Lucyna Krzemienieckatooltipid12.2Lucyna Krzemieniecka

Opowiadanie „O marcu, pannie Juliannie i o ptaszku”tooltipid12Opowiadanie „O marcu, pannie Juliannie i o ptaszku”

Zbudził raz marzec pannę Juliannę.
– Spójrz, jak słoneczko błyszczy poranne! Idźże czym prędzej na spacer miły, już wszystkie panny to uczyniły.
Pyta Julianna tuż przed okienkiem.
– A jaką, marcu, wziąć mam sukienkę?
– Weź tę leciutką, tę w kwiatki zwiewną, pogoda ładna będzie na pewno. I kapelusik ten z różyczkami. I pantofelki – te z dziureczkami.
Biegnie Julisia wesoła taka, zdejmuje lekką suknię z wieszaka. Bierze kapelusz pełen różyczek. Frr... już wybiegła.
Mknie przez uliczkę i myśli sobie: Pójdę w aleje, już się tam wiosna na drzewach śmieje.
Lecz psotnik marzec pannę dogania, chmurami szybko niebo zasłania, zerwał się wiatr i deszcz chlusnął z cebra.
Panna Julianna narobi krzyku:
– Ej, psotny marcu, psotny deszczyku! – Mój kapelusik, on nie na deszcze! I frr... pobiegła przebrać się jeszcze.
Wzięła parasol, czapkę na słoty.
– Na nic mi teraz marcowe psoty!
Lecz marzec psotnik pannę dogania. Szepnął coś słonku, bo się wyłania i tak przygrzewa, i tak przypieka. Z panny pot spływa, panna narzeka:
– Ej, nie na słońce grube ubiory. Ależ ten marzec do psoty skory! Miesza jak w garncu słońce i deszcze. Pójdę się chyba przebrać raz jeszcze. Znów się przebrała, biegnie z podwórka. Ujrzał ją ptaszek, ten w szarych piórkach, i ćwierknął głośno:
– Dziwię się pannie, że piórka zmienia tak nieustannie. Ja, kiedy deszczyk mam na ogonku, wysycham sobie w marcowym słonku.

Indeks górny Źródło: O marcu, pannie Juliannie i o ptaszku, Lucyna Krzemieniecka, Kurier Wileński, 2004 Indeks górny koniec^{Źródło: O marcu, pannie Juliannie i o ptaszku, Lucyna Krzemieniecka, Kurier Wileński, 2004}