Scenariusz zajęć

I etap edukacyjny, edukacja wczesnoszkolna

Temat: Mądrość ukryta w przysłowiach

Treści kształcenia:

Uczeń:

1. Buduje pozytywny obraz własnej osoby i swojego ciała – treści rozszerzające,

2. Rozumie obowiązujące normy społeczne – treści rozszerzające,

3. Okazuje innym szacunek – treści rozszerzające,

4. Uważnie słucha wypowiedzi i korzysta z przekazywanych informacji – edukacja polonistyczna (1.1a),

5. Uczestniczy w zabawie teatralnej, ilustruje mimiką, gestem, ruchem zachowania bohatera literackiego lub wymyślonego – edukacja polonistyczna (1.4a),

6. Współpracuje z innymi w zabawie, w nauce szkolnej i w sytuacjach życiowych; przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej – edukacja społeczna (5.4).

Cele operacyjne:

Uczeń:

• Wypowiada się pełnymi zdaniami,

• Ocenia i wnioskuje,

• Czyta ze zrozumieniem,

• Przedstawia scenkę dramową,

• Grupuje zwierzęta według podanej cechy,

• Układa i wyjaśnia przysłowie,

• Przestrzega norm społecznych,

• Zgodnie współpracuje.

Nabywane umiejętności:

Uczeń:

• Wypowiada się i dyskutuje,

• Ocenia,

• Rozumie normy społeczne,

• Współpracuje w grupie.

Środki dydaktyczne:

• Zasoby multimedialne: ćwiczenie multimedialne Względy i uprzedzenia, karty pracy (Jak brzmi to przysłowie? oraz Mój wewnętrzny portret),

• Wydrukowane hasło – przysłowie „Nie oceniaj książki po okładce”, do scenki pantomimicznej,

• Kartki z zapisanymi zdaniami,

• Flamastry/kredki,

• Komputer.

Metody nauczania:

• Podająca: rozmowa,

• Problemowe: aktywizujące – drama, dyskusja,

• Praktyczne: realizacja zadań wytwórczych, ćwiczenia przedmiotowe.

Formy pracy:

• Zbiorowa jednolita,

• Grupowa jednolita,

• Indywidualna jednolita.

Przebieg zajęć:

1. Scenka pantomimiczna – odgadnij przysłowie.

Nauczyciel proponuje uczniom zabawę: zaprasza dwie chętne osoby, które otrzymują hasło – przysłowie „Nie oceniaj książki po okładce” i przedstawiają je w krótkiej scence pantomimicznej jako zagadkę dla pozostałych. Po odgadnięciu przysłowia klasa tłumaczy jego sens.

2. Karta pracy Jak brzmi to przysłowie? – praca indywidualna.

Po wykonaniu zadania dzieci na prośbę nauczyciela wyjaśniają znaczenie przysłów. Uczniowie zdolni, którzy np. wykonają zadanie szybciej, mogą wymyślić po jednym przykładzie sytuacji, którą mogłoby charakteryzować każde z przysłów. Na zakończenie prezentują przykłady całej klasie.

3. Ćwiczenie multimedialne pt. Względy i uprzedzenia.

Uczniowie dzielą stworzenia na takie, które wszyscy uważają za sympatyczne, i takie, które nie są za bardzo lubiane. 

Po wykonaniu zadania nauczyciel prosi dzieci o uzasadnienie, dlaczego ludzie nie lubią niektórych zwierząt. Dodatkowo pyta: „Gdybyś na chwilę mógł zamienić się w jedno z tych zwierząt, które byś wybrał? Dlaczego?”.

4. Nauczyciel wiesza w różnych miejscach sali kartki z zapisanymi zdaniami, np.:

• Lubię lody.

• Mam brązowe oczy.

• Umiem grać na instrumencie.

• Jestem pracowity.

• Mam długie włosy.

• Świetnie gram w piłkę.

• Ładnie rysuję.

Uwaga: Liczba i poziom trudności zdań zależą od umiejętności czytelniczych klas.

Dzieci spacerują po sali, odczytują zdania i wpisują swoje imię (lub ustalony wcześniej znak, np. krzyżyk), jeśli zdanie do nich pasuje. Uczniowie, którzy mają trudności z czytaniem, mogą być wspierani przez dobrze czytających kolegów. Na koniec wszyscy siadają w kręgu. Wpisane imiona (lub znaczki) są liczone i dzieci uogólniają rezultaty w formie układanych ustnie zdań, np.: „Pięć osób w naszej klasie ładnie rysuje”. Można rozwinąć zadanie o treści matematyczne, związane z porównywaniem różnicowym, które mogą zaproponować uczniowie uzdolnieni matematycznie.

5. Praca z kartą pracy pt. Mój wewnętrzny portret.

Zanim nauczyciel rozda uczniom karty pracy, prowadzi dyskusję z wykorzystaniem pytań:

• Czy wygląd ma znaczenie w naszym życiu?

• Co jeszcze ma znaczenie w naszych relacjach z innymi ludźmi?

Zachęca, by uczniowie zastanowili się nad pozytywnymi cechami charakteru – swoimi oraz kolegów i koleżanek.

Następnie prowadzący zajęcia rozdaje karty pracy Mój wewnętrzny portret.

Uczniowie siadają w kole; każdy zapisuje na górze otrzymanej karty pracy swoje imię. Na kartce narysowane jest duże serce. Uczestnicy zabawy mają za zadanie wpisać w serce kolegi/koleżanki coś miłego (coś, co w nim/niej lubię, co mi się najbardziej podoba). Na hasło nauczyciela uczniowie podają sobie kartki, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, do momentu, aż kartka z imieniem wróci do właściciela. Zadanie to może stać się okazją do zaprezentowania swojego zdania dla dzieci nieśmiałych, które nie potrafiłyby zrobić tego w bezpośrednim kontakcie z rówieśnikiem. Zgromadzone informacje mogą pozytywnie wpłynąć na uczniów o zaniżonej samoocenie.

6. Podsumowanie zajęć.

Dzieci samodzielnie odczytują swoje „laurki”. Nauczyciel pyta, czy coś jest dla nich zaskoczeniem, co sprawiło im największą przyjemność. Uczniowie zabierają „laurki“ na pamiątkę.