Kultura polityczna

Kultura polityczna

1. Cele lekcji

a) Wiadomości

Uczeń:

• rozumie, co to jest kultura polityczna,

• wie, jak powinien postępować polityk,

• rozumie, na czym polegają wzorce zachowań polityków.

b) Umiejętności

Uczeń:

• potrafi wyróżnić typy kultury politycznej

• potrafi omówić postawy i zachowania polityczne,

• potrafi omówić wzorce zachowań i tradycji politycznych.

2. Metoda i forma pracy

Burza mózgów, wykład, praca z całą klasą.

3. Środki dydaktyczne

Podręcznik do WOS‑u

4. Przebieg lekcji

a) Faza przygotowawcza

Nauczyciel wyjaśnia uczniom, co to jest kultura polityczna.

b) Faza realizacyjna

1. Nauczyciel przedstawia uczniom różne definicje słowa kultura. W tym najważniejszą z nich, czyli definicję G.A. Almonda i G.B. Powella, oraz inne definicje (w tym W. Markiewicza oraz J.J. Wiatra).

2. Nauczyciel stara się uświadomić uczniom, że kultura polityczna to nie jest tylko ogół wzorców, zgodnie z którymi powinni postępować politycy, ale są to również instytucje polityczne, zasady funkcjonowania danego systemu, poglądy polityczne społeczeństwa. W związku z tym na kulturę polityczną składa się to wszystko, co związane jest z polityką w danym państwie.

3. Nauczyciel omawia z uczniami typy kultury politycznej, które zostały wyróżnione przez G. Almonda i S. Verte, czyli:

   • kulturę polityczną zaściankową – jest to niska kultura polityczna, charakterystyczna dla państw afrykańskich, gdzie nie ma wyraźnie widocznych instytucji państwowych;

   • kulturę polityczną podporządkowaną – obywatele podporządkowują się decyzjom politycznym, nie starają się zabierać głosu w sprawach ważnych dla kraju;

   • kulturę polityczną uczestnictwa – obywatele czynnie uczestniczą i interesują się życiem politycznym w kraju.

4. Nauczyciel wyjaśnia, czym są postawy i zachowania polityczne. Mówi, ze przez postawy polityczne rozumiemy stosunek społeczeństwa do całości systemu politycznego w kraju, czyli do polityków, instytucji politycznych itp., natomiast przez zachowania polityczne rozumiemy postawy ludzi na bodźce płynące z życia politycznego w kraju.

5. Nauczyciel tłumaczy uczniom, na czym polegają wzorce zachowań i tradycja polityczna. Podkreśla, że tradycja polityczna jest bardzo ważna, gdyż państwo, które nie ma tradycji politycznej, nie ma szans na reprezentowanie wysokiej kultury politycznej. Wyjaśnia, że wzorce zachowań są zakodowanymi schematami postępowania społeczeństwa w odniesieniu do życia politycznego kraju.

c) Faza podsumowująca

1. Nauczyciel i uczniowie dyskutują o tym, czy kultura polityczna (politycy i instytucje polityczne) jest w Polsce na wysokim poziomie.

2. Nauczyciel zadaje uczniom pracę domową.

5. Bibliografia

E. Zieliński, Nauka o państwie i polityce, Dom wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2001, s. 249‑258.

6. Załączniki

Zadanie domowe

W domu uczniowie mają za zadanie zastanowić się, dlaczego w Polsce w kolejnych wyborach są wybierani kandydaci reprezentujący niską kulturę polityczną.

7. Czas trwania lekcji

45 minut

8. Uwagi do scenariusza

brak