Fotografia przedstawia dwóch mężczyzn o ciemnej karnacji uchwyconych od pasa w górę na tle jasnej ściany pokrytej fioletowo‑żółto‑czerwonymi wzorami. Mężczyźni odziani są w czarne koszule w białe wzory, a także czarne kapelusze o szerokich rondach oraz marszczonym zakończeniu. Mężczyzna stojący z lewej strony jest młody, ma ciemną karnację oraz uniesioną lekko głowę. Jego czoło jest nieznacznie zmarszczone. Trzyma on w skrzyżowanych dłoniach szare grzechotki, jego kompan stojący po prawej natomiast gra na jasnobrązowej gitarze. Jest on nieco starszy, na twarzy ma delikatny wąsik. Obaj się uśmiechają.
Fotografia przedstawia dwóch mężczyzn o ciemnej karnacji uchwyconych od pasa w górę na tle jasnej ściany pokrytej fioletowo‑żółto‑czerwonymi wzorami. Mężczyźni odziani są w czarne koszule w białe wzory, a także czarne kapelusze o szerokich rondach oraz marszczonym zakończeniu. Mężczyzna stojący z lewej strony jest młody, ma ciemną karnację oraz uniesioną lekko głowę. Jego czoło jest nieznacznie zmarszczone. Trzyma on w skrzyżowanych dłoniach szare grzechotki, jego kompan stojący po prawej natomiast gra na jasnobrązowej gitarze. Jest on nieco starszy, na twarzy ma delikatny wąsik. Obaj się uśmiechają.
Muzyka świata
Muzycy grający na instrumentach, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Muzycy grający na instrumentach, licencja: CC BY 3.0.
Wprowadzenie
Kiedy wybieramy się w podróż nastawiamy się na przeżycie przygody. Mnogość wrażeń z takiego wydarzenia, potęgowane jest zazwyczaj kiedy uczestniczymy dodatkowo w jakiejś ceremonii, święcie czy epizodzie bezpośrednio połączonym z muzyką. Zapamiętujemy z podróży widoki, wrażenia, poznane osoby, smaki potraw, ale to co nas na długo będzie wiązało z miejscem i tak silnymi przeżyciami - to muzyka, której wtedy doświadczamy. Muzyka kreuje wtedy nasz nastrój i jest silnym spoiwem wrażeń słuchowych z otaczającą nas rzeczywistością.
Mając „w uszach” wybór swojej przygotowanej na podróż muzyki nie należy zapominać o tym, że na świecie mówi się i śpiewa w tysiącach języków. Podróżowanie zatem powinno stać się okazją do poznawania muzyki kraju lub regionu, do którego właśnie się wybieramy.
Nauczysz się
Wyjaśniać pojęcie muzyka świata.
Łączyć muzykę z kontynentem, z którego się wywodzi.
Opowiadać na temat genezy terminu muzyka świata oraz co w sobie ona zawiera.
Wymieniać nazwy najpopularniejszych instrumentów afrykańskich oraz japońskich.
Geneza muzyki świata
Termin muzyka świata zaczął funkcjonować w obiegu powszechnym w okolicach lat 80 XX wieku, kiedy podjęto kolejną próbę sklasyfikowania wszystkich gatunków muzyki. To pojęcie ma bardzo szeroki zakres, ponieważ obejmuje zarówno muzykę ludową, stylizowaną, czasami mylnie nazywaną etniczną, ale również muzykę popularną i rozrywkową. World Music [czytaj: Łorld mjuzik] trudno podzielić na style. Lepiej wychodzi podział geograficzny i wyodrębnienie jej na poszczególne kraje lub kontynenty. Muzykę europejską oznacza się jako muzykę folkFolkfolk, która zawiera wtedy dwa terminy w sobie, a mianowicie: muzykę ludową i etniczną. Ta ostatnia będzie określać tradycyjną muzykę ludową, będącą jednym z najstarszych przejawów kultury duchowej każdej grupy, posiadającej związek z codziennym i religijnym życiem ludzi. Jedną z jej cech jest droga ustnego przekazu i zapamiętywanie poprzez pokolenia, a nie za pomocą zapisu nutowego. Muzyka ludowa ma zaś bardzo głębokie korzenie i sięga początków ludzkiej kultury. Obecnie, w większości rejonów świata przetrwała jedynie na obszarach wiejskich i kultywowana jest podczas świąt i hucznie obchodzonych zabaw.
Muzyka bałkańska
Niniejszy materiał poświęcony jest tematyce różnych kultur muzycznych ze szczególnym uwzględnieniem kontynentu Afryki, dalekiej Japonii oraz tańców innych narodów. Nie sposób jednak pominąć leżącego nieco bliżej naszego kraju regionu Bałkanów. Jest wiele miejsc na świecie, które swoją mocą przyciągają do siebie, a czasami nawet uzależniają. Do tej grupy z pewnością będzie należał właśnie ten region Europy, który nie tylko dzięki filmom Emira Kusturicy – albo się kocha, albo nienawidzi - lecz właśnie z powodów muzycznych odniesień pozostaje w pamięci na długo. Muzykę tamtego regionu tworzą nastrojowe sevdalinki [czytaj: sewdalinki] - miłosne pieśni z Bośni, jak i żywiołowe utwory taneczne, wywodzące się z kultury cygańskiej Serbii i Macedonii. Aby wyrównać nastroje i pogodzić temperamenty warto zanurzyć się w sercu muzyki - Pirin (Bułgaria). Z tamtego regionu pochodzą pieśni wielogłosowe z nietypowymi współbrzmieniami, które dla wielu współczesnych artystów stanowią źródło inspiracji.
Na polskim gruncie bardzo dobrze została przyjęta twórczość sceniczna, która powstała poprzez wspólną sesję dźwiękową oraz późniejszą trasę koncertową Gorana Bregovica [czytaj: gorana bregowicia] z Kayah [czytaj: kaja].
Polecenie 1
Odpowiedz na pytanie. Z którego regionu Europy pochodzą sevdalinki [czytaj: sewdalinki]. Swoją odpowiedź zapisz poniżej.
R14emwy5Kzrs2
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 1
Wysłuchaj obu przykładów i dokonaj porównania. Zwróć uwagę na obsadę wykonawczą i sposób prowadzenia melodii.
R19OEwMMjt0Wi
Utwór pod tytułem „Ederlezi” autorstwa Gorana Bregovica oraz Vaski Jankowskaw w ich wykonaniu wraz z zespołem. Fragment trwający 41 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na głosy ludzkie wraz z akompaniamentem instrumentów ludowych. Utwór jest wykonywany w wolnym tempie i ma wyjątkowo sentymentalne, tęskne brzmienie, przywodzące na myśl Bałkany oraz muzykę ludową z tego regionu, ze specyficzną melodyką oraz współbrzmieniami harmonicznymi.
Utwór pod tytułem „Ederlezi” autorstwa Gorana Bregovica oraz Vaski Jankowskaw w ich wykonaniu wraz z zespołem. Fragment trwający 41 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na głosy ludzkie wraz z akompaniamentem instrumentów ludowych. Utwór jest wykonywany w wolnym tempie i ma wyjątkowo sentymentalne, tęskne brzmienie, przywodzące na myśl Bałkany oraz muzykę ludową z tego regionu, ze specyficzną melodyką oraz współbrzmieniami harmonicznymi.
Goran Bregovic [czytaj: goran bregowić], Vaska Jankowska [czytaj: waska jankowska], „Ederlezi” (fragment), z albumu „Ederlezi”, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Vaska Jankowska, Goran Bregovic, Goran Bregovic, „Ederlezi”, licencja: CC BY 3.0.
Goran Bregovic [czytaj: goran bregowić], Vaska Jankowska [czytaj: waska jankowska], „Ederlezi” (fragment), z albumu „Ederlezi”, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Vaska Jankowska, Goran Bregovic, Goran Bregovic, „Ederlezi”, licencja: CC BY 3.0.
Utwór pod tytułem „Ederlezi” autorstwa Gorana Bregovica oraz Vaski Jankowskaw w ich wykonaniu wraz z zespołem. Fragment trwający 41 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na głosy ludzkie wraz z akompaniamentem instrumentów ludowych. Utwór jest wykonywany w wolnym tempie i ma wyjątkowo sentymentalne, tęskne brzmienie, przywodzące na myśl Bałkany oraz muzykę ludową z tego regionu, ze specyficzną melodyką oraz współbrzmieniami harmonicznymi.
R1DRK7JO7i4AF
Utwór pod tytułem „Nie Ma, Nie Ma Ciebie” z albumu „Kayah i Bregović” autorstwa Kayah i Gorana Bregovica w ich wykonaniu wraz z zespołem. Fragment trwający 39 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na głosy ludzkie wraz z akompaniamentem instrumentów ludowych. Utwór jest wykonywany w średnio szybkim tempie i ma charakterystyczną dla muzyki bałkańskiej melodykę, z sentymentalnym brzmieniem oraz licznymi instrumentami dętymi w akompaniamencie.
Utwór pod tytułem „Nie Ma, Nie Ma Ciebie” z albumu „Kayah i Bregović” autorstwa Kayah i Gorana Bregovica w ich wykonaniu wraz z zespołem. Fragment trwający 39 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na głosy ludzkie wraz z akompaniamentem instrumentów ludowych. Utwór jest wykonywany w średnio szybkim tempie i ma charakterystyczną dla muzyki bałkańskiej melodykę, z sentymentalnym brzmieniem oraz licznymi instrumentami dętymi w akompaniamencie.
Kayah [czytaj: kaja], Goran Bregovic [czytaj: goran bregowić], „Nie Ma, Nie Ma Ciebie” - fragment, z albumu Kayah i Bregović, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: Kayah, Goran Bregovic, Kayah, Goran Bregovic, Nie Ma, Nie Ma Ciebie, licencja: CC BY 3.0.
Kayah [czytaj: kaja], Goran Bregovic [czytaj: goran bregowić], „Nie Ma, Nie Ma Ciebie” - fragment, z albumu Kayah i Bregović, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: Kayah, Goran Bregovic, Kayah, Goran Bregovic, Nie Ma, Nie Ma Ciebie, licencja: CC BY 3.0.
Utwór pod tytułem „Nie Ma, Nie Ma Ciebie” z albumu „Kayah i Bregović” autorstwa Kayah i Gorana Bregovica w ich wykonaniu wraz z zespołem. Fragment trwający 39 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na głosy ludzkie wraz z akompaniamentem instrumentów ludowych. Utwór jest wykonywany w średnio szybkim tempie i ma charakterystyczną dla muzyki bałkańskiej melodykę, z sentymentalnym brzmieniem oraz licznymi instrumentami dętymi w akompaniamencie.
R1N42nyG9bXzE
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Utwór „Nie Ma, Nie Ma Ciebie”, Kayah stanowi połączenie współczesnego popu i folkloru bałkańskiego z tradycyjną muzyką ludową.
Utwór Ederlezi wywodzi się z pogranicza muzyki ludowej krajów bałkańskich. Oryginalne jest wykonany przez chór mieszany. Początek utworu zaprezentowany przez solistkę, której melodia przekształca się w pięknie układający się melizmatami duet wokalny, wspierany jest chórem oraz zespołem instrumentalnym. Melodyka dość nietypowa, zróżnicowana, występują w niej rodzaje melizmatów oraz duże fragmenty wokalizy, całość utrzymana w tonacji molowej choć czasami wykracza poza system tonalny. Część instrumentalna składająca się z: gitary, instrumentów smyczkowych, bębnów, tuby oraz innych instrumentów dętych.
Utwór Nie Ma, Nie Ma Ciebie, Kayah stanowi połączenie współczesnego popu i folkloru bałkańskiego z tradycyjną muzyką ludową. Wykonawcami są popularni na przełomie XX i XXI wieku twórcy: Polka Kayah i z pochodzenia Serb - Goran Bregovič, którzy wraz z zespołem wokalno‑instrumentalnym zaprezentowali jeden z utworów pochodzących z płyty Ederlezi. W utworze zespół w składzie: instrumenty dęte (tuby, helikony, trąbki, klarnet, saksofon), instrumenty perkusyjne (bębny, tamburyn, „przeszkadzajki”, zestaw perkusyjny).
Muzyka Ameryki Południowej i Łacińskiej
W dość odległym regionie świata istnieje muzyka, której korzenie wywodzą się z melanżu kultury prekolumbijskiej, muzyki osadników hiszpańskich oraz rytmów i melodii niewolników pochodzących z Afryki. To bogactwo można znaleźć poprzez fascynującą podróż w głąb muzyki Ameryki Południowej i Łacińskiej. Na kontynencie składającym się z 13 państw, między innymi takich jak: Argentyna, Boliwia, Brazylia, Chile [czytaj: czile], Ekwador, Gujana, Kolumbia, Paragwaj czy Peru zaczęły oddziaływać na siebie trzy dominujące kultury: Inków, Azteków i Majów. Dzięki wielu bogactwom naturalnym tych ziem, a w szczególności złóż złota, nastąpił ich podbój również przez Europejczyków, a wraz z nim rozkwit bujnego życia muzycznego. Dla pierwszych misjonarzy muzyka stała się jednym ze sposobów porozumiewania się z rdzennymi mieszkańcami lasów tropikalnych. Charakter tych miejsc odczuwalny jest w zróżnicowanych formach tanecznych z dawnych lat, takich jak: zamacueca [czytaj: zamałeka] czy sarabanda, które wywołują do dzisiaj na słuchaczach ogromne wrażenie. Jednak Ameryka Południowa wraz z jej łacińską częścią nie mogła by istnieć bez tańca zwanego TANGO.
Muzycznego podłoża tego tańca należy doszukiwać się w folklorze wielu narodów: słychać w nim kubańską habanerę i piosenki neapolitańskie. Znajdą się w nim również rytmy afrykańskie – pozostałości potomków niewolników. Nostalgiczny zaśpiew melodii da się również usłyszeć w europejskich dźwiękach tanga, w którym wybrzmiewa folklor Europy Środkowo‑Wschodniej (Polski, Ukrainy, Rosji). Tango jest zatem gatunkiem muzycznym i tańcem, którego powstanie łączy się z dwoma miastami: Buenos Aires [czytaj: błenos ajres] (Argentyna) oraz Montevideo [czytaj: montewideo] (Urugwaj). Taniec ten stał się popularny na początku XX wieku w Stanach Zjednoczonych, skąd później trafił do Europy. W Paryżu (Francja) tango okazało się na tyle popularne, że wkrótce stworzona została jego paryska odmiana tak zwane apaszowskie. Popularność tego tańca została zauważona między innymi przez ówczesną głowę kościoła - Piusa X [czytaj: pjusa dziesiątego], który uważał tango za taniec niestosowny i zakazał jego tańczenia. W późniejszych latach zakaz ten został uchylony przez Piusa XI [czytaj: pjusa jedenastego]. Złota Era tanga przypada na lata 30‑50 XX wieku, gdy staje się tańcem popularnym wśród wszystkich warstw społecznych. Jeśli mowa o tangu nie wolno pominąć prawdziwego hitu wszechczasów, mianowicie La Cumparsity [czytaj: la kumparsity]- w slangu tangueros [czytaj: tangłeros] określana po prostu Cumpą [czytaj: kumpą] - najsłynniejszego urugwajskiego tanga napisanego przez młodego, zaledwie 22 – letniego Gerardo Matosa Rodrigueza [czytaj: gerardo matosa rodrigesa].
Polecenie 2
Wypisz nazwy dwóch miast leżących w Ameryce Południowej, które miały duży wpływ na powstanie tanga. Swoją odpowiedź zapisz poniżej.
RqH4AqvW1vl4I
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 2
Wysłuchaj utworu Gerardo Matosa Rodrigueza czytaj: gerardo matosa rodrigesa] pod tytułem La Cumparista [czytaj: la kumparsita] i spróbuj zanucić pierwsze takty melodii.
RDTu1CWtmLHYm
Utwór pod tytułem „La Cumparsita” z albumu Classical Accordion autorstwa Gerardo Matos Rodrigueza w wykonaniu Roberta Fursa. Fragment trwający 37 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na akordeon solo. Utwór jest wykonywany w szybkim tempie i ma bardzo mocny, miejscami ostry, pełny emocji charakter. Kompozycja opiera się na formie tanga i jest utrzymana w metrum dwie czwarte, z bardzo specyficzną dla tego tańca rytmiką.
Utwór pod tytułem „La Cumparsita” z albumu Classical Accordion autorstwa Gerardo Matos Rodrigueza w wykonaniu Roberta Fursa. Fragment trwający 37 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na akordeon solo. Utwór jest wykonywany w szybkim tempie i ma bardzo mocny, miejscami ostry, pełny emocji charakter. Kompozycja opiera się na formie tanga i jest utrzymana w metrum dwie czwarte, z bardzo specyficzną dla tego tańca rytmiką.
Gerardo Matos Rodriguez, „La Cumparsita” (fragment), z albumu Classical Accordion, wykonawca Robert Furs, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: Robert Furs, Gerard Matos Rodriguez, La Cumparsita, licencja: CC BY 3.0.
Gerardo Matos Rodriguez, „La Cumparsita” (fragment), z albumu Classical Accordion, wykonawca Robert Furs, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: Robert Furs, Gerard Matos Rodriguez, La Cumparsita, licencja: CC BY 3.0.
Utwór pod tytułem „La Cumparsita” z albumu Classical Accordion autorstwa Gerardo Matos Rodrigueza w wykonaniu Roberta Fursa. Fragment trwający 37 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na akordeon solo. Utwór jest wykonywany w szybkim tempie i ma bardzo mocny, miejscami ostry, pełny emocji charakter. Kompozycja opiera się na formie tanga i jest utrzymana w metrum dwie czwarte, z bardzo specyficzną dla tego tańca rytmiką.
ReqXfiqF0nBkR
Fotografia przedstawia kobietę oraz mężczyznę tańczących tango na tle szaro‑brązowej ściany oraz podłogi o identycznym kolorze. Uchwyceni zostali bokiem. Kobieta, stojąca z prawej strony, ma na sobie czarną suknię z prześwitującego materiału o strukturze przypominającej grubą sieć. Suknia ma duże rozcięcie z lewej strony, ukazując szczupłą nogę kobiety oraz jej czarne buty na obcasie. Na szyi kobieta nosi srebrną, przylegającą do skóry ozdobę. Kobieta ma jasne włosy upięte w kok, z pozostawionymi po obu stronach twarzy krótszymi kosmykami sięgającymi brody. Jest młoda, patrzy przed siebie, na partnera. Jej prawa noga jest wysunięta do przodu oraz ugięta w kolanie, lewa zaś skierowana do tyłu. Mężczyzna ma na sobie czarne spodnie na szelkach, z białym pionowym pasem z boku nogawki, a także białą koszulę z podwiniętymi do przedramion rękawami. Jego lewa noga skierowana jest w tył, a prawa w kierunku partnerki, którą obejmuje w talii prawą dłonią. Mężczyzna ma krótkie, zaczesane do tyłu włosy.
Para tańcząca tango, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Para tańcząca tango, licencja: CC BY 3.0.
Z tangiem nierozerwalnie kojarzony jest Astor Piazzolla [czytaj: astor piasolla] – jedna z ważniejszych postaci w historii tego tańca. Piazzolla [czytaj: piasolla] (1921 – 1992 r.) był kompozytorem i wirtuozem bandoneonu (instrumentu przypominającego mały akordeon). Dzięki grze na tym instrumencie został wyniesiony na wyżyny sztuki muzycznej. Jego Libertango każdy powinien znać. Pozostałe utwory Piazzolli [czytaj: piasolli] wielokrotnie interpretowane mają swoje uznanie również wśród rodzimych, polskich muzyków, w tym w mistrzowskiej wersji Marcina Wyrostka wraz z zespołem.
Polecenie 3
RXN53GRahpu8V
Z tangiem nierozerwalnie kojarzony jest Tu uzupełnij – jedna z ważniejszych postaci w historii tego tańca. Znakomity kompozytor i wirtuoz bandoneonu (instrumentu przypominającego mały akordeon).
Z tangiem nierozerwalnie kojarzony jest Tu uzupełnij – jedna z ważniejszych postaci w historii tego tańca. Znakomity kompozytor i wirtuoz bandoneonu (instrumentu przypominającego mały akordeon).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 3
Wysłuchaj fragmentu utworu pod tytułem „Libertango” autorstwa Astora Piazzolli [czytaj: astora piasolli], który został wykonany przez Marcina Wyrostka wraz zespołem. Wymień przynajmniej trzy instrumenty, które wybrzmiewają w tym utworze.
R16UOuI3mYmYU
Utwór pod tytułem „Libertango” autorstwa Astora Piazzolli w wykonaniu Marcina Wyrostka wraz z zespołem Coloriage. Fragment trwający 39 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na akordeon z akompaniamentem skrzypiec, gitary basowej oraz instrumentów perkusyjnych. Utwór jest wykonywany w szybkim tempie; swoim brzmieniem nawiązuje do klasycznego tanga argentyńskiego, jednak z domieszkami innych gatunków muzycznych. Ma mocno tęskne, nastrojowe, wręcz uczuciowe brzmienie.
Utwór pod tytułem „Libertango” autorstwa Astora Piazzolli w wykonaniu Marcina Wyrostka wraz z zespołem Coloriage. Fragment trwający 39 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na akordeon z akompaniamentem skrzypiec, gitary basowej oraz instrumentów perkusyjnych. Utwór jest wykonywany w szybkim tempie; swoim brzmieniem nawiązuje do klasycznego tanga argentyńskiego, jednak z domieszkami innych gatunków muzycznych. Ma mocno tęskne, nastrojowe, wręcz uczuciowe brzmienie.
Astor Piazzolla, „Libertango” (fragment), wykonawca Marcin Wyrostek wraz z zespołem Coloriage, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: Marcin Wyrostek, Astor Piazzolla, Libertango, licencja: CC BY 3.0.
Astor Piazzolla, „Libertango” (fragment), wykonawca Marcin Wyrostek wraz z zespołem Coloriage, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: Marcin Wyrostek, Astor Piazzolla, Libertango, licencja: CC BY 3.0.
Utwór pod tytułem „Libertango” autorstwa Astora Piazzolli w wykonaniu Marcina Wyrostka wraz z zespołem Coloriage. Fragment trwający 39 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na akordeon z akompaniamentem skrzypiec, gitary basowej oraz instrumentów perkusyjnych. Utwór jest wykonywany w szybkim tempie; swoim brzmieniem nawiązuje do klasycznego tanga argentyńskiego, jednak z domieszkami innych gatunków muzycznych. Ma mocno tęskne, nastrojowe, wręcz uczuciowe brzmienie.
RuDAIJTJJpgEx
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
W utworze słychać instrument strunowy smyczkowy, instrument klawiszowy, instrument perkusyjny oraz instrument dęty miechowy.
Rytmy muzyki Ameryki Południowej podkreślają specyficzne instrumenty. Do najpopularniejszych należy fletnia pana, złożona z wielu piszczałek różnej długości wykonana tradycyjnie z bambusowych rurek, powszechnie znana w tym regionie świata pod nazwą sampoñas [czytaj: samponias]. Innym ciekawym instrumentem, podobnym do mandoliny jest charango [czytaj: czarango] (pudło rezonansowe produkowano dawniej z oryginalnej skorupy pancernika). Stamtąd pochodzi również cajon [czytaj: kahon] – instrument perkusyjny, na którym się siedzi, wygrywając rytmy latino.
Muzyka Hiszpanii
Podobną żywiołowość i temperament w kulturze muzycznej świata można znaleźć w bliżej nam położonej Hiszpanii. Z tym krajem nieodłącznie kojarzyć powinno się nam zjawisko kulturowe, związane z folklorem Cyganów andaluzyjskich (Gitanos) [czytaj: Gitanosz] - potocznie zwane flamencoFlamencoflamenco [czytaj: flamenko]. Muzyczny pokaz wyjątkowej ekspresji w ukazywaniu emocji, a w szczególności radości czy smutku, to kwintesencja połączenia muzyki/gry (tonque) [czytaj: tonke], tańca (baile) [czytaj: bajle] i śpiewu (cante) [czytaj: kante]. Sztuka flamenco [czytaj: flamenko] wywodzi się z ludów hinduskich, które najprawdopodobniej dotarły w wieku XVI z Flandrii. I chociaż geneza tego słowa jest dość zróżnicowana, wyczuwalnym staje się fakt bogatej inspiracji dla wielu gatunków muzyki i dziedzin sztuki na całym świecie. Pierwszy raz flamenco [czytaj: flamenko] zostało wkomponowane do muzyki klasycznej poprzez hiszpańskiego muzyka Manuela de Falla [czytaj: manuel de faja]Stworzył on dzieło sceniczne - balet pod tytułem Czarodziejska miłość (El Amor brujo) [czytaj: el amor bruho] w 1915 roku. Sama otoczka związana ze zjawiskiem - flamenco [czytaj: flamenko] pozwoliła zdobyć światową sławę jednak nielicznym artystom. Miano współczesnego ambasadora popularyzowania tej sztuki przypada jednak ponad wszelką wątpliwość mistrzowi gitary Paco de Lucia [czytaj: pako de lusija] (zmarł w 2014 r.), który koncertował z największymi gwiazdami, zwłaszcza muzyki jazzowej [czytaj: dżezowej] (między innymi z Chickiem Corea) [czytaj: czikiem korija].
Polecenie 4
R12LNzqyAcTS4
Zaznacz muzykę wywodzącą się z Hiszpanii. Możliwe odpowiedzi: 1. Flamenco, 2. Folk, 3. J‑Jazz
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 4
Wysłuchaj utworu, a następnie nazwij instrument, który dominował w przykładzie.
R1Mb9GIr3HZEO
Utwór pod tytułem „Entre Dos Aguas” z albumu „Entre Dos Aguas” autorstwa Paco de Lucia w jego wykonaniu wraz z zespołem. Fragment trwający 38 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na prowadzącą gitarę klasyczną wraz z akompaniamentem gitary flamenco, basu oraz instrumentów perkusyjnych. Utwór jest wykonywany w bardzo szybkim tempie i ma brzmienie nawiązujące do muzyki oraz tańca flamenco – dynamiczne, nastrojowe, pełne emocji.
Utwór pod tytułem „Entre Dos Aguas” z albumu „Entre Dos Aguas” autorstwa Paco de Lucia w jego wykonaniu wraz z zespołem. Fragment trwający 38 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na prowadzącą gitarę klasyczną wraz z akompaniamentem gitary flamenco, basu oraz instrumentów perkusyjnych. Utwór jest wykonywany w bardzo szybkim tempie i ma brzmienie nawiązujące do muzyki oraz tańca flamenco – dynamiczne, nastrojowe, pełne emocji.
Paco de Lucia [czytaj: pako de lusija], „Entre Dos Aguas” [czytaj: entre dos agłas] (fragment), z albumu „Entre Dos Aguas”, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Paco de Lucia, Francisco Sanchez Gomez, Jose Torregrosa Alcatraz, Entre Dos Aguas, licencja: CC BY 3.0.
Paco de Lucia [czytaj: pako de lusija], „Entre Dos Aguas” [czytaj: entre dos agłas] (fragment), z albumu „Entre Dos Aguas”, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Paco de Lucia, Francisco Sanchez Gomez, Jose Torregrosa Alcatraz, Entre Dos Aguas, licencja: CC BY 3.0.
Utwór pod tytułem „Entre Dos Aguas” z albumu „Entre Dos Aguas” autorstwa Paco de Lucia w jego wykonaniu wraz z zespołem. Fragment trwający 38 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na prowadzącą gitarę klasyczną wraz z akompaniamentem gitary flamenco, basu oraz instrumentów perkusyjnych. Utwór jest wykonywany w bardzo szybkim tempie i ma brzmienie nawiązujące do muzyki oraz tańca flamenco – dynamiczne, nastrojowe, pełne emocji.
RPZq1egOgM7xz
Instrument dominujący w utworze to Tu uzupełnij.
Instrument dominujący w utworze to Tu uzupełnij.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Muzyka świata – film
R1bd2Xt480EvB
Film pod tytułem „Muzyka świata” porusza kwestię muzyki w różnych regionach świata. Film skupia się na muzyce afrykańskiej, południowoamerykańskiej, azjatyckiej. W filmie wskazane są instrumenty charakterystyczne dla wymienionych regionów, wspomniane jest także o historii i o cechach charakterystycznych utworów.
Film pod tytułem „Muzyka świata” porusza kwestię muzyki w różnych regionach świata. Film skupia się na muzyce afrykańskiej, południowoamerykańskiej, azjatyckiej. W filmie wskazane są instrumenty charakterystyczne dla wymienionych regionów, wspomniane jest także o historii i o cechach charakterystycznych utworów.
Muzyka świata, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Muzyka świata, licencja: CC BY 3.0.
Źródło: online-skills, Muzyka świata, licencja: CC BY 3.0.
Film pod tytułem „Muzyka świata” porusza kwestię muzyki w różnych regionach świata. Film skupia się na muzyce afrykańskiej, południowoamerykańskiej, azjatyckiej. W filmie wskazane są instrumenty charakterystyczne dla wymienionych regionów, wspomniane jest także o historii i o cechach charakterystycznych utworów.
Polecenie 5
Na podstawie wiedzy zdobytej z filmu, wskaż jakie wpływy kulturowe można dostrzec w muzyce północnoafrykańskiej oraz wschodnioafrykańskiej? Dlaczego wpływ tych kultur jest aż tak widoczny? Swoją odpowiedź zapisz poniżej.
Rz4BEIUg6o4qe
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 6
Wypisz przynajmniej trzy instrumenty afrykańskie zaprezentowane w filmie oraz wskaż do jakiej grupy instrumentów się zaliczają. Swoją odpowiedź zapisz poniżej.
R1JX9tnxMJmTl
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 7
Scharakteryzuj krótko instrument taiko. Swoją odpowiedź zapisz poniżej.
RdZESanBb06GD
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
W literaturze można spotkać również inny podział muzyki świata na: muzykę folkowąFolkmuzykę folkową - czyli europejską i północnoamerykańską opartą na muzyce ludowej (termin muzyka folkowa pojawił się w latach 30. XX wieku w USA) oraz muzykę etnicznąMuzyka etnicznamuzykę etniczną, czyli zbliżoną do folkowej, ale występującą w pozostałych regionach świata. W każdym przypadku jest to w pewnym sensie współczesna interpretacja muzycznej tradycji.
Instrumenty świata i popularność tańców
Rmlr6AkZPeilB
Fotografia przedstawia instrument muzyczny przypominający drewnianą, wygiętą jasnobrązową powierzchnię z przymocowanymi do obu końców strunami. Pomiędzy nimi, od prawego dolnego rogu instrumentu, do lewego górnego, umieszczono białe przedmioty przypominające odwróconą literę „Y”. Z lewej strony zdjęcia przy instrumencie siedzi postać, której ręce dotykają strun. Ma na sobie czarne kimono w różowe i fioletowe kwiaty z zielonymi detalami oraz szeroki, fioletowy pas. Przed instrumentem ułożono kartę przypominającą zapis nutowy.
Koto, przykład narodowego instrumentu Japonii, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Koto, przykład narodowego instrumentu Japonii, licencja: CC BY 3.0.
Taki tytuł mogła by mieć niejedna książka lub kilkutomowe encyklopedyczne dzieło. Literatura na szczęście wykazuje dość obfite dane w wyszukiwarce na temat instrumentów. Ze względu na to, że muzyka towarzyszy w każdej ważnej chwili życia człowieka, poza jego głosem, instrumenty stanowią odzwierciedlenie takich uczuć jak: okazywanie radości, bólu, smutku czy przekazania wiary i nadziei.
W kulturach nieco odleglejszych, niż Europa, instrumenty muzyczne są nawet przedmiotami kultu, nośnikami symboli i pojęć kosmicznych. Rozwój muzyki i instrumentów jest zwykle przypisywany rozwojowi kultury wraz z poziomem życia danego społeczeństwa. Trzeba zaznaczyć, że kultury, których wspólnota żyła w izolacji, osiągała wyższe formy w sposób spowolniony i z trudem. Tam, gdzie wpływy kultur i różnych cywilizacji ścierały się i wzajemnie przenikały powstawały warunki dla rozkwitu muzyki. Obecnie najpowszechniej stosowanym kryterium podziału instrumentów muzycznych zawiera książka Curta Sachs'a [czytaj: kurta saksa] Historia instrumentów muzycznych.
R6eT5m48JiCsB
Fotografia przedstawia okładkę książki autorstwa Curta Sachsa pod tytułem „Historia instrumentów muzycznych” w przekładzie Stanisława Olędzkiego. Okładka utrzymana jest w odcieniach koloru czerwonego, wewnątrz odgrodzona jasnym tłem na której umieszczono ilustrację partytury i skrzypiec. Imię i nazwisko autora książki oznaczono kolorem złotym, zaś tytuł kolorami białymi - napis: HISTORIA oraz czerwonymi - napis: instrumentów muzycznych.
Okładka książki „Historia instrumentów muzycznych” autorstwa Curta Sachsa w przekładzie Stanisława Olędzkiego, wydana w 2005 r. przez Oficynę Wydawniczą VOLUMEN, owvolumen.pl, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu)
Źródło: Curt Sachs, Okładka książki „Historia instrumentów muzycznych” autorstwa Curta Sachsa w przekładzie Stanisława Olędzkiego, wydana w 2005 r. przez Oficynę Wydawniczą VOLUMEN, 2005, fotografia, dostępny w internecie: https://owvolumen.pl/ksiegarnia/historia-instrumentow-muzycznych/ [dostęp 14.07.2022], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Ciekawość naszą będą wzbudzały instrumenty wykonane z przeróżnych materiałów, często kojarzące się nam z danym państwem lub kontynentem. Takie nazwy jak balafonBalafonbalafon, djembeDjembedjembe [czytaj: dżiembe] (Afryka), fletnia pana (Ameryka Południowa), czy koto (Azja) powinniśmy zaznaczyć w sposób szczególny wśród wielkiej ilości obcobrzmiących dla nas nazw instrumentów reprezentujących poszczególne kontynenty.
Polecenie 8
RiI47DrP3MxsC
Połącz w pary pojęcie z odpowiednią definicją. Balafon Możliwe odpowiedzi: 1. instrument muzyczny z Afryki, stanowiący rodzaj jednomembranowego bębna. Membrana zrobiona jest zazwyczaj ze skóry koziej lub rzadziej z bydlęcej, naciągniętej za pomocą specjalnie splatanego sznura bądź rzadziej śrub., 2. instrument muzyczny pochodzący z Afryki, ma różną wielkość oraz różny kształt. Membrana instrumentu może być zrobiona z koziej lub krowiej skóry., 3. tradycyjny instrument perkusyjny z rodziny idiofonów, popularny w rejonach zachodniej Afryki. Historię powstania balafonu wiąże się wraz z powstaniem Imperium Mali w XIII wieku. Swoją budową przypomina ksylofon. Djembe Możliwe odpowiedzi: 1. instrument muzyczny z Afryki, stanowiący rodzaj jednomembranowego bębna. Membrana zrobiona jest zazwyczaj ze skóry koziej lub rzadziej z bydlęcej, naciągniętej za pomocą specjalnie splatanego sznura bądź rzadziej śrub., 2. instrument muzyczny pochodzący z Afryki, ma różną wielkość oraz różny kształt. Membrana instrumentu może być zrobiona z koziej lub krowiej skóry., 3. tradycyjny instrument perkusyjny z rodziny idiofonów, popularny w rejonach zachodniej Afryki. Historię powstania balafonu wiąże się wraz z powstaniem Imperium Mali w XIII wieku. Swoją budową przypomina ksylofon. Dundun Możliwe odpowiedzi: 1. instrument muzyczny z Afryki, stanowiący rodzaj jednomembranowego bębna. Membrana zrobiona jest zazwyczaj ze skóry koziej lub rzadziej z bydlęcej, naciągniętej za pomocą specjalnie splatanego sznura bądź rzadziej śrub., 2. instrument muzyczny pochodzący z Afryki, ma różną wielkość oraz różny kształt. Membrana instrumentu może być zrobiona z koziej lub krowiej skóry., 3. tradycyjny instrument perkusyjny z rodziny idiofonów, popularny w rejonach zachodniej Afryki. Historię powstania balafonu wiąże się wraz z powstaniem Imperium Mali w XIII wieku. Swoją budową przypomina ksylofon.
Połącz w pary pojęcie z odpowiednią definicją. Balafon Możliwe odpowiedzi: 1. instrument muzyczny z Afryki, stanowiący rodzaj jednomembranowego bębna. Membrana zrobiona jest zazwyczaj ze skóry koziej lub rzadziej z bydlęcej, naciągniętej za pomocą specjalnie splatanego sznura bądź rzadziej śrub., 2. instrument muzyczny pochodzący z Afryki, ma różną wielkość oraz różny kształt. Membrana instrumentu może być zrobiona z koziej lub krowiej skóry., 3. tradycyjny instrument perkusyjny z rodziny idiofonów, popularny w rejonach zachodniej Afryki. Historię powstania balafonu wiąże się wraz z powstaniem Imperium Mali w XIII wieku. Swoją budową przypomina ksylofon. Djembe Możliwe odpowiedzi: 1. instrument muzyczny z Afryki, stanowiący rodzaj jednomembranowego bębna. Membrana zrobiona jest zazwyczaj ze skóry koziej lub rzadziej z bydlęcej, naciągniętej za pomocą specjalnie splatanego sznura bądź rzadziej śrub., 2. instrument muzyczny pochodzący z Afryki, ma różną wielkość oraz różny kształt. Membrana instrumentu może być zrobiona z koziej lub krowiej skóry., 3. tradycyjny instrument perkusyjny z rodziny idiofonów, popularny w rejonach zachodniej Afryki. Historię powstania balafonu wiąże się wraz z powstaniem Imperium Mali w XIII wieku. Swoją budową przypomina ksylofon. Dundun Możliwe odpowiedzi: 1. instrument muzyczny z Afryki, stanowiący rodzaj jednomembranowego bębna. Membrana zrobiona jest zazwyczaj ze skóry koziej lub rzadziej z bydlęcej, naciągniętej za pomocą specjalnie splatanego sznura bądź rzadziej śrub., 2. instrument muzyczny pochodzący z Afryki, ma różną wielkość oraz różny kształt. Membrana instrumentu może być zrobiona z koziej lub krowiej skóry., 3. tradycyjny instrument perkusyjny z rodziny idiofonów, popularny w rejonach zachodniej Afryki. Historię powstania balafonu wiąże się wraz z powstaniem Imperium Mali w XIII wieku. Swoją budową przypomina ksylofon.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 9
RH25Zn1NfDrik
Wybierz artystę który po raz pierwszy stworzył dzieło sceniczne z użyciem flamenco. Możliwe odpowiedzi: 1. Manuela de Falla, 2. Gerardo Matos Rodriguez, 3. Astor Piazzolla
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 9
Wysłuchaj utworu na klawesyn. Na podstawie utworu opisz instrument i spróbuj określić z jakim krajem - kontynentem kojarzysz ten utwór?
R1eFiGzZaHI3B
Utwór pod tytułem „Preludium F‑dur numer 13” autorstwa François Couperina w wykonaniu Klawesynisty Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Fragment trwający 32 sekundy. Kompozycja jest przeznaczona na klawesyn solo. Utwór jest wykonywany w średnio szybkim tempie i ma eleganckie, dostojne i wyszukane brzmienie, charakterystyczne dla muzyki baroku.
Utwór pod tytułem „Preludium F‑dur numer 13” autorstwa François Couperina w wykonaniu Klawesynisty Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Fragment trwający 32 sekundy. Kompozycja jest przeznaczona na klawesyn solo. Utwór jest wykonywany w średnio szybkim tempie i ma eleganckie, dostojne i wyszukane brzmienie, charakterystyczne dla muzyki baroku.
François Couperin [czytaj: fransła kuperę], Preludium F‑dur numer 13 (fragment), wykonawca Klawesynista Akademii Muzycznej imienia Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, AMFN, CC BY 3.0
Źródło: AMFN, Francois Couperin, Preludium F-dur nr 13, licencja: CC BY 3.0.
François Couperin [czytaj: fransła kuperę], Preludium F‑dur numer 13 (fragment), wykonawca Klawesynista Akademii Muzycznej imienia Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, AMFN, CC BY 3.0
Źródło: AMFN, Francois Couperin, Preludium F-dur nr 13, licencja: CC BY 3.0.
Utwór pod tytułem „Preludium F‑dur numer 13” autorstwa François Couperina w wykonaniu Klawesynisty Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Fragment trwający 32 sekundy. Kompozycja jest przeznaczona na klawesyn solo. Utwór jest wykonywany w średnio szybkim tempie i ma eleganckie, dostojne i wyszukane brzmienie, charakterystyczne dla muzyki baroku.
R1ZRHtyX4RzxR
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Klawesyn to poprzednik fortepianu. Instrument strunowy szarpany, którego klawiatura różni się zazwyczaj, na pierwszy rzut, odwrotną kolorystyką klawiszy, aniżeli w fortepianie. Kolejną różnicą prócz brzmienia jest brak możliwości dynamicznej gry na klawesynie to znaczy, nie można wydobyć piana (cicho) czy forte (głośno) tylko ze względu na jednakowe uderzenie. W tym wypadku siła dynamiki w tym instrumencie, podczas uderzania w klawisze, jest zawsze taka sama. Instrument zaliczany jest do rodziny cytr. Stał się bardzo popularny w epoce baroku, choć powszechnie znany był już w Europie - zwłaszcza we Francji i w Niemczech od początku XV wieku. Autor utworu to słynny francuski klawesynista i organista żyjący w XVII wieku. Utwór w pełni pokazuje możliwości techniczne gry na klawesynie.
Utwór pochodzi z Francji, która leży na kontynencie Europejskim.; Klawesyn to instrument strunowy szarpany, klawiszowy, na którym nie da się grać na przykład cicho lub głośno, wyposażony jest w system młoteczkowy.
Sprzymierzeńcem popularyzacji muzyki świata jest kino - jako przykład dziesiątej muzy. Nie sposób oddać całej plejady tytułów, które pokazują wielobarwność postrzegania, odkrywania tajemnic całego świata muzyki. Jednym tchem trzeba wymienić chociażby kilka: AmadeuszMiloša Formana [czytaj: milosza formana], Kopia mistrza, FortepianJane Campion [czytaj: dżejn kampion], z nowszych to Spacer po linieJamesa Mangolda [czytaj: dżejmsa mangolda] czy Narodziny gwiazdyBradleya Coopera [czytaj: bradleja kupera]. Polskie tytuły to chociażby: Pragnienie miłości Jerzego Antczaka, Zimna wojna Pawła Pawlikowskiego czy Skazany na bluesa Jana Kidawy‑Błońskiego. Jednak ta lekcja ma bardziej filozoficzny charakter i do niej pasuje zarówno pod względem pokazanego krajobrazu, jak i muzyki tanecznej (greckiego tańca sitraki) film Mihalisa Kakogiannisa [czytaj: mihalisa kakogjanisa] Zorba. Słowa Horacego „carpe diem” [czytaj: karpe dijem] (chwytaj dzień) są najkrótszą i chyba najbardziej trafną recenzją filmu, którego nie wolno pominąć.
Polecenie 10
Zapoznaj się z utworem pod tytułem „Zorba The Greek” [czytaj: zorba de grik]. Wyszukaj w dostępnych Ci źródłach nazwy instrumentu, na którym oryginalnie grany był ten utwór.
RvQ8puOeE2bHu
Utwór pod tytułem „Zorba The Greek” z albumu: The Digital Collection autorstwa Kostasa Papadopoulosa w jego wykonaniu z zespołem. Fragment trwający 41 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na buzuki wraz z akompaniamentem zespołu. Utwór jest wykonywany w niespiesznym tempie, które podczas trwania przyspiesza coraz mocniej. Kompozycja ma bardzo charakterystyczne brzmienie, nawiązujące do tańca sirtaki, znanego w Grecji. Utwór jest wyjątkowo wesoły i pogodny.
Utwór pod tytułem „Zorba The Greek” z albumu: The Digital Collection autorstwa Kostasa Papadopoulosa w jego wykonaniu z zespołem. Fragment trwający 41 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na buzuki wraz z akompaniamentem zespołu. Utwór jest wykonywany w niespiesznym tempie, które podczas trwania przyspiesza coraz mocniej. Kompozycja ma bardzo charakterystyczne brzmienie, nawiązujące do tańca sirtaki, znanego w Grecji. Utwór jest wyjątkowo wesoły i pogodny.
Kostas Papadopoulos, „Zorba The Greek” [czytaj: zorba de grik] (fragment), z albumu: The Digital Collection [czytaj: de didżital kolekszyn], online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Kostas Papadopoulos, Mikis Theodorakis, Zorba The Greek, licencja: CC BY 3.0.
Kostas Papadopoulos, „Zorba The Greek” [czytaj: zorba de grik] (fragment), z albumu: The Digital Collection [czytaj: de didżital kolekszyn], online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Kostas Papadopoulos, Mikis Theodorakis, Zorba The Greek, licencja: CC BY 3.0.
Utwór pod tytułem „Zorba The Greek” z albumu: The Digital Collection autorstwa Kostasa Papadopoulosa w jego wykonaniu z zespołem. Fragment trwający 41 sekund. Kompozycja jest przeznaczona na buzuki wraz z akompaniamentem zespołu. Utwór jest wykonywany w niespiesznym tempie, które podczas trwania przyspiesza coraz mocniej. Kompozycja ma bardzo charakterystyczne brzmienie, nawiązujące do tańca sirtaki, znanego w Grecji. Utwór jest wyjątkowo wesoły i pogodny.
RFfwOVjpXnT53
(Uzupełnij).
Instrument ten pochodzi z Indii.
Festiwal z nagrodą
Ostatnie poszukiwanie genezy definicji muzyka świata wiąże się również z wprowadzeniem Światowego Dnia Muzyki (Fete de la Musique) [czytaj: Fete de la Muzik] w 1982 roku we Francji. Dzień ten przypada na 21 czerwca i staje się corocznym festiwalem, który nie odbywa się już tylko w Paryżu (jak to było na początku), ale także w innych ośrodkach na świecie. Od 1982 fundacja World of Music, Arts and Dance [czytaj: łorld of mjuzik, arts end dens] (WOMAD) organizuje lub inspiruje organizowanie festiwali służących wzajemnej wymianie doświadczeń kulturowych. Odbywają się one w ponad 20 krajach świata, na różnych kontynentach. Program 3 Radia BBC [czytaj: radia bibisi], od roku 2002, corocznie przyznaje najbardziej prestiżowe nagrody - Awards for Word Music [czytaj: Ełords for łorld mjuzik] - właśnie dla wykonawców Muzyki świata.
Podsumowanie
Podróżowanie po świecie może łączyć się z ciekawym zajęciem, podobnie jak robienie zdjęć czy zbieranie pamiątek z wyjazdów. Poznawanie żywej muzyki, słuchanie, uczestniczenie w niej czy dokonywanie nagrań może być ciekawą formą odwiedzenia licznych polskich i zagranicznych szlaków festiwali, konkursów, które potrafią urzec swoim pięknem i różnorodnością przedstawianej muzyki. Takie podsumowanie jest oczywiście pretekstem to stworzenia swojej listy brzmień i poszukiwań muzycznych. Może biografia ulubionego artysty lub jego dzieło będzie kolejną inspiracją by zostać muzycznym globtroterem?
Ćwiczenia
R1Ni43dbKbzrj1
Ćwiczenie 1
Odpowiedz na pytanie. Z którego kontynentu wywodzi się taniec tango? Możliwe odpowiedzi: 1. Ameryka Południowa, 2. Europa, 3. Azja
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RGT6goqcUlp941
Ćwiczenie 1
Dopasuj ścieżkę dźwiękową do kraju lub regionu świata. Możliwe odpowiedzi: 1. Kraje bałkańskie, 2. Kraje afrykańskie, 3. Hiszpania, 4. Japonia. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Dopasuj ścieżkę dźwiękową do kraju lub regionu świata. Możliwe odpowiedzi: 1. Kraje bałkańskie, 2. Kraje afrykańskie, 3. Hiszpania, 4. Japonia. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1cwnAiisBXJ1
Ćwiczenie 2
Połącz instrument z kontynentem, z którego pochodzi. Fletnia pana Możliwe odpowiedzi: 1. Ameryka Południowa, 2. Europa, 3. Afryka Lutnia Możliwe odpowiedzi: 1. Ameryka Południowa, 2. Europa, 3. Afryka Balafon Możliwe odpowiedzi: 1. Ameryka Południowa, 2. Europa, 3. Afryka. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Połącz instrument z kontynentem, z którego pochodzi. Fletnia pana Możliwe odpowiedzi: 1. Ameryka Południowa, 2. Europa, 3. Afryka Lutnia Możliwe odpowiedzi: 1. Ameryka Południowa, 2. Europa, 3. Afryka Balafon Możliwe odpowiedzi: 1. Ameryka Południowa, 2. Europa, 3. Afryka. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
1
Ćwiczenie 2
Odszukaj pary stanowiące jedność obrazu i miejsca.
RfeO3EMb6p6J8
Odszukaj pary stanowiące jedność obrazu i miejsca.
Odszukaj pary stanowiące jedność obrazu i miejsca.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1SUKpYpALHo8
Ćwiczenie 3
Wskaż, kiedy ustanowiony Światowy Dzień Muzyki. Możliwe odpowiedzi: 1. 21 czerwca 1982, 2. 25 maja 1986, 3. 5 sierpnia 1991. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RuonRKIsUryXt1
Ćwiczenie 3
Określ kontynent, z którego pochodzi przedstawiona na fotografii orkiestra.
Określ kontynent, z którego pochodzi przedstawiona na fotografii orkiestra.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R10qvovqWtdXI2
Ćwiczenie 4
Wskaż papieża, który unieważnił zakaz tańczenia tango ustanowiony przez Piusa X. Możliwe odpowiedzi: 1. Pius XI, 2. Jan Paweł II, 3. Benedykt XVI, 4. Paweł VI
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RL4NL381dA24Y1
Ćwiczenie 4
Przypisz fragment słuchanej muzyki do kontynentu. Możliwe odpowiedzi: 1. Azja, 2. Europa, 3. Afryka, 4. Ameryka Północna. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Przypisz fragment słuchanej muzyki do kontynentu. Możliwe odpowiedzi: 1. Azja, 2. Europa, 3. Afryka, 4. Ameryka Północna. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RNKjZ7c4Gj4b3
Ćwiczenie 5
Dokończ zdanie. Tu uzupełnij to cytra o trzynastu strunach i uważana jest za narodowy instrument Japonii. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Dokończ zdanie. Tu uzupełnij to cytra o trzynastu strunach i uważana jest za narodowy instrument Japonii. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
2
Ćwiczenie 5
Ułóż puzzle i nazwij powstały obraz.
RdFs8CfaAdDCP
Ilustracja do ćwiczenia podzielona na puzzle. Po ułożeniu przedstawi japoński instrument.
Ilustracja do ćwiczenia podzielona na puzzle. Po ułożeniu przedstawi japoński instrument.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1NUf2llO4dhs
Odpowiedź: Ułożony z puzzli instrument to Tu uzupełnij. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Odpowiedź: Ułożony z puzzli instrument to Tu uzupełnij. W prawym dolnym rogu ćwiczenia umieszczony jest przycisk „Sprawdź”, służący sprawdzeniu poprawności jego wykonania.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RDVe4MOYLj9SA2
Ćwiczenie 6
Uzupełnij luki w tekście. Terminem Tu uzupełnij zaczęto operować w okolicach lat 80. XX wieku kiedy podjęto kolejną próbę sklasyfikowania wszystkich Tu uzupełnij muzyki. To pojęcie ma bardzo szeroki zakres ponieważ obejmuje zarówno Tu uzupełnij, stylizowaną czasami mylnie nazywaną etniczną, ale również zaliczyć do niej należy muzykę popularną i Tu uzupełnij. Tu uzupełnij ma bardzo głębokie korzenie i sięga początków ludzkiej Tu uzupełnij. Obecnie, w większości rejonów świata przetrwała jedynie na wsi.
Uzupełnij luki w tekście. Terminem Tu uzupełnij zaczęto operować w okolicach lat 80. XX wieku kiedy podjęto kolejną próbę sklasyfikowania wszystkich Tu uzupełnij muzyki. To pojęcie ma bardzo szeroki zakres ponieważ obejmuje zarówno Tu uzupełnij, stylizowaną czasami mylnie nazywaną etniczną, ale również zaliczyć do niej należy muzykę popularną i Tu uzupełnij. Tu uzupełnij ma bardzo głębokie korzenie i sięga początków ludzkiej Tu uzupełnij. Obecnie, w większości rejonów świata przetrwała jedynie na wsi.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1TiOSBMOqiSH
Ćwiczenie 7
Uzupełnij zdanie. Z Hiszpanią nieodłącznie kojarzyć powinno się nam zjawisko kulturowe, związane z folklorem Cyganów andaluzyjskich Tu uzupełnij – potocznie zwane flamenco.
Uzupełnij zdanie. Z Hiszpanią nieodłącznie kojarzyć powinno się nam zjawisko kulturowe, związane z folklorem Cyganów andaluzyjskich Tu uzupełnij – potocznie zwane flamenco.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
2
Ćwiczenie 7
Wysłuchaj fragmentu utworu. Określ, z jakiego regionu może pochodzić oraz jaki jest to typ muzyki. Odpowiedź swoją uzasadnij.
RgqpN22JL6G5b
Utwór muzyczny do ćwiczenia. Charakteryzuje się orientalnymi śpiewami. Tempo utworu jest początkowo powolne, z czasem przyspiesza. Utwór wykonywany jest przez głosy męskie przy akompaniamencie bębnów.
Utwór muzyczny do ćwiczenia. Charakteryzuje się orientalnymi śpiewami. Tempo utworu jest początkowo powolne, z czasem przyspiesza. Utwór wykonywany jest przez głosy męskie przy akompaniamencie bębnów.
Fragment utworu do ćwiczenia, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Fragment utworu do ćwiczenia, licencja: CC BY 3.0.
Fragment utworu do ćwiczenia, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Fragment utworu do ćwiczenia, licencja: CC BY 3.0.
Utwór muzyczny do ćwiczenia. Charakteryzuje się orientalnymi śpiewami. Tempo utworu jest początkowo powolne, z czasem przyspiesza. Utwór wykonywany jest przez głosy męskie przy akompaniamencie bębnów.
RQUd57F87DXnS
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Zwróć uwagę na język, którym operują muzycy. Z którym kontynentem Ci się kojarzy? Jakie odczucia masz słuchając tego utworu? Czy powoduje on, że masz ochotę wstać i się poruszać?
Przykładowa odpowiedź powinna brzmieć: Zaprezentowany utwór pochodzi z regionu Afryki, słychać w nim język arabski, więc można założyć, że pochodzi on z północnego regionu kontynentu. Muzyka jest żwawa i pobudza słuchacza do ruszenia się. Może być to pieśń motywująca lub wojenna.
2
Ćwiczenie 8
Odpowiedz na pytanie. Czym są sevdalinki?
RM2HMzOIy9EQL
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Ponownie zapoznaj się z fragmentem lekcji, który został poświęcony sevdalinką
Przykładowa odpowiedź powinna brzmieć:
Sevdalinki to nastrojowe utwory, pieśni miłosne, czy żywiołowe utwory taneczne wywodzące się z kultury cygańskiej Serbii i Macedonii.
3
Ćwiczenie 8
Wysłuchaj utworu. Napisz krótką jego charakterystykę i przypisz do kraju i kontynentu.
R1GObRlmvYe6J
Utwór muzyczny do ćwiczenia charakteryzuje się powolnym wstępem, które z każdym momentem przyspiesza. Utwór wykonywany jest na gitarach.
Utwór muzyczny do ćwiczenia charakteryzuje się powolnym wstępem, które z każdym momentem przyspiesza. Utwór wykonywany jest na gitarach.
Fragment utworu do ćwiczenia, online‑skills, CC BY 3.0
Fragment utworu do ćwiczenia, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Utwór muzyczny do ćwiczenia charakteryzuje się powolnym wstępem, które z każdym momentem przyspiesza. Utwór wykonywany jest na gitarach.
R1YAkNTrdBNjG
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Wsłuchaj się we fragment prezentowanego utworu i spróbuj prawidłowo go opisać.
Przykładowa odpowiedź powinna brzmieć: Utwór pochodzi z Grecji (Europy): „Grek Zorba” piosenka tytułowa z filmu amerykańsko‑greckiego zrealizowanego na kanwie powieści Nikosa Kazandzakisa. Jego nazwa to sirtaki i stanowi popularny grecki taniec pseudoludowy, stworzony w 1964 na potrzeby filmu Grek Zorba. Taniec nazywany jest też tańcem Zorby lub po prostu Zorbą. Klimatem i choreografią zbliżony do autentycznych greckich tańców ludowych.
Słownik pojęć
Balafon
Balafon
inaczej zwany jako balan; tradycyjny instrument perkusyjny z rodziny idiofonów, popularny w rejonach zachodniej Afryki. Historię powstania balafonu wiąże się wraz z powstaniem Imperium Mali w XIII wieku. Swoją budową przypomina ksylofon.
R1cmNgg99zna51
Fotografia przedstawia instrument muzyczny o drewnianej konstrukcji. Podstawa przypomina ławkę o cienkiej desce zamiast siedzenia, następnie z lewej strony obecne są dwa pionowe wystające elementy owinięte materiałem. Pomiędzy nimi umieszczono podłużnie brązowy przedmiot o podłużnym, owalnym kształcie. Następnie, na lewo od niego jest jeszcze osiem podobnych, coraz mniejszych przedmiotów. Ułożono na nich połączone rzemykiem cienkie deseczki, tworzące delikatny łuk. Instrument sfotografowano w pomieszczeniu o brązowo‑kremowej podłodze oraz ze ścianami pomalowanymi na zielono i biało.
Balafon, popularny zachodnioafrykański instrument muzyczny, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Balafon, popularny zachodnioafrykański instrument muzyczny, licencja: CC BY 3.0.
Djembe
Djembe
[czytaj: dżiembe] – instrument muzyczny z Afryki, stanowiący rodzaj jednomembranowego bębna. Membrana djembe zrobiona jest zazwyczaj ze skóry koziej lub rzadziej z bydlęcej, naciągniętej za pomocą specjalnie splatanego sznura bądź rzadziej śrub. Instrument ten używany jest podczas ślubów, chrztów, pogrzebów czy rytuału obrzezania, a także w czasie prac codziennych - podczas orki, siewu czy żniw.
R1QIXFPHZryVM
Fotografia przedstawia instrument perkusyjny przypominający brązowy, delikatnie zwężający się ku dołowi walec, owinięty po bokach splotem z białego sznurka z czarnym wzorem. Na wierzchu instrumentu naciągnięty jest kremowy materiał. Tło jest ciemnoczerwone.
Djembe, popularny afrykański instrument, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Djembe, popularny afrykański instrument, fotografia, licencja: CC BY 3.0.
Dundun
Dundun
instrument muzyczny pochodzący z Afryki, często występuje z djembe [czytaj: dżiembe]. Dundun ma różną wielkość oraz różny kształt. Membrana instrumentu może być zrobiona z koziej lub krowiej skóry. Dundun popularny jest praktycznie w całej Afryce.
R1VKfQQKtFDK0
Na pierwszym planie obecne są trzy duże przedmioty przypominające brązowe walce, których boki oplecione czarnym sznurkiem, a wierzch – kremowym materiałem. Są to dunduny - instrumenty perkusyjne pochodzące z Afryki. Mają one równą wysokość, ale różnią się średnicą. Za bębnami znajduje się sylwetka postaci ubranej w niebieskie spodnie oraz czerwoną koszulkę z czarną grafiką, trzymającej w obu dłoniach krótkie, grube pałeczki do gry. Tło stanowi zielona trawa oraz liście krzewów.
Muzyk grający na dundunach, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Muzyk grający na dundunach, licencja: CC BY 3.0.
Flamenco
Flamenco
[czytaj: flamenko], folklor południowej Hiszpanii, łączący taniec z muzyką i śpiewem; w szczególności rodzaj pieśni, popularnej zwłaszcza w Andaluzji, wykonywanej z towarzyszeniem kastanietów i gitary, z charakterystycznymi figurami ostinatowymi (ostinato) i ostro szarpanymi dźwiękami. Niezaprzeczalny jest związek flamenco [czytaj: flamenko] z praktyką wykonawczą muzyki cygańskiej (jednak wyłącznie na terenie Hiszpanii).
Folk
Folk
rodzaj muzyki popularnej, zbliżony początkowo do amerykańskiego country [czytaj: kantry] i western music [czytaj: łestern mjuzik]. Obecnie także coraz bardziej popularna tak zwana wtórna muzyka ludowa, nawiązująca do tradycyjnych ludowych wzorów, lecz uprawiana poza ośrodkami wiejskimi i często przez profesjonalnych muzyków.
J‑Jazz
J‑Jazz
współczesny gatunek muzyczny w Japonii nawiązujący do jazzu [czytaj: dżezu] tradycyjnego.
Muzyka etniczna
Muzyka etniczna
znana inaczej jako World Music [czytaj: łorld mjuzik] lub muzyka kultur świata. Termin ten powstał w latach 80, aby scharakteryzować nagrania nieanglojęzyczne wydane w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Obecnie jest to styl oraz gatunek muzyczny nawiązujący głównie do rdzennej muzyki afrykańskiej. Do najbardziej znanych zespołów/wykonawców wykonujących World Music [czytaj: łorld mjuzik] zaliczyć można: Khaled, Youssou N'Dour [czytaj: jussun dur] czy Gipsy Kings [czytaj: dżipsi kings].
Pentatonika
Pentatonika
(z greckiego: pente = pięć, tono = dźwięk) jeden z najstarszych systemów dźwiękowych, polegający na układzie pięciu dźwięków w ramach oktawy, tworzących tak zwaną skalę pentatoniczną. Skalę pentatoniczną spotyka się obecnie jeszcze w muzyce Wschodu oraz w muzyce ludowej. Przykładem pentatoniki mogą być dźwięki pięciu kolejnych, czarnych klawiszy fortepianu.
Global music, https://www.britannica.com/art/global-music [dostęp: 27.05.2022].
Habela J., Słowniczek muzyczny, PWM, Kraków 1993.
Made in The Gambia: Balafon, https://www.my-gambia.com/made-in-the-gambia-balafon/ [dostęp: 19.08.2021].
Notatki ucznia
R1AShBEQajBJj
(Uzupełnij).
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Galeria ilustracji
ReqXfiqF0nBkR
Fotografia przedstawia kobietę oraz mężczyznę tańczących tango na tle szaro‑brązowej ściany oraz podłogi o identycznym kolorze. Uchwyceni zostali bokiem. Kobieta, stojąca z prawej strony, ma na sobie czarną suknię z prześwitującego materiału o strukturze przypominającej grubą sieć. Suknia ma duże rozcięcie z lewej strony, ukazując szczupłą nogę kobiety oraz jej czarne buty na obcasie. Na szyi kobieta nosi srebrną, przylegającą do skóry ozdobę. Kobieta ma jasne włosy upięte w kok, z pozostawionymi po obu stronach twarzy krótszymi kosmykami sięgającymi brody. Jest młoda, patrzy przed siebie, na partnera. Jej prawa noga jest wysunięta do przodu oraz ugięta w kolanie, lewa zaś skierowana do tyłu. Mężczyzna ma na sobie czarne spodnie na szelkach, z białym pionowym pasem z boku nogawki, a także białą koszulę z podwiniętymi do przedramion rękawami. Jego lewa noga skierowana jest w tył, a prawa w kierunku partnerki, którą obejmuje w talii prawą dłonią. Mężczyzna ma krótkie, zaczesane do tyłu włosy.
Para tańcząca tango, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Para tańcząca tango, licencja: CC BY 3.0.
Rmlr6AkZPeilB
Fotografia przedstawia instrument muzyczny przypominający drewnianą, wygiętą jasnobrązową powierzchnię z przymocowanymi do obu końców strunami. Pomiędzy nimi, od prawego dolnego rogu instrumentu, do lewego górnego, umieszczono białe przedmioty przypominające odwróconą literę „Y”. Z lewej strony zdjęcia przy instrumencie siedzi postać, której ręce dotykają strun. Ma na sobie czarne kimono w różowe i fioletowe kwiaty z zielonymi detalami oraz szeroki, fioletowy pas. Przed instrumentem ułożono kartę przypominającą zapis nutowy.
Koto, przykład narodowego instrumentu Japonii, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Koto, przykład narodowego instrumentu Japonii, licencja: CC BY 3.0.
R6eT5m48JiCsB
Fotografia przedstawia okładkę książki autorstwa Curta Sachsa pod tytułem „Historia instrumentów muzycznych” w przekładzie Stanisława Olędzkiego. Okładka utrzymana jest w odcieniach koloru czerwonego, wewnątrz odgrodzona jasnym tłem na której umieszczono ilustrację partytury i skrzypiec. Imię i nazwisko autora książki oznaczono kolorem złotym, zaś tytuł kolorami białymi - napis: HISTORIA oraz czerwonymi - napis: instrumentów muzycznych.
Okładka książki „Historia instrumentów muzycznych” autorstwa Curta Sachsa w przekładzie Stanisława Olędzkiego, wydana w 2005 r. przez Oficynę Wydawniczą VOLUMEN, owvolumen.pl, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu)
Źródło: Curt Sachs, Okładka książki „Historia instrumentów muzycznych” autorstwa Curta Sachsa w przekładzie Stanisława Olędzkiego, wydana w 2005 r. przez Oficynę Wydawniczą VOLUMEN, 2005, fotografia, dostępny w internecie: https://owvolumen.pl/ksiegarnia/historia-instrumentow-muzycznych/ [dostęp 14.07.2022], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
R5j58O92ffKwI
Ilustracja przedstawia instrument muzyczny składający się z drewnianych rurek, przewiązanych u góry różnokolorowym plecionym materiałem, a na dole cienkim sznurkiem. Rurki są ułożone od najdłuższej do najkrótszej. Z tyłu instrumentu wystaje grubszy, zielono‑czerwony sznurek.
Fletnia pana, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Fletnia pana, Fotografia, licencja: CC BY 3.0.
RgAb0dvLJwRlU
Ilustracja przedstawia drewniany instrument z dużym, półokrągłym, podłużnym pudłem rezonansowym. Do niego przyłączony został płaski, podłużny element, na którym są przeźroczyste struny. Podłużny element łamie się pod kątem dziewięćdziesięciu stopni, w dół i tam znajdują się liczne kołki z nawiniętymi strunami. Z drugiej strony, na pudle rezonansowym, struny przyczepione są na drewnianej belce, ułożonej w poprzek. W górnej części pudła znajduje się otwór w drewnie z wyżłobionym wzorem.
Lutnia, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Fotografia, licencja: CC BY 3.0.
RqRE8bfDe9RYc
Fotografia przedstawia instrument muzyczny o drewnianej konstrukcji. Podstawa przypomina ławkę o cienkiej desce zamiast siedzenia, następnie z lewej strony obecne są dwa pionowe wystające elementy owinięte materiałem. Pomiędzy nimi umieszczono podłużnie brązowy przedmiot o podłużnym, owalnym kształcie. Następnie, na lewo od niego jest jeszcze osiem podobnych, coraz mniejszych przedmiotów. Ułożono na nich połączone rzemykiem cienkie deseczki, tworzące delikatny łuk.
Balafon - tradycyjny zachodnio‑afrykański instrument perkusyjny, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Fotografia, licencja: CC BY 3.0.
RCefizWsLj2nV
Ilustracja przedstawia koncert tradycyjnej muzyki chińskiej. Przy instrumentach siedzą muzycy w tradycyjnych strojach, mężczyźni w białych, długich, zwiewnych szatach z czerwonymi pasami ze złotymi detalami i w złotych nakryciach głowy. Kobiety są ubrane w białe, długie, zwiewne szaty z różowymi pasami, a dwie z nich mają długie, błyszczące, różowe szaty. Wszystkie kobiety mają różowe, odstające nakrycia głowy z białymi pomponami. Po obu stronach ilustracji znajdują się dwa takie same instrumenty - drewniany blat, podtrzymywany na drewnianych nogach. Są również drewniane instrumenty strunowe, wielki bęben i inne. Muzycy znajdują się na scenie z czerwoną podłogą, są oświetleni białym światłem.
Leonard G. (fotograf), koncert tradycyjnej muzyki chińskiej, 2004 r., Muzeum Prowincji Hubei, Wuhan, Chiny, wikimedia.org, CC BY‑SA 1.0
Źródło: Leonard G., Koncert tradycyjnej muzyki chińskiej, 2004, Fotografia, Muzeum Prowincji Hubei, Wuhan, Chiny, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:ConcertGroupPano.jpg#/media/File:ConcertGroupPano.jpg [dostęp 20.09.2022], licencja: CC BY-SA 1.0.
R1cmNgg99zna5
Fotografia przedstawia instrument muzyczny o drewnianej konstrukcji. Podstawa przypomina ławkę o cienkiej desce zamiast siedzenia, następnie z lewej strony obecne są dwa pionowe wystające elementy owinięte materiałem. Pomiędzy nimi umieszczono podłużnie brązowy przedmiot o podłużnym, owalnym kształcie. Następnie, na lewo od niego jest jeszcze osiem podobnych, coraz mniejszych przedmiotów. Ułożono na nich połączone rzemykiem cienkie deseczki, tworzące delikatny łuk. Instrument sfotografowano w pomieszczeniu o brązowo‑kremowej podłodze oraz ze ścianami pomalowanymi na zielono i biało.
Balafon, popularny zachodnioafrykański instrument muzyczny, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Balafon, popularny zachodnioafrykański instrument muzyczny, licencja: CC BY 3.0.
R1QIXFPHZryVM
Fotografia przedstawia instrument perkusyjny przypominający brązowy, delikatnie zwężający się ku dołowi walec, owinięty po bokach splotem z białego sznurka z czarnym wzorem. Na wierzchu instrumentu naciągnięty jest kremowy materiał. Tło jest ciemnoczerwone.
Djembe, popularny afrykański instrument, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Djembe, popularny afrykański instrument, fotografia, licencja: CC BY 3.0.
R1VKfQQKtFDK0
Na pierwszym planie obecne są trzy duże przedmioty przypominające brązowe walce, których boki oplecione czarnym sznurkiem, a wierzch – kremowym materiałem. Są to dunduny - instrumenty perkusyjne pochodzące z Afryki. Mają one równą wysokość, ale różnią się średnicą. Za bębnami znajduje się sylwetka postaci ubranej w niebieskie spodnie oraz czerwoną koszulkę z czarną grafiką, trzymającej w obu dłoniach krótkie, grube pałeczki do gry. Tło stanowi zielona trawa oraz liście krzewów.
Muzyk grający na dundunach, online‑skills, CC BY 3.0
Źródło: online-skills, Muzyk grający na dundunach, licencja: CC BY 3.0.
Biblioteka audio
Bibliografia
Made in The Gambia: Balafon, https://www.my-gambia.com/made-in-the-gambia-balafon/ [dostęp: 19.08.2021].
Habela J., Słowniczek muzyczny, PWM, Kraków 1993.
Muzyka Świata, https://www.travelbit.pl/muzyka-swiata/ [dostęp: 29.07.2021].
Nickson C., The NPR Curious Listener's Guide to World Music,Grand Central Press, Nowy Jork 2004.
Rytmy Afryki oczami tancerki z Gdańska, https://kultura.trojmiasto.pl/Afryka-i-jej-rytmy-oczami-tancerki-z-Gdanska-n152868.html [dostęp: 29.07.2021].
Steczkowska J., Kaszubska A., Muzyka świata, czyli jak obudzić Leona, Wydawnictwo Słowne, Warszawa 2013.
Sturrock S., Encyklopedia instrumentów muzycznych świata, Bellona, Warszawa 1996.
Zganiacz‑Mazur L., Historia Muzyki, Wydawnictwo Contra, Warszawa 2003.
