E-materiały do kształcenia zawodowego
Renowacja wyrobów tapicerowanych
DRM.05. Wykonywanie wyrobów tapicerowanych - Tapicer 753402
bg‑green
Meble tapicerowane przed i po renowacji
GALERIA ZDJĘĆ
Spis treści
1/5 Narzędzia i materiały1/5 Narzędzia i materiały
2/5 Meble tapicerowane przed i po renowacji2/5 Meble tapicerowane przed i po renowacji
3/5 Renowacja taboretu tapicerowanego3/5 Renowacja taboretu tapicerowanego
4/5 Wyposażenie zakładu tapicerskiego4/5 Wyposażenie zakładu tapicerskiego
5/5 Woskowanie/Klejenie/Lakierowanie5/5 Woskowanie/Klejenie/Lakierowanie
Powiązane ćwiczeniaPowiązane ćwiczenia
1/5 Narzędzia i materiały
1. Narzędzia i materiały.
2. Meble tapicerowane przed i po renowacji.
3. Renowacja stołka.
4. Stanowisko do szycia.
5. Woskowanie ukośnik Klejenie ukośnik Lakierowanie.
Do każdej części można przejść za pomocą spisu treści umieszczonego na początku materiału.
1. Narzędzia i materiały
Nagrania tożsame z treścią opisów w ramkach. Pierwsza część galerii przedstawia pięć zdjęć narzędzi oraz materiałów wykorzystywanych do renowacji mebli tapicerowanych. Każde zdjęcie posiada znacznik w postaci kółka z cyfrą. Po kliknięciu wyświetla się ramka z opisem oraz pasek odtwarzania audio.
1. Szlifierka mimośrodowa do drewna
Tekst
Szlifierka mimośrodowa do drewna posiada okrągłe, elastyczne talerze, ułatwiające obróbkę wklęsłych i wypukłych powierzchni drewnianych. Pełni również funkcję polerki, wspomaga w wygładzaniu odnawianej powierzchni oraz nadawaniu jej właściwego połysku. Dzięki możliwości zamontowania tarczy polerskiej nadaje się do szlifowania drewna, powierzchni metalowych czy do polerowania. Parametrami, które warto poznać przed wyborem szlifierki mimośrodowej są m.in.: mimośrodowość (parametr oznaczający odchylenie ruchu stopy od punktu obrotu), liczba oscylacji (im wyższa, tym lepiej i dokładniej pracuje szlifierka) oraz średnica tarczy. Duże tarcze są funkcjonalne w warsztatach, w drobnych pracach wystarcza urządzenie wyposażone w tarczę o średnicy 115 mm. Warto zwrócić uwagę na moc znamionową, która wraz ze wzrostem zwiększa wydajność pracy, również z gatunkami drewna twardego. Do lekkich prac wystarczy sprzęt o mocy 180-600W. W przypadku krótkotrwałego szlifowania, ale pod dużym obciążeniem zaleca się wybrać szlifierkę o mocy powyżej 1000W. Najpopularniejsze są urządzenia z przewodem elektrycznymi, które są polecane przy długotrwałej eksploatacji. Szlifierki akumulatorowe nie wymagają podłączenia do gniazdka, ale są nieco cięższe, a ich praca uzależniona jest od pojemności akumulatora. Przydatnymi cechami szlifierek do drewna są udogodnienia poprawiające obsługę jak np. uchwyt antypoślizgowy, łatwy do opróżnienia worek na pył czy regulowana prędkość.
2. Szlifierka oscylacyjna do drewna
Tekst
Szlifierka oscylacyjna do drewna – charakteryzuje się prostokątną stopą i świetnie sprawdza się w pracach renowacyjnych na powierzchniach płaskich oraz w narożnikach. Podobnie jak szlifierka mimośrodowa, stanowi podstawowy element wyposażenia warsztatu tapicera. Szlifierka oscylacyjna pozwala na obróbkę narożników, dzięki prostokątnej stopie, działającej na zasadzie wahadłowego ruchu sztywnej stopy szlifierskiej. Ważnymi parametrami w jej przypadku jest liczba oscylacji, czyli wartości działań wykonywanych na minutę oraz sposób mocowania papieru. Szlifierki oscylacyjne charakteryzują się różnym rodzajem zasilania. Zasilane energią elektryczną z sieci posiadają większą moc. Egzemplarze akumulatorowe zapewniają z kolei większą mobilność.
3. Materiały szlifujące
Tekst
Papier ścierny w formie samoprzylepnych krążków lub prostokątnych arkuszy (w zależności od kształtu stopy szlifierki). Materiały te posiadają różne stopnie gradacji – od 24 do co najmniej 100-120. Specjalna warstwa z rzepem ułatwia szybką zmianę krążka papieru, w przypadku jego starcia, lub zakończenia danej pracy. Papiery ścierne, ze względu na rodzaj użytego do ich produkcji ziarna dzieli się na drobnoziarniste oraz gruboziarniste.
4. Materiały szlifujące
Tekst
Rolki lub arkusze papierów ściernych, o różnych stopniach gradacji, służące do ręcznego lub maszynowego oczyszczania podłoża. Gradacja nazywana granulacją lub ziarnistością jest kluczowym parametrem papieru ściernego. Przed numerem gradacji znajduje się litera P. Papiery ścierne w zakresie gradacji P12 – P100 posiadają duże lub bardzo duże ziarna. Najlepiej sprawdzają się w pracach, gdzie należy usunąć znaczną część powierzchni, lub wykończyć ją na określony kształt. Papiery te stosuje się często razem ze szlifierkami. Papiery ścierne w zakresie gradacji P100 – P180 służą głównie do oczyszczania powierzchni z zabrudzeń, np. starych lakierów. Ten zakres granulacji stosowany jest przede wszystkim w końcowej obróbce powierzchni, np. bezpośrednio przed malowaniem. Papiery ścierne w zakresie gradacji P200 – P800 zwykle wykorzystywane są do realizacji prac finalnych. Pozwalają na przygotowanie podłoża do matowienia czy przeprowadzania poprawek lakierniczych. Papiery ścierne w zakresie gradacji P1000 – P2500 służą głównie do ostatniego retuszu powierzchni błyszczących. Mogą być stosowane także stosowane w celu zwiększenia połysku. Pokazane na zdjęciu taśmy papierów ściernych służą do maszynowego szlifowania dużych, płaskich powierzchni na szlifierkach szerokotaśmowych.
5. Wkrętarko-wiertarka
Tekst
Wkrętarko-wiertarka – urządzenie ułatwiające wykonywanie w surowcu potrzebnych nawiertów lub wprowadzenie w materiał wkrętów łączących poszczególne elementy, jak również do wkręcania i wykręcania śrub. Wiertarko-wkrętarka może posiadać zasilanie sieciowe lub akumulatorowe. Modele akumulatorowe sprawdzają się pracach mniejszych. Są lekkie, poręczne, łatwe w obsłudze. W przypadku długotrwałych prac akumulator może się jednak rozładować. Wiertarko-wkrętarki sieciowe mogą pracować przez długi czas i najczęściej radzą sobie z wierceniem w twardszych podłożach. Ich moc przekłada się jednak na większy ciężar i nieco gorszą poręczność. Problemem może być krótki kabel i konieczność używania przedłużaczy, gdy trzeba pracować z dala od źródła zasilania. Ważnym parametrem jest moment obrotowy, określający przenoszenie mocy z silnika do uchwytu, w którym znajduje się wiertło. Dostępne są narzędzia jednobiegowe i dwubiegowe. Biegi pozwalają dopasować ustawienia urządzenia do rodzaju pracy. Zmiana prędkości pozwala dopasować ustawienia do materiału, w którym wykonywana jest praca. Prędkość wiercenia przekłada się na ogólną wydajność urządzenia.
Narzędzia i materiały
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Nagrania tożsame z treścią opisów w ramkach. Druga część galerii składa się z ośmiu zdjęć, na który przedstawiono cztery rodzaje mebli przed naprawą i po jej wykonaniu. Każde zdjęcie posiada znacznik w postaci kółka z cyfrą. Po kliknięciu wyświetla się ramka z opisem oraz pasek odtwarzania audio.
1. Fotel Chierowski model 366 przed rozpoczęciem prac tapicerskich
Zdjęcie przedstawia stary fotel na drewnianych nogach z drewnianymi podłokietnikami. Obicie fotela w kolorze bordowym jest mocno zniszczone i poplamione. Podłokietniki są wytarte i mają ciemne plamy.
Tekst
Mebel wymaga całościowej wymiany zużytych materiałów tapicerskich. Konieczne będzie również odnowienie elementów drewnianych.
2. Fotel Chierowski model 366 po renowacji
Zdjęcie ukazuje ten sam fotel po naprawie. Drewniane nogi zostały oczyszczone, przeszlifowane i pomalowane. Po renowacji mają naturalny kolor jasnego drewna. Obicie zostało całkowicie wymienione. Nowa tkanina obicia jest jasna z niebieskim delikatnym wzorem oraz granatowymi wykończeniami.
Tekst
Prace obejmowały całościową wymianę zużytych materiałów tapicerskich oraz renowację elementów drewnianych.
3. Fotel w trakcie renowacji
Zdjęcie przedstawia fotel na czterech drewnianych białych nogach z tapicerowanymi podłokietnikami. Mebel jest poddawany renowacji. Zamocowano na nim warstwę wyściełającą w postaci owaty.
Tekst
Fotel wymagał całkowitej wymiany elementów tapicerskich ze względu na rozlanie brzydko pachnącej cieczy. Konieczne było zdjęcie materiału obiciowego oraz części materiałów wewnętrznych. Trasowanie oraz wycinanie warstw pokryciowych odbywa się za pomocą krajarek pionowych i tarczowych. Na zdjęciu widać zwymiarowaną, nałożoną i zamocowaną owatę.
4. Fotel po renowacji
Na zdjęciu pokazano ten sam fotel po naprawie. Warstwę wyścielającą pokryto szarą tkaniną. Na oparciu zrobiono ozdobne przeszycia.
Tekst
Fotel z nałożonym i trwale zamocowanym nowym materiałem obiciowym.
5. Stół okrągły – przed renowacją
Zdjęcie przedstawia drewniany stół z okrągłym blatem. Blat jest wyraźnie uszkodzony, ma zdarty fornir oraz dziurę. Nogi stołu również posiadają nieestetyczne przetarcia.
Tekst
Blat stołu nadaje się do naprawy poprzez wymianę forniru, co prowadzi do nadania mu nowej szaty. Najpierw trzeba pozbyć się starego forniru. Po zdjęciu forniru, zaszpachlowaniu ubytków i wyszlifowaniu nierówności można przystąpić do klejenia nowej warstwy forniru.
6. Stół okrągły – po renowacji
Na zdjęciu pokazano ten sam stół z okrągłym blatem po naprawie. Blat mebla jest gładki z wyraźnym wzorem usłojenia, pomalowany na ciemny kolor.
Tekst
Nowy, nałożony za pomocą kleju fornir na płaskiej powierzchni stołu. Naprawie uległy również nogi stołu, które były w dolnej części poobdzierane z forniru. Na całości mebla naniesiono nowy lakier.
7. Krzesło przed renowacją
Zdjęcie przedstawia drewniane krzesło poddawane renowacji. Zdjęto siedzisko, które jest przetarte i zniszczone.
Tekst
Mebel wymagał wymiany obicia tapicerskiego w siedzisku, które zostało odkręcone za pomocą wkrętaka. Po usunięciu zszywek udało się uzyskać surowe siedzisko, które należało odnowić - wyposażyć w nową piankę poliuretanową i tkaninę.
8. Krzesło po renowacji
Zdjęcie przedstawia dwa naprawione krzesła. Meble posiadają nowe siedziska w jasnym kolorze z welurowej tkaniny. Stelaż i oparcie są drewniane w ciemnym naturalnym kolorze.
Tekst
Materiał do tapicerowania został dokładnie odmierzony. Na siedzisku ułożono wycięty fragment gąbki. Tkanina obiciowa po naciągnięciu została zamocowana za pomocą zszywek. Tapicerkę zamocowano w pierwszej kolejności ze wszystkich czterech stron, na końcu - na rogach krzeseł. Dzięki temu łatwiej dopasowano materiał i uzyskano estetyczny efekt.
Meble tapicerowane przed i po renowacji
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Nagrania tożsame z treścią opisów w ramkach. Trzecia część galerii składa się z trzech zdjęć, na których przedstawiono kolejne etapy renowacji tego mebla. Każde zdjęcie posiada znacznik w postaci kółka z cyfrą. Po kliknięciu wyświetla się ramka z opisem oraz pasek odtwarzania audio.
1. Projektowanie układu tapicerskiego
Na zdjęciu pokazano niski taboret na drewnianych nogach. Siedzisko wyścielano gąbką i zamocowano część obicia za pomocą długich szpilek.
Tekst
Nałożenie pianki oraz wstępne zamocowanie materiałów tapicerskich obiciowych szpilkami.
2. Nałożenie pokrowca
Zdjęcie przedstawia taboret w trakcie naprawy. Na stołek nałożono uszyty pokrowiec, który jeszcze nie został wykończony. Obicie jest w szarym kolorze z wstawkami z innej tkaniny tworzącymi geometryczne kształty.
Tekst
Przyszycie materiału obiciowego oraz połączenie z elementami drewnianymi stołka.
3. Renowacja stołka
Zdjęcie ukazuje mebel po renowacji. Górny brzeg siedziska obszyto czerwoną tasiemką, natomiast dolny grubym, ciemnym ozdobnym sznurem.
Tekst
Przyszycie materiałów dekoracyjnych, tasiemek oraz trwałe zamocowanie materiału obiciowego.
Renowacja taboretu tapicerowanego
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Czwarta część galerii prezentuje zdjęcie stanowiska do szycia w pracowni tapicerskiej oraz jej wyposażenie. Pomieszczenie jest częściowo przedzielone ścianką, przy której znajduje się stanowisko z maszyną do szycia oraz regał ze szpulami nici i próbnikami tkanin. W drugiej części pracowni mieszczą się maszyny tapicerskie. W pomieszczeniu znajdują się dwa okna. Zdjęcie opatrzono znacznikami przyporządkowanymi do danych elementów wyposażenia. Po kliknięciu znacznika wyświetla się ramka z opisem oraz pasek odtwarzania. Nagrania audio są tożsame z tekstami w ramkach.
1. Zdjęcie przedstawia stanowisko do szycia, które składa się głównie z maszyny do szycia, oświetlenia oraz fotela. Obok stolika z maszyną znajduje się regał ze szpulami nici oraz wzorniki tkanin. Na podłodze przy stoliku stoi kosz na śmieci zmieszane. Tekst Tapicer powinien mieć w zasięgu swoich rąk wszystkie niezbędne materiały, części i akcesoria służące do płynnego działania. Mimo pożądanego ustawienia stanowiska szyciowego w pobliżu naturalnego źródła światła, każda maszyna powinna mieć osobne źródło światła sztucznego, które nie drażni wzroku szyjącego, a wspomaga prawidłowe prowadzenie ściegu. Stanowisko do szycia powinno być wyposażone w wygodny dla tapicera fotel lub krzesło, gdyż prace związane z szyciem nierzadko są czasochłonne. W pobliżu stanowiska do szycia znajdują się najczęściej: wzorniki materiałów wierzchnich obiciowych oraz stół krojczy.
2. Prasa tapicerska. Na zdjęciu pokazano prasę tapicerską. Urządzenie składa się ze stabilnego, metalowego stelaża, okrągłej poduszki umieszczonej w połowie wysokości sprzętu oraz elementu dociskowego znajdującego się nad poduszką. Tekst Urządzenie służące do dokładnego ściśnięcia tapicerowanego siedziska. Ułatwia np. naciągnięcie materiału podczas nakładania zszywek oraz tapicerowanie siedzisk z wszytym sznurkiem. Prasa składa się zwykle z obrotowego stołu, co ułatwia swobodny dostęp do pracy tapicerskiej.
3. Wzorniki, próbniki tkanin. W pobliżu stanowiska do szycia pod oknem zawieszono wzorniki i próbniki tkanin składające się z wielu skrawków w różnych kolorach i fakturach. Tekst Narzędzia ułatwiające wybór materiału zgodnie z przeznaczeniem projektu. Zwierają informacje związane z właściwościami danej tkaniny jak faktura, grubość, kolor. Określają również takie parametry jak np.: gramatura, wytrzymałość na rozciąganie, odporność na tarcie na sucho i mokro, skłonność do mechacenia. Każdy gatunek tkanin posiada odrębne wzorniki. Do podstawowych tkanin stosowanych w zakładzie tapicerskim należą: Tkaniny szenilowe ze strukturą podobną do weluru lub pluszu. Mikrofazy - syntetyczne tkaniny z delikatnym połyskiem, charakteryzujące się miękkością i sprężystością. Welury - tkaniny z miekkim włoskiem. Alcantara - miękka i gładka tkanina obiciowa przypominająca zamsz. Jej zaletą jest łatwość utrzymania w czystości. Flock - tkanina przypominająca aksamit. Skaje zwane ekoskórą. Żakardy – stylowe, uniwersalne tkaniny posiadające często bogaty i złożony wzór. Wyrabiane z lnu, bawełny, włókien sztucznych i syntetycznych. Plusze - miękkie tkaniny z okrywą runową. Błyszczą się, odbijając padające na nie światło. Welwet - tkanina z dłuższą pokrywą włosową i zauważalnym kierunkiem układania się włosa. Wigofil zwany fizeliną jest włókniną wykorzystywaną jako materiał wykończeniowy lub jako pokrowiec na wypełnienia wkładów poduszek. Skóra naturalna - jeden z bardziej wytrzymałych materiałów tapicerskich. Właściwości skóry nadają meblom elegancji i doskonałych walorów użytkowych. Ekoskóra - odporny na warunki atmosferyczne materiał, przypominający skórę naturalną. Często używany w miejscach użyteczności publicznej np. poczekalniach, gabinetach lekarskich itp.
4. Zasobnik nici. Tuż obok stolika z maszyną do szycia znajduje się wąski regał, na którym ustawiono szpule nici różnej wielkości i w różnych kolorach. Tekst Odpowiednio dobrane nici są odpowiedzialne za jakość finalną oraz wytrzymałość gotowego produktu. Nici używane w tapicerstwie powinny posiadać wysoką odporność na temperaturę i tarcie przy szyciu, odpowiednią rozciągalność, długość i odporność na palenie. Nici nie mogą zrywać się podczas szycia czy powodować wybrzuszeń tkaniny. Ze względu na użyty do produkcji surowiec, nici dzieli się na: naturalne - przędzone z surowców naturalnych (np. z bawełny) oraz syntetyczne - z włókien syntetycznych o podwyższonej wytrzymałości, odporności na tarcie, zawilgocenia, pleśnienie, rozwój bakterii. Idealne nici powinny mieć gładką powierzchnię, umożliwiającą sprawne szycie, zwiększającą wytrzymałość na zrywanie i niepowodującą blokowania oczka igły. Nici powinny odznaczać się odpowiednią sprężystością szczególnie przy elementach „pracujących”, siedziskach czy intensywnie używanych poduchach. Sprężystość nici wpływa na wytrzymałość szwów, podobnie jak kurczliwość nici, regulująca sztywność szwów. Ważna jest również odporność na działanie środków chemicznych, w tym płynów i proszków do czyszczenia. Nici nie mogą odbarwiać tkaniny oraz poddawać się działaniu czyszczenia chemicznego czy wybielania.
Wyposażenie zakładu tapicerskiego
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Nagrania tożsame z treścią opisów w ramkach. Ostatnia część galerii składa się z trzech zdjęć obrazujących te czynności. Każde zdjęcie posiada znacznik w postaci kółka z cyfrą. Po kliknięciu wyświetla się ramka z opisem oraz pasek odtwarzania audio.
1. Woskowanie
Na zdjęciu przedstawiono okrągły blat stołu, który jest woskowany przy użyciu gąbki. Część pokryta woskiem posiada ciemniejszą barwę oraz wyraźnie zarysowane usłojenie.
Tekst
Polega na pokryciu powierzchni drewnianych mebli antystatycznym preparatem pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, zwanego woskiem. Preparat stworzony jest na bazie wosku pszczelego, terpentyny oraz barwników. Intensywnie wsiąka w powierzchnie drewniane, nie zostawiając powłoki ochronnej. Uwypukla wizerunek drewna nadając mu połysk i delikatny koloryt. Nakładanie wosku polega na wcieraniu jego niewielkich ilości w surowiec okrężnymi ruchami. Preparaty wyróżniają się różnymi odcieniami i wersjami: roślinną, zwierzęcą i mineralną. Do woskowania mebli najlepiej wybrać wosk twardy w postaci pasty. Przed przystąpieniem do pracy konieczne jest oczyszczenie powierzchni mebli z kurzu lub ewentualne usunięcie z nich powłoki lakieru czy farby. Na końcu woskowane meble polerujemy, co pozwoli na nadanie im połysku i zebranie nadmiaru wosku, który nie został wchłonięty.
2. Klejenie
Zdjęcie przedstawia drewniany stołek, siedzisko i stelaż są oddzielone. Pracownik wprowadza klej do otworów w siedzisku. Stelaż posiada kołki, które pasują do otworów siedziska.
Tekst
W elementach drewnianych, które będą podlegały renowacji, często zachodzi konieczność rozdzielenia tych połączonych np. za pomocą gniazd i czopów elementów. Po dokonaniu procesów czyszczenia, takich jak np. szlifowanie czy wygładzanie, rozdzielone elementy należy ponownie trwale połączyć. Klejenie polega na nałożeniu na elementy łączące kleju oraz ich dokładne dociśnięcie, trwające tyle, ile wymaga dany producent klejów. Klej tapicerski używany jest do łączenia pianki poliestrowej, tkanin satynowych, filcu, juty, gumy tapicerskiej, dywanów i innych materiałów tapicerskich. Należy stosować się ściśle do opisów producenta zamieszczonych na opakowaniach.
3. Lakierowanie
Na zdjęciu pokazano rozprowadzanie lakieru na drewnianej powierzchni przy użyciu pędzla.
Tekst
Zapewnia odporność na zarysowania, uderzenia, plamy i działanie wody. Umożliwia zabezpieczenie powierzchni drewnianych. Wytrzymała lakierowana powłoka chroni przedmioty przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz codzienną eksploatacją oraz nadaje im elegancki charakter.
Woskowanie/Klejenie/Lakierowanie
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.