Legenda o Lechu, Czechu i Rusie

Dawno temu żyli 3 bracia: Lech,
Czech i Rus.
Bracia byli mądrzy i odważni.
Opiekowali się ludźmi ze swoich rodów. Ród to grupa kilku rodzin.

Na początku ludziom żyło się dobrze.
Na polach, w rzekach i lasach
było dużo jedzenia.
Rodziło się dużo dzieci.
Ludzi w rodach było coraz więcej.

Po jakimś czasie zaczęło brakować jedzenia.
Ludzie nie mieli co jeść.
Lech, Czech i Rus myśleli jak pomóc swoim rodom.
Postanowili wyruszyć na poszukiwanie lepszego miejsca do życia.

Bracia zaprowadzili ludzi na wyprawę. Droga była trudna.
Szli przez gęste lasy i wielkie góry. Czasem musieli przejść przez niebezpieczne rzeki.

Pewnego dnia wyprawa zatrzymała się w pięknym miejscu.
Rosła tu gęsta zielona trawa.
Było dużo rzek.
Rus postanowił zamieszkać tu
ze swoim rodem.
Pożegnał się z braćmi.

Lech i Czech poszli dalej.
Po kilku dniach zatrzymali się obok wielkiej góry.
Czechowi bardzo spodobało się
to miejsce.
Postanowił tu zamieszkać ze swoim rodem.

Lech i jego ludzie poszli dalej.
Zatrzymali się na łące obok lasu. Zobaczyli:
– lasy ze zwierzętami
– rzeki pełne ryb
– piękne jeziora i łąki.

Lech i jego ludzie długo rozmawiali. Zaczęło robić się ciemno.
Niebo miało kolor czerwony.
Obok na wielkim drzewie było gniazdo.

Na gnieździe usiadł biały orzeł.
Biały orzeł na czerwonym niebie wyglądał pięknie.
Ludzie pomyśleli, że to dobry znak. Postanowili tutaj zostać.

W tym miejscu ludzie zbudowali gród. Gród to dawna nazwa miasta.
Jest otoczony drewnianym ogrodzeniem. Do środka wjeżdża się przez bramę. Ludzie nazwali ten gród Gniezno. Gniezno było pierwszą stolicą Polski. Stolica to najważniejsze miasto w państwie.