Animacja przedstawia pokój w którym zostały powieszone obrazy na ścianach. Pierwszy obraz to Romulus i Remus autorstwa Petera Paula Rubensa i przedstawia parę chłopców karmionych przez wilczycę. Scenę obserwują leżąca para ludzka oraz mężczyzna wyłaniający się zza drzewa. Obok widnieje informacja dodatkowa: Następcami Askaniusza na tronie w mieście Alba Longa byli liczni królowie, z których znamy imiona szczególnie dwóch władców: Numitora oraz Amuliusa. Starszy Numitor przejął władzę po ojcu, ale młodszy, zazdrosny Amulius, strącił go z tronu, a córkę Numitora, Reę Sylwię, uczynił westalką. Ślub dziewictwa, jaki składała kapłanka Westy miał zapewnić Amuliusowi, że dziewczyna nie urodzi potomstwa, które miałoby jakiekolwiek prawa do tronu. Losy Rei Sylwii potoczyły się jednak zupełnie inaczej, niż zaplanował to król Amulius. Dziewczyna stała się obiektem gorącego uczucia boga wojny Marsa. Ze związku kapłanki z Marsem urodziły się jedne z najsłynniejszych bliźniąt świata – Romulus i Remus, dwaj chłopcy, którzy zmienili losy całej Italii. Stryj dziewczyny, Amulius, był wściekły, gdy dowiedział się o przyjściu dzieci na świat. Rozkazał, by Rea Sylwia została, jak każda westalka, która złamie ślub czystości, ukarana śmiercią głodową. Drugi obraz to rzeźba wilczycy kapitolińskiej która stoi nad chłopcami, z jej sutków bracia piją mleko. Do grafiki została dołączona informacja dodatkowa: Co stało się z bliźniętami, podczas gdy Rea Syliwia odbywała swoją karę? Bliźnięta wrzucono do rzeki Tyber w koszu, puszczając go z prądem. Jednak bogowie nie pozwolili, by dzieciom stała się krzywda. Woda poniosła je aż do wzgórza Palatynu, gdzie koszyk zaczepił się o pień drzewa. Ocalałe dzieci były codziennie karmione przez wilczycę, dodatkowo dzięcioł, ptak poświęcony Marsowi, pojawiał się, by przynieść dzieciom owoce i jagody leśne. Do dziś na wzgórzu kapitolińskim znajduje się figura wilczycy karmiącej bliźnięta. Trzeci obraz to Pasterz Faustulus przynosi Romulusa i Remusa do swojej żony autorstwa Nicolasa Mignarda, na którym przedstawiono scenę odnalezienia chłopców przez pasterza, który przekazał dzieci swojej kobiecie do opieki. Obok dzieła widoczna jest informacja dodatkowa: Dzieci zostały pewnego dnia odkryte przez pasterza, Faustulusa, który poczekał aż odejdzie wilczyca, odleci dzięcioł i zobaczył dwoje ślicznych dzieci porzuconych w lesie. Zabrał je do siebie do domu, gdzie opiekował się nimi i wychowywał je wraz ze swoją żoną. Potomkowie królewskiego rodu wychowywali się w pasterskiej chacie, wyrastając na silnych młodzieńców. Któregoś dnia, na skutek sporu pomiędzy pastuchami Amuliusa i zdetronizowanego Numitora, chłopcy trafili przed oblicze tego ostatniego, gdzie, w czasie rozmowy, okazało się, że młodzieńcy stoją przed własnym dziadkiem. Wspólnie obalili z tronu Amuliusa i oddali władzę Numitorowi. Następnie opuścili Alba Longa, chcąc założyć własne miasto. Czwarty obraz to ilustracja przedstawiająca monetę braci Remusa i Romulusa, którzy zostali ukazani obok siebie, obaj są widoczni z profilu. Moneta jest koloru srebrnego. Obok monety znajduje się informacja dodatkowa: Zgoda między braćmi nie trwała długo – szybko pokłócili się o to, kto nada nazwę nowej stolicy. Zasiedli więc – każdy na innym wzgórzu (Romulus na Kapitolu, Remus na Awentynie), czekając na znak. Remus ujrzał nadlatujących sześć sępów, ale Romulus zobaczył ich dwanaście, w związku z czym to Romulus został uznany za wybranego przez bogów założyciela miasta. Wokół Palatynu młodzieniec oborał przestrzeń, która miała stać się miastem Roma. Remus żartował sobie z brata, wyśmiewając jego poczynania. Gdy przeskoczył przez bruzdę, symbolizującą granicę państwa, Romulus dobył miecza i zabił brata, wypowiadając znamienne słowa: „Tak niechaj zginie każdy, kto ośmieli się przekroczyć gwałtem granice mojego państwa”. Kolejny obraz to dzieło Jean Auguste Dominique Ingresa pod tytułem Romulus, zwycięstwo nad Akronem. Na obrazie widoczna jest scena triumfu Romulusa, który cieszy się z wygranej w towarzystwie swoich kompanów. Obok dzieła została wyświetlona informacja dodatkowa: Takie były początki miasta Rzym. Aby przyciągnąć większą liczbę mieszkańców, Romulus ogłosił na Kapitolu asylum i ogłosił wszem i wobec, że ktokolwiek tam wejdzie, choćby miał na sumieniu zbrodnię i ciążyły na nim kary, będzie mógł się czuć bezpieczny, jako obywatel nowo powstałego państwa. Przyciągnęło to do Rzymu jego pierwszych obywateli – skazańców, rzezimieszków i przestępców. Nic dziwnego, że w nowej osadzie szybko pojawił się problem – brak kobiet. Żadne z szanujących się okolicznych plemion nie chciało pozwolić kobietom na ślub z mieszkańcami Rzymu, który cieszył się ponurą sławą miasta bandytów i wyrzutków. Odmowa spotkała ich również w plemieniu Sabinów. Kolejny obraz to dzieło Pietro da Cortony pod tytułem „Porwanie Sabinek”. Na obrazie widoczne jest duże zamieszanie, mężczyźni porywają kobiety, a ich mężów obezwładniają. W tle wojenna zawierucha. Obok wyświetlona została informacja dodatkowa: Romulus obmyślił przebiegły plan. Zorganizował wielkie uroczystości, festyny oraz igrzyska i zaprosił wszystkie plemiona, również Sabinów. Sąsiedzi przyszli, ciekawi nowego miasta. Na znak dany przez Romulusa, każdy z Rzymian porwał kobietę. W ten sposób mieszkańcy Rzymu pozyskali małżonki. Najwięcej porwanych zostało Sabinek, które słynęły ze swojej urody. Również Romulus pojął za żonę Sabinkę. Rozgniewani Sabinowie postanowili odzyskać porwane kobiety. Ostatni omawiany obraz jest autorstwa Jacquesa-Louisa Davida pod tytułem Interwencja Sabinek. Na obrazie widzimy kobiety, które interweniują przed bitwą. Jedna z kobiet zasłania mężczyznę swoim ciałem. Obok widoczna jest informacja dodatkowa: Aby odbić porwane córki i siostry, Sabinowie przygotowywali wyprawę wojenną przeciwko Rzymowi. Na czele wyprawy stanął król Sabinów, Titulus Tatius. Sabinom udało się wtargnąć do Rzymu i zdobyć zamek obronny. Na terenie miasta rozgorzała walka, którą przerwały same porwane Sabinki – teraz Rzymianki, które zaapelowały o przerwanie walki nie chcąc stać się ani sierotami, ani wdowami. Powiedziały, że wolą zginąć niż stać się przyczyną śmierci ukochanych ojców, braci i mężów. Wzruszająca mowa kobiet odmieniła losy obu narodów. Nie tylko nastał pokój, ale również Sabinowie połączyli się z podwładnymi Romulusa w jedno państwo – Rzym, które od tej pory rosło w potęgę.

Słownik łacińsko-polski.