Scenariusz lekcji – Le visage – nazwy części twarzy

1. 1. 1. Uczeń poznaje nowy zasób słownictwa.

      2. Uczeń wie jak stworzyć opis twarzy wraz z określeniami przymiotnikowymi poszczególnych jej części.

      3. Uczeń zna słowa nazywające części twarzy i przedmioty z nią kojarzone.

      4. Uczeń zna liczbę pojedynczą i mnogą poznawanych rzeczowników.

      5. Uczeń zna wyjątki i nieregularne tworzenia liczby mnogiej.

      6. Uczeń zna poprawną wymowę poznawanych słów.

   2. 7. Uczeń umie tworzyć krótkie opisy osób i ich twarzy.

      8. Uczeń ćwiczy umiejętność mówienia i pisania poprzez tworzenie opisów.

      9. Dziecko uczy się na pamięć nowych słówek.

Metoda: oglądanie tablicy poglądowej, uczenie się słówek, wymawianie słów, tworzenie opisów (ustnie i pisemnie), ćwiczenia.

Forma pracy: praca indywidualna, praca w parach i grupowa.

W pierwszej części lekcji uczniowie pracują w grupach – oglądają tablicę ‘Le visage”, czytają wspólnie z nauczycielem słówka opisujące części twarzy i starają się zapamiętać zarówno pisownię jak i ich wymowę. Dzieci wynotowują nowe słówka do zeszytu (lub rysują podobną buźkę w zeszytach i opisują jej części).

Następnie wspólnie z nauczycielem tworzony jest przykładowy opis twarzy (wraz z określeniami danych części twarzy, np. Elle a le grand nez / la petit bouche, Elle est belle/ Il est beau itp.) Potem każde dziecko stara się stworzyć opis twarzy kolegi albo koleżanki lub swojej własnej. Najpierw ustnie, potem pisemnie. Dzieci mogą również rozwiązywać dodatkowe ćwiczenia z książek lub przygotowane przez nauczyciela.

W trakcie pracy uczniowie mogą korzystać z pomocy tablicy poglądowej (schematu).

3. 3. Schemat ‘Le visage’.

   4. Schemat do uzupełniania ‘Le visage’.

Omówienie przymiotników i przysłówków (duży, mały, piękny, brzydki, gruby, chudy, zielony, niebieski, jasny, ciemny itp.), które mogą być przydatne w tworzeniu opisów twarzy.

6. 10. Oglądanie tablicy poglądowej, nauka słówek, głośne wymawianie i powtarzanie słów.

   11. Przepisywanie (lub przerysowywanie i przepisywanie) słówek określających części twarzy do zeszytu.

   12. Wypisanie form liczby pojedynczej i mnogiej wszystkich słów.

   13. Zwrócenie uwagi na wyjątki.

   14. Tworzenie opisów twarzy (ustne i pisemne).

   15. Rozwiązywanie ćwiczeń, układanie pytań dotyczących wyglądu twarzy i odpowiadanie na nie.

   16. Ćwiczenie układania zdań z nowymi słówkami.

Dzieci układają w grupach opisy twarzy kolegów i koleżanek z grupy, a potem czytają je na forum klasy. Uczniowie mogą też rozwiązywać wszelkiego rodzaju ćwiczenia do uzupełniania z książek lub przygotowane wcześniej przez nauczyciela. Nauczyciel może również przynieść na lekcję kilka gotowych obrazków lub zdjęć twarzy, np. znanych osób, wyciętych z gazety – każda grupa lub para dzieci dostaje jedno lub kilka takich zdjęć do opisu. Pod koniec lekcji dzieci uzupełniają także schemat do uzupełniania ‘Le visage’, gdzie sprawdzany jest stopień zapamiętania materiału. Taki test można przeprowadzić także na następnej lekcji, jeżeli na tej nie wystarczy czasu.

Schemat ‘Le visage’.

Schemat do uzupełniania ‘Le visage’ – rysunek twarzy do uzupełnienia nazwami części twarzy.

Zadanie domowe

W domu uczniowie mogą narysować wymyśloną przez siebie twarz (lub wyciąć jej zdjęcie, np. z gazety) i w kilku zdaniach ja opisać. Dzieci uczą się na pamięć wszystkich nowych słówek, jakie pojawiły się na lekcji.