Plansza interaktywna  „Narzędzia i materiały stosowane w tapicerstwie” składa się z czterech głównych części, te zaś z kilku bądź kilkunastu podpunktów. Dodatkowo zamieszczone są grupy, które nie zawierają podpunktów. Wszystkie części są graficzno‑opisowymi. Po lewej stronie multimedium umieszczono spis treści. Po kliknięciu kafelka „Spis treści” pojawia się niebieski pasek tekstowy z informacją, w którym miejscu multimedium się znajdujemy, poniżej zaś wszystkie graficzne podpunkty, czyli elementy głównych części. Po obu bokach paska widnieją kafelki ze strzałkami umożliwiającymi przechodzenie do wszystkich kolejnych lub poprzednich elementów planszy. Do wybranego podpunktu można przejść również po kliknięciu na wybrany element w „Spisie treści”.

Pierwsza część nosi tytuł „Konstrukcje nośne na przykładach” i składa się z dwóch graficzno‑opisowych podpunktów: „Krzesła”, „Fotela”.  Po kliknięciu na wybrany podpunkt pojawia się – na niebieskim tle – nazwa podpunktu oraz poniżej, na szarym tle model mebla z rozmieszczonymi, ponumerowanymi punktami na jego elementach. Po kliknięciu w wybraną cyfrę, zmienia się położenie mebla względem opisywanej części. Po prawej stronie ekranu, na ciemnym tle pojawia się nazwa fragmentu mebla wraz z opisem.

Krzesła.

1. Szczeblina oparcia stanowi dekoracyjne połączenie nóg oparciowych, pełniąc funkcję oparcia w krześle.

2. Rama siedziska stanowi podstawę do zamocowania warstwy podtrzymującej siedziska.

3. Oskrzynia - ramiak boczny element nośny krzesła, łączący nogi przednie i oparciowe, ustalający wysokość siedziska.

4. Noga tylna pionowy element, będący zarazem nogą oparciową.

5. Noga przednia przedni pionowy element konstrukcyjny.

6. Łączyna przednia element łączący nogi przednie, wzmacniający konstrukcję krzesła.

Kolejną częścią są „Nazwy elementów i podzespołów cz.1”. Po kliknięciu w niniejszą część pojawia się grafika z ponumerowanymi podpunktami umieszczonymi na wybranych fragmentach mebla. Ilustracja przedstawia trzy meble. Na górze po lewej stronie znajduje się krzesło. Na górze po prawej stronie znajduje się fotel. Na dole znajduje się sofa. Numery od 1 do 5 przypisane są do krzesła. Numeracja od 6 do 11 umieszczona jest na fotelu, zaś numery od 12 do 15 do sofy. Po kliknięciu na wybrany podpunkt pojawia się  nazwa podpunktu oraz poniżej, szara ramka z paskiem sterującym odtwarzanie audio. Po kliknięciu na ikonkę odtwarzania tekst jest odczytywany przez lektora. Nagranie jest tożsame z opisem widniejącym poniżej.

1. Deseczka siedzeniowa. Siedzisko lub podłoże do tapicerowania w siedzisku.

2. Listwa. element uzupełniający konstrukcję, służący do podtrzymywania, wodzenia, oporu lub łączenia.

3. Noga. Element nośny podstawy mebla; np. noga przednia, noga tylna.

4. Noga oparcia. Spełnia równocześnie funkcję nogi i podpory oparcia w krzesłach i fotelach.

5. Oparcie to zespół lub podzespół tapicerowany służący do podparcia.

6. Podłokietnik inaczej poręcz, to podpora rąk w meblach do siedzenia; przyjęte jest, że meble z poręczami to funkcjonalnie fotele.

7. Noga. Element nośny podstawy mebla; np. noga przednia, noga tylna.

8. Łączyna. Element służący do dodatkowego wzmocnienia konstrukcji.

9. Noga oparcia. spełnia równocześnie funkcję nogi i podpory oparcia w krzesłach i fotelach.

10. Siedzisko. To tapicerowany zespół lub podzespół służący do siedzenia.

11. Podgłówek. Element tapicerowany służący do podparcia głowy.

12. Poducha. Podzespół tapicerowany do leżenia, siedzenia, oparcia.

13. Rama. Element nośny mebla.

14. Łączyna. Element służący do dodatkowego wzmocnienia konstrukcji.

15. Siedzisko. To tapicerowany zespół lub podzespół służący do siedzenia.

Kolejna cześć to „Nazwy elementów i podzespołów cz. 2. Po kliknięciu na wybrany podpunkt pojawia się – na niebieskim tle – nazwa podpunktu oraz poniżej ilustracja na której przedstawiono: na górze ramę mebla zaś na dole łóżko, z rozmieszczonymi, ponumerowanymi punktami na ich elementach. Po kliknięciu na wybrany podpunkt pojawia się  nazwa podpunktu oraz poniżej, szara ramka z paskiem sterującym odtwarzanie audio. Po kliknięciu na ikonkę odtwarzania tekst jest odczytywany przez lektora. Nagranie jest tożsame z opisem widniejącym poniżej. Górna rycina zawiera numery od 1 do 3 zaś dolna od 4 do 7.

1. Ramiak to najmniejszy element ramy mebla.

2. Rama. Element nośny mebla.

3. Skrzynia rodzaj stelaża - poziome połączenie konstrukcyjne podstawy w meblach skrzyniowych, który spełnia funkcję pojemnika.

4. Noga. Element nośny podstawy mebla; np. noga przednia, noga tylna.

5. Szczeblina. Ażurowy element wypełniający określone przestrzenie w meblach szkieletowych.

6. Materac. To rodzaj poduchy tapicerowanej, jedno- lub dwuczęściowej, służącej do leżenia.

7. Szczyt. stałe i zewnętrzne ograniczenie w meblach do leżenia (przedni, tylni).

Kolejną częścią są „Dzianiny”. Po kliknięciu w niniejszą część pojawia się – na niebieskim tle- nazwa grupy. Poniżej znajduje się odtwarzacz audio. Po kliknięciu na ikonkę odtwarzania tekst jest odczytywany przez lektora. Nagranie jest tożsame z opisem widniejącym poniżej.

Treść tekstu: Dzianiny są wyrobami włókienniczymi: z nitek przędzy tworzy się oczka, a następnie przeplata je w kierunku poziomym i pionowym. W dzianinach występują dwa rodzaje oczek – poziome tworzą rządki (dzianiny rządkowe), a pionowe – kolumienki (dzianiny kolumienkowe). W produkcji dzianin stosuje się trzy rodzaje splotów zasadniczych: rządkowe, kolumienkowe i wzorzyste oraz tworzone z nich sploty pochodne. Dzianiny mogą być produkowane z jednej nitki, wówczas noszą nazwę jednonitkowych i cechują się elastycznością, oraz wielonitkowe, produkowane z kilku nitek przędzy jednocześnie, mniej elastyczne od jednonitkowych. Dzianiny stosowane na meblowe pokrycia dekoracyjne najczęściej należą do grupy wielonitkowych kolumienkowych. Dzianiny cechują się lekkością, niegniotliwością, miękkością, przewiewnością, różnorodnością wzorów, łatwością konserwacji itp.

Poniżej tekstu znajduje się grafika, przedstawiająca rodzaje tkanin. Po prawo rządkowe, nitki w dzianinie ułożone są regularnie. Po lewej kolumnowe, w której nitki dzianiny ułożone są nieregularnie – jeden rząd oczek tkaniny skierowany jest w lewą stronę, drugi w prawą itp.

Kolejną częścią jest „warstwa obicowa”, która składa się z pięciu podpunktów. Po kliknięciu w dany podpunkt wyświetla się się – na niebieskim tle- nazwa grupy. Poniżej znajduje się odtwarzacz audio. Po kliknięciu na ikonkę odtwarzania tekst jest odczytywany przez lektora. Nagranie jest tożsame z opisem widniejącym poniżej.

Poniżej tekstu znajduje się grafika.

Atłas. Tekst: Tkanina jedwabna, gładka, o pływającej osnowie, produkowana z naturalnego lub sztucznego jedwabiu; ma lekki i błyszczący wzór oraz bardzo lśniącą powierzchnię. Bardzo wytrzymały materiał, najczęściej stosowany na zasłony, story czy kotary oraz do tapicerowania lekkich i delikatnych mebli.

Poniżej fotografia, na niej zbliżenie na czerwony, jednolity materiał.

Ekoskóra. Tekst: Tkanina wyprodukowana w 100% z poliuretanu lub jako mieszanka bawełny i poliuretanu (poliuretan stanowi większość składu); jest bardzo elastyczna, perfekcyjnie dopasowuje się do każdego kształtu; świetnie sprawdza się jako tkanina obiciowa; materiał jest odporny na uszkodzenia mechaniczne, łatwy w utrzymaniu czystości i podatny na dezynfekcję, cechuje go duża przepuszczalność pary wodnej i powietrza, dorównująca walorom użytkowym naturalnej skóry.

Poniżej fotografia, na niej materiał – niebieska ekoskóra, przeszyta w jodełkę.

Skóra. Tekst: Skóry zwierzęce stanowią bardzo wyszukany surowiec pokryciowy mebli tapicerowanych, szczególnie często stosowane przy meblach reprezentacyjnych. Pozyskuje się je z uboju bydła rogatego, cieląt, kóz i świń oraz zwierząt dziko żyjących: jeleni, saren i dzików. Ze skór bydlęcych i kozich otrzymuje się odmiany skór o nazwach: safian, welur i chrom, ze skór końskich – chrom, jucht i dwoinę, a ze skór świńskich – jucht i chrom. Najlepsza część z pozyskanych skór nazywa się kruponem, jest to część grzbietowa, obejmuje ona około 50% powierzchni pozyskanej skóry. Skóra surowa składa się z trzech warstw: górnej, środkowej i dolnej, jednak wartość użytkową ma jedynie środkowa, pozostałe usuwane są w procesie garbowania. Gładka płaszczyzna skóry garbowanej nazywa się licem. Skóry pokryciowe są cienkie, bardzo elastyczne, o jednakowej grubości na całej powierzchni, bez fałd, wybrzuszeń, miejsc przetartych i innych uszkodzeń. Lico powinno mieć jednolitą barwę i połysk. Do celów tapicerskich wykorzystuje się niemal całą powierzchnię pozyskanej skóry. W podziale obowiązuje jednak zasada, że na miejsca narażone na szybkie zużycie należy przeznaczać części najlepsze. W przeciwieństwie do pozostałych materiałów obiciowych, skórę szacuje się w metrach kwadratowych ze stratą przy wykroju około 20‑25%.

Poniżej fotografia. Na niej zbliżenie materiału – skóry, będący fragmentem obicia mebla. posiada pikowane wykończenie.

Welur. Tekst: Klasycznie elegancka tkanina obiciowa, syntetyczna, niezwykle miękka, z grubym krótkim włosem, cechująca się bardzo wysoką wytrzymałością oraz unikalną paletą głębokich barw. Powstaje poprzez wplecenie włókien tworzących runo w splot tkaniny podstawowej lub na drodze wytworzenia dwuwarstwowej dzianiny, przeplecenia warstwy włókien, tworzących gęstą siatkę, oraz rozcięcia obu warstw, wskutek czego każda z nich staje się welurem o gęstym runie. Ten sposób wytwarzania nadaje nieporównywanie większą wytrzymałość tej tkaninie niż innej, o tradycyjnym splocie.

Poniżej fotografia. Na niej zdjęcie materiału – ciemnozielonego weluru, złożonego na pół.

Adamaszek. Tekst. Wytwarzany z jedwabiu naturalnego lub sztucznego, a także lnu, bawełny lub włókien syntetycznych. Tkaniny te mają lśniący wzór na matowym tle. Służą jako materiał pokryciowy lekkich mebli wyściełanych o wysokim standardzie oraz do dekoracji ścian, okien itp. Ich odmianę stanowią brokaty.

Poniżej fotografia wzorzystego materiału. Na brązowym tle jasne wzory w stylu vintage.

Kolejną częścią są „materiały wyściełające”, która składa się z pięciu podpunktów. Po kliknięciu w dany podpunkt wyświetla się się – na niebieskim tle- nazwa grupy. Poniżej znajduje się odtwarzacz audio. Po kliknięciu na ikonę odtwarzania tekst jest odczytywany przez lektora. Nagranie jest tożsame z opisem widniejącym poniżej. Treść tekstu. Poniżej tekstu znajduje się grafika.

Filc. Tekst: Popularny materiał wytwarzany z wełny lub sierści zwierząt hodowlanych bądź włókien sztucznych. Często producenci mieszają surowce, tworząc tkaninę o idealnych właściwościach. W tapicerstwie filc to materiał o szerokim zastosowaniu. Może chronić tkaninę i piankę, zapobiegając uszkodzeniom od uginania sprężyn, wygłuszać pracę sprężyn, jak i - stosowany na bocznych ścianach mebli - osłaniać twardą płytę meblową, zapewniając komfort i wygodę użytkowania. Sprawdza się jako materiał wygłuszający hałasy i nieprzyjemne dźwięki również w samochodach oraz budynkach. Coraz częściej wykorzystuje się go do tworzenia dekoracji wnętrz oraz artykułów odzieżowych i wyrobów artystycznych.

Poniżej tekstu znajduje się zdjęcie, przedstawiające zgięte w pół kolorowe materiały - filc. Od lewej czarny, szary, fioletowy, zielony, niebieski, czerwony, pomarańczowy, żółty i biały. Tło jest jasne.

Filc tapicerski. Tekst: Wykonany jest z szarpanki syntetycznej. Stanowi odpad produkcyjny tkanin i materiałów syntetycznych. Włókna są równomiernie rozkładane za pomocą igłowania, a następnie utwardzane termicznie, dlatego jest gruby i sztywny, bardzo wytrzymały, przy tym odporny na rozciąganie i ścieranie, doskonale wygłusza pracę sprężyn. Wielobarwny, z przeważającym kolorem szarym. Powszechnie stosowany w tapicerstwie jako półfabrykat podkładowy, szczególnie w produkcji i renowacji materaców, produkcji i renowacji mebli tapicerowanych, w tapicerstwie samochodowym – do wygłuszania, jako zabezpieczenie towaru podczas transportu, a także w ogrodnictwie i budownictwie.

Poniżej tekstu znajduje się fotografia. Na niej materiał - filc tapicerski, przedstawiony w postaci poukładanych na sobie kawałków tego materiału. Filc jest szary z kolorowymi nitkami wkomponowanymi w materiał. Na spodzie jasny materiał z mniejszą ilością kolorowych nitek, na nim materiał ciemniejszy z większą ilością kolorowych nitek, na nim materiał jaśniejszy, który jest znów przykryty ciemniejszym.

Mata kokosowa. Tekst. Wykonana z włókna obrobionego termicznie w celu wykorzystania właściwości fizycznych włókna. Zgodnie z metodą zanurzeniową włókno jest nasączane mleczkiem lateksowym i wkładane do prasy. Mata kokosowa uchodzi za doskonałą warstwę nośną, izolator, jest neutralna i odporna na wszelkie czynniki środowiskowe i mechaniczne. Po okresie użytkowania ulega całkowitej neutralizacji.

Poniżej fotografia. Na białym tle przedstawiony jest róg grubej maty kokosowej. Na jej wierzchu przedstawiona jest struktura - splątane ze sobą włókno kokosowe. Mata jest beżowa.

Pianka tapicerska. Tekst. Poliuretanowa pianka tapicerska to tworzywo ze spienionych izocyjanianów i żywic poliestrowych lub poliesterowych o konstrukcji makroskopowej porowatej, z którego powstają bloki piany o różnorodnej gęstości. Najczęściej spotykane rodzaje pianki to: T18, T25, T30, T35, T40. Im wyższa wartość liczbowa, tym pianka jest gęstsza, a zarazem twardsza. Podstawowym wymiarem płyty z pianki jest 200 x 120 cm, a jej grubość występuje najczęściej od 0,5 – 14 cm (od 1 cm – co centymetr).

Poniżej fotografia. Na białym tle zwinięta w rulon pianka tapicerska, o kolorze jasnobeżowym z różnokolorowymi drobinkami pianek w materiale.

Pierze darte. Tekst: Otrzymywane najczęściej z piór ptactwa wodnego, domowego i dziko żyjącego. Coraz powszechniej pozyskiwane jako odpad z przemysłowego uboju. Po odarciu poddawane jest obróbce mechanicznej, oczyszczeniu i dezynfekcji. Sprężystość pierza wynosi od 92 do 150%. Jest bardzo cennym wypełniaczem na materace, kołdry i poduszki. Do prac tapicerskich używa się gorszych gatunków pierza (np. kurze o sprężystości 92%) i miesza się go z innymi, mniej wartościowymi materiałami wyściółkowymi, np. rozdrobnioną pianką poliuretanową (szarpanką).

Poniżej fotografia przedstawiająca na czarnym blacie jasny kłębek pierzy.

Ostatnią częścią są „narzędzia i urządzenia”, która składa się z dwunastu podpunktów. Po kliknięciu w dany podpunkt wyświetla się się – na niebieskim tle- nazwa grupy. Poniżej znajduje się odtwarzacz audio. Po kliknięciu na ikonę odtwarzania tekst jest odczytywany przez lektora. Nagranie jest tożsame z opisem widniejącym poniżej. Pod tekstem znajduje się zdjęcie z punktami, po ich kliknięciu wyświetla się opis danego przyrządu z odtwarzaczem, nagranie audio jest tożsame z tekstem.

Dłuto. Tekst. Zastosowanie: Renowacja i/lub konstruowanie części drewnianych stelaża. Narzędzie wykonane z wysoce twardego stopu stali, z wyprofilowanym uchwytem o bardzo ostrym ostrzu roboczym. Należy dbać o jego naostrzenie oraz chronić podczas pracy i spoczynku, ze względu na możliwość uszkodzenia grota. Służy do profilowania drewna, wycinania gniazd i czopów oraz pracy przy uzupełnianiu ubytków podczas renowacji.

Poniżej fotografia. Na niej dziesięć dłut ułożonych na zużytym, roboczym stole, który posiada ślady użytkowania - wklęsłości, wióry, szczeliny. Dłuta są koloru czarnego z drewnianą rączką.

Igły Tekst. Zastosowanie: Wszelkie prace tapicerskie. Do szycia ręcznego – grube, z dużym oczkiem i najczęściej nie krótsze niż 5 cm, proste i półokrągłe. Do pikowania – pikówka, do przyszywania sprężyn – dubel szpic. Maszynowe o grubości stosowanej w tapicerstwie od 120 do 160.

Poniżej fotografia. Na drewnianej powierzchni ułożone są igły. od lewej dwie pary igieł z ozdobnymi kolbami, ułożone jedna para pod drugą. Na dole igły z granatowymi kolbami. U góry z perłowymi. Igły ułożone są równolegle do największej igły na fotografii - igły tapicerskiej. Obok igły tapicerskiej znajduje się odstęp, po nim od najmniejszej do największej ułożonych siedem igieł, gdzie najmniejsza wysokością sięga jednej czwartej wysokości największej igły. Nad nimi trzy igły tapicerskie krzywe, skierowane ostrą stroną do dołu.

Maszyna do szycia. Tekst. Zastosowanie: Wykończeniowe prace tapicerskie. Tapicer używa w swojej pracy na maszynie do szycia głównie ściegu stębnowego – prostego. Ważne jest precyzyjne szycie proste, na mocnych niciach (20, 40, 60) i grubych igłach (od 120 do 160), dlatego w pracach tapicerskich stosuje się maszyny półprzemysłowe i przemysłowe o dwóch i trzech transportach.

Poniżej fotografia. Na niej maszyna do szycia - stębnówka w pracowni. Maszyna posiada jedną granatową szpilkę, druga pusta. Ustawiona jest w kącie pracowni. Za maszyną jest sprzęt pracowni szwalskiej.

Noże. Tekst: Zastosowanie: Wszelkie prace tapicerskie. W tapicerstwie używanych jest kilka rodzajów noży: – bufetowy (min. 35 cm), służący do wycinania formatek z pianki tapicerskiej, – kaletniczy, przydatny przy pracach renowacyjnych, – krążkowy do tkanin (mechaniczny lub elektryczny), – tapeciak służący do podcinania i nacinania kartonu i pianki tapicerskiej, – zakrzywiony (tapicerski, montażowy), służący do rozcinania i podcinania materiałów wyściółkowych.

Poniżej fotografia. Na niej na czarnym tle dwa noże skierowane na ukos w prawą stronę. Pierwszy od lewej - metalowy nóż posiadający ślady użytkowania z drewnianą rączką. Po prawej nóż do tapet z żółtą plastikową rączką z czarnym zakończeniem.

Nożyce. Tekst: Zastosowanie: Wszelkie prace tapicerskie. W tapicerstwie używanych jest kilka rodzajów noży: – bufetowy (min. 35 cm), służący do wycinania formatek z pianki tapicerskiej, – kaletniczy, przydatny przy pracach renowacyjnych, – krążkowy do tkanin (mechaniczny lub elektryczny), – tapeciak służący do podcinania i nacinania kartonu i pianki tapicerskiej, – zakrzywiony (tapicerski, montażowy), służący do rozcinania i podcinania materiałów wyściółkowych.

Poniżej fotografia. Na czarnym tle położone są otwarte, metalowe nożyce skierowane na ukos w prawą stronę.

Obcęgi. Tekst: Zastosowanie: Wszelkie prace tapicerskie. Narzędzie wykonane ze stali, pomocnicze, służące do wyciągania gwoździ, skobli i zszywek, po wcześniejszym podważeniu ich innym narzędziem, np. kozią nóżką lub młotkiem tapicerskim.

Poniżej fotografia. Na czarnym tle dwie pary obcęgów skierowane na ukos do środka. Pierwsze od prawej kombinerki z czerwono niebieskim zakończeniem. Po lewej obcęgi do gwoździ z czerwonym zakończeniem.

Papiery ścierne. Tekst: Zastosowanie: Renowacja części drewnianych widocznych stelaża. Wśród produktów ściernych wyróżniamy: ściernice, papiery i płótna. Papiery i płótna ścierne służą do szlifowania drewna i materiałów drzewnych oraz powłok lakierowych. Składają się one z nasypu ziaren ściernych zwanego ścierniwem, połączonego z podłożem papierowym lub płóciennym za pomocą lepiszcza klejowego lub żywicznego. Gradacje papieru dobiera się w zależności od rodzaju pracy, według zasady: od najmniejszej do największej. Gradacje grube, od 40 do 60, służą zrywaniu powłok; średnie – od 80 do 120 – służą do szlifowania mocno zabrudzonego drewna, drewna surowego lub zdejmowania cieńszych warstw i pozostałości po powłokach kryjących –zabezpieczających; drobne – 150 i 180 – do oczyszczania z lekkich zabrudzeń miękkiego i wygładzaniu drewna po wcześniejszy zabiegach, niwelując zarysowania; bardzo drobne – 220 i 240 – do wykańczania powierzchni drewnianych pod położenie powłok. Wyższe wartości gradacji stosuje się już jako wspomagające proces nakładania powłok poprzez ocieranie stającego włosa, niwelowaniu nadmiaru powłoki, zacieków i nieczystości. Papierami 280< przygotowuje się powierzchnie drewniane, fornirowane do politurowania.

Poniżej na fotografii dwa papiery ścierne na czarnym tle. pierwszy od spodu - bordowy, położony płasko, na ukos w lewą stronę. Na nim żółty papier ścierny zwinięty w rulon. Przybory pomiarowe. Tekst: Zastosowanie: Wszelkie prace tapicerskie.

Metrówka – sztywna taśma zwijana, zakończona kątownikiem; przymiar stolarski – drewniana, składana miarka zakończona metalowymi końcówkami stabilizującymi pomiar; centymetr krawiecki – miękka taśma zakończona dwoma metalowymi końcówkami.

Poniżej Fotografia, na niej pięć przyrządów pomiarowych z rozmieszczonymi na siebie punktami, po kliknięciu w nie pojawia się opis z audio tożsamym z opisem, oraz fotografią przyrządu.

1.Przymiar taśmowy zwijany. Służy do pomiaru tkanin, poduch tapicerskich, a nawet całych mebli o różnych kształtach. Wykonany jest z cienkiej stalowej taśmy o długości od 1 m do 8 m, zakończony z jednej strony skuwką profilowaną do kąta prostego, a z drugiej mechanizmem zwijanym zamkniętym w kasetę oraz wymalowaną na taśmie podziałką milimetrową i centymetrową oznaczoną co 1 m.

2. Przymiar stolarski składany. Służy do pomiarów nie tylko elementów stolarskich, lecz także do wymiarowania wyrobów, szczególnie przed przystąpieniem do prac renowacyjnych, wyznaczania miejsc mocowania pasów tapicerskich oraz sprężyn i mierzenia ich wysokości podczas kształtowania warstwy sprężynowej.

3. Przymiar krawiecki. Służy do mierzenia przykrawanych materiałów, zarówno wyściełających, jak i pokryciowych. Wykonany jest z mocnej taśmy gumowej o długości 150 cm (wymiar standardowy), zakończony skuwkami oraz z podziałką milimetrową i centymetrową.

4. Kątownik. Narzędzie służące do wyznaczania miary kątów zarówno elementów składowych w trakcie pracy, jak i w gotowych projektach. Składa się z dwóch boków, ułożonych w kształcie litery L. Boki narzędzia mogą być równe lub też jedno z nich może być grubsze, dzięki czemu łatwiej można oprzeć je na powierzchni. Na ramionach kątownika umieszczona jest podziałka, umożliwiająca określanie odległości. Kątowniki mogą być wykonane z drewna, tworzywa sztucznego lub metalu.

5. Linijka. bez tekstu. Skrobak. Tekst: Zastosowanie: Renowacja części drewnianych widocznych stelaża. Służy, podobnie jak cyklina, do zdzierania. Zbudowany jest z uchwytu i ostrza stalowego. Narzędzie mało precyzyjne, dlatego stosuje się je do usuwania pozostałości kleju z miejsc niewidocznych, a w miejscach widocznych do zdzierania warstw lakierniczych. Poniżej ilustracja, na białym tle skrobak z drewnianą, zaokrągloną rączką.

Wkrętarka. Tekst: Zastosowanie: Renowacja lub konstruowanie części drewnianych stelaża. Elektronarzędzie służące do szybkiego wkręcania wkrętów w drewno we wcześniej nawiercony otwór. Może też służyć do wiercenia otworów w drewnie po uprzedniej wymianie końcówki na wiertło.

Poniżej fotografia. Na niej na drewninym tle czarna wkrętarka. Posiada czerwone guziki i logo, zwrócona jest wiertłem w lewą stronę. Nad nią położona ładowarka, po jej lewej stronie bateria.

Wyciągacz do zszywek i gwoździ. Tekst: Zastosowanie: Renowacja i zakładanie warstw tapicerskich. Służy do podważania i wyciągania zszywek i gwoździ z ramy i ramiaka mebla. Wyciągacz zbudowany jest z bardzo twardego wyprofilowanego elementu stalowego, zakończonego nacięciem i fazą, oraz trzonka z twardego drewna.

Poniżej fotografia na niej dwa wyciągacze do zszywek skierowane na ukos w dół w lewą stronę. Pierwszy od lewej jest mniejszy, ma czerwoną rączkę, po prawej większy z żółtą rączką. Wyciągacze posiadają ślady użytkowania - rączki są zabrudzone.

Zszywacz tapicerski/taker. Zastosowanie: Zakładanie warstw tapicerskich. Narzędzie pomocnicze przy montażu poza zakładem tapicerskim. Rzadko stosowany w regularnej pracy z powodu mniejszej precyzji i wolniejszego czasu pracy niż w przypadku użycia zszywacza pneumatycznego.

Poniżej zdjęcie. Na czarnym tle, czarny taker skierowany w prawą stronę, z czerwonymi wykończeniami, obok jego dwa wkłady zszywek ułożone równolegle do takera. Poniżej „Powiązane ćwiczenia” – „Materiały stosowane w tapicerstwie” oraz “Narzędzia tapicerskie”.