Ważne daty

Audiobook „Organy i akordeon – instrumenty dęte”

Organy

Organy to najbardziej skomplikowany w budowie i działaniu instrument muzyczny, nieporównywalny z żadnym innym pod względem konstrukcji oraz bogactwa barw, chociaż gra na nich tylko jeden muzyk. Organy zbudowane są przede wszystkim z wielu piszczałek drewnianych i metalowych różnej długości, kształtu i szerokości, z których dźwięk powstaje przez zadęcie mechaniczne za pośrednictwem klawiszy. W dużych organach może być nawet kilka tysięcy piszczałek. Największe organy na świecie mają ich ponad 30 tysięcy! Instrument wyposażony jest ponadto w mechanizm powietrzny oraz trakturę, czyli mechanizm gry.

R1QvppOpUHceM

Zdjęcie zatytułowane: „Piszczałki organowe drewniane i metalowe” Na zdjęciu znajduje się bardzo dużo różnych piszczałek organowych. Piszczałki metalowe przypominają rury, są wykonane z różnych metali, niektóre mają barwę srebrną i inne są dużo ciemniejsze. Piszczałki wykonane z drewna to wysokie prostopadłościany. Piszczałki ustawione są rzędami od najwyższych do najniższych. Ich długość bardzo się różni, najniższe są kilkadziesiąt razy niższe od najwyższych. Różnią się też szerokością - przekrojem. Te długie są szersze, a te krótkie - dużo węższe.

RSXhVwLN80EF4

Na zdjęciu, podobnie jak na poprzednim, przedstawione są piszczałki organowe drewniane i metalowe. Zdjęcie wykonane jest z innej perspektywy. Dłuższe i grubsze piszczałki są z tyłu, krótkie i cienkie piszczałki z przodu. Wnętrze organów jest bardzo zakurzone.

Elementem dostarczającym organom powietrza jest mechanizm wiatrowy, skomplikowany system, na który składają się m.in. miechy, kanały wiatrowe, zbiorniki wiatrowe i wiatrownice. Ilość tych części uwarunkowana jest od ilości piszczałek. Obecnie powietrze pompowane jest przez sprężarki, ale dawniej pracę tę wykonywali ludzie. Osoba poruszająca miechy nazywana była „kalikantem”. Wielkie organy wymagały obsługi nawet przez kilkudziesięciu kalikantów!

R1FqMaAouNCNt

Zdjęcie podpisane „Wiatrownica sekcji manuału”. Na zdjęciu mechanizm zbudowany z drewna i elementów metalowych. Bardzo duża konstrukcja składająca się z drewnianych rur i mechanizmów, otwierających i zamykających przepływy powietrza. Na zdjęciu widać jak wielkim instrumentem musiały być dawne organy.

R1WNNrlWhkXxY

Na zdjęciu miech z widoczną dźwignią do kalikowania. To mechanizm, który wprowadzał powietrze do organów. Wygląda jak drewniane łóżko, które zamiast materaca ma miech, który nabiera i wypuszcza powietrze, a uruchamiany jest za pomocą dźwigni, która jest naciskana przez kalikanta.

R1VG5QwboNtJn

Miech organowy. Na zdjęciu drewniana obudowa, podobna do wysokiego łóżka. W środku znajduje się miech. Na tym zdjęciu nie ma dźwigni, ponieważ ten miech pracuje na prąd.

Piszczałki organowe budowane są z drewna i metalu. Od ich długości zależy wysokość dźwięku. Najmniejsze mają tylko kilka centymetrów, największe nawet ponad 10 metrów. Piszczałki są umieszczone w szafie, czyli drewnianej obudowie. W zależności od tego, w jaki sposób powstaje w nich dźwięk, wyróżniamy piszczałki wargowe i stroikowe.

W piszczałce wargowej blisko wylotu znajduje się podłużny otwór z dwiema krawędziami, czyli tzw. wargami, stąd ich nazwa. Piszczałki wargowe drewniane mają kształt czworokąta, natomiast metalowe są okrągłe. Piszczałki wargowe działają analogicznie do fletu. Większość piszczałek metalowych wykonana jest ze stopu cyny i ołowiu. Od proporcji tych metali zależy barwa dźwięku. Piszczałki z większą ilością cyny mają dźwięk jasny i ostry, ołów działa odwrotnie na barwę. Piszczałki wargowe określa się również jako labialne.

Piszczałki stroikowe mają umieszczany pod rurą stroik, stąd też ich nazwa. Całość osadzona jest na specjalnej podstawie. Źródłem dźwięku jest drgający stroik, rura zaś służy do wzmacniania dźwięku. Piszczałki stroikowe, nazywane również języczkowymi, działają podobnie jak instrumenty dęte stroikoweDęte stroikowedęte stroikowe.

R18LiU1tEmDw5

Schemat budowy piszczałki stroikowej i wargowej. Piszczałka stroikowa ustawiona jest na nodze piszczałki. W tej części umieszczona jest tuba rezonansowa, stabilizowana przez pierścień wzmacniający. Z tuby rezonansowej na dole wystają rynienka i języczek (stroik). Piszczałka wargowa również ustawiana jest na nodze piszczałki. Zbudowana jest z korpusu piszczałki i dwóch warg (dolnej i górnej), pomiędzy którymi znajduje się otwór.

R1V7gK3nd7Pt4

Na zdjęciu piszczałki drewniane. Widać kilkanaście drewnianych prostopadłościanów z wystającą u góry gałką, kulką. Po naciśnięciu punktu interaktywnego pojawia się napis; „drewniana zatyczka "szpunt" w górnej części piszczałki obniża jej dźwięk.”

Na zdjęciu piszczałki drewniane. Widać kilkanaście drewnianych prostopadłościanów z wystającą u góry gałką, kulką. Po naciśnięciu punktu interaktywnego pojawia się napis; „drewniana zatyczka "szpunt" w górnej części piszczałki obniża jej dźwięk.”

1

1. Drewniana zatyczka (szpunt) w górnej części piszczałki obniża jej dźwięk.

Wielkość organów mierzy się ilością głosów. Każdy głos reprezentuje jeden instrument dęty. Na każdy głos składa się tyle piszczałek różnej wielkości, ile wynosi skala tego instrumentu, np. na jeden głos o skali od C do fIndeks górny 3  Indeks górny koniec³ przypadają 54 piszczałki. Głosy w organach naśladują różne instrumenty: dęte drewnianeDęte drewnianedęte drewniane, dęte blaszaneDęte blaszanedęte blaszane, perkusyjnePerkusyjne instrumentyperkusyjne i inne. Głosy organowe posiadają odrębne cechy kolorystyczne, nazwy oraz oznaczenia stroju określone w tzw. stopachStopastopach.

RVP9MtaPYurWj

Na zdjęciu dzwony rurowe. Drewniana obudowa w niej 26 metalowych rur, o kolorze czerwono-brązowym. Nad rurami u góry mechanizm elektryczny.

RJ8Lnd4bBGWZt

Zdjęcie podpisane „piszczałki imitujące barwę trąbki”. Na zdjęciu duża grupa metalowych, srebrnych piszczałek, o różnych wielkościach, lekko rozszerzających się ku górze.

Ze względu na bardzo dużą ilość głosów, podzielono je pomiędzy kilka klawiatur zarówno dla rąk jak i nóg. Największe organy mają siedem klawiatur dla rąk i dwie klawiatury dla nóg. Klawiatura dla rąk to manuał, klawiatura dla nóg to pedał. Klawiatury tworzą tzw. stół gry. Cała komunikacja między organistą a instrumentem odbywa się właśnie w tym miejscu. Głosy są włączane lub wyłączane przez tzw. registry, czyli włączniki rejestrowe. Włącznik rejestrowy włącza grupy piszczałek o odrębnym brzmieniu, a także różnych wysokościach. Registry w dawnych organach były zawsze mechaniczne, obecnie stosuje się również przełączniki elektroniczne.

R1IhfZ7aeRHx1

Na ilustracji interaktywnej znajduje się bardzo duży stół gry. Na ilustracji 5 punktów interaktywnych. Pierwszy punkt znajduje się przy manuałach. Po naciśnięciu punktu pojawia się napis - manuały - czyli klawiatury ręczne. Drugi punkt znajduje się przy klawiaturze nożnej. Po naciśnięciu punktu pojawia się napis pedał - czyli klawiatura nożna. Trzeci punkt znajduje się przy registrach. Po naciśnięciu punktu pojawia się napis: registry - czyli przyciski do załączania głosów lub grup głosów. Czwarty punkt znajduje się nad pedałem. Po naciśnięciu punktu pojawia się napis: wałek crescendowy - służy stopniowemu włączaniu kolejnych, coraz głośniejszych kombinacji rejestrowych. Po naciśnięciu punktu 5 pojawia się napis: Registry. Stół gry jest tak zorganizowany, że manuały i górne registry obsługuje się rękoma, a pedał, wałek crescendowy i dolne registry - nogami.

Na ilustracji interaktywnej znajduje się bardzo duży stół gry. Na ilustracji 5 punktów interaktywnych. Pierwszy punkt znajduje się przy manuałach. Po naciśnięciu punktu pojawia się napis - manuały - czyli klawiatury ręczne. Drugi punkt znajduje się przy klawiaturze nożnej. Po naciśnięciu punktu pojawia się napis pedał - czyli klawiatura nożna. Trzeci punkt znajduje się przy registrach. Po naciśnięciu punktu pojawia się napis: registry - czyli przyciski do załączania głosów lub grup głosów. Czwarty punkt znajduje się nad pedałem. Po naciśnięciu punktu pojawia się napis: wałek crescendowy - służy stopniowemu włączaniu kolejnych, coraz głośniejszych kombinacji rejestrowych. Po naciśnięciu punktu 5 pojawia się napis: Registry. Stół gry jest tak zorganizowany, że manuały i górne registry obsługuje się rękoma, a pedał, wałek crescendowy i dolne registry - nogami.

1

2

3

4

5

1. Manuały – czyli klawiatury ręczne

2. Pedał – czyli klawiatura nożna

3. Registry – czyli przyciski do załączania głosów lub grup głosów

4. Wałek crescendowy – służy stopniowemu włączaniu kolejnych, coraz głośniejszych kombinacji rejestrowych

5. Registry

RcS7xl8zbYU8M

Na ilustracji interaktywnej znajduje się dolna część stołu gry, ta na której organista gra nogami. Klawiatura nożna wygląda podobnie do klawiatury fortepianu, tylko jest dużo większa, tak aby klawisze można było przyciskać stopami. Po naciśnięciu pierwszego punktu interaktywnego wyświetla się napis klawisze pedałowe. Po naciśnięciu drugiego punktu interaktywnego wyświetla się napis „wałek crescendowy”. Wałek crescendowy ma kształt walca. Można obracać go stopą „do przodu i do tyłu”. Po naciśnięciu punktu trzeciego pojawia się napis „pedał szafy żaluzjowej”. Po naciśnięciu punku czwartego wyświetla się napis nożne przyciski kombinacji. Stół wykonany jest z jasnego drewna i ma nowoczesny design.

Na ilustracji interaktywnej znajduje się dolna część stołu gry, ta na której organista gra nogami. Klawiatura nożna wygląda podobnie do klawiatury fortepianu, tylko jest dużo większa, tak aby klawisze można było przyciskać stopami. Po naciśnięciu pierwszego punktu interaktywnego wyświetla się napis klawisze pedałowe. Po naciśnięciu drugiego punktu interaktywnego wyświetla się napis „wałek crescendowy”. Wałek crescendowy ma kształt walca. Można obracać go stopą „do przodu i do tyłu”. Po naciśnięciu punktu trzeciego pojawia się napis „pedał szafy żaluzjowej”. Po naciśnięciu punku czwartego wyświetla się napis nożne przyciski kombinacji. Stół wykonany jest z jasnego drewna i ma nowoczesny design.

1

2

3

4

1. Klawisze pedałowe

2. Wałek crescendowy

3. Pedał szafy żaluzjowej

4. Nożne przyciski kombinacji

Mechanizm gry składa się z klawiatur dla rąk i nóg, przyrządów rejestrowych i mechanizmu obsługującego poszczególne części instrumentu.

RksJN0VdJtccR

Zdjęcie podpisane: elementy mechanicznej traktury gry - tzw. mechanizm wałkowy. Na zdjęciu widoczny jest mechanizm wykonany z drewna i metalu. Widać wiele równoległych metalowych połączeń uruchamianych przez młoteczki. Zadaniem tych połączeń jest przekazywanie ruchu klawiszy naciskanych przez organistę na ruch wentyli wpuszczających powietrze do piszczałek.

Najbardziej reprezentatywna część organów, którą słuchacze widzą podczas wizyty w kościele czy filharmonii to prospekt. Prospekty najczęściej są bogato zdobione, a niekiedy wyposażone w ruchome elementy, np. figury aniołów. Prospekt to tylko niewielka część piszczałek widocznych z zewnątrz. Znakomita większość piszczałek zamknięta jest w szafie, ustawiona rzędami często na kilku piętrach. Front szafy wyposażony jest w ruchome żaluzje, które podczas gry organista może otwierać i zamykać, przez co może regulować ekspresję instrumentu i decydować, ile „dźwięku” ma się wydostać na zewnątrz. Organista może też skorzystać z funkcji „tutti” – urządzenia włączającego wszystkie głosy w organach.

RxMoV5rctmGST

Na zdjęciu prospekt organów w Kamieniu Pomorskim. Barokowy prospekt ma liczne zdobienia, jest bogato złocony, ozdobiony rzeźbami postaci biblijnych.

R1V4Z2ICcdZmR

Zdjęcie przedstawiające fragment szafy organowej, czyli miejsca gdzie ustawione są piszczałki. Na zdjęciu bardzo duża ilość piszczałek metalowych i drewnianych, ustawionych w rzędach od największych do najmniejszych.

R1KO0sWeaJvT4

Zdjęcie przedstawiające fragment szafy organowej, czyli miejsca gdzie ustawione są piszczałki. Na zdjęciu bardzo duża ilość piszczałek metalowych i drewnianych, ustawionych w rzędach od największych do najmniejszych.

Muzyk grający na organach to organista. Jako ciekawostkę warto wiedzieć, że w filharmonii ze względu na stacjonarny charakter instrumentu organista siedzi tyłem do dyrygentaDyrygentdyrygenta. W celu obserwacji gestów dyrygenta organista używa lustra.

Mistrzem gry na organach, jak również kompozytorem dzieł na ten instrument, był Jan Sebastian Bach, którego twórczość przypada na okres barokuBarokbaroku. Posłuchaj jednego z jego licznych utworów organowych. Zwróć uwagę na początek utworu, jest grany tylko na klawiaturze nożnej.

R16olYxKN69nz

Na ilustracji interaktywnej portret Jana Sebastiana Bacha. Kompozytor na tym wizerunku to mężczyzna w średnim wieku, mocnej budowy ciała, z dość surowym wyrazem twarzy i przenikliwym spojrzeniem. Na głowie ma białą perukę z kręconymi włosami, sięgającymi do ramion. Ubrany jest w białą koszulę i ciemny surdut. W prawej ręce trzyma kartkę z zapisanymi nutami. Po naciśnięciu punktu interaktywnego wyświetli się napis: Passacaglia i fuga c-moll BWV 582 autorstwa Jana Sebastiana Bacha. Wykonawca: Organista z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawi się możliwość odtworzenia nagrania. Utwór zaczyna się poważną melodią graną w dolnym rejestrze (na klawiaturze nożnej). Później melodii w niskim rejestrze, która się powtarza, towarzyszą akordy zagrane na manuale. Muzyka jest coraz bardziej energiczna, a partie grane na manualne wydają się coraz trudniejsze technicznie. Utwór po 2 minutach i 25 sekundach zostaje wyciszony.

Na ilustracji interaktywnej portret Jana Sebastiana Bacha. Kompozytor na tym wizerunku to mężczyzna w średnim wieku, mocnej budowy ciała, z dość surowym wyrazem twarzy i przenikliwym spojrzeniem. Na głowie ma białą perukę z kręconymi włosami, sięgającymi do ramion. Ubrany jest w białą koszulę i ciemny surdut. W prawej ręce trzyma kartkę z zapisanymi nutami. Po naciśnięciu punktu interaktywnego wyświetli się napis: Passacaglia i fuga c-moll BWV 582 autorstwa Jana Sebastiana Bacha. Wykonawca: Organista z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawi się możliwość odtworzenia nagrania. Utwór zaczyna się poważną melodią graną w dolnym rejestrze (na klawiaturze nożnej). Później melodii w niskim rejestrze, która się powtarza, towarzyszą akordy zagrane na manuale. Muzyka jest coraz bardziej energiczna, a partie grane na manualne wydają się coraz trudniejsze technicznie. Utwór po 2 minutach i 25 sekundach zostaje wyciszony.

1

1. Utwór: Passacaglia c-moll , autorstwa Jana Sebastiana Bacha
Wykonawca: Organista z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy {audio}

RswEeey6mLFFK

Zdjęcie akordeonu guzikowego. Po lewej stronie widoczna klawiatura, składająca się ze średniej wielkości okrągłych białych i czarnych guzików, służących do grania melodii. Za nimi czarne podłużne guziki służące do zmiany rejestrów. Następnie miech. Część którą składa się z segmentów, które mogą się oddalać i przybliżać. Ta część służy do pompowania powietrza. Po prawej stronie kilka rzędów dużo mniejszych, białych guzików. Na tych guzikach lewą ręką gra się akompaniament. Obok nich podłużne klawisze służące do zmiany rejestrów.

Główną część akordeonu stanowi czworokątny miech, w którym znajdują się języczki, czyli metalowe blaszki różnej wielkości pobudzane do drgania podczas rozciągania i składnia miecha. Wówczas prąd powietrza wprawia w drgania te blaszki, które odpowiadają naciskanym przez akordeonistę klawiszom i guzikom. Lewą ręką akordeonista rozciąga i składa miech i jednocześnie gra akompaniament. Służy do tego kilka rzędów guzików. Część z nich odpowiada za brzmienie całych akordów, m.in. durowych i molowych. Prawa część instrumentu pozostaje podczas gry nieruchoma, dzięki czemu muzyk może swobodnie grać na klawiaturze instrumentu. Na klawiaturze tej akordeonista gra przede wszystkim główną melodię. W akordeonach oddzielnie są umieszczone regestry w stronie melodycznej, oddzielnie – w basowej. Zmiany barw akordeonu otrzymujemy poprzez ich zmianę.

R16KsvIgNEdMo

Zdjęcie akordeonu klawiszowego. Po lewej stronie klawiatura podobna do klawiatury fortepianu, tylko dużo mniejsza. Składa się z 22 białych klawiszy i 21 czarnych. Nad klawiaturą podłużne przyciski, służące do zmiany rejestrów. Następnie miech i klawiatura basowa, guzikowa identyczne jak w akordeonie guzikowym.

Posłuchaj polskiego tria akordeonowego. Zwróć uwagę na elementy perkusyjne wykonywane na tych instrumentach.

Rk2mjgWf5n0eS

Na ilustracji interaktywnej zdjęcie członków zespołu Motion Trio. Na zdjęciu trzech mężczyzn z akordeonami. Siedzą na oparciu białej kanapy. Ubrani są w ciemne garnitury. Jeden ma długie włosy i krótką brodę, drugi jest łysy i ma trochę dłuższą brodę, trzeci ma krótkie włosy. Po naciśnięciu punktu interaktywnego odtwarza się utwór Happy Band, wykonany na 3 akordeonach. Rozpoczyna się dźwiękami perkusyjnymi w nietypowy sposób wydobywanymi na akordeonie. Następnie dołączają dwa pozostałe akordeony, grające bardzo wesołą i rytmiczną melodię.

Na ilustracji interaktywnej zdjęcie członków zespołu Motion Trio. Na zdjęciu trzech mężczyzn z akordeonami. Siedzą na oparciu białej kanapy. Ubrani są w ciemne garnitury. Jeden ma długie włosy i krótką brodę, drugi jest łysy i ma trochę dłuższą brodę, trzeci ma krótkie włosy. Po naciśnięciu punktu interaktywnego odtwarza się utwór Happy Band, wykonany na 3 akordeonach. Rozpoczyna się dźwiękami perkusyjnymi w nietypowy sposób wydobywanymi na akordeonie. Następnie dołączają dwa pozostałe akordeony, grające bardzo wesołą i rytmiczną melodię.

1

1. Utwór: Happy Band
Wykonawca: Motion Trio
Źródło: "ACCORDION STORIES {audio}

R1WL21LVua1If

Ćwiczenie 6

Wybierz części, z których składa się akordeon: miech, klawiatura, struny, pedał, stół gry, piszczałki.

Wybierz części, z których składa się akordeon: miech, klawiatura, struny, pedał, stół gry, piszczałki.

Wskaż akordeon.

• 1
• 2
• 3
• 4

Sprawdź swoją wiedzę

RxIe20FnHtFhQ

Ćwiczenie 7

Wybierz części z których składa się akordeon. Możliwości: 1. klawiatura, 2. miech, 3. piszczałki, 4. pedał.

Wybierz części z których składa się akordeon. Możliwości: 1. klawiatura, 2. miech, 3. piszczałki, 4. pedał.

Wskaż miech akordeonu.

□

□

□

□

□

Słownik pojęć

Słownik pojęć opracowano na podstawie:

encyklopedia.pwn.pl

Biblioteka muzyczna

R16olYxKN69nz

Na ilustracji interaktywnej portret Jana Sebastiana Bacha. Kompozytor na tym wizerunku to mężczyzna w średnim wieku, mocnej budowy ciała, z dość surowym wyrazem twarzy i przenikliwym spojrzeniem. Na głowie ma białą perukę z kręconymi włosami, sięgającymi do ramion. Ubrany jest w białą koszulę i ciemny surdut. W prawej ręce trzyma kartkę z zapisanymi nutami. Po naciśnięciu punktu interaktywnego wyświetli się napis: Passacaglia i fuga c-moll BWV 582 autorstwa Jana Sebastiana Bacha. Wykonawca: Organista z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawi się możliwość odtworzenia nagrania. Utwór zaczyna się poważną melodią graną w dolnym rejestrze (na klawiaturze nożnej). Później melodii w niskim rejestrze, która się powtarza, towarzyszą akordy zagrane na manuale. Muzyka jest coraz bardziej energiczna, a partie grane na manualne wydają się coraz trudniejsze technicznie. Utwór po 2 minutach i 25 sekundach zostaje wyciszony.

Na ilustracji interaktywnej portret Jana Sebastiana Bacha. Kompozytor na tym wizerunku to mężczyzna w średnim wieku, mocnej budowy ciała, z dość surowym wyrazem twarzy i przenikliwym spojrzeniem. Na głowie ma białą perukę z kręconymi włosami, sięgającymi do ramion. Ubrany jest w białą koszulę i ciemny surdut. W prawej ręce trzyma kartkę z zapisanymi nutami. Po naciśnięciu punktu interaktywnego wyświetli się napis: Passacaglia i fuga c-moll BWV 582 autorstwa Jana Sebastiana Bacha. Wykonawca: Organista z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawi się możliwość odtworzenia nagrania. Utwór zaczyna się poważną melodią graną w dolnym rejestrze (na klawiaturze nożnej). Później melodii w niskim rejestrze, która się powtarza, towarzyszą akordy zagrane na manuale. Muzyka jest coraz bardziej energiczna, a partie grane na manualne wydają się coraz trudniejsze technicznie. Utwór po 2 minutach i 25 sekundach zostaje wyciszony.

1

1. Utwór: Passacaglia c-moll , autorstwa Jana Sebastiana Bacha
Wykonawca: Organista z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy {audio}

Rk2mjgWf5n0eS

Na ilustracji interaktywnej zdjęcie członków zespołu Motion Trio. Na zdjęciu trzech mężczyzn z akordeonami. Siedzą na oparciu białej kanapy. Ubrani są w ciemne garnitury. Jeden ma długie włosy i krótką brodę, drugi jest łysy i ma trochę dłuższą brodę, trzeci ma krótkie włosy. Po naciśnięciu punktu interaktywnego odtwarza się utwór Happy Band, wykonany na 3 akordeonach. Rozpoczyna się dźwiękami perkusyjnymi w nietypowy sposób wydobywanymi na akordeonie. Następnie dołączają dwa pozostałe akordeony, grające bardzo wesołą i rytmiczną melodię.

Na ilustracji interaktywnej zdjęcie członków zespołu Motion Trio. Na zdjęciu trzech mężczyzn z akordeonami. Siedzą na oparciu białej kanapy. Ubrani są w ciemne garnitury. Jeden ma długie włosy i krótką brodę, drugi jest łysy i ma trochę dłuższą brodę, trzeci ma krótkie włosy. Po naciśnięciu punktu interaktywnego odtwarza się utwór Happy Band, wykonany na 3 akordeonach. Rozpoczyna się dźwiękami perkusyjnymi w nietypowy sposób wydobywanymi na akordeonie. Następnie dołączają dwa pozostałe akordeony, grające bardzo wesołą i rytmiczną melodię.

1

1. Utwór: Happy Band
Wykonawca: Motion Trio
Źródło: "ACCORDION STORIES {audio}

Bibliografia

red. Andrzej Chodkowski, Encyklopedia muzyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995.

Kazimierz Sikorski, Instrumentoznawstwo, Polskie Wydawnictwa Muzyczne, Kraków 1975.

Curt Sachs, Historia instrumentów muzycznych, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1975.

Witold Kupisiewicz, Szkoła na akordeon, Państwowe Wydawnictwa Muzyczne, Kraków 1988.