Młody instrumentalista – flet prosty

Grafika przedstawia partyturę utworu „Wlazł Kotek na Płotek”. Utwór jest napisany w metrum trzy czwarte, w tonacji G‑dur. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw razkreślnej oraz dwukreślnej i są zapisane w kluczu wiolinowym. Partytura ma sześć taktów. Nad nutami znajdują się rysunki, przedstawiające palcowanie na flecie. Akompaniament do utworu „Wlazł kotek na płotek”. Fragment trwający 21 sekund. Akompaniament został wykonany trójkącie oraz fortepianie. Utwór jest w metrum trzy czwarte. Wykonawca uderza w trójkąt wyznaczając rytm, a następnie zaczyna odgrywać melodię na fortepianie.

Grafika przedstawia partyturę utworu „Wiosna” z cyklu „Cztery Pory Roku” autorstwa Antonio Vivaldiego. Utwór jest napisany w metrum cztery czwarte, w tonacji G‑dur. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw razkreślnej oraz dwukreślnej i są zapisane w kluczu wiolinowym. Partytura ma sześć taktów oraz przedtakt. Nad nutami znajdują się rysunki, przedstawiające palcowanie na flecie. Akompaniament do utworu „Wiosna” (RV 269) z cyklu „Cztery pory roku” autorstwa Antonio Vivaldiego. Fragment trwający 26 sekund. Akompaniament został wykonany na trójkącie i fortepianie. Utwór jest w metrum cztery czwarte i rozpoczyna się od dźwięków trójkąta, podającego tempo. Melodia rozpoczyna się z przedtaktu, wtedy grę rozpoczyna fortepian.

Grafika przedstawia partyturę utworu „Oda do Radości” z IX Symfonii autorstwa Ludwiga van Beethovena. Utwór jest napisany w metrum cztery czwarte, w tonacji G‑dur. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw razkreślnej oraz dwukreślnej i są zapisane w kluczu wiolinowym. Partytura ma osiem taktów. Nad nutami znajdują się rysunki, przedstawiające palcowanie na flecie. Akompaniament do utworu „Oda do radości” z IX Symfonii (op. 125) autorstwa Ludwiga van Beethovena. Fragment trwający 22 sekundy. Akompaniament został wykonany na trójkącie i fortepianie. Utwór jest w metrum cztery czwarte i rozpoczyna się od podającego tempo trójkąta. Wykonawca po nadaniu tempa rozpoczyna grę na fortepianie.

Grafika przedstawia partyturę utworu „Zielony Mosteczek”. Utwór jest napisany w metrum dwie czwarte, w tonacji C‑dur. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw razkreślnej oraz dwukreślnej i są zapisane w kluczu wiolinowym. Partytura ma czternaście taktów. Nad nutami znajdują się rysunki, przedstawiające palcowanie na flecie. Akompaniament do utworu „Zielony mosteczek”. Fragment trwający 30 sekund. Akompaniament został wykonany na trójkącie i fortepianie. Utwór jest w metrum dwie czwarte i rozpoczyna się od podającego tempo trójkąta. Po nadaniu tempa zaczyna grać fortepian.

Grafika przedstawia partyturę utworu „W murowanej piwnicy”. Utwór jest napisany w metrum dwie czwarte, w tonacji C‑dur. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw razkreślnej oraz dwukreślnej i są zapisane w kluczu wiolinowym. Partytura ma osiem taktów. Nad nutami znajdują się rysunki, przedstawiające palcowanie na flecie. Akompaniament do utworu „W murowanej piwnicy”. Fragment trwający 19 sekund. Akompaniament został wykonany na trójkącie i fortepianie. Utwór jest w metrum cztery czwarte i rozpoczyna się od podającego tempo trójkąta. Po podaniu tempa zaczyna grać fortepian.

Ilustracja interaktywna zatytułowana "Dźwięki b i fis" przedstawia ilustrację z pięciolinią, na której jest tylko klucz wiolinowy oraz flet. Po prawej stronie ilustracji znajduje się panel boczny. Pierwszym elementem panelu jest dźwięk b. Po kliknięciu w niego, na ilustracji pojawia się ćwierćnuta h z zaznaczonym przed nią na tej samej linii bemolem. Na ilustracji fletu zaciemniono dziurki, które należy zakryć przy graniu tego dźwięku. Jest to dziurka z tyłu fletu, pierwsza dziurka od góry, a następnie trzecia i czwarta. Po kliknięciu w niebieskie pole obok napisu "dźwięk b", na ekranie wyświetla się następujący tekst: Dźwięk b to inaczej obniżony jednym bemolem dźwięk h. Należy zapamiętać, iż nazwa tego dźwięku stanowi wyjątek – inne dźwięki obniżane bemolem mają końcówki ‘es’ lub ‘s’, np. obniżone d to des, a obniżone a to as. Pod tekstem wyświetla się ta sama ilustracja, przedstawiająca dźwięk b na pięciolinii. Pod ilustracją znajduje się kolejny fragment tekstu: Dźwięk b w utworze może być zaznaczony bemolem przy konkretnym dźwięku (jak na ilustracji nr 2). Pod tekstem umieszczono ilustrację numer 2, na której jest kilka dźwięków na pięciolinii, a jednym z nich jest dźwięk b z zaznaczonym tuż przy nim bemolem. Pod ilustracją znajduje się następujący tekst: Jest też inna możliwość: zmiana ‘h’ na ‘b’ może być zaznaczona przy kluczu wiolinowym, jak na ilustracji nr 3. Tak jest w tonacji G‑dur. Wszystkie dźwięki ‘h’ w utworze powinny być wtedy grane jako ‘b’ (chyba, że przy którymś zapisano inny znak, taki jak kasownik czy krzyżyk), co widać na ilustracji nr 4. Pod tekstem umieszczono ilustrację numer 3, na której znajduje się pięciolinia. Umieszczono na niej kolejno klucz wiolinowy, następnie bemol, metrum cztery czwarte, ćwierćnutę h, pauzę ćwierćnutową i pauzę całonutową. Na ilustracji numer 4 również znajduje się pięciolinia. Umieszczono na niej klucz wiolinowy, bemol, metrum cztery czwarte, a następnie ćwierćnuty: a, c górne, h, c górne. Pod ilustracją umieszczono kolejny fragment tekstu: Na piątej ilustracji przedstawiono schemat palcowania dźwięku b na flecie prostym. Zakryte powinny być otwory pierwszy, trzeci i czwarty oraz dolny. Pierwszy otwór zakrywamy palcem wskazującym lewej dłoni, trzeci palcem serdecznym lewej dłoni, a czwarty palcem wskazującym dłoni prawej. Otwór dolny powinien zostać zakryty za pomocą kciuka dłoni lewej. Ilustracja poniżej ukazuje ten sam układ palców na flecie, który opisano już wcześniej. Kolejnym elementem, znajdującym się na panelu bocznym jest dźwięk fis. Po kliknięciu w ten element, na ilustracji wyświetla się na pięciolinii dźwięk f, który przed sobą ma krzyżyk. Obok umieszczono zdjęcie fletu, na którym zakryto dziurkę z tyłu fletu oraz dziurkę pierwszą od góry, drugą, trzecią, piątą, szóstą i siódmą. Po kliknięciu w niebieskie pole obok elementu, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Dźwięk fis to inaczej podwyższony jednym krzyżykiem dźwięk f. Pod spodem wyświetla się ta sama ilustracja, prezentująca dźwięk fis na pięciolinii. Poniżej umieszczono kolejny fragment tekstu: Dźwięk fis w utworze może być zaznaczony krzyżykiem przy konkretnym dźwięku (jak na ilustracji nr 2). Pod tekstem umieszczono ilustrację numer 2, na której znajduje się pięciolinia. Na niej zaznaczono kolejno: klucz wiolinowy, metrum cztery czwarte, a następnie cztery dźwięki, z czego jeden to ćwierćnuta f z krzyżykiem przed dźwiękiem. Pod spodem umieszczono tekst: Jest też inna możliwość: zmiana ‘f’ na ‘fis’ może być zaznaczona przy kluczu wiolinowym, jak na ilustracji nr 3. Tak jest w tonacji F‑dur. Wszystkie dźwięki ‘f’ w utworze powinny być wtedy grane jako ‘fis’ (chyba, że przy którymś zapisano inny znak, taki jak kasownik czy bemol), co widać na ilustracji nr 4. Pod tekstem umieszczono ilustrację numer 3. Na pięciolinii zaznaczono kolejno: klucz wiolinowy, krzyżyk na linii dźwięku f, metrum cztery czwarte, następnie półnutę f, pauzę ćwierćnutową i pauzę całonutową. Pod ilustracją umieszczono ilustrację numer 4. Na pięciolinii zaznaczono kolejno: klucz wiolinowy, krzyżyk na linii dźwięku f, metrum cztery czwarte, następnie cztery różne ćwierćnuty, w tym jeden dźwięk f. Pod spodem umieszczono następujący tekst: Na piątej ilustracji przedstawiono schemat palcowania dźwięku fis na flecie prostym. Zakryte powinny być otwory pierwszy, drugi, trzeci, piąty, szósty i siódmy oraz dolny. Pierwszy otwór zakrywamy palcem wskazującym, drugi palcem środkowym, a trzeci palcem serdecznym lewej dłoni; otwór piąty powinien być zakryty środkowym palcem, szóstym palcem serdecznym, a siódmy małym palcem dłoni prawej. Otwór dolny powinien zostać zakryty za pomocą kciuka lewej dłoni. Pod tekstem umieszczono znów ta samą ilustrację, przedstawiającą palcowanie dźwięku fis.

Grafika przedstawia partyturę utworu „Panie Janie”. Utwór jest napisany w metrum dwie czwarte, w tonacji F‑dur. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw razkreślnej oraz dwukreślnej i są zapisane w kluczu wiolinowym. Partytura ma szesnaście taktów. Nad nutami znajdują się rysunki, przedstawiające palcowanie na flecie.W pierwszym takcie na pierwszą miarę grana jest ćwierćnuta f (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając cztery pierwsze otwory oraz ten na spodzie, przy czym ten ostatni za pomocą kciuka), a na miarę drugą ćwierćnuta g (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W takcie drugim na pierwszą miarę grana jest ćwierćnuta a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), a na druga miarę ćwierćnuta f (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając cztery pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W takcie trzecim na pierwszą miarę zapisano ćwierćnutę f (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając cztery pierwsze otwory oraz ten na spodzie), a na miarę drugą ćwierćnutę g (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W czwartym takcie na pierwszą miarę grana jest ćwierćnuta a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), a na druga miarę ćwierćnuta f (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając cztery pierwsze otwory oraz ten na spodzie).W piątym takcie na pierwszą miarę zapisano ćwierćnutę a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), natomiast na drugą miarę ćwierćnutę b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). W szóstym takcie na obie miary zapisano półnutę c (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając drugi otwór oraz ten na spodzie). W takcie siódmym na pierwszą miarę grana jest ćwierćnuta a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), natomiast na drugą miarę ćwierćnuta b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). W ósmym takcie na obie miary zapisano półnutę c (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając drugi otwór oraz ten na spodzie).W takcie dziewiątym na pierwszą miarę grane są ósemki: najpierw c (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając drugi otwór oraz ten na spodzie), a następnie d (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając drugi otwór i pozostawiając wszystkie inne odkryte). Na miarę drugą zapisano ósemki c (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając drugi otwór oraz ten na spodzie) oraz b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). W dziesiątym takcie na pierwszą miarę zapisano ćwierćnutę a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), natomiast na miarę drugą ćwierćnutę f (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając cztery pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W jedenastym takcie na pierwszą miarę grane są ósemki: najpierw c (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając drugi otwór oraz ten na spodzie), a następnie d (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając drugi otwór i pozostawiając wszystkie inne odkryte). Na miarę drugą zapisano ósemki c (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając drugi otwór oraz ten na spodzie) oraz b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). W takcie dwunastym na pierwszą miarę zapisano ćwierćnutę a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), natomiast na miarę drugą ćwierćnutę f (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając cztery pierwsze otwory oraz ten na spodzie).W trzynastym takcie na pierwszą miarę zapisano ćwierćnutę f (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając cztery pierwsze otwory oraz ten na spodzie), a na miarę drugą ćwierćnutę g (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W takcie czternastym na obie miary grana jest półnuta f (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając cztery pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W takcie piętnastym na pierwszą miarę zapisano ćwierćnutę f (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając cztery pierwsze otwory oraz ten na spodzie), a na miarę drugą ćwierćnutę g (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W ostatnim, szesnastym takcie na obie miary grana jest półnuta f (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając cztery pierwsze otwory oraz ten na spodzie). Akompaniament do utworu „Panie Janie”. Fragment trwający 30 sekund. Akompaniament został wykonany trójkącie i fortepianie. Utwór jest w metrum cztery czwarte i rozpoczyna się od podającego tempo trójkąta. Po podaniu tempa następuje gra na fortepianie.

Grafika przedstawia partyturę utworu „Happy Birthday”. Utwór jest napisany w metrum trzy czwarte, w tonacji G‑dur. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw razkreślnej oraz dwukreślnej i są zapisane w kluczu wiolinowym. Partytura ma osiem taktów oraz przedtakt. Nad nutami znajdują się rysunki, przedstawiające palcowanie na flecie. W przedtakcie grane są dwie ósemki d; na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając sześć pierwszych otworów oraz ten na spodzie (za pomocą kciuka). W pierwszym takcie na pierwszą miarę zapisano ćwierćnutę e (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając pięć pierwszych otworów oraz ten na spodzie), na miarę drugą ćwierćnutę d (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając sześć pierwszych otworów oraz ten na spodzie), a na trzecią miarę ćwierćnutę g (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W takcie drugim na pierwsze dwie miary grana jest półnuta fis (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz otwory od piątego do siódmego oraz ten na spodzie), a na miarę trzecią dwie ósemki d (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając sześć pierwszych otworów oraz ten na spodzie). W trzecim takcie na pierwszą miarę zapisano ćwierćnutę e (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając pięć pierwszych otworów oraz ten na spodzie), na miarę drugą ćwierćnutę d (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając sześć pierwszych otworów oraz ten na spodzie), a na trzecią miarę ćwierćnutę a (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W takcie czwartym na pierwsze dwie miary grana jest półnuta g (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie), a na miarę trzecią dwie ósemki d (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając sześć pierwszych otworów oraz ten na spodzie).W piątym takcie na pierwszą miarę grana jest ćwierćnuta d (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając drugi otwór i pozostawiając wszystkie inne odkryte), na miarę drugą ćwierćnuta h (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając pierwszy otwór na górze oraz ten na spodzie), natomiast na miarę trzecią dwie ósemki g (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W takcie szóstym na pierwszą miarę zapisano ćwierćnutę fis (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz otwory od piątego do siódmego oraz ten na spodzie), na miarę drugą ćwierćnutę e (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając pięć pierwszych otworów oraz ten na spodzie), a na trzecią miarę dwie ósemki c (na flecie dźwięk ten wykonuje się, zakrywając drugi otwór oraz ten na spodzie). W siódmym takcie na pierwszą miarę grana jest ćwierćnuta h (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając pierwszy otwór na górze oraz ten na spodzie), na miarę drugą ćwierćnuta g (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie), a na trzecią miarę ćwierćnuta a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie). W ostatnim, ósmym takcie na pierwsze dwie miary zapisano półnutę g (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie), a na miarę trzecią pauzę ćwierćnutową. Akompaniament do utworu „Happy Birthday”. Fragment trwający 25 sekundy. Akompaniament został wykonany na trójkącie i fortepianie. Utwór jest w metrum trzy czwarte i rozpoczyna się od podającego tempo trójkąta. Melodia rozpoczyna się z przedtaktu. Grę rozpoczyna fortepian.

Grafika przedstawia partyturę utworu „Jesień” z cyklu „Cztery Pory Roku” autorstwa Antonio Vivaldiego. Utwór jest napisany w metrum cztery czwarte, w tonacji F‑dur. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw razkreślnej oraz dwukreślnej i są zapisane w kluczu wiolinowym. Partytura ma sześć taktów. Nad nutami znajdują się rysunki, przedstawiające palcowanie na flecie. W pierwszym takcie na pierwszą miarę grane są dwie ósemki a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie, przy czym ten ostatni za pomocą kciuka); na drugą miarę zapisano ponownie ósemkę a oraz ósemkę b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). Na miarę trzecią zapisano ćwierćnutę a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), natomiast na miarę czwartą dwie ósemki: ponownie a oraz b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). W drugim takcie na miarę pierwszą grane są dwie ósemki a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie); na drugą miarę zapisano ponownie ósemkę a oraz ósemkę b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). Na miarę trzecią zapisano ćwierćnutę a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), natomiast na miarę czwartą dwie ósemki: ponownie a oraz b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). W trzecim takcie na pierwszą miarę zapisano ósemkę a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie) oraz szesnastki: g (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie) oraz a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), na miarę drugą ósemkę b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie) oraz a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), na trzecią miarę ćwierćnutę g (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie), natomiast na czwartą miarę pauzę ćwierćnutową. W takcie czwartym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie, przy czym ten ostatni za pomocą kciuka); na drugą miarę zapisano ponownie ósemkę a oraz ósemkę b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). Na miarę trzecią zapisano ćwierćnutę a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), natomiast na miarę czwartą dwie ósemki: ponownie a oraz b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). W piątym takcie na miarę pierwszą grane są dwie ósemki a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie); na drugą miarę zapisano ponownie ósemkę a oraz ósemkę b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). Na miarę trzecią zapisano ćwierćnutę a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), natomiast na miarę czwartą dwie ósemki: ponownie a oraz b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie). W ostatnim, szóstym takcie na pierwszą miarę zapisano ósemkę a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie) oraz szesnastki: g (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie) oraz a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), na miarę drugą ósemkę b (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając kolejno pierwszy, trzeci oraz czwarty otwór oraz ten na spodzie) oraz a (na flecie ten dźwięk wykonuje się, zakrywając dwa pierwsze otwory oraz ten na spodzie), na trzecią miarę ćwierćnutę g (na flecie dźwięk ten wykonuje się zakrywając trzy pierwsze otwory oraz ten na spodzie), natomiast na czwartą miarę pauzę ćwierćnutową. Akompaniament do utworu „Jesień” z cyklu „Cztery pory roku” (RV 293) autorstwa Antonio Vivaldiego. Fragment trwający 27 sekund. Akompaniament został wykonany na trójkącie i fortepianie. Utwór jest w metrum cztery czwarte. Wykonawca uderza w membranę, podkreślając równe miary. Po nadaniu tempa grę rozpoczyna fortepian.

Ilustracja interaktywna przedstawia trzy instrumenty dęte drewniane prezentowane w formie obrazów wiszących na ścianie oświetlonej z góry lampą. Obrazy są w czarnych ramach. Pierwszy z lewej to flet piccolo posiadający srebrno‑czarną obudowę wykonaną z metalu. Drugim instrumentem jest fletnia pana wykonana z drewna. Trzecim instrumentem jest flet poprzeczny wykonany z metalu. Z prawej strony jest panel boczny oraz trzy teksty: Flet piccolo, Fletnia pana, Flet poprzeczny. Obok tekstów przyciski z symbolem trójkropka. Po kliknięciu na tekst, dany instrument podświetla się na grafice. Po kliknięciu na przycisk wyświetla się informacja dodatkowa. Po kliknięciu na tekst: Flet piccolo ten podświetla się na grafice, po kliknięciu na przycisk wyświetla się informacja dodatkowa o treści: instrument dęty drewniany z grupy aerofonów wargowych. Mała odmiana fletu poprzecznego, charakteryzująca się wysokim i przenikliwym dźwiękiem. Nad tekstem przykład brzmienia instrumentu, pod tekstem ilustracje przedstawiające instrument z trzech stron. Po kliknięciu na tekst: Fletnia pana ten podświetla się na grafice, po kliknięciu na przycisk wyświetla się informacja dodatkowa o treści: Instrument dęty drewniany, który składa się z szeregu drewnianych piszczałek, ułożonych w jednym lub dwóch rzędach. Dźwięki są wydobywane poprzez dmuchanie w krawędzie otworów piszczałek. Nad tekstem przykład brzmienia instrumentu, pod tekstem ilustracje przedstawiające instrument z trzech stron.Po kliknięciu na tekst: Flet poprzeczny ten wyświetla się na grafice. Po kliknięciu na przycisk wyświetla się informacja dodatkowa: instrument dęty drewniany posiadający przy jednym z końców otwór wargowy służący do zadęcia. Ma też szereg bocznych otworów wyposażonych w klapy, które służą do zmiany wysokości dźwięku. Współczesne flety poprzeczne, mimo, że należą do grupy instrumentów dętych drewnianych, wykonuje się z metalu, najczęściej ze srebra. Nad tekstem przykład brzmienia instrumentu, pod tekstem ilustracje przedstawiające instrument z trzech stron.