Ilustracja interaktywna przedstawia dzieło Dosso Dossi’ego zatytułowane „Dydona”. Na ciemnym tle przedstawiony jest portret młodej kobiety. Ma lekko przechyloną głowę ozdobioną złotą przepaską. Z obu stron głowy zwisają elementy dekoracyjne przypominające frędzle. Kobieta ma wilgotne oczy i rozchylone usta. Ubrana jest w jasną suknię, z zarzuconym na nią czerwonym płaszczem. Górę sukni ozdabia szal, który przewiązany jest również pod brodą królowej. W rękach trzyma srebrny hełm. Do ilustracji dołączone są dodatkowe obrazy przedstawiające historię miłości Dydony i Eneasza: 1. Ilustracja przedstawia mozaikę pt. „Eneasz i Dydona”. Na pierwszym planie widoczna jest para zakochanych. Kobieta jest naga, opasana wąskim szalem, na głowie ma hełm. Mężczyzna ubrany w lekką zbroję, z ozdobnym hełmem na głowie, obejmuje kobietę. Po prawej i lewej stronie mozaiki widnieją drzewa . Od góry i z lewej strony mozaikę zwieńcza spiralny element dekoracyjny. Pod spodem zamieszczono podpis: IV w. n.e., mozaika na podłodze willi w Low Ham, Somerset, Anglia, wikimedia.org, domena publiczna, 2. Ilustracja przedstawia dzieło Pierre-Narcisse Guérin’a pt. „Dydona i Eneasz”. Obraz przedstawia wnętrze komnaty. Na sofie w pozycji półleżącej zasiada królowa. Ubrana jest w długą białą suknię. Na głowie ma koronę. Lewą ręką przytula do siebie syna Eneasza, Askaniusza. Chłopiec ubrany jest w żółtą tunikę. Za Dydoną, oparta o sofę, stoi kobieta w niebieskiej sukni. Ciemne włosy ma zaczesane do góry. Naprzeciwko królowej, na krześle, w niedbałej pozie siedzi Eneasz. Ma krótką błękitną tunikę. Jedną nogę wysunął do przodu. Prawą rękę przerzucił przez oparcie krzesła, zaś lewą kieruje w stronę zasłuchanej Dydony. Na głowie ma hełm z ozdobnym pióropuszem. Za sofą ustawione są marmurowe kolumny, za którymi widoczny jest horyzont. Pod spodem zamieszczono podpis: Pierre-Narcisse Guérin, Dydona i Eneasz, 1815, Muzeum Luwr, Paryż, wikimedia.org, domena publiczna, 3. Ilustracja przedstawia płaskorzeźbę z jasnego kamienia zatytułowaną „Samobójstwo Dydony”. Pośrodku kwadratowej płyty znajduje się wyrzeźbiony wieniec. W centrum widnieje, przedstawiona od pasa w górę, postać leżącej kobiety. Ma ona rozrzucone w nieładzie długie włosy i otwarte usta. W rękach trzyma miecz, który wbija sobie w klatkę piersiową. Pod spodem zamieszczono podpis: „Samobójstwo Dydony”, ok. 1540, Muzeum Bardini, Florencja, wikimedia.org, domena publiczna, 4. Ilustracja przedstawia aktualny stan palestry odkopanej w mieście Tyr na terenie Libanu. Jest to dziewięć zniszczonych kolumn. Trzy z nich mają głowice w porządku korynckim, pozostałe są zachowane połowicznie. Kolumny stoją rzędem na kamiennym podwyższeniu, będącym prawdopodobnie częścią podłogi. Przed nimi znajdują się ruiny budowli porośnięte trawą. Na drugim planie rozpościera się widok na morze i błękitne niebo. Pod spodem zamieszczono podpis: Tyr, Liban, kolumny uważane za część palestry, wykopaliska Al Mina, wikimedia.org, domena publiczna, 5. Ilustracja przedstawia płaskorzeźbę zatytułowaną „Eneasz z Askaniaszem lądujący w Lacjum”. W centrum widnieją dwie postaci: Eneasz w krótkiej spódniczce z zarzuconym na ramiona płaszczem oraz Askaniasz nagi, z płaszczem osłaniającym jedynie szyję i plecy. Eneasz jedną rękę trzyma syna, drugą wyciąga do przodu. Przed nimi, w półkolistym zagłębieniu muru, stoi maciora z ssącym ją małym prosięciem. Pod spodem zamieszczono podpis: „Eneasz z Askaniaszem lądujący w Lacjum”, II w. n.e., Muzeum Brytyjskie, Londyn, wikimedia.org, domena publiczna