Harry Potter, młody czarodziej uczęszczający do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, odkrywa w jednym ze szkolnych pomieszczeń magiczne lustro. Co w nim zobaczy?
Czy znasz świat z książek o Harrym Potterze? W poniższym filmie wprowadzi cię do niego pewien tata‑czarodziej. Zapisz nazwy produktów, jakie można kupić w sklepach przy ulicy Pokątnej.
Świat fantastyczny w powieści Joanne Kathleen RowlingJoanne Kathleen Rowling można potraktować jako magiczne odbicie świata realnego. Sklepy z ulicy Pokątnej przypominają prawdziwe punkty handlowe. Co jeszcze w świecie magii może 'odbijać' rzeczywistość?
Świat fantastyczny w powieści Joanne Kathleen RowlingJoanne Kathleen Rowling można potraktować jako magiczne odbicie świata realnego. Sklepy z ulicy Pokątnej przypominają prawdziwe punkty handlowe. Podaj, co jeszcze w świecie magii może 'odbijać' rzeczywistość.
Wyjaśnij, co oznacza słowo 'zwierciadło'.
Wyjaśnij, do czego na co dzień służy lustro.
Napisz, czego nie można zobaczyć w odbiciu lustra.
Przypomnij sobie lustra o magicznej mocy ze znanych ci tekstów literackich lub filmów. Opisz ich właściwości.
Wybierz jedną spośród ilustracji zamieszczonych w powyższej galerii i określ, jakie znaczenie miało lustro dla bohaterek baśni lub powieści. Zapisz swoją odpowiedź.
Wybierz jeden z powyższych opisów ilustracji. Określ, jakie znaczenie miało lustro dla bohaterek baśni lub powieści. Zapisz swoją odpowiedź.
O autorze
Joanne Kathleen Rowling
– brytyjska pisarka, autorka bestsellerowej serii powieści o czarodzieju Harrym Potterze.
Zwierciadło Ain EingarpByło to piękne lustro, oparte o ścianę, sięgające aż do sufitu, w bogato zdobionej złotej ramie. Na szczycie ramy widniał napis: AIN EINGARP ACRESO GEWTEL AZ RAWTĄ WTE IN MAJ IBDO.
Kroki FilchaFilcha i Snape’aSnape’a ucichły całkowicie i HarryHarry poczuł, że jest bezpieczny. Zbliżył się do lustra, chcąc jeszcze raz przeżyć to niesamowite wrażenie, kiedy nie widzi się własnego odbicia.
Stanął przed lustrem i musiał szybko przyłożyć obie dłonie do ust, żeby nie krzyknąć. Obrócił się gwałtownie, serce waliło mu o wiele mocniej niż wtedy, gdy otworzył wrzeszczącą księgę. Był niewidzialny, a jednak zobaczył swoje odbicie w czarodziejskim płaszczu. I nie tylko swoje. Tuż za sobą ujrzał tłum postaci.
Przecież pokój był pusty! Oddychając szybko, odwrócił się powoli do lustra.
Tak, to był on, jego odbicie. Twarz biała jak papier, przerażona, a za nim… przynajmniej z dziesięć postaci. Spojrzał przez ramię do tyłu – nie zobaczył nikogo. […]
Znowu spojrzał w lustro. Kobieta, która stała tuż za nim, uśmiechała się i machała do niego ręką. Sięgnął za siebie […]. Ale jego ręka natrafiła na pustkę – ta kobieta i ci inni ludzie istnieli tylko w lustrze.
Kobieta była bardzo piękna. Miała kasztanowe włosy, a jej oczy… Jej oczy są zupełnie jak moje, pomyślał Harry, przysuwając się do lustra. Jasnozielone, tego samego kształtu… Dopiero teraz dostrzegł, że kobieta płacze, uśmiecha się przez łzy. Stojący obok niej wysoko, chudy, czarnowłosy mężczyzna, objął ją ramieniem. Miał okulary i bardzo rozczochrane włosy. Sterczały do tyłu jak Harry’emu.
Harry przesunął się tak blisko lustra, że prawie dotykał nosem swojego odbicia.
– Mamo? – szepnął. – Tato?
Lecz oni tylko patrzyli na niego, uśmiechając się smutno. Powiódł wzrokiem po twarzach innych ludzi w zwierciadle. […] Patrzył na swoją rodzinę, patrzył na nią po raz pierwszy w życiu. […]
Nie wiedział, jak długo tam stał. Odbicia nie bladły, a on patrzył na nie i patrzył, aż gdzieś z daleka dobiegł go jakiś hałas, który pomógł mu wrócić do rzeczywistości. Oderwał oczy od twarzy matki, szepnął: 'Wrócę' i wybiegł z pokoju. […]
Teraz Harry bał się tylko jednego: że nie trafi po raz drugi do lustra. Wędrówka pod jednym płaszczem z RonemRonem też nie była łatwa. […]
– To tu… o, tutaj… tak!
Otworzyli drzwi. Harry zrzucił płaszcz z ramion i podbiegł do lustra.
Byli tam. Jego matka i ojciec rozpromienili się na jego widok.
– Widzisz? – szepnął Harry.
– Nic nie widzę.
– Patrz! Patrz na nich wszystkich… jest ich tam wielu…
– Widzę tylko ciebie.
– Popatrz lepiej, stań tu, gdzie ja.
Harry osunął się na bok, ale teraz widział tylko Rona w jego piżamie w misie.
Ron wpatrywał się jednak w lustro jak urzeczony.
– Harry, spójrz na mnie!
– Widzisz całą swoją rodzinę?
– Nie… jestem sam… ale jakiś inny… wyglądam starzej… i jestem najlepszy!
– Co?
– Jestem… mam odznakę, taką jak miał Bill… i trzymam Puchar Domów… i Puchar QuidditchaQuidditcha… Jestem Kapitanem drużyny!
Ron oderwał oczy od tego cudownego widoku i spojrzał na Harry’ego.
– Myślisz, że to lustro pokazuje przyszłość? […]
Trzeciej nocy bardzo szybko znalazł drogę. […]
I znowu zobaczył matkę i ojca, a jeden z jego dziadków pokiwał głową, uradowany. Harry usiadł na podłodze przed lustrem. Nic nie mogło go powstrzymać przed siedzeniem tu całą noc razem ze swoją rodziną. Nic.
Nic prócz…
– A więc znowu tu wróciłeś, Harry? […]
Na jednym ze stolików przy ścianie siedział nie kto inny, jak sam Albus DumbledoreAlbus Dumbledore. […]
– Tak więc i ty – dodał, zsuwając się ze stolika i siadając na podłodze obok Harry’ego – jak setki innych przed tobą, odkryłeś rozkosze Zwierciadła Ain EingarpAin Eingarp. […]
– Nie wiedziałem, że ono się tak nazywa, panie profesorze.
– Ale chyba już wiesz, co ono potrafi? […] Tylko najszczęśliwszy człowiek na świecie mógłby używać Zwierciadła Ain Eingarp jak zwykłego lustra, to znaczy mógłby patrzeć w nie i widzieć swoje normalne odbicie. Teraz już rozumiesz?
Harry pomyślał, a potem powiedział powoli:
– Ono pokazuje nam to, czego pragniemy… czego każdy z nas pragnie…
– Tak i nie – odpowiedział spokojnie Dumbledore. – Pokazuje nam ni mniej, ni więcej, tylko najgłębsze, najbardziej utęsknione pragnienie naszego serca. Ty, który nigdy nie znałeś swojej rodziny, widzisz ją całą, stojącą wokół ciebie. Ronald WeasleyRonald Weasley, który zawsze był w cieniu swoich braci, widzi tylko siebie, ale jako najlepszego z nich wszystkich. To lustro nie dostarcza nam jednak ani wiedzy, ani prawdy. Ludzie tracą przed nim czas, oczarowani tym, co widzą, albo nawet wpadają w szaleństwo, nie wiedzą, czy to, co widzą w zwierciadle, jest prawdziwe lub choćby możliwe. […] Pamiętaj: naprawdę niczego nie daje pogrążanie się w marzeniach i zapominanie o życiu. A teraz, załóż swój cudowny płaszcz i wracaj do łóżka, dobrze?
Określ, kim są bohaterowie fragmentu powieści Harry Potter i kamień filozoficzny.
Określ, kim są bohaterowie fragmentu powieści Harry Potter i kamień filozoficzny.
Przeczytaj z podziałem na role fragment, w którym Harry rozmawia z Albusem Dumbledore’em (Harry Potter, Albus Dumbledore, narrator).
Przeczytaj jeszcze raz fragment, w którym Harry Potter rozmawia z Albusem Dumbledore'em. Określ, co według profesora, pokazuje zwierciadło Ain Eingarp.
Odpowiedz na pytania:
Co zobaczył w lustrze Harry Potter?
Dlaczego taki obraz mu się pokazał?
Co zobaczył Ronald Weasley?
Dlaczego taki obraz zobaczył?
Znajdź w tekście 'Zwierciadło Ain Eingarp' napis umieszczony na ramie lustra, odczytaj go i zapisz. Wyjaśnij, co można zobaczyć w tym lustrze.
Zaznacz w tekście, a następnie przepisz do zeszytu prawdę, którą odkrywa przed Harrym Potterem Albus Dumbledore. Wyjaśnij, jak ją rozumiesz.
Wskaż, które z podanych zdań jest bliskie mądrości przekazanej Harry’emu. Uzasadnij swój wybór.
'Musisz żyć i zapomnieć o rodzicach'.
'Pamiętaj zawsze o rodzicach, ale nie zapominaj o tym, że ty też żyjesz'.
Czego nie doświadczył Harry Potter, wychowując się bez rodziców? Zredaguj notatkę, w której opiszesz swoje spostrzeżenia.
Ułóż zdania z powyższymi związkami wyrazowymi.
Wyobraź sobie, że stoisz przed Zwierciadłem Ain Eingarp. Co widzisz? Napisz krótkie opowiadanie, w którym opiszesz swoje wrażenia.
Ułóż zdanie ze słowem 'zwierciadło'.
Narysuj odbicie w magicznym lustrze dowolnej postaci lub przedmiotu ze świata rzeczywistego.
Opisz właściwości wybranego lustra z bajki lub filmu.