Malarz

Wprowadzenie

Status artysty malarza uzyskuje się po ukończeniu wyższej uczelni artystycznej na kierunku malarstwa. Jednak w tej profesji ważną role pełni rozwój umiejętności plastycznych, doskonalenie techniki, eksperymentowanie z technikami, wypracowanie indywidualnego stylu. Warto konfrontować swoje doświadczenia i umiejętności z innymi, dzielić się doświadczeniem. W celu zdobycia uznania i zyskania popularności warto organizować wystawy, założyć własną stronę z ciekawym portfolio, czy wziąć udział w aukcjach obrazów. Systematyczna praca i cierpliwość mogą okazać się pomocne podczas rozwoju i zapewnić sukces.

Jak_pracuje_artysta

Jak pracuje artysta?

Miejscem wykonywania pracy artysty jest, w zależności od rodzaju, typu i tematyki dzieła, pracownia lub plenerPlenerplener. Wyjątkiem są malowidła naścienne, które wykonuje się np.: w świątyniach, pałacach, domach. Malowidła naścienne mogą pojawiać się również na ścianach innych budowli, np.: teatrów, kawiarni, galerii i in. AtelierAtelierAtelier artysty, czyli pracownia wyposażona jest w niezbędne do pracy materiały i narzędzia - np.: podłoża malarskie (papier, płótno), deski, szpachelki, pędzle, gąbki. Oprócz nich w pracowni malarskiej powinny znaleźć się odpowiednie sprzęty. Meblem w pracowni jest sztaluga malarska. Istnieją sztalugi pracowniane lub plenerowe. Pierwsze są statyczne, mają większe rozmiary, drugie – składane, aby można było je łatwo przenosić do pracy w plenerze. Do ekspozycji lub malowania małych formatów służą sztalugi stołowe. Nie wszyscy jednak używają sztalug – artyści malujący wielkie formaty rozkładają podobrazia na podłodze lub rozwieszają na ścianie.

Sztaluga i przygotowanie do pracy malarza

RNewoe3dG0pJP

Fotografia przedstawia widok na sztalugę studyjną z szufladą na białym tle. Sztaluga została wykonana z jasnego drewna, ma cztery nogi, do których przymocowana została szuflada. Elementy drewniane są ze sobą połączone metalowymi śrubkami. Sztaluga została zaprezentowana w dwóch rzutach – od frontu i od boku. Na sztaludze znajduje się białe płótno. Górna część sztalugi, zbudowana jest z pionowej listwy, w której znajduje się czarna śruba.

RjeMUZlvyTGx7

Fotografia przedstawia widok na sztalugę plenerową składaną, która została wykonana z ciemnego drewna. Przyrząd ma trzy nogi, do których został przymocowany stelaż na płótno. Elementy drewniane są ze sobą połączone metalowymi śrubkami.

R15GoUeqtHx7K

Fotografia przedstawia widok na czarną sztalugę aluminiową. Przyrząd ma trzy nogi, do których został przymocowany poziomy stelaż na płótno. W budowie cienkiej sztalugi zauważalne są grubsze elementy pozwalające na regulację wysokości oraz złożenie sztalugi. Na górze sztalugi znajduje się pionowy element do mocowania płótna na stelażu. Sztaluga widoczna jest w dwóch rzutach - bokiem oraz na wprost. Tło jest białe.

R1YvZG6vTmJhM

Fotografia przedstawia artystę w średnim wieku pochylającego się nad swoim dziełem umieszczonym na podłodze. Mężczyzna ma przerzedzone włosy, a także zakola. Patrzy w dół, a prawe kolano opiera na podłodze, wspierając się na niej również lewą stopą. Ma na sobie ciemną koszulę oraz spodnie, poplamione gdzieniegdzie jasną farbą. Pochylony, w prawej dłoni trzyma pędzel ociekający farbą, a w lewej – otwartą puszkę. Dzieło prezentuje nieregularne wzory – cienkie linie farby. W tle widać puszki farb z zanurzonymi w nich pędzlami, obrazy, a także ustawione w pomieszczeniu meble.

Aby powstała praca malarska, niezbędne są farby oraz narzędzia, którymi się je nanosi. Niezbędne jest również podłoże: ściana, deska, płótno, papier, metal i wiele innych. Niektóre z nich wymagają odpowiedniego przygotowania, zabezpieczenia przed wchłanianiem farby, na innych można malować bezpośrednio. Często obrazy wymagają utrwalenia i zabezpieczenia powłoką werniksuWernikswerniksu, lakieru, inne są na tyle trwałe, że nie trzeba ich chronić. Podstawowymi narzędziami malarza są pędzle o różnej grubości i przekroju, wykonane z włosia naturalnego lub syntetyczne, a także szpachle o zróżnicowanym kształcie. Farbę można także nanosić gąbką, wałkiem, a nawet rozcierać palcami. Do ucierania i mieszania farb służą paletyPaletapalety, mające różne wielkości i kształty. Palety mogą być z różnych tworzyw, m.in. z papieru.

Paleta – narzędzie malarza i jego atrybut

RiNvSwzk7xWmm

Fotografia przedstawia widok na współczesną, masowo produkowaną drewnianą paletkę malarską. Ma ona kształt owalu z dwoma wcięciami z prawej strony. Jedno wcięcie znajduje się w środku paletki, tworząc "dziurę" w jej strukturze, a drugie na prawej bocznej ściance, sprawiając, że paleta nie jest idealnie owalna.

R1LCVVjk2JGA6

Fotografia przedstawia widok na plastikową paletą trzymaną przez dziecko. Paleta została wykonana z białego materiału i ma kształt owalu, z dziurą pozwalającą na wygodne trzymanie. Widoczne są na niej farby - czerwona, żółta, zielona oraz niebieska, w którą chłopiec wkłada pędzel trzymany przez niego w prawej dłoni. Kciuk jest włożony w dziurę palety, zaś pozostała jej część opiera się na dłoni chłopca. Obok chłopca trzymającego paletę widoczny jest słoik z wodą oraz farby w zestawie składającym się z małych prostokątów. Chłopiec ma na sobie ciemne jeansy oraz granatowo‑czerwoną koszulę z krótkim rękawem w kratę. Tło jest rozmyte.

Pędzle – ważne narzędzie w pracy malarza

RekuTOA5Jveo8

Fotografia przedstawia różne rodzaje pędzli malarskich o różnym typie włosia – grubym, cienkim, szerokim, wąskim. Ich trzony oraz wielkość także różnią się od siebie. Niektóre są małe, precyzyjne, a inne większe. Pędzle stoją obok sztalugi z płótnem, a za nimi stoi mężczyzna ubrany w szeroką koszulę z krótkim rękawem. Sięga on po jeden z pędzli o zbitym włosiu w kształcie prostokąta. Na serdecznym palcu mężczyzny widać obrączkę. Tło jest rozmyte, można jednak dostrzec dużą roślinę o zielonych liściach stojącą z tyłu pomieszczenia

Pracownia_jako_miejsce_ksztalcenia_mlodych_artystow

Pracownia jako miejsce kształcenia młodych artystów

Od dawna pracownia artysty była również miejscem, w którym odbywały się zajęcia kształcące młodych artystów. Stopniowo ta funkcja została wyparta przez powstanie akademiiAkademiaakademii. Jednak na zawsze atelier będzie kojarzyć się z miejscem odizolowanym, intymnym, w którym ważne jest oświetlenie (najlepiej, by było to światło naturalne), przestrzeń, rekwizytyRekwizytrekwizyty.

Pracownia Jacksona Pollocka

Studio Pollocka znajduje się w pobliżu Accabonac Creek w Springs, gdzie przeprowadził się w 1945 roku ze swoją żoną i mieszkał aż do śmierci w wypadku samochodowym w 1956 roku.Artysci_o_sobie_autoportret_z_paleta

RYRg5ZmNQfeTC

Fotografia przedstawia dom na tle jasnego nieba. Otoczony jest zielonym trawnikiem oraz rosnącymi na nim roślinami. Taras domu ogrodzony jest niskim, białym płotem składającym się z długich, horyzontalnie ułożonych desek. Prowadzą do niego trzy stopnie. Dom składa się z wysokiego parteru, piętra oraz poddasza. Na tarasie można zauważyć drewniane krzesło, a także oszklone drzwi, prowadzące do środka. Został on zadaszony. Ściany domu, jak i materiał, z którego wykonano zadaszenie tarasu, to ciemnobrązowe łupki. Na przedniej ścianie, u góry na wysokości około trzech metrów, można zauważyć rząd trzech identycznych prostokątnych okien w białych ramach, a także jedno okno powyżej, na poddaszu. Na ścianie wysoko znajdują się dwa okna. Dach jest dwuspadowy.

R1cGbPxYKtuaD

Fotografia przedstawia pracownię malarską. Jest to pomieszczenie o ciepłej, drewnianej podłodze, prawie w całości pokrytej plamami farby – głównie ciemnej. Gdzieniegdzie można zauważyć białe lub jasne plamy. Ściany są jasne, popękane oraz również poplamione. Wiszą na nich obrazy. Na ścianie na wprost przymocowano białą półkę, na której stoi rząd farb, w większości których są zanurzone pędzle. Na górze ściany znajduje się okno, przez które widać zielone liście.

Pracownia Marka Rothki

Od 1957 roku pracownia artysty mieściła się w budynku znajdującego się na rogu Bowery i Prince Street, w nowojorskim Lower East Side. To duże atelier umożliwiło mu pracę z wielkimi rozmiarami płócien, a 54‑letni artysta właśnie otrzymał zlecenie namalowania serii monumentalnych murali do powieszenia na ścianach restauracji Four Seasons na Manhattanie.

RZ1psN756TlVq

Fotografia przedstawia pomieszczenie o szarych ścianach oraz ciemnej posadzce, na której widoczne jest duże podwyższenie przypominające scenę. Pośrodku ustawiono krzesło, a także zawieszono obraz przedstawiający czarne tło oraz prostokąt czerwonej farby. Za nim, na białej ścianie zawieszono inne obrazy w podobnym stylu. W pomieszczeniu po prawej stronie widoczne są wysokie półki z ustawionymi na nich rzeczami, drewniany stół, a także kącik z umywalką. Po lewej stronie znajduje się srebrna lampa i płótna. Z sufitu zwisają szare lampy.

Studio malarskie Yvesa Kleina

Artysci_o_sobie_autoportrety

Artyści o sobie – autoportrety

Artyści często uwieczniali na obrazach własne wizerunki. W tych dziełach pokazywali nie tylko siebie, ale także charakterystyczną dla siebie technikę, indywidualne sposoby operowania plamą, kolorem, światłem i środkami ekspresji. Niektóre z autoportretów mają także znaczenie symboliczne. Należy w nich doszukać się głębszego, często ukrytego sensu.

Fridel Dethleffs‑Edelmann to współczesna artystka niemiecka tworząca w XX wieku, związana z niemiecką secesją, tak zwaną Sezession Oberschwaben‑Bodensee. Jej prace przede wszystkim obejmują martwe natury z kwiatami, portrety i pejzaże z regionu Schwarzwaldu i Alp. Wczesne prace artystki inspirowane są ruchem artystycznym Nową Rzeczowością, natomiast po II wojnie światowej uprawiała malarstwo figuralne oraz abstrakcyjne.  Kim_jest_malarz

Bernard Bufet to francuski malarz ekspresjonistyczny. Malował głównie dzieła figuratywne, zdobył międzynarodową sławę, która spadła u schyłku życia artysty. Ponowne zainteresowanie jego twórczością nastąpiło w XXI wieku.

Hollis Dunlap to malarz amerykański tworzący na przełomie XX i XXI wieku. Specjalizuje się w malarstwie figuralnym. W swoich obrazach łączy elementy klasyczne ze współczesnymi.

Nowatorskie_dzialania_artystyczne

Nowatorskie działania artystyczne

W XX wieku tradycyjne malarstwo nie wystarczało artystom, poszukujących nowatorskich rozwiązań. W latach 60. XX wieku Yves Klein opracował i opatentował swój własny kolor błękitny - International Klein Blue. Farbę w tym kolorze nakładał na modelki, które na płótnie lub papierze pozostawiały odciski swoich ciał. Proces tworzenia dzieł został wzbogacony o podkład muzyczny wykonywany na żywo przez orkiestrę, a zapis z tego wydarzenia został zarejestrowany na taśmie filmowej. Wydarzenie było performancem opartym na sztuce malarskiej.

Rtgb0d9UlSS2M

Obraz przedstawia dwa niebieskie wzory namalowane na jasnym, beżowym tle z delikatnymi śladami koloru niebieskiego. Wzory to grube, lekko zaokrąglone linie, przypominające odwrócone w drugą stronę przecinki. Z prawej strony, na dole obu linii widoczne są dwa umieszczone obok siebie okrągłe kształty przypominające kule, które przechodzą płynnie w dalszą część nieregularnych linii, które na samych końcach rozgałęziają się na dwie części. Rozgałęzienia wzoru namalowanego z lewej strony skierowane są w przeciwne strony, a tego z prawej – w górę.

Niektórzy twórcy łączyli tradycyjne malarstwo z mediami. Takie działanie zrealizował Roman Opałka, który w 1965 roku rozpoczął tworzenie „Obrazów liczonych” – cyklu obrazów z zapisem liczbowym od jednego do nieskończoności. W 1970 roku artysta dołączył do procesu zapis magnetofonowy własnego głosu wyliczającego malowane cyfry.

R1UlyZkxP4hFL

Obraz przedstawia białe tło, na którym w regularnych odstępach, bardzo blisko siebie umieszczono rzędy cyfr. Są czarne, wypełniają całą powierzchnię dzieła. Niektóre z nich są odwrócone, wszystkie natomiast narysowano linią o identycznej grubości.

R1bVrS72o1NJj

Fotografia przedstawia jasną powierzchnię, na której górnej części widoczne są rzędy białych wzorów, oraz dłoń wskazującą w ich kierunku. Dłoń znajduje się z prawej strony, na dole fotografii. Palec wskazujący skierowany jest ku rzędowi wzorów, a kciuk - w prawo. Pozostałe palce są zgięte. Na powierzchni dłoni widoczne są ciemniejsze żyły oraz zmarszczki. Widoczny jest fragment białego, koszulowego rękawa. Białe wzory na ścianie przypominają cyfry „5” umieszczone ściśle obok siebie, niektóre odwrócone.

Znacznie dalej posunęło się malarstwo w latach 80., gdy na sztukę znacząco wpłynęły nowe technologie. Artyści wykorzystywali media, od CD‑Romów po telefon komórkowy i sieć WWW. Kluczowymi stały się także witryny takie jak MySpace i YouTube, następnie portale społecznościowe – stały się miejscami, w których można rozpowszechniać dzieła sztuki za pomocą jednego kliknięcia. Tak zrodził się NET ART – sztuka sieci o globalnym zasięgi i jednocześnie szybkich zmian, postępujących wraz z rozwojem techniki.

Inni malarze zastępowali pędzel i farbę programami i aplikacjami pozwalającymi tworzyć obrazy. Internet stał się pędzlem, płótnem i tematem jednocześnie dla Rafaëla Rozendaala. Wiele jego prac ma formę multimedialną, publikowaną na stronach internetowych. Podczas prezentacji swoich prac łączy malarstwo, instalację i video art. Artysta opierał się na spuściźnie ruchu net.art, wiele prac Rozendaala ma formę strony internetowej. Artysta fascynuje się sztuką geometryczną, często nawiązuje do twórczości Pieta Mondriana, przedstawiciela neoplastycyzmu, konstruuje obrazy oparte na prostocie kompozycji i jasnej, intensywnej kolorystyce.

Ciekawym sposobem na nowatorskie użycie malarstwa jako obrazu ruchomego jest własne narzędzie Mario Klingemanna. Artysta łączy obrazy – zaciera granice pomiędzy kreatywnością ludzką a maszynową. Dzieła artysty charakteryzują się rozmytymi granicami, ludzie stają się plastyczni jak masa, która cały czas się przekształca. Dochodzi nawet do deformacji poszczególnych części ciała. Kształty nakładają się na siebie, tworząc dynamiczną kompozycję opartą na ciągłym ruchu i zmianie kształtów. Portrety ciasno wkomponowują się w pola obrazowe, nie mieszczą się w ich ramach. Powstałe portrety są często porównywane do obrazów brytyjskiego malarza Francisa Bacona.

RvAXt8g5LDMTx

Ilustracja przedstawia zmieniający się obraz składający się z dwóch ułożonych obok siebie fragmentów. Przedstawiają one twarze kobiety- po lewej stronie, oraz mężczyzny po prawej stronie. Początkowo, ilustracje są rozmyte, jasne, ukazując jasne, dziecięce twarze, a następnie dwie postacie o zniekształconych twarzach, których jedno oko jest ułożone zbyt nisko lub zbyt wysoko. Kolejna zmiana ukazuje twarze dorosłych – kobiety oraz mężczyzny o ciemnych oczach, patrzących przed siebie.

Kim_jest_malarz

Kim jest malarz?

Poniższy film przedstawia technikę malowania farbami akrylowymi przez Marikę Szwal. Malarka poprowadzi Cię krok po kroku, pokazując, jakimi posługiwać się narzędziami i jak nakładać akrylowe farby. Zobaczysz też, jak powstaje gotowy obraz abstrakcyjny.

Podsumowanie

Podsumowanie

Zawód artysty, polegający na realizacji własnej koncepcji malarskiej, wymaga od niego zaangażowania w tworzenie, a także niepowtarzalnego charakteru działania, by obraz uzyskał odpowiednią rangę i mógłby zostać uznany za dzieło, We współczesnym świecie nie liczą się wyłącznie zdolności. Ogromne możliwości techniczne (akwarela, olej, akryl, techniki mieszane), szeroki zakres wykorzystanych w pracy materiałów (pędzel, szpachla, wałek, własne ciało i wykorzystanie multimediów) pozwalają tworzyć każdemu. Jednak artysta to człowiek o wyjątkowej wyobraźni, pasji, wenie, a także szerokiej wiedzy i miłości do sztuki. Często nie poddając się komercji, dba o jakość swoich wytworów i odkrywczość poszukiwań.

Cwiczenia

Ćwiczenia

R1Z0OMHxTADp311

Ćwiczenie 1

Na podstawie wiedzy zdobytej z filmu, wskaż, wiek i miejsce powstania farb akrylowych. Możliwe odpowiedzi: 1. XX wiek, Stany Zjednoczone, 2. XX wiek, Japonia, 3. XIX wiek, Europa. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.

Ćwiczenie 1

Wybierz elementy analizy kompozycji i kolorystyki, odnoszące się do poniższego dzieła.

RjecPuhUkHYf0

Ilustracja do ćwiczenia nr 1, yvesklein.com, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu)

RwVwKarHII8cC

Możliwe odpowiedzi: 1. Barwy monochromatyczne, 2. Kompozycja dynamiczna, 3. Kompozycja rytmiczna, 4. Zróżnicowana gama barw, 5. Kompozycja diagonalna, 6. Szeroka gama barw, 7. Kompozycja wertykalna, 8. Barwy zimne, 9. Kompozycja statyczna, 10. Kompozycja horyzontalna, 11. Wąska gama barw

RBN9YGRuinWs71

Ćwiczenie 2

Połącz pojęcie z opisem, wybierając je z listy rozwijanej. Atelier Możliwe odpowiedzi: 1. twórczość artystyczna; natchnienie artysty, 2. pracownia malarza z odpowiednim wyposażeniem oraz oświetleniem wnętrza, 3. przezroczysta substancja, głównie żywiczna, używana w malarstwie i grafice Muza Możliwe odpowiedzi: 1. twórczość artystyczna; natchnienie artysty, 2. pracownia malarza z odpowiednim wyposażeniem oraz oświetleniem wnętrza, 3. przezroczysta substancja, głównie żywiczna, używana w malarstwie i grafice Werniks Możliwe odpowiedzi: 1. twórczość artystyczna; natchnienie artysty, 2. pracownia malarza z odpowiednim wyposażeniem oraz oświetleniem wnętrza, 3. przezroczysta substancja, głównie żywiczna, używana w malarstwie i grafice. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.

Połącz pojęcie z opisem, wybierając je z listy rozwijanej. Atelier Możliwe odpowiedzi: 1. twórczość artystyczna; natchnienie artysty, 2. pracownia malarza z odpowiednim wyposażeniem oraz oświetleniem wnętrza, 3. przezroczysta substancja, głównie żywiczna, używana w malarstwie i grafice Muza Możliwe odpowiedzi: 1. twórczość artystyczna; natchnienie artysty, 2. pracownia malarza z odpowiednim wyposażeniem oraz oświetleniem wnętrza, 3. przezroczysta substancja, głównie żywiczna, używana w malarstwie i grafice Werniks Możliwe odpowiedzi: 1. twórczość artystyczna; natchnienie artysty, 2. pracownia malarza z odpowiednim wyposażeniem oraz oświetleniem wnętrza, 3. przezroczysta substancja, głównie żywiczna, używana w malarstwie i grafice. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.

Ćwiczenie 2

Odpowiedz na pytanie. Który artysta tworzy na zdjęciu swoje dzieło i z jakim nurtem było związane?

R12rwzuVjqMHA

Fotografia do ćwiczenia przedstawia jasną powierzchnię, na której górnej części widoczne są rzędy białych wzorów, oraz dłoń wskazującą w ich kierunku. Dłoń znajduje się z prawej strony, na dole fotografii. Palec wskazujący skierowany jest ku rzędowi wzorów, a kciuk - w prawo. Pozostałe palce są zgięte. Na powierzchni dłoni widoczne są ciemniejsze żyły oraz zmarszczki. Widoczny jest fragment białego, koszulowego rękawa. Białe wzory na ścianie przypominają cyfry „5” umieszczone ściśle obok siebie, niektóre odwrócone.

RC0ard0h7h1TY

Imię i nazwisko artysty: Tu uzupełnij Nurt, z którym było związane dzieło: Tu uzupełnij

Imię i nazwisko artysty: Tu uzupełnij Nurt, z którym było związane dzieło: Tu uzupełnij

2

Ćwiczenie 7

Dokonaj analizy autoportretu Bernarda Buffeta zaznaczając kolorem zielonym właściwie cechy dzieła.

Ro7v6WQwhzcl4

Ilustracja interaktywna przedstawia portret malarza przy pracy. Mężczyzna widoczny jest przodem na tle szarej ściany. Przed nim, tyłem do widza, stoi obraz opisany „Bernard 54 Buffet”. Na brzegach obrazu widać brązowy blejtram. Mężczyzna jest wysoki, szczupły, o pociągłej twarzy. Usta są otwarte, ukazując dwa rzędy zębów, nos jest długi, zakrzywiony, a oczy szeroko otwarte. Na czole oraz w okolicach oczu i szyi widoczne są głębokie zmarszczki. Jego włosy są ciemne, z opadającą na czoło rzadką grzywką. Na szyi artysty zawiązana jest żółta chustka, ma na sobie szarą koszulkę bez rękawów oraz niebieskie spodnie na szelkach. Jego ręce są długie, kościste. Prawa dłoń jest niewidoczna, skierowana na obraz, lewą dłonią natomiast artysta trzyma w okolicy swojego serca.

R1UXYfhc7aCO7

Określ kompozycję dzieła (dwie cechy): wertykalna, horyzontalna, diagonalna, jednofiguralna, wielofiguralna.
Podaj dwie cechy kolorystyki: odcienie szarości, kolory czyste, kolory złamane.
Zamieść dwie cechy światłocienia: źródło światła niewidoczne, źródło światła widoczne, znajdujące się poza obrazem.
Podaj cechy świadczące o ekspresji: obraz spokojny, brak silnych akcentów zwracających uwagę

Określ kompozycję dzieła (dwie cechy): wertykalna, horyzontalna, diagonalna, jednofiguralna, wielofiguralna.
Podaj dwie cechy kolorystyki: odcienie szarości, kolory czyste, kolory złamane.
Zamieść dwie cechy światłocienia: źródło światła niewidoczne, źródło światła widoczne, znajdujące się poza obrazem.
Podaj cechy świadczące o ekspresji: obraz spokojny, brak silnych akcentów zwracających uwagę

Slownik_pojec

Słownik pojęć

• Encyklopedia PWN – wydanie internetowe; https://encyklopedia.pwn.pl/

• Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. Krystyna Kubalska‑Sulkiewicz, Warszawa, 2003.

Notatki ucznia

Galeria

Galeria

R1YvZG6vTmJhM

Fotografia przedstawia artystę w średnim wieku pochylającego się nad swoim dziełem umieszczonym na podłodze. Mężczyzna ma przerzedzone włosy, a także zakola. Patrzy w dół, a prawe kolano opiera na podłodze, wspierając się na niej również lewą stopą. Ma na sobie ciemną koszulę oraz spodnie, poplamione gdzieniegdzie jasną farbą. Pochylony, w prawej dłoni trzyma pędzel ociekający farbą, a w lewej – otwartą puszkę. Dzieło prezentuje nieregularne wzory – cienkie linie farby. W tle widać puszki farb z zanurzonymi w nich pędzlami, obrazy, a także ustawione w pomieszczeniu meble.

RYRg5ZmNQfeTC

Fotografia przedstawia dom na tle jasnego nieba. Otoczony jest zielonym trawnikiem oraz rosnącymi na nim roślinami. Taras domu ogrodzony jest niskim, białym płotem składającym się z długich, horyzontalnie ułożonych desek. Prowadzą do niego trzy stopnie. Dom składa się z wysokiego parteru, piętra oraz poddasza. Na tarasie można zauważyć drewniane krzesło, a także oszklone drzwi, prowadzące do środka. Został on zadaszony. Ściany domu, jak i materiał, z którego wykonano zadaszenie tarasu, to ciemnobrązowe łupki. Na przedniej ścianie, u góry na wysokości około trzech metrów, można zauważyć rząd trzech identycznych prostokątnych okien w białych ramach, a także jedno okno powyżej, na poddaszu. Na ścianie wysoko znajdują się dwa okna. Dach jest dwuspadowy.

R1cGbPxYKtuaD

Fotografia przedstawia pracownię malarską. Jest to pomieszczenie o ciepłej, drewnianej podłodze, prawie w całości pokrytej plamami farby – głównie ciemnej. Gdzieniegdzie można zauważyć białe lub jasne plamy. Ściany są jasne, popękane oraz również poplamione. Wiszą na nich obrazy. Na ścianie na wprost przymocowano białą półkę, na której stoi rząd farb, w większości których są zanurzone pędzle. Na górze ściany znajduje się okno, przez które widać zielone liście.

RZ1psN756TlVq

Fotografia przedstawia pomieszczenie o szarych ścianach oraz ciemnej posadzce, na której widoczne jest duże podwyższenie przypominające scenę. Pośrodku ustawiono krzesło, a także zawieszono obraz przedstawiający czarne tło oraz prostokąt czerwonej farby. Za nim, na białej ścianie zawieszono inne obrazy w podobnym stylu. W pomieszczeniu po prawej stronie widoczne są wysokie półki z ustawionymi na nich rzeczami, drewniany stół, a także kącik z umywalką. Po lewej stronie znajduje się srebrna lampa i płótna. Z sufitu zwisają szare lampy.

RB448n4jY4Ij7

Fotografia przedstawia mężczyznę siedzącego w rozkroku na skraju niskiego, zasłanego łóżka, przykrytego otwartą gazetą. Mężczyzna patrzy przed siebie, jeden łokieć opiera o kolano, w drugiej ręce trzymając długą listwę, na której końcu przymocowany jest wałek do malowania. Ma na sobie jasną koszulę, a także ciemne spodnie oraz buty. Przed mężczyzną stoi duża miska. Posadzka jest zabrudzona, matowa. Widać na niej kabel, naczynia, białe prostopadłościenne elementy, a także puste butelki. Z prawej strony można zauważyć ścianę z fragmentem jasnego kominka, na którego gzymsie ustawiono naczynia oraz czarny, ozdobny element.

RxWeiOCqFLrPa

Ilustracja przedstawia obraz - malarkę w pracowni. Artystka stoi przodem w jasnozielonym fartuchu malarskim z długimi rękawami, w prawej dłoni trzymając dwa pędzle. Jej lewa dłoń wsunięta jest do kieszeni fartucha. Kobieta marszy brwi, patrząc w bok. Jej spojrzenie, zza okularów w grubych oprawach, zdaje się skoncentrowane. Jej twarz jest szczupła, kości policzkowe wydatne, a nos długi i prosty. Ciemne włosy kobiety są krótkie, okalają jej twarz. Za nią rozwieszone są abstrakcyjne obrazy ukazujące geometryczne kształty, a także obraz przedstawiający budynek. Na obrazie dominują zimne barwy.

RTvzVyeeEsjfT

Ilustracja interaktywna przedstawia portret malarza przy pracy. Mężczyzna widoczny jest przodem na tle szarej ściany. Przed nim, tyłem do widza, stoi obraz opisany „Bernard 54 Buffet”. Na brzegach obrazu widać brązowy blejtram. Mężczyzna jest wysoki, szczupły, o pociągłej twarzy. Usta są otwarte, ukazując dwa rzędy zębów, nos jest długi, zakrzywiony, a oczy szeroko otwarte. Na czole oraz w okolicach oczu i szyi widoczne są głębokie zmarszczki. Jego włosy są ciemne, z opadającą na czoło rzadką grzywką. Na szyi artysty zawiązana jest żółta chustka, ma na sobie szarą koszulkę bez rękawów oraz niebieskie spodnie na szelkach. Jego ręce są długie, kościste. Prawa dłoń jest niewidoczna, skierowana na obraz, lewą dłonią natomiast artysta trzyma w okolicy swojego serca.

RCKrIauKzuACw

Ilustracja interaktywna przedstawia obraz ukazujący malarza przy pracy. Mężczyzna widoczny jest od pasa w górę, patrzy w stronę widza, trzymając lewą dłoń przy stelażu widocznym z lewej strony. Ma na sobie okulary w czarnej oprawie, jest nagi. Jego brwi oraz włosy są ciemne oraz gęste, na jego twarzy widoczny jest cień zarostu. Jest szczupły, a jego skóra jest jasna, delikatnie różowa. W tle widoczne są plamy ciemnych barw – czerni oraz czerwieni, a także niebieskiego. Z prawej strony można zauważyć dwa pionowe pasy – jednolity, kremowy oraz czarny z brązowymi wzorami.

Rtgb0d9UlSS2M

Obraz przedstawia dwa niebieskie wzory namalowane na jasnym, beżowym tle z delikatnymi śladami koloru niebieskiego. Wzory to grube, lekko zaokrąglone linie, przypominające odwrócone w drugą stronę przecinki. Z prawej strony, na dole obu linii widoczne są dwa umieszczone obok siebie okrągłe kształty przypominające kule, które przechodzą płynnie w dalszą część nieregularnych linii, które na samych końcach rozgałęziają się na dwie części. Rozgałęzienia wzoru namalowanego z lewej strony skierowane są w przeciwne strony, a tego z prawej – w górę.

R1UlyZkxP4hFL

Obraz przedstawia białe tło, na którym w regularnych odstępach, bardzo blisko siebie umieszczono rzędy cyfr. Są czarne, wypełniają całą powierzchnię dzieła. Niektóre z nich są odwrócone, wszystkie natomiast narysowano linią o identycznej grubości.

R1bVrS72o1NJj

Fotografia przedstawia jasną powierzchnię, na której górnej części widoczne są rzędy białych wzorów, oraz dłoń wskazującą w ich kierunku. Dłoń znajduje się z prawej strony, na dole fotografii. Palec wskazujący skierowany jest ku rzędowi wzorów, a kciuk - w prawo. Pozostałe palce są zgięte. Na powierzchni dłoni widoczne są ciemniejsze żyły oraz zmarszczki. Widoczny jest fragment białego, koszulowego rękawa. Białe wzory na ścianie przypominają cyfry „5” umieszczone ściśle obok siebie, niektóre odwrócone.

Rd0oGhqbH4nEt

Ilustracja przedstawia obraz z pięciu stron - jeden z widoku centralnego oraz po dwa widoki z lewej strony i z prawej strony. Dzieło sztuki jest prostokątne, posiada ramkę, której zewnętrzna linia jest beżowa, a wewnętrzna – czarna. W środku widoczne jest różowo‑pomarańczowe tło, w której widać okrągłą wklęsłość. Ilustracja obraca się, zmieniając kolory tła oraz okręgu na ciemniejszy lub jaśniejszy. Gdy obraz obraca się w prawą stronę – tło staje się różowe, zaś środek jest niebieski. Natomiast, gdy obraca się w lewą stronę tło nabiera przewagi koloru niebieskiego, jego środek jest również niebieski. Ilustracja prezentuje różny odbiór obrazu - pod innym kątem jego barwy się zmieniają.

RZb1A4LXATfBw

Ilustracja przedstawia obraz z pięciu stron - jeden z widoku centralnego oraz po dwa widoki z lewej strony i z prawej strony. Dzieło sztuki jest prostokątne, posiada ramkę, której zewnętrzna linia jest beżowa, a wewnętrzna – czarna. W środku widoczne są trójkątne, geometryczne kształty tworzące mozaikę kolorów. Są one różnej wielkości oraz budowy. Widoczne są trójkąty fioletowe, niebieskie, żółte, czerwone, szare oraz zielone. Ilustracja prezentuje różny odbiór obrazu - pod innym kątem jego barwy się zmieniają.

RNrpOqNVQa0Ab

Ilustracja przedstawia obraz z pięciu stron - jeden z widoku centralnego oraz po dwa widoki z lewej strony i z prawej strony. Dzieło sztuki jest prostokątne, posiada ramkę, której zewnętrzna linia jest beżowa, a wewnętrzna – czarna. W środku widoczne są duże, nieregularne plamy kolorów płynnie przechodzących w siebie nawzajem, tworzących jasne tło. Dominuje kolor różowy oraz żółty, ale widoczne są także niebieski oraz szary. Ilustracja obraca się, zmieniając kolory. Ilustracja prezentuje różny odbiór obrazu - pod innym kątem jego barwy się zmieniają.

Rrrs13g9nKBFb

Ilustracja przedstawia obraz z pięciu stron - jeden z widoku centralnego oraz po dwa widoki z lewej strony i z prawej strony. Dzieło sztuki jest prostokątne, posiada ramkę, której zewnętrzna linia jest beżowa, a wewnętrzna – czarna. W środku widoczne jest tło, którego kolory płynnie przechodzą z różu we fiolet. W środku widocznych jest pięć nieregularnie ułożonych okręgów. Ilustracja obraca się, zmieniając kolory tła na ciemniejszy lub jaśniejszy, a także sprawiając, że okręgi, w zależności od ułożenia ramki, zdają się być wypukłe lub wklęsłe. Ilustracja prezentuje różny odbiór obrazu - pod innym kątem jego barwy się zmieniają.

RvAXt8g5LDMTx

Ilustracja przedstawia zmieniający się obraz składający się z dwóch ułożonych obok siebie fragmentów. Przedstawiają one twarze kobiety- po lewej stronie, oraz mężczyzny po prawej stronie. Początkowo, ilustracje są rozmyte, jasne, ukazując jasne, dziecięce twarze, a następnie dwie postacie o zniekształconych twarzach, których jedno oko jest ułożone zbyt nisko lub zbyt wysoko. Kolejna zmiana ukazuje twarze dorosłych – kobiety oraz mężczyzny o ciemnych oczach, patrzących przed siebie.

R153gNLAhpEJJ

Ilustracja przedstawia pomieszczenie o niebieskiej poświacie, na którego podłodze umieszczono drewnianą półkę, do której przymocowano wiszące na ścianie obrazy. Umieszczone zostały w czarnych, prostokątnych ramkach, przedstawiając dwie zniekształcone twarze. Obraz z lewej strony przedstawia twarz męską, a z prawej – damską. Mężczyzna ma ciemne włosy, duże oczy, wąski nos oraz różowe usta. Przy prawej stronie jego twarzy umieszczono jego podobiznę z półprofilu, co sprawia wrażenie, jak gdyby jego twarz się zmieniała. Kobieta ma krótkie, rude włosy, a także duże oczy i długi nos. Jej twarz jest blada, lekko różowa. Z lewej strony widać ją od lewego oka do końca ust, a następnie obraz ukazuje jej twarz w nieco innym wydaniu, jak gdyby zniekształconym – usta są duże, a nos zwężony. Obie wersje łączą się, nachodząc na siebie.

RFEaz90xfTl1s

Ilustracja przedstawia trzy ukazane obok siebie prostokątne obrazy. Każdy z nich ma czarne tło i ukazuje zdeformowaną ludzką twarz – jasną skórę oraz czarne i czerwone elementy. Jedna część żuchwy jest nieproporcjonalnie duża i wypukła, widoczny jest także zdeformowany, zgięty nos. Oczy są niewyraźne, pokryte czarnymi liniami. Na twarzach widoczne są także czerwone linie oraz plamy. Twarz ukazana pośrodku jest jaśniejsza od pozostałych, jej kolory są bledsze.

RRpmAFoxzF6dl

Obraz przedstawia popiersie mężczyzny, którego prawa część twarzy rozmywa się, przechodząc płynnie w czarne tło. Twarz mężczyzny jest zdeformowana, część po prawej stronie wydaje się być rozciągnięta, przez co oczy są różnej wielkości i na różnej wysokości. Mężczyzna ma ciemne włosy, duże oczy, prosty nos oraz różowe usta, ukazane w półuśmiechu – ich lewy kącik jest uniesiony. Skóra mężczyzny jest w ciepłym odcieniu, delikatnie żółta. Mężczyzna ma na sobie białą koszulę. Po prawej stronie obrazu detale rozmywają się, pozbawione ostrych krawędzi.

R12fyhR64frDB

Ilustracja przedstawia prostokątną ramkę, której zewnętrzna linia jest beżowa, a wewnętrzna – czarna. W środku widoczne są duże, nieregularne plamy kolorów płynnie przechodzących w siebie nawzajem. Kolor fioletowy przechodzi w róż, ten dalej w pomarańcz, a następnie w  w żółty. Dominuje kolor fioletowy, tworząc pewnego rodzaju linię pomiędzy lewą, a prawą częścią obrazu. Intensywna fiolet płynnie przechodzi w róż oraz niebieski, ale widoczne są także pomarańcz, żółć oraz szarość.

Bibliografia

• Bagińska A., Pracownia artysty w polskiej sztuce i kulturze drugiej połowy XIX i początku XX wieku, Warszawa 2015.

• Encyklopedia PWN – wydanie internetowe; https://encyklopedia.pwn.pl/

• Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. Krystyna Kubalska‑Sulkiewicz, Warszawa, 2003.

• Techniki wielkich Mistrzów malarstwa, red. K. Maleszko, E. Leszczyńska, E. Cander, M. Jęryczko, Warszawa 1999.

• Wallis M., Autoportret, Warszawa 1964.