Mapa Europy przedstawia system tetrarchii w Cesarstwie Rzymskim. Jego granice w 293 roku przebiegają wzdłuż północnej Afryki, na Bliskim Wchodzie, wschodnią Turcją, północną Grecją i Włochami, dalej wschodnią Francją i środkową Brytanią. Granica podziału Cesarstwa Rzymskiego na wschodniorzymskie i zachodniorzymskie przebiegała w 395 roku między dzisiejszymi Włochami a Grecją oraz w Afryce na zachód od miasta Cyrene. Obszary we władaniu Dioklecjana to: Egipt, Bliski Wschód oraz dzisiejsza Turcja. Obszary we władaniu Galeriusza to cała Grecja oraz tereny na zachód od niej. Obszary we władaniu Maksymiana to: Hiszpania, północna Afryka, Włochy, oraz wyspy Sardynia, Korsyka i Baleary. Obszary we władaniu Konstancjusza to: obecna Francja oraz południowa Brytania. Na mapie zaznaczone są również diecezje ustanowione przez Dioklecjana: Hiszpania, Viennensis, Galia, Brytania, Italia, Panonia, Mezja, Tracja, Pont, Azja, Wschód, Egipt, Afryka. Główne rezydencje tetrarchów to: Trewir, Mediolan, Rzym, Tessalonika oraz Nikomedia. Rzymskie umocnienia graniczne to obszary: Bliskiego Wschodu, fragment północnej Afryki, północna Gracja oraz okolice Trewiru. Na mapie zaznaczone są również plemiona i ludy: Szkoci i Piktowie w Wielkiej Brytanii, Brytowie – północno zachodnia Francja, Frankowie – północno wschodnia Francja, Sasi, Anglowie, Alemanowie, Burgundczycy, Markomanowie, Jutungowie – Niemcy, Bałtowie – Litwa, Łotwa, Gepidowie, Wizygoci – na północ od Grecji, Sarmaci, Ostrogoci – dalej na północny wschód, Alanowie – między Morzem Czarnym a Morzem Kaspijskim, Arabowie – na wschód od Egiptu, Libijczycy – na południowy zachód od Egiptu oraz Berberowie – północny zachód Afryki.