(z łac. confoederatio – związek, sprzymierzenie) – związek przedstawicielstwa szlachty, miast lub duchowieństwa w celu osiągnięcia określonego celu lub w zastępstwie władzy państwowej

(z gr. krisis – wybór, rozstrzygnięcie, przełom) skumulowany stan napięć i konfliktów na tle politycznym, ekonomicznym, społecznym; nierozwiązanie kryzysu może powodować przerwanie ciągłości rozwoju państwa lub społeczeństwa

(z gr. monarchia – jedynowładztwo, od monos – jedyny + arche – władza) – system władzy, w którym uprawnienia decyzyjne skupione są w rękach jednego człowieka (króla, księcia, cesarza, sułtana, emira, szacha, faraona etc.)

monarchia, w której władza królewska jest niepodzielna i ograniczona jedynie prawami zwyczajowymi. W monarchii absolutnej występuje silnie rozbudowany system biurokratyczny będący z założenia przedłużeniem władzy królewskiej na określone dziedziny życia państwa lub społeczeństwa

monarchia, w której prawo do panowania dziedziczy się po przodku. Zwykle związana jest z określoną dynastią i posiada zazwyczaj (choć nie zawsze) ustalony porządek dziedziczenia (to tzw. sukcesja dynastyczna). W Europie prawo dziedziczenia regulowało prawo salickie

monarchia, w której władzę sprawuje osoba wybrana w drodze elekcji, z reguły dożywotnio

(z gr. thronos) – oficjalna nazwa siedziska (najcześciej w formie krzesła), na którym zasiadał monarcha przy oficjalnych okazjach. Abstrakcyjnie również określenie władzy monarszej

(z łac. electio – wybór, selekcja) – wybór monarchy nieograniczony żadnymi zasadami sukcesji dynastycznej