Moc pieśni
Warto wiedzieć!
Mazurek Dąbrowskiego jest pieśnią wyjątkową nie tylko jako hymn Polski. Jego słowa stały się inspiracją do tworzenia kolejnych utworów. Przykładem jest zamieszczony powyżej obraz Wojciecha Kossaka, piosenka Kazika Staszewskiego oraz wiersz Władysława Bełzy, które w tytule zawierają pierwsze słowa Mazurka Dąbrowskiego.
Zapoznaj się z filmem na temat historii hymnu Polski, a następnie wykonaj polecenia.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/RuSXm3tie9vAV
Film z audiodeskrypcją pt. „Historia hymnu Polski” . Dotyczy historii powstania pieśni „Mazurek Dąbrowskiego” oraz wydarzeń, które sprawiły, że stała się ona polskim hymnem narodowym.
Wymień sytuacje, w których śpiewa się hymn narodowy.
Nazwij emocje, które towarzyszą ludziom podczas śpiewania polskiego hymnu.
Spośród postaci historycznych wymienionych w Mazurku Dąbrowskiego wybierz jedną i zredaguj na jej temat krótką notkę biograficzną.

Władysław Bełza
- poeta i publicysta był niezwykle popularnym autorem swoich czasów. Dzięki zaangażowaniu w rozwijanie polskiej kultury zyskał przydomek „piewcy polskości”. W Wielkopolsce, gdzie mieszkał, współtworzył polską prasę i teatr, walczył z germanizacyjną polityką pruskiego zaborcy. Zmuszony przez władze do opuszczenia rodzinnych stron, zamieszkał we Lwowie, poświęcając się pracy literackiej i dziennikarskiej. Jego działania znacznie przyczyniły się do popularyzacji polskiej literatury na przełomie XIX i XX wieku. We Lwowie napisał swój najsłynniejszy wiersz „Katechizm polskiego dziecka”, na którym wychowało się wiele pokoleń polskich dzieci.
Zapoznaj się z tekstem wiersza, a następnie wykonaj ćwiczenia.
Jeszcze Polska nie zginęła!Pieśni polska! tyś jak rosa,
Co na tęskną duszę spada;
Ty ją wiedziesz przez niebiosa,
Jak w noc ciemną gwiazda blada;
SzczęsnySzczęsny, ponad czyją głową
Skrzydło swoje tyś rozpięła,
Gdy mu w piersi rzucisz słowo:
„Jeszcze Polska nie zginęła!”[...]
W dniach zwątpienia, w dniach katuszykatuszy,
Tyś balsamem i pociechą;
Nieprzerwanie gra już w duszy,
Raz schwycone twoje echo.
Tyś na niebie mleczną wstęgą,
Co nam nowy cel wytknęła,
Tyś nam hartem i potęgą:
„Jeszcze Polska nie zginęła!”Chociaż przemocprzemoc się wysila,
By wyplenićwyplenić wiarę z ludzi:
Często jedna, krótka chwila,
Spod popiołów iskrę budzi!
Choć się wszystko w krąg rozkłada,
Choć niewola górę wzięła,
Nagle z niebios jak grom spada:
„Jeszcze Polska nie zginęła!” –Matka dziecku nad kołyską,
Roniąc rzewnąrzewną łzę w ukryciu,
Pieśń tę w drogę daje ślizką,
By mu tarczą była w życiu!
- Z nią lub na niej wróć mój synu!- Z nią lub na niej wróć mój synu!
Na niej przyszłość twa spoczęła!
Niech cię wiedzie w drogę czynu:
„Jeszcze Polska nie zginęła!” –Patrz, tam zasiadł przy kominie,
Stary rębaczrębacz wśród czeladziczeladzi;
Z ust mu wrzące słowo płynie,
O czemśczemś prawi, o czemś radzi...
Opowiada, jak przed laty,
Naród rzucił się do dziełaNaród rzucił się do dzieła,
Jak zagrały raz armaty:
„Jeszcze Polska nie zginęła!”A gdybyś go począł badaćbadać,
Co go wiodło w bój rozpaczy?
Dziad ci będzie rozpowiadać,
Co to polska piosnka znaczy!
Jak jej odgłos tłum porusza,
Jak potężne stwarza dzieła,
Pieśń siermięgisiermięgi i kontuszakontusza:
„Jeszcze Polska nie zginęła!”Gdy w SybiruSybiru groźne lody,
Ze łzą w oku, z sercem skrzepłemskrzepłem,
Głucho sunie zastęp młody:
Pieśni polska, tyś mu ciepłem!
Już on w przyszłość patrzy lepiej!
W snach ojczyzna mu błysnęła,
I duch jego w trudach krzepi:
„Jeszcze Polska nie zginęła!”Matka syna, siostra brata,
Gdy w kajdany ich zakutoGdy w kajdany ich zakuto,
Gdy ich pędzą na kraj świata,
Polskiej pieśni krzepią nutą...
A gdzie echo jej dobieżydobieży,
Gdzie ta piosnka powionęłapowionęła,
W starców idzie duch młodzieży:
„Jeszcze Polska nie zginęła!”Gdy się żegna ze swojemi
Tułacz, gnany w świat żałobą,
Z garści świętej, polskiej ziemi,
I pieśń polską bierze z sobą.
Ona, w pośród życia głuszy,
Nieraz z liclic mu łzę zwionęłazwionęła,
I nadzieją grała w duszy:
„Jeszcze Polska nie zginęła!”Często brat, mogiłęmogiłę bratnią,
Gdzie uronić łzę nie grzechem,
Garść rzucając już ostatnią,
Starej pieśni żegna echem.
Pieśń, co człekaczłeka wiodła w życie,
Z nim w kraj śmierci popłynęła,
Gromem pisząc na błękicie:
„Jeszcze Polska nie zginęła!”Po nad wszystkie pieśni nasze,
Co nam młodość kołysały,
Ty nam wzlatuj jako ptaszę,
Narodowej piosnko chwały!
Stróżu naszych dni młodości,
Gwiazdo, coś nam z chmur błysnęła,
Zbudź mściciela z naszych kości:
„Jeszcze Polska nie zginęła!”Źródło: Władysław Bełza, Jeszcze Polska nie zginęła!, Lwów 1900.
Nazwij typ podmiotu lirycznego w wierszu Władysława Bełzy.
Wyjaśnij, do kogo kieruje swoje słowa podmiot liryczny w wierszu Jeszcze Polska nie zginęła!
Na podstawie wiersza Władysława Bełzy „Jeszcze Polska nie zginęła!” napisz, w jakich chwilach śpiewano „Mazurka Dąbrowskiego”?
Wyjaśnij, jaką funkcję pełni powtórzenie, pojawiające się na końcu każdej zwrotki wiersza?
Na podstawie wiersza Władysława Bełzy „Jeszcze Polska nie zginęła!” wyjaśnij, jaką rolę w życiu Polaków pełnił „Mazurek Dąbrowskiego”?

Zasób interaktywny dostępny pod adresem https://zpe.gov.pl/a/DBzmSX8Wc
Mapa interaktywna pt. „Działania Legionów Polskich we Włoszech”
Mapa przedstawia Działania Legionów Polskich we Włoszech.
Zakres mapy obejmuje fragment obszaru Europy, Afryki oraz Ameryki.
Po lewej stronie mapy znajduje się Ameryka; w lewym dolnym rogu mapy zaznaczono wyspę Santo Domingo należącą do Cesarstwa Francuskiego.
Na dole po prawej stronie mapy znajduje się Afryka z oznaczonym fragmentem terytorium Imperium Osmańskiego.
Górna część mapy przedstawia Europę, w której oznaczone zostały państwa: od zachodniej strony:
Królestwo Hiszpanii z zaznaczoną miejscowością Somosierra i Saragossa,
Cesarstwo Francuskie,
Związek Reński z zaznaczoną miejscowością Drezno.
W części północnej Europy:
Królestwo Pruskie z oznaczoną miejscowością Gdańsk oraz Będomin (oznaczonym żółtym okręgiem),
Księstwo Warszawskie.
Poniżej:
Cesarstwo Austriackie z oznaczoną miejscowością Wagram,
Imperium Osmańskie.
Po wschodniej stronie Europy: Cesarstwo Rosyjskie z oznaczoną miejscowością Moskwa, Studzianki oraz Borodino.
Na południu Europy znajduje się półwysep; w jego południowej części znajduje się Królestwo Neapolu ze stolicą w Neapolu, powyżej Państwo Kościelne ze stolicą w Rzymie i Wielkie Księstwo Toskanii ze stolicą we Florencji.
W zachodnio‑północnej części Królestwa Toskanii znajduje się miasto Livorno. Powyżej zielonym okręgiem oznaczono Reggio nell'Emilia.
Powyżej znajduje się kilka oznaczonych biało‑czerwoną flagą miast, w których formowały się Legiony Polskie: od południa są to:
Bolonia,
Ferrara,
Reggio,
Mantua,
Cremona,
Brescia,
Mediolan.
Dwoma czerwonymi skrzyżowanymi szablami oznaczono ważniejsze bitwy wojsk napoleońskich z udziałem Polaków. Od północy mapy są to:
Borodino,
Studianka (Cesarstwo Rosyjskie),
Drezno (Związek Reński),
Wagram (Cesarstwo Austriackie),
Somosierra i Saragossa (Królestwo Hiszpanii).
Czerwoną strzałką oznaczono wyekspediowanie Legionów Polskich z Włoch na znajdująca się w Ameryce wyspę Santo Domingo w celu stłumienia powstania antyfrancuskiego. Strzałka zaczyna się w mieście Livorno położonym w zachodnio‑północnej części Królestwa Toskanii, prowadzi przez morze Śródziemne, Ocean Atlantydzki, a kończy się na wyspie Santo Domingo.
Na mapie zaznaczono zieloną strzałką udział Legionów Polskich we Włoszech w kampaniach w 1797 roku. Strzałka ma początek w miejscowości Reggio nell'Emilia położonym nieopodal Bolonii i prowadzi na północny zachód do miejscowości Palmanova, a następnie na południowy wschód kolejno do Wenecji i Bolonii.
Na mapie zaznaczono żółta strzałką udział Legionów Polskich we Włoszech w kampaniach w 1798 roku. Strzałka ma początek w miejscowości Bolonia położonej w Państwie Kościelnym i prowadzi na południe Włoch do Neapolu w Królestwie Neapolu, poprzez miasta: San Marino, Pesaro, Rzym, Gaeta.
Na mapie zaznaczono fioletową strzałką udział Legionów Polskich we Włoszech w kampaniach w latach 1798‑1799. Strzałka ma początek w Neapolu położonym w Królestwie Napolu na południu Włoch i prowadzi na północny wschód poprzez miasta Rzym, Florencja, Parma, Genua aż do Nicei znajdującej się w Cesarstwie Francuskim.
Mapa składa się z warstwy bazowej i 3 warstw dodatkowych.
Opis warstwy bazowej:
Mapa przedstawia Działania Legionów Polskich we Włoszech. Zakres mapy obejmuje fragment obszaru Europy, Afryki oraz Ameryki. Po lewej stronie mapy znajduje się Ameryka; w lewym dolnym rogu mapy zaznaczono wyspę Santo Domingo należącą do Cesarstwa Francuskiego. Na dole po prawej stronie mapy znajduje się Afryka z oznaczonym fragmentem terytorium Imperium Osmańskiego. Górna część mapy przedstawia Europę, w której oznaczone zostały państwa: od zachodniej strony:
Królestwo Hiszpanii z zaznaczoną miejscowością Somosierra i Saragossa,
Cesarstwo Francuskie,
Związek Reński z zaznaczoną miejscowością Drezno.
W części północnej Europy:
Królestwo Pruskie z oznaczoną miejscowością Gdańsk oraz Będomin (oznaczonym żółtym okręgiem),
Księstwo Warszawskie.
Poniżej:
Cesarstwo Austriackie z oznaczoną miejscowością Wagram,
Imperium Osmańskie.
Po wschodniej stronie Europy Cesarstwo Rosyjskie z oznaczoną miejscowością Moskwa, Studzianki oraz Borodino;
Na południu Europy znajduje się półwysep; w jego południowej części znajduje się Królestwo Neapolu ze stolicą w Neapolu, powyżej Państwo Kościelne ze stolicą w Rzymie i Wielkie Księstwo Toskanii ze stolicą we Florencji.
W zachodnio‑północnej części Królestwa Toskanii znajduje się miasto Livorno. Powyżej zielonym okręgiem oznaczono Reggio nell'Emilia. Powyżej znajduje się kilka oznaczonych biało‑czerwoną flagą miast, w których formowały się Legiony Polskie: od południa są to:
Bolonia,
Ferrara,
Reggio,
Mantua,
Cremona,
Brescia,
Mediolan.
Dwoma czerwonymi skrzyżowanymi szablami oznaczono ważniejsze bitwy wojsk napoleońskich z udziałem Polaków. Od północy mapy są to:
Borodino, Studzianka (Cesarstwo Rosyjskie),
Drezno (Związek Reński),
Wagram (Cesarstwo Austriackie),
Somosierra i Saragossa (Królestwo Hiszpanii).
Czerwoną strzałką oznaczono wyekspediowanie Legionów Polskich z Włoch na znajdująca się w Ameryce wyspę Santo Domingo w celu stłumienia powstania antyfrancuskiego. Strzałka zaczyna się w mieście Livorno położonym w zachodnio‑północnej części Królestwa Toskanii, prowadzi przez morze Śródziemne, Ocean Atlantydzki, a kończy się na wyspie Santo Domingo.
Na warstwie bazowej znajduje się 8 punktów z dodatkowymi informacjami:
Punkt 1 - Livorno.
W 1801 roku Francja zawarła pokój z Austrią, legioniści byli rozczarowani, ponieważ rozwiały się nadzieje na wyzwolenie Polski. Żołnierze przestali otrzymywać żołd, byli głodni i wycieńczeni, stali się niewygodni. Napoleon postanowił ich wysłać na Santo Domingo (Haiti), celem stłumienia powstania. Mieszkańcy wyspy wyparli Francuzów i wprowadzili własne rządy. Francja wysłała 30 tys. żołnierzy w tym ok 3,5 tysiąca Polaków. Legioniści zostali przewiezieni do portu w Livorno pod zbrojną eskortą francuskiego wojska. Wojsko francuskie skapitulowało w listopadzie 1803 r. W Haiti ogłoszono niepodległość. Do Europy powróciło tylko kilkuset polskich żołnierzy. Taki był koniec polskich legionów.
Punkt 2 - Będomin.
Będomin, to wieś leżąca na Kaszubach w województwie pomorskim. Tu urodził się Józef Wybicki, twórca słów naszego hymnu. W zabytkowym dworku, należącym niegdyś do rodziny Wybickich, znajduje się Muzeum Hymnu Narodowego.
Punkt 3 - Powstanie hymnu.
Legioniści sądzili, że po zwycięstwie nad Austrią, droga poprowadzi ich do Polski. Niestety nie mieli okazji do przysłużenia się krajowi, ale ich historia przyczyniła się do rozbudzenia polskiej świadomości narodowej, dzięki pieśni, która powstała w Reggio we Włoszech. Wybicki przybył do Reggio w połowie lipca 1797 r., zapragnął stworzyć bojową pieśń dla legionistów. Tu powstała piosenka nosząca tytuł „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”, poeta ułożył słowa pod dźwięki ludowego mazurka, nieznanego autora. Tekst rękopisu miał sześć zwrotek, współcześnie śpiewamy cztery z nich. 26 lutego 1927 roku „Mazurek Dąbrowskiego” został oficjalnie uznany za hymn państwowy.
Punkt 4 - Okoliczności powstania legionów.
Utworzenie legionów polskich było wynikiem splotu różnych okoliczności. Po trzecim rozbiorze Polski w 1795 roku, żołnierze nie mogli się pogodzić z utratą państwa. Nie chcieli walczyć w którejś z armii zaborczych. Zmuszeni sytuacją finansową i polityczną, szukali zatrudnienia w innych państwach. Uważali, że rozbiory są sytuacją tymczasową. W tym czasie rewolucyjna Francja walczyła z Prusami i Austrią. Zrodził się pomysł, by odtworzyć polską armię przy boku Francji. Polscy oficerowie, znajdujący się we Francji, zostali odesłani do północnych Włoch, gdzie walczący z Austrią konsul francuski Napoleon Bonaparte utworzył państewko Republiki Lombardzkiej. 9 stycznia 1797 Jan Henryk Dąbrowski podpisał z rządem Republiki Lombardzkiej umowę dotyczącą utworzenia polskich oddziałów.
Punkt 5 - Organizacja Legionów.
Utworzone w Republice Lombardzkiej oddziały otrzymały nazwę „Legiony Polskie Posiłkujące Lombardię”. Żołnierze dostali mundury i sztandary zbliżone do polskich, musieli jednak nosić na piersiach trójkolorowe kokardy, symbolizujące sojusz z Francją. Zezwolono na używanie komend w języku polskim, stopnie wojskowe również były polskie. Na naramiennikach mundurów widniał włoski napis „Ludzie wolni są braćmi”. Do Legionów zaczęli wstępować ochotnicy, przebywający na emigracji, jeńcy wojenni, dezerterzy z armii austriackiej, wcielani do niej przymusowo, którym przyświecało hasło: „Równość, wolność i braterstwo”.
Punkt 6 - „Demokratyczny duch” w Legionach.
Twórca Legionów generał Jan Henryk Dąbrowski, wprowadził w oddziałach nowoczesny system dowodzenia na wzór francuski. Zostały zniesione kary cielesne, powszechne wówczas w wojsku, nakazał naukę czytania i pisania, dał możliwość awansu żołnierzom niemającym pochodzenia szlacheckiego. W maju 1797 roku było już 7 tys. żołnierzy. Ogółem służyło tu 25 tysięcy podoficerów i szeregowych oraz około tysiąca oficerów.
Punkt 7 - Walka.
Celem powołania Legionów było odzyskanie niepodległości Polski w czasie zaborów. Żołnierze, biorąc udział w bitwach z Austrią na północy Włoch, mieli nadzieję, że z armią napoleońską wyzwolą ojczyznę. Niestety działania wojenne zakończyły się rozejmem, zniknęły szanse na przedarcie się oddziałów do Polski. Konieczna okazała się reorganizacja struktury wojska, powołano dwie Legie, które wzięły udział w walkach z armią austriacką, między innymi, o Rzym, Gaetę oraz z armią Królestwa Neapolu. Niestety Polacy ponieśli straty. Legiony walczyły również z armią carską.
Punkt 8 - Żołnierze Legionów.
Niektórzy legioniści, już jako żołnierze najemni, nadal wspierali Francję, walcząc z Anglikami, Niemcami, Hiszpanami. Po utworzeniu przez Napoleona Księstwa Warszawskiego, zasilili tworzącą się armię. Dziś Legiony są symbolem wiary w niepodległość, w tamtych czasach były szkołą patriotyzmu i demokracji.
Warstwy dodatkowe:
Warstwa 1 - Udział Legionów Polskich w kampaniach 1797 roku.
Na mapie zaznaczono zieloną strzałką udział Legionów Polskich we Włoszech w kampaniach w 1797 roku. Strzałka ma początek w miejscowości Reggio nell'Emilia położonym nieopodal Bolonii i prowadzi na północny zachód do miejscowości Palmanova, a następnie na południowy wschód kolejno do Wenecji i Bolonii.
Warstwa 2 - Udział Legionów Polskich w kampaniach w 1798 roku.
Na mapie zaznaczono żółta strzałką udział Legionów Polskich we Włoszech w kampaniach w 1798 roku. Strzałka ma początek w miejscowości Bolonia położonej w Państwie Kościelnym i prowadzi na południe Włoch do Neapolu w Królestwie Neapolu, poprzez miasta: San Marino, Pesaro, Rzym, Gaeta.
Warstwa 3 - Udział Legionów Polskich w kampaniach w latach 1798‑1799.
Na mapie zaznaczono fioletową strzałką udział Legionów Polskich we Włoszech w kampaniach w latach 1798‑1799. Strzałka ma początek w Neapolu położonym w Królestwie Napolu na południu Włoch i prowadzi na północny wschód poprzez miasta Rzym, Florencja, Parma, Genua aż do Nicei znajdującej się w Cesarstwie Francuskim.
Wybierz punkt z BAZY OBIEKTÓW i uzupełnij mapę o dodatkowe informacje związane z historią Legionów Polskich we Włoszech.
Wyszukaj informacje na temat Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie i eksponatów, które tam się znajdują. Napisz krótką notatkę o muzeum i umieść ją na mapie.
Wyszukaj informacje na temat Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie i eksponatów, które tam się znajdują. Napisz krótką notatkę o muzeum.
Poszukaj w źródłach archiwalnej wersji „Mazurka Dąbrowskiego”, przepisz tekst hymnu i umieść na mapie.
Sprawdź, czy umiesz!
Jakie cechy narodowe Polaków odnajdujesz w hymnie?
- odwaga
- waleczność
- patriotyzm
- tchórzostwo
- pracowitość
- lenistwo
- poczucie humoru
Włącz muzykę i zaśpiewaj hymn, wykonaj go na stojąco. Hymn państwowy jest jednym z symboli narodowych, dlatego jesteśmy mu winni szacunek.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/DBzmSX8Wc
Mazurek Dąbrowskiego – linia melodyczna Mazurek Dąbrowskiego – linia melodyczna Źródło: domena publiczna.
Jakie uczucia towarzyszyły ci w czasie śpiewania „Mazurka Dąbrowskiego”? Opisz je w polu poniżej. Podziel się swoimi odczuciami z innymi.
Słownik
mający szczęście, pełen szczęścia
wielkie cierpienia fizyczne lub psychiczne
narzucanie komuś swojej woli; w wierszu jest to aluzja do działań zaborców
skutecznie zwalczyć zjawisko lub cechę, które uważa się za szkodliwe
wyrażający smutek, żal, tęsknotę
mężczyzna dobrze władający szablą i lubiący się bić
dawna służba u magnatów i szlachty wykonująca różne czynności w domu, pełniąca straż w zamku, towarzysząca swoim panom w wyprawach wojennych itp.
czymś
aluzja do powstań narodowych w XIX wieku
pytać
wierzchnie ubranie z grubej tkaniny wełnianej lub lnianej noszone przez chłopów
staropolski strój męski noszony tylko przez polską szlachtę
Syberia: kraina geograficzna w północnej Rosji, miejsce zsyłek polskiej ludności w XIX wieku
skrzepłym
aluzja do aresztowań za działalność niepodległościową
doleci
dotarła
swoimi
twarz
strąciła
miejsce w ziemi, w którym grzebie się zmarłego
człowiek
związek frazeologiczny pochodzący ze starożytnej Sparty, wrócić z tarczą oznaczał odniesienie zwycięstwa, wrócić na tarczy, być przyniesionym na tarczy przez pozostałych przy życiu kompanów, oznaczał ponieść klęskę