Lesson plan (Polish)
Temat lekcji: Jan III Sobieski pod Wiedniem
Autor scenariusza: Marcin Dyś
Adresat
Uczeń klasy V szkoły podstawowej
Podstawa programowa
XI. Rzeczpospolita Obojga Narodów i jej sąsiedzi w XVII wieku. Uczeń:
wyjaśnia główne przyczyny wojen Rzeczypospolitej z (…) Turcją;
sytuuje w czasie, lokalizuje i omawia najważniejsze bitwy w XVII wieku;
dokonuje oceny następstw politycznych, społecznych i gospodarczych wojen w XVII wieku.
Ogólny cel kształcenia
Uczniowie zapoznają się z relacjami polsko‑tureckimi w XVII wieku oraz wielkim zwycięstwem polskiego króla pod Wiedniem w 1683 roku.
Kształtowane kompetencje kluczowe
porozumiewanie się w języku ojczystym;
porozumiewanie się w językach obcych;
kompetencje informatyczne;
umiejętność uczenia się.
Cele operacyjne
Uczeń:
wyjaśnia, skąd i dlaczego Turcy osmańscy przybyli do Europy;
opisuje historię relacji Polski i Turcji w XVII wieku;
charakteryzuje Jana III Sobieskiego i jego zasługi dla Polski;
opisuje jedno z najwspanialszych zwycięstw w historii polskiego oręża zbrojnego – bitwę pod Wiedniem w 1683 roku.
Metody/techniki kształcenia
metody podające: pogadanka, wyjaśnienia i komentarze nauczyciela;
metody programowane: z wykorzystaniem e‑podręcznika, z użyciem multimediów;
metody problemowe: aktywizujące: dyskusja;
metody praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe, praca z tekstem, praca z ilustracją.
Formy pracy
praca w parach lub grupach;
praca indywidualna.
Środki dydaktyczne
e‑podręcznik;
tablica interaktywna lub tradycyjna;
tablety/komputery;
zeszyt i kredki/pisaki.
Przed lekcją
Uczniowie powinni przypomnieć sobie, jakie wojny toczyła Polska w XVII wieku oraz kiedy Turcy pojawili się w Europie (upadek Konstantynopola).
Przebieg zajęć
Faza wprowadzająca
1. Nauczyciel podaje uczniom temat, cel lekcji oraz kryteria sukcesu.
2. Nawiązując do zadania domowego, nauczyciel pyta uczniów, jak scharakteryzowaliby sytuację Rzeczypospolitej w XVII wieku. Czy był to czas spokoju i rozwoju dla Polski? Uczniowie powinni wymienić wojny ze Szwecją, Rosją, Turcją oraz konflikt z Kozakami. Zadając pytania, pamięta o takim ich formułowaniu, by miały charakter pytań kluczowych.
3. Następnie nauczyciel pyta o pojawienie się Turków w Europie. Uczniowie powinni znać datę upadku Konstantynopola (1456 rok) oraz bitwy pod Mohaczem (1526 rok), w trakcie której zginął król Czech i Węgier Ludwik II Jagiellończyk. Nauczyciel wspomina postać Sulejmana Wspaniałego, za życia którego imperium osmańskie osiągnęło apogeum swojego istnienia. Uczniowie wykonują Ćwiczenie 1.
Faza realizacyjna
1. Nauczyciel opowiada uczniom o stosunkach polsko‑tureckich w XVI i XVII wieku. Przypomina, że do początku XVI wieku były one poprawne, a dopiero udział polskich wojsk (lisowczyków) w tzw. pierwszej odsieczy wiedeńskiej w 1620 roku oraz konflikt o tereny hospodarstwa mołdawskiego stały się przyczyną wojny. Przywołuje także działania Tatarów i Kozaków. Nauczyciel wspomina o przegranej bitwie pod Cecorą i śmierci hetmana Żółkiewskiego oraz oblężeniu Chocimia. Uczniowie wykonują Ćwiczenie 2.
2. Do kolejnej wojny doszło po blisko 50 latach, za panowania króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego i z przerwami trwała ona do końca XVII wieku. Nauczyciel powinien wspomnieć o utracie twierdzy w Kamieńcu Podolskim oraz zwycięstwie Jana III Sobieskiego pod Chocimiem w 1673 roku, co było jedną z głównych przyczyn wyboru hetmana na kolejnego króla Polski.
3. Nauczyciel pyta uczniów z czym kojarzy im się Jan III Sobieski? Powinny paść odpowiedzi: Wiedeń, Turcy, odsiecz wiedeńska, 500zł itp. Nawiązując do odpowiedzi, nauczyciel wyjaśnia uczniom, jak doszło do jednego z najwspanialszych zwycięstw polskiego oręża w historii. Powinien powiedzieć o porozumieniu z Austrią, wyprawie z Krakowa pod Wiedeń (350 km w dwa tygodnie, co było niezwykłe jak na owe czasy), przebiegu starcia (dowództwo Sobieskiego, szarża husarska i atak od najmniej spodziewanej strony Lasku Wiedeńskiego).
4. Następnie dyskutuje z uczniami o konsekwencjach bitwy. Uczniowie wykonują Polecenie 1 i Polecenie 2. Nauczyciel opowiada, że oprócz listu do papieża, którego wręczenie uwiecznił polski malarz Jan Matejko, król wysłał również list do swojej ukochanej żony – królowej Marysieńki. Uczniowie wykonują Ćwiczenie 3. Nauczyciel upewnia się, że zadanie zostało poprawnie wykonane i udziela informacji zwrotnej.
5. Nauczyciel dba o informację zwrotną przekazywaną uczniom podczas rozwiązywania ćwiczeń i wykonywania poleceń.
Faza podsumowująca
1. Podsumowując, nauczyciel zadaje pytania uczniom związane z najważniejszymi wydarzeniami dotyczącymi relacji polsko‑tureckich; pyta m.in. dlaczego doszło do wojen z Turcją; kim byli Tatarzy i Kozacy; jakie znaczenie miała bitwa pod Wiedniem.
2. Uczniowie wykonują Ćwiczenie 4. Nauczyciel upewnia się, że zadanie zostało poprawnie wykonane i udziela informacji zwrotnej.
3. Nauczyciel ocenia pracę uczniów na lekcji, biorąc pod uwagę ich wkład i zaangażowanie. Może w tym celu przygotować ankietę ewaluacyjną do samooceny oraz oceny pracy prowadzącego i innych uczniów.
4. Nauczyciel zadaje zadanie domowe dla uczniów chętnych (nie jest obligatoryjną częścią scenariusza): Piękne wawelskie arrasy to nie jedyne rzeczy, które dotarły do Polski i Europy wraz z sukcesem Jana III Sobieskiego pod Wiedniem. Dowiedz się, jakie jeszcze konsekwencje kulturowe (np. kulinarne, w zachowaniu, ubiorze, modzie itp.) zawdzięczamy kontaktom z Turcją? Kim był Jerzy Kulczycki i co zawdzięczają mu mieszkańcy Wiednia?
W tej lekcji zostaną użyte m.in. następujące pojęcia oraz nagrania
Pojęcia
Sułtan – tytuł władcy używany w krajach muzułmańskich, np. osmańskiej Turcji.
Wezyr – najważniejszy urzędnik na dworze sułtana, jego namiestnik. Stał na czele kancelarii państwa.
Janczarzy – elitarne oddziały tureckiej piechoty doskonale uzbrojone, stanowiące podstawę armii osmańskiej Turcji. Pochodzili najczęściej z poboru chrześcijańskich chłopców, którzy szkoleni i indoktrynowani stawali się fanatycznie oddanymi sułtanowi żołnierzami.
Jasyr – niewola turecka lub tatarska.
Porta – historyczne określenie dworu lub rządu sułtanów w państwie tureckim. Potocznie odnosi się również do państwa tureckiego jako całości, szczególnie w stosunkach dyplomatycznych.
Tatarzy – ludność zamieszkująca północno‑wschodnie wybrzeże Morza Czarnego. Byli podwładnymi sułtana tureckiego i w razie wojny służyli w jego armii, jako świetni jeźdźcy. W czasie pokoju zajmowali się głównie hodowlą zwierząt i rolnictwem.
Kozacy – wieloetniczna, chrześcijańska grupa ludności zamieszkująca tereny na pograniczu Rzeczypospolitej i Rosji. W jej skład wchodzili zarówno uciekający od pańszczyzny chłopi, ludzie fałszywie oskarżeni, przestępcy i inni uciekinierzy. Trudnili się handlem, rybołówstwem, hodowlą zwierząt i wojaczką. Często podejmowali wyprawy łupieskie na tereny Imperium Osmańskiego.
Husaria – polska jazda w początkowym okresie lekka, z czasem przekształcona w ciężką, zaliczana do najskuteczniejszych formacji wojskowych w dziejach kawalerii. Charakterystyczną cechą były długie, nawet 5 m, kopie oraz przymocowane do pleców zbroi paradnej skrzydła, które najprawdopodobniej nie były używane w czasie walki.
Teksty i nagrania
John III Sobieski at Vienna
Since the 14th century the Ottoman Empire (the name comes from Osman – tribe leader from the medieval times) had been creating with conquests a great empire encompassing wide territories of Asia Minor, Middle East, North Africa and Europe. In Europe almost the whole Balkan Peninsula was under the sultan (Turkish ruler). The Turks threatened Poland and the Habsburg monarchy (Austria). Transylvania, Wallachia and Moldova (duchies which are parts of present‑day Romania and Moldova) were a bone of contention. In 1683 Vienna, the capital of Austria, was besieged by the Turkish army. Polish king John III Sobieski concluded an alliance with the emperor Leopold I. United Polish and German armies under the command of the Polish monarch came to the relief of Austrian capital. On 12th September 1683 there was a great battle of Vienna where John III magnificently defeated Turks. Polish mercenaries (Hussars) and artillery had the key role there. The Turkish army was crashed. Vienna was saved.