RxLsUZ20Eau6l
Zdjęcie przedstawia fragment rzymskiego Panteonu - zadaszenie - z frontonem na tle nieba. Widać też napisy w języku łacińskim.

Osiągnięcia starożytnych Rzymian

Fronton rzymskiego Panteonu
Źródło: a. nn., domena publiczna.

Wspaniali budowniczowie

Rzymianie byli znakomitymi budowniczymi i inżynierami. Wynaleźli beton, dzięki któremu mogli wznosić w swoich miastach ogromne gmachy – świątynie, termy, amfiteatry czy bazyliki. Wodę ze źródeł w pobliskich górach doprowadzały do miast kamienne akweduktyAkweduktakwedukty.

bazylika
Definicja: bazylika

w starożytnym Rzymie nazywano tak halę, w której odbywały się targi i sądy

termy
Definicja: termy

łaźnie publiczne

Akwedukt

Łuki i kopuły

Zanim wynaleziono beton, budowano z kamienia, który był ciężki. Budowle miały płaskie dachy. Dopiero wynalezienie lżejszego betonu pozwoliło na konstruowanie łuków i kopuł.

Jednym z najwspanialszych zabytków architektury rzymskiej jest Panteon, świątynia wszystkich bogów.

1
R15TdoD6gGosZ
1. Fronton Niski szczyt nad portykiem, ograniczony krawędziami bocznymi dachu dwuspadowego. Wewnętrzne pole frontonu, gładkie lub wypełnione dekoracją rzeźbiarską, nosi nazwę tympanonu., 2. Dedykacja Napis wykonany z brązowych liter umieszczonych na tympanonie głosi, że świątynię zbudował Marek Agryppa, przyjaciel cesarza Oktawiana Augusta. To tylko częściowo prawda: Agryppa ufundował świątynię, którą zniszczyły pożary w 80 roku i 110 roku. Panteon zbudowany został w tym samym miejscu w latach 118–128 na polecenie cesarza Hadriana, który jednak nakazał zachować stary napis., 3. Portyk Przedsionek. Wysoki na około 25 m. Liczy 16 filarów w porządku korynckim ustawionych w trzech rzędach. W pierwszym rzędzie znajduje się osiem filarów. Dźwigają one trójkątny fronton z tympanonem., 4. Kopuła Do dzisiaj największa betonowa kopuła na świecie. Jej średnica wynosi prawie 44 m. Opiera się na cylindrycznym (okrągłym) murze., 5. Kasetony Rodzaj przestrzennej dekoracji stropu, sklepienia albo kopuły, dzielący powierzchnię na pola, o różnej wielkości i kształcie, najczęściej prostokątne, albo wielokątne., 6. Oculus Okrągły otwór o średnicy około ośmiu m. Jedyne źródło światła w Panteonie. Nie ma przykrycia, więc gdy pada deszcz, woda dostaje się do środka świątyni., 7. Eksedra Przybiera kształt niszy. W Panteonie znajduje się osiem takich nisz w kształcie półokręgu lub prostokąta. Obecnie są w nich m.in. kaplice grobowe., 8. Posadzka W środkowej części o 30 cm wyższa, aby odprowadzać wodę, która dostaje się przez oculus., 9. Ołtarze W Panteonie znajdowało się siedem ołtarzy poświęconych siedmiu bóstwom niebiańskim – Słońcu, Księżycowi i pięciu planetom, które znali starożytni Rzymianie (Jowisz, Saturn, Merkury, Wenus, Mars).
Rzymska świątynia
Źródło: Learnetic S.A., Contentplus.pl sp. z o.o., Sol90, tylko do użytku edukacyjnego na zpe.gov.pl.

Ilustracja przedstawia budynek - jego schemat. Część główna jest pozbawiona ścian, by było widać co jest w środku. Budynek posiada filary przy wejściu, kopulasty dach.

  1. Fronton. Niski szczyt nad portykiem, ograniczony krawędziami bocznymi dachu dwuspadowego. Wewnętrzne pole frontonu, gładkie lub wypełnione dekoracją rzeźbiarską, nosi nazwę tympanonu.

  2. Dedykacja. Napis wykonany z brązowych liter umieszczonych na tympanonie głosi, że świątynię zbudował Marek Agryppa, przyjaciel cesarza Oktawiana Augusta. To tylko częściowo prawda: Agryppa ufundował świątynię, którą zniszczyły pożary w 80 roku i 110 roku. Panteon zbudowany został w tym samym miejscu w latach 118–128 na polecenie cesarza Hadriana, który jednak nakazał zachować stary napis.

  3. Portyk. Przedsionek. Wysoki na około 25 m. Liczy 16 filarów w porządku korynckim ustawionych w trzech rzędach. W pierwszym rzędzie znajduje się osiem filarów. Dźwigają one trójkątny fronton z tympanonem.

  4. Kopuła. Do dzisiaj największa betonowa kopuła na świecie. Jej średnica wynosi prawie 44 m. Opiera się na cylindrycznym (okrągłym) murze.

  5. Kasetony. Pełnią funkcję dekoracyjną, a także zmniejszają ciężar kopuły.

  6. Oculus. Okrągły otwór o średnicy około ośmiu m. Jedyne źródło światła w Panteonie. Nie ma przykrycia, więc gdy pada deszcz, woda dostaje się do środka świątyni.

  7. Eksedra. Nisza. W Panteonie znajduje się osiem takich nisz w kształcie półokręgu lub prostokąta. Obecnie są w nich m.in. kaplice grobowe.

  8. Posadzka. W środkowej części o 30 cm wyższa, aby odprowadzać wodę, która dostaje się przez oculus.

  9. Ołtarze. W Panteonie znajdowało się siedem ołtarzy poświęconych siedmiu bóstwom niebiańskim – Słońcu, Księżycowi i pięciu planetom, które znali starożytni Rzymianie (Jowisz, Saturn, Merkury, Wenus, Mars).

Ciekawostka

W następnych stuleciach często naśladowano rzymskie pomysły architektoniczne. Takim przykładem jest Łuk Triumfalny w Paryżu, który został wybudowany na początku XIX wieku dla upamiętnienia zwycięstw francuskiego wodza – Napoleona.

RYuaQJE8Eh5Fm
Łuk Triumfalny w Paryżu
Źródło: a. nn., domena publiczna.

Akwedukty

1
RcsvX4VYXHtZ3
1. Lokalizacja Budowę akweduktów rozpoczynano od znalezienia odpowiedniego źródła wody. Kierownik budowy lub geodeta badał miejscową roślinność i wilgotność ziemi, by wybrać najlepsze miejsce. Przed rozpoczęciem prac budowlanych topograf dokładnie analizował trasę przyszłego akweduktu od ujęcia wody (źródła) do miasta., 2. Filary Wysokość akweduktu, mierzona od poziomu gruntu, zależała od nachylenia i nieregularności podłoża. Do nich dostosowywano rozmiary kolejnych filarów wykonanych z granitu i cegieł., 3. Rusztowanie W miarę postępu prac robotnicy korzystali z rusztowań, które umożliwiały budowę na wysokościach., 4. Konstrukcja Akwedukty rzymskie budowane były z odpornych na przeciążenia łuków i sklepień. Kanały odprowadzające wodę mogły być odkryte lub zasłonięte., 5. Kanał Kamienny kanał służył do transportu wody., 6. Materiały W tworzeniu konstrukcji architektonicznych Rzymianie wykorzystywali głównie kamień, beton, zaprawę, płytki i cegły., 7. Kawałki ceramiki Akwedukty pokryte były wodoodporną mieszanką wapna z kawałkami pokruszonej ceramiki.
Budowa akweduktu
Źródło: Learnetic S.A., Contentplus.pl sp. z o.o., Sol90, tylko do użytku edukacyjnego na zpe.gov.pl.

Ilustracja przedstawia proces budowy akweduktu. Konstrukcja nie jest dokończona. W niektórych miejscach akwedukt ma trzy poziomy w innych dwa. Ściany konstrukcji są podtrzymywane przez drewniane rusztowanie, na których pracują ludzie. Widać rzekę, wybrzeże i ludzi, którzy pracują przy budowie.

  1. Lokalizacja. Budowę akweduktów rozpoczynano od znalezienia odpowiedniego źródła wody. Kierownik budowy lub geodeta badał miejscową roślinność i wilgotność ziemi, by wybrać najlepsze miejsce. Przed rozpoczęciem prac budowlanych topograf dokładnie analizował trasę przyszłego akweduktu od ujęcia wody (źródła) do miasta.

  2. Filary. Wysokość akweduktu, mierzona od poziomu gruntu, zależała od nachylenia i nieregularności podłoża. Do nich dostosowywano rozmiary kolejnych filarów wykonanych z granitu i cegieł.

  3. Rusztowanie. W miarę postępu prac robotnicy korzystali z rusztowań, które umożliwiały budowę na wysokościach.

  4. Konstrukcja. Akwedukty rzymskie budowane były z odpornych na przeciążenia łuków i sklepień. Kanały odprowadzające wodę mogły być odkryte lub zasłonięte.

  5. Kanał. Kamienny kanał służył do transportu wody.

  6. Materiały. W tworzeniu konstrukcji architektonicznych Rzymianie wykorzystywali głównie kamień, beton, zaprawę, płytki i cegły.

  7. Kawałki ceramiki. Akwedukty pokryte były wodoodporną mieszanką wapna z kawałkami pokruszonej ceramiki.

Budowa wodociągów była bardzo skomplikowanym przedsięwzięciem: trzeba było w górach wykopać tunele, a w dolinach wybudować specjalne mosty – akwedukty. W tunelach i na mostach montowano rury, którymi płynęła woda.
Niektóre budowle przetrwały do dziś – wciąż możemy je podziwiać.

RuuWpy5rKdJ6U1
Rzymski akwedukt Pont du Gard we Francji
Źródło: Benh LIEU SONG, licencja: CC BY-SA 3.0.
1
Ćwiczenie 1
RrIwTrHLeNf5S
Schemat przedstawia akwedukt, który zbudowany jest od zbiornika wodnego, pod wzgórzem, nad kotliną i do miasta, gdzie woda jest rozprowadzona za pomocą kanałów do wielu budynków.
ĆWICZENIE: Akwedukt - budowa
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
RHUs4gw9achyt
Ćwiczenie 1
Wskaż te elementy, z których składa się wodociąg rzymski. Możliwe odpowiedzi: 1. Rzeka, 2. Akwedukt, 3. Kanał, 4. Kopuła
Źródło: Learnetic SA, licencja: CC BY 4.0.

Rzym – największe miasto imperium

1
RMsJAWo60X6yK
1. Konstrukcja Pierwsze kamienice powstawały z najtańszych materiałów – drewna i cegieł suszonych na słońcu. Niestety, często zawalały się i łatwo paliły. Aby zwiększyć bezpieczeństwo mieszkańców, zaczęto budować z solidniejszych materiałów, wypalanych cegieł i betonu. Pojawiła się też instytucja straży pożarnej. Wprowadzono także rozmaite regulacje, np. zmniejszono liczbę sklepów na parterze kamienicy i ustalono odstęp, który musiał być zachowany między sąsiadującymi budynkami., 2. Sklepy Na parterze w podcieniach znajdowały się m.in. sklepy., 3. Tawerny Na parterze znajdowały się m.in. tawerny, czyli gospody., 4. Okna Jedyne źródła światła i świeżego powietrza. Miały niewielkie rozmiary i były chronione drewnianymi okiennicami. Przeludnienie i kiepskie warunki higieniczne życia w kamienicach były powszechne. Resztki i nieczystości zbierano do pojemników, których zawartość po prostu wylewano przez okno na ulicę., 5. Balkony Niektóre mieszkania były wyposażone w balkony., 6. Warunki sanitarne W mieszkaniach nie było toalet. Spano, jedzono i załatwiano potrzeby fizjologiczne w tym samym pomieszczeniu. Posiłki przyrządzano na prymitywnym piecyku., 7. Piętra Mieszkania na niższych piętrach były większe i droższe od tych położonych wyżej. Łączyła je drewniana klatka schodowa, wąska i kręta., 8. Czynsze Zamożni Rzymianie inwestowali w budowę kamienic, a następnie wynajmowali mieszkania po bardzo wysokich cenach.
Rzymska kamienica czynszowa
Źródło: Learnetic S.A., Contentplus.pl sp. z o.o., Sol90, tylko do użytku edukacyjnego na zpe.gov.pl.

Ilustracja przedstawia przekrój rzymskiej kamienicy czynszowej. Kamienica posiada kilka kondygnacji. Do jednej ze ścian przyparty jest dach, który utrzymany jest przez filary. Pod dachem kryją się stragany. Widać pomieszczenia wewnątrz kamienicy. W jednym z pomieszczeń znajduje się sypialnia z łóżkiem, w innym kuchnia z paleniskiem. Wewnątrz budynki, jak i wokół znajdują się jej mieszkańcy. Na zewnątrz stoi też wóz zaprzęgnięty w dwa woły.

  1. Konstrukcja. Pierwsze kamienice powstawały z najtańszych materiałów – drewna i cegieł suszonych na słońcu. Niestety, często zawalały się i łatwo paliły. Aby zwiększyć bezpieczeństwo mieszkańców, zaczęto budować z solidniejszych materiałów, wypalanych cegieł i betonu. Pojawiła się też instytucja straży pożarnej. Wprowadzono także rozmaite regulacje, np. zmniejszono liczbę sklepów na parterze kamienicy i ustalono odstęp, który musiał być zachowany między sąsiadującymi budynkami.

  2. Sklepy. Na parterze w podcieniach znajdowały się m.in. sklepy.

  3. Tawerny. Na parterze znajdowały się m.in. tawerny. Przed tawerną trzech mężczyzn rozładowywuje dzbany z winem z wozu zaprzęgniętego w dwa woły.

  4. Okna. Jedyne źródła światła i świeżego powietrza. Miały niewielkie rozmiary i były chronione drewnianymi okiennicami. Przeludnienie i kiepskie warunki higieniczne życia w kamienicach były powszechne. Resztki i nieczystości zbierano do pojemników, których zawartość po prostu wylewano przez okno na ulicę.

  5. Balkony. Niektóre mieszkania były wyposażone w balkony. Przez balustradę przewieszone są ubrania.

  6. Warunki sanitarne. W mieszkaniach nie było toalet. Spano, jedzono i załatwiano potrzeby fizjologiczne w tym samym pomieszczeniu. Posiłki przyrządzano na prymitywnym piecyku.

  7. Piętra. Mieszkania na niższych piętrach były większe i droższe od tych położonych wyżej. Łączyła je drewniana klatka schodowa, wąska i kręta.

  8. Czynsze. Zamożni Rzymianie inwestowali w budowę kamienic, a następnie wynajmowali mieszkania po bardzo wysokich cenach.

Rzym, stolica cesarstwa rzymskiego, w I wieku n.e. był największym miastem na świecie. Swoją wielkością i wspaniałymi budowlami wprawiał w podziw odwiedzających. Polityczne, religijne i towarzyskie życie, jak w każdym rzymskim mieście, toczyło się na forum, czyli centralnym placu. W Rzymie mieszkało około miliona ludzi. Zamożni mieli własne domy z ogrodami. Biedniejsi wynajmowali mieszkania w kilkupiętrowych kamienicach. Na parterach budynków znajdowały się sklepy i punkty usługowe. Część ulic była brukowana, reszta – brudna i błotnista.

t8kjZ55WyJ_00000021
1
R17WhZtXd63gX
1. Ołtarz Oddawano tu cześć bogom i duchom przodków. Każdy dom znajdował się pod opieką jakiegoś bóstwa., 2. Ogród Zazwyczaj położony na tyłach domu. Nie był przykryty dachem. Znajdował się w nim basen; rosły drzewa i kwiaty. Projektowaniem wystroju ogrodów zajmowali się profesjonalni ogrodnicy., 3. Dach Budynki pokrywano dachówką. Dzięki odpowiedniemu nachyleniu i rynnom nie gromadziła się na nim deszczówka., 4. Jadalnia Tu rodzina rzymska jadała posiłki. Było to duże pomieszczenie, dzielące się na część zamkniętą i otwartą na ogród. W zależności od warunków pogodowych domownicy zasiadali do obiadu w odpowiednim miejscu, pod dachem lub na świeżym powietrzu., 5. Kuchnia Tu służba przygotowywała posiłki. Znajdowały się w niej naczynia i inne sprzęty kuchenne. Tu również przechowywano zapasy, dzbany z oliwą i zbożem. Pomieszczenie posiadało odpowiednią wentylację, aby chronić jedzenie przed zepsuciem., 6. Pokoje dziecięce stniały osobne pomieszczenia dla dzieci różnej płci. Pokoje chłopców były co prawda większe, ale dziewczynki miały więcej mebli i ładniejszy wystrój., 7. Sypialnia Umeblowanie w rzymskiej sypialni charakteryzowały prostota i funkcjonalność. Nie było w niej zbyt wiele sprzętów i mebli. Posadzki tego pomieszczenia zdobiono często płytkami układającymi się w różne wzory., 8. Dziedziniec W centrum domu znajdował się dziedziniec, czyli atrium. Nie był przykryty dachem. Pełnił rolę przedpokoju prowadzącego do innych pomieszczeń. Znajdował się w nim mały basen, w którym w gorące letnie dni kąpały się dzieci., 9. Gabinet Tutaj pan domu pracował i prowadził interesy z kontrahentami.
Dom rzymski
Źródło: Learnetic S.A., Contentplus.pl sp. z o.o., Sol90, tylko do użytku edukacyjnego na zpe.gov.pl.

Ilustracja przedstawia przekrój rzymskiego domu. W jego wnętrzu znajdują się cztery sypialnie z łóżkiem, kuchnia z paleniskami, pokój gościnny ze stołem, łaźnie z basenem. Również po środku domostwa znajduje się odkryty basen. W pomieszczeniach znajdują się ludzie, chodzą, albo pracują.

  1. Ołtarz. Oddawano tu cześć bogom i duchom przodków. Każdy dom znajdował się pod opieką jakiegoś bóstwa.

  2. Ogród. Zazwyczaj położony na tyłach domu. Nie był przykryty dachem. Znajdował się w nim basen; rosły drzewa i kwiaty. Projektowaniem wystroju ogrodów zajmowali się profesjonalni ogrodnicy.

  3. Dach. Budynki pokrywano dachówką. Dzięki odpowiedniemu nachyleniu i rynnom nie gromadziła się na nim deszczówka.

  4. Jadalnia. Tu rodzina rzymska jadała posiłki. Było to duże pomieszczenie, dzielące się na część zamkniętą i otwartą na ogród. W zależności od warunków pogodowych domownicy zasiadali do obiadu w odpowiednim miejscu, pod dachem lub na świeżym powietrzu.

  5. Kuchnia. Tu służba przygotowywała posiłki. Znajdowały się w niej naczynia i inne sprzęty kuchenne. Tu również przechowywano zapasy, dzbany z oliwą i zbożem. Pomieszczenie posiadało odpowiednią wentylację, aby chronić jedzenie przed zepsuciem.

  6. Pokoje dziecięce. Istniały osobne pomieszczenia dla dzieci różnej płci. Pokoje chłopców były co prawda większe, ale dziewczynki miały więcej mebli i ładniejszy wystrój.

  7. Sypialnia. Umeblowanie w rzymskiej sypialni charakteryzowały prostota i funkcjonalność. Nie było w niej zbyt wiele sprzętów i mebli. Posadzki tego pomieszczenia zdobiono często płytkami układającymi się w różne wzory.

  8. Dziedziniec. W centrum domu znajdował się dziedziniec, czyli atrium. Nie był przykryty dachem. Pełnił rolę przedpokoju prowadzącego do innych pomieszczeń. Znajdował się w nim mały basen, w którym w gorące letnie dni kąpały się dzieci.

  9. Gabinet. Tutaj pan domu pracował i prowadził interesy z kontrahentami.

Spacer po starożytnym Rzymie

R1RHP0jlejsmC1
Rekonstrukcja starożytnego Rzymu
Źródło: Woeterman 94, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1eiE5ROcwGCF1
Film - Vademecum po Rzymie

Zapoznaj się z tekstem źródłowym na temat życia codziennego w starożytnym Rzymie.

Lucius Annaeus Seneca Listy moralne do Lucyliusza

Mieszkam tuż obok term. Wyobraź sobie więc te najprzeróżniejsze głosy, których już uszy ścierpieć nie mogą. Siłacze ćwiczą i wyrzucają w górę ręce obciążone ciężarami […]; kiedy trafi się jakiś próżniak, któremu sprawiają przyjemność pospolite masaże, słyszę klaskanie dłoni o ciało […]. A jak się zjawi sędzia sportowy i zacznie liczyć piłki – to już koniec […]. Masz dalej tych, co skaczą do wody z impetem, rozbijając ją, […] wyobraź sobie piszczący i skrzekliwy głos niewolnika – depilatora. […] Dodaj najprzeróżniejsze nawoływania sprzedających ciastka i masarza, i cukiernika, z których każdy na swój sposób, ale zawsze głośno, reklamuje swój towar.

osrzym_001 Źródło: Lucius Annaeus Seneca, Listy moralne do Lucyliusza, oprac. Kazimierz Leśniak, tłum. Wiktor Kornatowski, Warszawa 1961, s. 347.
R1CrTXCMLgCL4
Nagranie fragmentu Listów Moralnych Seneki Młodszego, czyta Bartosz Woźny.
Ćwiczenie 2
RqJQUVugK9HR31
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 3
R1KTRliIasQxX1
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.

Higiena w starożytnym Rzymie

Rzymianie nie znali mydła. Aby oczyścić ciało, nacierali je oliwą, której pozbywali się potem – wraz z brudem – za pomocą specjalnych skrobaczek.

RNCGjwdpwIV2U
Skrobaczki i pojemnik na oliwę, przechowywane obecnie w Gliptotece monachijskiej
Źródło: Matthias Kabel, licencja: CC BY-SA 3.0.

Nie wszyscy mieli w domach toalety. Wiele osób korzystało z toalet publicznych, które były także miejscami spotkań towarzyskich.

RSxcJoTOGvqEz
Rzymska latryna (toaleta) w Ostii
Źródło: a. nn., domena publiczna.

Prawo rzymskie

R11Xt42VgDkh31
Justynian Wielki na mozaice przechowywanej w bazylice św. Witalisa w Rawennie
Źródło: Petar Milošević, licencja: CC BY-SA 4.0.

W państwie rzymskim ważne było prawo. Rzymianie musieli stosować się do jego przepisów. W V wieku p.n.e. wyryli zasady prawa na dwunastu tablicach, które ustawili na Forum Romanum. Chodziło o to, by każdy przechodzień mógł się zapoznać z jego zasadami. Ten zbiór praw nazwano Prawem XII Tablic. Prawo rzymskie rozwijało się przez stulecia. Pojawiało się wiele nowych ustaw i edyktów. Dopiero w VI wieku n.e. na polecenie cesarza Justyniana Wielkiego dokonano ich zebrania, czyli kodyfikacjiKodyfikacjakodyfikacji.

Wiele z zasad, obowiązujących obecnie w naszym prawie, opiera się
na przepisach prawa rzymskiego. 
Na przykład zasada, że należy wysłuchać obu stron sporu.

t8kjZ55WyJ_0000003T

Rzymscy bogowie

Rzymianie, podobnie jak Grecy, czcili wielu bogów i przedstawiali ich w podobny sposób. Najwyższym bóstwem był Jowisz, którego uważano za ojca bogów, władcę nieba i piorunów. Junona, jego żona, opiekowała się kobietami i macierzyństwem. Minerwę nazywano boginią mądrości. Neptun był władcą mórz, Wenus – boginią miłości.

Ćwiczenie 4
R1PrjtuOc3DOt
zadanie interaktywne
ĆWICZENIE: Bogowie rzymscy
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
R7qF9SqqwWuof
Ćwiczenie 4
Wskaż atrybut Minerwy: Możliwe odpowiedzi: 1. Sowa, 2. Trójząb., 3. Piorun.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
1
Ćwiczenie 5
R1KkBp3p3HBdG1
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
t8kjZ55WyJ_00000049

Walki gladiatorów

Szczególnym zainteresowaniem Rzymian cieszyły się walki gladiatorów, specjalnie szkolonych zawodników. W czasie walk na arenie gladiatorzy posługiwali się bronią. Łatwo więc byli ranieni, a nawet umierali. O życiu lub śmierci gladiatora decydowali często widzowie. Jeśli chcieli, by dobić pokonanego, wskazywali wyciągniętym kciukiem w dół. Jeśli natomiast uważali, że należy darować mu życie, unosili kciuk
do góry.

Polecenie 1

Przyjrzyj się ilustracji i napisz, jaki los czeka leżącego na arenie wojownika.

R14hV9Jkalocm
(Uzupełnij).
Źródło: Learnetic S.A., licencja: CC BY 4.0.
Polecenie 1

Na podstawie opisu ilustracji napisz, jaki los czeka leżącego na arenie wojownika.

R14hV9Jkalocm
(Uzupełnij).
Źródło: Learnetic S.A., licencja: CC BY 4.0.
RgFBDshVfw7Qk1
Obraz przedstawia walki gladiatorów. Na piaszczystej arenie otoczonej trybunami, na której siedzą widzowie, leżą pokonani gladiatorzy. Na środku areny stoi gladiator ubrany w złoty hełm, który trzyma w dłoniach mały miecz i tarczę. Stawia stopę na szyi powalonego gladiatora. Wygrany patrzy na trybuny, na których siedzą kobiety w białych szatach i wyciągniętymi rękami pokazują kciuki w dół. Za kobietami, na przyozdobionej kwiatami trybunie honorowej, siedzi na złotym tronie mężczyzna w złotym wieńcu na głowie.
Walka gladiatorów
Źródło: Jean-Léon Gérôme, Odwróconym kciukiem, 1872, olej na płótnie, Muzeum Sztuki w Phoenix, domena publiczna.
Polecenie 2

Do walk na arenie sprowadzano również zwierzęta. Przyjrzyj się ilustracji i wymień przynajmniej trzy.

R14hV9Jkalocm
(Uzupełnij).
Źródło: Learnetic S.A., licencja: CC BY 4.0.
Polecenie 2

Zapoznaj się z opisem ilustracji. Wyobraź sobie, że chodzisz ulicami starożytnego Rzymu i słyszysz wołanie naganiacza, który zachęca ludzi do wejścia na widownię do Koloseum. Wymyśl przynajmniej jego hasło, którym naganiacz mógł zachęcać do uczestnictwa w tym krwawym spektaklu.

R14hV9Jkalocm
(Uzupełnij).
Źródło: Learnetic S.A., licencja: CC BY 4.0.
R18N10YfP9hbx
Mozaika rzymska przedstawiająca walki na arenie, przechowywana w muzeum Jamahiriya Trypolisie
Źródło: domena publiczna.
Kodyfikacja

Podsumowanie

1
Ćwiczenie 6

Uzupełnij zdania podanymi poniżej wyrazami.

Uzupełnij zdania wyrazami z rozwijanej listy.

RI1EMbuZvkeUg1
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.

Polecenia

  1. Wytłumacz, dlaczego starożytnych Rzymian nazywamy wspaniałymi budowniczymi i inżynierami.

  2. Wymień miejsca, w których Rzymianie spędzali czas wolny. Co najbardziej lubili tam robić?

  3. Wyjaśnij, jaką funkcję pełniło Forum Romanum w życiu Rzymian.