Poeci doby renesansu o miłości, kobietach i o sobie – F. Petrarka Sonety do Laury.
Poeci doby renesansu o miłości, kobietach i o sobie – F. Petrarka Sonety do Laury
1. Cele lekcji
a) Wiadomości
Uczeń:
zna treść cyklu Sonetów do Laury Francesco Petrarki ,
rozumie pojęcie liryki bezpośredniej,
zna pojęcia: sonet, petrarkizm,
rozumie klasyfikację pojęcia „miłość” w kontekście filozoficznym.
b) Umiejętności
Uczeń:
potrafi dokonywać samodzielnych refleksji i przemyśleń,
potrafi stworzyć ideał renesansowej kobiety na podstawie analizy tekstu literackiego,
potrafi wymienić kilka skojarzeń związanych z miłością,
potrafi wymienić co najmniej dwa utwory literatury miłosnej doby renesansu,
zdobywa umiejętności pracy indywidualnej i zespołowej.
2. Metoda i forma pracy
Wykład, pogadanka heurystyczna, praca z tekstem – analiza i interpretacja, mapa mentalna.
3. Środki dydaktyczne
Obrazy Sandro Botticellego: Narodziny Wenus, Primavera, Zwiastowanie, Wenus i Mars – [w:] Wielcy malarze. Ich życie, inspiracje i dzieło, Nr 41..
4. Przebieg lekcji
a) Faza przygotowawcza
1. Nauczyciel zapoznaje uczniów z tematem lekcji i uświadamia im cele zajęć. Jako wprowadzenie do tematu nauczyciel prosi o stworzenie mapy mentalnej, która będzie dokończeniem zdania: Gdy mówię miłość, mam na myśli ... Uczniowie kolejno podchodzą do tablicy i wpisują swoje propozycje (Załącznik 1 – przykład mapy nebtalnej).
2. Następnie nauczyciel wspólnie z uczniami podsumowuje skojarzenia zawarte w mapce. Zwraca uwagę na kategorie w jakich uczniowie dokoywali interpretacji słowa miłość – i wyróżnia:
- symbol
- uczucie
- zachowanie
- sens życia
b) Faza realizacyjna
1. Nauczyciel prosi uczniów o dokonywanie notatek z wykładu, który jest uzupełnieniem mapy mentalnej. Temat wykładu : Bogactwo znaczeniowe pojęcia – miłość - i jego kontekst filozoficzny (Załącznik 2 - Proponowana treść wykładu).
2 Po wysłuchaniu wykładu uczniowie głośno odczytują sonet 90 i 157 F. Petrarki. Nauczyciel prosi o odpowiedzi na następujące pytania (Załącznik 3 - Odpowiedzi na pytinia):
a. Jaki to rodzaj liryki?
b. Czym charakteryzuje się liryka bezpośrednia, osobista?
c. Na kim głównie skupia się tu podmiot liryczny?
d. Jaki wizerunek kobiety prezentuje sonet 157?
e. Jakie określenia i skojarzenia co do kobiety używa autor w tych sonetach?
f. Jak wg Petrarki wygląda piękna kobieta?
3. Po udzieleniu odpowiedzi na wszystkie powyższe pytania nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie sonetu 132. Uczniowie mają 10 minut czasu na samodzielne dokonanie analizy tego sonetu. Wybrany uczeń prezentuje analizę ( Załącznik 4 - Analiza sonetu 132).
c) Faza podsumowująca
1. Następnie nauczyciel prezentuje obrazy Sandro Botticellego - : Narodziny Wenus, Primavera, Zwiastowanie, Wenus i Mars. Prosi uczniów o wypunktowanie cech kobiet z zaprezentowanych obrazów (załącznik.5 – cechy kobiet z portretów).
2. Nauczyciel za pomocą krótkiego wykładu informuje, że wielu twórców czerpało wzór z Petrarki. Wprowadzenie pojęcia – petrarkizm.
3. Uwagi do nauczyciela:
a). Jeżeli istnieje możliwość, można zaprezentować obrazy metodą projekcji.
b) Przy wyjaśnianiu pojęć – uczniowie mogą posługiwać się słownikami, wypożyczonymi wcześniej na potrzeby lekcji ze szkolnej biblioteki.
5. Bibliografia
Floryan W. red.], Dzieje literatur europejskich, t. I, PWN, Warszawa 1997.
Gadacz T. [red.], Wypisy z ksiąg filozoficznych – O miłości – o nienawiści, Znak, Kraków 1995.
Gadacz T., O umiejętności życia, Znak, Kraków 2003.
Petrarca F., Sonety do Laury, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1998.
Sławiński J. [red.], Słownik terminów literackich, Ossolineum, Wrocław 1998.
Starczewska K., Wzory miłości w kulturze Zachodu, PWN, Warszawa 1975.
Wielcy malarze. Ich życie, inspiracje i dzieło, Nr 41.
6. Załączniki
a). Załącznik 1 – przykład mapy nebtalnej
Gdy mówię miłość mam na myśli:
mocne bicie serca
zaufanie
szacunek
kobietę i mężczyznę
dziecko
rodzinę
sens życia
rozkosz
pieszczoty
Boga
spełnienie lub niespełnienie
zazdrość
pożadanie
b). Załącznik 2
Proponowana treść wykładu
Miłość to najważniejsze uczucie w życiu człowieka. Najwięksi filozofowie, myśliciele i poeci od wieków starają się je opisać i zanalizować.. św. Tomasz z Akwinu twierdził, że “Miłość jest pradarem. Wszystko inne, co darmo otrzymaliśmy, dzięki niej staje się darem. “
Często odczuwamy miłość zanim zdołamy ogarnąć ją świadomaścią. Przez całe życie marzymy o niej, myślimy, pragniemy jej, oczekujemy, przezywamy ją, tęsknimy za nią, wspominamy. Miłość ma wiele odmian – Wolter napisał “Tyle jest rodzajów miłości, że nie wiadomo, do kogo się zwrócić o jej definicję”. Obiektem miłości może być: Bóg, świat, kobieta, mężczyzna czy dziecko. Wyróżnia się miłość wzniosłą, duchową, zmysłową i cielesną. Ogromna jest przestrzeń, w której przejawia się miłość od biologii, instynktu do duchowości, wzniosłości, aż do sacrum.
c). Załącznik 3
Odpowiedzi na pytania zadane w fazie realizującej lekcji
Ad. A
Tak ją widziałem – sonet 90
Dzień ten wspominam – sonet 157
W obu sonetach mamy kontakt z liryką bezpośrednią, osobistą.
Ad. B
Liryka bezpośrednia, osobista – charakteryzuje sie tym , że występujący w utworze podmiot liryczny występuje konsekwentnie w pierwszej osobie gramatycznej, uobecniając w ten sposób świat swoich przeżyć lub myśli.
Ad. C
Podmiot liryczny skupia się w tych sonetach głównie na ukochanej, to ona jest bohaterką liryczną tych dwóch utworów.
Ad. D
W sonecie 157 poeta opisuje oblicze ukochanej kobiety i jej wygląd zewnętrzny. W 3 i 4 zwrotce opisuje dokładnie jej twarz – włosy, oczy, rzęsy, łzy wargi i zęby.
Ad. E
Petrarka w utworach tych mówiąc o kobiecie używa określeń kojarzących się z pięknem i drogocennością. Kobieta jest tu malowana barwami czystości i przejrzystości, kolorem białym, złotym, czernią i purpurą. Użyte oksymorony – np. “śnieg gorący” – oddają niezwykłość jej urody.
Ad. F
Petrarka w kobiecie zauważa jakieś nieziemskie piękno, które przemienia wokół świat. Zaznacza, że to kobieta pełna gracji, wdźięku i lekkości ruchów. Posiada także niezwykłą melodię głosu. Ma także bogate wnętrze, nie boi się ukazywac uczuć – np. Współczucia. Ogółem można stwierdzić, że Petrarka dostrzego w opisywanej kobiecie” anielską naturę i uduchowione piękno”, wywyższa ją i idealizuje : “To blask niebiański, to słońce zwycięskie”.
d) Załącznik 4
Analiza sonetu 132
Sonet 132 nosi incypitowy tytuł – Jeśli to nie miłość... Jest to rodzaj liryki bezpośredniej i osobistej – podmiot liryczny mówi tu wprost o sobie i o swoich uczuciach. Próbuje określić stan swojego ducha, zastanawia się czy to, co czuje to jest miłość – i czym ona jest. Utwór zawiera wiele pytań retorycznych, kontrastów, antytez i oksymoronów. Duża liczba pytań powoduje, że możemy wnioskować, że jest niepewny, pełen wątpliwości i wewnętrznych rozterek. W zwrotce 3 porównuje się do żeglarza: samotnego, na pełnym morzu, bez steru wśród burzy. Topos życia pojawia się tu jako żegluga. Można przeprowadzić następującą analogię:
Żeglowanie – życie
Żeglarz – człowiek
Burza – miłość ( burza uczuć). Podsumowując można stwierdzić, że opisana tu miłość jest uczuciem dziwnym, zaskakującym, łączy sprzeczności, zadziwia i zaciekawia. Pytania, które stawia podmiot liryczny mogą wynikać z ciekawości i fascynacji taką różnorodnością doznań. Człowiek jest zagadką i tajemnicą sam dla siebie.
e). Załącznik 5
Cechy kobiet z zaprezentowanych obrazów:
złote, długie włosy, miękko wijące się lub splecione w warkocze
delikatne i subtelne rysy
delikatne dłonie i długie palce
wdźięk
śmiałe, proste spojrzenie
spokojny, zamyślony wyraz twarzy
osobisty urok
smukła sylwetka
wyraźnie zarysowane kształty piersi bądź naga sylwetka
7. Czas trwania lekcji
45 minut
8. Uwagi do scenariusza
brak