Ważne daty
966 – chrzest Polski
ok. 1050‑1200 – okres romanizmu
ok. 1150‑1550 – czas sztuki gotyckiej
ok. 1500‑1600 – rozwijała się sztuka okresu renesansu i manieryzmu
ok. 1600‑1720 – sztuka barokowa
ok. 1720‑1770 – sztuka okresu rokoka
ok. 1750‑1850 – sztuka klasycyzmu
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:
1) wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: malarstwa, rzeźby, grafiki, architektury (łącznie z architekturą wnętrz), rysunku, scenografii, sztuki użytkowej dawnej i współczesnej (w tym rzemiosła artystycznego); rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin; zna współczesne formy wypowiedzi artystycznej, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom, jak: happening, performance, asamblaż; sztuka nowych mediów;
III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:
1) zna dziedzictwo kulturowe najbliższego otoczenia, wymienia zabytki i dzieła architektury (historycznej i współczesnej);
4) wymienia, rozpoznaje i charakteryzuje najważniejsze obiekty kultury wizualnej w Polsce, wskazuje ich twórców;
6) rozumie i charakteryzuje na wybranych przykładach z różnych dziedzin pojęcie stylu w sztuce;
definiować rzeźbę i malarstwo jako dziedziny sztuk plastycznych;
rozróżniać kierunki architektury i sztuki plastycznej oraz umieszczać je w porządku chronologicznym;
rozpoznawać wybrane dzieła architektury i sztuk plastycznych, należące do polskiego dziedzictwa kultury;
posługiwać się terminologią z dziedziny architektury.
Romanizm i gotyk
Na terenie Polski znajduje się wiele zabytkówzabytków sztuki sakralnejsztuki sakralnej. Jest to twórczość związana z wierzeniami, wiarą i życiem religijnym. W zależności od okresu, w jakim powstawały obiekty, możemy wskazać w nich cechy charakterystyczne dla określonego stylu architektonicznego.
Pierwszym wielkim stylem europejskiej sztuki chrześcijańskiej był romanizm, który również występował w Polsce. Sztuka romańska rozwijała się od X do XIII wieku. Architekturę z tego okresu cechują masywne ściany z niewielkimi otworami okiennymi oraz wyraźnie wyodrębnione bryły geometryczne tworzące budowlę. Kościoły pełniły też funkcje obronne.
Przykładem polskiej budowli w stylu romańskim jest Kolegiata w Tumie pod Łęczycą. Jest to zorientowana na wschód, trójnawowa bazylikabazylika bez transeptutranseptu, zamknięta trzema apsydamiapsydami. Zbudowano ją z granitu, piaskowca i innych surowców skalnych zalanych wapienną zaprawą. Z zewnątrz budowla niemal pozbawiona jest ozdób.
Styl gotycki rozwijał się w Polsce od XII do połowy XVI wieku. Cechami charakterystycznymi architektury tego stylu były: ostrołuk, strzelistość i smukłość budowli. Kościoły wznoszono na planie krzyża łacińskiego. Zastosowano sklepienie krzyżowo‑żebrowe, które koncentrowało obciążenie w narożnikach podpartych filarami. Dzięki temu rozwiązaniu ściany przestały pełnić rolę podpór i mogły zostać wypełnione wysokimi oknami.
Przykładem budowli gotyckiej jest halowa Bazylika Mariacka w Gdańsku (gotyk ceglany), największa w Europie świątynia, zbudowana z cegły. PrezbiteriumPrezbiterium poprzedza trójnawowy transepttransept. Sklepienie wspiera 27 filarów, a wnętrze rozświetla 37 ogromnych okien. Obiekt ten budowany był przez 159 lat.
Renesans i barok
Architektura renesansowa czerpała z wzorów architektury antycznej. Zwracano szczególną uwagę na zachowanie idealnej proporcji budowli, często wznoszonej na planie centralnym koła lub kwadratu i zwieńczonej kopułą podzieloną na kasetonykasetony. Stosowano półkoliste formy zdobnicze, łuki oraz duże, okrągłe, trójskrzydłowe okna. Silnie akcentowano kierunki poziome.
Przykładem polskiej budowli w stylu renesansowym jest Kaplica Zygmuntowska, zwana także Królewską, przy katedrze na Wawelu. Widoczna budowla składa się z korpusu, który stanowi kaplica zamknięta złotą kopułą wspartą na bębnie z latarnią.
W baroku architekturę charakteryzował monumentalizm, zastosowanie kolumn i pilastrówpilastrów obejmujących kilka kondygnacji, ciężkie proporcje, przepych, bogactwo dekoracji i form ornamentalnych, dynamika, kontrast form, wyraźnie podkreślone obramowania drzwi i okien. Zwracano dużą uwagę na dekoracje rzeźbiarskie.
Przykładem budowli w stylu barokowym jest Kościół Bożego Ciała w Nieświeżu – pierwszy barokowy kościół na terenie ówczesnej Polski. Stanowi go trójnawowa bazylika, zbudowana na planie krzyża łacińskiego, zamknięta półokrągłą apsydąapsydą. Skrzyżowanie transeptu z nawą główną zwieńczone jest kopułą. Do naw bocznych przylegają dwie pary kaplic.
Klasycyzm i sztuka sakralna
Architektura klasycyzmu czerpała inspiracje z architektury starożytnego Rzymu i Grecji. Kościoły często były budowane na planie koła lub prostokąta i kryte kopułąkopułą. Stosowano kolumnady i kolumnowe portykiportyki ze zwieńczeniem w kształcie tympanonutympanonu, przeważnie dekorowane płaskorzeźbąpłaskorzeźbą. Dążono do uzyskania efektu harmonii poprzez stosowanie symetriisymetrii i zrównoważonej kompozycji.
Przykładem budowli klasycystycznej jest Kościół św. Aleksandra w Warszawie. Wzniesiony na rzucie koła w formie rotundyrotundy, wzorowanej na rzymskim Panteonie z sześciokolumnowymi portykami w stylu korynckim. Kościół przykryty jest kopułą.
Ołtarz Wita Stwosza jest jednym z największych gotyckich ołtarzy w Europie. Składa się z pięciu części: centralnej szafy ołtarzowej z figurami w rzeźbie pełnej, jednej pary skrzydeł wewnętrznych i jednej pary skrzydeł zewnętrznych. Obie pary skrzydeł zdobią płaskorzeźby. Ołtarz wyrzeźbiony jest w drewnie lipowym. Część centralna przedstawia scenę pt. Zaśnięcie Najświętszej Maryi Panny i jej Wniebowzięcie.
Zabytki polskiej sztuki sakralnej
Zadania
Inna wersja zadania
Przyporządkuj charakterystyczne cechy stylu architektonicznego do odpowiedniej jego nazwy.
Sklepienie krzyżowe lub krzyżowo-żebrowe, duże otwory okienne wypełniające ściany, ostrołuk, strzelistość budowli, wyraźna tendencja do pięcia się ku górze., monumentalizm, kolumny i pilastry obejmujące kilka kondygnacji, przepych, bogactwo dekoracji, złota polichromia, dynamika, kontrasty form., Masywne ściany z niewielkimi otworami okiennymi, wyraźnie wyodrębnione bryły tworzące budowle, obronny charakter;, Inspiracja architekturą starożytnej Grecji i Rzymu, symetria, zrównoważona kompozycja, plan centralny koła lub prostokąta, krycie kopułą, kolumnady i kolumnowe portyki ze zwieńczeniem w kształcie tympanonu, przeważnie dekorowanego płaskorzeźbą., Inspiracja antykiem, dążenie do zachowania idealnej proporcji budowli, plan centralny, symetria, łuki półkoliste, okrągłe okna.
architektura romańska | |
architektura gotycka | |
architektura renesansowa | |
architektura barokowa | |
architektura klasycystyczna |
Inna wersja zadania
Inna wersja zadania
Inna wersja zadania
Połącz w pary poniższe określenia z odpowiadającą mu definicją.
Ozdobne architektoniczno-rzeźbiarskie obramowanie otworu wejściowego budowli., Frontowa część budowli przed głównym wejściem., Wąskie przejście powstałe z przedłużenia naw bocznych kościoła i poprowadzenia ich wokół prezbiterium za ołtarzem głównym (in. obejście)., W architekturze klasycznej wewnętrzne pole trójkątnego frontonu, gładkie lub wypełnione rzeźbą, a w architekturze romańskiej i gotyckiej półkoliste lub ostrołukowe pole umieszczone w górnej części portalu nad nadprożem.
portyk | |
portal | |
ambit | |
tympanon |
Inna wersja zadania
Połącz w pary poniższe określenia z odpowiadającą mu definicją.
Budowla o układzie centralnym zbudowana na planie koła, złożona z jednego pomieszczenia przykrytego często kopułą., Przestrzeń kościoła przeznaczona dla duchowieństwa oraz służby liturgicznej., Nawa poprzeczna oddzielająca prezbiterium od reszty kościoła., Płaski filar przyścienny pełniący funkcję dekoracyjną i konstrukcyjną., Kościelne pomieszczenie zamykające prezbiterium, nawy boczne lub ramiona transeptu.
rotunda | |
prezbiterium | |
transept | |
apsyda | |
pilaster |
Inna wersja zadania
Wykonaj fotografię jednego wybranego przez siebie zabytku sztuki sakralnej w swojej lub sąsiadującej miejscowości. Zbierz informacje na temat jego historii, okresu powstania i stylu, w jakim został zbudowany.
Słownik pojęć
półkoliste lub wieloboczne pomieszczenie w kościele zamykające prezbiterium, nawę lub ramiona transeptu.
w architekturze chrześcijańskiej budowla wielonawowa o nawie środkowej wyższej i szerszej od pozostałych.
wgłębione pole czworoboczne lub wieloboczne, stanowiące dekorację stropów, sklepień i kopuł.
rząd lub kilka rzędów kolumn, złączonych belkowaniem albo łukami arkadowymi. Pełni funkcję konstrukcyjną lub dekoracyjną lub obie funkcje jednocześnie.
sklepienie zamknięte w kształcie czaszy wznoszone nad pomieszczeniami na planie centralnym (okrągłym, kwadratowym, wielokąta foremnego).
płaski filar przyścienny pełniący funkcję dekoracyjną i konstrukcyjną.
kompozycja rzeźbiarska wykonana na płycie kamiennej, drewnianej lub metalowej z pozostawieniem w niej tła. Przeznaczona do oglądania wyłącznie od frontu.
ozdobne architektoniczno‑rzeźbiarskie obramowanie otworu wejściowego jakiejś budowli.
otwarty ganek kolumnowy lub filarowy związany z budowlą, niekiedy dwukondygnacyjny, zwykle poprzedzający wejście.
część kościoła, w której znajduje się główny ołtarz.
budowla centralna na rzucie koła, zawierająca wewnątrz zazwyczaj jedno pomieszczenie, na ogół kryte kopułą.
podzielność przedmiotu na odpowiadające sobie jednakowe lub analogiczne części, będące swym zwierciadlanym odbiciem albo pokrywające się po obrocie wokół punktu lub prostej.
twórczość artystyczna związana treściowo z wiarą i życiem religijnym.
nawa prostopadła do nawy głównej w kościele zbudowanym na planie krzyża łacińskiego.
w architekturze klasycznej i budowlach nowożytnych jest to wewnętrzne pole trójkątnego frontonu, gładkie lub wypełnione rzeźbą. W architekturze romańskiej gotyckiej jest to półokrągłe lub ostrołukowe pole w górnej części portalu nad nadprożem, zdobione reliefem.
obiekt ruchomy lub nieruchomy, a także zespół obiektów lub miejsc, które stanowią świadectwo epoki albo zdarzenia i mają wartość historyczną, naukową, kulturalną, artystyczną i z tej racji podlegają ochronie prawnej.
Źródła:
encyklopedia.pwn.pl
sjp.pwn.pl