Piękne, bo polskie!

Grafika przedstawia pierwszą stronę partytury utworu „Krakowiaczek”: partię wokalną w kluczu wiolinowym oraz akompaniament fortepianowy w kluczu wiolinowym oraz basowym. Utwór jest w metrum dwie czwarte, w tonacji F‑dur oraz tempie Allegro. Kompozytorem utworu jest Stanisław Moniuszko, autorem słów jest Edmund Wasilewski. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw od wielkiej do trzykreślnej. Pod dźwiękami partii wokalnej jest zapisany tekst. W pierwszym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są dwudźwięki a oraz f: najpierw ósemka z artykulacją staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Nad taktem zaznaczono dynamikę mezzoforte. W drugim takcie zaznaczono początek repetycji. Cały takt w obu partiach jest identyczny z poprzednim (pierwszym). W takcie trzecim rozpoczyna się partia śpiewu. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f, dalej szesnastka f, na miarę drugą ósemka e oraz ósemka d. Nad taktem oznaczono dynamikę piano. W akompaniamencie w tym takcie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach), z oznaczeniem dynamiki piano. Czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, a następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką f z akcentem. W akompaniamencie w tym takcie ponownie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach). W takcie piątym w partii śpiewu na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka z kropką g, następnie szesnastka a. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka z kropką c z akcentem, a dalej szesnastka b. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wyłącznie dwudźwięki b oraz e: na miarę pierwszą ósemka staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Takt szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki a, dalej śpiewana jest ćwierćnuta c z oznaczonym akcentem, a na koniec zapisano pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym najpierw grany jest dwudźwięk‑ósemka a oraz f z artykulacją staccato, następnie trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut b, c i g. Dźwięk b ma zaznaczoną artykulację legato, przedłużoną na kolejny takt. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c, na drugą miarę ćwierćnuta e, a na dwa i ósemka c. Siódmy takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką a, dalej następuje szesnastka a, na miarę drugą ósemka g oraz na koniec ósemka f. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą grany jest dwudźwięk a oraz f, dalej trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut g, h i f (dominanta septymowa G). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki e, następnie grana jest ćwierćnuta‑oktawa złożona z dźwięków f. Na drugą miarę zapisano przednutkę cis z artykulacją legato, która przechodzi w ósemkę d. Takt kończy ósemka g grana na miarę dwa i. W ósmym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka e, następnie ćwierćnuta g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk C‑dur złożona z dźwięków g, c oraz e, a na miarę dwa i grana jest ósemka‑trójdźwięk złożona z nut g, d oraz g. W kluczu basowym od pierwszej miary zaznaczono początek frazy. Grane są dwie ćwierćnuty: na miarę pierwszą c, na miarę drugą h. Takt dziewiąty w partii wokalnej rozpoczyna się od przednutki g z oznaczeniem legato, która przechodzi w ósemkę z kropką fis. Następnie śpiewana jest szesnastka e, a na drugą miarę ósemki f oraz d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki: pierwsza z nich składa się z dwudźwięku c i d, druga oraz trzecia z trójdźwięku c, d oraz fis. W kluczu basowym grane są dwie ćwierćnuty: na pierwszą miarę a, na miarę drugą d. Wciąż trwa fraza rozpoczęta w takcie poprzednim. W takcie dziesiątym w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka g, następnie ćwierćnuta g. Dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje oznaczenie fermaty. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym grana jest na pierwszą miarę ósemka g, a następnie ćwierćnuta z kropką, składająca się z dźwięków g, d oraz ponownie g (oktawę wyżej). Nad nią zapisano fermatę. W kluczu basowym grana jest na pierwszą miarę ćwierćnuta g, następnie ósemka g oktawę wyżej, a dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje fermata. W takcie jedenastym w partii wokalnej zapisano oznaczenie piu mosso oraz dynamikę forte. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c, dalej szesnastka d. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka e, a następnie ósemka f. W akompaniamencie zapisano dynamikę forte. W kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Następnie zapisano pauzę szesnastkową. Druga miara jest dokładnie taka sama, jak pierwsza: najpierw pauza ósemkowa, następnie dwie następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Dalej zapisano pauzę szesnastkową. Takt dwunasty rozpoczyna się od ósemek g oraz e, a na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie powtarzany jest poprzedni takt w obu kluczach. W takcie trzynastym w partii wokalnej na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka g, następnie dwie szesnastki: a oraz g, z oznaczeniem artykulacji legato. Na drugą miarę grane są ósemki f oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W czternastym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewane są ósemki e oraz g. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W piętnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wielodźwięki: na pierwszą miarę ósemka z kropką c, e, g oraz c (C‑dur), dalej szesnastka składająca się z d, g oraz d, następnie ósemka e, c i e oraz ósemka f, d i f. W kluczu basowym grane są wyłącznie ósemki: najpierw oktawa c, dalej g i c, następnie c i na koniec ponownie kwarta g oraz c. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki forte fortissimo. W szesnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki z oznaczeniem artykulacji staccato: najpierw g, e i g oktawę wyżej, następnie c i g. Na drugą miarę z akcentem grana jest ćwierćnuta złożona z dźwięków c, e oraz c oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki: c, a następnie dwudźwięk g i c. Na drugą miarę powtarzane są dokładnie takie same ósemki. W siedemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest jednym palcem ćwierćnuta c, a w tym samym czasie wyżej triola szesnastkowa z artykulacją legato: najpierw g, dalej a i na koniec ponownie g. Następnie grana jest ósemka f (na drugą miarę), a na koniec taktu ósemka składająca się z dźwięków f, h oraz d (trójdźwięk h zmniejszony w przewrocie, razem z g w basie tworzący dominantę septymową G). W kluczu basowym w dolnym rejestrze grana jest półnuta g, a w górnym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, następnie w artykulacji legato grane są dwa dwudźwięki‑ósemki: e i g oraz d i a, a na koniec taktu pojedyncza ósemka g. W osiemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym w górze grana jest półnuta c. W niższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki e oraz g. W kluczu basowym w niższym rejestrze grana jest półnuta c. W wyższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki g oraz c. Nad taktem zapisano ritardando (zwolnienie tempa) oraz diminuendo (zmniejszenie dynamiki). W takcie dziewiętnastym w partii wokalnej zapisano zmianę tempa piu lento. Takt zaczyna się od przednutki c z oznaczeniem legato. Następnie śpiewana jest ósemka z kropką b, dalej szesnastka a. Na miarę drugą śpiewane są ósemki b oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie trzy ósemki‑trójdźwięki, składające się z dźwięków b, d oraz f (akordy B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grany jest dwudźwięk‑półnuta: oktawa c. Dalej w wyższym rejestrze grane są też trzy ósemki f. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki piano. Takt dwudziesty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest na miarę raz i ćwierćnuta z kropką g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy identyczne ósemki, złożone z dźwięków b, c oraz e. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym pierwszym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką a, następnie śpiewana jest szesnastka g. Na drugą miarę śpiewane są dwie ósemki: najpierw f, a następnie d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ósemka: trójdźwięk złożony z dźwięków a, c oraz f (akord F‑dur), dalej na miarę drugą ponownie pauza ósemkowa, a pod koniec taktu jeszcze jedna ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut h, d oraz f (akord h zmniejszony). W kluczu basowym zarówno na pierwszą, jak i na drugą miarę grane są przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato oraz ćwierćnuty c. Dwudziesty drugi takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę, a następnie zapisana jest ćwierćnuta c. Pod koniec taktu zaznaczono pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na początku zapisano pauzę ósemkową na pierwszą miarę, a dalej następuje szereg ósemek: najpierw dwudźwięk c i e, następnie trójdźwięk składający się z dźwięków c, e oraz g (akord C‑dur), a na koniec ponownie akord C‑dur, składający się z dźwięków c, e, g oraz powtórzonego oktawę wyżej c. Przy tym ostatnim zapisano ozdobnik – arpeggio. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c. W takcie dwudziestym trzecim partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką b, śpiewanej na pierwszą miarę. Dalej następuje szesnastka a, natomiast na drugą miarę dwie ósemki: najpierw b, a na koniec d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut d, f oraz b (akord B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. Dwudziesty czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się ósemki c śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką g, a na koniec taktu ósemka g. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑czterodźwięki, złożone z nut c, e, g oraz b (dominanta septymowa C). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym piątym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki a z oznaczeniem artykulacji legato. Następnie śpiewana jest ósemka g, a na drugą miarę ósemki a oraz h. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt zaczyna się od pauzy ósemkowej, po której grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na koniec taktu grana jest ósemka, złożona z dźwięków d, f oraz h (akord h zmniejszony). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c, przedłużona do kolejnego taktu. W wyższym rejestrze na drugą miarę zapisana jest przednutka fis z artykulacją legato, a następnie ćwierćnuta g z akcentem, przedłużona do kolejnego taktu. Takt dwudziesty szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ćwierćnuty z kropką c z zapisaną fermatą. Na miarę dwa i grana jest jeszcze ósemka c. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk, złożona z nut g oraz e, nad którą zapisano fermatę. Dalej zapisano pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym zapisano przedłużenie dźwięków c oraz g z poprzedniego taktu, dodatkowo grana jest przednutka h oraz jeszcze jeden dźwięk c o oktawę wyżej od poprzedniego. Nad układem zapisano fermatę. Na drugą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową. W partii wokalnej w takcie dwudziestym siódmym zapisano zmianę dynamiki na forte z dodatkowym oznaczeniem con anima. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką d, następnie szesnastka c. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej ósemka a. W akompaniamencie również zapisano zmianę dynamiki na forte. W kluczu wiolinowym w niższym rejestrze grane są cztery ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut c, d oraz fis. W wyższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano ósemkę z kropką d, następnie szesnastkę c. Na miarę drugą grana jest ósemka b, a dalej ósemka a. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa a, a następnie trzy ósemki‑dwudźwięki, złożone z nut d oraz a. W takcie dwudziestym ósmym partia wokalna zaczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato, po której następuje ósemka b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od ósemki g na pierwszą miarę, po której zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato oraz ósemkę‑oktawę b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d (w niższym rejestrze zapisano również pauzę ósemkową), a następnie ósemkę‑dwudźwięk, złożoną z nut b oraz g. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa b, następnie pauza ósemkowa. Na drugą miarę grana jest ósemka‑oktawa g, po której zapisano pauzę ósemkową. Takt dwudziesty dziewiąty w partii wokalnej ma oznaczenie dynamiki piano. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką e, następnie szesnastka d. Na drugą miarę zapisano ósemkę e, a dalej ósemkę c. W akompaniamencie również oznaczono zmianę dynamiki na piano. W kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od przednutki f z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grana jest ósemka z kropką e. W wyższym rejestrze dalej następuje szesnastka d, dalej na drugą miarę ósemka e oraz ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej trzy ósemki b. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest w niższym rejestrze przednutka c z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej półnuta c o oktawę wyżej. W rejestrze wyższym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki g. W takcie trzydziestym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka f, następnie ósemka a. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. Nad taktem oznaczono zmianę dynamiki crescendo. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk a oraz f, a następnie ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na drugą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej czterodźwięk‑ósemkę z dźwięków c, g, b oraz c o oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f, następnie pauza ósemkowa. Na miarę drugą ósemka‑oktawa e, a dalej ponownie pauza ósemkowa. W akompaniamencie również zaznaczono crescendo. W partii wokalnej w takcie trzydziestym pierwszym zapisano zmianę dynamiki na forte fortissimo oraz tempa na lento assai. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f z oznaczeniem fermaty, a dalej szesnastka c. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie ósemka a. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑czterodźwięk, złożona z nut f, a, c oraz f (akord F‑dur). Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie w wyższym rejestrze grana jest triola trzydziestkodwójkowa, złożona z dźwięków c, d oraz c. Na drugą miarę grane są dwie ósemki: b oraz a. W niższym rejestrze po pauzie zapisano szesnastkę f, a następnie na drugą miarę dwie ósemki f. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f. Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie grana jest szesnastka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków f oraz a, dalej na drugą miarę dwie ósemki: pierwsza składająca się z dźwięków g oraz b, druga z a oraz c. W partii akompaniamentu również zaznaczono zmianę dynamiki na forte fortissimo. Takt trzydziesty drugi w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, po której śpiewane są dwie szesnastki z oznaczeniem artykulacji legato: najpierw g, a następnie b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym w wyższym rejestrze na pierwszą miarę grana jest ósemka g, a następnie dwie szesnastki: g oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zaznaczono pauzę ósemkową, dalej ósemkę d, a na miarę drugą ćwierćnutę d. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków b oraz d, a następnie ósemka b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków b, d, g oraz b (akord g‑moll). Takt trzydziesty trzeci w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką c na pierwszą miarę, po której śpiewane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka b. W akompaniamencie na miarę pierwszą grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka‑trójdźwięk, złożona z nut e, g oraz b (akord e zmniejszony). W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka cis. W partii wokalnej w takcie trzydziestym czwartym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka a, dalej ósemka g. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta f. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut f oraz a; następnie kolejna ósemka‑dwudźwięk z nut e oraz g. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta f, przedłużona do kolejnego taktu. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka d, a następnie ósemka‑dwudźwięk c oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków f oraz a. W takcie trzydziestym piątym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie oznaczono Tempo I. (czyli powrót do oryginalnego tempa z początku utworu). Na pierwszą miarę zapisano ósemkę f, przedłużoną z poprzedniego taktu. Dalej grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk a oraz f, a na koniec taktu ósemka złożona z takich samych dźwięków. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową, natomiast na drugą miarę grana jest z akcentem ćwierćnuta f. Pod koniec taktu trzydziestego piątek oznaczono koniec repetycji. W takcie trzydziestym szóstym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut a oraz f. Następnie zapisano złożoną z takich samych nut ćwierćnutę, a na koniec taktu ponownie ósemkę‑dwudźwięk z nutami a oraz f. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą oraz drugą miarę zapisano dokładnie takie same ćwierćnuty f. W ostatnim, trzydziestym siódmym takcie w partii wokalnej ponownie zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym zapisano na pierwszą miarę ósemkę, składającą się z dźwięków f, a, c oraz f o oktawę wyżej, tworzącą akord F‑dur; nad ósemką oznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, składającą się z dźwięków f, c oraz ponownie f (o oktawę wyżej). Nad układem zaznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. Dodatkowo akcent w obu kluczach został wzmocniony oznaczeniem akcentu z całej siły – sforzando. Pod koniec taktu oznaczono zakończenie utworu.

Grafika przedstawia drugą stronę partytury utworu „Krakowiaczek”: partię wokalną w kluczu wiolinowym oraz akompaniament fortepianowy w kluczu wiolinowym oraz basowym. Utwór jest w metrum dwie czwarte, w tonacji F‑dur oraz tempie Allegro. Kompozytorem utworu jest Stanisław Moniuszko, autorem słów jest Edmund Wasilewski. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw od wielkiej do trzykreślnej. Pod dźwiękami partii wokalnej jest zapisany tekst. W pierwszym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są dwudźwięki a oraz f: najpierw ósemka z artykulacją staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Nad taktem zaznaczono dynamikę mezzoforte. W drugim takcie zaznaczono początek repetycji. Cały takt w obu partiach jest identyczny z poprzednim (pierwszym). W takcie trzecim rozpoczyna się partia śpiewu. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f, dalej szesnastka f, na miarę drugą ósemka e oraz ósemka d. Nad taktem oznaczono dynamikę piano. W akompaniamencie w tym takcie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach), z oznaczeniem dynamiki piano. Czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, a następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką f z akcentem. W akompaniamencie w tym takcie ponownie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach). W takcie piątym w partii śpiewu na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka z kropką g, następnie szesnastka a. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka z kropką c z akcentem, a dalej szesnastka b. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wyłącznie dwudźwięki b oraz e: na miarę pierwszą ósemka staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Takt szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki a, dalej śpiewana jest ćwierćnuta c z oznaczonym akcentem, a na koniec zapisano pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym najpierw grany jest dwudźwięk‑ósemka a oraz f z artykulacją staccato, następnie trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut b, c i g. Dźwięk b ma zaznaczoną artykulację legato, przedłużoną na kolejny takt. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c, na drugą miarę ćwierćnuta e, a na dwa i ósemka c. Siódmy takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką a, dalej następuje szesnastka a, na miarę drugą ósemka g oraz na koniec ósemka f. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą grany jest dwudźwięk a oraz f, dalej trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut g, h i f (dominanta septymowa G). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki e, następnie grana jest ćwierćnuta‑oktawa złożona z dźwięków f. Na drugą miarę zapisano przednutkę cis z artykulacją legato, która przechodzi w ósemkę d. Takt kończy ósemka g grana na miarę dwa i. W ósmym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka e, następnie ćwierćnuta g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk C‑dur złożona z dźwięków g, c oraz e, a na miarę dwa i grana jest ósemka‑trójdźwięk złożona z nut g, d oraz g. W kluczu basowym od pierwszej miary zaznaczono początek frazy. Grane są dwie ćwierćnuty: na miarę pierwszą c, na miarę drugą h. Takt dziewiąty w partii wokalnej rozpoczyna się od przednutki g z oznaczeniem legato, która przechodzi w ósemkę z kropką fis. Następnie śpiewana jest szesnastka e, a na drugą miarę ósemki f oraz d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki: pierwsza z nich składa się z dwudźwięku c i d, druga oraz trzecia z trójdźwięku c, d oraz fis. W kluczu basowym grane są dwie ćwierćnuty: na pierwszą miarę a, na miarę drugą d. Wciąż trwa fraza rozpoczęta w takcie poprzednim. W takcie dziesiątym w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka g, następnie ćwierćnuta g. Dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje oznaczenie fermaty. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym grana jest na pierwszą miarę ósemka g, a następnie ćwierćnuta z kropką, składająca się z dźwięków g, d oraz ponownie g (oktawę wyżej). Nad nią zapisano fermatę. W kluczu basowym grana jest na pierwszą miarę ćwierćnuta g, następnie ósemka g oktawę wyżej, a dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje fermata. W takcie jedenastym w partii wokalnej zapisano oznaczenie piu mosso oraz dynamikę forte. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c, dalej szesnastka d. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka e, a następnie ósemka f. W akompaniamencie zapisano dynamikę forte. W kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Następnie zapisano pauzę szesnastkową. Druga miara jest dokładnie taka sama, jak pierwsza: najpierw pauza ósemkowa, następnie dwie następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Dalej zapisano pauzę szesnastkową. Takt dwunasty rozpoczyna się od ósemek g oraz e, a na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie powtarzany jest poprzedni takt w obu kluczach. W takcie trzynastym w partii wokalnej na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka g, następnie dwie szesnastki: a oraz g, z oznaczeniem artykulacji legato. Na drugą miarę grane są ósemki f oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W czternastym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewane są ósemki e oraz g. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W piętnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wielodźwięki: na pierwszą miarę ósemka z kropką c, e, g oraz c (C‑dur), dalej szesnastka składająca się z d, g oraz d, następnie ósemka e, c i e oraz ósemka f, d i f. W kluczu basowym grane są wyłącznie ósemki: najpierw oktawa c, dalej g i c, następnie c i na koniec ponownie kwarta g oraz c. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki forte fortissimo. W szesnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki z oznaczeniem artykulacji staccato: najpierw g, e i g oktawę wyżej, następnie c i g. Na drugą miarę z akcentem grana jest ćwierćnuta złożona z dźwięków c, e oraz c oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki: c, a następnie dwudźwięk g i c. Na drugą miarę powtarzane są dokładnie takie same ósemki. W siedemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest jednym palcem ćwierćnuta c, a w tym samym czasie wyżej triola szesnastkowa z artykulacją legato: najpierw g, dalej a i na koniec ponownie g. Następnie grana jest ósemka f (na drugą miarę), a na koniec taktu ósemka składająca się z dźwięków f, h oraz d (trójdźwięk h zmniejszony w przewrocie, razem z g w basie tworzący dominantę septymową G). W kluczu basowym w dolnym rejestrze grana jest półnuta g, a w górnym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, następnie w artykulacji legato grane są dwa dwudźwięki‑ósemki: e i g oraz d i a, a na koniec taktu pojedyncza ósemka g. W osiemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym w górze grana jest półnuta c. W niższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki e oraz g. W kluczu basowym w niższym rejestrze grana jest półnuta c. W wyższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki g oraz c. Nad taktem zapisano ritardando (zwolnienie tempa) oraz diminuendo (zmniejszenie dynamiki). W takcie dziewiętnastym w partii wokalnej zapisano zmianę tempa piu lento. Takt zaczyna się od przednutki c z oznaczeniem legato. Następnie śpiewana jest ósemka z kropką b, dalej szesnastka a. Na miarę drugą śpiewane są ósemki b oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie trzy ósemki‑trójdźwięki, składające się z dźwięków b, d oraz f (akordy B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grany jest dwudźwięk‑półnuta: oktawa c. Dalej w wyższym rejestrze grane są też trzy ósemki f. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki piano. Takt dwudziesty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest na miarę raz i ćwierćnuta z kropką g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy identyczne ósemki, złożone z dźwięków b, c oraz e. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym pierwszym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką a, następnie śpiewana jest szesnastka g. Na drugą miarę śpiewane są dwie ósemki: najpierw f, a następnie d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ósemka: trójdźwięk złożony z dźwięków a, c oraz f (akord F‑dur), dalej na miarę drugą ponownie pauza ósemkowa, a pod koniec taktu jeszcze jedna ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut h, d oraz f (akord h zmniejszony). W kluczu basowym zarówno na pierwszą, jak i na drugą miarę grane są przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato oraz ćwierćnuty c. Dwudziesty drugi takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę, a następnie zapisana jest ćwierćnuta c. Pod koniec taktu zaznaczono pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na początku zapisano pauzę ósemkową na pierwszą miarę, a dalej następuje szereg ósemek: najpierw dwudźwięk c i e, następnie trójdźwięk składający się z dźwięków c, e oraz g (akord C‑dur), a na koniec ponownie akord C‑dur, składający się z dźwięków c, e, g oraz powtórzonego oktawę wyżej c. Przy tym ostatnim zapisano ozdobnik – arpeggio. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c. W takcie dwudziestym trzecim partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką b, śpiewanej na pierwszą miarę. Dalej następuje szesnastka a, natomiast na drugą miarę dwie ósemki: najpierw b, a na koniec d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut d, f oraz b (akord B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. Dwudziesty czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się ósemki c śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką g, a na koniec taktu ósemka g. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑czterodźwięki, złożone z nut c, e, g oraz b (dominanta septymowa C). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym piątym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki a z oznaczeniem artykulacji legato. Następnie śpiewana jest ósemka g, a na drugą miarę ósemki a oraz h. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt zaczyna się od pauzy ósemkowej, po której grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na koniec taktu grana jest ósemka, złożona z dźwięków d, f oraz h (akord h zmniejszony). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c, przedłużona do kolejnego taktu. W wyższym rejestrze na drugą miarę zapisana jest przednutka fis z artykulacją legato, a następnie ćwierćnuta g z akcentem, przedłużona do kolejnego taktu. Takt dwudziesty szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ćwierćnuty z kropką c z zapisaną fermatą. Na miarę dwa i grana jest jeszcze ósemka c. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk, złożona z nut g oraz e, nad którą zapisano fermatę. Dalej zapisano pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym zapisano przedłużenie dźwięków c oraz g z poprzedniego taktu, dodatkowo grana jest przednutka h oraz jeszcze jeden dźwięk c o oktawę wyżej od poprzedniego. Nad układem zapisano fermatę. Na drugą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową. W partii wokalnej w takcie dwudziestym siódmym zapisano zmianę dynamiki na forte z dodatkowym oznaczeniem con anima. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką d, następnie szesnastka c. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej ósemka a. W akompaniamencie również zapisano zmianę dynamiki na forte. W kluczu wiolinowym w niższym rejestrze grane są cztery ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut c, d oraz fis. W wyższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano ósemkę z kropką d, następnie szesnastkę c. Na miarę drugą grana jest ósemka b, a dalej ósemka a. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa a, a następnie trzy ósemki‑dwudźwięki, złożone z nut d oraz a. W takcie dwudziestym ósmym partia wokalna zaczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato, po której następuje ósemka b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od ósemki g na pierwszą miarę, po której zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato oraz ósemkę‑oktawę b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d (w niższym rejestrze zapisano również pauzę ósemkową), a następnie ósemkę‑dwudźwięk, złożoną z nut b oraz g. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa b, następnie pauza ósemkowa. Na drugą miarę grana jest ósemka‑oktawa g, po której zapisano pauzę ósemkową. Takt dwudziesty dziewiąty w partii wokalnej ma oznaczenie dynamiki piano. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką e, następnie szesnastka d. Na drugą miarę zapisano ósemkę e, a dalej ósemkę c. W akompaniamencie również oznaczono zmianę dynamiki na piano. W kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od przednutki f z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grana jest ósemka z kropką e. W wyższym rejestrze dalej następuje szesnastka d, dalej na drugą miarę ósemka e oraz ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej trzy ósemki b. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest w niższym rejestrze przednutka c z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej półnuta c o oktawę wyżej. W rejestrze wyższym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki g. W takcie trzydziestym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka f, następnie ósemka a. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. Nad taktem oznaczono zmianę dynamiki crescendo. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk a oraz f, a następnie ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na drugą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej czterodźwięk‑ósemkę z dźwięków c, g, b oraz c o oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f, następnie pauza ósemkowa. Na miarę drugą ósemka‑oktawa e, a dalej ponownie pauza ósemkowa. W akompaniamencie również zaznaczono crescendo. W partii wokalnej w takcie trzydziestym pierwszym zapisano zmianę dynamiki na forte fortissimo oraz tempa na lento assai. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f z oznaczeniem fermaty, a dalej szesnastka c. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie ósemka a. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑czterodźwięk, złożona z nut f, a, c oraz f (akord F‑dur). Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie w wyższym rejestrze grana jest triola trzydziestkodwójkowa, złożona z dźwięków c, d oraz c. Na drugą miarę grane są dwie ósemki: b oraz a. W niższym rejestrze po pauzie zapisano szesnastkę f, a następnie na drugą miarę dwie ósemki f. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f. Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie grana jest szesnastka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków f oraz a, dalej na drugą miarę dwie ósemki: pierwsza składająca się z dźwięków g oraz b, druga z a oraz c. W partii akompaniamentu również zaznaczono zmianę dynamiki na forte fortissimo. Takt trzydziesty drugi w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, po której śpiewane są dwie szesnastki z oznaczeniem artykulacji legato: najpierw g, a następnie b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym w wyższym rejestrze na pierwszą miarę grana jest ósemka g, a następnie dwie szesnastki: g oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zaznaczono pauzę ósemkową, dalej ósemkę d, a na miarę drugą ćwierćnutę d. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków b oraz d, a następnie ósemka b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków b, d, g oraz b (akord g‑moll). Takt trzydziesty trzeci w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką c na pierwszą miarę, po której śpiewane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka b. W akompaniamencie na miarę pierwszą grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka‑trójdźwięk, złożona z nut e, g oraz b (akord e zmniejszony). W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka cis. W partii wokalnej w takcie trzydziestym czwartym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka a, dalej ósemka g. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta f. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut f oraz a; następnie kolejna ósemka‑dwudźwięk z nut e oraz g. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta f, przedłużona do kolejnego taktu. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka d, a następnie ósemka‑dwudźwięk c oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków f oraz a. W takcie trzydziestym piątym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie oznaczono Tempo I. (czyli powrót do oryginalnego tempa z początku utworu). Na pierwszą miarę zapisano ósemkę f, przedłużoną z poprzedniego taktu. Dalej grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk a oraz f, a na koniec taktu ósemka złożona z takich samych dźwięków. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową, natomiast na drugą miarę grana jest z akcentem ćwierćnuta f. Pod koniec taktu trzydziestego piątek oznaczono koniec repetycji. W takcie trzydziestym szóstym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut a oraz f. Następnie zapisano złożoną z takich samych nut ćwierćnutę, a na koniec taktu ponownie ósemkę‑dwudźwięk z nutami a oraz f. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą oraz drugą miarę zapisano dokładnie takie same ćwierćnuty f. W ostatnim, trzydziestym siódmym takcie w partii wokalnej ponownie zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym zapisano na pierwszą miarę ósemkę, składającą się z dźwięków f, a, c oraz f o oktawę wyżej, tworzącą akord F‑dur; nad ósemką oznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, składającą się z dźwięków f, c oraz ponownie f (o oktawę wyżej). Nad układem zaznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. Dodatkowo akcent w obu kluczach został wzmocniony oznaczeniem akcentu z całej siły – sforzando. Pod koniec taktu oznaczono zakończenie utworu.

Grafika przedstawia trzecią stronę partytury utworu „Krakowiaczek”: partię wokalną w kluczu wiolinowym oraz akompaniament fortepianowy w kluczu wiolinowym oraz basowym. Utwór jest w metrum dwie czwarte, w tonacji F‑dur oraz tempie Allegro. Kompozytorem utworu jest Stanisław Moniuszko, autorem słów jest Edmund Wasilewski. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw od wielkiej do trzykreślnej. Pod dźwiękami partii wokalnej jest zapisany tekst. W pierwszym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są dwudźwięki a oraz f: najpierw ósemka z artykulacją staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Nad taktem zaznaczono dynamikę mezzoforte. W drugim takcie zaznaczono początek repetycji. Cały takt w obu partiach jest identyczny z poprzednim (pierwszym). W takcie trzecim rozpoczyna się partia śpiewu. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f, dalej szesnastka f, na miarę drugą ósemka e oraz ósemka d. Nad taktem oznaczono dynamikę piano. W akompaniamencie w tym takcie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach), z oznaczeniem dynamiki piano. Czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, a następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką f z akcentem. W akompaniamencie w tym takcie ponownie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach). W takcie piątym w partii śpiewu na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka z kropką g, następnie szesnastka a. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka z kropką c z akcentem, a dalej szesnastka b. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wyłącznie dwudźwięki b oraz e: na miarę pierwszą ósemka staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Takt szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki a, dalej śpiewana jest ćwierćnuta c z oznaczonym akcentem, a na koniec zapisano pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym najpierw grany jest dwudźwięk‑ósemka a oraz f z artykulacją staccato, następnie trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut b, c i g. Dźwięk b ma zaznaczoną artykulację legato, przedłużoną na kolejny takt. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c, na drugą miarę ćwierćnuta e, a na dwa i ósemka c. Siódmy takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką a, dalej następuje szesnastka a, na miarę drugą ósemka g oraz na koniec ósemka f. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą grany jest dwudźwięk a oraz f, dalej trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut g, h i f (dominanta septymowa G). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki e, następnie grana jest ćwierćnuta‑oktawa złożona z dźwięków f. Na drugą miarę zapisano przednutkę cis z artykulacją legato, która przechodzi w ósemkę d. Takt kończy ósemka g grana na miarę dwa i. W ósmym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka e, następnie ćwierćnuta g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk C‑dur złożona z dźwięków g, c oraz e, a na miarę dwa i grana jest ósemka‑trójdźwięk złożona z nut g, d oraz g. W kluczu basowym od pierwszej miary zaznaczono początek frazy. Grane są dwie ćwierćnuty: na miarę pierwszą c, na miarę drugą h. Takt dziewiąty w partii wokalnej rozpoczyna się od przednutki g z oznaczeniem legato, która przechodzi w ósemkę z kropką fis. Następnie śpiewana jest szesnastka e, a na drugą miarę ósemki f oraz d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki: pierwsza z nich składa się z dwudźwięku c i d, druga oraz trzecia z trójdźwięku c, d oraz fis. W kluczu basowym grane są dwie ćwierćnuty: na pierwszą miarę a, na miarę drugą d. Wciąż trwa fraza rozpoczęta w takcie poprzednim. W takcie dziesiątym w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka g, następnie ćwierćnuta g. Dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje oznaczenie fermaty. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym grana jest na pierwszą miarę ósemka g, a następnie ćwierćnuta z kropką, składająca się z dźwięków g, d oraz ponownie g (oktawę wyżej). Nad nią zapisano fermatę. W kluczu basowym grana jest na pierwszą miarę ćwierćnuta g, następnie ósemka g oktawę wyżej, a dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje fermata. W takcie jedenastym w partii wokalnej zapisano oznaczenie piu mosso oraz dynamikę forte. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c, dalej szesnastka d. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka e, a następnie ósemka f. W akompaniamencie zapisano dynamikę forte. W kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Następnie zapisano pauzę szesnastkową. Druga miara jest dokładnie taka sama, jak pierwsza: najpierw pauza ósemkowa, następnie dwie następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Dalej zapisano pauzę szesnastkową. Takt dwunasty rozpoczyna się od ósemek g oraz e, a na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie powtarzany jest poprzedni takt w obu kluczach. W takcie trzynastym w partii wokalnej na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka g, następnie dwie szesnastki: a oraz g, z oznaczeniem artykulacji legato. Na drugą miarę grane są ósemki f oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W czternastym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewane są ósemki e oraz g. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W piętnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wielodźwięki: na pierwszą miarę ósemka z kropką c, e, g oraz c (C‑dur), dalej szesnastka składająca się z d, g oraz d, następnie ósemka e, c i e oraz ósemka f, d i f. W kluczu basowym grane są wyłącznie ósemki: najpierw oktawa c, dalej g i c, następnie c i na koniec ponownie kwarta g oraz c. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki forte fortissimo. W szesnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki z oznaczeniem artykulacji staccato: najpierw g, e i g oktawę wyżej, następnie c i g. Na drugą miarę z akcentem grana jest ćwierćnuta złożona z dźwięków c, e oraz c oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki: c, a następnie dwudźwięk g i c. Na drugą miarę powtarzane są dokładnie takie same ósemki. W siedemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest jednym palcem ćwierćnuta c, a w tym samym czasie wyżej triola szesnastkowa z artykulacją legato: najpierw g, dalej a i na koniec ponownie g. Następnie grana jest ósemka f (na drugą miarę), a na koniec taktu ósemka składająca się z dźwięków f, h oraz d (trójdźwięk h zmniejszony w przewrocie, razem z g w basie tworzący dominantę septymową G). W kluczu basowym w dolnym rejestrze grana jest półnuta g, a w górnym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, następnie w artykulacji legato grane są dwa dwudźwięki‑ósemki: e i g oraz d i a, a na koniec taktu pojedyncza ósemka g. W osiemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym w górze grana jest półnuta c. W niższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki e oraz g. W kluczu basowym w niższym rejestrze grana jest półnuta c. W wyższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki g oraz c. Nad taktem zapisano ritardando (zwolnienie tempa) oraz diminuendo (zmniejszenie dynamiki). W takcie dziewiętnastym w partii wokalnej zapisano zmianę tempa piu lento. Takt zaczyna się od przednutki c z oznaczeniem legato. Następnie śpiewana jest ósemka z kropką b, dalej szesnastka a. Na miarę drugą śpiewane są ósemki b oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie trzy ósemki‑trójdźwięki, składające się z dźwięków b, d oraz f (akordy B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grany jest dwudźwięk‑półnuta: oktawa c. Dalej w wyższym rejestrze grane są też trzy ósemki f. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki piano. Takt dwudziesty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest na miarę raz i ćwierćnuta z kropką g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy identyczne ósemki, złożone z dźwięków b, c oraz e. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym pierwszym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką a, następnie śpiewana jest szesnastka g. Na drugą miarę śpiewane są dwie ósemki: najpierw f, a następnie d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ósemka: trójdźwięk złożony z dźwięków a, c oraz f (akord F‑dur), dalej na miarę drugą ponownie pauza ósemkowa, a pod koniec taktu jeszcze jedna ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut h, d oraz f (akord h zmniejszony). W kluczu basowym zarówno na pierwszą, jak i na drugą miarę grane są przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato oraz ćwierćnuty c. Dwudziesty drugi takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę, a następnie zapisana jest ćwierćnuta c. Pod koniec taktu zaznaczono pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na początku zapisano pauzę ósemkową na pierwszą miarę, a dalej następuje szereg ósemek: najpierw dwudźwięk c i e, następnie trójdźwięk składający się z dźwięków c, e oraz g (akord C‑dur), a na koniec ponownie akord C‑dur, składający się z dźwięków c, e, g oraz powtórzonego oktawę wyżej c. Przy tym ostatnim zapisano ozdobnik – arpeggio. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c. W takcie dwudziestym trzecim partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką b, śpiewanej na pierwszą miarę. Dalej następuje szesnastka a, natomiast na drugą miarę dwie ósemki: najpierw b, a na koniec d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut d, f oraz b (akord B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. Dwudziesty czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się ósemki c śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką g, a na koniec taktu ósemka g. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑czterodźwięki, złożone z nut c, e, g oraz b (dominanta septymowa C). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym piątym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki a z oznaczeniem artykulacji legato. Następnie śpiewana jest ósemka g, a na drugą miarę ósemki a oraz h. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt zaczyna się od pauzy ósemkowej, po której grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na koniec taktu grana jest ósemka, złożona z dźwięków d, f oraz h (akord h zmniejszony). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c, przedłużona do kolejnego taktu. W wyższym rejestrze na drugą miarę zapisana jest przednutka fis z artykulacją legato, a następnie ćwierćnuta g z akcentem, przedłużona do kolejnego taktu. Takt dwudziesty szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ćwierćnuty z kropką c z zapisaną fermatą. Na miarę dwa i grana jest jeszcze ósemka c. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk, złożona z nut g oraz e, nad którą zapisano fermatę. Dalej zapisano pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym zapisano przedłużenie dźwięków c oraz g z poprzedniego taktu, dodatkowo grana jest przednutka h oraz jeszcze jeden dźwięk c o oktawę wyżej od poprzedniego. Nad układem zapisano fermatę. Na drugą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową. W partii wokalnej w takcie dwudziestym siódmym zapisano zmianę dynamiki na forte z dodatkowym oznaczeniem con anima. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką d, następnie szesnastka c. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej ósemka a. W akompaniamencie również zapisano zmianę dynamiki na forte. W kluczu wiolinowym w niższym rejestrze grane są cztery ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut c, d oraz fis. W wyższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano ósemkę z kropką d, następnie szesnastkę c. Na miarę drugą grana jest ósemka b, a dalej ósemka a. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa a, a następnie trzy ósemki‑dwudźwięki, złożone z nut d oraz a. W takcie dwudziestym ósmym partia wokalna zaczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato, po której następuje ósemka b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od ósemki g na pierwszą miarę, po której zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato oraz ósemkę‑oktawę b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d (w niższym rejestrze zapisano również pauzę ósemkową), a następnie ósemkę‑dwudźwięk, złożoną z nut b oraz g. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa b, następnie pauza ósemkowa. Na drugą miarę grana jest ósemka‑oktawa g, po której zapisano pauzę ósemkową. Takt dwudziesty dziewiąty w partii wokalnej ma oznaczenie dynamiki piano. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką e, następnie szesnastka d. Na drugą miarę zapisano ósemkę e, a dalej ósemkę c. W akompaniamencie również oznaczono zmianę dynamiki na piano. W kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od przednutki f z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grana jest ósemka z kropką e. W wyższym rejestrze dalej następuje szesnastka d, dalej na drugą miarę ósemka e oraz ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej trzy ósemki b. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest w niższym rejestrze przednutka c z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej półnuta c o oktawę wyżej. W rejestrze wyższym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki g. W takcie trzydziestym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka f, następnie ósemka a. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. Nad taktem oznaczono zmianę dynamiki crescendo. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk a oraz f, a następnie ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na drugą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej czterodźwięk‑ósemkę z dźwięków c, g, b oraz c o oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f, następnie pauza ósemkowa. Na miarę drugą ósemka‑oktawa e, a dalej ponownie pauza ósemkowa. W akompaniamencie również zaznaczono crescendo. W partii wokalnej w takcie trzydziestym pierwszym zapisano zmianę dynamiki na forte fortissimo oraz tempa na lento assai. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f z oznaczeniem fermaty, a dalej szesnastka c. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie ósemka a. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑czterodźwięk, złożona z nut f, a, c oraz f (akord F‑dur). Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie w wyższym rejestrze grana jest triola trzydziestkodwójkowa, złożona z dźwięków c, d oraz c. Na drugą miarę grane są dwie ósemki: b oraz a. W niższym rejestrze po pauzie zapisano szesnastkę f, a następnie na drugą miarę dwie ósemki f. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f. Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie grana jest szesnastka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków f oraz a, dalej na drugą miarę dwie ósemki: pierwsza składająca się z dźwięków g oraz b, druga z a oraz c. W partii akompaniamentu również zaznaczono zmianę dynamiki na forte fortissimo. Takt trzydziesty drugi w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, po której śpiewane są dwie szesnastki z oznaczeniem artykulacji legato: najpierw g, a następnie b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym w wyższym rejestrze na pierwszą miarę grana jest ósemka g, a następnie dwie szesnastki: g oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zaznaczono pauzę ósemkową, dalej ósemkę d, a na miarę drugą ćwierćnutę d. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków b oraz d, a następnie ósemka b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków b, d, g oraz b (akord g‑moll). Takt trzydziesty trzeci w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką c na pierwszą miarę, po której śpiewane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka b. W akompaniamencie na miarę pierwszą grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka‑trójdźwięk, złożona z nut e, g oraz b (akord e zmniejszony). W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka cis. W partii wokalnej w takcie trzydziestym czwartym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka a, dalej ósemka g. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta f. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut f oraz a; następnie kolejna ósemka‑dwudźwięk z nut e oraz g. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta f, przedłużona do kolejnego taktu. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka d, a następnie ósemka‑dwudźwięk c oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków f oraz a. W takcie trzydziestym piątym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie oznaczono Tempo I. (czyli powrót do oryginalnego tempa z początku utworu). Na pierwszą miarę zapisano ósemkę f, przedłużoną z poprzedniego taktu. Dalej grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk a oraz f, a na koniec taktu ósemka złożona z takich samych dźwięków. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową, natomiast na drugą miarę grana jest z akcentem ćwierćnuta f. Pod koniec taktu trzydziestego piątek oznaczono koniec repetycji. W takcie trzydziestym szóstym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut a oraz f. Następnie zapisano złożoną z takich samych nut ćwierćnutę, a na koniec taktu ponownie ósemkę‑dwudźwięk z nutami a oraz f. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą oraz drugą miarę zapisano dokładnie takie same ćwierćnuty f. W ostatnim, trzydziestym siódmym takcie w partii wokalnej ponownie zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym zapisano na pierwszą miarę ósemkę, składającą się z dźwięków f, a, c oraz f o oktawę wyżej, tworzącą akord F‑dur; nad ósemką oznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, składającą się z dźwięków f, c oraz ponownie f (o oktawę wyżej). Nad układem zaznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. Dodatkowo akcent w obu kluczach został wzmocniony oznaczeniem akcentu z całej siły – sforzando. Pod koniec taktu oznaczono zakończenie utworu.

Ilustracja przedstawia kobietę i mężczyznę na białym tle. Kobieta, stojąca z lewej strony, ma na sobie białą koszulę z koronkowymi zdobieniami przy rękawach; wiązany z przodu kwiecisty, ciemny gorset; rozkloszowaną, czerwoną spódnicę w różowo‑zielone kwiaty, sięgającą poniżej kolan; oraz prześwitujący fartuszek przymocowany w pasie. Na szyi kobiety obecne są dwa sznury czerwonych korali, a na głowie – wianek z białych i czerwonych kwiatów. Jej jasne włosy zaplecione są w długi warkocz. Jej twarz jest jasna, z delikatnymi rumieńcami oraz uśmiechem. Mężczyzna ma na sobie przewiązaną pod szyją czerwoną wstążką białą koszulę, na którą narzucono sięgający do kolan niebieski kaftan bez rękawów z ozdobnymi złotymi guzikami; czerwono‑białe, szerokie spodnie w pionowe pasy oraz czarne buty z wysokimi cholewkami. Na jego głowie obecna jest czerwona czapka otoczona na dole czarnym materiałem, do której doszyto kolorowe wstążki, a także pawie pióra. Mężczyzna uśmiecha się, unosząc lewy kącik ust.

Grafika przedstawia Zapis rytmu synkopowego. Pierwszy takt rozpoczyna się od pojedynczej ósemki, następnie następuje zaakcentowana ćwierćnuta (przesunięcie akcentu tworzy synkopę). Pierwszy takt kończy się ósemką. W drugim takcie rytm jest powtarzany, jednak zamiast ostatniej (trzeciej) nuty (ósemki) pojawia się pauza ósemkowa.

Grafika przedstawia pierwszą stronę partytury utworu „Krakowiaczek”: partię wokalną w kluczu wiolinowym oraz akompaniament fortepianowy w kluczu wiolinowym oraz basowym. Utwór jest w metrum dwie czwarte, w tonacji F‑dur oraz tempie Allegro. Kompozytorem utworu jest Stanisław Moniuszko, autorem słów jest Edmund Wasilewski. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw od wielkiej do trzykreślnej. Pod dźwiękami partii wokalnej jest zapisany tekst. W pierwszym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są dwudźwięki a oraz f: najpierw ósemka z artykulacją staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Nad taktem zaznaczono dynamikę mezzoforte. W drugim takcie zaznaczono początek repetycji. Cały takt w obu partiach jest identyczny z poprzednim (pierwszym). W takcie trzecim rozpoczyna się partia śpiewu. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f, dalej szesnastka f, na miarę drugą ósemka e oraz ósemka d. Nad taktem oznaczono dynamikę piano. W akompaniamencie w tym takcie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach), z oznaczeniem dynamiki piano. Czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, a następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką f z akcentem. W akompaniamencie w tym takcie ponownie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach). W takcie piątym w partii śpiewu na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka z kropką g, następnie szesnastka a. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka z kropką c z akcentem, a dalej szesnastka b. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wyłącznie dwudźwięki b oraz e: na miarę pierwszą ósemka staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Takt szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki a, dalej śpiewana jest ćwierćnuta c z oznaczonym akcentem, a na koniec zapisano pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym najpierw grany jest dwudźwięk‑ósemka a oraz f z artykulacją staccato, następnie trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut b, c i g. Dźwięk b ma zaznaczoną artykulację legato, przedłużoną na kolejny takt. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c, na drugą miarę ćwierćnuta e, a na dwa i ósemka c. Siódmy takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką a, dalej następuje szesnastka a, na miarę drugą ósemka g oraz na koniec ósemka f. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą grany jest dwudźwięk a oraz f, dalej trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut g, h i f (dominanta septymowa G). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki e, następnie grana jest ćwierćnuta‑oktawa złożona z dźwięków f. Na drugą miarę zapisano przednutkę cis z artykulacją legato, która przechodzi w ósemkę d. Takt kończy ósemka g grana na miarę dwa i. W ósmym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka e, następnie ćwierćnuta g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk C‑dur złożona z dźwięków g, c oraz e, a na miarę dwa i grana jest ósemka‑trójdźwięk złożona z nut g, d oraz g. W kluczu basowym od pierwszej miary zaznaczono początek frazy. Grane są dwie ćwierćnuty: na miarę pierwszą c, na miarę drugą h. Takt dziewiąty w partii wokalnej rozpoczyna się od przednutki g z oznaczeniem legato, która przechodzi w ósemkę z kropką fis. Następnie śpiewana jest szesnastka e, a na drugą miarę ósemki f oraz d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki: pierwsza z nich składa się z dwudźwięku c i d, druga oraz trzecia z trójdźwięku c, d oraz fis. W kluczu basowym grane są dwie ćwierćnuty: na pierwszą miarę a, na miarę drugą d. Wciąż trwa fraza rozpoczęta w takcie poprzednim. W takcie dziesiątym w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka g, następnie ćwierćnuta g. Dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje oznaczenie fermaty. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym grana jest na pierwszą miarę ósemka g, a następnie ćwierćnuta z kropką, składająca się z dźwięków g, d oraz ponownie g (oktawę wyżej). Nad nią zapisano fermatę. W kluczu basowym grana jest na pierwszą miarę ćwierćnuta g, następnie ósemka g oktawę wyżej, a dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje fermata. W takcie jedenastym w partii wokalnej zapisano oznaczenie piu mosso oraz dynamikę forte. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c, dalej szesnastka d. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka e, a następnie ósemka f. W akompaniamencie zapisano dynamikę forte. W kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Następnie zapisano pauzę szesnastkową. Druga miara jest dokładnie taka sama, jak pierwsza: najpierw pauza ósemkowa, następnie dwie następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Dalej zapisano pauzę szesnastkową. Takt dwunasty rozpoczyna się od ósemek g oraz e, a na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie powtarzany jest poprzedni takt w obu kluczach. W takcie trzynastym w partii wokalnej na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka g, następnie dwie szesnastki: a oraz g, z oznaczeniem artykulacji legato. Na drugą miarę grane są ósemki f oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W czternastym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewane są ósemki e oraz g. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W piętnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wielodźwięki: na pierwszą miarę ósemka z kropką c, e, g oraz c (C‑dur), dalej szesnastka składająca się z d, g oraz d, następnie ósemka e, c i e oraz ósemka f, d i f. W kluczu basowym grane są wyłącznie ósemki: najpierw oktawa c, dalej g i c, następnie c i na koniec ponownie kwarta g oraz c. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki forte fortissimo. W szesnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki z oznaczeniem artykulacji staccato: najpierw g, e i g oktawę wyżej, następnie c i g. Na drugą miarę z akcentem grana jest ćwierćnuta złożona z dźwięków c, e oraz c oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki: c, a następnie dwudźwięk g i c. Na drugą miarę powtarzane są dokładnie takie same ósemki. W siedemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest jednym palcem ćwierćnuta c, a w tym samym czasie wyżej triola szesnastkowa z artykulacją legato: najpierw g, dalej a i na koniec ponownie g. Następnie grana jest ósemka f (na drugą miarę), a na koniec taktu ósemka składająca się z dźwięków f, h oraz d (trójdźwięk h zmniejszony w przewrocie, razem z g w basie tworzący dominantę septymową G). W kluczu basowym w dolnym rejestrze grana jest półnuta g, a w górnym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, następnie w artykulacji legato grane są dwa dwudźwięki‑ósemki: e i g oraz d i a, a na koniec taktu pojedyncza ósemka g. W osiemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym w górze grana jest półnuta c. W niższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki e oraz g. W kluczu basowym w niższym rejestrze grana jest półnuta c. W wyższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki g oraz c. Nad taktem zapisano ritardando (zwolnienie tempa) oraz diminuendo (zmniejszenie dynamiki). W takcie dziewiętnastym w partii wokalnej zapisano zmianę tempa piu lento. Takt zaczyna się od przednutki c z oznaczeniem legato. Następnie śpiewana jest ósemka z kropką b, dalej szesnastka a. Na miarę drugą śpiewane są ósemki b oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie trzy ósemki‑trójdźwięki, składające się z dźwięków b, d oraz f (akordy B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grany jest dwudźwięk‑półnuta: oktawa c. Dalej w wyższym rejestrze grane są też trzy ósemki f. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki piano. Takt dwudziesty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest na miarę raz i ćwierćnuta z kropką g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy identyczne ósemki, złożone z dźwięków b, c oraz e. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym pierwszym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką a, następnie śpiewana jest szesnastka g. Na drugą miarę śpiewane są dwie ósemki: najpierw f, a następnie d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ósemka: trójdźwięk złożony z dźwięków a, c oraz f (akord F‑dur), dalej na miarę drugą ponownie pauza ósemkowa, a pod koniec taktu jeszcze jedna ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut h, d oraz f (akord h zmniejszony). W kluczu basowym zarówno na pierwszą, jak i na drugą miarę grane są przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato oraz ćwierćnuty c. Dwudziesty drugi takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę, a następnie zapisana jest ćwierćnuta c. Pod koniec taktu zaznaczono pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na początku zapisano pauzę ósemkową na pierwszą miarę, a dalej następuje szereg ósemek: najpierw dwudźwięk c i e, następnie trójdźwięk składający się z dźwięków c, e oraz g (akord C‑dur), a na koniec ponownie akord C‑dur, składający się z dźwięków c, e, g oraz powtórzonego oktawę wyżej c. Przy tym ostatnim zapisano ozdobnik – arpeggio. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c. W takcie dwudziestym trzecim partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką b, śpiewanej na pierwszą miarę. Dalej następuje szesnastka a, natomiast na drugą miarę dwie ósemki: najpierw b, a na koniec d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut d, f oraz b (akord B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. Dwudziesty czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się ósemki c śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką g, a na koniec taktu ósemka g. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑czterodźwięki, złożone z nut c, e, g oraz b (dominanta septymowa C). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym piątym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki a z oznaczeniem artykulacji legato. Następnie śpiewana jest ósemka g, a na drugą miarę ósemki a oraz h. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt zaczyna się od pauzy ósemkowej, po której grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na koniec taktu grana jest ósemka, złożona z dźwięków d, f oraz h (akord h zmniejszony). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c, przedłużona do kolejnego taktu. W wyższym rejestrze na drugą miarę zapisana jest przednutka fis z artykulacją legato, a następnie ćwierćnuta g z akcentem, przedłużona do kolejnego taktu. Takt dwudziesty szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ćwierćnuty z kropką c z zapisaną fermatą. Na miarę dwa i grana jest jeszcze ósemka c. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk, złożona z nut g oraz e, nad którą zapisano fermatę. Dalej zapisano pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym zapisano przedłużenie dźwięków c oraz g z poprzedniego taktu, dodatkowo grana jest przednutka h oraz jeszcze jeden dźwięk c o oktawę wyżej od poprzedniego. Nad układem zapisano fermatę. Na drugą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową. W partii wokalnej w takcie dwudziestym siódmym zapisano zmianę dynamiki na forte z dodatkowym oznaczeniem con anima. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką d, następnie szesnastka c. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej ósemka a. W akompaniamencie również zapisano zmianę dynamiki na forte. W kluczu wiolinowym w niższym rejestrze grane są cztery ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut c, d oraz fis. W wyższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano ósemkę z kropką d, następnie szesnastkę c. Na miarę drugą grana jest ósemka b, a dalej ósemka a. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa a, a następnie trzy ósemki‑dwudźwięki, złożone z nut d oraz a. W takcie dwudziestym ósmym partia wokalna zaczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato, po której następuje ósemka b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od ósemki g na pierwszą miarę, po której zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato oraz ósemkę‑oktawę b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d (w niższym rejestrze zapisano również pauzę ósemkową), a następnie ósemkę‑dwudźwięk, złożoną z nut b oraz g. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa b, następnie pauza ósemkowa. Na drugą miarę grana jest ósemka‑oktawa g, po której zapisano pauzę ósemkową. Takt dwudziesty dziewiąty w partii wokalnej ma oznaczenie dynamiki piano. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką e, następnie szesnastka d. Na drugą miarę zapisano ósemkę e, a dalej ósemkę c. W akompaniamencie również oznaczono zmianę dynamiki na piano. W kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od przednutki f z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grana jest ósemka z kropką e. W wyższym rejestrze dalej następuje szesnastka d, dalej na drugą miarę ósemka e oraz ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej trzy ósemki b. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest w niższym rejestrze przednutka c z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej półnuta c o oktawę wyżej. W rejestrze wyższym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki g. W takcie trzydziestym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka f, następnie ósemka a. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. Nad taktem oznaczono zmianę dynamiki crescendo. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk a oraz f, a następnie ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na drugą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej czterodźwięk‑ósemkę z dźwięków c, g, b oraz c o oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f, następnie pauza ósemkowa. Na miarę drugą ósemka‑oktawa e, a dalej ponownie pauza ósemkowa. W akompaniamencie również zaznaczono crescendo. W partii wokalnej w takcie trzydziestym pierwszym zapisano zmianę dynamiki na forte fortissimo oraz tempa na lento assai. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f z oznaczeniem fermaty, a dalej szesnastka c. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie ósemka a. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑czterodźwięk, złożona z nut f, a, c oraz f (akord F‑dur). Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie w wyższym rejestrze grana jest triola trzydziestkodwójkowa, złożona z dźwięków c, d oraz c. Na drugą miarę grane są dwie ósemki: b oraz a. W niższym rejestrze po pauzie zapisano szesnastkę f, a następnie na drugą miarę dwie ósemki f. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f. Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie grana jest szesnastka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków f oraz a, dalej na drugą miarę dwie ósemki: pierwsza składająca się z dźwięków g oraz b, druga z a oraz c. W partii akompaniamentu również zaznaczono zmianę dynamiki na forte fortissimo. Takt trzydziesty drugi w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, po której śpiewane są dwie szesnastki z oznaczeniem artykulacji legato: najpierw g, a następnie b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym w wyższym rejestrze na pierwszą miarę grana jest ósemka g, a następnie dwie szesnastki: g oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zaznaczono pauzę ósemkową, dalej ósemkę d, a na miarę drugą ćwierćnutę d. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków b oraz d, a następnie ósemka b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków b, d, g oraz b (akord g‑moll). Takt trzydziesty trzeci w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką c na pierwszą miarę, po której śpiewane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka b. W akompaniamencie na miarę pierwszą grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka‑trójdźwięk, złożona z nut e, g oraz b (akord e zmniejszony). W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka cis. W partii wokalnej w takcie trzydziestym czwartym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka a, dalej ósemka g. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta f. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut f oraz a; następnie kolejna ósemka‑dwudźwięk z nut e oraz g. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta f, przedłużona do kolejnego taktu. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka d, a następnie ósemka‑dwudźwięk c oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków f oraz a. W takcie trzydziestym piątym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie oznaczono Tempo I. (czyli powrót do oryginalnego tempa z początku utworu). Na pierwszą miarę zapisano ósemkę f, przedłużoną z poprzedniego taktu. Dalej grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk a oraz f, a na koniec taktu ósemka złożona z takich samych dźwięków. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową, natomiast na drugą miarę grana jest z akcentem ćwierćnuta f. Pod koniec taktu trzydziestego piątek oznaczono koniec repetycji. W takcie trzydziestym szóstym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut a oraz f. Następnie zapisano złożoną z takich samych nut ćwierćnutę, a na koniec taktu ponownie ósemkę‑dwudźwięk z nutami a oraz f. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą oraz drugą miarę zapisano dokładnie takie same ćwierćnuty f. W ostatnim, trzydziestym siódmym takcie w partii wokalnej ponownie zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym zapisano na pierwszą miarę ósemkę, składającą się z dźwięków f, a, c oraz f o oktawę wyżej, tworzącą akord F‑dur; nad ósemką oznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, składającą się z dźwięków f, c oraz ponownie f (o oktawę wyżej). Nad układem zaznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. Dodatkowo akcent w obu kluczach został wzmocniony oznaczeniem akcentu z całej siły – sforzando. Pod koniec taktu oznaczono zakończenie utworu.

Grafika przedstawia drugą stronę partytury utworu „Krakowiaczek”: partię wokalną w kluczu wiolinowym oraz akompaniament fortepianowy w kluczu wiolinowym oraz basowym. Utwór jest w metrum dwie czwarte, w tonacji F‑dur oraz tempie Allegro. Kompozytorem utworu jest Stanisław Moniuszko, autorem słów jest Edmund Wasilewski. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw od wielkiej do trzykreślnej. Pod dźwiękami partii wokalnej jest zapisany tekst. W pierwszym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są dwudźwięki a oraz f: najpierw ósemka z artykulacją staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Nad taktem zaznaczono dynamikę mezzoforte. W drugim takcie zaznaczono początek repetycji. Cały takt w obu partiach jest identyczny z poprzednim (pierwszym). W takcie trzecim rozpoczyna się partia śpiewu. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f, dalej szesnastka f, na miarę drugą ósemka e oraz ósemka d. Nad taktem oznaczono dynamikę piano. W akompaniamencie w tym takcie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach), z oznaczeniem dynamiki piano. Czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, a następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką f z akcentem. W akompaniamencie w tym takcie ponownie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach). W takcie piątym w partii śpiewu na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka z kropką g, następnie szesnastka a. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka z kropką c z akcentem, a dalej szesnastka b. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wyłącznie dwudźwięki b oraz e: na miarę pierwszą ósemka staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Takt szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki a, dalej śpiewana jest ćwierćnuta c z oznaczonym akcentem, a na koniec zapisano pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym najpierw grany jest dwudźwięk‑ósemka a oraz f z artykulacją staccato, następnie trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut b, c i g. Dźwięk b ma zaznaczoną artykulację legato, przedłużoną na kolejny takt. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c, na drugą miarę ćwierćnuta e, a na dwa i ósemka c. Siódmy takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką a, dalej następuje szesnastka a, na miarę drugą ósemka g oraz na koniec ósemka f. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą grany jest dwudźwięk a oraz f, dalej trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut g, h i f (dominanta septymowa G). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki e, następnie grana jest ćwierćnuta‑oktawa złożona z dźwięków f. Na drugą miarę zapisano przednutkę cis z artykulacją legato, która przechodzi w ósemkę d. Takt kończy ósemka g grana na miarę dwa i. W ósmym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka e, następnie ćwierćnuta g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk C‑dur złożona z dźwięków g, c oraz e, a na miarę dwa i grana jest ósemka‑trójdźwięk złożona z nut g, d oraz g. W kluczu basowym od pierwszej miary zaznaczono początek frazy. Grane są dwie ćwierćnuty: na miarę pierwszą c, na miarę drugą h. Takt dziewiąty w partii wokalnej rozpoczyna się od przednutki g z oznaczeniem legato, która przechodzi w ósemkę z kropką fis. Następnie śpiewana jest szesnastka e, a na drugą miarę ósemki f oraz d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki: pierwsza z nich składa się z dwudźwięku c i d, druga oraz trzecia z trójdźwięku c, d oraz fis. W kluczu basowym grane są dwie ćwierćnuty: na pierwszą miarę a, na miarę drugą d. Wciąż trwa fraza rozpoczęta w takcie poprzednim. W takcie dziesiątym w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka g, następnie ćwierćnuta g. Dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje oznaczenie fermaty. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym grana jest na pierwszą miarę ósemka g, a następnie ćwierćnuta z kropką, składająca się z dźwięków g, d oraz ponownie g (oktawę wyżej). Nad nią zapisano fermatę. W kluczu basowym grana jest na pierwszą miarę ćwierćnuta g, następnie ósemka g oktawę wyżej, a dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje fermata. W takcie jedenastym w partii wokalnej zapisano oznaczenie piu mosso oraz dynamikę forte. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c, dalej szesnastka d. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka e, a następnie ósemka f. W akompaniamencie zapisano dynamikę forte. W kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Następnie zapisano pauzę szesnastkową. Druga miara jest dokładnie taka sama, jak pierwsza: najpierw pauza ósemkowa, następnie dwie następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Dalej zapisano pauzę szesnastkową. Takt dwunasty rozpoczyna się od ósemek g oraz e, a na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie powtarzany jest poprzedni takt w obu kluczach. W takcie trzynastym w partii wokalnej na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka g, następnie dwie szesnastki: a oraz g, z oznaczeniem artykulacji legato. Na drugą miarę grane są ósemki f oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W czternastym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewane są ósemki e oraz g. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W piętnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wielodźwięki: na pierwszą miarę ósemka z kropką c, e, g oraz c (C‑dur), dalej szesnastka składająca się z d, g oraz d, następnie ósemka e, c i e oraz ósemka f, d i f. W kluczu basowym grane są wyłącznie ósemki: najpierw oktawa c, dalej g i c, następnie c i na koniec ponownie kwarta g oraz c. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki forte fortissimo. W szesnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki z oznaczeniem artykulacji staccato: najpierw g, e i g oktawę wyżej, następnie c i g. Na drugą miarę z akcentem grana jest ćwierćnuta złożona z dźwięków c, e oraz c oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki: c, a następnie dwudźwięk g i c. Na drugą miarę powtarzane są dokładnie takie same ósemki. W siedemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest jednym palcem ćwierćnuta c, a w tym samym czasie wyżej triola szesnastkowa z artykulacją legato: najpierw g, dalej a i na koniec ponownie g. Następnie grana jest ósemka f (na drugą miarę), a na koniec taktu ósemka składająca się z dźwięków f, h oraz d (trójdźwięk h zmniejszony w przewrocie, razem z g w basie tworzący dominantę septymową G). W kluczu basowym w dolnym rejestrze grana jest półnuta g, a w górnym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, następnie w artykulacji legato grane są dwa dwudźwięki‑ósemki: e i g oraz d i a, a na koniec taktu pojedyncza ósemka g. W osiemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym w górze grana jest półnuta c. W niższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki e oraz g. W kluczu basowym w niższym rejestrze grana jest półnuta c. W wyższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki g oraz c. Nad taktem zapisano ritardando (zwolnienie tempa) oraz diminuendo (zmniejszenie dynamiki). W takcie dziewiętnastym w partii wokalnej zapisano zmianę tempa piu lento. Takt zaczyna się od przednutki c z oznaczeniem legato. Następnie śpiewana jest ósemka z kropką b, dalej szesnastka a. Na miarę drugą śpiewane są ósemki b oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie trzy ósemki‑trójdźwięki, składające się z dźwięków b, d oraz f (akordy B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grany jest dwudźwięk‑półnuta: oktawa c. Dalej w wyższym rejestrze grane są też trzy ósemki f. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki piano. Takt dwudziesty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest na miarę raz i ćwierćnuta z kropką g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy identyczne ósemki, złożone z dźwięków b, c oraz e. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym pierwszym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką a, następnie śpiewana jest szesnastka g. Na drugą miarę śpiewane są dwie ósemki: najpierw f, a następnie d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ósemka: trójdźwięk złożony z dźwięków a, c oraz f (akord F‑dur), dalej na miarę drugą ponownie pauza ósemkowa, a pod koniec taktu jeszcze jedna ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut h, d oraz f (akord h zmniejszony). W kluczu basowym zarówno na pierwszą, jak i na drugą miarę grane są przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato oraz ćwierćnuty c. Dwudziesty drugi takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę, a następnie zapisana jest ćwierćnuta c. Pod koniec taktu zaznaczono pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na początku zapisano pauzę ósemkową na pierwszą miarę, a dalej następuje szereg ósemek: najpierw dwudźwięk c i e, następnie trójdźwięk składający się z dźwięków c, e oraz g (akord C‑dur), a na koniec ponownie akord C‑dur, składający się z dźwięków c, e, g oraz powtórzonego oktawę wyżej c. Przy tym ostatnim zapisano ozdobnik – arpeggio. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c. W takcie dwudziestym trzecim partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką b, śpiewanej na pierwszą miarę. Dalej następuje szesnastka a, natomiast na drugą miarę dwie ósemki: najpierw b, a na koniec d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut d, f oraz b (akord B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. Dwudziesty czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się ósemki c śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką g, a na koniec taktu ósemka g. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑czterodźwięki, złożone z nut c, e, g oraz b (dominanta septymowa C). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym piątym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki a z oznaczeniem artykulacji legato. Następnie śpiewana jest ósemka g, a na drugą miarę ósemki a oraz h. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt zaczyna się od pauzy ósemkowej, po której grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na koniec taktu grana jest ósemka, złożona z dźwięków d, f oraz h (akord h zmniejszony). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c, przedłużona do kolejnego taktu. W wyższym rejestrze na drugą miarę zapisana jest przednutka fis z artykulacją legato, a następnie ćwierćnuta g z akcentem, przedłużona do kolejnego taktu. Takt dwudziesty szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ćwierćnuty z kropką c z zapisaną fermatą. Na miarę dwa i grana jest jeszcze ósemka c. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk, złożona z nut g oraz e, nad którą zapisano fermatę. Dalej zapisano pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym zapisano przedłużenie dźwięków c oraz g z poprzedniego taktu, dodatkowo grana jest przednutka h oraz jeszcze jeden dźwięk c o oktawę wyżej od poprzedniego. Nad układem zapisano fermatę. Na drugą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową. W partii wokalnej w takcie dwudziestym siódmym zapisano zmianę dynamiki na forte z dodatkowym oznaczeniem con anima. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką d, następnie szesnastka c. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej ósemka a. W akompaniamencie również zapisano zmianę dynamiki na forte. W kluczu wiolinowym w niższym rejestrze grane są cztery ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut c, d oraz fis. W wyższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano ósemkę z kropką d, następnie szesnastkę c. Na miarę drugą grana jest ósemka b, a dalej ósemka a. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa a, a następnie trzy ósemki‑dwudźwięki, złożone z nut d oraz a. W takcie dwudziestym ósmym partia wokalna zaczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato, po której następuje ósemka b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od ósemki g na pierwszą miarę, po której zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato oraz ósemkę‑oktawę b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d (w niższym rejestrze zapisano również pauzę ósemkową), a następnie ósemkę‑dwudźwięk, złożoną z nut b oraz g. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa b, następnie pauza ósemkowa. Na drugą miarę grana jest ósemka‑oktawa g, po której zapisano pauzę ósemkową. Takt dwudziesty dziewiąty w partii wokalnej ma oznaczenie dynamiki piano. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką e, następnie szesnastka d. Na drugą miarę zapisano ósemkę e, a dalej ósemkę c. W akompaniamencie również oznaczono zmianę dynamiki na piano. W kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od przednutki f z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grana jest ósemka z kropką e. W wyższym rejestrze dalej następuje szesnastka d, dalej na drugą miarę ósemka e oraz ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej trzy ósemki b. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest w niższym rejestrze przednutka c z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej półnuta c o oktawę wyżej. W rejestrze wyższym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki g. W takcie trzydziestym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka f, następnie ósemka a. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. Nad taktem oznaczono zmianę dynamiki crescendo. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk a oraz f, a następnie ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na drugą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej czterodźwięk‑ósemkę z dźwięków c, g, b oraz c o oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f, następnie pauza ósemkowa. Na miarę drugą ósemka‑oktawa e, a dalej ponownie pauza ósemkowa. W akompaniamencie również zaznaczono crescendo. W partii wokalnej w takcie trzydziestym pierwszym zapisano zmianę dynamiki na forte fortissimo oraz tempa na lento assai. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f z oznaczeniem fermaty, a dalej szesnastka c. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie ósemka a. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑czterodźwięk, złożona z nut f, a, c oraz f (akord F‑dur). Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie w wyższym rejestrze grana jest triola trzydziestkodwójkowa, złożona z dźwięków c, d oraz c. Na drugą miarę grane są dwie ósemki: b oraz a. W niższym rejestrze po pauzie zapisano szesnastkę f, a następnie na drugą miarę dwie ósemki f. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f. Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie grana jest szesnastka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków f oraz a, dalej na drugą miarę dwie ósemki: pierwsza składająca się z dźwięków g oraz b, druga z a oraz c. W partii akompaniamentu również zaznaczono zmianę dynamiki na forte fortissimo. Takt trzydziesty drugi w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, po której śpiewane są dwie szesnastki z oznaczeniem artykulacji legato: najpierw g, a następnie b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym w wyższym rejestrze na pierwszą miarę grana jest ósemka g, a następnie dwie szesnastki: g oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zaznaczono pauzę ósemkową, dalej ósemkę d, a na miarę drugą ćwierćnutę d. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków b oraz d, a następnie ósemka b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków b, d, g oraz b (akord g‑moll). Takt trzydziesty trzeci w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką c na pierwszą miarę, po której śpiewane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka b. W akompaniamencie na miarę pierwszą grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka‑trójdźwięk, złożona z nut e, g oraz b (akord e zmniejszony). W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka cis. W partii wokalnej w takcie trzydziestym czwartym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka a, dalej ósemka g. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta f. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut f oraz a; następnie kolejna ósemka‑dwudźwięk z nut e oraz g. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta f, przedłużona do kolejnego taktu. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka d, a następnie ósemka‑dwudźwięk c oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków f oraz a. W takcie trzydziestym piątym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie oznaczono Tempo I. (czyli powrót do oryginalnego tempa z początku utworu). Na pierwszą miarę zapisano ósemkę f, przedłużoną z poprzedniego taktu. Dalej grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk a oraz f, a na koniec taktu ósemka złożona z takich samych dźwięków. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową, natomiast na drugą miarę grana jest z akcentem ćwierćnuta f. Pod koniec taktu trzydziestego piątek oznaczono koniec repetycji. W takcie trzydziestym szóstym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut a oraz f. Następnie zapisano złożoną z takich samych nut ćwierćnutę, a na koniec taktu ponownie ósemkę‑dwudźwięk z nutami a oraz f. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą oraz drugą miarę zapisano dokładnie takie same ćwierćnuty f. W ostatnim, trzydziestym siódmym takcie w partii wokalnej ponownie zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym zapisano na pierwszą miarę ósemkę, składającą się z dźwięków f, a, c oraz f o oktawę wyżej, tworzącą akord F‑dur; nad ósemką oznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, składającą się z dźwięków f, c oraz ponownie f (o oktawę wyżej). Nad układem zaznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. Dodatkowo akcent w obu kluczach został wzmocniony oznaczeniem akcentu z całej siły – sforzando. Pod koniec taktu oznaczono zakończenie utworu.

Grafika przedstawia trzecią stronę partytury utworu „Krakowiaczek”: partię wokalną w kluczu wiolinowym oraz akompaniament fortepianowy w kluczu wiolinowym oraz basowym. Utwór jest w metrum dwie czwarte, w tonacji F‑dur oraz tempie Allegro. Kompozytorem utworu jest Stanisław Moniuszko, autorem słów jest Edmund Wasilewski. Wszystkie dźwięki znajdują się w obrębie oktaw od wielkiej do trzykreślnej. Pod dźwiękami partii wokalnej jest zapisany tekst. W pierwszym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są dwudźwięki a oraz f: najpierw ósemka z artykulacją staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Nad taktem zaznaczono dynamikę mezzoforte. W drugim takcie zaznaczono początek repetycji. Cały takt w obu partiach jest identyczny z poprzednim (pierwszym). W takcie trzecim rozpoczyna się partia śpiewu. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f, dalej szesnastka f, na miarę drugą ósemka e oraz ósemka d. Nad taktem oznaczono dynamikę piano. W akompaniamencie w tym takcie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach), z oznaczeniem dynamiki piano. Czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, a następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką f z akcentem. W akompaniamencie w tym takcie ponownie powtarzany jest takt poprzedni (w obu kluczach). W takcie piątym w partii śpiewu na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka z kropką g, następnie szesnastka a. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka z kropką c z akcentem, a dalej szesnastka b. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wyłącznie dwudźwięki b oraz e: na miarę pierwszą ósemka staccato, następnie ćwierćnuta, a na koniec ponownie ósemka z artykulacją staccato. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c z akcentem, na drugą miarę ćwierćnuta f, a na dwa i ósemka c. Takt szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki a, dalej śpiewana jest ćwierćnuta c z oznaczonym akcentem, a na koniec zapisano pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym najpierw grany jest dwudźwięk‑ósemka a oraz f z artykulacją staccato, następnie trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut b, c i g. Dźwięk b ma zaznaczoną artykulację legato, przedłużoną na kolejny takt. W kluczu basowym takt zaczyna się od przednutki h, a następnie grana jest ósemka‑dwudźwięk f oraz c, dalej ćwierćnuta c, na drugą miarę ćwierćnuta e, a na dwa i ósemka c. Siódmy takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką a, dalej następuje szesnastka a, na miarę drugą ósemka g oraz na koniec ósemka f. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą grany jest dwudźwięk a oraz f, dalej trójdźwięk F‑dur złożony z dźwięków a, c i f jako ćwierćnuta, a na koniec ósemka złożona z nut g, h i f (dominanta septymowa G). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki e, następnie grana jest ćwierćnuta‑oktawa złożona z dźwięków f. Na drugą miarę zapisano przednutkę cis z artykulacją legato, która przechodzi w ósemkę d. Takt kończy ósemka g grana na miarę dwa i. W ósmym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka e, następnie ćwierćnuta g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk C‑dur złożona z dźwięków g, c oraz e, a na miarę dwa i grana jest ósemka‑trójdźwięk złożona z nut g, d oraz g. W kluczu basowym od pierwszej miary zaznaczono początek frazy. Grane są dwie ćwierćnuty: na miarę pierwszą c, na miarę drugą h. Takt dziewiąty w partii wokalnej rozpoczyna się od przednutki g z oznaczeniem legato, która przechodzi w ósemkę z kropką fis. Następnie śpiewana jest szesnastka e, a na drugą miarę ósemki f oraz d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki: pierwsza z nich składa się z dwudźwięku c i d, druga oraz trzecia z trójdźwięku c, d oraz fis. W kluczu basowym grane są dwie ćwierćnuty: na pierwszą miarę a, na miarę drugą d. Wciąż trwa fraza rozpoczęta w takcie poprzednim. W takcie dziesiątym w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewana jest ósemka g, następnie ćwierćnuta g. Dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje oznaczenie fermaty. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym grana jest na pierwszą miarę ósemka g, a następnie ćwierćnuta z kropką, składająca się z dźwięków g, d oraz ponownie g (oktawę wyżej). Nad nią zapisano fermatę. W kluczu basowym grana jest na pierwszą miarę ćwierćnuta g, następnie ósemka g oktawę wyżej, a dalej zapisano pauzę ósemkową, nad którą widnieje fermata. W takcie jedenastym w partii wokalnej zapisano oznaczenie piu mosso oraz dynamikę forte. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c, dalej szesnastka d. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka e, a następnie ósemka f. W akompaniamencie zapisano dynamikę forte. W kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Następnie zapisano pauzę szesnastkową. Druga miara jest dokładnie taka sama, jak pierwsza: najpierw pauza ósemkowa, następnie dwie następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw trójdźwięk c, składający się z nut c, e oraz g, a następnie g. Dalej zapisano pauzę szesnastkową. Takt dwunasty rozpoczyna się od ósemek g oraz e, a na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie powtarzany jest poprzedni takt w obu kluczach. W takcie trzynastym w partii wokalnej na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka g, następnie dwie szesnastki: a oraz g, z oznaczeniem artykulacji legato. Na drugą miarę grane są ósemki f oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to czterodźwięk złożony z nut h, d, f oraz g, druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W czternastym takcie w partii wokalnej na miarę pierwszą śpiewane są ósemki e oraz g. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. Na miarę drugą ponownie zapisana jest pauza ósemkowa, następnie grane są dwie trzydziestkodwójki: pierwsza z nich to trójdźwięk złożony z nut c, e oraz g (akord C‑dur), druga to pojedyncza nuta g. Dalej zapisana jest pauza szesnastkowa. W kluczu basowym grane są na pierwszą miarę dwie trzydziestkodwójki: pierwsza to dwudźwięk c oraz g, druga to dźwięk d. Następnie zapisana jest pauza ósemkowa z kropką. Na drugą miarę powtórzone jest wszystko dokładnie w taki sam sposób. W piętnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym grane są wielodźwięki: na pierwszą miarę ósemka z kropką c, e, g oraz c (C‑dur), dalej szesnastka składająca się z d, g oraz d, następnie ósemka e, c i e oraz ósemka f, d i f. W kluczu basowym grane są wyłącznie ósemki: najpierw oktawa c, dalej g i c, następnie c i na koniec ponownie kwarta g oraz c. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki forte fortissimo. W szesnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki z oznaczeniem artykulacji staccato: najpierw g, e i g oktawę wyżej, następnie c i g. Na drugą miarę z akcentem grana jest ćwierćnuta złożona z dźwięków c, e oraz c oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grane są dwie ósemki: c, a następnie dwudźwięk g i c. Na drugą miarę powtarzane są dokładnie takie same ósemki. W siedemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest jednym palcem ćwierćnuta c, a w tym samym czasie wyżej triola szesnastkowa z artykulacją legato: najpierw g, dalej a i na koniec ponownie g. Następnie grana jest ósemka f (na drugą miarę), a na koniec taktu ósemka składająca się z dźwięków f, h oraz d (trójdźwięk h zmniejszony w przewrocie, razem z g w basie tworzący dominantę septymową G). W kluczu basowym w dolnym rejestrze grana jest półnuta g, a w górnym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, następnie w artykulacji legato grane są dwa dwudźwięki‑ósemki: e i g oraz d i a, a na koniec taktu pojedyncza ósemka g. W osiemnastym takcie w partii wokalnej zapisana jest pauza generalna. W partii fortepianu w kluczu wiolinowym w górze grana jest półnuta c. W niższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki e oraz g. W kluczu basowym w niższym rejestrze grana jest półnuta c. W wyższym rejestrze na miarę pierwszą zapisano pauzę ósemkową, następnie grane są trzy dwudźwięki‑ósemki g oraz c. Nad taktem zapisano ritardando (zwolnienie tempa) oraz diminuendo (zmniejszenie dynamiki). W takcie dziewiętnastym w partii wokalnej zapisano zmianę tempa piu lento. Takt zaczyna się od przednutki c z oznaczeniem legato. Następnie śpiewana jest ósemka z kropką b, dalej szesnastka a. Na miarę drugą śpiewane są ósemki b oraz d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie trzy ósemki‑trójdźwięki, składające się z dźwięków b, d oraz f (akordy B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grany jest dwudźwięk‑półnuta: oktawa c. Dalej w wyższym rejestrze grane są też trzy ósemki f. Nad taktem zapisano oznaczenie dynamiki piano. Takt dwudziesty w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki c, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest na miarę raz i ćwierćnuta z kropką g. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy identyczne ósemki, złożone z dźwięków b, c oraz e. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym pierwszym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką a, następnie śpiewana jest szesnastka g. Na drugą miarę śpiewane są dwie ósemki: najpierw f, a następnie d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, następnie grana jest ósemka: trójdźwięk złożony z dźwięków a, c oraz f (akord F‑dur), dalej na miarę drugą ponownie pauza ósemkowa, a pod koniec taktu jeszcze jedna ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut h, d oraz f (akord h zmniejszony). W kluczu basowym zarówno na pierwszą, jak i na drugą miarę grane są przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato oraz ćwierćnuty c. Dwudziesty drugi takt w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę, a następnie zapisana jest ćwierćnuta c. Pod koniec taktu zaznaczono pauzę ósemkową. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na początku zapisano pauzę ósemkową na pierwszą miarę, a dalej następuje szereg ósemek: najpierw dwudźwięk c i e, następnie trójdźwięk składający się z dźwięków c, e oraz g (akord C‑dur), a na koniec ponownie akord C‑dur, składający się z dźwięków c, e, g oraz powtórzonego oktawę wyżej c. Przy tym ostatnim zapisano ozdobnik – arpeggio. W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c. W takcie dwudziestym trzecim partia wokalna rozpoczyna się od ósemki z kropką b, śpiewanej na pierwszą miarę. Dalej następuje szesnastka a, natomiast na drugą miarę dwie ósemki: najpierw b, a na koniec d. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut d, f oraz b (akord B‑dur). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. Dwudziesty czwarty takt w partii wokalnej rozpoczyna się ósemki c śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie śpiewana jest ćwierćnuta z kropką g, a na koniec taktu ósemka g. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową. Dalej grane są trzy dokładnie takie same ósemki‑czterodźwięki, złożone z nut c, e, g oraz b (dominanta septymowa C). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta‑oktawa c. W takcie dwudziestym piątym partia wokalna rozpoczyna się od ósemki a z oznaczeniem artykulacji legato. Następnie śpiewana jest ósemka g, a na drugą miarę ósemki a oraz h. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt zaczyna się od pauzy ósemkowej, po której grana jest ćwierćnuta‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na koniec taktu grana jest ósemka, złożona z dźwięków d, f oraz h (akord h zmniejszony). W kluczu basowym takt rozpoczyna się od przednutki h z artykulacją legato, a następnie grana jest półnuta c, przedłużona do kolejnego taktu. W wyższym rejestrze na drugą miarę zapisana jest przednutka fis z artykulacją legato, a następnie ćwierćnuta g z akcentem, przedłużona do kolejnego taktu. Takt dwudziesty szósty w partii wokalnej rozpoczyna się od ćwierćnuty z kropką c z zapisaną fermatą. Na miarę dwa i grana jest jeszcze ósemka c. W partii akompaniamentu w kluczu wiolinowym grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk, złożona z nut g oraz e, nad którą zapisano fermatę. Dalej zapisano pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym zapisano przedłużenie dźwięków c oraz g z poprzedniego taktu, dodatkowo grana jest przednutka h oraz jeszcze jeden dźwięk c o oktawę wyżej od poprzedniego. Nad układem zapisano fermatę. Na drugą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową. W partii wokalnej w takcie dwudziestym siódmym zapisano zmianę dynamiki na forte z dodatkowym oznaczeniem con anima. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką d, następnie szesnastka c. Na miarę drugą śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej ósemka a. W akompaniamencie również zapisano zmianę dynamiki na forte. W kluczu wiolinowym w niższym rejestrze grane są cztery ósemki‑trójdźwięki, złożone z nut c, d oraz fis. W wyższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano ósemkę z kropką d, następnie szesnastkę c. Na miarę drugą grana jest ósemka b, a dalej ósemka a. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa a, a następnie trzy ósemki‑dwudźwięki, złożone z nut d oraz a. W takcie dwudziestym ósmym partia wokalna zaczyna się od ósemki g, śpiewanej na pierwszą miarę. Następnie zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato, po której następuje ósemka b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od ósemki g na pierwszą miarę, po której zapisano przednutkę g z oznaczeniem artykulacji legato oraz ósemkę‑oktawę b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d (w niższym rejestrze zapisano również pauzę ósemkową), a następnie ósemkę‑dwudźwięk, złożoną z nut b oraz g. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa b, następnie pauza ósemkowa. Na drugą miarę grana jest ósemka‑oktawa g, po której zapisano pauzę ósemkową. Takt dwudziesty dziewiąty w partii wokalnej ma oznaczenie dynamiki piano. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką e, następnie szesnastka d. Na drugą miarę zapisano ósemkę e, a dalej ósemkę c. W akompaniamencie również oznaczono zmianę dynamiki na piano. W kluczu wiolinowym takt rozpoczyna się od przednutki f z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie grana jest ósemka z kropką e. W wyższym rejestrze dalej następuje szesnastka d, dalej na drugą miarę ósemka e oraz ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej trzy ósemki b. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest w niższym rejestrze przednutka c z oznaczeniem artykulacji legato, a dalej półnuta c o oktawę wyżej. W rejestrze wyższym na pierwszą miarę zapisano pauzę ósemkową, a następnie trzy ósemki g. W takcie trzydziestym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka f, następnie ósemka a. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta c z akcentem. Nad taktem oznaczono zmianę dynamiki crescendo. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk a oraz f, a następnie ósemka‑trójdźwięk, złożona z nut c, f oraz a (akord F‑dur). Na drugą miarę zapisano pauzę ósemkową, a dalej czterodźwięk‑ósemkę z dźwięków c, g, b oraz c o oktawę wyżej. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f, następnie pauza ósemkowa. Na miarę drugą ósemka‑oktawa e, a dalej ponownie pauza ósemkowa. W akompaniamencie również zaznaczono crescendo. W partii wokalnej w takcie trzydziestym pierwszym zapisano zmianę dynamiki na forte fortissimo oraz tempa na lento assai. Na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka z kropką f z oznaczeniem fermaty, a dalej szesnastka c. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka b z oznaczeniem artykulacji legato, a następnie ósemka a. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑czterodźwięk, złożona z nut f, a, c oraz f (akord F‑dur). Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie w wyższym rejestrze grana jest triola trzydziestkodwójkowa, złożona z dźwięków c, d oraz c. Na drugą miarę grane są dwie ósemki: b oraz a. W niższym rejestrze po pauzie zapisano szesnastkę f, a następnie na drugą miarę dwie ósemki f. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑oktawa f. Dalej zaznaczono pauzę szesnastkową z fermatą. Następnie grana jest szesnastka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków f oraz a, dalej na drugą miarę dwie ósemki: pierwsza składająca się z dźwięków g oraz b, druga z a oraz c. W partii akompaniamentu również zaznaczono zmianę dynamiki na forte fortissimo. Takt trzydziesty drugi w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki g, po której śpiewane są dwie szesnastki z oznaczeniem artykulacji legato: najpierw g, a następnie b. Na drugą miarę śpiewana jest ćwierćnuta d. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym w wyższym rejestrze na pierwszą miarę grana jest ósemka g, a następnie dwie szesnastki: g oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta d. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zaznaczono pauzę ósemkową, dalej ósemkę d, a na miarę drugą ćwierćnutę d. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z dźwięków b oraz d, a następnie ósemka b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków b, d, g oraz b (akord g‑moll). Takt trzydziesty trzeci w partii wokalnej rozpoczyna się od ósemki z kropką c na pierwszą miarę, po której śpiewane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na drugą miarę śpiewana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka b. W akompaniamencie na miarę pierwszą grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka‑trójdźwięk, złożona z nut e, g oraz b (akord e zmniejszony). W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka z kropką c, po której grane są dwie trzydziestkodwójki: najpierw f, następnie a. Na miarę drugą grana jest ósemka z kropką c (o oktawę wyżej od c na miarę pierwszą), a następnie szesnastka cis. W partii wokalnej w takcie trzydziestym czwartym na pierwszą miarę śpiewana jest ósemka a, dalej ósemka g. Na miarę drugą śpiewana jest ćwierćnuta f. W akompaniamencie na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut f oraz a; następnie kolejna ósemka‑dwudźwięk z nut e oraz g. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta f, przedłużona do kolejnego taktu. W kluczu basowym na pierwszą miarę grana jest ósemka d, a następnie ósemka‑dwudźwięk c oraz b. Na drugą miarę grana jest ćwierćnuta, składająca się z dźwięków f oraz a. W takcie trzydziestym piątym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie oznaczono Tempo I. (czyli powrót do oryginalnego tempa z początku utworu). Na pierwszą miarę zapisano ósemkę f, przedłużoną z poprzedniego taktu. Dalej grana jest ćwierćnuta‑dwudźwięk a oraz f, a na koniec taktu ósemka złożona z takich samych dźwięków. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą miarę zapisano pauzę ćwierćnutową, natomiast na drugą miarę grana jest z akcentem ćwierćnuta f. Pod koniec taktu trzydziestego piątek oznaczono koniec repetycji. W takcie trzydziestym szóstym w partii wokalnej zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym na pierwszą miarę grana jest ósemka‑dwudźwięk, złożona z nut a oraz f. Następnie zapisano złożoną z takich samych nut ćwierćnutę, a na koniec taktu ponownie ósemkę‑dwudźwięk z nutami a oraz f. W kluczu basowym takt rozpoczyna się (w wyższym rejestrze) od przednutki h z oznaczeniem artykulacji legato, po której grana jest ósemka c. Dalej grana jest ćwierćnuta c z akcentem, a na koniec ósemka c. W niższym rejestrze na pierwszą oraz drugą miarę zapisano dokładnie takie same ćwierćnuty f. W ostatnim, trzydziestym siódmym takcie w partii wokalnej ponownie zapisano pauzę generalną. W akompaniamencie w kluczu wiolinowym zapisano na pierwszą miarę ósemkę, składającą się z dźwięków f, a, c oraz f o oktawę wyżej, tworzącą akord F‑dur; nad ósemką oznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. W kluczu basowym na pierwszą miarę zapisano ósemkę, składającą się z dźwięków f, c oraz ponownie f (o oktawę wyżej). Nad układem zaznaczono akcent. Następnie na miarę raz i zapisano pauzę ósemkową, a dalej pauzę ćwierćnutową. Dodatkowo akcent w obu kluczach został wzmocniony oznaczeniem akcentu z całej siły – sforzando. Pod koniec taktu oznaczono zakończenie utworu.

Ilustracja przedstawia kobietę i mężczyznę na białym tle. Kobieta, stojąca z lewej strony, ma na sobie białą koszulę w drobne, niebieskie kwiaty z koronkowymi zdobieniami przy rękawach; szeroką, sięgającą kostek niebieską spódnicę oraz niebieski, sięgający ud kaftan wykończony materiałem przypominającym białą wełnę, z rozcięciami na rękawach oraz złotymi zdobieniami. Na jej głowie obecna jest niebieska czapka wykończona białym, wełnianym materiałem z przymocowanym pawim piórem, a na jej stopach – czarne buty na niskim obcasie. Mężczyzna, stojący z prawej strony, ma na sobie żółtą koszulę wiązaną z przodu pętelkami, sięgającą do połowy ud; niebieski kaftan, podobny do tego noszonego przez kobietę; szerokie, brązowe spodnie oraz czarne buty z wysokimi cholewkami. Na jego głowie obecna jest niebieska czapka wykończona czarnym, wełnianym materiałem, do której przodu przymocowano trzy pióra. Para jest uśmiechnięta.

Ilustracja przedstawia kobietę i mężczyznę na białym tle. Kobieta, stojąca z lewej strony, ma na sobie białą koszulę z koronkowymi zdobieniami przy rękawach; szeroką, sięgającą poniżej kolan żółtą spódnicę z wystającym spod spodu różowym materiałem oraz niebieski, sięgający ud kaftan, którego krótkie rękawy wykończono czerwonym materiałem. na głowie nosi wianek z czerwonych oraz niebieskich kwiatów, a na stopach – różowe buty na niskim obcasie. Jej włosy związane są w dwa warkocze. Mężczyzna, stojący z prawej strony, ma na sobie pomarańczową koszulę sięgającą do połowy ud; niebieski kaftan z rozcięciami na rękawach, przewiązany w pasie; szerokie, niebieskie spodnie oraz brązowe buty z wysokimi cholewkami. Para jest uśmiechnięta.

Ilustracja przedstawia kobietę i mężczyznę tańczących mazura na kremowym tle. Kobieta, jest z lewej strony, ma na sobie białą koszulę; niebieski kaftan, którego krótkie rękawy wykończono czerwonym materiałem; żółtą spódnicę, uniesioną od ruchu, oraz różowe buty na niskim obcasie. Jej długie, ciemne warkocze unoszą się. Na szyi ma czerwone korale, a na głowie wianek z kwiatów, patrzy na swojego partnera. Mężczyzna, unosi lewą rękę ku górze, prawą trzyma dłoń partnerki. Ma na sobie pomarańczowo‑różową koszulę; zielono‑niebieski kaftan, spięty w talii pasem; niebieskie spodnie oraz brązowe buty o wysokich cholewkach. Jego średniej długości blond włosy są lekko uniesione, a policzki zaróżowione. Patrzy w stronę kobiety. Pod tańczącą parą jest fragment porośniętej trawą ziemi z napisem „MAZUR”, umieszczonym na białym tle, oraz datą „1927” i podpisem „Z. Stryjeńska”.

Grafika przedstawia zapis rytmu Mazura. Pierwszy takt rozpoczyna się od dwóch ósemek, na drugą oraz trzecią miarę grane są ćwierćnuty. Drugi takt rozpoczyna się od ćwierćnuty, na drugą miarę grana jest półnuta.

Grafika przedstawia zapis rytmu Mazura. Pierwszy takt rozpoczyna się od ósemki z kropką oraz szesnastki, na drugą oraz trzecią miarę grane są ćwierćnuty. Drugi takt rozpoczyna się od ćwierćnuty, na drugą miarę grana jest półnuta.

Ilustracja przedstawia kobietę i mężczyznę na białym tle. Kobieta, stojąca z lewej strony, ma na sobie białą koszulę w kwieciste wzory z koronkowymi zdobieniami przy rękawach; szeroką, sięgającą poniżej kolan kolorową spódnicę w pionowe pasy, oraz czarny gorset w drobne kwiaty. Kobieta ubrana jest w białą chustę z czerwonym kwiatkiem i czarne buty z wysokimi cholewkami. Jej jasne włosy związane są w warkocz. Mężczyzna, stojący z prawej strony, ma na sobie beżową koszulę sięgającą do bioder; czarną kamizelkę z czerwonymi detalami, przewiązany w pasie; szerokie, żółte spodnie w zielone, pionowe pasy, oraz czarne buty z wysokimi cholewkami. Para jest uśmiechnięta.

Grafika przedstawia zapis rytmu Oberka. Pierwszy takt rozpoczyna się od dwóch szesnastek, na drugą oraz trzecią miarę grane są ósemki. Drugi takt rozpoczyna się od ćwierćnuty, na trzecią miarę grana jest ósemka. Trzeci takt powtarza rytm z taktu pierwszego: dwie szesnastki na pierwszą miarę, następnie po jednej ósemce na miary drugą oraz trzecią. Ostatni, czwarty takt rozpoczyna się od ósemki i kończy na ćwierćnucie (granej na drugą miarę).

Ilustracja przedstawia kobietę i mężczyznę na białym tle. Kobieta, stojąca z lewej strony, ma na sobie szeroką, sięgającą kostek niebieską spódnicę; czerwony fartuch w białe, roślinne wzory, oraz niebieski, sięgający bioder niebieski kaftan z długimi rękawami oraz złotymi zdobieniami. Kobieta ubrana jest w kolorowy czepek z marszczonego materiału i czarne buty o wysokich cholewkach na niskim obcasie. Mężczyzna, stojący z prawej strony, ma na sobie czerwony kaftan; niebieską kamizelkę bez rękawów; czerwony wiązany pas; szerokie, niebieskie spodnie oraz czarne buty z wysokimi cholewkami. Męszczyzna nosi czerwoną czapkę wykończoną białym, wełnianym materiałem. Para jest uśmiechnięta.