo to buk. Jest wysoki, ma gruby pień i gałęzie gęsto porośnięte liśćmi. Liście buka mają jajowaty kształt. Z wierzchu są błyszczące, a od spodu matowe. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Drzewo to może osiągnąć od 30 do 50 metrów wysokości. Buk osiąga wiek do 350 lat”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Liście buku mają owalny kształt, osiągają długość od 6 do 12 centymetrów. Jego owocami są małe orzeszki, które pokryte są włochatą, brązową skorupką. To bukiew”. Trzecie drzewo to dąb. Jest duży, ma gruby pień i gęste gałęzie. Liście dębu mają jajowaty kształt i zaokrąglone brzegi. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Dąb jest drzewem długowiecznym, może dożyć do tysiąca lat. Do najstarszych należą m.in.: dąb Bolesław (800 lat), dąb Chrobry (760 lat) czy dąb Bartek (ok. 160 lat)”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Liście dębu są charakterystyczne – ząbkowane. Orzechy dębu nazywamy żołędziami”. Czwarte drzewo to jarzębina. Jest niższa od dębu, a jej gałęzie są porośnięte liśćmi i czerwonymi owocami o kształcie kulek. Liście jarzębiny składają się z wielu mniejszych, podłużnych listków. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Drzewo to posiada gładką i jasną korę. Może osiągnąć do 15 metrów wysokości”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Liście jarzębiny są pierzaste. Na gałęziach rosną czerwone owoce, które utrzymują się na drzewie do późnej jesieni. Mają one duże walory smakowe i zdrowotne. Są także przysmakiem wielu ptaków”. Piąte drzewo to kasztanowiec. Jest duży, ma gruby pień i gałęzie gęsto porośnięte dużymi liśćmi. Liście kasztanowca składają się z kilku mniejszych listków o jajowatym kształcie. Ich brzegi są ząbkowane. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Drzewa te uważane są za zwiastun maja i egzaminów maturalnych! Wtedy właśnie zaczynają kwitnąć, a na ich gałęziach pojawiają się piękne białe kwiaty”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Charakterystycznymi elementami kasztanowca są jego duże liście, które kształtem przypominają dłoń, a także owoce – brązowe kasztany zamknięte w zielonej, kolczastej skorupce”. Szóste drzewo to klon. Jest średniej wielkości, ma rozłożystą koronę i duże liście. Każdy liść jest zakończony długim ogonkiem i przypomina kształtem dłoń. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Najwyższy klon w Polsce znajduje się w Puszczy Białowieskiej – ma 37 metrów. Korona drzewa jest rozłożysta i nieregularna”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Klon posiada charakterystyczne, ząbkowane liście, które jesienią przyjmują czerwono‑pomarańczowe barwy. Jego owoce kształtem przypominają skrzydełka z płaskimi orzeszkami (skrzydlaki) – potocznie nazywane noskami. Liść klonu jest symbolem Kanady”. Siódme drzewo to lipa. Ma zaokrągloną koronę i prosty pień. Liście lipy mają sercowaty kształt. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Liście lipy swoim kształtem przypominają serca. W zależności od gatunku mogą mieć od pół centymetra do nawet 15 centymetrów długości. Jesienią nabierają żółtej barwy”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Kwiaty lipy są białe, drobne i mają bardzo duże właściwości lecznicze. Od kwiatów odchodzą bladozielone, wąskie listki”. Ósme drzewo to modrzew. Jest wysoki, porośnięty krótkimi igłami, które zrzuca na zimę. Korona modrzewia jest szeroka u dołu i wąska u góry. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Modrzew ma miękkie, zielone igły rosnące w pęczkach”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Cechą charakterystyczną tego drzewa jest zrzucanie igieł na zimę. Na gałęziach modrzewia występują drobne, brązowe szyszki”. Dziewiąte drzewo to sosna. Jest wysoka i ma prosty pień zakończony koroną przypominającą kształtem parasol. Na jej gałęziach rosną cienkie igły. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Sosny osiągają około trzydziestu metrów wysokości, najwyższe okazy występują w Puszczy Białowieskiej – do czterdziestu metrów”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Igły sosny pozostają na gałęziach przez trzy lata i osiągają długość od 4 do 10 centymetrów. Na gałęziach można zaobserwować średniej wielkości szyszki, szerokie u podstawy i zwężające się ku górze”. Dziesiąte drzewo to sumak octowiec. Ma niewysoki pień rozdzielający się na konary tworzące koronę, która przypomina kształtem parasol. Liście sumaka składają się z wielu mniejszych, podłużnych listków o zaostrzonych wierzchołkach. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Drzewo to osiąga od 5 do 8 metrów wysokości”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Liście sumaka kształtem przypominają liście jarzębiny, są pierzaste i podłużne. Jesienią zmieniają barwę na czerwoną. Owoce sumaka często wykorzystywane są w kuchni jako przyprawa”. Jedenaste drzewo to świerk. Ma prostu pień i koronę o trójkątnym kształcie, rozłożystą w dolnej części i zwężającą się ku górze. Gałęzie świerka są porośnięte ostrymi igiełkami. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Pień świerka może osiągnąć do 1,5 metra średnicy. Jego kora przyjmuje szarobrązowy lub czerwonobrązowy kolor”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Elementem charakterystycznym tego drzewa są długie, zwisające szyszki na jego gałęziach. Mogą osiągnąć do 15 centymetrów długości”. Dwunaste drzewo to topola. Jest średniej wielkości i ma zielonkawą korę. Liście topoli są okrągłe, o pofalowanych brzegach i cienkich ogonkach. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Gałęzie tego drzewa skierowane są ku górze, przez co wydają się wysokie i strzeliste”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Okrągłe liście topoli znajdują się na cienkich gałązkach, które poruszają się nawet przy lekkich podmuchach wiatru. Gdy kwitnie, na jej gałęziach pojawiają się białe, puszyste, zwisające kotki”. Trzynaste drzewo to wierzba. Ma krótki pień i bardzo dużą, rozłożystą koronę. Na jej giętkich, zwisających gałęziach rosną podłużne liście zaostrzone na końcach. Tekst pod pierwszym przyciskiem brzmi: „Gałęzie wierzby zwisają ku dołowi, znajdują się na nich wąskie liście”. Tekst pod drugim przyciskiem brzmi: „Cechą charakterystyczną wierzby są bazie kotki, które pojawiają się na jej gałęziach wiosną. Pokryte są miłym, biało‑szarym futerkiem, i uznawane są za pierwsze zwiastuny wiosny”.