W swojej odpowiedzi odnieś się do liczby produktów każdej z reakcji.

Polimeryzacja jest reakcją związków o małych masach cząsteczkowych prowadząca do otrzymania związku o dużej masie cząsteczkowej, jako jedynego produktu reakcji. Z kolei reakcja polikondensacji jest reakcją związków o małych masach cząsteczkowych, prowadzącą do otrzymania dwóch produktów – jednego o dużej masie cząsteczkowej i drugiego o małej masie cząsteczkowej.

Pamiętaj, że obserwacje to wszystkie zmiany jakie możesz odnotować przy pomocy zmysłów (z wyjątkiem zmysłu smaku).

Wykonywane czynności:

1. Do dwóch probówek należy wlać po kilka centymetrów sześciennych stężonego roztworu $\text{NaOH}$, a do innych dwóch probówek po kilka centymetrów sześciennych stężonego roztworu ${\text{H}}_2{\text{SO}}_4$.

2. Do dwóch probówek, zawierających $\text{NaOH}$ i ${\text{H}}_2{\text{SO}}_4$, należy wprowadzić niewielkie ilości  polietylenu. Tak samo należy postąpić w przypadku poli(tereftalanu etylenu).

3. Należy obserwować zachodzące zmiany.

Obserwacje:

Po wprowadzeniu polietylenu do stężonych roztworów wodorotlenku sodu i kwasu siarkowego$\left(\text{VI}\right)$, w żadnym z przypadków nie zaobserwujemy objawów reakcji. Po wprowadzeniu poli(tereftalanu etylenu) do stężonych roztworów wodorotlenku sodu i kwasu siarkowego$\left(\text{VI}\right)$, w obydwu przypadkach zaobserwujemy roztworzenie się próbki.

Pamiętaj, że obserwacje to wszystkie zmiany, jakie możesz odnotować przy pomocy zmysłów (z wyjątkiem zmysłu smaku).

Co będzie potrzebne:

• cztery probówki;

• cztery próbki materiałów (wełna, jedwab, bawełna i polar);

• wodny roztwór wodorotlenku sodu o stężeniu $40$$\text{\%}$;

• łaźnia wodna.

Przebieg doświadczenia:

W każdej z przygotowanych probówek umieścić próbkę innego materiału. Do każdej probówki dodać taką samą objętość (np. po ok. $3 {\mathrm{cm}}^3$) stężonego roztworu wodorotlenku sodu. Zawartość probówek ogrzewać przez taki sam czas (np. ok. $5$ minut) w łaźni wodnej.

Obserwacje:

Struktura wełny i jedwabiu została uszkodzona w wodnym roztworze wodorotlenku sodu. Natomiast nie zaobserwowano zmian w wyglądzie bawełny i polaru.

Wnioski:

Włókna pochodzenia zwierzęcego (wełna i jedwab naturalny) nie są odporne na działanie zasad, więc można je w ten sposób odróżnić od włókien pochodzenia roślinnego (bawełna) i włókien syntetycznych (polar).

Pamiętaj, że obserwacje to wszystkie zmiany jakie można odnotować przy pomocy zmysłów (z wyjątkiem zmysłu smaku).

Sposób $\text{I}$:

Co będzie potrzebne:

szczypce metalowe, palnik, dwa szkiełka zegarkowe, próbki jedwabiu naturalnego i jedwabiu sztucznego

Opis eksperymentu:

Przy pomocy metalowych szczypiec, próbkę badanej tkaniny umieszczamy w płomieniu palnika, kiedy zapali się umieszczamy ją na szkiełku zegarkowym.

Obserwacje:

Jedwab naturalny nie pali się, lecz topi, wydzielając zapach palonego białka (palonych włosów). W wyniku spalania powstaje brunatna substancja.

Jedwab sztuczny spala się szybko, jasnym płomieniem, wydzielając zapach spalonego papieru. Powstający popiół ma barwę szarą.

Sposób $\text{II}$:

Co będzie potrzebne:

dwa szkiełka zegarkowe, próbki jedwabiu sztucznego i naturalnego, pipeta Pasteura, stężony kwas azotowy($\text{V}$)

Opis eksperymentu:

Na szkiełkach zegarkowych umieszczamy próbki badanych tkanin. Na każdą z próbek nakraplamy przy pomocy pipety Pasteura kilka kropli stężonego kwasu
azotowego($\text{V}$).

Obserwacje:

Próbka naturalnego jedwabiu przyjmuje żółte zabarwienie w miejscach, które mają kontakt z kwasem azotowym($\text{V}$).

W przypadku próbki jedwabiu sztucznego, nie jest obserwowane pojawienie się żółtego zabarwienia.