Ilustracja przedstawia jedną z propozycji alternatywnych wersji układu okresowego pierwiastków. Jest on złożony z czterech pełnych okręgów w czterech kolorach, od wewnątrz: zielonym oraz trzech odcieniach niebieskiego. Wewnątrz znajdują się dwa półokręgi w kolorach żółtym i pomarańczowym. Okręgi oraz półokręgi zawierają komórki z pierwiastkami. W centrum umieszczone jest szare koło z czerwonym minusem, a nieco wyżej, w dwóch czerwonych komórkach znajdują się wodór oraz hel. Poniżej okręgów znajduje się niebieska zaokrąglona tabela, składająca się z dwóch wierszy, zawierająca lantanowce i aktynowce.

Ilustracja przedstawia jedną z propozycji alternatywnych wersji układu okresowego pierwiastków. Zgodnie z legendą na układzie wyróżnione zostały: na niebiesko − gazy; na różowo − ciecze o temperaturze topnienia poniżej 20 stopni Celsjusza; na żółto − ciała stałe; na brązowo − pierwiastki otrzymane sztucznie. Układ ma kształt ósemki z dodatkowym mniejszym okręgiem z prawej strony. W górnej części ósemki pierwiastki ułożone są w trzech wierszach, a w mniejszym okręgu − w jednym wierszu. W dolnej części ósemki znajduje się spirala z wodorem w centrum − tam liczba wierszy zwiększa się do sześciu.

Ilustracja przedstawia jedną z propozycji alternatywnych wersji układu okresowego pierwiastków. Zgodnie z legendą na układzie wyróżnione zostały: na niebiesko − gazy; na różowo − ciecze o temperaturze topnienia poniżej 20 stopni Celsjusza; na żółto − ciała stałe; na brązowo − pierwiastki otrzymane sztucznie. Układ ten strukturą przypomina budynek składający się z parteru, dwóch pięter oraz komina. Poszczególne „piętra" składają się z dwóch rzędów komórek opisujących pierwiastki, natomiast „komin" − z jednego rzędu. Każde kolejne piętro jest węższe od poprzedniego, a pomiędzy nimi znajdują się ukośne linie, wyglądem przypominające dach.

Ilustracja przedstawia jedną z propozycji alternatywnych wersji układu okresowego pierwiastków. Zgodnie z legendą na układzie wyróżnione zostały: na niebiesko − gazy; na różowo − ciecze o temperaturze topnienia poniżej 20 stopni Celsjusza; na żółto − ciała stałe; na brązowo − pierwiastki otrzymane sztucznie. Układ ma postać siedmiu osobnych struktur. Pierwsza oraz ostania składają się z dwóch prostokątnych komórek ustawionych w jednej kolumnie. Kolejne cztery mają kształt kanciastych, złożonych z prostokątów rombów. Szósta struktura również ma postać rombu, ma jednak jedną dodatkową komórkę z lewej strony. W komórkach zapisane zostały nazwy pierwiastków.

Ilustracja przedstawia jedną z propozycji alternatywnych wersji układu okresowego pierwiastków. Zgodnie z legendą na układzie wyróżnione zostały: na niebiesko − gazy; na różowo − ciecze o temperaturze topnienia poniżej 20 stopni Celsjusza; na żółto − ciała stałe; na brązowo − pierwiastki otrzymane sztucznie. Układ ma nieregularny kształt: z lewej strony znajduje się okrągła figura, a z prawej trzy prostokątne odnogi − górna jest najwęższa, a dolna najszersza. Całość można porównać do ludzkiego serca lub dłoni z palcami. Wewnątrz zaokrąglonej części tworzy się spirala z wodorem w centrum. W środkowym „palcu" przedstawione są lantanowce i aktynowce, w dolnym − metale przejściowe, a górny zawiera puste komórki.