Pierwsze galerie sztuki - prehistoryczne jaskinie
Ważne daty
epoka kamienia – (ok. 2 mln lat - 3400/2000 p.n.e.), w której wyróżniamy:
paleolit – zwany inaczej epoką kamienia łupanego (ok. 2 mln lat - ok. 11000 p.n.e.)
mezolit – zwany inaczej środkową epoką kamienia (ok. 10000 - ok. 5000 p.n.e.)
neolit – zwany inaczej epoką kamienia gładzonego (ok. 9000 - ok. 3400/2000 p.n.e.)
epoka brązu – (ok. 3400 - ok. 1200/750 p.n.e.)
epoka żelaza – (ok. 1200 p.n.e. do starożytności).
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła.
I.1) wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: malarstwa, rzeźby, grafiki, architektury (łącznie z architekturą wnętrz), rysunku, scenografii, sztuki użytkowej dawnej i współczesnej (w tym rzemiosła artystycznego); rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin; zna współczesne formy wypowiedzi artystycznej, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom, jak: happening, performance, asamblaż; sztuka nowych mediów;
I.2) rozróżnia cechy i rodzaje kompozycji w naturze oraz w sztukach plastycznych (odnajduje je w dziełach mistrzów, a także w tworach i zjawiskach przyrody); tworzy różnorodne układy kompozycyjne na płaszczyźnie i w przestrzeni (kompozycje otwarte i zamknięte, rytmiczne, symetryczne, statyczne i dynamiczne); ustala właściwe proporcje poszczególnych elementów kompozycyjnych, umiejętnie równoważy kompozycję, wykorzystując kształt i kontrast form; I.3) klasyfikuje barwy w sztukach plastycznych; wykazuje się znajomością pojęć: gama barwna, koło barw, barwy podstawowe i pochodne, temperatura barwy, walor barwy; rozróżnia i identyfikuje w dziełach mistrzów i własnych kontrasty barwne: temperaturowe, dopełnieniowe i walorowe; podejmuje działania twórcze z wyobraźni i z zakresu interpretacji natury, uwzględniające problematykę barwy; I.5) charakteryzuje pozostałe środki wyrazu artystycznego, takie jak: linia, plama, faktura; wykorzystuje wskazane środki w działaniach plastycznych (kompozycjach z wyobraźni i transpozycji natury);
II. Doskonalenie umiejętności plastycznych – ekspresja twórcza przejawiająca się w działaniach indywidualnych i zespołowych.
II.1) w zadaniach plastycznych interpretuje obserwowane przedmioty, motywy i zjawiska, stosując środki wyrazu zgodnie z własnym odczuciem; w wyższych klasach podejmuje również próby rysunkowego studium z natury;
II.2) wyraża w pracach plastycznych uczucia i emocje wobec rzeczywistości, a także płynące z inspiracji muzycznych czy literackich (impresja i ekspresja); rysuje, maluje, ilustruje zjawiska i wydarzenia realne i wyobrażone (także w korelacji z innymi przedmiotami);
określać ramy czasowe epok prehistorycznych;
charakteryzować malarstwo jaskiniowe i sztukę prehistoryczną oraz ich zasięg;
wskazywać lokalizacje wybranych jaskiń na mapie;
rozpoznawać tematykę, techniki i barwy malowideł naskalnych;
odróżniać oryginalną sztukę prehistoryczną od sztuki współczesnej inspirowanej sztuką prehistoryczną;
stosować środki wyrazu plastycznego właściwe dla malarstwa jaskiniowego, w tym tworzyć prace inspirowane malarstwem prehistorycznym;
definiować pojęcia: „sztuka prehistoryczna”, „pigment”.
Pierwsze galerie malarstwa – jaskinie
Współcześnie galerie sztuki to specjalnie wydzielone miejsca, w których artyści prezentują swoje dzieła: obrazy, rzeźby, rysunki. Jednak najstarsze dzieła sztuki - malowidła i rysunki naskalne, były tworzone na ścianach jaskiń. Prawdopodobnie spełniały ważne funkcje magiczne. Tworzone były w czasach prehistorycznychprehistorycznych. Prehistoria to najstarszy okres dziejów ludzkości, w której nie znano jeszcze pisma, dlatego wiedzę o nim czerpiemy z wykopalisk archeologicznych. Dzieli się na trzy podstawowe epoki, których nazwy nawiązują do dominującego w danym okresie materiału używanego do produkcji narzędzi:
1. epoka kamienia - (ok. 2 mln lat - 3400/2000 p.n.e.), w której wyróżniamy:
paleolit – zwany inaczej epoką kamienia łupanego (ok. 2 mln lat - ok. 11000 p.n.e.)
mezolit – zwany inaczej środkową epoką kamienia (ok. 10000 - ok. 5000 p.n.e.)
neolit – zwany inaczej epoką kamienia gładzonego (ok. 9000 - ok. 3400/2000 p.n.e.)
2. epoka brązu - (ok. 3400 - ok. 1200/750 p.n.e.)
3. epoka żelaza - (ok. 1200 p.n.e. do starożytności).
Zaznacz na osi czasu epoki historyczne sztuki prehistorycznej. Podane poniżej nazwy epok przyporządkuj do właściwych okien na osi czasu.
Epoka neolitu, Epoka brązu, Epoka kamienia, Epoka paleolitu, Epoka mezolitu, Epoka żelaza
Wskaż przedział czasowy dla epoki żelaza, neolitu, kamienia, paleolitu, brązu i mezolitu.
Rysunki naskalne
Najwięcej jaskiń, w których odkryto malarstwo prehistoryczne, znajduje się na obszarze dzisiejszej Francji i Hiszpanii. Do najbardziej znanych należą: jaskinia w Altamirze (odkryta w XIX wieku), jaskinia w Lascaux (odkryta w 1940 r.), jaskinia Chauveta (odkryta w 1994 r.).
Obejrzyj poniższe ilustracje i zwróć uwagę na kształty, linie i barwy, które tworzą przedstawienia występujące w rysunkach naskalnych z jaskini Chauveta.
Wymień cechy rysunków naskalnych.
Sztuka w jaskiniach
Ze względu na koczowniczy tryb, życie ludzi w czasach prehistorycznych uzależnione było od przyrody. Przyjmuje się jednak, że funkcją sztuki w tym okresie nie było naśladowanie, utrwalenie natury, ale wyrażenie idei – groty z malowidłami prawdopodobnie były miejscami kultu. Początkowo w malarstwie bardzo rzadko występowała postać ludzka. Dlatego w jaskiniach z okresu paleolitu (głównie z obszaru dzisiejszej Francji i Hiszpanii) widzimy bardzo realistyczne odwzorowanie postaci zwierzęcych, zazwyczaj z profilu i uchwyconych w ruchu, zaś postacie ludzkie były pomijane, a jak się już pojawiały to były malowane schematycznie. Liczne ślady sztuki prehistorycznej znaleziono także w innych miejscach Europy (np. w Skandynawii), w Afryce, w Australii, mniej liczne w Ameryce oraz Azji. W odniesieniu do sztuki naskalnej ze Skandynawii oraz północnej Rosji – Syberii, używamy nazwy sztuka arktyczna. Rysunki tam odnalezione wykonane były przy pomocy ostrych narzędzi, a ich głównymi motywami były: łodzie, sylwetki polujących ludzi, ryby, ssaki (w tym łosie, renifery, wieloryby), gady, ptaki. Również malowidła z Afryki ukazują sceny z polowań, walk i życia codziennego. Początkowo dominują tu przedstawienia dużych zwierząt, jak nosorożce, żyrafy, słonie, wielbłądy, bawoły, tury, antylopy i niewielkich rozmiarów postacie ludzkie. Z czasem pojawiają się sceny z życia obozowisk pasterskich, konie zaprzężone do rydwanów oraz uzbrojone postacie ludzkie. Sztukę naskalną z Afryki nazywamy sztuką południową i sztuką saharyjską.
Przygotuj pytanie na kartkówkę dotyczące sztuki w jaskiniach.
Zadania
Barwy używane przez twórców malarstwa naskalnego:
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
Wymień barwy używane przez twórców malarstwa naskalnego.
Analiza obrazów naskalnych pokazuje intensywność barw oraz wielość i zróżnicowanie linii tworzących silne kontrasty. Mimo upływu lat malarstwo to nie tylko przetrwało, ale zachowało swój pierwotny wygląd. Intersujące jest jakimi narzędziami i środkami artystycznymi mogli dysponować ówcześni twórcy.
Współcześni artyści niekiedy inspirują się sztuką prehistoryczną. Odgadnij, które z przedstawionych dzieł nie są malowidłami i rysunkami naskalnymi. Zaznacz je poprzez kliknięcie i sprawdź swoją odpowiedź.
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
Wyjaśnij pojęcie sztuka prehistoryczna.
Już w epoce kamienia używano farbyfarby, pigmentupigmentu i spoiwaspoiwa. Zapoznaj się z tymi pojęciami.
Zapoznaj się z definicją farby , a następnie zastanów się, co w czasach prehistorycznych mogło być spoiwem. Zaznacz odpowiednią odpowiedź.
- popiół
- tłuszcz
- sok z owoców
- próchno
Do tworzenia rysunków i malowideł naskalnych w różnych częściach świata, już od czasów prehistorycznych, stosowano ochręochrę. To naturalny, nieorganiczny pigment uzyskiwany ze skał i ziemi, stąd w malarstwie prehistorycznym zauważamy różnorodną tonację ochry zależną od miejsca pozyskiwania barwnika.
Zaznacz, jakiego koloru może być ochra.
- Fioletowego
- Brązowego
- Żółtego
- Zielonego
- Błękitnego
Twórz tradycyjnie
Potrzebne będą: kartki papieru, wybrane pigmenty: np. herbata, liście, sok wyciśnięty z owoców lub warzyw, patyk, słomka
Nawiązując do sztuki prehistorycznej stwórz ilustrację z motywem zwierząt. Wykorzystaj do tego celu naturalne pigmenty, jakie możesz znaleźć w domu, na przykład herbatę, soki z owoców i warzyw, zielone liście, przyprawy: kurkumę, mielony pieprz, paprykę. Jako spoiwa możesz użyć wody, pasty do zębów, kremu. Nanoś je na kartkę tak jak czynili to ludzie w czasach prehistorycznych: palcami, za pomocą mchu lub patyka, pryskając barwnikiem przez słomkę. Po wykonaniu zadania „podpisz” je na odwrocie swoim odciskiem dłoni.
Słownik pojęć
Naturalny, nieorganiczny pigment występujący w środowisku naturalnym i pozyskiwany między innymi z glinokrzemianów, krzemianów, siarczanów i barwnych tlenków. W zależności od składu i stopnia rozdrobnienia tlenków ochra przybiera barwę od kremowożółtej do brązowej, a nawet czarnej.
Substancja barwiąca nierozpuszczalna w wodzie i olejach, używana do wyrobu farb.
Działalność człowieka z epoki prehistorycznej, obejmująca pierwsze wytwory jego rąk, takie jak narzędzia, ozdoby, rysunki naskalne, figurki.
Stała lub płynna substancja, która w połączeniu z substancją barwiącą tworzy farbę.
Substancja stosowana do dekoracyjnego lub ochronnego pokrywania różnych powierzchni. Składa się z substancji barwiących i dodatkowych (np. spoiw, wypełniaczy, rozcieńczalników).,Źródła: www.sjp.pwn.pl
Słownik pojęć został opracowany na podstawie:
encyklopedia.pwn.pl
Galeria dzieł sztuki
Bibliografia
Sztuka świata, t. 1, praca zbiorowa, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1989.
Jean Clottes, Światło w jaskini. Archeologia Żywa, Wrocław 2010.
Michel Brézillon, Encyklopedia kultur pradziejowych., Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1981.







