Paolo Uccello, „Bitwa pod San Romano”, ok. 1435-1446, Galeria Uffizi, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
mbf29ddda9aca27f9_0000000000023
1
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
RvmYsSdU7OVeL1
Scenariusz zajęć do pobrania.
Scenariusz zajęć do pobrania.
Źródło: online-skills.
mbf29ddda9aca27f9_0000000000026
I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:
1) wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: malarstwa, rzeźby, grafiki, architektury (łącznie z architekturą wnętrz), rysunku, scenografii, sztuki użytkowej dawnej i współczesnej (w tym rzemiosła artystycznego); rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin; zna współczesne formy wypowiedzi artystycznej, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom, jak: happening, performance, asamblaż; sztuka nowych mediów;
3) klasyfikuje barwy w sztukach plastycznych; wykazuje się znajomością pojęć: gama barwna, koło barw, barwy podstawowe i pochodne, temperatura barwy, walor barwy; rozróżnia i identyfikuje w dziełach mistrzów i własnych kontrasty barwne: temperaturowe, dopełnieniowe i walorowe; podejmuje działania twórcze z wyobraźni i z zakresu interpretacji natury, uwzględniające problematykę barwy;
6) rozróżnia gatunki i tematykę dzieł w sztukach plastycznych (portretPortretportret, autoportret, pejzażPejzażpejzaż, martwa natura, sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna i batalistyczna); niektóre z tych gatunków odnajduje w grafice i w rzeźbie; w rysunku rozpoznaje studium z natury, karykaturę, komiks, rozumie, czym jest w sztuce abstrakcja i fantastyka; podejmuje działania z wyobraźni i z natury w zakresie utrwalania i świadomości gatunków i tematów w sztuce, stosuje w tym zakresie różnorodne formy wypowiedzi (szkice rysunkowe, fotografie zaaranżowanych scen i motywów, fotomontaż).
III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:
5) rozpoznaje wybrane, najbardziej istotne dzieła z dorobku innych narodów.
odróżniać dzieła monochromatyczne od wielobarwnych;
opisać malowidło grisaille i rozpoznać je na podstawie reprodukcji;
określić źródła inspiracji prac;
tworzyć prace malarskie na zadany temat.
mbf29ddda9aca27f9_0000000000081
Monochromatyzm a wąska gama barwna
Zdarza się, że artysta, tworząc dzieło, operuje tylko jedną barwą, używając kilku jej odcieni. W rezultacie uzyskuje jednolity ton całego dzieła. Mówimy wówczas o monochromatyzmieMonochromatyzmmonochromatyzmie.
Monochromatyzm występował już w sztuce średniowiecza i renesansu. Poniżej ukazano dzieło malarskie Paola Uccella Bitwa pod San Romano, które może być tego dobrym przykładem. Zafascynowany geometrią i perspektywą Uccello nie dbał o odzwierciedlenie rzeczywistości, miał skłonność do geometryzowania kształtów i postaci. Jego dzieło to bardziej rezultat teoretycznych dociekań i matematycznych obliczeń niż wyobraźni lub obserwacji. Dotyczyło to także barw ograniczonych do gamy brązów.
R15Ymi6v3qAtf1
Ilustracja jest tłem tematu lekcji. Przedstawia fragment obrazu Paola Uccella „Bitwa pod San Romano”. Ukazuje scenę walki wojsk, znajdujących się na koniach. W dłoniach trzymają lance. W tle znajdują się myśliwi polujący na zwierzęta. Na tle ilustracji znajduje się czarny pasek z tekstem: Monochromatycznie – co to znaczy?
Paolo Uccello, „Bitwa pod San Romano”, ok. 1435-1446, Galeria Uffizi, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
R1CIMnYRJoOJH1
Ilustracja interaktywna przedstawia "Autoportret w aksamitnym berecie" Rembranta. Artysta siedzi bokiem, z twarzą zwróconą do widza. Ubrany jest w ciemny płaszcz, na głowie ma czarny beret. Ma długie, kręcone włosy, niebieskie oczy, podkręcone do góry wąsy. Skierowany jest w stronę widza. Jego szyję zdobi apaszka. Portret wykonany jest w odcieniach brązów i brunatnych zieleni oraz złocieni. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Autoportret w aksamitnym berecie”, 1643, Gemäldegalerie, Berlin, Niemcy, wikimedia.org
RhhXwjIt6EKjM1
Ilustracja przedstawia obraz Jean-Honoré Fragonarda pt. „Dziewczyna czytająca książkę”. Główna postać siedzi na łóżku, opiera się o różową poduszkę, przyłożoną do żółtej ściany. Widzimy ją z profilu. W ręku trzyma książkę i czyta. Ma żółtą suknię, włosy upięte w kok.
Jean-Honoré Fragonard, „Dziewczyna czytająca książkę”, ok. 1770-1772, National Gallery of Art., Waszyngton, Stany Zjednoczone, wikimedia.org
Rr9RmowS9jSDV1
Ilustracja przedstawia obraz Claude'a Moneta pt. „Kobieta z parasolem”. Obraz utrzymany jest w jasnych barwach. Widzimy kobietę w białej sukni, stoi bokiem, w prawej ręce trzyma rozłożoną, zieloną parasolkę. Stoi na łące, pełnej kolorowych kwiatów. Tło stanowi niebieskie niebo z białymi chmurami. Obraz jest rozmyty, bez ostrych konturów, nie widać dokładnie twarzy kobiety.
Claude Monet, „Kobieta z parasolem”, 1875, National Gallery of Art., Waszyngton, Stany Zjednoczone , wikimedia.org
R1DENZYYgJRvd1
Ilustracja przedstawia obraz Angeliki Kauffmann „Portret kobiety”. Ukazuje portret uroczej damy o nieco melancholijnym nastroju. Obrócona w lewo kobieta, głowę odwraca w stronę przeciwną. Na głowie ma biały welon, a suknie jest mocno udrapowana. W jednej ręce trzyma lampę naftową, a w drugiej welon. Obraz utrzymany jest w tonacjach brązów, żółcieni i bieli.
Ilustracja przedstawia obraz Gustawa Klimta pt. „Portret Fritzy Riedler”. W białym, pokrytym ażurowym wzorem fotelu, siedzi wyprostowana kobieta, ubrana w białą, koronkową, z falbanami suknie. Ma czarne, krótkie włosy, patrzy na widza. Postać jej jest trochę oddalona. Tło stanowi pomarańczowa ściana z namalowanymi małymi, niebieskimi kwadracikami. Koniec ściany, z lewej strony ma kolor od góry żółty, poniżej brązowy. Podłoga jest niebiesko – szara.
Monochromatyzm należy odróżnić od użycia wąskiej gamy barwnej gama barwnaGama barwnagama barwna, która występuje wówczas, gdy artyści w swoich dziełach celowo stosują tylko 2‑3 barwy w różnych odcieniach.
Niżej zamieszczona reprodukcja przedstawia obraz Claude’a Moneta „Most Waterloo w Londynie”. To jeden z obrazów z cykluCyklcyklu. Autor do jego namalowania użył wąskiej gamy barwnej. Kliknij w reprodukcję, a zobaczysz ten sam motyw na innym obrazie z cyklu – tym razem namalowanym z użyciem tylko jednej barwy w kilku odcieniach.
R1OAEEr1vl16r1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Claude’a Moneta „Most Waterloo w Londynie”. Ukazuje połyskujący od żółtych świateł most na Tamizie w gęstej mgle. odbijający się w tafli wody. Za nim widok przedstawia kominy fabryk. Obraz jest rozmyty, niewyraźny. Całe dzieło utrzymane jest w fioletowej tonacji. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt zawierający ten sam widok, namalowany w innych kolorach. Most na ilustracji utrzymany jest w tonacji szaro-błękitnej. Do dzieła dołączony jest podpis: Claude Monet, "Most Waterloo w Londynie”, 1903, olej na płótnie, Ermitaż, Petersburg, Rosja, Wikimedia, CC by 3.0.
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Claude’a Moneta „Most Waterloo w Londynie”. Ukazuje połyskujący od żółtych świateł most na Tamizie w gęstej mgle. odbijający się w tafli wody. Za nim widok przedstawia kominy fabryk. Obraz jest rozmyty, niewyraźny. Całe dzieło utrzymane jest w fioletowej tonacji. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt zawierający ten sam widok, namalowany w innych kolorach. Most na ilustracji utrzymany jest w tonacji szaro-błękitnej. Do dzieła dołączony jest podpis: Claude Monet, "Most Waterloo w Londynie”, 1903, olej na płótnie, Ermitaż, Petersburg, Rosja, Wikimedia, CC by 3.0.
Claude Monet, „Most Waterloo w Londynie”, 1903, Memorial Art Gallery, Rochester, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
Rd0iStpYeF8hW1
Ilustracja przedstawia obraz Claude’a Moneta „Impresja. Wschód słońca”. Ukazuje zatokę portową ze statkami w tle. Na niebie znajduje się czerwono-pomarańczowe wschodzące słońce, odbijające się w tafli wody. Obraz utrzymany jest w niebiesko-szarej, mglistej tonacji z pomarańczowym niebem w górnej partii dzieła. Szerokie pociągnięcia pędzla rozcieńczonej, pomarańczowej farby, przez która prześwituje biały grunt dają efekt blasku odbijającego się od tafli wody światła wschodzącego słońca.
Claude Monet, „Impresja, wschód słońca”, 1872, Musée Marmottan Monet, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
RWFI5WWfamTwh1
Ilustracja przedstawia "Budynek Parlamentu w Londynie" - obraz namalowany przez Claude’a Moneta. Ukazuje wyłaniający się zza Charing Cross Bridge się tytułowy budynek. Tamiza jest przysłonięta gęstą mgłą. Niebo, woda i budynki są malowane w tej samej tonacji, zdominowanej przez fiołkoworóżowy i niebieski kolor. Z obrazu tchnie atmosfera spokoju. Nieznaczne światło pojawia się za wieżą i budynkami po prawej stronie.
Źródło: online skills.
R1BoW007Dz7kT1
Ilustracja przedstawia obraz Claude’a Moneta „Grand Canal”. Ukazuje widok na Grand Canal w Wenecji i kościół Santa Maria della Salute. Kościół i budynki w jego obrębie oświetlone są promieniami słońca. Fasady połyskują żółcieniami i pomarańczami. Maszty po lewej stronie równoważą kompozycję. Tafla wody mieni się zieleniami, fioletami i żółcieniami. Fiolety pojawiają się także w dachach budynków. Niebo jaśnieje rozbielonymi błękitami i różami.
Claude Monet, „Grand Canal”, 1908, Museum of Fine Arts, Boston, United States of America, wikimedia.org, domena publiczna
classicmobile
Ćwiczenie 2
R1M4S5v5gJuJe1
Odpowiedz na pytanie. Który z opisanych powyżej obrazów Moneta jest monochromatyczny? Możliwe odpowiedzi: 1. Impresja, wschód słońca. 2. Grand Canal, 3. Budynek Parlamentu w Londynie.
Odpowiedz na pytanie. Który z opisanych powyżej obrazów Moneta jest monochromatyczny? Możliwe odpowiedzi: 1. Impresja, wschód słońca. 2. Grand Canal, 3. Budynek Parlamentu w Londynie.
Źródło: online-skills.
static
Ćwiczenie 2
mbf29ddda9aca27f9_0000000000096
Grisaille
En camaïeuEn camaïeuEn camaïeu to francuski termin określający malowidło, w którym używa się tylko jednego koloru w różnych odcieniach. Odmianą takiego malarstwa jest grisailleGrisaillegrisaille [wym. grizaj], mające za zadanie naśladować płaskorzeźbęPłaskorzeźbapłaskorzeźbę, rzeźbę lub sztukaterięSztukateriasztukaterię . Grisaille wykonane były w różnych odcieniach koloru szarego, do białego włącznie.
Poniżej przedstawiono pomieszczenie, którego ściany i sufit zostały ozdobione malarstwem wykonanym techniką grisaille.
R1KMCemomsDY51
Ilustracja przedstawia malarstwo ścienne w Château de Tanlay. Ukazuje wnętrze francuskiego zamku. Widoczna jest sala, w której ozdobienie sufitu naśladuje płaskorzeźbę. W szarym odcieniu przedstawione zostały elementy dekoracyjne. Ściana i sufit mają szary kolor. Sufit jest zdobiony namalowanymi ornamentami oraz przedstawieniami figuralnymi/ Na ścianach są namalowane wnęki z postaciami, a pomiędzy mini, w czworokątnych polach znajdują się malunki rycerskich zbroi.
Château de Tanlay, XVII w., Tanlay, Francja, wikimedia.org, CC BY 3.0
classicmobile
Ćwiczenie 3
R1EQkovOTJQuf1
Odpowiedz na pytanie. Czym charakteryzuje się technika malarska grisaille?
Odpowiedz na pytanie. Czym charakteryzuje się technika malarska grisaille?
Źródło: online-skills.
static
Ćwiczenie 3
Zapewne wiesz, że kupując farbę, można skorzystać z próbników kolorów. Takich jak te poniżej.
RSGEQuLJboryZ1
Ilustracja przedstawia próbnik kolorów. Ukazuje połączone paski, na których zamieszczone zostały kolory, tworzące zestawy monochromatyczne, pochodzące od koloru brązowego, który jest rozjaśniany, aż do jasnego beżu.
Próbnik kolorów, online-skills, CC BY 3.0
RUSQqnwvyc54f1
Ilustracja przedstawia próbnik kolorów. Ukazuje połączone paski, na których zamieszczone zostały kolory, tworzące zestawy monochromatyczne, pochodzące od koloru ciemnofioletowego, który jest rozjaśniany aż do prawie bieli o fioletowym odcieniu.
Próbnik kolorów, online-skills, CC BY 3.0
R15EcDYtdyS2x1
Ilustracja przedstawia próbnik kolorów. Ukazuje połączone paski, na których zamieszczone zostały kolory, tworzące zestawy monochromatyczne, pochodzące od koloru pomarańczowego, który jest rozjaśniany, aż do prawie bieli o pomarańczowym odcieniu.
Próbnik kolorów, online-skills, CC BY 3.0
R1IA4A8aqoRLU1
Ilustracja przedstawia próbnik kolorów. Ukazuje połączone paski, na których zamieszczone zostały kolory, tworzące zestawy monochromatyczne, pochodzące od koloru ciemnoszarego, który jest rozjaśniany, aż do bardzo jasnej szarości.
Próbnik kolorów, online-skills, CC BY 3.0
mbf29ddda9aca27f9_0000000000142
Budowanie nastroju sceny
Monochromatyzm był szczególnie popularny w XVII w. w malarstwie holenderskim. Użycie przez artystę ograniczonej gamy barwnej pozwalało mu oddać pożądany nastrój wyobrażanej sceny.
classicmobile
Ćwiczenie 4
R1PNlQpBeSluH1
Odpowiedz na pytanie. Jaki nastrój wywołuje Twoim zdaniem zestawienie kolorów: czerni, ciemnego brązu, jasnego brązu? Możliwe odpowiedzi: 1, szczęścia i radości, 2. powagi i wyciszenia, 3. pogody ducha.
Odpowiedz na pytanie. Jaki nastrój wywołuje Twoim zdaniem zestawienie kolorów: czerni, ciemnego brązu, jasnego brązu? Możliwe odpowiedzi: 1, szczęścia i radości, 2. powagi i wyciszenia, 3. pogody ducha.
Źródło: online-skills.
static
Ćwiczenie 4
Po podobną technikę obrazowania sięgnął żyjący w XIX wieku inny holenderski malarz – Vincent van Gogh. Również chodziło mu o odtworzenie określonej atmosfery przedstawianej sceny. Jej bohaterami byli spożywający posiłek chłopi. Kliknij na poniższą ilustrację i dowiedz się, jaką atmosferę chciał przekazać w swoim dziele artysta.
R1XO2M2ofqPpw1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Vincenta van Gogha „Jedzący kartofle”. Ukazuje pięć osób siedzących przy stole i jedzących kartofle z jednego talerza. Postacie rozmawiają z sobą. Ich twarze są zdeformowane, pojawiają się na nich bruzdy, zmarszczki. Kobieta po prawej stronie jest smutna, ma pochyloną głowę. Nalewa do filiżanek kawę. Obraz utrzymany jest w ciemnej tonacji barwnej. Jedynym źródłem światła dla sceny jest niewielka lampa zawieszona nad stołem. Ściany wnętrza są brudne, krzywe, okna niewielkie. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Vincent van Gogh w liście do swojego brata tak pisał o tym obrazie: Otóż bardzo się starałem wzbudzić w oglądającym myśl, że ci ludzie, którzy tu, przy swojej lampie jedzą ziemniaki, tymi samymi rękami, które sięgają do miski, również sami orali ziemię; obraz mówi więc o pracy ich rąk i o tym, że uczciwie zasłużyli na swe jedzenie... Ale kto woli sielankowych chłopów, może pozostać przy swoich poglądach.Źródło: Wiesław Juszczak, „Postimpresjoniści”, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1985.
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Vincenta van Gogha „Jedzący kartofle”. Ukazuje pięć osób siedzących przy stole i jedzących kartofle z jednego talerza. Postacie rozmawiają z sobą. Ich twarze są zdeformowane, pojawiają się na nich bruzdy, zmarszczki. Kobieta po prawej stronie jest smutna, ma pochyloną głowę. Nalewa do filiżanek kawę. Obraz utrzymany jest w ciemnej tonacji barwnej. Jedynym źródłem światła dla sceny jest niewielka lampa zawieszona nad stołem. Ściany wnętrza są brudne, krzywe, okna niewielkie. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Vincent van Gogh w liście do swojego brata tak pisał o tym obrazie: Otóż bardzo się starałem wzbudzić w oglądającym myśl, że ci ludzie, którzy tu, przy swojej lampie jedzą ziemniaki, tymi samymi rękami, które sięgają do miski, również sami orali ziemię; obraz mówi więc o pracy ich rąk i o tym, że uczciwie zasłużyli na swe jedzenie... Ale kto woli sielankowych chłopów, może pozostać przy swoich poglądach.Źródło: Wiesław Juszczak, „Postimpresjoniści”, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1985.
Vincent van Gogh, „Jedzący kartofle”, 1885, Muzeum van Gogha, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
Przyjmuje się, że obraz Jedzący kartofle to ukłon van Gogha w stronę Rembrandta. Porównaj nastroje wywołane dzięki zastosowaniu techniki monochromatycznej w obrazach obu mistrzów.
R1TgNMGWRBfJW1
Ilustracja przedstawia obraz Rembrandta „Wieczerza w Emaus”. Ukazuje scenę we wnętrzu. zaczerpniętą z Ewangelii św. Łukasza, w której dwóch uczniów idących do miasta Emaus w pobliżu Jerozolimy spotyka się z Jezusem na wieczerzy, podczas której rozpoznaje Go. Jezus i uczniowie ukazani są w dolnej części obrazu. Siedzą przy stole, Jezus pośrodku z uduchowionym wyrazem twarzy. Do stołu podchodzi kobieta z tacą, na której niesie pożywienie. Stół pokryty jest białym obrusem. Pomieszczenie jest ciemne, masywne, kamienne ściany dekoruje łuk, znajdujący się za plecami Jezusa. W obrazie dominują czernie, ciemne brązy, brunatne zielenie oraz ciemne żółcienie.
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Wieczerza w Emaus”, 1648, Louvre Museum, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
Monochromatyzm spotykany jest w malarstwie o różnej tematyce: w scenach rodzajowychScena rodzajowascenach rodzajowych, religijnychScena religijnareligijnych, w pejzażuPejzażpejzażu, portreciePortretportrecie, martwej naturzeMartwa naturamartwej naturze. Przyjrzyj się dziełom prezentowanym w galerii, a następnie rozwiąż ćwiczenie interaktywne.
Tematyka dzieł monochromatycznych
RhyhMF7KUIuF61
Ilustracja przedstawia obraz Pietera Bruegela Starszego „Trzech żołnierzy”. Ukazuje trzech żołnierzy, stojących w kręgu - każdy z nich zwrócony jest w inną stronę. Żołnierze są ubrani jak najemnicy, do zdobionych strojów mają doczepione u boku miecze. Odwrócony tyłem niesie duży bęben, przedstawiony frontalnie do widza gra na flecie, a zwrócony bokiem, spogląda do góry na trzymaną flagę. Kolorystyka obrazu utrzymana jest w jasnych brązach, beżach oraz czerni w tle.
Pieter Bruegel Starszy, „Trzech żołnierzy”, 1568, Frick Collection, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RGjsPy5RgVVXS1
Ilustracja przedstawia obraz Willema Ukazuje martwą naturę ustawioną na stole we wnęce. Szklany, dekorowany kielich napełniony jest winem, na białym talerzu ułożone są oliwki. Na metalowej tacy leży plaster cytryny, obok leży nadkrojony jej owoc ze zwiniętą skórką., a spod niej wystaje rękojeść noża. Pomiędzy cytryna a kielichem leży przewrócona, złota patera. W obrazie dominują złote, brązowe i żółte barwy oraz czarne tło.
Willem Claesz Heda, „Śniadanie w kamiennej niszy”, National Gallery of Denmark, Kopenhaga, Dania, wikimedia.org, domena publiczna
RqQtMhWhaePji1
Ilustracja przedstawia obraz „Zwiastowanie” nieznanego autora. Ukazuje klęczącą Marię, której modlitwę przerywa Archanioł Gabriel, przybyły z nowiną o poczęciu Chrystusa. Znajdująca się w arkadzie przedsionka Maria odwraca się w stronę zawieszonego w powietrzu Gabriela. On błogosławi ją prawą ręką, a w lewej trzyma szarfę z napisem. W tle, za murem znajduje się widok na górzysty pejzaż. Nad głową Gabriela unosi się mały aniołem z krzyżem. W lewym rogu rosną lilie, za nimi niezapominajki. Obraz utrzymany jest w szarościach.
Autor nieznany, „Zwiastowanie”, XVI w., Bergen Kunstmuseum, Bergen, Norwegia, wikimedia.org, domena publiczna
RzP7gSA3TIDHX1
Ilustracja przedstawia „Autoportret” Rafaela Santiego. Ukazuje postać została bokiem, z półprofilu, kierującą wzrok w kierunku patrzącego. Ubrany jest w ciemny strój, na głowie ma także ciemny beret. Rafael ma długie włosy, owalna twarz jest poważna. Wraz z szyją odcina się od ciemnej plamy włosów i również dość ciemnego tła koloru brązowego.
Rafael Santi, „Autoportret”, ok. 1506, Galleria degli Uffizi, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
R1eKPNM349X4O1
Ilustracja przedstawia obraz Ernesta Lawsona pt. „Zima nad rzeką". Na obrazie widzimy łąkę nad rzeką. Na łące stoją dwie łódki, trawa pokryta jest śniegiem. Za rzeką widać w oddali budynki. Rzeka i budynki są przedstawione niewyraźnie, jakby za mgłą.
Ernest Lawson, „Zima nad rzeką”, 1907, Whitney Museum of American Art, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RH3ZzKVf1Ra4Y1
lustracja przedstawia obraz Willema Claesza Hedy „Martwa natura z ostrygami, kielichem, cytryną i srebrną misą”. Ukazuje stół nakryty zielonym obrusem z ustawioną na nim martwą naturą. Po lewej stronie na talerzu lezą ostrygi, za nim potłuczony przezroczysty kielich. Pośrodku, w dekoracyjnym kielichu znajduje się wino. Na brzegu stołu na talerzu leży obrana cytryna ze zwisającą skórką i orzechem oraz opiera się przewrócona, czara ze srebra. . Zza czary wyłania się szklanka napełniona piwem. Kompozycję uzupełniają rozrzucone na stole orzechy włoskie. Tło jest utrzymane w odcieniach zieleni.
Willem Claesz Heda, „Martwa natura z ostrygami, kielichem, cytryną i srebrną misą”, 1634, Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
classicmobile
Ćwiczenie 5
R1dTObfeChUNA1
Odpowiedz na pytanie. Jaką tematykę uprawiał Willem Claesz Heda? Możliwe odpowiedzi. 1. Portret, 2. Pejzaż, 3. Martwa natura, 4. Sceny rodzajowe
Odpowiedz na pytanie. Jaką tematykę uprawiał Willem Claesz Heda? Możliwe odpowiedzi. 1. Portret, 2. Pejzaż, 3. Martwa natura, 4. Sceny rodzajowe
Źródło: online-skills.
static
Ćwiczenie 5
Po malarstwo monochromatyczne sięgali twórcy martwych natur, którzy w swoich dziełach chcieli przekazać określone treści religijne lub moralizatorskie. Jednym z nich był Holender Willem Claesz Heda. Był on mistrzem operowania szarościami w malarstwie. Prezentowana poniżej martwa natura to prawdziwa „uczta monochromatyczna” z niezliczonymi odcieniami szarej zieleni. Obraz ten, oprócz tego, że ukazywał piękno rzeczy i potraw, przede wszystkim opowiadał o nieuchronności przemijania.
Japońska sztuka malowania tuszem
Dzieła monochromatyczne powstawały nie tylko w Europie. Tworzono je także w Japonii, w okresie Muromachi (lata 1333‑1573). Japońskim artystom chodziło o przełożenie całego bogactwa barw na wąską gamę czerni i szarych odcieni.
Rj3GvJ4UGtQEy1
Ilustracja przedstawia obraz Sesshû Touyou „Widok na Ama-no-Hashidate”. Wykonane tuszem dzieło ukazuje pejzaż ujęty z góry. W centrum pracy znajdują się charakterystyczny biały piaskowiec i sosny oraz budynki świątyni Chion-ji, nimi znajduje się Morze Aso, na którego dalekim brzegu stoi miasto Fuchû z zatłoczonymi świątyniami. Nad tą rozległą scenerią góruje potężna góra, w której znajduje się Świątynia Nariai-ji z zabudowaniami. Na pierwszym planie znajduje się zatoka Miyazu. Monochromatyczne dzieło utrzymane jest w brunatnych szarościach.
Sesshû Touyou, „Widok na Ama-no-Hashidate”, ok. 1501-1506, Muzeum Narodowe w Kioto, Kioto, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna
Kunszt japońskich malarzy polegał na tym, że mając do dyspozycji skromne środki: tusz, wodę, pędzle i papier lub jedwab potrafili stworzyć wyrafinowane plastycznie dzieła sztuki. Takim artystą był Sesshû Touyou. Poniżej przedstawiono dwie jego prace z cyklu ukazującego pory roku.
RagTY97DyXVh91
Ilustracja przedstawia obraz Sesshû Touyou „Pejzaż zimowy”. Ukazuje krajobraz górski w okresie zimy. U podnóża gór stoją charty i świątynia. Strzeliste góry oddane są łamaną linią. Większość linii konturowych - wzgórz, świątyni, drzew i postaci ludzkiej - jest ciężka i ciemna, nierówna i postrzępiona. Malarz buduje drzewa, wzgórza i góry prawie wyłącznie z krótkich, prostych linii o różnej grubości. Ponadto linie wzgórz prawie wszystkie mają kąt czterdziestu pięciu stopni. W całej kompozycji dominuje jedna gruba, ciemna linia, która biegnie pionowo w dół obrazu, na lewo od środka. Przestrzeń po jej prawej stronie jest wypełniona kolczastą siatką złożoną z krótkich linii, które są w większości poziome i pionowe, wzmacniając krystaliczny ton lodowatej zimy.
Sesshû Touyou, „Pejzaż zimowy”, koniec XV w. - początek XVI w., Muzeum Narodowe w Tokio, Tokio, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna
R14J3ePT7iZ6v1
Ilustracja przedstawia obraz Sesshû Touyou „Pejzaż jesienny”. Ukazuje krajobraz górski w okresie jesieni. U podnóża gór znajduje się świątynia. Większość linii konturowych - wzgórz, świątyni, drzew jest ciężka i ciemna. Malarz buduje drzewa, wzgórza i góry prawie wyłącznie z krótkich, prostych linii o różnej grubości. Po prawej stronie sterczą namalowane krótkimi liniami iglaste drzewa. Za nimi bardziej płynna linia wyznacza krawędzie zamku z dużą ilością okien, zaznaczonych pionowymi muśnięciami pędzla. Jednolite, szare niebo oddaje nastrój jesieni.
Sesshû Touyou, „Pejzaż jesienny”, koniec XV w. - początek XVI w., Muzeum Narodowe w Tokio, Tokio, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna
Taka estetyka miała swoje źródło w filozofii zen, czyli japońskiej odmianie buddyzmu. Artyści kierowali się zasadą mówiącą, że zanim malarz chwyci za pędzel, dzieło ma być już gotowe w jego duszy. Praca polegała więc na długim kontemplowaniu natury, by w pewnym momencie – w sposób intuicyjny i za pomocą kilku szybkich pociągnięć pędzla oddać moment wewnętrznej harmonii twórcy z otaczającym go światem. Japońscy twórcy wyrażali swoją filozofię sztuki i życia nie tylko za pomocą malarstwa, lecz także poezji oraz mądrych sentencji. Kliknij na ilustrację i zapoznaj się z jedną z takich sentencji.
R1IEWI6hT3cW11
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Sesshû Touyou „Haboku-Sansui”. Jest to abstrakcyjne dzieło, ukazujące pejzaż. Z niezdefiniowanych form wyłania się sugestia mglistych gór w tle. Na pierwszym planie są klify i krzewy oraz trójkątna linia dachu z pionowymi liniami tworzącymi ogrodzenie. Poniżej dzieło zawiera płaską powierzchnię akwenu, z dwoma osobami po prawej w łodzi wiosłowej. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Kto chce podziwiać księżyc, nie może zatrzymywać wzroku na wskazującym palcu.
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Sesshû Touyou „Haboku-Sansui”. Jest to abstrakcyjne dzieło, ukazujące pejzaż. Z niezdefiniowanych form wyłania się sugestia mglistych gór w tle. Na pierwszym planie są klify i krzewy oraz trójkątna linia dachu z pionowymi liniami tworzącymi ogrodzenie. Poniżej dzieło zawiera płaską powierzchnię akwenu, z dwoma osobami po prawej w łodzi wiosłowej. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Kto chce podziwiać księżyc, nie może zatrzymywać wzroku na wskazującym palcu.
Sesshû Touyou, „Haboku-Sansui”, 1495, Muzeum Narodowe w Tokio, Tokio, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna
Monochromatyzm w różnych dziedzinach sztuki
Monochromatyzm dotyczy także innych dyscyplin sztuki, nie tylko malarstwa, ale również rzeźby, witrażu, grafiki, rysunku, fotografii.
Rzeźby, które zostały pokryte dekoracją malarską, nazywamy polichromowanymi. Polichromia zazwyczaj jest wielobarwna, ale może być także monochromatyczna.
Rmww2R3M855E31
Ilustracja przedstawia płaskorzeźbę polichromowaną wielobarwną. Jest to fragment ściany kościóła Joannitów. Składa się z trzech scen. Pierwsza przedstawia zabudowę miasta, druga mężczyzn i rycerzy, jeden z nich trzyma latarnię, trzecia przedstawia rycerzy i zakonnika z sakiewką.
Grupa rzeźbiarska, kościół Joannitów, Kłodzko, Polska, wikimedia.org, CC BY 3.0
R4ZZvHuNXMCvK1
lustracja przedstawia pracę Louise'a Nevelsona „Big Black”. Ukazuje ułożone pod ścianą pudełka, wypełnione drewnianymi odpadkami: listwami, kołkami, wrzecionami i częściami mebli. Całość pokryta jest czarną farbą. Całość tworzy jednolitą, geometryczną konstrukcję, na którą składają się liczne proste linie i krzywizny.
Louise Nevelson, „Big Black”, 1963, MoMa, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, CC BY 2.0
Monochromatyzmem posługują się w swojej pracy także witrażyści.
RKXJVnZbxNrS81
Ilustracja przedstawia witraż Anny Koli. Ukazuje akt mężczyzny z pochyloną głową i skrzydłami. W tle znajdują się abstrakcyjne, nieregularne kształty. Witraż wykonany jest w szarościach i jasnych brązach.
Anna Kola, „Bez tytułu”, 1999, witraż, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
R1a3EDJ0hw78C1
Ilustracja przedstawia pracę Andrzeja Kałuckiego „Opętanie”. Ukazuje pomarańczową głowę mężczyzny zamontowaną pomiędzy dwiema taflami czerwonego szkła. Za głową znajdują się paski z blachy, które są zamieszczone również z prawej strony tafli szkła, a także pod postacią.
Andrzej Kałucki, „Opętanie”, 2006, szkło termoformowane, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
Rq5Hmu3aZAYDP1
Ilustracja przedstawia witraż „Szachista”. Ukazuje mężczyznę grającego w szachy. Naprzeciwko niego znajduje się kobieta w dworskim stroju. Ma na sobie długą, wysoko przewiązaną suknię, wysokie nakrycie głowy. Mężczyzna ma na sobie dekoracyjną czapkę i luźny żakiet. Wnętrze pomieszczenie ujęte jest perspektywicznie. Po obu stronach znajdują się okna. Na brzegach boazerii siedzą figurki małpek. Całość utrzymana jest w ugrach i ochrach.
Autor nieznany, „Szachista”, XV w., Musée de Cluny, Paryż, Francja, wikimedia.org, CC BY 2.0
Tworzenie monochromatycznych prac typowe jest dla grafik, uzyskiwanych z matryc. Grafika w swej klasycznej postaci jest czarno‑biała (czarna farba na białym podłożu). Spotykane są też grafiki, które drukowane są na innym podłożu niż biały, a czerń farby zostaje zastąpiona jednym kolorem. Nadal są to grafiki monochromatyczne.
Kiedy artyści do stworzenia swoich dzieł użyją tylko koloru białego i czarnego oraz odcieni szarości mówimy o achromatyzmie. Zapoznaj się z przykładami achromatycznych grafik.
RaTmxRaK7cmtW1
Ilustracja przedstawia druk cyfrowy Izabelli Retkowskiej pt. „Interferencje_16_d0”. Na fotografii znajdują się poziome czarno-szare paski.
Izabella Retkowska, „Interferencje_16_d0”, 2016, druk cyfrowy, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
Rs2g6rDwpLRDW1
Ilustracja przedstawia linoryt Jakuba Jaszewskiego „Stacja Solaris”. Ukazuje abstrakcję o skomplikowanych układach czarnych, białych i szarych, falujących w różnych kierunkach linii. Na ilustracji po lewej stronie znajduje się czarna plama o nieregularnym kształcie.
Jakub Jaszewski, „Stacja Solaris”, 2017, linoryt, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
R1QCx9QOodDDt1
Ilustracja przedstawia suchoryt Marka Zajki „Rozkład pana Staszka gwałtownie postępuje”. Ukazuje czarne linie o nieregularnych układach, nachodzące na siebie i wzajemnie się przenikające pod różnymi kierunkami. W centrum pracy i w górnej części linie zagęszczają się. Na linorycie znajdują się także białe i obwiedzione czarnym konturem: napisy, znaki interpunkcyjne, ukośny nawias oraz strzałka.
Marek Zajko, „Rozkład pana Staszka gwałtownie postępuje”, z cyklu „Studium Pewnej Choroby”, 2009, online-skills, CC BY 3.0
Grafiki bywają także odbijane z kilku matrycMatrycamatryc – wówczas dla każdej farby przygotowywana jest inna matryca. Przyjrzyj się niżej zamieszczonym grafikom z jednego cyklu. Pierwsza z nich jest monochromatyczna, druga wielobarwna.
R1WwwOGiUlmbO1
Ilustracja przedstawia grafikę Marka Zajki „C orange”. Ukazuje pomarańczowo-czerwone plamy, zamieszczone po lewej i prawej stronie.Pomiędzy nimi znajduje się biała część, wypełniona poziomymi, łukowatymi liniami, odchodzącymi od plamy po lewej stronie. Linie urywają się pośrodku.
Marek Zajko, „C orange”, 2016, wklęsłodruk, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
RD1bk9npEqDbV1
Ilustracja przedstawia grafikę wielobarwną Marka Zajko pt. „A dust”. Na fotografii znajduje się jasnopomarańczowe tło z różowymi plamami.
Marek Zajko, „A dust”, 2016, wklęsłodruk, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
mbf29ddda9aca27f9_0000000000246
W przypadku technik rysunkowych narzędziem może być wszystko, co pozostawia ślad na płaszczyźnie. Do najbardziej popularnych narzędzi rysunkowych należą: ołówek, węgiel, tusz, kreda, piórko.
Przyjrzyj się niżej zamieszczonym reprodukcjom rysunków Vincenta van Gogha. Po kliknięciu w każdą z nich możesz zapoznać się z nazwą narzędzi użytych do wykonania monochromatycznych prac.
RSNhmzHUUPXu91
Ilustracja interaktywna przedstawia Vincenta van Gogha „Pole z dwoma postaciami”. Jest to rysunek wykonany węglem. Ukazuje ogrodzone pola. Na pierwszym planie stoi mężczyzna. Po prawej stronie znajduje się budynek, przez którym pracuje kobieta. W tle rozciąga się panorama miejscowości z widoczną wieżą kościoła. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: węgiel
Ilustracja interaktywna przedstawia Vincenta van Gogha „Pole z dwoma postaciami”. Jest to rysunek wykonany węglem. Ukazuje ogrodzone pola. Na pierwszym planie stoi mężczyzna. Po prawej stronie znajduje się budynek, przez którym pracuje kobieta. W tle rozciąga się panorama miejscowości z widoczną wieżą kościoła. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: węgiel
Vincent van Gogh, „Pole z dwoma postaciami”, 1882, kolekcja prywatna, wikimedia.org, domena publiczna
R1BrL8EbYdLEY1
Ilustracja interaktywna przedstawia „Portret starego mężczyzny w cylindrze” Vincenta van Gogha. Ukazuje starszego mężczyznę w cylindrze. Postać ma na sobie płaszcz. Spogląda w lewą stronę. Na jego twarzy widoczne są zmarszczki. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: ołówek, kreda, piórko, tusz
Ilustracja interaktywna przedstawia „Portret starego mężczyzny w cylindrze” Vincenta van Gogha. Ukazuje starszego mężczyznę w cylindrze. Postać ma na sobie płaszcz. Spogląda w lewą stronę. Na jego twarzy widoczne są zmarszczki. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: ołówek, kreda, piórko, tusz
Vincent van Gogh, „Portret starego mężczyzny w cylindrze”, 1881, Van Gogh Museum, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
RgK23vFRvpnfz1
Ilustracja interaktywna przedstawia „Trzy ręce, dwie trzymające widelec” Vincenta van Gogha. Jest to szkic dłoni w kilku układach i wykonujących różne czynności. Dłonie u góry trzymają widelec. Trzecie studium ukazuje ułożoną pięść.
Punkt 1: ołówek
Ilustracja interaktywna przedstawia „Trzy ręce, dwie trzymające widelec” Vincenta van Gogha. Jest to szkic dłoni w kilku układach i wykonujących różne czynności. Dłonie u góry trzymają widelec. Trzecie studium ukazuje ułożoną pięść.
Punkt 1: ołówek
Vincent van Gogh, „Trzy ręce, dwie trzymające widelec”, 1883, Stedelijk Museum, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
mbf29ddda9aca27f9_0000000000248
Monochromatyzm w różnych dziedzinach sztuki
W sztuce możemy spotkać także monochromatyczne fotografie. To rodzaj fotografii polegający na utrwalaniu obrazu za pomocą jednego koloru – najczęściej jest to fotografia czarno‑biała lub w sepiiSepiasepii.
mbf29ddda9aca27f9_0000000000257
Rzv6JQIT1v0bs1
Ilustracja przedstawia czarno-białą fotografię Jakuba Wawrzaka. Ukazuje widok na miasto z lotu ptaka. Fotografia wykonana jest pod niewielkim kątem, dlatego widoczne są i dachy, i fasady budowli.
Jakub Wawrzak, fotografia, 2015, online-skills, CC BY 3.0
RHxGFqivyJ0q61
Ilustracja przedstawia fotografię Hansa Schneidera wykonaną w sepii. Ukazuje widok na rzekę oraz budynki znajdujące się u jej brzegu. Po wodzie łódkami płyną ludzie. Przy brzegu zacumowane są inne łodzie. Rzekę od budynków oddziela kamienny mur.
Hans Schneider, fotografia, 1958, wikimedia.org, CC BY 3.0
mbf29ddda9aca27f9_0000000000289
Wyobraźnię i fantazję utożsamia się w sztuce z barwą. Jednak fotografie Anny Koli świadczą o tym, że do rozwoju wyobraźni mogą służyć również dzieła monochromatyczne. Przyjrzyj się fotografiom prezentowanym w galerii, a następnie rozwiąż ćwiczenie interaktywne.
RqsFOqc4YPD4A1
Ilustracja przedstawia fotografię Anny Koli "Ćma". Ukazuje fragment oświetlonych, ludzkich pleców na czarnym tle z wyeksponowanym kręgosłupem łopatkami.
Anna Kola, „Ćma”, 2017, online-skills, CC BY 3.0
RXvtaDtbISiEb1
Ilustracja przedstawia fragment fotografię Anny Koli "Nietoperz ". Ukazuje fragment oświetlonych, ludzkich pleców na czarnym tle z wyeksponowanym kręgosłupem łopatkami.
Anna Kola, „Nietoperz”, 2017, online-skills, CC BY 3.0
R1Brg3aX5iXUt1
Ilustracja przedstawia fotografię Anny Koli "Ptak". Ukazuje fragment delikatnie oświetlonych, ludzkich pleców na czarnym tle z wyeksponowanym kręgosłupem łopatkami.
Anna Kola, „Ptak”, 2017, online-skills, CC BY 3.0
classicmobile
Ćwiczenie 6
ROR63OuWiiaBa1
Wymień dwie techniki fotograficzne o charakterze monochromatycznym.
Wymień dwie techniki fotograficzne o charakterze monochromatycznym.
Źródło: online-skills.
static
Ćwiczenie 6
REgv4VktwFsiM1
Ilustracja przedstawia fotografię Anny Koli "Nietoperz ". Ukazuje fragment oświetlonych, ludzkich pleców na czarnym tle z wyeksponowanym kręgosłupem łopatkami. Na ilustracji znajduje się interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Artystka fotografowała plecy modela.
Ilustracja przedstawia fotografię Anny Koli "Nietoperz ". Ukazuje fragment oświetlonych, ludzkich pleców na czarnym tle z wyeksponowanym kręgosłupem łopatkami. Na ilustracji znajduje się interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Artystka fotografowała plecy modela.
Anna Kola, „Nietoperz”, 2017, online-skills, CC BY 3.0
Monochromatyzm w komiksie
Monochromatyzm stosowany jest także przez artystów komiksowych, chcących wywołać u widza określony nastrój.
W komiksie Western Grzegorz Rosiński zastosował monochromatyczne odcienie barwy brązowej po to, aby zasugerować, że akcja komiksu rozgrywa się ponad sto lat temu. Użyta kolorystyka miała przywodzić na myśl barwę dawnych fotografii – sepii.
R1ChgVXv3zm9V1
Ilustracja przedstawia komiks Grzegorza Rosińskiego oraz Jeana Van Hamme pt. „Western”. Przez las wędruje bryczka z końmi, którą jadą dwie postacie. Po lewej stronie, przed polaną stoi chata. Osoby w powozie rozmawiają, co sugerują dymki z tekstem. Komiks wykonany jest akwarelą z podkreślonymi na czarno liniami konturowymi. Na ilustracji dominują brązy, zielenie i beże.
Grzegorz Rosiński (rys.), Jean Van Hamme (scen.), „Western”, Warszawa 2001, Wydawnictwo Egmont Polska, s. 7, online-skills, CC BY 3.0
Kliknij na postać na ilustracji, żeby dowiedzieć się, jaki nastrój chciał wywołać Herman, używając w swoim komiksie monochromatycznych odcieni barwy zielonej.
RGIJYxvwp86Mr1
Ilustracja interaktywna przedstawia komiks Hermana „Jeremiah. Noc na bagnach”. Ukazuje stojącego w centrum W centrum stoi młody mężczyzna z bronią w ręku, ubrany w moro. Skierowany jest w lewą stronę. Za nim pejzaż spowity jest mgłą. Na pierwszym planie znajduje się bagienna roślinność oraz pień drzewa. Na ilustracji dominują zielenie - od jasnej, do bardzo ciemnych, prawie czarnych.
Punkt 1:
Ilustracja interaktywna przedstawia komiks Hermana „Jeremiah. Noc na bagnach”. Ukazuje stojącego w centrum W centrum stoi młody mężczyzna z bronią w ręku, ubrany w moro. Skierowany jest w lewą stronę. Za nim pejzaż spowity jest mgłą. Na pierwszym planie znajduje się bagienna roślinność oraz pień drzewa. Na ilustracji dominują zielenie - od jasnej, do bardzo ciemnych, prawie czarnych.
Punkt 1:
Herman, „Jeremiah. Noc na bagnach”, Wydawnictwo Amber, Warszawa 2002, s. 41, online-skills, CC BY 3.0
mbf29ddda9aca27f9_0000000000324
Podsumowanie
Polecenie 1
Przyjrzyj się dziełom współczesnych artystów wykonanych różnymi technikami, a następnie rozwiąż ćwiczenie interaktywne.
RHrWyPXIlpd481
Ilustracja przedstawia obraz Andrzeja Kałuckiego pt. „Metamorfozy”. Na obrazie znajduje się zarys trzech postaci. Widoczne są od popiersia w górę. Tło jest siwe, postacie są czarne z czerwonymi punktami.
Andrzej Kałucki, „Metamorfozy”, 2005, szkło termoformowane, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
R1KciXkGuKI6w1
Ilustracja przedstawia obraz Ireneusza Kopacza pt. „Ogród”. Na jasnobrązowym tle znajduje się kilka siwych kropek, fragment zapisanej kartki, siwa plama, srebrna plama i małe kółko z niebieskim środkiem, czerwoną obramówką i czerwonym samolocikiem.
Ireneusz Kopacz, „Ogród”, 2005, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
R11MXvcLZ8IqN1
Ilustracja przedstawia obraz Witolda Pochylskiego pt. „Notatnik Portretowy – zamyślenie – pozytyw – negatyw”. Na obrazie znajduje się osiem profili twarzy mężczyzny, w odcieniach zieleni.
Witold Pochylski, „Notatnik Portretowy – zamyślenie – pozytyw – negatyw”, 2000, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
RPtlYpmickcg61
Ilustracja przedstawia obraz Joanny Chołaścińskiej pt. „Żywioły – Słońce 2”. Na obrazie znajduje się duże koło - Słońce w kolorze zgaszonej pomarańczy, na którym występują siwe plamy. Dookoła jest kremowo-brązowe tło.
Joanna Chołaścińska, „Żywioły – Słońce 2”, 2015, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
RmXhJo5Lnp9iI1
Ilustracja przedstawia obraz Piotra Gojowego pt. „Brama II”. Tło obrazu stanowią różnokolorowe kratki, tworzące bramę.
Piotr Gojowy, „Brama II”, 1990, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
RAX9xy5HIMaZO1
Ilustracja przedstawia obraz Witolda Pochylskiego pt. „Moja ulica”. Na kolorowym obrazie znajduje się fragment ulicy. Widoczne są niebieskie, fioletowe, zielone drzewa, żółte, niebieskie, brązowe, fioletowe samochody oraz pomarańczowe, brązowe budynki.
Witold Pochylski, „Moja ulica”, 2012, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
R1aFMF8JflR6T1
Przedstaw problem monochromatyzmu jako terminu plastycznego. Podaj przykłady dzieł reprezentujących różne dziedziny sztuki.
Michał Rygielski, „Tang-Cha Beach”, 2003, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
classicmobile
Ćwiczenie 7
RFxiC7DWTTIDZ1
Do dzieł dobierz autorów. Dzieła: „Most Waterloo w Londynie”. Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet; „Trzech żołnierzy”. Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet; „Zima nad rzeką". Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet; „Śniadanie w kamiennej niszy”. Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet.
Do dzieł dobierz autorów. Dzieła: „Most Waterloo w Londynie”. Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet; „Trzech żołnierzy”. Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet; „Zima nad rzeką". Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet; „Śniadanie w kamiennej niszy”. Możliwe odpowiedzi: 1. Pieter Bruegel Starszy. 2. Willem Claesz Heda, 3. Ernest Lawson, 4. Claude Monet.
Przyporządkuj reprodukcje dzieł do odpowiednich kategorii.
Potrzebne będą: dwie kartki, farby plakatowe, pędzle
R1UqIZuMFTMyB1
Korzystając z informacji uzyskanych podczas lekcji, opowiedz, w jaki sposób artyści wykorzystywali w swoich dziełach monochromatyzm.
Przybory, online-skills, CC by 3.0
Namaluj dwa razy ten sam motyw martwej natury. Pierwsza martwa natura powinna być pracą monochromatyczną. Wybierz jedną tonację kolorów, np. niebieską. Do malowania wprowadź również kolor czarny i biały. Mieszając wybrane kolory ze sobą, pokaż „paletę barw” w ujęciu monochromatycznym.
Druga martwa natura niech będzie pracą wielobarwną. Za pomocą całej dostępnej kolorystyki farb namaluj ten sam motyw martwej natury co poprzednio. Zwracaj szczególną uwagę na barwność nie tylko samych przedmiotów, lecz także na relacje barwne między nimi, jak również na cień. Ogranicz tu do minimum kolor czarny i biały.
mbf29ddda9aca27f9_0000000000373
Słownik pojęć
Cykl
Cykl
zespół dzieł, z których każdy stanowi samodzielną jednostkę, ale łączy się z innymi w nadrzędną całość kompozycyjną. encyklopedia.pwn.pl
Gama barwna
Gama barwna
użycie do stworzenia dzieła wybranych kolorów z koła barw. Może być wąska lub szeroka. Wąska gama barwna to użycie sąsiadujących kolorów z fragmentu koła barw. Szeroka gama barwna to użycie kolorów z całego koła barw.
Pejzaż
Pejzaż
w sztuce to dzieło, którego głównym tematem są rzeczywiste lub wyobrażone przez artystę widoki krajobrazu.
Płaskorzeźba
Płaskorzeźba
inaczej relief, kompozycja rzeźbiarska wykonana na płycie kamiennej, drewnianej lub metalowej z pozostawieniem w niej tła.
Portret
Portret
przedstawienie malarskie, rzeźbiarskie, graficzne lub rysunkowe wyglądu człowieka (modela). encyklopedia.pwn.pl
Scena religijna
Scena religijna
przedstawienie, którego tematem jest scena związana z namysłem nad bóstwami, bogami (Bogiem) i życiem pośmiertnym, a także wydarzeń z historii i życia Kościołów.
Scena rodzajowa
Scena rodzajowa
w malarstwie, grafice, rzeźbie wszelkie przedstawienie, którego tematem jest scena z życia codziennego, również sceny związane ze zwyczajami lub obrzędami [...].
Sepia
Sepia
fotografia czarno‑biała zabarwiona ciemnobrunatnym barwnikiem. Obecnie także fotografia o charakterystycznym brązowym zabarwieniu, uzyskana przy użyciu programów komputerowych.
Sztukateria
Sztukateria
dekoracja architektoniczna (figuralna lub ornamentalna) wykonana w stiuku, nakładana na ściany i elementy architektoniczne wnętrz, rzadziej elewacji. encyklopedia.pwn.pl
Martwa natura
Martwa natura
kompozycja, głównie malarska lub rysunkowa, w której najczęściej ukazywane są nieożywione przedmioty dobrane ze względów kompozycyjno‑estetycznych lub symbolicznych.
Matryca
Matryca
forma służąca do powielania odbitek, przykładowo może to być klocek drzeworytniczy czy płyta miedziorytnicza.
Monochromatyzm
Monochromatyzm
stosowanie w malarstwie jednej barwy w różnych odcieniach. sjp.pwn.pl
En camaïeu
En camaïeu
odmiana malarstwa monochromatycznego polegająca na stosowaniu kilku odcieni jednego koloru (imituje płaskorzeźbę na kamei). encyklopedia.pwn.pl
cecha, właściwość achromatycznych układów optycznych, polegająca na tym, że załamując światło nie rozkładają go na części składowe.
Źródło:
sjp.pwn.pl
mbf29ddda9aca27f9_0000000000450
Galeria dzieł sztuki
R15Ymi6v3qAtf1
Ilustracja jest tłem tematu lekcji. Przedstawia fragment obrazu Paola Uccella „Bitwa pod San Romano”. Ukazuje scenę walki wojsk, znajdujących się na koniach. W dłoniach trzymają lance. W tle znajdują się myśliwi polujący na zwierzęta. Na tle ilustracji znajduje się czarny pasek z tekstem: Monochromatycznie – co to znaczy?
Paolo Uccello, „Bitwa pod San Romano”, ok. 1435-1446, Galeria Uffizi, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
RxyQpZBxlMFmL1
Ilustracja przedstawia obraz Claude’a Moneta „Most Waterloo w Londynie”. Ukazuje połyskujący od żółtych świateł most na Tamizie w gęstej mgle. odbijający się w tafli wody. Za nim widok przedstawia kominy fabryk. Obraz jest rozmyty, niewyraźny. Całe dzieło utrzymane jest w fioletowej tonacji.
Claude Monet, „Most Waterloo w Londynie”, 1903, Memorial Art Gallery, Rochester, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RnFt5yPgZd6Hn1
Ilustracja przedstawia obraz Claude’a Moneta „Most Waterloo w Londynie”. Ukazuje most na Tamizie w gęstej mgle. odbijający się w tafli wody. Za nim widok przedstawia kominy fabryk. Obraz jest rozmyty, niewyraźny. Całe dzieło utrzymane jest w szarobłękitnej tonacji.
Claude Monet, „Most Waterloo w Londynie”, 1903, Ermitaż, Petersburg, Rosja, wikimedia.org, domena publiczna
R1KMCemomsDY51
Ilustracja przedstawia malarstwo ścienne w Château de Tanlay. Ukazuje wnętrze francuskiego zamku. Widoczna jest sala, w której ozdobienie sufitu naśladuje płaskorzeźbę. W szarym odcieniu przedstawione zostały elementy dekoracyjne. Ściana i sufit mają szary kolor. Sufit jest zdobiony namalowanymi ornamentami oraz przedstawieniami figuralnymi/ Na ścianach są namalowane wnęki z postaciami, a pomiędzy mini, w czworokątnych polach znajdują się malunki rycerskich zbroi.
Château de Tanlay, XVII w., Tanlay, Francja, wikimedia.org, CC BY 3.0
RbMFu3nFhSGJp1
Ilustracja przedstawia obraz Salomona Konincka pt. „Uczony w swoim gabinecie”. Na obrazie znajduje się starszy mężczyzna w czarnym ubraniu. Siedzi on na krześle przy stole. Głowę opiera na dłoni.
Salomon Koninck, „Uczony w swoim gabinecie”, między 1635 a 1656, Rijksmuseum, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
RoqvBe0nlc2yc1
Ilustracja przedstawia obraz Vincenta van Gogha „Jedzący kartofle”. Ukazuje pięć osób siedzących przy stole i jedzących kartofle z jednego talerza. Postacie rozmawiają z sobą. Ich twarze są zdeformowane, pojawiają się na nich bruzdy, zmarszczki. Kobieta po prawej stronie jest smutna, ma pochyloną głowę. Nalewa do filiżanek kawę. Obraz utrzymany jest w ciemnej tonacji barwnej. Jedynym źródłem światła dla sceny jest niewielka lampa zawieszona nad stołem. Ściany wnętrza są brudne, krzywe, okna niewielkie.
Vincent van Gogh, „Jedzący kartofle”, 1885, olej na płótnie, Muzeum van Gogha, Amsterdam, Holandia wikimedia.org, domena publiczna
R1TgNMGWRBfJW1
Ilustracja przedstawia obraz Rembrandta „Wieczerza w Emaus”. Ukazuje scenę we wnętrzu. zaczerpniętą z Ewangelii św. Łukasza, w której dwóch uczniów idących do miasta Emaus w pobliżu Jerozolimy spotyka się z Jezusem na wieczerzy, podczas której rozpoznaje Go. Jezus i uczniowie ukazani są w dolnej części obrazu. Siedzą przy stole, Jezus pośrodku z uduchowionym wyrazem twarzy. Do stołu podchodzi kobieta z tacą, na której niesie pożywienie. Stół pokryty jest białym obrusem. Pomieszczenie jest ciemne, masywne, kamienne ściany dekoruje łuk, znajdujący się za plecami Jezusa. W obrazie dominują czernie, ciemne brązy, brunatne zielenie oraz ciemne żółcienie.
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Wieczerza w Emaus”, 1648, Louvre Museum, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
RhyhMF7KUIuF61
Ilustracja przedstawia obraz Pietera Bruegela Starszego „Trzech żołnierzy”. Ukazuje trzech żołnierzy, stojących w kręgu - każdy z nich zwrócony jest w inną stronę. Żołnierze są ubrani jak najemnicy, do zdobionych strojów mają doczepione u boku miecze. Odwrócony tyłem niesie duży bęben, przedstawiony frontalnie do widza gra na flecie, a zwrócony bokiem, spogląda do góry na trzymaną flagę. Kolorystyka obrazu utrzymana jest w jasnych brązach, beżach oraz czerni w tle.
Pieter Bruegel Starszy, „Trzech żołnierzy”, 1568, Frick Collection, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RGjsPy5RgVVXS1
Ilustracja przedstawia obraz Willema Ukazuje martwą naturę ustawioną na stole we wnęce. Szklany, dekorowany kielich napełniony jest winem, na białym talerzu ułożone są oliwki. Na metalowej tacy leży plaster cytryny, obok leży nadkrojony jej owoc ze zwiniętą skórką., a spod niej wystaje rękojeść noża. Pomiędzy cytryna a kielichem leży przewrócona, złota patera. W obrazie dominują złote, brązowe i żółte barwy oraz czarne tło.
Willem Claesz Heda, „Śniadanie w kamiennej niszy”, National Gallery of Denmark, Kopenhaga, Dania, wikimedia.org, domena publiczna
RqQtMhWhaePji1
Ilustracja przedstawia obraz „Zwiastowanie” nieznanego autora. Ukazuje klęczącą Marię, której modlitwę przerywa Archanioł Gabriel, przybyły z nowiną o poczęciu Chrystusa. Znajdująca się w arkadzie przedsionka Maria odwraca się w stronę zawieszonego w powietrzu Gabriela. On błogosławi ją prawą ręką, a w lewej trzyma szarfę z napisem. W tle, za murem znajduje się widok na górzysty pejzaż. Nad głową Gabriela unosi się mały aniołem z krzyżem. W lewym rogu rosną lilie, za nimi niezapominajki. Obraz utrzymany jest w szarościach.
Autor nieznany, „Zwiastowanie”, XVI w., Bergen Kunstmuseum, Bergen, Norwegia, wikimedia.org, domena publiczna
RzP7gSA3TIDHX1
Ilustracja przedstawia „Autoportret” Rafaela Santiego. Ukazuje postać została bokiem, z półprofilu, kierującą wzrok w kierunku patrzącego. Ubrany jest w ciemny strój, na głowie ma także ciemny beret. Rafael ma długie włosy, owalna twarz jest poważna. Wraz z szyją odcina się od ciemnej plamy włosów i również dość ciemnego tła koloru brązowego.
Rafael Santi, „Autoportret”, ok. 1506, Galleria degli Uffizi, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
R1eKPNM349X4O1
Ilustracja przedstawia obraz Ernesta Lawsona pt. „Zima nad rzeką". Na obrazie widzimy łąkę nad rzeką. Na łące stoją dwie łódki, trawa pokryta jest śniegiem. Za rzeką widać w oddali budynki. Rzeka i budynki są przedstawione niewyraźnie, jakby za mgłą.
Ernest Lawson, „Zima nad rzeką”, 1907, Whitney Museum of American Art, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, domena publiczna
RH3ZzKVf1Ra4Y1
lustracja przedstawia obraz Willema Claesza Hedy „Martwa natura z ostrygami, kielichem, cytryną i srebrną misą”. Ukazuje stół nakryty zielonym obrusem z ustawioną na nim martwą naturą. Po lewej stronie na talerzu lezą ostrygi, za nim potłuczony przezroczysty kielich. Pośrodku, w dekoracyjnym kielichu znajduje się wino. Na brzegu stołu na talerzu leży obrana cytryna ze zwisającą skórką i orzechem oraz opiera się przewrócona, czara ze srebra. . Zza czary wyłania się szklanka napełniona piwem. Kompozycję uzupełniają rozrzucone na stole orzechy włoskie. Tło jest utrzymane w odcieniach zieleni.
Willem Claesz Heda, „Martwa natura z ostrygami, kielichem, cytryną i srebrną misą”, 1634, Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
Rj3GvJ4UGtQEy1
Ilustracja przedstawia obraz Sesshû Touyou „Widok na Ama-no-Hashidate”. Wykonane tuszem dzieło ukazuje pejzaż ujęty z góry. W centrum pracy znajdują się charakterystyczny biały piaskowiec i sosny oraz budynki świątyni Chion-ji, nimi znajduje się Morze Aso, na którego dalekim brzegu stoi miasto Fuchû z zatłoczonymi świątyniami. Nad tą rozległą scenerią góruje potężna góra, w której znajduje się Świątynia Nariai-ji z zabudowaniami. Na pierwszym planie znajduje się zatoka Miyazu. Monochromatyczne dzieło utrzymane jest w brunatnych szarościach.
Sesshû Touyou, „Widok na Ama-no-Hashidate”, ok. 1501-1506, Muzeum Narodowe w Kioto, Kioto, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna
RagTY97DyXVh91
Ilustracja przedstawia obraz Sesshû Touyou „Pejzaż zimowy”. Ukazuje krajobraz górski w okresie zimy. U podnóża gór stoją charty i świątynia. Strzeliste góry oddane są łamaną linią. Większość linii konturowych - wzgórz, świątyni, drzew i postaci ludzkiej - jest ciężka i ciemna, nierówna i postrzępiona. Malarz buduje drzewa, wzgórza i góry prawie wyłącznie z krótkich, prostych linii o różnej grubości. Ponadto linie wzgórz prawie wszystkie mają kąt czterdziestu pięciu stopni. W całej kompozycji dominuje jedna gruba, ciemna linia, która biegnie pionowo w dół obrazu, na lewo od środka. Przestrzeń po jej prawej stronie jest wypełniona kolczastą siatką złożoną z krótkich linii, które są w większości poziome i pionowe, wzmacniając krystaliczny ton lodowatej zimy.
Sesshû Touyou, „Pejzaż zimowy”, koniec XV w. - początek XVI w., Muzeum Narodowe w Tokio, Tokio, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna
R14J3ePT7iZ6v1
Ilustracja przedstawia obraz Sesshû Touyou „Pejzaż jesienny”. Ukazuje krajobraz górski w okresie jesieni. U podnóża gór znajduje się świątynia. Większość linii konturowych - wzgórz, świątyni, drzew jest ciężka i ciemna. Malarz buduje drzewa, wzgórza i góry prawie wyłącznie z krótkich, prostych linii o różnej grubości. Po prawej stronie sterczą namalowane krótkimi liniami iglaste drzewa. Za nimi bardziej płynna linia wyznacza krawędzie zamku z dużą ilością okien, zaznaczonych pionowymi muśnięciami pędzla. Jednolite, szare niebo oddaje nastrój jesieni.
Sesshû Touyou, „Pejzaż jesienny”, koniec XV w. - początek XVI w., Muzeum Narodowe w Tokio, Tokio, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna
R102SZGiREOWA1
Ilustracja przedstawia obraz Sesshû Touyou „Haboku-Sansui”. Jest to abstrakcyjne dzieło, ukazujące pejzaż. Z niezdefiniowanych form wyłania się sugestia mglistych gór w tle. Na pierwszym planie są klify i krzewy oraz trójkątna linia dachu z pionowymi liniami tworzącymi ogrodzenie. Poniżej dzieło zawiera płaską powierzchnię akwenu, z dwoma osobami po prawej w łodzi wiosłowej.
Sesshû Touyou, „Haboku-Sansui”, 1495, Muzeum Narodowe w Tokio, Tokio, Japonia, wikimedia.org, domena publiczna
Rmww2R3M855E31
Ilustracja przedstawia płaskorzeźbę polichromowaną wielobarwną. Jest to fragment ściany kościóła Joannitów. Składa się z trzech scen. Pierwsza przedstawia zabudowę miasta, druga mężczyzn i rycerzy, jeden z nich trzyma latarnię, trzecia przedstawia rycerzy i zakonnika z sakiewką.
Grupa rzeźbiarska, kościół Joannitów, Kłodzko, Polska, wikimedia.org, CC BY 3.0
R4ZZvHuNXMCvK1
lustracja przedstawia pracę Louise'a Nevelsona „Big Black”. Ukazuje ułożone pod ścianą pudełka, wypełnione drewnianymi odpadkami: listwami, kołkami, wrzecionami i częściami mebli. Całość pokryta jest czarną farbą. Całość tworzy jednolitą, geometryczną konstrukcję, na którą składają się liczne proste linie i krzywizny.
Louise Nevelson, „Big Black”, 1963, MoMa, Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, wikimedia.org, CC BY 2.0
RKXJVnZbxNrS81
Ilustracja przedstawia witraż Anny Koli. Ukazuje akt mężczyzny z pochyloną głową i skrzydłami. W tle znajdują się abstrakcyjne, nieregularne kształty. Witraż wykonany jest w szarościach i jasnych brązach.
Anna Kola, „Bez tytułu”, 1999, witraż, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
R1a3EDJ0hw78C1
Ilustracja przedstawia pracę Andrzeja Kałuckiego „Opętanie”. Ukazuje pomarańczową głowę mężczyzny zamontowaną pomiędzy dwiema taflami czerwonego szkła. Za głową znajdują się paski z blachy, które są zamieszczone również z prawej strony tafli szkła, a także pod postacią.
Andrzej Kałucki, „Opętanie”, 2006, szkło termoformowane, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
Rq5Hmu3aZAYDP1
Ilustracja przedstawia witraż „Szachista”. Ukazuje mężczyznę grającego w szachy. Naprzeciwko niego znajduje się kobieta w dworskim stroju. Ma na sobie długą, wysoko przewiązaną suknię, wysokie nakrycie głowy. Mężczyzna ma na sobie dekoracyjną czapkę i luźny żakiet. Wnętrze pomieszczenie ujęte jest perspektywicznie. Po obu stronach znajdują się okna. Na brzegach boazerii siedzą figurki małpek. Całość utrzymana jest w ugrach i ochrach.
Autor nieznany, „Szachista”, XV w., Musée de Cluny, Paryż, Francja, wikimedia.org, CC BY 2.0
RaTmxRaK7cmtW1
Ilustracja przedstawia druk cyfrowy Izabelli Retkowskiej pt. „Interferencje_16_d0”. Na fotografii znajdują się poziome czarno-szare paski.
Izabella Retkowska, „Interferencje_16_d0”, 2016, druk cyfrowy, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
Rs2g6rDwpLRDW1
Ilustracja przedstawia linoryt Jakuba Jaszewskiego „Stacja Solaris”. Ukazuje abstrakcję o skomplikowanych układach czarnych, białych i szarych, falujących w różnych kierunkach linii. Na ilustracji po lewej stronie znajduje się czarna plama o nieregularnym kształcie.
Jakub Jaszewski, „Stacja Solaris”, 2017, linoryt, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
R1QCx9QOodDDt1
Ilustracja przedstawia suchoryt Marka Zajki „Rozkład pana Staszka gwałtownie postępuje”. Ukazuje czarne linie o nieregularnych układach, nachodzące na siebie i wzajemnie się przenikające pod różnymi kierunkami. W centrum pracy i w górnej części linie zagęszczają się. Na linorycie znajdują się także białe i obwiedzione czarnym konturem: napisy, znaki interpunkcyjne, ukośny nawias oraz strzałka.
Marek Zajko, „Rozkład pana Staszka gwałtownie postępuje”, z cyklu „Studium Pewnej Choroby”, 2009, online-skills, CC BY 3.0
R1WwwOGiUlmbO1
Ilustracja przedstawia grafikę Marka Zajki „C orange”. Ukazuje pomarańczowo-czerwone plamy, zamieszczone po lewej i prawej stronie.Pomiędzy nimi znajduje się biała część, wypełniona poziomymi, łukowatymi liniami, odchodzącymi od plamy po lewej stronie. Linie urywają się pośrodku.
Marek Zajko, „C orange”, 2016, wklęsłodruk, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
RD1bk9npEqDbV1
Ilustracja przedstawia grafikę wielobarwną Marka Zajko pt. „A dust”. Na fotografii znajduje się jasnopomarańczowe tło z różowymi plamami.
Marek Zajko, „A dust”, 2016, wklęsłodruk, kolekcja prywatna, online-skills, CC BY 3.0
RPlxjJKnsaaJc1
Ilustracja przedstawia obraz Vincenta van Gogha pt. „Pole z dwoma postaciami”. Na obrazie znajduje się fragment pola. Na polu są kobieta oraz mężczyzna. Obraz jest czarno-biały.
Vincent van Gogh, „Pole z dwoma postaciami”, 1882, kolekcja prywatna, wikimedia.org, domena publiczna
Rq4p0K4g8bgDL1
Ilustracja przedstawia obraz Vincenta van Gogha pt. „Portret starego mężczyzny w cylindrze”. Na obrazie znajduje się starszy mężczyzna w ciemnym ubrniu i cilindrze na głowie.
Vincent van Gogh, „Portret starego mężczyzny w cylindrze”, 1881, Van Gogh Museum, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
RziQjymytSGQQ1
Ilustracja przedstawia obraz Vincenta van Gogha pt. „Trzy ręce, dwie trzymające widelec”. Na obrazie znajdują się trzy męskie dłonie. W dwóch z nich znajdują się widelce.
Vincent van Gogh, „Trzy ręce, dwie trzymające widelec”, 1883, Stedelijk Museum, Amsterdam, Holandia, wikimedia.org, domena publiczna
Rzv6JQIT1v0bs1
Ilustracja przedstawia czarno-białą fotografię Jakuba Wawrzaka. Ukazuje widok na miasto z lotu ptaka. Fotografia wykonana jest pod niewielkim kątem, dlatego widoczne są i dachy, i fasady budowli.
Jakub Wawrzak, fotografia, 2015, online-skills, CC BY 3.0
RHxGFqivyJ0q61
Ilustracja przedstawia fotografię Hansa Schneidera wykonaną w sepii. Ukazuje widok na rzekę oraz budynki znajdujące się u jej brzegu. Po wodzie łódkami płyną ludzie. Przy brzegu zacumowane są inne łodzie. Rzekę od budynków oddziela kamienny mur.
Hans Schneider, fotografia, 1958, wikimedia.org, CC BY 3.0
RqsFOqc4YPD4A1
Ilustracja przedstawia fotografię Anny Koli "Ćma". Ukazuje fragment oświetlonych, ludzkich pleców na czarnym tle z wyeksponowanym kręgosłupem łopatkami.
Anna Kola, „Ćma”, 2017, online-skills, CC BY 3.0
RXvtaDtbISiEb1
Ilustracja przedstawia fragment fotografię Anny Koli "Nietoperz ". Ukazuje fragment oświetlonych, ludzkich pleców na czarnym tle z wyeksponowanym kręgosłupem łopatkami.
Anna Kola, „Nietoperz”, 2017, online-skills, CC BY 3.0
R1Brg3aX5iXUt1
Ilustracja przedstawia fotografię Anny Koli "Ptak". Ukazuje fragment delikatnie oświetlonych, ludzkich pleców na czarnym tle z wyeksponowanym kręgosłupem łopatkami.
Anna Kola, „Ptak”, 2017, online-skills, CC BY 3.0
R1ChgVXv3zm9V1
Ilustracja przedstawia komiks Grzegorza Rosińskiego oraz Jeana Van Hamme pt. „Western”. Przez las wędruje bryczka z końmi, którą jadą dwie postacie. Po lewej stronie, przed polaną stoi chata. Osoby w powozie rozmawiają, co sugerują dymki z tekstem. Komiks wykonany jest akwarelą z podkreślonymi na czarno liniami konturowymi. Na ilustracji dominują brązy, zielenie i beże.
Grzegorz Rosiński (rys.), Jean Van Hamme (scen.), „Western”, Warszawa 2001, Wydawnictwo Egmont Polska, s. 7, online-skills, CC BY 3.0
RWjfqggtSeCFC1
Ilustracja przedstawia obraz Hermana pt. „Jeremiah. Noc na bagnach”. Na obrazie znajduje się mężczyzna na bagnach. W ręku trzyma broń.
Herman, „Jeremiah. Noc na bagnach”, Warszawa 2002, Wydawnictwo Amber, s. 41, online-skills, CC BY 3.0