Kształcenie dzieci nowo przybyłych i uchodźczych w Berlinie. Praktyki i wyzwania − raport z badań

Przemiany społeczne wywołane m.in. przez wzrastający napływ uchodźców i uchodźczyń do Europy są wielowarstwowe, zatem nie należy ich mierzyć wyłącznie za pomocą liczb. Wśród przedstawicieli i przedstawicielek społeczeństwa obywatelskiego oraz w środowisku politycznym pojawiła się wobec tego potrzeba zebrania odpowiednich danych, sklasyfikowania ich i analizy tych złożonych przemian. Klaster badawczo‑interwencyjny zareagował na nią, przeprowadzając różnorodne i wszechstronne badania. Na plan pierwszy wysunęła się potrzeba podjęcia badań wychodzących poza „dyskurs kryzysowy”, który redukuje sytuację do stanu wyjątkowego, a przybywanie uchodźców i uchodźczyń nazywa „kryzysem”. Chodziło o ujęcie złożonej rzeczywistości danego etapu istnienia społeczeństwa postmigracyjnego. Jak zmieniają się instytucje, dyskursy, narratywy oraz postawy po „lecie migracji” w Niemczech i w Europie? Jak wygląda np. często wzmiankowana kultura powitania – kto się w nią angażuje, dla kogo i pod jakimi warunkami? A z drugiej strony – jak zrozumieć jej nagłą przemianę w kulturę odrzucenia i jakie procesy załamania solidarności dają się zaobserwować? Wreszcie – jaki mają one związek z szerokim dyskursem rasistowskim w Niemczech? Tymi oraz innymi kwestiami zajmowaliśmy i zajmowałyśmy się interdyscyplinarnie oraz empirycznie. W badaniach uczestniczyli przedstawiciele i przedstawicielki nauk społecznych, kulturoznawstwa, nauk politycznych, socjologii, socjologii sportu, psychologii oraz etnologii europejskiej.