| III etap edukacyjny, uczeń kończący klasę III |
| |
| |
| |
Wymagania szczegółowe zgodne z podstawą programową nauczania ogólnego: | (3.1) rozróżnia style i kierunki architektury i sztuk plastycznych oraz umieszcza je w odpowiednim porządku chronologicznym i w centrach kulturotwórczych, które miały zasadnicze znaczenie dla ich powstania; |
| |
| |
| |
| |
| |
| wiadomości – uczeń:
zna epoki w sztuce nowożytnej,
wymienia kierunki abstrakcyjne w sztuce XX wieku,
zna cechy malarstwa abstrakcyjnego.
|
| umiejętności – uczeń:
potrafi uporządkować chronologicznie kierunki w sztuce europejskiej,
potrafi wskazać różnice między abstrakcją geometryczną i niegeometryczną,
przyporządkowuje obraz do jego twórcy i właściwego kierunku w sztuce XX wieku.
|
| postawy:
kształtowanie postawy odbiorcy sztuki współczesnej,
wyrabianie potrzeby świadomego przeobrażania, rzeczywistości w abstrakcję,
rozwijanie wyobraźni na temat plastycznego ujęcia rzeczywistości,
poszanowanie dla dorobku artystycznego.
|
| |
| podająca (wykład informacyjny), eksponująca (pokaz materiału wizualnego) |
| |
| |
| |
Środki dydaktyczne, w tym zasoby multimedialne: | prezentacja multimedialna na temat wybranych kierunków w sztuce. interaktywne narzędzie (np. w formie osi czasu) do porządkowania chronologicznego kierunków w sztuce. |
| |
| |
| Lekcja do realizacji po zajęciach od sztuki nowożytnej do sztuki XX wieku (bez abstrakcji) |
faza wprowadzająca: (7 min.) |
Czynności organizacyjne (powitanie, sprawdzenie obecności, zapisanie tematu lekcji).
Nauczyciel na początku zajęć przypomina o kierunkach w sztuce, które znane są uczniom z lekcji wcześniejszych.
Demonstruje interaktywne narzędzie do porządkowania chronologicznego kierunków w sztuce. Uczniowie przy pomocy nauczyciela zamieszczają kierunki na osi czasu.
|
faza realizacyjna: (30 min.) |
Nauczyciel zapisuje na tablicy słowa Władysława Strzemińskiego: „Dzieło sztuki plastycznej nie wyraża nic. Dzieło sztuki nie jest znakiem czegokolwiek. Ono jest (istnieje) samo przez się”. Prosi uczniów o próbę zdefiniowania pojęcia abstrakcji za pomocą pojedynczych słów. Powstaje mapa myśli:
Na podstawie propozycji uczniów nauczyciel tworzy właściwą definicję abstrakcji, jako sztuki nieprzedstawialnej, w której artysta wypowiada się za pomocą środków wypowiedzi plastycznej: linii, plamy, koloru, bez realistycznego odzwierciedlenia otaczającego świata.
Nauczyciel informuje uczniów o dwóch rodzajach abstrakcji: geometrycznej zwanej zimną i niegeometrycznej zwanej gorącą.
Nauczyciel wyświetla prezentację multimedialną na temat wybranych kierunków w sztuce. Uczniowie poznają dzieła Wasilija Kandinsky’ego, Pieta Mondriana, Kazimierza Malewicza, Jacksona Pollocka, Marka Rothki.
Podczas wyświetlania prezentacji nauczyciel omawia cechy danych dzieł oraz udziela informacji o twórcach.
Po zakończeniu prezentacji uczniowie sporządzają notatkę w formie tabeli, wpisując we właściwe miejsce artystę oraz dwa cytaty zapisane przez nauczyciela na tablicy: „Nowa forma w malarstwie jest czystym malarstwem, środkami kształtowania pozostaje forma i kolor ich najgłębszym uduchowieniu: linia prosta i płaski kolor”. (Piet Mondrian) i „Moje malarstwo nie pochodzi ze sztalug. Rzadko bywa, abym przed malowaniem rozciągał płótno. Chętnie przytwierdzam je do muru albo rozpościeram na podłodze.(...) Coraz bardziej oddalam się od używanych powszechnie narzędzi malarskich jak sztalugi, paleta itd. Używam kijów, kielni murarskich, noży, płynnej farby, którą mogę wylewać i farby gęstej z piaskiem, miałkim szkłem i innymi obcymi domieszkami..” (Jackson Pollock).
|
faza podsumowująca: (8 min.) |
Nauczyciel podsumowuje lekcję quizem tematycznym o malarstwie abstrakcyjnym.
Ocenia aktywność uczniów stopniem.
|