Ilustracja interaktywna przedstawia metody pomiarowe w zakresie analizy jakościowej. Dzieli się ona na metody chemiczne i metody instrumentalne opisane w punktach. Pod każdym z punktów znajduje się nagranie dźwiękowe tożsame z tekstem. Metody chemiczne obejmują trzy rodzaje analizy. Metody chemiczne są to metody oparte na reakcjach chemicznych. Są to: analiza wybiórcza i systematyczna, analiza kroplowa, analiza mikrokrystaloskopowa. 1. Analiza wybiórcza i systematyczna. Metoda ta polega na wykrywaniu poszczególnych jonów wprost w roztworze badanym, bez przeprowadzania wstępnego rozdzielania. Należy więc stosować reakcje specyficzne, które w danych warunkach prowadzenia reakcji reagują tylko z jonem, którego obecność należy wykryć. Na rysunku cylinder, szklana tuba z podstawką. Na ściance oznaczono miarkę. Cylinder wypełniony jest niebieską cieczą. 2. Analiza kroplowa. Poszczególne reakcje wykonuje się na płytce porcelanowej z wgłębieniami, szkiełkach zegarkowych lub bibułce. Na płytkę nanosi się kroplę badanych roztworów i dodaje krople odczynnika dającego charakterystyczny efekt np. zmianę barwy lub wytrącenie osadu. Na rysunku pipeta z długą rurką, wypełniona pomarańczową cieczą. 3. Analiza mikrokrystaloskopowa. Wykrywanie kationów i anionów za pomocą reakcji w wyniku których tworzą się związki o charakterystycznej postaci krystalicznej, które rozpoznaje się przy użyciu mikroskopu. Na rysunku widoczny mikroskop. Ma stolik, na którym zamieszcza się szkiełko, nad nim tarczę z kilkoma obiektywami i długi okular, przez który obserwuje się preparaty. Metody instrumentalne bazują na zjawiskach fizycznych lub fizykochemicznych, wykorzystując odpowiednią aparaturę pomiarową. Metody instrumentalne opierają się na analizie prochemicznej, analizie spektralnej emisyjnej - barwieniu płomienia i spektroskopii. 4. Analiza pirochemiczna polega na ogrzaniu próbki w płomieniu palnika podczas którego dochodzi do wydzielenia się substancji posiadającej charakterystyczne cechy np. gazu o rozpoznawalnym zapachu. Na rysunku trójnożny stojak, pod nim palnik laboratoryjny, na stojaku kolba płaskodenna. W kolbie znajduje się niebieska ciecz. 5. Analiza spektralna emisyjna - barwienie płomienia. Metoda ta polega na zdolności emitowania przez atomy pierwiastków charakterystycznego promieniowania po wzbudzeniu ich w odpowiedniej temperaturze. Objawia się na przykład barwieniem płomienia palnika. Na rysunku płomień o zabarwieniu zielonym. 6. Spektroskopia. Metoda ta pozwala na rozpoznanie tożsamości związków obecnych w próbce na podstawie uzyskanych widm i bibliotek wzorcowych. Wyróżnia się: metody emisyjne bazujące na analizie promieniowania emitowanego przez próbkę; metody absorpcyjne opierające się o analizę promieniowania przechodzącego przez próbkę. Na rysunku pryzmat. Przez stożkowatą, półprzezroczysta bryłę przenika promień światła, odbity prezentuje szerokie spektrum barw: fioletowy, niebieski, zielony, żółty, czerwony.

Ilustracja interaktywna przedstawia metody pomiarowe w zakresie analizy jakościowej. Dzieli się ona na metody chemiczne i metody instrumentalne opisane w punktach. Pod każdym z punktów znajduje się nagranie dźwiękowe tożsame z tekstem. Ilustracja przedstawia metody pomiarowe w zakresie analizy ilościowej opisane w punktach. Pod każdym z punktów znajduje się nagranie dźwiękowe tożsame z tekstem. Zadaniem analizy ilościowej jest ustalenie ilościowego składy substancji to jest zawartości, inaczej ilości poszczególnych składników. Metody analizy ilościowej podzielone są na metody chemiczne oraz metody instrumentalne. Metody chemiczne oparte są na reakcjach chemicznych. Metod instrumentalne bazują na zjawiskach fizycznych lub fizykochemicznych Z metod chemicznych wyróżnione są: 1. Metoda grawimetryczna. Analiza wagowa polega na badaniu masy produktu reakcji specyficznej, na przykład trudno rozpuszczalnego osadu. Przykładowa metoda grawimetryczna: Masa przereagowanej próbki – waga analityczna. Na rysunku kolba stożkowa, wypełniona czerwoną cieczą. 2. Metoda miareczkowa. W odróżnieniu od analizy wagowej, w której wykorzystuje się najczęściej jeden typ reakcji, a mianowicie reakcje wytrącania osadów, w analizie miareczkowej stosuje się reakcje różnego typu, które powinny spełniać następujące warunki: reakcja między oznaczaną substancją a dodawanym odczynnikiem musi przebiegać stechiometryczne, zgodnie z równaniem reakcji; przebieg reakcji musi być szybki dodawany odczynnik nie może wchodzić w reakcję z innymi substancjami obecnymi w roztworze musi być możliwe stwierdzenie punktu końcowego miareczkowania, który powinien być zgodny z punktem równoważności reakcji. W zależności od typu zachodzącej reakcji, analizę miareczkową dzieli się na cztery podstawowe działy: alkacymetrię, redoksymetrię, miareczkowanie wytrąceniowe, kompleksometrię. Przykładowe metody analizy miareczkowej: Alkacymetria polega na reakcji kwas-zasada. Obejmuje dwa działy: Alkalimetrię, w której miareczkuje się roztworem zasady oraz Acydymetrię, w której miareczkuje się roztworem kwasu. Na rysunku kolba stojącą pod cylindrem z z kranem. Z cylindra po kropli spływa roztwór wprost do kolby. Cylinder przymocowany jest do pionowego stojaka. Redoksymetria polega na reakcji utleniania i redukcji. Obejmuje również dwa działy: Oksydymetrię, w której miareczkuje się roztworem utleniacza. Reduktometrię, w której miareczkuje się roztworem reduktora. Strąceniowa polegają na reakcji wytrącania trudno rozpuszczalnych osadów w wyniku łączenia jonów titranta (substancji, którą dodajemy) i substancji oznaczanej (analit). Na zdjęciu drewniany stojak z trzema, małymi próbówkami wypełnionymi niebieskim zielonym i dwukolorowym: czerwono-żółtym roztworem. Kompleksometria polega na tworzeniu rozpuszczalnych, słabo zdysocjowanych (trwałych) związków kompleksowych., 3. Metoda optyczna wykorzystuje optyczne właściwości substancji do jej identyfikacji i oznaczeń. Na rysunku znajduje się lupa. Przykładowe metody analizy miareczkowej: Refraktometria, metoda, w której wykorzystuje się pomiar współczynnika załamania światła do identyfikacji substancji oraz jej oznaczania. Na rynku refraktometr, ma postać tuby skierowanej na szkiełko odbijające światło, które znajduje się w jego podstawie. Nefelometria wykorzystuje pomiar natężenia światła rozproszonego (efekt Tyndalla) przez zawiesinę do oznaczania składnika. Na rysunku zlewka z roztworem, przez który pada smuga światła z latarki. Latarkę opisano jako źródło światła, roztwór opisano jako roztwór koloidalny, a promień światła przechodzący przez roztwór, jako stożek Tyndalla. Turbidymetria mierzy wielkość osłabienia natężenia światła przechodzącego przez roztwór wykazujący zmętnienie. Na rynku zaprezentowania pomiar natężenia światła. Źródło światła przechodzi przez soczewkę następnie przez probówkę, znów przez soczewkę i trafia do detektora. W tym samym rysunku opisano działanie nefelometrii gdzie światło od swojego źródła przechodzi przez soczewkę do zlewki, z której następnie wychodzi rozproszone w wielu kierunkach. Interferometria polega na pomiarze różnicy współczynników załamania światła substancji badanej i wzorcowej. Fluorymetria pomiar natężenia promieniowania fluoroscencyjnego emitowanego przez substancję (pod wpływem naświetlania promieniowaniem wzbudzającym) Fotometria płomieniowa - mierzy się natężenie promieniowania emitowanego przez atomy lub cząsteczki znajdujące się w płomieniu. Polarymetria - wykorzystuje pomiar kąta skręcania płaszczyzny światła spolaryzowanego przez badany roztwór. Przy tej metodzie znajduje się zdjęcie polarymetru. 4. Pierwszą z metod instrumentalnych jest metoda elektoranalityczna/elektrochemiczna. Przykładowe metody elektroanalityczne/elektrochemiczne: Konduktometria jest metodą elektroanalityczną polegającą na badaniu przewodnictwa elektrycznego roztworu znajdującego się między dwiema elektrodami. Badanie przewodnictwa dotyczy przede wszystkim roztworów elektrolitów, a przewodnictwo to nazywa się konduktancją elektrolityczną. Znalazła zastosowanie w przemysłowej analizie roztworów, zarówno stężonych jak i rozcieńczonych. Może być używana również przy miareczkowaniu konduktometrycznym. Na rysunku podłużny konduktometr, trzymany przez laboranta w lateksowych rękawiczkach laboratoryjnych. Potencjometria, jedna z najstarszych metod instrumentalnych. Wykorzystuje się pomiar tzw. siły elektromotorycznej (SEM) ogniwa zbudowanego z dwóch elektrod zanurzonych w badanym roztworze. Jednym z rodzajów potencjometru jest pH-metr. Jego działanie polega na metodzie kompensacji siły elektromotorycznej zewnętrznym źródłem prądu. Potencjometria jako jedyna pozwala na proste i dokładne oznaczenie stężenie jonów wodorowych. Przy tej metodzie pokazano grafikę potencjometru używanego przez laboranta w białej lateksowej rękawiczce. Ma on postać niewielkiego mechanicznego wyciągu zamieszczonego na podstawie, w której zamontowano ekran. Kulometria jest to metoda elektroanalityczne wykorzystujące elektrolizę w całej objętości roztworu elektrolitu. Mierzy ładunek, który jest niezbędny do utlenienia lub redukcji. Elektroliza jest to rozkład elektrolitu pod wpływem przepływającego przez elektrolizer prądu Woltamperometria - obejmuje wiele metod elektroanalitycznych opartych na pomiarze prądu płynącego między elektrodami, do których przyłożone jest stałe lub zmienne napięcie. Przy tej metodzie narysowano grafikę prostokątnej elektrody pomiarowej z trzema wystającymi stykami. Elektrograwimetria polega na pomiarze wagi produktów elektrolizy. 5. Drugą z metod instrumentalnych, jest metoda chromatograficzna. Polega na rozdzielaniu mieszanin, w której rozdzielane składniki ulegają podziałowi pomiędzy dwie fazy. Jedna jest fazą nieruchomą, a druga ruchomą. Fazą stałą może być ciało stałe, ciecz na nośniku lub żel, a fazą ruchomą gaz lub ciecz. Obecnie jest to najbardziej rozpowszechniona metoda analityczna, która w połączeniu z metodami spektroskopowymi pozwala analizować skomplikowane mieszaniny związków organicznych.