Młody instrumentalista - gitara/ukulele

Partytura do utworu „Wyprawa w nieznane” w metrum cztery czwarte w kluczu wiolinowym. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktawy razkreślnej. W pierwszym takcie wszystkie dźwięki to ćwierćnuty. Na pierwszą miarę wykonywany jest dźwięk a – dociskany drugim palcem lewej ręki na drugim progu; struna uderzana jest palcem środkowym prawej dłoni. Kolejny dźwięk jest taki sam, jednak uderzany jest za pomocą palca wskazującego. Na miarę trzecią uderzany jest dźwięk h palcem środkowym prawej dłoni, na czwartą ten sam dźwięk, jednak za pomocą palca wskazującego. W drugim takcie na pierwszą i drugą miarę grane są dwie ćwierćnuty a, natomiast na miarę trzecią wykonywana jest półnuta g. W takcie trzecim są cztery ćwierćnuty a. W takcie czwartym na pierwszą miarę grana jest półnuta h, natomiast na miarę trzecią półnuta g. W takcie piątym wszystkie dźwięki to ćwierćnuty – na miarę pierwszą oraz drugą grane jest a, natomiast na miary trzecią oraz czwartą h. W szóstym takcie na pierwszą i drugą miarę grane są dwie ćwierćnuty a, natomiast na miarę trzecią wykonywana jest półnuta g. Na pierwszą oraz drugą miarę w siódmym takcie grane jest a, następnie na miarę trzecią ćwierćnuta h, a na miarę czwartą ćwierćnuta g. W ostatnim, ósmym takcie są dwie półnuty a – na pierwszą oraz na trzecią miarę. Takt zamyka znak repetycji, oznaczający obowiązek powtórzenia utworu od samego początku. Utwór pod tytułem „Wyprawa w nieznane”. Fragment trwający 20 sekund. Kompozycja jest instrumentalna, przeznaczona na gitarę solo. Utwór jest wykonywany w niezbyt szybkim tempie i ma stonowany, spokojny oraz niezbyt dynamiczny charakter. Instrument prowadzący wykonuje jedynie linię melodyczną bez żadnego akompaniamentu. Kompozycja jest grana w średnim rejestrze gitary i ma prosty rytm, składający się jedynie z ćwierćnut oraz półnut w metrum cztery czwarte.

Partytura do utworu „Kurki trzy” w metrum cztery czwarte w kluczu wiolinowym. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw razkreślnej oraz dwukreślnej. Pierwszy takt rozpoczyna się od dwóch ćwierćnut g na pierwszą oraz drugą miarę; za pierwszym razem dźwięk uderzany jest środkowym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem wskazującym. Na miary trzecią oraz czwartą grane są ćwierćnuty d (dociskane czwartym palcem lewej dłoni. Za pierwszym razem dźwięk uderzany jest środkowym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem wskazującym.W drugim takcie na pierwszą i drugą miarę grane są ćwierćnuty e. Za pierwszym razem dźwięk uderzany jest środkowym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem wskazującym. Na trzecią miarę za pomocą palca środkowego prawej ręki wykonywana jest półnuta d. W trzecim takcie wszystkie dźwięki to ćwierćnuty. Na pierwszą oraz drugą miarę grane jest c; za pierwszym razem dźwięk uderzany jest wskazującym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem środkowym. Na miary trzecią oraz czwartą grany jest dźwięk h; za pierwszym razem uderzany jest wskazującym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem środkowym. W czwartym takcie dwa pierwsze dźwięki to ćwierćnuty a; za pierwszym razem dźwięk uderzany jest wskazującym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem środkowym. Na trzecią miarę grana jest półnuta g za pomocą palca wskazującego. Pod koniec czwartego taktu znajduje się repetycja, która oznacza obowiązek powtórzenia całej linijki od samego początku.Takt piąty rozpoczyna się od dwóch ćwierćnut d, granych na pierwszą miarę za pomocą palca środkowego prawej ręki oraz na drugą za pomocą palca wskazującego. Na miarę trzecią oraz czwartą wykonywany jest dźwięk c: za pierwszym razem uderzany jest wskazującym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem środkowym. W takcie szóstym na pierwsze dwie miary grane są dwie ćwierćnuty h; za pierwszym razem dźwięk uderzany jest wskazującym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem środkowym. Na miarę trzecią za pomocą palca środkowego grany jest dźwięk a. Takt siódmy rozpoczyna się od dwóch ćwierćnut d, granych na pierwszą miarę za pomocą palca środkowego prawej ręki oraz na drugą za pomocą palca wskazującego. Na miarę trzecią oraz czwartą wykonywany jest dźwięk c: za pierwszym razem uderzany jest wskazującym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem środkowym. W takcie ósmym na pierwsze dwie miary grane są dwie ćwierćnuty h; za pierwszym razem dźwięk uderzany jest wskazującym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem środkowym. Na miarę trzecią za pomocą palca środkowego grany jest dźwięk a. Pod koniec taktu znajduje się repetycja, która oznacza obowiązek powtórzenia całej linijki od samego początku. Utwór pod tytułem „Kurki Trzy”. Fragment trwający 25 sekund. Kompozycja jest instrumentalna, przeznaczona na gitarę solo. Utwór jest wykonywany w dość szybkim tempie i ma wesoły, beztroski oraz dynamiczny charakter. Instrument prowadzący wykonuje jedynie linię melodyczną bez żadnego akompaniamentu. Kompozycja jest grana w średnim rejestrze gitary i ma prosty rytm, składający się jedynie z ćwierćnut oraz półnut w metrum cztery czwarte.

Grafika przedstawia partyturę utworu „Stary McDonald” w metrum cztery czwarte w kluczu wiolinowym. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw razkreślnej oraz dwukreślnej.Pierwszy takt rozpoczyna się od trzech ćwierćnut c: grane na pierwszą i na trzecią miarę są wykonywane za pomocą środkowego palca prawej dłoni, natomiast ćwierćnuta grana na drugą miarę za pomocą palca wskazującego. Na czwartą miarę grana jest ćwierćnuta g za pomocą palca wskazującego. Takt drugi rozpoczyna się od dwóch ćwierćnut a: za pierwszym razem dźwięk uderzany jest środkowym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem wskazującym. Na trzecią miarę grana jest półnuta g za pomocą palca środkowego. Takt trzeci rozpoczyna się od dwóch ćwierćnut e: pierwsza grana jest za pomocą palca serdecznego prawej dłoni, druga za pomocą środkowego. Na miarę trzecią oraz czwartą grane są ćwierćnuty d za pomocą serdecznego palca lewej dłoni: za pierwszym razem dźwięk uderzany jest środkowym palcem prawej ręki, za drugim razem palcem wskazującym. W czwartym takcie na pierwszą miarę za pomocą palca wskazującego lewej dłoni oraz wskazującego prawej dłoni grana jest półnuta c, po której następuje pauza półnutowa. Pod koniec taktu znajduje się repetycja, która oznacza obowiązek powtórzenia całej linijki od samego początku.Piąty takt rozpoczyna się od trzech ćwierćnut c: grane na pierwszą i na trzecią miarę są wykonywane za pomocą środkowego palca prawej dłoni, natomiast ćwierćnuta grana na drugą miarę za pomocą palca wskazującego. Na czwartą miarę grana jest ćwierćnuta g za pomocą palca wskazującego. Takt szósty rozpoczyna się od trzech ćwierćnut c: grane na pierwszą i na trzecią miarę są wykonywane za pomocą środkowego palca prawej dłoni, natomiast ćwierćnuta grana na drugą miarę za pomocą palca wskazującego. Na czwartą miarę grana jest ćwierćnuta g za pomocą palca wskazującego. W takcie siódmym na pierwszą miarę grana jest za pomocą palca środkowego prawej dłoni ćwierćnuta c, następnie palcem wskazującym na drugą miarę ćwierćnuta g, później na miarę trzecią za pomocą palca środkowego ćwierćnuta c, następnie palcem wskazującym na czwartą miarę ćwierćnuta g. W ósmym takcie na pierwszą oraz drugą miarę grane są ćwierćnuty c – pierwsza za pomocą palca środkowego, druga za pomocą palca wskazującego – a następnie ćwierćnuta a na miarę trzecią palcem środkowym oraz palcem wskazującym ćwierćnuta g na miarę czwartą. Pod koniec taktu znajduje się repetycja, która oznacza obowiązek powtórzenia całej linijki od samego początku.Utwór pod tytułem „Stary McDonald”. Fragment trwający 33 sekundy. Kompozycja jest instrumentalna, przeznaczona na gitarę solo. Utwór jest wykonywany w średnio szybkim tempie i ma radosny, spokojny oraz optymistyczny charakter. Instrument prowadzący wykonuje jedynie linię melodyczną bez żadnego akompaniamentu. Kompozycja jest grana w średnim rejestrze gitary i ma prosty rytm, składający się jedynie z ćwierćnut oraz półnut w metrum cztery czwarte.

Ilustracja interaktywna przedstawia ułożenie palców na strunach w konkretnych akordach. W górnej części ilustracji przedstawiono graficznie dwa przejścia z jednego do drugiego akordu: z a‑moll na E‑dur oraz z a‑moll na d‑moll. W dolnej części ilustracji przedstawiono obok siebie trzy przejścia: z a‑moll na C‑dur, z C‑dur na G‑dur i z A‑dur na E‑dur. Po prawej stronie znajduje się panel boczny, na którym umieszczono następujący tytuł: Zmiana akordów gitarowych. Poniżej znajdują się wypisane kolejne zmiany akordów. Po kliknięciu w konkretną opcję, rozwija się tekst opisujący przejście. Pierwszy to: a‑moll na E‑dur. Przy zmianie akordu a‑moll na E‑dur najważniejszą kwestią jest zauważenie, że układ dla obu akordów jest dokładnie taki sam, tylko przesunięty o jedną strunę. Przy obu akordach palec pierwszy (wskazujący) dociska próg pierwszy, palec drugi (środkowy) dociska próg drugi, natomiast palec trzeci (serdeczny) dociska drugi próg. W wypadku akordu a‑moll układ rozpoczyna się od pustej struny piątej (A); struna szósta (E) jest pomijana lub tłumiona. Palec środkowy dociska drugi próg na strunie czwartej (D), palec serdeczny drugi próg na strunie trzeciej (G), natomiast palec wskazujący próg pierwszy na strunie drugiej (H). Struna pierwsza (e) jest grana pusta. Zmiana akordu z a‑moll na E‑dur polega na sprawnym i szybkim przeniesieniu palców o jedną strunę wyżej na podstrunnicy (tak, by każdy palec przeniósł się ze struny cieńszej na grubszą) przy jednoczesnym utrzymaniu układu, w taki sposób, by kształt chwytu nie uległ zmianie. Palec wskazujący przenosi się na próg pierwszy na strunie trzeciej (G), palec serdeczny na próg drugi na strunie czwartej (D), a palec środkowy na próg drugi na strunie piątej (A). Przy zmianie w drugą stronę, czyli z E‑dur na a‑moll, należy zrobić analogicznie, jednak w drugą stronę; palce przenoszą się o jedną strunę w dół na gryfie, na struny cieńsze. Pod tekstem znajduje się pięć zdjęć ułożenia palców na gryfie gitary w poszczególnych etapach zmiany akordów. Druga opcja w panelu bocznym to: a‑moll na d‑moll. Przy zmianie akordu a‑moll na d‑moll należy zapamiętać, że układ dla obu akordów jest podobny, tylko przesunięty o jedną strunę oraz, w przypadku palca serdecznego, o jeden próg. Przy obu akordach palec pierwszy (wskazujący) dociska próg pierwszy, palec drugi (środkowy) dociska próg drugi, natomiast palec trzeci (serdeczny) dociska drugi próg w przypadku akordu a‑moll oraz próg trzeci w akordzie d‑moll. W wypadku akordu a‑moll układ rozpoczyna się od pustej struny piątej (A); struna szósta (E) jest pomijana lub tłumiona. Palec środkowy dociska drugi próg na strunie czwartej (D), palec serdeczny drugi próg na strunie trzeciej (G), natomiast palec wskazujący próg pierwszy na strunie drugiej (H). Struna pierwsza (e) jest grana pusta. Zmiana akordu z a‑moll na d‑moll polega na sprawnym i szybkim przeniesieniu palców o jedną strunę niżej na podstrunnicy (tak, by każdy palec przeniósł się ze struny grubszej na cieńszą) przy jednoczesnym utrzymaniu układu, w taki sposób, by kształt chwytu nie uległ zmianie; dopiero po przeniesieniu palec serdeczny przesuwa się na wyższy próg. Palec wskazujący przenosi się na próg pierwszy na strunie pierwszej (e), palec serdeczny na próg drugi na strunie drugiej (h), a palec środkowy na próg drugi na strunie trzeciej (g). Następnie palec serdeczny należy przełożyć na trzeci próg. Bardziej doświadczeni gitarzyści przesuwają palec od razu przy przekładaniu o jedną strunę, jednak początkowo lepiej jest najpierw przenieść układ, a następnie dostosować ułożenie palca na progu. Przy zmianie w drugą stronę, czyli z d‑moll na a‑moll, należy zrobić analogicznie, jednak w drugą stronę; palce przenoszą się o jedną strunę w górę na gryfie, na struny grubsze, natomiast palec serdeczny cofa się z progu trzeciego na drugi. Pod tekstem znajduje się pięć zdjęć ułożenia palców na gryfie gitary w poszczególnych etapach zmiany akordów. Kolejny punkt dotyczy zmiany z a‑moll na C‑dur. Zmiana akordu z a‑moll na C‑dur to jedna z najprostszych możliwych zmian, ponieważ wymaga przełożenia tylko jednego palca. Wynika to z faktu, że dla obu akordów wspólne są: pomijana lub tłumiona struna szósta (E), palec środkowy dociskający drugi próg na strunie czwartej (D), palec wskazujący dociskający próg pierwszy na strunie drugiej (H) oraz pusta struna pierwsza (e). Przy tej zmianie palec serdeczny (trzeci) należy podnieść z drugiego progu na strunie trzeciej (G) i docisnąć próg trzeci na strunie piątej (A). Przy zmianie w drugą stronę, czyli z C‑dur na a‑moll, należy zrobić analogicznie, jednak w drugą stronę; palec serdeczny należy podnieść z trzeciego progu na strunie piątej (A) i docisnąć próg drugi na strunie trzeciej (G). Pod tekstem znajduje się pięć zdjęć ułożenia palców na gryfie gitary w poszczególnych etapach zmiany akordów. Następny punkt dotyczy zmiany z C‑dur na G‑dur. Zmiana akordu z C‑dur na G‑dur to jedna z bardziej skomplikowanych zmian podstawowych akordów. Wynika to z faktu, że oba układy nie mają żadnych wspólnych dźwięków, poza pustą struną trzecią (G). W wypadku akordu C‑dur układ rozpoczyna się od pomijanej lub tłumionej struny szóstej (E). Palec serdeczny dociska trzeci próg na strunie piątej (A), palec środkowy dociska drugi próg na strunie czwartej (D), struna trzecia (G) jest grana pusta, natomiast palec wskazujący dociska próg pierwszy na strunie drugiej (H). Struna pierwsza (e) jest grana pusta. Przy tak trzymanym układzie należy zacząć zmianę od palca środkowego, który podnosi się drugiego progu na strunie piątej i dociska próg trzeci na strunie szóstej (E). Za nim podążą palec wskazujący, który przenosi się na drugi próg na strunie piątej (A). Struny czwarta (D) oraz trzecia (G) są pozostawione puste. Palce serdeczny oraz mały dociskają trzecie progi, odpowiednio na strunie drugiej (H, palec serdeczny) oraz pierwszej (e, palec mały). Przy powrocie z układu G‑dur na akord C‑dur zmianę najprościej zacząć od palca serdecznego, który po przeniesieniu dociska strunę piątą (A) na trzecim progu. Palec środkowy powraca na drugi próg na strunie czwartej (D), struna trzecia (G) nadal pozostaje pusta, a palec wskazujący dociska próg pierwszy na strunie drugiej (H). Palec mały podnosi się ze struny pierwszej (e), która jest grana pusta. Pod tekstem znajduje się pięć zdjęć ułożenia palców na gryfie gitary w poszczególnych etapach zmiany akordów. Ostatni punkt dotyczy zmiany z A‑dur na E‑dur. Zmiana z akordu A‑dur na E‑dur wymaga przeniesienia układu jednego z akordów o jedną strunę wyżej, a później przełożenia palca wskazującego. Przy obu akordach palce drugi (środkowy) oraz trzeci (serdeczny) dociskają drugi próg. W wypadku akordu A‑dur układ rozpoczyna się od pustej struny piątej (A); struna szósta (E) jest pomijana lub tłumiona. Palec wskazujący dociska drugi próg na strunie czwartej (D), palec środkowy drugi próg na strunie trzeciej (G), natomiast palec serdeczny również drugi próg na strunie drugiej (H). Struna pierwsza (e) jest grana pusta. Zmiana polega na przeniesieniu całego układu o jedną strunę wyżej na gryfie, w taki sposób, że palec środkowy po zmianie dociska drugi próg na strunie piątej (A), a palec serdeczny próg drugi na strunie czwartej (D). Palec wskazujący należy przenieść na pierwszy próg na strunie trzeciej (G). W akordzie E‑dur struny szósta (E), druga (H) oraz pierwsza (e) są grane puste. Przy zmianie w drugą stronę, czyli z E‑dur na A‑dur, należy zrobić analogicznie, jednak w drugą stronę; palce przenoszą się o jedną strunę w dół na gryfie, na struny cieńsze, a następnie palec pierwszy jest przenoszony na drugi próg na strunie czwartej (D). Pod tekstem znajduje się pięć zdjęć ułożenia palców na gryfie gitary w poszczególnych etapach zmiany akordów.