Piosenka Lindy Lemay „Les maudits Français”. Francuz – Polak: stereotypy

1. Cele lekcji

a) Wiadomości

Uczeń:

- poznaje obyczaje i zachowania w innym kraju,

- poznaje nowe słownictwo, zwłaszcza przymiotniki określające cechy charakteru,

- zna różne narodowości i nazwy państw.

b) Umiejętności

Uczeń:

- potrafi wymienić podobieństwa i różnice,

- umie napisać tekst imitujący zwrotkę piosenki,

- potrafi rozróżnić francuski mówiony i pisany.

2. Metoda i forma pracy

Słuchanie, praca w parach, praca indywidualna, pisanie, ćwiczenie ze słuchu.

3. Środki dydaktyczne

- tablica,

- magnetofon,

- kaseta z nagraniem piosenki,

- 2 słowniki: polsko‑francuski i francusko polski,

- kserokopie tekstu piosenki lub wybranego fragmentu (www.paroles.net, Campus 1, Unité 10.3),

- kserokopie do powtórki przymiotników (cechy charakteru, osobowość) patrz: rozdz. 19, Le caractère et la personalité, Grammaire progressive du français.

4. Przebieg lekcji

a) Faza przygotowawcza

1. Nauczyciel wita się w języku francuskim. Sprawdza obecność. Podaje temat lekcji i zagadnienia. Przedstawia autorkę piosenki, tytuł piosenki „Les maudits français”: C'est une chanteuse québécoise. Au Québec on parle français avec un accent différent qu’en France. La prononciation, les expressions sont différentes. Dans cette chanson, Lynda Lemay chante avec humour les comportements des Français.

2. Nauczyciel prosi, by uczniowie zastanowili się, czy w Polsce są wykonawcy, którzy śpiewają o naszej rzeczywistości, złych i dobrych nawykach, zachowaniach. Czy uczniowie przypominają sobie tytuły tych piosenek, autorów i wykonawców? Można poprosić o krótkie cytaty przetłumaczone na język francuski.

b) Faza realizacyjna

1. Wysłuchanie piosenki lub fragmentu piosenki bez tekstu. Czy uczniowie wychwycili inny akcent? Co zrozumieli?

2. Nauczyciel rozdaje tekst. Koncentruje się na 4 zwrotkach. Prosi, by uczniowie spróbowali odnaleźć i poprawić fragmenty, w których pisownia i konstrukcja nie odpowiadają znanym im dotychczas strukturom. Chodzi o tzw. skróty, brak jednego członu przeczenia, wymawianie y zamiast ils, pomijanie pełnego przysłówka, skracanie słowa, np. bis zamiast bises. Praca indywidualna, następnie sprawdzenie na forum grupy. Po odczytaniu każdej poprawionej wersji można podać słownictwo.

3. Następnie nauczyciel dzieli klasę na 4 grupy i prosi, by każda grupa zastanowiła się, jakie zachowania dziwią mieszkańców Québec’u. Dla przykładu cytujemy wybrane fragmenty (1 linijkę), starając się je „wyjaśnić” wspólnie z klasą:

   1. Ils parlent avec des mots précis”- ils/Les français ont des mots et des expressions qu’on n’utilise pas au Québec.

   2. Ils boivent du vin comme si c’tait de l’eau” – ils boivent souvent du vin, ils boivent plus qu’au Québec.

4. Nauczyciel upewnia się, czy uczniom udało się rozszyfrować wszystkie zagadki z tekstu i wyjaśnić różnice kulturowe, o których on mówi. Może dodać kilka słów lub poprosić o dodatkowe informacje osobę, która była we Francji czy w Québecu. Powtórne odsłuchanie piosenki (fragmentu piosenki).

5. Przed wykonaniem kolejnego ćwiczenia nauczyciel może zrobić mini‑powtórkę z przymiotników. Forma dowolna. Patrz rozdz. 19., Le caractère et la personalité, Grammaire progressive du français. Na przykład krótkie zdania do tłumaczenia lub praca na forum klasy. Podajemy narodowość, a uczniowie cytują przymiotniki lub inne określenia, które im się kojarzą z tym krajem. Allemands – sérieux, travailleurs, aiment la bière, etc. A jakie są charakterystyczne cechy Polaków? Amerykanów? Niemców? innych narodowości? Uczniowie rozmawiają w parach o stereotypach dotyczących wybranej narodowości i starają się potwierdzić lub zanegować słuszność stereotypowych twierdzeń.

6. Nauczyciel prosi, by uczniowie wyobrazili sobie, że są autorami i mają napisać jedną zwrotkę piosenki na temat wybranej narodowości lub własnego kraju. Praca indywidualna. Odczytanie 2‑3 tekstów na forum klasy. Pozostałe teksty nauczyciel bierze do sprawdzenia, ewentualnie prosi o przepisanie i przyniesienie na następne zajęcia.

c) Faza podsumowująca

1. Nauczyciel prosi o porównanie zachowań Polaków i Francuzów w różnych dziedzinach. W tym celu wprowadza słownictwo dotyczące różnic i podobieństw.

Podobieństwa:

Se ressembler,

être pareil,

faire qqch de la même façon,

de la même manière.

Różnice:

être différent,

ne pas ressembler à,

ne pas avoir de ressemblances.

2. Dziedziny, które może zaproponować nauczyciel: transport, travail, éducation, santé, fonctionnaires, animaux, politique. Uczniowie mogą zaproponować inne dziedziny. Praca w grupach. Nauczyciel koordynuje wykonanie ćwiczenia, notuje błędy i jeśli jest czas, w ramach podsumowania lekcji, uczniowie sami się poprawiają.

3. Nauczyciel podaje zadanie domowe

5. Bibliografia

1. Girardet J., Pécheur J., Campus 1, Clé International, Paris 2002.

2. Leroy‑Miquel C., Goliot‑Lété A., Vocabulaire progressif du français, niveau intermédiaire, Clé International, Tours 2004

3. Praca zbiorowa, Vocabulaire illustré, 350 exercices, niveau débutant, Hachette, Paris1992.

4. www.paroles.net

6. Załączniki

Zadanie domowe

Kserokopia ćwiczenia dotyczącego krajów i obyczajów. (Claire Leroy‑Miquel, Anne Goliot‑Lété, Vocabulaire progressif du français, niveau intermédiaire, Clé International, Tours, 2004) „Les nationalités, les langues”, ex 3/p. 13.”Devinez dans quel pays ces personnes passent leurs vacances”: Exemples:

1. Ils aiment l’art, le bon vin, les fromages, ils sont en........ France.

2. Elle aime visiter des vieilles villes, des musées, manger des pâtes, elle est en..... Italie.

3. Ils s’intéressent aux villes modernes, aux espaces immences, au jazz, ils sont en.....

7. Czas trwania lekcji

45 minut

8. Uwagi do scenariusza

brak