Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
R15Ymi6v3qAtf1

Monochromatycznie – co to znaczy?

Paolo Uccello, „Bitwa pod San Romano”, ok. 1435-1446, Galeria Uffizi, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
mbf29ddda9aca27f9_0000000000023
1

Scenariusz lekcji dla nauczyciela

RvmYsSdU7OVeL1
Scenariusz zajęć do pobrania.
Źródło: online-skills.
mbf29ddda9aca27f9_0000000000026

I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:

1) wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: malarstwa, rzeźby, grafiki, architektury (łącznie z architekturą wnętrz), rysunku, scenografii, sztuki użytkowej dawnej i współczesnej (w tym rzemiosła artystycznego); rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin; zna współczesne formy wypowiedzi artystycznej, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom, jak: happening, performance, asamblaż; sztuka nowych mediów;

3) klasyfikuje barwy w sztukach plastycznych; wykazuje się znajomością pojęć: gama barwna, koło barw, barwy podstawowe i pochodne, temperatura barwy, walor barwy; rozróżnia i identyfikuje w dziełach mistrzów i własnych kontrasty barwne: temperaturowe, dopełnieniowe i walorowe; podejmuje działania twórcze z wyobraźni i z zakresu interpretacji natury, uwzględniające problematykę barwy;

6) rozróżnia gatunki i tematykę dzieł w sztukach plastycznych (portretPortretportret, autoportret, pejzażPejzażpejzaż, martwa natura, sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna i batalistyczna); niektóre z tych gatunków odnajduje w grafice i w rzeźbie; w rysunku rozpoznaje studium z natury, karykaturę, komiks, rozumie, czym jest w sztuce abstrakcja i fantastyka; podejmuje działania z wyobraźni i z natury w zakresie utrwalania i świadomości gatunków i tematów w sztuce, stosuje w tym zakresie różnorodne formy wypowiedzi (szkice rysunkowe, fotografie zaaranżowanych scen i motywów, fotomontaż).

III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:

5) rozpoznaje wybrane, najbardziej istotne dzieła z dorobku innych narodów.

mbf29ddda9aca27f9_0000000000034
Nauczysz się

klasyfikować barwy w sztukach plastycznych;

wyjaśnić pojęcia: monochromatyzm, gama barwna, achromatyzm;

odróżniać dzieła monochromatyczne od wielobarwnych;

opisać malowidło grisaille i rozpoznać je na podstawie reprodukcji;

określić źródła inspiracji prac;

tworzyć prace malarskie na zadany temat.

mbf29ddda9aca27f9_0000000000081

Monochromatyzm a wąska gama barwna

Zdarza się, że artysta, tworząc dzieło, operuje tylko jedną barwą, używając kilku jej odcieni. W rezultacie uzyskuje jednolity ton całego dzieła. Mówimy wówczas o monochromatyzmieMonochromatyzmmonochromatyzmie.

Monochromatyzm występował już w sztuce średniowiecza i renesansu. Poniżej ukazano dzieło malarskie Paola Uccella Bitwa pod San Romano, które może być tego dobrym przykładem. Zafascynowany geometrią i perspektywą Uccello nie dbał o odzwierciedlenie rzeczywistości, miał skłonność do geometryzowania kształtów i postaci. Jego dzieło to bardziej rezultat teoretycznych dociekań i matematycznych obliczeń niż wyobraźni lub obserwacji. Dotyczyło to także barw ograniczonych do gamy brązów.

R15Ymi6v3qAtf1
Paolo Uccello, „Bitwa pod San Romano”, ok. 1435-1446, Galeria Uffizi, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
classicmobile
Ćwiczenie 1
RAir0O4AFDOsY1
Wyjaśnij termin monochromatyzm/monochromatyczny.
Źródło: online-skills.
static

Monochromatyzm należy odróżnić od użycia wąskiej gamy barwnej gama barwnaGama barwnagama barwna, która występuje wówczas, gdy artyści w swoich dziełach celowo stosują tylko 2‑3 barwy w różnych odcieniach.

Niżej zamieszczona reprodukcja przedstawia obraz Claude’a Moneta „Most Waterloo w Londynie”. To jeden z obrazów z cykluCyklcyklu. Autor do jego namalowania użył wąskiej gamy barwnej. Kliknij w reprodukcję, a zobaczysz ten sam motyw na innym obrazie z cyklu – tym razem namalowanym z użyciem tylko jednej barwy w kilku odcieniach.

R1OAEEr1vl16r1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Claude’a Moneta „Most Waterloo w Londynie”. Ukazuje połyskujący od żółtych świateł most na Tamizie w gęstej mgle. odbijający się w tafli wody. Za nim widok przedstawia kominy fabryk. Obraz jest rozmyty, niewyraźny. Całe dzieło utrzymane jest w fioletowej tonacji. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt zawierający ten sam widok, namalowany w innych kolorach. Most na ilustracji utrzymany jest w tonacji szaro-błękitnej. Do dzieła dołączony jest podpis: Claude Monet, "Most Waterloo w Londynie”, 1903, olej na płótnie, Ermitaż, Petersburg, Rosja, Wikimedia, CC by 3.0.
Claude Monet, „Most Waterloo w Londynie”, 1903, Memorial Art Gallery, Rochester, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
classicmobile
Ćwiczenie 2
R1M4S5v5gJuJe1
Odpowiedz na pytanie. Który z opisanych powyżej obrazów Moneta jest monochromatyczny? Możliwe odpowiedzi: 1. Impresja, wschód słońca. 2. Grand Canal, 3. Budynek Parlamentu w Londynie.
Źródło: online-skills.
static
mbf29ddda9aca27f9_0000000000096

Grisaille

En camaïeuEn camaïeuEn camaïeu to francuski termin określający malowidło, w którym używa się tylko jednego koloru w różnych odcieniach. Odmianą takiego malarstwa jest grisailleGrisaillegrisaille [wym. grizaj], mające za zadanie naśladować płaskorzeźbęPłaskorzeźbapłaskorzeźbę, rzeźbę lub sztukaterięSztukateriasztukaterię . Grisaille wykonane były w różnych odcieniach koloru szarego, do białego włącznie.

Poniżej przedstawiono pomieszczenie, którego ściany i sufit zostały ozdobione malarstwem wykonanym techniką grisaille.

R1KMCemomsDY51
Château de Tanlay, XVII w., Tanlay, Francja, wikimedia.org, CC BY 3.0
classicmobile
Ćwiczenie 3
R1EQkovOTJQuf1
Odpowiedz na pytanie. Czym charakteryzuje się technika malarska grisaille?
Źródło: online-skills.
static

Zapewne wiesz, że kupując farbę, można skorzystać z próbników kolorów. Takich jak te poniżej.

mbf29ddda9aca27f9_0000000000142

Budowanie nastroju sceny

Monochromatyzm był szczególnie popularny w XVII w. w malarstwie holenderskim. Użycie przez artystę ograniczonej gamy barwnej pozwalało mu oddać pożądany nastrój wyobrażanej sceny.

classicmobile
Ćwiczenie 4
R1PNlQpBeSluH1
Odpowiedz na pytanie. Jaki nastrój wywołuje Twoim zdaniem zestawienie kolorów: czerni, ciemnego brązu, jasnego brązu? Możliwe odpowiedzi: 1, szczęścia i radości, 2. powagi i wyciszenia, 3. pogody ducha.
Źródło: online-skills.
static

Po podobną technikę obrazowania sięgnął żyjący w XIX wieku inny holenderski malarz – Vincent van Gogh. Również chodziło mu o odtworzenie określonej atmosfery przedstawianej sceny. Jej bohaterami byli spożywający posiłek chłopi. Kliknij na poniższą ilustrację i dowiedz się, jaką atmosferę chciał przekazać w swoim dziele artysta.

R1XO2M2ofqPpw1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Vincenta van Gogha „Jedzący kartofle”. Ukazuje pięć osób siedzących przy stole i jedzących kartofle z jednego talerza. Postacie rozmawiają z sobą. Ich twarze są zdeformowane, pojawiają się na nich bruzdy, zmarszczki. Kobieta po prawej stronie jest smutna, ma pochyloną głowę. Nalewa do filiżanek kawę. Obraz utrzymany jest w ciemnej tonacji barwnej. Jedynym źródłem światła dla sceny jest niewielka lampa zawieszona nad stołem. Ściany wnętrza są brudne, krzywe, okna niewielkie. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: Vincent van Gogh w liście do swojego brata tak pisał o tym obrazie: Otóż bardzo się starałem wzbudzić w oglądającym myśl, że ci ludzie, którzy tu, przy swojej lampie jedzą ziemniaki, tymi samymi rękami, które sięgają do miski, również sami orali ziemię; obraz mówi więc o pracy ich rąk i o tym, że uczciwie zasłużyli na swe jedzenie... Ale kto woli sielankowych chłopów, może pozostać przy swoich poglądach.Źródło: Wiesław Juszczak, „Postimpresjoniści”, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1985.
Vincent van Gogh, „Jedzący kartofle”, 1885, Muzeum van Gogha, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna

Przyjmuje się, że obraz Jedzący kartofle to ukłon van Gogha w stronę Rembrandta. Porównaj nastroje wywołane dzięki zastosowaniu techniki monochromatycznej w obrazach obu mistrzów.

R1TgNMGWRBfJW1
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Wieczerza w Emaus”, 1648, Louvre Museum, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna

Monochromatyzm spotykany jest w malarstwie o różnej tematyce: w scenach rodzajowychScena rodzajowascenach rodzajowych, religijnychScena religijnareligijnych, w pejzażuPejzażpejzażu, portreciePortretportrecie, martwej naturzeMartwa naturamartwej naturze. Przyjrzyj się dziełom prezentowanym w galerii, a następnie rozwiąż ćwiczenie interaktywne.

Tematyka dzieł monochromatycznych

classicmobile
Ćwiczenie 5
R1dTObfeChUNA1
Odpowiedz na pytanie. Jaką tematykę uprawiał Willem Claesz Heda? Możliwe odpowiedzi. 1. Portret, 2. Pejzaż, 3. Martwa natura, 4. Sceny rodzajowe
Źródło: online-skills.
static

Po malarstwo monochromatyczne sięgali twórcy martwych natur, którzy w swoich dziełach chcieli przekazać określone treści religijne lub moralizatorskie. Jednym z nich był Holender Willem Claesz Heda. Był on mistrzem operowania szarościami w malarstwie. Prezentowana poniżej martwa natura to prawdziwa „uczta monochromatyczna” z niezliczonymi odcieniami szarej zieleni. Obraz ten, oprócz tego, że ukazywał piękno rzeczy i potraw, przede wszystkim opowiadał o nieuchronności przemijania.

Japońska sztuka malowania tuszem

Dzieła monochromatyczne powstawały nie tylko w Europie. Tworzono je także w Japonii, w okresie Muromachi (lata 1333‑1573). Japońskim artystom chodziło o przełożenie całego bogactwa barw na wąską gamę czerni i szarych odcieni.

Rj3GvJ4UGtQEy1
Sesshû Touyou, „Widok na Ama-no-Hashidate”, ok. 1501-1506, Muzeum Narodowe w Kioto, Kioto, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna

Kunszt japońskich malarzy polegał na tym, że mając do dyspozycji skromne środki: tusz, wodę, pędzle i papier lub jedwab potrafili stworzyć wyrafinowane plastycznie dzieła sztuki. Takim artystą był Sesshû Touyou. Poniżej przedstawiono dwie jego prace z cyklu ukazującego pory roku.

RagTY97DyXVh91
Sesshû Touyou, „Pejzaż zimowy”, koniec XV w. - początek XVI w., Muzeum Narodowe w Tokio, Tokio, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna
R14J3ePT7iZ6v1
Sesshû Touyou, „Pejzaż jesienny”, koniec XV w. - początek XVI w., Muzeum Narodowe w Tokio, Tokio, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna

Taka estetyka miała swoje źródło w filozofii zen, czyli japońskiej odmianie buddyzmu. Artyści kierowali się zasadą mówiącą, że zanim malarz chwyci za pędzel, dzieło ma być już gotowe w jego duszy. Praca polegała więc na długim kontemplowaniu natury, by w pewnym momencie – w sposób intuicyjny i za pomocą kilku szybkich pociągnięć pędzla oddać moment wewnętrznej harmonii twórcy z otaczającym go światem. Japońscy twórcy wyrażali swoją filozofię sztuki i życia nie tylko za pomocą malarstwa, lecz także poezji oraz mądrych sentencji. Kliknij na ilustrację i zapoznaj się z jedną z takich sentencji.

R1IEWI6hT3cW11
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Sesshû Touyou „Haboku-Sansui”. Jest to abstrakcyjne dzieło, ukazujące pejzaż. Z niezdefiniowanych form wyłania się sugestia mglistych gór w tle. Na pierwszym planie są klify i krzewy oraz trójkątna linia dachu z pionowymi liniami tworzącymi ogrodzenie. Poniżej dzieło zawiera płaską powierzchnię akwenu, z dwoma osobami po prawej w łodzi wiosłowej. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: Kto chce podziwiać księżyc, nie może zatrzymywać wzroku na wskazującym palcu.
Sesshû Touyou, „Haboku-Sansui”, 1495, Muzeum Narodowe w Tokio, Tokio, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna

Monochromatyzm w różnych dziedzinach sztuki

Monochromatyzm dotyczy także innych dyscyplin sztuki, nie tylko malarstwa, ale również rzeźby, witrażu, grafiki, rysunku, fotografii.

Rzeźby, które zostały pokryte dekoracją malarską, nazywamy polichromowanymi. Polichromia zazwyczaj jest wielobarwna, ale może być także monochromatyczna.

Rmww2R3M855E31
Grupa rzeźbiarska, kościół Joannitów, Kłodzko, Polska, wikimedia.org, CC BY 3.0
R4ZZvHuNXMCvK1
Louise Nevelson, „Big Black”, 1963, MoMa, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, CC BY 2.0

Monochromatyzmem posługują się w swojej pracy także witrażyści.

RKXJVnZbxNrS81
Anna Kola, „Bez tytułu”, 1999, witraż, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
R1a3EDJ0hw78C1
Andrzej Kałucki, „Opętanie”, 2006, szkło termoformowane, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
Rq5Hmu3aZAYDP1
Autor nieznany, „Szachista”, XV w., Musée de Cluny, Paryż, Francja, wikimedia.org, CC BY 2.0

Tworzenie monochromatycznych prac typowe jest dla grafik, uzyskiwanych z matryc. Grafika w swej klasycznej postaci jest czarno‑biała (czarna farba na białym podłożu). Spotykane są też grafiki, które drukowane są na innym podłożu niż biały, a czerń farby zostaje zastąpiona jednym kolorem. Nadal są to grafiki monochromatyczne.

Kiedy artyści do stworzenia swoich dzieł użyją tylko koloru białego i czarnego oraz odcieni szarości mówimy o achromatyzmie. Zapoznaj się z przykładami achromatycznych grafik.

RaTmxRaK7cmtW1
Izabella Retkowska, „Interferencje_16_d0”, 2016, druk cyfrowy, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
Rs2g6rDwpLRDW1
Jakub Jaszewski, „Stacja Solaris”, 2017, linoryt, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
R1QCx9QOodDDt1
Marek Zajko, „Rozkład pana Staszka gwałtownie postępuje”, z cyklu „Studium Pewnej Choroby”, 2009, online-skills, CC BY 3.0

Grafiki bywają także odbijane z kilku matrycMatrycamatryc – wówczas dla każdej farby przygotowywana jest inna matryca. Przyjrzyj się niżej zamieszczonym grafikom z jednego cyklu. Pierwsza z nich jest monochromatyczna, druga wielobarwna.

R1WwwOGiUlmbO1
Marek Zajko, „C orange”, 2016, wklęsłodruk, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
RD1bk9npEqDbV1
Marek Zajko, „A dust”, 2016, wklęsłodruk, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
mbf29ddda9aca27f9_0000000000246

W przypadku technik rysunkowych narzędziem może być wszystko, co pozostawia ślad na płaszczyźnie. Do najbardziej popularnych narzędzi rysunkowych należą: ołówek, węgiel, tusz, kreda, piórko.

Przyjrzyj się niżej zamieszczonym reprodukcjom rysunków Vincenta van Gogha. Po kliknięciu w każdą z nich możesz zapoznać się z nazwą narzędzi użytych do wykonania monochromatycznych prac.

RSNhmzHUUPXu91
Ilustracja interaktywna przedstawia Vincenta van Gogha „Pole z dwoma postaciami”. Jest to rysunek wykonany węglem. Ukazuje ogrodzone pola. Na pierwszym planie stoi mężczyzna. Po prawej stronie znajduje się budynek, przez którym pracuje kobieta. W tle rozciąga się panorama miejscowości z widoczną wieżą kościoła. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: węgiel
Vincent van Gogh, „Pole z dwoma postaciami”, 1882, kolekcja prywatna, wikimedia.org, domena publiczna
R1BrL8EbYdLEY1
Ilustracja interaktywna przedstawia „Portret starego mężczyzny w cylindrze” Vincenta van Gogha. Ukazuje starszego mężczyznę w cylindrze. Postać ma na sobie płaszcz. Spogląda w lewą stronę. Na jego twarzy widoczne są zmarszczki. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: ołówek, kreda, piórko, tusz
Vincent van Gogh, „Portret starego mężczyzny w cylindrze”, 1881, Van Gogh Museum, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
RgK23vFRvpnfz1
Ilustracja interaktywna przedstawia „Trzy ręce, dwie trzymające widelec” Vincenta van Gogha. Jest to szkic dłoni w kilku układach i wykonujących różne czynności. Dłonie u góry trzymają widelec. Trzecie studium ukazuje ułożoną pięść. Punkt 1: ołówek
Vincent van Gogh, „Trzy ręce, dwie trzymające widelec”, 1883, Stedelijk Museum, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
mbf29ddda9aca27f9_0000000000248

Monochromatyzm w różnych dziedzinach sztuki

W sztuce możemy spotkać także monochromatyczne fotografie. To rodzaj fotografii polegający na utrwalaniu obrazu za pomocą jednego koloru – najczęściej jest to fotografia czarno‑biała lub w sepiiSepiasepii.

mbf29ddda9aca27f9_0000000000257
Rzv6JQIT1v0bs1
Jakub Wawrzak, fotografia, 2015, online-skills, CC BY 3.0
RHxGFqivyJ0q61
Hans Schneider, fotografia, 1958, wikimedia.org, CC BY 3.0
mbf29ddda9aca27f9_0000000000289

Wyobraźnię i fantazję utożsamia się w sztuce z barwą. Jednak fotografie Anny Koli świadczą o tym, że do rozwoju wyobraźni mogą służyć również dzieła monochromatyczne. Przyjrzyj się fotografiom prezentowanym w galerii, a następnie rozwiąż ćwiczenie interaktywne.

classicmobile
Ćwiczenie 6
ROR63OuWiiaBa1
Wymień dwie techniki fotograficzne o charakterze monochromatycznym.
Źródło: online-skills.
static
REgv4VktwFsiM1
Ilustracja przedstawia fotografię Anny Koli "Nietoperz ". Ukazuje fragment oświetlonych, ludzkich pleców na czarnym tle z wyeksponowanym kręgosłupem łopatkami. Na ilustracji znajduje się interaktywny punkt z informacją: Punkt 1: Artystka fotografowała plecy modela.
Anna Kola, „Nietoperz”, 2017, online-skills, CC BY 3.0

Monochromatyzm w komiksie

Monochromatyzm stosowany jest także przez artystów komiksowych, chcących wywołać u widza określony nastrój.

W komiksie Western Grzegorz Rosiński zastosował monochromatyczne odcienie barwy brązowej po to, aby zasugerować, że akcja komiksu rozgrywa się ponad sto lat temu. Użyta kolorystyka miała przywodzić na myśl barwę dawnych fotografii – sepii.

R1ChgVXv3zm9V1
Grzegorz Rosiński (rys.), Jean Van Hamme (scen.), „Western”, Warszawa 2001, Wydawnictwo Egmont Polska, s. 7, online-skills, CC BY 3.0

Kliknij na postać na ilustracji, żeby dowiedzieć się, jaki nastrój chciał wywołać Herman, używając w swoim komiksie monochromatycznych odcieni barwy zielonej.

RGIJYxvwp86Mr1
Ilustracja interaktywna przedstawia komiks Hermana „Jeremiah. Noc na bagnach”. Ukazuje stojącego w centrum W centrum stoi młody mężczyzna z bronią w ręku, ubrany w moro. Skierowany jest w lewą stronę. Za nim pejzaż spowity jest mgłą. Na pierwszym planie znajduje się bagienna roślinność oraz pień drzewa. Na ilustracji dominują zielenie - od jasnej, do bardzo ciemnych, prawie czarnych. Punkt 1:
Herman, „Jeremiah. Noc na bagnach”, Wydawnictwo Amber, Warszawa 2002, s. 41, online-skills, CC BY 3.0
mbf29ddda9aca27f9_0000000000324

Podsumowanie

Polecenie 1

Przyjrzyj się dziełom współczesnych artystów wykonanych różnymi technikami, a następnie rozwiąż ćwiczenie interaktywne.

classicmobile
Ćwiczenie 7
RFxiC7DWTTIDZ1
Do dzieł dobierz autorów. Dzieła: „Most Waterloo w Londynie”. Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet; „Trzech żołnierzy”. Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet; „Zima nad rzeką". Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet; „Śniadanie w kamiennej niszy”. Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet.
Źródło: online-skills.
static
Polecenie 2

Potrzebne będą: dwie kartki, farby plakatowe, pędzle

R1UqIZuMFTMyB1
Przybory, online-skills, CC by 3.0

Namaluj dwa razy ten sam motyw martwej natury.
Pierwsza martwa natura powinna być pracą monochromatyczną. Wybierz jedną tonację kolorów, np. niebieską. Do malowania wprowadź również kolor czarny i biały. Mieszając wybrane kolory ze sobą, pokaż „paletę barw” w ujęciu monochromatycznym.

Druga martwa natura niech będzie pracą wielobarwną. Za pomocą całej dostępnej kolorystyki farb namaluj ten sam motyw martwej natury co poprzednio. Zwracaj szczególną uwagę na barwność nie tylko samych przedmiotów, lecz także na relacje barwne między nimi, jak również na cień. Ogranicz tu do minimum kolor czarny i biały.

mbf29ddda9aca27f9_0000000000373

Słownik pojęć

Cykl
Cykl

zespół dzieł, z których każdy stanowi samodzielną jednostkę, ale łączy się z innymi w nadrzędną całość kompozycyjną.
encyklopedia.pwn.pl

Gama barwna
Gama barwna

użycie do stworzenia dzieła wybranych kolorów z koła barw. Może być wąska lub szeroka. Wąska gama barwna to użycie sąsiadujących kolorów z fragmentu koła barw. Szeroka gama barwna to użycie kolorów z całego koła barw.

Pejzaż
Pejzaż

w sztuce to dzieło, którego głównym tematem są rzeczywiste lub wyobrażone przez artystę widoki krajobrazu.

Płaskorzeźba
Płaskorzeźba

inaczej relief, kompozycja rzeźbiarska wykonana na płycie kamiennej, drewnianej lub metalowej z pozostawieniem w niej tła.

Portret
Portret

przedstawienie malarskie, rzeźbiarskie, graficzne lub rysunkowe wyglądu człowieka (modela).
encyklopedia.pwn.pl

Scena religijna
Scena religijna

przedstawienie, którego tematem jest scena związana z namysłem nad bóstwami, bogami (Bogiem) i życiem pośmiertnym, a także wydarzeń z historii i życia Kościołów.

Scena rodzajowa
Scena rodzajowa

w malarstwie, grafice, rzeźbie wszelkie przedstawienie, którego tematem jest scena z życia codziennego, również sceny związane ze zwyczajami lub obrzędami [...].

Sepia
Sepia

fotografia czarno‑biała zabarwiona ciemnobrunatnym barwnikiem. Obecnie także fotografia o charakterystycznym brązowym zabarwieniu, uzyskana przy użyciu programów komputerowych.

Sztukateria
Sztukateria

dekoracja architektoniczna (figuralna lub ornamentalna) wykonana w stiuku, nakładana na ściany i elementy architektoniczne wnętrz, rzadziej elewacji.
encyklopedia.pwn.pl

Martwa natura
Martwa natura

kompozycja, głównie malarska lub rysunkowa, w której najczęściej ukazywane są nieożywione przedmioty dobrane ze względów kompozycyjno‑estetycznych lub symbolicznych.

Matryca
Matryca

forma służąca do powielania odbitek, przykładowo może to być klocek drzeworytniczy czy płyta miedziorytnicza.

Monochromatyzm
Monochromatyzm

stosowanie w malarstwie jednej barwy w różnych odcieniach.
sjp.pwn.pl

En camaïeu
En camaïeu

odmiana malarstwa monochromatycznego polegająca na stosowaniu kilku odcieni jednego koloru (imituje płaskorzeźbę na kamei).
encyklopedia.pwn.pl

Grisaille
Grisaille

malowidło jednobarwne naśladujące płaskorzeźbę.

Polichromia
Polichromia

wielobarwne malowidła zdobiące powierzchnie rzeźb, ścian, sklepień.

Achromatyzm
Achromatyzm

cecha, właściwość achromatycznych układów optycznych, polegająca na tym, że załamując światło nie rozkładają go na części składowe.

Źródło:

sjp.pwn.pl

mbf29ddda9aca27f9_0000000000450

Galeria dzieł sztuki