Czarno-biała ilustracja przedstawia rzeźbę młodej kobiety, która ma długie włosy. Ubrana jest w szatę zakrywającą włosy oraz długą tunikę sięgającą do kostek. Jedną dłoń ma opartą o biodro, a drugą ma uniesioną do góry jakby coś wskazywała. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Hestia była najstarszym dziecko Kronosa i Rei jako pierwsza została połknięta przez swojego ojca, który obawiał się przepowiedni, zgodnie z którą potomek odbierze mu władzę. Dopiero gdy Reja podała mężowi środek wymiotny zmieszany z miodem, Hestia ujrzała światło dzienne. Ocalona bogini okazała się najłagodniejszym z bóstw olimpijskich. Ślubowała dziewictwo oraz niezałożenie własnej rodziny. Stała się ona bóstwem opiekuńczym rodziny, kobiet i domowego ogniska. Hestii nie budowano świątyń, uznawano bowiem, że każdy dom jest jej świątynią. Czarno-biała ilustracja nieznanego autora przedstawia postać młodej kobiety o średniej długości włosach, ubranej w długie szaty sięgające kostek. Kobieta stoi przy palenisku i dokłada do niego drewna. 2. Opiekuńcza i łagodna Hestia cieszyła się wśród ludzi ogromnym szacunkiem. Jej było poświęcone centrum każdego domu – ognisko. Było ono miejscem świętym – nawet gdy do domu przychodził nieproszony gość lub wróg, nie mogła spotkać go żadna krzywda, jeżeli chwycił się krawędzi paleniska. Wraz z tym gestem objęty był ochroną Hestii, czyli – nietykalny. Z Hestią wiązano ideę rodzinnego szczęścia, trwałości rodziny i rodzinnej moralności. Gdy świeżo poślubiona kobieta po raz pierwszy przestępowała progi nowego domu, to jej matka rozpalała po raz pierwszy ognisko pochodnią zapaloną we własnym domu, wyrażając tym samym ciągłość rodziny poprzez kolejne pokolenia. Czarno-biała ilustracja przedstawia postać Bogini Hestii, która pilnuje świętego ognia. Kobieta ma średniej długości włosy, jest ubrana w długą jasną tunikę. W jednej dłoni kobieta trzyma chrust, a drugą dłonią dokłada chrust do paleniska. 3. Hestia była uosobieniem troskliwej gospodyni, kobiety, która ochrania, opiekuje się, zapewnia bezpieczne schronienie i ciepło. W piątym dniu po narodzeniu dziecka było ono obnoszono dookoła domowego ogniska, co było niezwykle ważną i uroczystą ceremonią, połączoną z nadawaniem imienia dziecku. Wszystkie gospodynie bardzo poważały i czciły Hestie, z nią wiązały bowiem szczęście swojej rodziny i pomyślność jej członków. To do Hestii modliły się o wszystkie łaski, jej powierzały domowników w czasie podróży i jej dziękowały za szczęśliwy powrót podróżnego do domowego ogniska. Gdy kobieta umierała, pozostawiając dziecko, to Hestii powierzała dziecko, którym nie mogła się już dłużej opiekować i którego nie było dane jej wychować. Ogień bogini symbolizował również funkcjonowania państwa, traktowanego jako dom wszystkich obywateli, dlatego w ratuszu płonął święty ogień, którego kapłanami byli najwyżsi urzędnicy. Koloniści zabierali ze sobą ogień zapalony właśnie w tym centrum państwa, by założyć nowy ośrodek, mający dzięki płomieniowi łączność z państwem założycielskim. Czarno biała ilustracja nieznanego autora przedstawia młodą kobietę ubraną w długą szatę sięgającą do kostek. W swoich dłoniach trzyma naczynie, w którym znajduje się ogień. Czarno-biała ilustracja przedstawia postać Bogini Hestii, która jest fragmentem kolorowanki dla dzieci. Hestia to młoda kobieta, jej włosy są zakryte chustą, ubrana jest w długie szaty sięgające kostek. W obu dłoniach trzyma znicz z płonącym ogniem. 4. W przeciwieństwie do Greków, Rzymianie kapłanami swojego świętego domowego (państwowego) ogniska uczynili kobiety. Rzymską boginią pełniącą tę samą rolę dla rodziny i państwa, co Hestia w Grecji, była Westa. Jej kapłanki, wybierane przez najwyższego kapłana spośród córek najlepszych rodzin arystokratycznych, nosiły miano westalek. Do posługi w świątyni Westy przysposabiano już sześcioletnie dziewczynki (górna granica wieku kandydatki to około 10 lat). Ich posługa trwała 30 lat, spośród których pierwsze dziesięciolecie było czasem nauki, drugie – wykonywania swoich obowiązków jako pełnoprawna kapłanka, zaś trzecie – czasem przygotowania do posługi świątynnej młodych dziewcząt. Kolorowa ilustracja nieznanego autora przedstawia dorosłą kobietę o jasnych włosach. Kobieta stoi oparta o kolumnę, w jej dłoniach widoczna jest drewniana błyszcząca laska. Obok kobiety widoczne jest palenisko. Ilustracja przedstawia współczesne wyobrażenie bogini Westy – młodej kobiety o długich blond włosach, które są przykryte białym welonem. Kobieta jest ubrana w długą białą suknię. W dłoniach trzyma drewnianą laskę i obserwuje ogień w palenisku. Kobieta opiera się o jedną z kolumn. 5. Podstawowym ślubem przyszłej kapłanki była czystość, dopełniało ją wyrzeczenie się świata. Kapłanki rzymskiego ogniska cieszyły się za to ogromnym szacunkiem, dlatego nawet gdy po 30 latach służby dziewczęta, zwolnione ze ślubów, mogły powrócić do swych rodzin lub założyć własne, westalki najczęściej wybierały możliwość pozostania w świątyni, tym bardziej, że istniało wierzenie, zgodnie z którym była westalka nie znajdzie szczęścia w zwykłym życiu i małżeństwie. Głównym zajęciem westalek było strzeżenie wiecznego ognia, rozpalonego na ołtarzu bogini Westy i przestrzeganie wszystkich zasad rytuałów dokonywanych w ramach prastarego kultu. Dzieło nieznanego autora przedstawia grupę kobiet siedzących obok paleniska. Na głowach kobiet widoczne są białe welony zakrywające włosy. Ubrane są w długie suknie zakrywające ciało. Każda z kobiet dogląda ognia. Ilustracja przedstawia Westalki, które siedzą obok paleniska. Każda z kobiet jest ubrana na biało. Ich włosy są zakryte przez biały welon. Część kobiet plecie wianki, a część obserwuje ogień. 6. Poniżej znajdują się najważniejsze polecenia Westalek. 1. Przede wszystkim bezwzględnie przestrzegaj ślubów czystości! Za ich złamanie zostaniesz żywcem zamurowana pod ziemią. Co prawda zdarza się, że rodzina potajemnie uwolni nieszczęsną, ale nawet, jeżeli się to uda, musi ona zniknąć z życia publicznego. 2. Nie pozwól, by święty ogień wygasł. To nie spodoba się najwyższemu kapłanowi oraz społeczności, a ty zostaniesz za to ukarana śmiertelną chłostą. 3. Pamiętaj o kilku zasadach technicznych: ogień musi być krzesany za pomocą dwóch kawałków drewna, a w świątyni nie ma prawa znaleźć się żaden sprzęt z żelaza, tylko brąz jest dozwolony. Czarno-biała fotografia nieznanego autora przedstawia posąg Westalki widziany z profilu. Kobieta w średnim wieku ma na głowie chustę. Ubrana jest w długie szaty zakrywające jej ciało. Fotografia nieznanego autora przedstawia widok na kapłankę Westalkę, która została przedstawiona jako kobieta w średnim wieku. Westalka pozuje z profilu, jej włosy są zakryte przez biały welon, a ciało ukryte pod długą suknią. 7. Życie westalki wydaje się trudne i wymagające, ale są oczywiście również i plusy życia kapłanki: 1. Cieszysz się ogromnym szacunkiem – gdy wychodzisz na ulicę, poprzedzają cię liktorzy, tak, jakbyś była najwyższym urzędnikiem. 2. Masz zawsze zapewnione zaszczytne miejsce w teatrze i cyrku. 3. W sądzie twoje słowo ma wagę przysięgi. 4. Możesz uratować od egzekucji skazanego na śmierć, jeżeli spotka cię na ulicy i przypadnie ci do stóp. Wystarczy jedno twoje słowo łaski. 5. Co roku 9 czerwca – wielkie święto – Vestalia i huczne obchody, połączone z pielgrzymką rzymskich kobiet do świątyni Westy. Ilustracja nieznanego autora przedstawia elementy architektoniczne świątyni Westy w Tivoli. Na ilustracji widoczny jest przekrój kolumny.