Zdjęcie pługa wykonującego orkę.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Pług – narzędzie służące do wykonywania prac związanych z użyźnieniem uprawianej roli. Może składać się z jednego lub kilku korpusów płużnych, wyposażonych w lemiesze odcinające pasy roli, tzw. skiby, od niezaoranej gleby oraz odkładnicę, która odwraca odciętą wcześniej skibę i wrzuca ją w szczelinę wykonaną przez poprzedni korpus płużny. Głębokość orki wynosi od około 5 cm (podorywka) do około 30 cm (orka przedzimowa).
Zdjęcie kultywatora przypiętego do ciągnika. Maszyna wyposażona jest w dwa rzędy podłużnych zębów zamontowanych na stalowej ramie.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Kultywator - narzędzie uprawowe służące do spulchniania roli. Jego główny trzon stanowi rama z przytwierdzonymi do niej zębami, koła podporowe regulujące głębokość roboczą oraz zaczep. Kultywator spulchnia glebę na głębokości około 5–40 cm, bez jej odwracania. Przyrząd wykorzystywany jest również do niszczenia chwastów.
Zdjęcie ukazuje ciągnik, do którego zapięto brony. Narzędzie to składa się z dwóch ram wyposażonych w ostre kolce spulchniające glebę.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Brony – narzędzie służące do wykonywania płytkiego spulchniania gleby, wyrównywania jej powierzchni, rozbicia brył ziemi i skorupy oraz ograniczenie parowania wody.
Zdjęcie sadzarki. Maszyna wyposażona jest w dwa koła podporowe, które ustawione są pod kątem i pełnią również funkcję kół zaciskających posadzoną sadzonkę. Na początku ramy wahliwej, tyłem do kierunku jazdy, usadowione są dwa siodełka obsługi. Po bokach znajdują się dwie tace, na których umieszczane są skrzynki z sadzonkami.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Sadzarka – maszyna do mechanicznego sadzenia zrzezów. Wyposażona m.in. w narzędzia do wykonywania bruzd oraz elementy zasypujące korzeń wsadzanej rośliny. Zadaniem urządzenia jest równomierne rozmieszczenie wysadzanej rośliny w glebie, zarówno pod względem wzajemnej odległości od siebie jak i pod względem głębokości wymaganej dla danej uprawy.
Zdjęcie plantacji wikliny. Rośliny rosną bardzo gęsto i mają postać wiotkich gałązek z listkami w górnej części.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Plantacja wikliny oraz obróbka pędów - stanowią niezbędne elementy w przemyśle wikliniarskim. Gatunkiem najczęściej uprawianym w Polsce do celów plecionkarskich jest obecnie wierzba „amerykanka” salix x americana. Po zakończeniu przez wierzbę okresu wegetacji, rozpoczyna się ścinanie rośliny. Ściętą ręcznie lub kosiarką wierzbę wiąże się w wiązki i ustawia na polu w pozycji stojącej.
Zdjęcie przedstawia pręty wikliny związane w pęczki ustawione pionowo obok siebie.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Magazynowanie – wiklinę nieokorowaną, świeżą można magazynować oraz czasowo przechowywać na powietrzu. Wiklina okorowana powinna być zabezpieczona w pomieszczeniu, w którym nie występuje zbyt duża wilgotność. Wilgotność wikliny jest ważnym parametrem, wpływającym na jej cechy użytkowe. W magazynie nie mogą przebywać szkodniki np. myszy czy szczury.
Zdjęcie przedstawia postać w rękawicach ochronnych, która usuwa chwasty, wyrywając je z korzeniami.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Niszczenie chwastów trwałych - chwasty trwałe stanowią duże zagrożenie dla upraw ze względu na silne czerpanie składników pokarmowych oraz wody. Ograniczają również dostęp roślin do światła. Chwasty można niszczyć mechanicznie, chemicznie lub przez połączenie obu metod.
Zdjęcie ukazuje zbliżenie liścia rośliny zaatakowanej przez mszyce. Są to niewielkie owady o żółtym zabarwieniu.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Mszyce należą do jednych z najczęstszych szkodników, pojawiających się na młodych pędach wierzby. Naturalne metody ochrony zazwyczaj nie sa wystarczające w większych upawach. Pluskwiaki, które żywią się sokiem roślinnym zwalcza się najczęściej środkami owadobójczymi.
Zdjęcie urządzenia do przycinania zrzezów. Urządzenie składa się z metalowego blatu oraz umieszczonej nad nim konstrukcji z ramieniem zakończonym tarczą tnącą zasilaną silnikiem. Ramię to posiada uchwyt, który umożliwia opuszczanie tarczy podczas cięcia. Obok urządzenia znajduje się stos równo przyciętych zrzezów.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Cięcie zrzezów wykonuje się na przełomie lutego i marca. Wiklina na zrzezy powinna być przesortowana pod względem długości i jakości, należy uważać, aby powierzchnia cięcia była jak najmniejsza, ponieważ ułatwia zabliźnienie się rany i zmniejsza niebezpieczeństwo zakażenia chorobą. Najkorzystniejsze rozmiary zrzezów to: długość 25 cm, grubość 7‑12 mm w połowie swojej długości.
Zdjęcie przedstawia pęczki równo przyciętej wikliny.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Rozmnażanie wikliny - odbywa się za pomocą zrzezów (sadzonek zdrewniałych). Części pociętego uprzednio pędu zostają wsadzone do gleby i ukorzeniają się, tworząc nową roślinę. Wiklinę do produkcji
zrzezów pozyskujemy
z plantacji czystych odmianowo, wolnych od chorób. Długość zrzezu wynosi najczęściej około 25 cm, a jego średnica od 5 do 12 mm.
Zdjęcie ukazuje bruzdownik. Jest to maszyna zamontowana na trzypunktowym układzie zawieszenia ciągnika. Składa się z obudowy, w której zabudowane są tarcze wykonujące bruzdy w glebie.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Bruzdownik - urządzenie ułatwiające sadzenie wikliny. Tworzy w glebie bruzdy, w których umieszcza się następnie zrzezy.
Grafika sadzulca. Narzędzie składa się z zaostrzonego pręta, na którym zamocowany jest poziomy element ułatwiający wbijanie go w glebę.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Sadzulec - proste narzędzie ułatwiające ręczne sadzenie wikliny. Składa się z zaostrzonego pręta, na którym zamocowany jest poziomy element ułatwiający wbijanie narzędzia w glebę, celem zrobienia w niej otworu na umieszczenie sadzonki (zrzezu).
Zdjęcie przedstawia szczypce do ręcznego korowania wikliny. Na narzędzia te osadzone są na poziomo opartej kłodzie. Mają postać metalowych prętów wygiętych na kształt pierścienia oraz litery V. Na zdjęciu widoczne są również pędy z korą oraz poddane obróbce.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Korowanie ręczne - zabieg polegający na przeciąganiu pręta przez kleszcze. Do ręcznego korowania wikliny służą proste narzędzia zwane szczypcami, kleszczami, klamrami. Rozróżniamy szczypce ręczne i słupkowe o różnej konstrukcji i wymiarach osadzone na specjalnych rusztowaniach. Ręczne korowanie ogranicza się do przeciągania prętów krótkich, prętów o długości ponad 220 cm oraz kijów.
Zdjęcie sekatora. Narzędzie składa się z dwóch ramion połączonych w jednym końcu ostrzami o półokrągłym kształcie.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Sekator duży - narzędzie służące do cięcia i przycinania grubszych gałęzi wikliny oraz do przycinania gałęzi, które rosną niekontrolowanie lub przeszkadzają w uprawie wikliny
R1ETCI0XYLna4
Zdjęcie sekatora. Narzędzie składa się z dwóch ramion połączonych w jednym końcu ostrzami o półokrągłym kształcie. Ramiona sekatora małego są krótsze niż zaprezentowanego wyżej sekatora.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Sekator mały - narzędzie służące do cięcia i przycinania wikliny, usuwa się za ich pomocą zbędne końcówki prętów wiklinowych. mogą być pomocne podczas wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych na plantacji.
Zdjęcie opryskiwacza zapiętego do ciągnika. Urządzenie składa się z dużego zbiornika oraz systemu przewodów rurowych do rozpylania cieczy.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Opryskiwacz - urządzenie przeznaczone do rozpylania cieczy. Stosowane do spryskiwania mieszanin wodnych z pestycydami lub preparatami biologicznymi do ochrony upraw.
Zdjęcie glebogryzarki. Urządzenie składa się z systemu kolców osadzonych na metalowych wałach obrotowych.
Nagranie tożsame z treścią opisu.
Glebogryzarka - maszyna, służąca do mechanicznego spulchniania i uprawiania gleby. Wyposażona jest w łukowatego lub hakowatego kształtu noże umieszczone na obrotowym wale, które obracając się spulchniają glebę.