Na poczcie

1. Cele lekcji

Wiadomości

Uczniowie poznają:

• podstawową terminologię związaną z pocztą i jej funkcjonowaniem,

• wzór pisania adresu pocztowego we Francji.

Umiejętności

Uczniowie potrafią:

• formułować w języku francuskim podstawowe wyrażenia niezbędne do porozumiewania się na poczcie,

• prawidłowo adresować korespondencję w języku francuskim.

2. Metoda i forma pracy

Metoda komunikacyjna, praca zbiorowa i w grupach.

3. Środki dydaktyczne

Słownik tematyczny

Literatura z ćwiczeniami

Dokumenty autentyczne: zaadresowane koperty pocztowe

4. Przebieg lekcji

1. Wprowadzenie.

Zgadywanka: nauczyciel opisuje po francusku miejsce używając prostych zdań, a uczniowie starają się odgadnąć jego nazwę polską lub francuską.

Nauczyciel mówi: C’est un lieu public. Les personnes qui y travaillent portent les mêmes vêtements et les présentoires. Devant ce lieu il y a une boîte rouge...

Nauczyciel dodaje szczegóły do czasu, aż uczniowie odgadną nazwę „poczta”.

2. Nauczyciel pisze na tablicy rodzinę wyrazów słowa „poczta”:

la poste : poster (envoyer par la poste)

postal (code postal)

de poste (bureau de poste)

3. Nauczyciel pyta uczniów, w jakim celu chodzi się na pocztę i zapisuje ich odpowiedzi po polsku. Z drugiej strony tablicy jest już lista francuskich odpowiedników tych wyrażeń:

envoyer une lettre

envoyer un colis

acheter des timbres

envoyer de l’argent

Uczniowie podchodzą do tablicy i łączą wyrażenia w pary.

Nauczyciel pisze na tablicy:

une lettre recommandée (il faut remplir un imprimé pour l’envoyer)

un colis (il faut remplir un bulletin d’expédition pour l’envoyer)

l’envoi (en service) économique

l’envoi (en service) prioritaire

l’envoi (en service) express

Uczniowie podają polskie odpowiedniki, w razie trudności nauczyciel pomaga, tłumacząc znaczenie wyrazów.

4. Praca w parach.

Uczniowie losują karteczki z zadaniem do wykonania (mini‑scenka na poczcie).

Są trzy możliwości: wysłanie listu poleconego

wysłanie listu priorytetowego za granicę

wysłanie paczki

Uczniowie pracują w parach. Nauczyciel spaceruje po sali i przysłuchuje się ich wypowiedziom. Może podać pomocnicze wyrażenia, np. Je voudrais..., Vous devez remplir.....

5. Praca z dokumentem autentycznym.

Nauczyciel rozdaje uczniom zaadresowaną kopertę z Francji (lub przygotowaną w tym celu) i list polski. Uczniowie porównują polski i francuski sposób adresowania. Nauczyciel pyta, kto jest nadawcą, a kto odbiorcą każdego listu, kto przynosi listy do domu itp.

5. Bibliografia

1. Gilmann B., Verrel M., Francusko‑polski słownik tematyczny Ekonomia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000.

2. Miquel C., Le Vocabulaire progressif du français, Clé International, Paris 1999.

6. Załączniki

Zadanie domowe

Ćwiczenie 1, 2/107 ([w:] Miquel C., Le vocabulaire progressif du français)

7. Czas trwania lekcji

45 minut

8. Uwagi do scenariusza

brak