Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
R18CL77HbrlO41

Metafizyczne malarstwo Giorgia de Chirica

Źródło: online skills.

Ważne daty

1888‑1978 – lata życia Giorgia de Chirica

1911‑1915 – pobyt w Paryżu

1933 – projekt scenografii do opery Belliniego Purytanie

1935‑1938 – pobyt w Nowym Jorku

m320279f174293d70_0000000000019
1

Scenariusz dla nauczyciela

RICLwilZhwAla

Pobierz załącznik

Scenariusz lekcji do pobrania.
Plik PDF o rozmiarze 82.99 KB w języku polskim
m320279f174293d70_0000000000022

I. Rozwijanie zdolności rozumienia przemian w dziejach sztuki w kontekście ich uwarunkowań kulturowych, środowiskowych, epok, kierunków, stylów i tendencji w sztuce. Uczeń:

3. rozumie konteksty kulturowe i uwarunkowania przemian w dziejach sztuki (w tym historyczne, religijne, filozoficzne);

9. analizuje teksty pisarzy, filozofów, krytyków sztuki i artystów, interpretuje je i wskazuje wpływ tych wypowiedzi na charakter stylów, epok i tendencji w sztuce oraz na kształt dzieła;

II. Zapoznawanie z najwybitniejszymi dziełami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

11. rozpoznaje gatunek artystyczny, który dzieło reprezentuje;

12. wskazuje w dziele sztuki symbol i alegorię, potrafi wytłumaczyć ich znaczenie;

14. wskazuje środki stylistyczne i środki ekspresji, które identyfikują analizowane dzieło z odpowiednim stylem, środowiskiem artystycznym lub autorem;

18. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat dzieł sztuki.

III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

1. wymienia najistotniejszych twórców dla danego stylu lub kierunku w sztuce;

2. zna najwybitniejsze dzieła z dorobku artystycznego wybitnych przedstawicieli poszczególnych epok, kierunków i tendencji w sztuce od starożytności po czasy współczesne, z uwzględnieniem artystów schyłku XX i początku XXI wieku;

4. łączy wybrane dzieła z ich autorami na podstawie charakterystycznych środków formalnych;

5. na podstawie przedłożonych do analizy przykładów dzieł formułuje ogólne cechy twórczości następujących twórców: Fidiasz, Poliklet, Praksyteles, Giotto, Jan van Eyck, Hieronim Bosch, Masaccio, Sandro Botticelli, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Andrea Mantegna, Piero della Francesca, Rafael Santi, Giorgione, Tycjan, Jacopo Tintoretto, Pieter Bruegel Starszy, Albrecht Dürer, Hans Holbein Młodszy, Donatello, Filippo Brunelleschi, Andrea Palladio, El Greco, Caravaggio, Gianlorenzo Bernini, Francesco Borromini, Diego Velázquez, Bartolomé Esteban Murillo, Georges de la Tour, Nicolas Poussin, Claude Lorrain, Peter Rubens, Anton van Dyck, Frans Hals, Rembrandt van Rijn, Jan Vermeer van Delft, Antoine Watteau, Jacques Louis David, Jean Auguste Dominique Ingres, Antonio Canova, Berthel Thorvaldsen, Francisco Goya, Eugène Delacroix, Caspar David Friedrich, William Turner, John Constable, Gustave Courbet, Jean François Millet, Eduard Manet, Claude Monet, Edgar Degas, August Renoir, Georges Seurat, Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Paul Cézanne, Henri de Toulouse‑Lautrec, August Rodin, Gustaw Klimt, Alfons Mucha, Antonio Gaudí, Edward Munch, Henri Matisse, Pablo Picasso, Umberto Boccioni, Wasyl Kandinsky, Piet Mondrian, Kazimierz Malewicz, Marcel Duchamp, Giorgio de Chirico, Salvador Dalí, René Magritte, Marc Chagall, Amadeo Modigliani, Jackson Pollock, Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Francis Bacon, Yves Klein, Niki de Saint Phalle, Christo, Duane Hanson, Victor Vasarelly, Alberto Giacometti, Constantin Brançusi, Henry Moore, Le Corbusier, Frank Lloyd Wright, oraz artystów polskich i działających w Polsce (m.in. takich jak: Wit Stwosz, Bartłomiej Berrecci, Tylman z Gameren, Dominik Merlini, Bernardo Belotto, Marceli Bacciarelli, Piotr Aigner, Piotr Michałowski, Artur Grottger, Henryk Rodakowski, Jan Matejko, Józef Chełmoński, Maksymilian i Aleksander Gierymscy, Józef Brandt, Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Jan Stanisławski, Leon Wyczółkowski, Henryk Siemiradzki, Xawery Dunikowski, Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer, Jacek Malczewski, Witold Wojtkiewicz, Witkacy, Leon Chwistek i inni przedstawiciele grupy formistów, przedstawiciele grupy Rytm, kapistów i grupy „a.r.”, Tadeusz Makowski, Andrzej Wróblewski, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski, Alina Szapocznikow, Władysław Hasior, Roman Opałka, Magdalena Abakanowicz);

8. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat twórczości wybitnych artystów.

IV. Kształcenie w zakresie rozumienia i stosowania terminów i pojęć związanych z dziełami sztuki, ich strukturą i formą, tematyką oraz techniką wykonania. Uczeń:

2. zna terminologię związaną z opisem formy i treści dzieła malarskiego, rzeźbiarskiego i graficznego, w tym m.in. nazwy formuł ikonograficznych, słownictwo niezbędne do opisu kompozycji, kolorystyki, relacji przestrzennych i faktury dzieła;

6. właściwie stosuje terminy dotyczące opisu treści i formy dzieł sztuk plastycznych;

V. Zapoznanie ze zbiorami najważniejszych muzeów i kolekcji dzieł sztuki na świecie i w Polsce, a także z funkcją mecenatu artystycznego oraz jego wpływem na kształt dzieła sztuki. Uczeń:

3. łączy dzieło z muzeum lub miejscem (kościoły, pałace, galerie), w którym się ono znajduje.

m320279f174293d70_0000000000029
Nauczysz się

omawiać cechy twórczości Giorgia de Chirica;

wskazywać odniesienia do biografii artysty;

odczytywać dzieła malarza jako metafizyczne;

przyporządkowywać do dzieł miejsca ich przechowywania;

określać środki formalne zastosowane przez artystę.

m320279f174293d70_0000000000034

Giorgio de Chirico – twórca malarstwa metafizycznego

R1cDvDuAdUSgB1
Ilustracja interaktywna przedstawia zdjęcie Giorgio de Chirco, artysty uważanego za twórcą Surrealizmu. Fotografia z 1936 roku. Zdjęcie jest czarno-białe i przedstawia siedzącego Chirco. Artysta patrzy w lewą stronę. Mężczyzna jest w podeszłym wieku. Ubrany jest w szary garnitur, czarny krawat oraz białą koszulę. Mężczyzna przedstawia na tle ilustracji, na które są widoczne są konie. Po kliknięciu kursorem myszy na grafice zostanie wyświetlona informacja dodatkowa: Artysta włoskiego pochodzenia urodził się w Grecji 1 888 roku, a po przeprowadzce do Włoch wyjechał do Bawarii, aby w Monachijskiej Akademii Królewskiej kontynuować studia malarskie. W latach 1909 - 1911 powrócił do Włoch, mieszkał w Turynie, Mediolanie, Florencji. Od 1911 do 1915 roku przebywał w Paryżu, gdzie wystawiał się w Salonie Jesiennym i Salonie Niezależnych. Przyjaźnił się z Apollinaire"em oraz z surrealistami, którzy odwrócili się od niego, gdy gdy zwrócił się ku sztuce pozbawionej odkrywczych ambicji. Po wojnie przeniósł się do Rzymu, gdzie po raz pierwszy wystawiał z Carrą. W latach 30 zaprezentował swoje prace na Biennale weneckim w Mediolanie i Florencji. W 1933 roku zaprojektował scenografię do opery Belliniego Purytanie. W latach 1935-1938 przebywał w Nowym Jorku, gdzie miał liczne wystawy. Od 1947 roku aż do śmierci mieszkał w Rzymie. Zmarł w 1978 roku.
Giorgio de Chirico, fotografia z 1936 roku, cdn.dotcom.sothebys.psdops.com, CC BY 3.0

Giorgio de Chirico uważany jest za twórcę malarstwa metafizycznego i prekursora surrealizmu. Chirico tworzył pod wpływem wyobraźni. Biografowie i krytycy zgodni są co do tego, że występujące jako stałe motywy w obrazach Chirico arkady, perystyle, portyki, kolumnady, place i frontony z antycznymi posągami są przywołanymi z dzieciństwa wspomnieniami greckich i włoskich miast, będących symbolami kultury śródziemnomorskiej.

m320279f174293d70_0000000000057

Tajemnicza architektoniczna przestrzeń w obrazach de Chirica

W latach 1912‑1913 de Chirico namalował kilka obrazów przedstawiających place miejskie, opatrzone w tytule dopiskiem „włoski” (d’Italie). Prace te nie powstały jednak we Włoszech, a w okresie paryskim, uważanym za pierwszy w twórczości artysty. W tych obrazach dominuje architektura klasyczna, miejsca z placami i pustymi przestrzeniami. Wszystko to nadaje nastrój tajemnicy, melancholii, lęku i niepewności. Te elementy antyku i reminiscencje z okresu dzieciństwa i pobytu we Włoszech są wyrazem tęsknoty, powrotem do przeszłości, a jednocześnie realizacją współczesnych metafizycznych odczuć malarza. Pojawiające się w tle jego obrazów lokomotywy, zegary, instrumenty inżynieryjne, przybory miernicze stanowią reminiscencje dzieciństwa, związane są z profesją ojca (inżynierem kolejnictwa) lub symbolizują techniczną cywilizację.

R2mnSKymbefIW1
Źródło: online-skills.

Obraz Piazza d'Italia należy do serii melancholijnych pejzaży miejskich, które de Chirico namalował z samotnym posągiem na opuszczonym placu (włoskie piazza). Zarówno leżąca AriadnaAriadnaAriadna, jak i pociąg związane są z toposem podróży.

RO2L3Yg06cT7v1
Ilustracja interaktywna przedstawia dzieło Giorgio de Chrico pt. „Piazza d'Italia”. Praca dostępna z 1913 roku. Obecnie możemy oglądać w Galerii Sztuki Ontario w Toronto w Kanadzie. Na obrazie przedstawionym jest wysoki budynek w kształcie walca oparty o filary. Znajduje się w centralnym punkcie miasta. Przed budynkiem widoczne są dwie rozmawiające postacie oraz konstrukcja przypominająca pomnik. Na pierwszym planie widoczne są dwa białe urządzenia z dużymi łukami oraz szary prostopadłościan. Autorem pracy był artysta uważany za twórcę Surrealizmu. Na ilustracji znajdują się cztery aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: Punkt 1: Antyczna statua przedstawia śpiącą Ariadnę, która zgodnie z mitologią grecką została porzucona przez swojego kochanka na bezludnej wyspie Naxos. Punkt 2: Konfrontacja świata klasycznego z nowoczesnym parowcem w oddali oznacza dwuznaczność czasu i przestrzeni. Punkt 3: Schematyczne zarysy budowli z wskazują na tradycje wykształcone w antyku: obecność łuku półkolistego, arkadowe przejścia, budowla oparta na okrągłym planie i zwieńczona kopułą. Punkt 4: Długie cienie wprowadzają niepokój i tajemnicę.
Giorgio de Chirico, „Piazza d'Italia”, 1913 r., Art Gallery of Ontario, Toronto, Kanada, rewizor.ru, CC BY 3.0
R1HXEq81pT7yj1
Ilustracja interaktywna przedstawia dzieło Giorgio de Chrico pt. „Niepewność poety”. Praca dostępna z 1913 roku. Obecnie znajduje się w prywatnej kolekcji. Na pierwszym planie widoczna jest zdeformowana rzeźba kobiet oraz kiść żółtych bananów. Oba te elementy leżące na płaskiej zielonej powierzchni. Obok, po prawej stronie widoczny jest zielony budynek, który łączy się na dużych łukach. W tle widoczna jest pędząca lokomotywa, nad którą unosi się dym. Autorem pracy był artysta uważany za twórcą Surrealizmu. Na ilustracji znajdują się cztery aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: Punkt 1: Rzeźba to tors Afrodyty. Punkt 2: Przejeżdżający pociąg jest odwołaniem do nowoczesności. Punkt 3: Zniekształcona perspektywa i cienie podważają konwencje obrazowej przestrzeni i czasu. Punkt 4: Banany sprawiają wrażenie wychodzących z brzucha rzeźby. Mogą być nawiązaniem do postaci Apollinaire’a, z którym malarz przechadzał się często uliczkami Paryża, pełnego pozostałości po straganach z warzywami.
Giorgio de Chirico, „Niepewność poety”, 1913, Tate Modern, Londyn, Wielka Brytania pluiesourire.tumblr.com, CC BY 3.0
Polecenie 1

Dokonaj analizy poniższego obrazu. Zwróć szczególną uwagę na kompozycję i światłocień. Odpowiedz na pytanie, w jaki sposób środki formalne wpływają na przekaz.

RRTN8PRpND2UG1
Giorgio de Chirico, „Rekompensata wieszcza”, 1913, Philadelphia Museum of Art, Filadelfia, Stany Zjednoczone, flickr.com, CC BY 3.0
R7jmEO2btjow3

Często pojawiającym się elementem architektonicznym w pracach Chirica jest wieża. Obok arkadArkadaarkadkolumnKolumnakolumn jest to kolejny przykład architektury włoskiej, związany z tradycjami, bezpośrednio odwołującymi się do antyku i renesansu. Duży wpływ na obrazy powstałe w tym okresie miały studia nad literaturą NietzschegoNietzscheNietzschego. Wieże w obrazach de Chirica oznaczają potęgę i niezniszczalność. Są one albo wysokie, zajmujące większą część obrazu, albo masywne i ciężkie.

R1QUmXmxe5De51
Ilustracja interaktywna przedstawia dzieło Giorgio de Chrico pt. „Czerwona wieża”. Dzieło pochodzi z 1913 roku. Obecnie możemy je znaleźć w Peggy Guggenheim Collection w Wenecji we Włoszech. Obraz przedstawia budynek o wyglądzie szerokiego walca o Czerwonej Elewacji - jest to czerwona wieża, która może być dostępna, jako punkt obserwacyjny. Widok na wieżę został przedstawiony z pozycji centralnej. Po obu stronach widoczne są fragmenty budynków oraz rzeźby. W tle są wzgórza i małe urządzenia gospodarcze. Autorem pracy był artysta uważany za twórcą Surrealizmu. Na ilustracji znajduje się sześć aktywnych punktów zawierających dodatkowe informacje: Punkt 1: Przestrzeń przywodzi na myśl operową scenę. Punkt 2: Światło pada z ukosa, tworząc długie cienie. Punkt 3: Masywna wieża znajduje się pośrodku, stanowiąc jednocześnie oś symetrii obrazu. Punkt 4: Po bokach symetrycznie ustawione są budowle z arkadowymi przejściami. Punkt 5: Perspektywa jest wymuszona, niedokładna – każdy element architektury ma własną perspektywę. Punkt 6: Fragment pomnika konnego króla Karola Alberta sugeruje miejsce – to Plac Karola Alberta w Turynie, przy którym mieszkał Nietzsche i gdzie powstało ostatnie dzieło filozofa Ecce homo. Jest to więc jednocześnie hołd złożony Nietzschemu.
Giorgio de Chirico, „Czerwona wieża”, 1913, Peggy Guggenheim Collection, Wenecja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
m320279f174293d70_0000000000075

Symbolika dzieł Chirica

Treści w obrazach de Chirica ze względu na wieloznaczną symbolikę są trudne do odczytania. Przestrzenie przenikają się, tworząc labirynty. Perspektywa wymyka się spod logicznego układu. Miejsca są często tajemnicze i niezidentyfikowane, łączące tradycję z nowoczesnością. W dziełach powstałych po 1915 roku pojawiają się dodatkowo manekiny. Malarz nie rezygnuje z przestrzeni znanych z wcześniejszej twórczości. Ustawia na ich tle lub w ich otoczeniu monumentalne posągi, które we wszystkich obrazach przyjmują podobną formę. Manekiny symbolizują nieznaną siłę, ich oczy zastąpione są znakiem nieskończoności, potęgującym efekt wyobcowania.

R14drUNON7b0Q1
Źródło: online-skills.
RdYT0fhHkyL7d1
Ilustracja interaktywna przedstawia dzieło Giorgio de Chrico pt. „Niepokojące muzy”. Praca dostępna z 1916 roku. Obecnie znajduje się w prywatnej kolekcji. Obraz przedstawia zdeformowane rzeźby i inne przedmioty, które stoją na drewnianej powierzchni - być może dachu, na co wskazuje ustawienia innych obiektów. Na pierwszym planie widoczne jest zdeformowane popiersie na wielkim cokole. Rzeźba ta zamiast głowy ma pomarańczowy przedmiot przypominający balon. Obok, po prawej stronie widoczna jest rzeźba przedstawiająca postać, która zamiast głowy (trzymana jest na kolanach) ma coś na wzór czarnego pionka do szachów. Obok tej rzeźby stoi pomarańczowa maska. W oddali po prawej stronie treści jest rzeźba postaci z zdeformowaną, przedłużoną głową. W tle widoczny jest czerwony budynek oraz fabryka z wysokimi kominami. Autorem pracy był artysta uważany za twórcą Surrealizmu. Na ilustracji znajduje się osiem aktywnych punktów zawierających dodatkowe informacje: Punkt 1: Na długim pomoście znajdują się dwie postacie ubrane w starożytne peplos (szaty bez rękawów) – jedna stoi, druga siedzi. Punkt 2: Postać po lewej stronie ma głowę manekina, jej podstawę stanowi fragment kolumny. Punkt 3: Postać siedząca nie ma głowy, leży ona obok figury. Punkt 4: W cieniu stoi posąg kobiety (Hestia – grecka bogini ogniska domowego). Punkt 5: Na pierwszym planie znajduje się kolorowy prostopadłościan o odwróconej perspektywie. Punkt 6: Z długimi, perspektywicznymi liniami pomostu kontrastuje horyzontalna zabudowa miasta, wyłaniająca się zza urywającego się pomostu: czerwona zabudowa zamku Este w Ferrarze oraz usytuowane po lewej stronie budowle fabryczne. Punkt 7: Cienie przecinają linie pomostu, dynamizując kompozycję. Punkt 8: Teatralność i abstrakcyjność form i zimne niebo wprowadzają nastrój tajemniczości.
Giorgio de Chirico, „Niepokojące muzy”, 1916 r., kolekcja prywatna, lesmainsdemma.blogspot.com, CC BY 3.0
RLR2cTT2Lhmw81
Ilustracja interaktywna przedstawia dzieło Giorgio de Chrico pt. „Nostalgia poety”. Praca dostępna z 1914 roku. Obecnie możemy ją znaleźć w Peggy Guggenheim Collection w Wenecji we Włoszech. Obraz przedstawia szarą postać na dużej wysokości, na której występuje element kształtu przypominającego rybę. Po prawej stronie widoczne są plecy postaci z pomarańczową głową w czarnym ubraniu. Autorem pracy był artysta uważany za twórcą Surrealizmu. Na ilustracji znajdują się cztery aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: Punkt 1: Na pierwszym planie znajduje się postać w formie gipsowego popiersia w ciemnych okularach niezidentyfikowanego rzeźbiarza – może być mitologiczna, historyczna, symboliczna lub fikcyjna. Punkt 2: Na obelisku znajduje się, wyglądająca jak rysunek węglem ryba – symbol religijny. Poniżej – haczykowaty znak graficzny, do którego skierowane są otwarte usta ryby, jego aluzyjność skrywa tajemnicę i może być niejednoznaczna. Punkt 3: Po prawej stoi odwrócony tyłem manekin w ubraniu. Punkt 4: Pomiędzy obiektami nie istnieją żadne relacje, wszystkie ustawione są w pionie i tworzą klaustrofobiczną przestrzeń. Każdy obiekt, choć traktowany jako stały i statyczny, może posiadać wiele znaczeń.
Giorgio de Chirico, „Nostalgia poety”, 1914, Peggy Guggenheim Collection, Wenecja, Włochy, gugenheim.com, CC BY 3.0
R1Sr1SrP4gkr41
Ilustracja interaktywna przedstawia dzieło Giorgio de Chrico pt. „Pieśń miłosna”. Praca dostępna z 1914 roku. Obecnie możemy iść do Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych. Ilustracja przedstawia ulicę, na której widoczne są dwa urządzenia. Po prawej stronie widoczny jest szary budynek z wysokimi łukami. W centrum widoczna jest boczna ściana drugiego budynku, na którym są zawieszone: wyrzeźbiona głowa i gumowa rękawica. Głowa przedstawia kobietę, o krótkich, uniesionych do góry kręconych włosach. W tle widoczna jest biała chmura wydobywająca się z komina. Autorem pracy był artysta uważany za twórcą Surrealizmu. Na ilustracji znajduje się pięć aktywnych punktów zawierających dodatkowe informacje: Punkt 1: W Pieśni o miłości de Chirico zawarł ideę pozbawiania sztuki konwencji i logiki – w obrazie nie ma reguły zestawiania obiektów i chociaż dzieła człowieka są obecne wszędzie, sam człowiek jest nieobecny. Punkt 2: Głowa Apolla położona obok gumowej rękawicy, została skopiowana z książki o rzeźbie starożytnej Grecji autorstwa francuskiego archeologa Salomona Reinacha. Wprowadzenie klasycznej głowy sugeruje aluzję do tematów poezji i jasnowidzenia symbolizowanych przez boga Apolla. Punkt 3: Pociąg nawiązuje do dzieciństwa, a arkady do architektury włoskich miast. Punkt 4: Rękawica nawiązuje do obrazu Tycjana, którego podziwiał de Chirico. Punkt 5: Piłkę można odczytać jako symbol doskonałości.
Giorgio de Chirico, „Pieśń miłosna”, 1914, Museum of Modern Art, Nowy Jork, Stany Zjednoczone, wikimedia.org, domena publiczna
RmIHFQSjDfonJ1
Źródło: online-skills.
R1257NVanOM411
Giorgio de Chirico, „Tajemnica i melancholia ulicy”, 1914, kolekcja prywatna, vintagepostercompany.com, CC BY 3.0
m320279f174293d70_0000000000163

Zadania

classicmobile
Ćwiczenie 1
REZVgVZK3wJY51
Odpowiedz na pytanie. Jakiej pracy dotyczy zamieszczony w dalszej części opis i kto jest jej autorem? Opis:Ilustracja przedstawia ulicę, na widoczne są dwa urządzenia. Po prawej stronie widoczny jest szary budynek z wysokimi łukami. W centrum widoczna jest boczna ściana drugiego budynku, na którym są zawieszone: wyrzeźbiona głowa, przypominająca wyglądem i gumowa rękawica. Głowa przedstawia kobietę, o krótkich, uniesionych do góry kręconych włosach. W tle widoczna jest biała chmura wydobywająca się z kominy.
Źródło: online-skills.
static
classicmobile
Ćwiczenie 2
RREBGzQXANhgO1
Do zbiorów przyporządkuj muzea, w których się one znajdują. Rekompensata wieszcza, Możliwe odpowiedzi: 1. Kolekcja Peggy Guggenheim Wenecja, 2. Philadelphia Museum of Art. Filadelfia, 3. Museum Sztuki Nowoczesnej Nowy Jork, 4. Galeria Sztuki Ontario, Toronto , Pieśń miłosna, Możliwe odpowiedzi: 1. Kolekcja Peggy Guggenheim Wenecja, 2. Philadelphia Museum of Art. Filadelfia, 3. Museum Sztuki Nowoczesnej Nowy Jork, 4. Galeria Sztuki Ontario, Toronto ; Poezja nostalgiczna, Możliwe odpowiedzi: 1. Kolekcja Peggy Guggenheim Wenecja, 2. Philadelphia Museum of Art. Filadelfia, 3. Museum Sztuki Nowoczesnej Nowy Jork, 4. Galeria Sztuki Ontario, Toronto ; Piazza d"Italia, Możliwe odpowiedzi: 1. Kolekcja Peggy Guggenheim Wenecja, 2. Philadelphia Museum of Art. Filadelfia, 3. Museum Sztuki Nowoczesnej Nowy Jork, 4. Galeria Sztuki Ontario, Toronto
Źródło: online-skills.
static
Zobacz także

Inna wersja zadania

Rkt08VJogpcpQm320279f174293d70_00000000000071
Ćwiczenie 3
Wymień trzy wybrane muzea opisane w tym materiale.
Źródło: online skills.
classicmobile
Ćwiczenie 4
RdLtBhDrHzuTM1
Odpowiedz na pytanie. Kto jest autorem opisanego w dalszej części obrazu. Opis: Obraz przedstawia zdeformowane rzeźby i inne przedmioty, które stoją na drewnianej powierzchni - być może dachu, na co obejmuje ustawienia innych obiektów. Na pierwszym planie widoczny jest zdeformowane popiersie na wielkim cokole. Rzeźba ta zamiast głowy ma pomarańczowy przedmiot przypominający balon. Obok, po prawej stronie widoczna jest rzeźba przedstawiająca postać, która zamiast głowy (trzymana jest na kolanach) ma coś na wzór czarnego pionka do szachów. Obok tej rzeźby stoi pomarańczowa maska. W oddali po prawej stronie treści jest rzeźba postaci z zdeformowanej, przedłużoną głową. W tle widoczny jest czerwony budynek oraz fabryki z wysokimi kominami.
Źródło: online-skills.
static
classicmobile
Ćwiczenie 5
RP4Dd1XuIoIdr1
Źródło: online-skills.
static
classicmobile
Ćwiczenie 6
R15mKGR2WsRTP1
Podaj cechy opisanego w dalej obrazu. Opis: Obraz przedstawia widok na fragment ulicy. Na pierwszym planie widoczne są tory oraz dziewczynka tocząca koło do drewnianego wozu. Po lewej stronie widoczny jest długi biały budynek z wysokimi łukami. Po prawej stronie widoczny jest brązowy budynek. W centrum obrazu widoczny jest cień człowieka z długim przedmiotem.
Źródło: online-skills.
static
classicmobile
Ćwiczenie 7
Rm3IHa00Fmidd1
Podaj przykładowe tytuły dzieł de Chirica.
Źródło: online-skills.
static
classicmobile
Ćwiczenie 8
R1WBF6pCwxfcA1
Uzupełnij tekst. Giorgio de Chirico to włoski malarz, który urodził się w TU UZUPEŁNIJ Od 1911 do 1915 roku przebywał w TU UZUPEŁNIJ , gdzie wystawiał na Salonie Jesiennym i Salonie Niezależnych. Jednym z jego przyjaciół był włoski poeta TU UZUPEŁNIJ . W latach 30. zaprezentował swoje prace na TU UZUPEŁNIJ weneckim w Mediolanie i Florencji. W 1933 roku zaprojektował scenografię do opery TU UZUPEŁNIJ Purytanie. Chirico uznawany jest za prekursora TU UZUPEŁNIJ.
Źródło: online-skills.
static
Polecenie 2

Na podstawie wybranych dzieł de Chirica oraz tekstów źródłowych, uzasadnij tezę o metafizycznym charakterze twórczości artysty. Twoja wypowiedź powinna liczyć co najmniej 200 słów.

RAQHf6Bwfqorl
m320279f174293d70_0000000000007
m320279f174293d70_0000000000185

Słownik pojęć

Ariadna
Ariadna

mit. gr. córka króla Krety Minosa i Pazyfae; dzięki kłębkowi nici otrzymanemu od Ariadny (nić Ariadny), Tezeusz, po zabiciu Minotaura, mógł wyjść z Labiryntu; Ariadna, porzucona przez Tezeusza na wyspie Naksos, w drodze powrotnej z Aten została poślubiona przez Dionizosa; jego dar ślubny, piękny diadem Ariadny, przeniósł Zeus między gwiazdy.

Arkada
Arkada

element architektoniczny składający się z 2 podpór (filarów, kolumn) połączonych łukiem, najczęściej w rzędzie.

Kolumna
Kolumna

pionowa podpora architektoniczna o przekroju koła.

Nietzsche
Nietzsche

Friedrich Wilhelm , ur. 15 X 1844, Röcken k. Lützen, zm. 25 VIII 1900, Weimar, filozof niemiecki.

Ołtarz Ojczyzny
Ołtarz Ojczyzny

(Altare della Patria) – pomnik króla Włoch Wiktora Emanuela II i Grób Nieznanego Żołnierza, wzniesiony z białego marmuru na placu Weneckim w Rzymie, według projektu Giuseppe Sacconiego, dla uczczenia zjednoczenia Włoch, w latach 1885 - 1911, a jego centralna część, Grób Nieznanego Żołnierza w 1921.

Tyrteusz
Tyrteusz

(Tyrtajos, VII w.s.n.e.) – poeta starożytny, czynny w Sparcie, autor elegii pisanych w języku jońskim, o tematyce patriotycznej.

Słownik pojęć został opracowany na podstawie:

encyklopedia.pwn.pl

m320279f174293d70_0000000000204

Galeria dzieł sztuki

m320279f174293d70_0000000000207

Bibliografia

Janicka K., De Chirico. Malarstwo metafizyczne. Mała encyklopedia sztuki, Warszawa 1978.

Wielcy Malarze, ich życie, inspiracje i dzieło. Giorgio de Chirico, Nr 133, Eaglemoss, Kraków 2001.