Pływanie – zabawy oswajające ze środowiskiem wodnym
Pływanie – zabawy oswajające ze środowiskiem wodnym
1. Cele lekcji
a) Wiadomości
Uczeń:
zna zasady bezpieczeństwa podczas zajęć na basenie,
poznaje działanie wypornościowe wody.
b) Umiejętności
Uczeń:
oswaja się ze środowiskiem wodnym,
potrafi wykonać wydech do wody,
potrafi zanurzyć głowę,
potrafi leżeć na wodzie (samodzielnie lub z pomocą).
c) Postawy
Uczeń:
rozwija odwagę,
czerpie przyjemność z zabaw w odmiennym środowisku,
dba o bezpieczeństwo swoje i innych.
c) Sprawność motoryczna
Uczeń:
doskonali orientację przestrzenną,
doskonali koordynację ruchową.
2. Metoda i forma pracy
Frontalna, praca w zespołach dwójkowych, strumieniowa, metoda realizacji zadań ruchowych: zabawowa, naśladowcza, zadaniowa; metoda nauczania ruchu: kompleksowa, syntetyczna.
3. Środki dydaktyczne
Piłki do tenisa stołowego
4. Przebieg lekcji
a) Faza przygotowawcza
Zbiórka klasy, podanie zadań lekcji.
Rozgrzewka na brzegu basenu. W postawie wykonujemy krążenia ramion w tył. Przechodzimy do opadu w przód – pracujemy ramionami jak w pływaniu kraulem (krążenia w przód). W siadzie na brzegu basenu pracujemy nogami jak w pływaniu stylem grzbietowym (zwracamy uwagę na obciągnięcie stóp i zwrócenie ich ku środkowi). Siedząc na brzegu basenu, wznosimy nogi do siadu równoważnego. Wykonujemy serię skłonów w przód i w bok. W postawie, wznosząc ramiona, bierzemy krótki, ale głęboki wdech ustami – następnie wykonujemy wydech ze skłonem w przód i opuszczeniem ramion.
b) Faza realizacyjna
Siadamy na brzegu basenu, nogi zanurzone są w wodzie. Na gwizdek nauczyciela z całej siły pracujemy nogami jak w pływaniu kraulem – zabawa „kto zrobi największą pianę”. Wchodzimy do wody przez skok na nogi z siadu.
Zabawa ożywiająca. Z dowolnego ustawienia w basenie „berek” goni pozostałych uczestników. Przed złapaniem można się chronić uciekając i chlapiąc wodą „berka”. Osoba dotknięta przez „berka” przejmuje jego rolę.
„Berek nurek”. Od tej pory przed złapaniem przez „berka” (jeśli dzieci jest powyżej 10, wyznaczamy dwóch „berków”) można się uchronić, zanurzając głowę pod wodę.
Ćwiczenia wydechu. „Gotująca się woda w czajniku”. Ćwiczący stoją twarzą do brzegu i opierając ręce na przelewie wykonują mocny wydech pod wodą. Chwalimy dzieci, które najmocniej „zagotowały wodę”.
Ćwiczenia leżenia na wodzie. Grupa staje w kole chwytając się za ręce. Dzieci odliczają do dwóch. Jeśli nauczyciel wywoła jedynki, uczniowie z tym numerem kładą się na wodzie, na plecach (głowa zanurzona po uszy, nogi wyprostowane) – na gwizdek wracają do postawy wyjściowej. Podobne zadanie wykonują dwójki, jeśli usłyszą swój numer. Po kilku powtórzeniach, zabawę wykonujemy na zasadzie „kto szybciej” – jedynki czy dwójki?
Ćwiczenia oddechowe. Dmuchanie piłeczek do tenisa stołowego na zadanym dystansie („kto pierwszy”, „kto najdalej popchnie piłeczkę jednym dmuchnięciem”).
Ćwiczenia poślizgów. „Wyścig motorówek”. Dzieci dobierają się w pary. W parze, jedno staje z przodu, drugie z tyłu. Dziecko stojące z tyłu chwyta kolegę za ręce, kładąc się na piersiach na wodzie. Pierwsza osoba biegnie, ciągnąc partnera za sobą. Po dotarciu na przeciwległy brzeg zamieniają się rolami. Zachęcamy dzieci ciągnięte do zanurzenia głowy i wydechu podczas poślizgu.
Ćwiczenie oddechowe. „Powiedz swoje imię”. Dzieci zanurzają głowy i starają się jak najgłośniej powiedzieć swoje imię pod wodą.
Ćwiczenie leżenia na wodzie. Z postawy przy ścianie, chwytamy ramionami za przelew, zanurzamy się do szyi. Odchylamy głowę w tył aż do położenia jej na wodzie i odrywamy nogi od dna basenu – leżymy na plecach na wodzie.
„Meduza”. Rozkładamy ramiona i kładziemy się na piersiach na wodzie. Konkurs: „kto dłużej wytrzyma?”
Ćwiczenia leżenia. „Holowanie drewna”. Pierwszy ćwiczący kładzie się na wodzie na plecach, kolega podtrzymuje go rękami podłożonymi pod jego głowę. Po przyjęciu swobodnej i pewnej pozycji leżącej, partner idzie powoli tyłem i holuje kolegę, unosząc jego głowę tak, aby fale nie zalewały mu twarzy.
Ćwiczenie oddechowe. „Bąbelki”. Zanurzamy głowę (przysiad w wodzie) i przez wydech staramy się zrobić jak najładniejsze (największe, najdłużej płynące itd.) bąbelki.
Ćwiczenia poślizgów. Z odbicia od dna basenu kładziemy się na piersiach, zanurzamy głowę, ramiona wyciągamy w przód i płyniemy poślizgiem (kto dłużej, kto dalej).
Skoki na nogi z brzegu basenu, do głębokiej wody, z chwytem za żerdź.
Przejście na płytki basen – dowolna zabawa w wodzie.
c) Faza podsumowująca
Ćwiczenie uspokajające. „Pociąg w tunelu”. Dzieci w rzędzie opierają ramiona na barkach poprzednika i maszerują jeden za drugim. Na hasło „tunel”, kolejno od pierwszego zanurzają się w wodzie i maszerują dalej. Staramy się, by wagoniki się nie rozerwały. Pociąg podjeżdża do drabinki.
Wyjście z wody, zbiórka w dwuszeregu. Omawiamy lekcję, chwalimy dzieci, które najładniej wykonywały ćwiczenia, pożegnanie.
5. Bibliografia
Bartkowiak E., Pływanie. Program Szkolenia Dzieci i Młodzieży, COS Warszawa, Warszawa 1997.
Bartkowiak E., Pływanie sportowe, COS Warszawa, Warszawa 1999.
Dybińska E., Wójcicki A., Wskazówki metodyczne do nauczania pływania, AWF Kraków, Kraków 2002.
Kalinowski A., Roszko R., Pływanie – poradnik metodyczny, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1986.
Wiesner W., Nauczanie – uczenie się pływania, AWF Wrocław, Wrocław 1999.
6. Załączniki
brak
7. Czas trwania lekcji
45 minut
8. Uwagi do scenariusza
Lekcja przeznaczona jest dla uczniów klasy IV szkoły podstawowej.